ΜΕΛΛΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΗΔΗ ΔΙΔΥΜΟΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!!!

[AGORAKIA]

Υποθέτει ότι πρόκειται για τον απότομη μεταβολή των ορμονών ή για αλλεργία σε φάρμακο της νάρκωσης ή για ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Μου δίνει κορτιζόνη για δώδεκα μέρες (πάλι διατροφή χωρίς αλάτι.....). Τα σημάδια τα έχω ακόμη, δεν ξέρω αν θα περάσουν ποτέ εντελώς, δεδομένου ότι τα έξυσα και πάάάάάάάάρα πολύ. Όταν τελείωσε η θεραπεία, το εξάνθημα παρουσίαζε οριακή βελτίωση. Βγαίνουμε τελικά Πέμπτη με τον μικρό κι αρχίζει η οδύσσεια με τον έναν στο σπίτι και τον άλλον στη μονάδα. Και τώρα περιγραφή αρπαγής μεγάλου από ΙΑΣΩ:):)

[AGORAKIA]

Πηγαινοερχόμαστε, λοιπόν, και κάθε μέρα ελπίζουμε ότι θα ακούσουμε τη χαρμόσυνη είδηση. Ωστόσο, οι μέρες περνούν και, ενώ το παιδί παίρνει το βάρος του, περνά τα 2 κιλά και τρώει ικανοποιητικά, ούτε κουβέντα για εξιτήριο. Και το ρινογαστρικό στη θέση του. Στις αρχές της δεύτερης εβδομάδας αρχίζω και εκνευρίζομαι. Τον ταΐζω, του μιλάω, όλα καλά, φτάνει τα 2140, αλλά και πάλι ούτε λέξη για έξοδο, διότι υποτίθεται ότι δεν τρώει ικανοποιητικές ποσότητες με το μπιμπερό (μόνο 35 ml και τα υπόλοιπα με το ρινογαστρικό). Δεν αντέχω να τον βλέπω με το σωληνάκι, περνάω και ψιλοκατάθλιψη και, όποτε πηγαίνουμε να δούμε το παιδί, κλαίω γοερά. Στο μεταξύ, είχα βγάλει και έρπη, όσο ήμουν στο μαιευτήριο, και δεν τον είχα ακόμη φιλήσει, διότι ήμουν με τη μάσκα. Παρακάμπτω μια ενδιάμεση παρ' ολίγον σοβαρή περιπέτεια (θα σας την πω την επόμενη φορά) και φτάνουμε στην Παρασκευή. Βρίσκουμε πάλι το παιδί με το σωληνάκι. Τον κρατάω αγκαλιά και, όπως έχει ακουμπήσει επάνω μου, το σωληνάκι δεν φαίνεται. Περνάει η γιατρός για την ενημέρωση και μας λέει: Πάει καλά, πήρε 20 γρ και γι' αυτό είπα και του έβγαλα τον σωληνάκι, για να προσπαθήσει πια μόνος του να φάει καλύτερα. Παθαίνω σοκ! Γυρίζω το κεφαλάκι του και της δείχνω το σωληνάκι. Της λέω, δεν έχει βγει, ακόμη το έχει! Μένει έκπληκτη και μας λέει "α, δεν θα πρόλαβαν να το βγάλουν, θα βγει μετά το επισκεπτήριο". Το απόγευμα πηγαίνουμε σαν τρελοί στο επισκεπτήριο, ευτυχισμένοι, που θα βλέπαμε επιτέλους το παιδί χωρίς τίποτα στο προσωπάκι του.

[AGORAKIA]

Όμως, φτάνοντας εκεί, το σωληνάκι υπάρχει ακόμη! Τα παίρνω στο κρανίο, ρωτάω τις μαίες τι έχει συμβεί, αφού η γιατρός έδωσε εντολή να βγει και μας λέει ότι δεν έφαγε ικανοποιητικά, αλλά μόνο 30 ΠΑΛΙ (ενώ επί 2 απογεύματα, που τον τάιζα εγώ έτρωγε 45 και 50). Τα παίρνω στον εγκέφαλο πλέον και ζητάω να δω παιδιάτρο επιτόπου. Μας πηγαίνουν σητν παιδίατρο, η οποία μας λέει: Μην κάνετε έτσι, θα το βγάλουμε. Απλώς κάποιες φορές οι μαίες έχουν καλύτερη εικόνα από τους γιατρούς. Άρα, της λέω, εδώ κάνουν κουμάντο οι μαίες;;;;;;;;;;; Υπερβάλλετε, μου λέει, το σωληνάκι δεν εμποδίζει το παιδί να φάει. Της λέω, το εμποδίζει, μου το λέει με το βλέμμα του, που είναι γεμάτο απελπισία, ενώ όσο δεν βγαίνει δεν περνάει και ο απαιτούμενος χρόνος, για την έξοδό μας. Αυτή λέει ακόμη τα δικά της, ότι δεν πειράζει, που δεν βγήκε, θα βγει σε λίγο. Και φτάνουμε στο Σάββατο.

*Πάω να μαζέψω τα ρουχαλάκια τους, γιατί θα βρέξει, και επιστρέφω με την περιγραφή της κρίσιμης μέρας!

[AGORAKIA]

Το Σάββατο το πρωί πλέον ξυπνάω απελπισμένη, αφού σκέφτομαι ότι κι αυτή η μέρα θα περάσει στη μονάδα. Μπαίνω, λοιπόν, εδώ και ρωτάω πόσο έτρωγαν τα μωρά σας και πόσα κιλά τα πήρατε στο σπίτι. Ο δικός μου ήταν ήδη 2140. Μου απαντάτε και μου γράφει και η Φρόσω, αν θυμάμαι καλά, τη δική της εμπειρία, που με κάνει έξω φρενών. Λέω του άντρα μου, πάρε μαζί σου χρήματα. Λέω στη μαμά μου, πάω να φέρω το παιδί. Πάμε στη μονάδα και, ευτυχώς, το σωληνάκι έχει βγει!!!!!!! Τον έχει αγκαλιά ο άντρας μου. Του λέω, μόλις έρθει η γιατρός για ενημέρωση δώστον μου και μην με διακόψεις καθόλου (το μάτι μου είχε γυαλίσει ανεπανόρθωτα...........). Πράγματι, έρχεται η γιατρός. Πώς πάμε; της λέω. ΠΟλύ καλά, μου λέει. Πήραμε 20 γρ από χθες (δηλ 2160), βγάλαμε το ρινογαστρικό (εγώ δεν μιλάω καθόλου, στο μεταξύ, την ακούω απλώς με προσοχή) και είμαστε έτοιμοι να τρώμε πια μόνο μπιμπερό. Μάλιστα, της λέω, κατά τα άλλα είμαστε καλά. Άριστα, μου απαντάει. Κλινικά το παιδί είναι καλά, την ξαναρωτάω. Φυσικά, μου λέει, πολύ καλά. Πολύ ωραία, της λέω, ετοιμάστε το εξιτήριο, διότι εγώ και ο μπαμπάς του αποφασίσαμε να πάρουμε το παιδί στο σπίτι μας. Μένει άναυδη. Και μου το λέτε τώρα; μας λέει. Γιατί, της λέω, πότε έπρεπε να σας το πω; Έπρεπε να με είχατε πάρει τουλάχιστον ένα τηλέφωνο, λέει, για να δω τι θα κάνω, να ετοιμάσω εξιτήριο και όλα αυτά που χρειάζονται. Δεν μπορείτε να πάρετε το παιδί έτσι απλά... Μπορούμε και θα το πάρουμε, της λέω, εσείς τελειώστε τις ενημερώσεις σας και πάτε στο γραφείο σας να κάνετε τις απαιτούμενες ενέργειες. Αυτή είναι έξαλλη, πάει να φωνάξει, εγώ ατάραχη και χωρίς να υψώσω καθόλου φωνή, της λέω: ας μην αργούμε, παρακαλώ!

[AGORAKIA]

Από κει και μετά τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία. Αυτή προσπαθεί να δημιουργήσει δυσκολίες, εγώ αρνούμαι να ακούσω το οτιδήποτε και, τέλος, μου λέει το απίστευτο. Δεν είστε γιατροί, για να ξέρετε αν κάνετε το σωστό, είστε κηδεμόνες!!!!!!!!!!!!! Κάντε μας τη χάρη γιατρέ, της λέω, που είμαστε απλώς κηδεμόνες. Δεν με σκίσανε εμένα στα δύο, για να με πείτε εσείς κηδεμόνα του!!!!!!!!!

* Ξύπνησαν και πεινάνε. Έξω άρχισε ήδη να βρέχει!!! Τρελαίνομαι! Πάω να τους ετοιμάσω φαγητό και ξαναμπαίνω αργότερα!

Φιλάκια

[Jasmini]

Agorakia μόλις διάβασα την ιστορία σου και πραγματικά ανατρίχιασα, έπαθα πλάκα και φυσικά τα πήρα στο κρανίο!!! Τι απατεώνες ρε γμτ. Με τέτοιο βάρος το μωρό και έτρωγε και τόσο καλά και αυτοί το παίζουν και επιστήμονες??? Αχ τι πέρασες βρε κοριτσάκι μου κι εσύ...και χωρίς λόγο ταλαιπωρία!!

Μπράβο σου πάντως και πολύ κόσμια τους φέρθηκες. Εγώ μπορεί και να τους τα' χα σπάσει εκεί μέσα!

[AGORAKIA]

Agorakia μόλις διάβασα την ιστορία σου και πραγματικά ανατρίχιασα, έπαθα πλάκα και φυσικά τα πήρα στο κρανίο!!! Τι απατεώνες ρε γμτ. Με τέτοιο βάρος το μωρό και έτρωγε και τόσο καλά και αυτοί το παίζουν και επιστήμονες??? Αχ τι πέρασες βρε κοριτσάκι μου κι εσύ...και χωρίς λόγο ταλαιπωρία!!

Μπράβο σου πάντως και πολύ κόσμια τους φέρθηκες. Εγώ μπορεί και να τους τα' χα σπάσει εκεί μέσα!

Έτσι είναι, Jasminaki μου. Τώρα τα αφηγούμαι με ψυχραιμία, αλλά τότε μου φαινόταν ότι ζω τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Τόσο κλάμα δεν έχω κάνει ποτέ. Έκλαιγα συνεχώς και με το παραμικρό. Όταν πήγαινα επισκεπτήριο δεν μπορούσα να σταματήσω.

Κι έφτασα στο σημείο τώρα να το μαλώσω το παιδάκι μου!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ναι, το ομολογώ. Κορίτσια, η γκρίνια τους δεν έχει όριο, αλλά του μεγάλου (ανεξάρτητα από κολικούς) τσακίζει κόκκαλα. Πώς κρατάτε την αυτοκυριαρχία σας;;;;;;;;;;;;;;; Δεν τα έχετε μαλώσει ΠΟΤΕ; Δεν τους έχετε φωνάξει ΠΟΤΕ;;;;;;;; Εγώ και τους μάλωσα και τους φώναξα και τους άφησα να κλαίνε σπαρακτικά :(:(:(:(

[AGORAKIA]

Α, Twinsaki, τέλειο το καινούριο τικεράκι. Ομολογώ ότι το χρώμα του προηγούμενου δεν μου άρεσε και τόσο... Αντιθέτως, το νέο είναι ωραίο, που λέει και το τραγούδι... (περιμένω την κατσάδα σας για τη συμπεριφορά μου απέναντι στα παιδάκια μου.. )

[AGORAKIA]

Σημείωση: Η γιατρός που είχε ζητήσει να βγει το σωληνάκι με τη γιατρό της ημέρας εξόδου δεν είναι η ίδια! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

[nunu]

Από κει και μετά τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία. Αυτή προσπαθεί να δημιουργήσει δυσκολίες, εγώ αρνούμαι να ακούσω το οτιδήποτε και, τέλος, μου λέει το απίστευτο. Δεν είστε γιατροί, για να ξέρετε αν κάνετε το σωστό, είστε κηδεμόνες!!!!!!!!!!!!! Κάντε μας τη χάρη γιατρέ, της λέω, που είμαστε απλώς κηδεμόνες. Δεν με σκίσανε εμένα στα δύο, για να με πείτε εσείς κηδεμόνα του!!!!!!!!!

* Ξύπνησαν και πεινάνε. Έξω άρχισε ήδη να βρέχει!!! Τρελαίνομαι! Πάω να τους ετοιμάσω φαγητό και ξαναμπαίνω αργότερα!

Φιλάκια

Μπράβο και εύγε!! Εγώ αντιθέτως είμαι δυσρεστημένη για τον αντίθετο λόγο με σένα από το Αλεξάνδρας ότι μου δώσαν πολύ νωρίς τη μικρή λόγω πολυκοσμίας, με αποτέλεσμα να μου την ξαναπάρουν. Η μεγάλη έλλειψη προσωπικού του Αλ πιστεύω είναι το μεγαλύτεο μείον του νοσοκομείου.

[frosobal]

Αγοράκι ΜΠΡΑΒΟ γι' αυτό που έκανες. Μακάρι να το είχα κάνει κι εγώ νωρίτερα και να είχα το μωρό μου πιο γρήγορα στην αγκαλιά μου.

Τους απατεώνες και αυτό με την ταχύπνοια είναι πολύ μεγάλο κόλπο γιατί δεν φαίνεται. Λες εσύ μα αναπνέει καλά και απαντάνε ε δεν το κάνει συνέχεια πρέπει να το πετύχεις. Και φυσικά μετά δεν ανιχνεύεται για να σου το επιβεβαιώσει ο παιδίατρος.

Μα όλα τα μωρά που γεννιούνται στο Ιασώ πάσχουν από ταχύπνοια .

Κι αυτό με τη φαγούρα το είχα πάθει κι εγώ και δεν πήρα τίποτα τελικά λόγο θηλασμού. Τα σημάδια θα σβήσουν μην ανησυχείς. Μπορεί τώρα να είσαι και ελαφρως μαυρισμένη.

Στο Αττικό που γέννησα πάντως ήρθαν 5 καθηγητές της δερματολογίας να με εξετάσουν και φυσικά δεν πλήρωσα μία.

Εμείς εχθές χρονίσαμε! Πότε πέρασε ένας χρόνος;

Περάσαμε ένα σοκ βέβαια πριν λίγες μέρες που κοντέψαμε να χάσουμε το ένα παιδί. Έφαγε αυγό για πρώτη φορά και έπαθε αλλεργικό σοκ. Το πήρε ασθενοφόρο τρέχοντας στο νοσοκομείο και ευτυχώς μετά από λίγες ώρες έγινε εντελώς καλά.

[frosobal]

nunu τελικά τί έκανες με το θέμα του παιδίατρου;

[Jasmini]

Φρόσω μου, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου, χιλιόχρονα να είναι και γερά!!!

Τι ήταν αυτό που πάθατε με το αυγο????? δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στις εξετάσεις? έχει κανενας από εσάς αλλεργία? Ευτυχώς όλα καλά!!!!!!

[witch]

γεια σας!τι λες βρε φροσω?!πω πω!ευτυχως ολα καλα το μαναρακι μου!και με την ευκαιρια χρονια σας πολλα!να ζησετε σαν τα ψηλα βουνα!

εγω εχω αλλεργια στο αυγο...

agorakia απλα μπραβο σου για ολα.για την επιμονη,τη δυναμη,την ψυχραιμια ολα ολα ολα!

[witch]

s.o.s

δεν ξερω πως να σας το βαλω για να το διαβασετε αλλα οσες δεν το ακουσατε,καποιες πιπιλες της chicco κριθηκαν επικινδυνα ακαταλληλες.

ειναι οι CHICCO Physio Soft Gommoto Soother 0+ - (Orthodontic Chicco System)», με αριθμό παρτίδας 1009120051/12/2009,

και αναρωτιεμαι τωρα,μονο η συγκεκριμενη παρτιδα ακαταλληλη ή απλα αυτη ετυχε να περασει απο ελεγχο?!