Παλλίνδρομες κυήσεις

[ιππόκαμπακι]

πάλι φρούτα και ξηρούς καρπούς θα φάω; Αφού λέμε έχω πλαντάξει στο φυστίκι και στις μπανάνες!

Τι να πει κι η Αμαρυλλίς με τα φουντούκια;

Χορηγέ, αλλάζεις μενού!! Τέλος!!

Επίσης.. Διαφημίσεις και σούπα μούπες, κομμένα! Άσε δε το σύνθημα! Μα είναι σύνθημα αυτό για ένα καθως πρέπει πούλμαν;

Α πα πα πα!!!

εστω για τις πιο επιλεκτικες πελατισσες,θα βαλω στο μενου και θαλασσινους μεζεδες (οστρακα και μαλάκια )και καναπεδακια αλμυρα ,μην μου ζητας παραπανω γιατι και εγω σαν χορηγος δεν βγαινω ,αλλα τι σοι χορηγος θα ημουνα χωρις διαφημιση,δεν βλεπεις στα γηπεδα,στις στολες των παιχτων που εχουν χορηγους?ενα ιπποκαμπακι θα ''κοτσαρεις'' στο μπαρμπριζ.ωραιοτατο συνθημα,ψηλα το κεφαλι (το αλλο,οποια θελει ας το παραβλεψει),αντε να παω να δω την ψαροσουπα γιατι θα φυγουν σε λιγο τα ψαρια απο την κατσαρολα απο το βρασιμο.

εγω δινω τα εισητηρια,οχι τις αλλες παροχες,ααα!θα με βαλετε μεσα βρε!!:lol::lol:.φιλια

[christy28]

Αχ Ιολη μου δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε νοιωθω! ενω χαιρομαι για τις κοπελες που κανουν τα μωρακια τους την ιδια στιγμη ομως ειναι σαν να μου πατας ενα κουμπι και να βγαινουν ολα αυτα τα συναισθηματα που κρυβω βαθια μεσα μου, στην επιφανεια. Και αφου πατηθεί το κουμπί ερχεται χειμαρος συναισθηματων και πλυμμηρα δακρυων! Μακαρι σε λιγο καιρο να ειναι ολα αυτα μια μακρινη ασχημη αναμνηση!

[tounts]

Κι εγώ, αν πήγαιναν καλά οι δύο προηγούμενες εγκυμοσύνες, τώρα θα είχα ένα μωρό 9 μηνών στην αγκαλιά και άλλο ένα στην κοιλιά που θα έβλεπε το φως του κόσμου στα τέλη Ιουνίου.

αχ Ιόλη! Κλάψε μάτια μου όσο θες! Και νιώσε ό,τι θες!! Ό,τι σου βγαίνει! Πόσο σε καταλαβαίνω! Πόσο σε νιώθουμε όλες μας δε λέγεται!!!

Κι αν θες αγκαλίτσα, εδώ είμαστε εμείς!

Το ξέρω ότι προτιμάς παιδική, αλλά τι να σου κάνω;

Το 1974 που γεννήθηκα, πού ήσουνα να με αγκαλιάσεις εεεε?

[tounts]

εστω για τις πιο επιλεκτικες πελατισσες,θα βαλω στο μενου και θαλασσινους μεζεδες (οστρακα και μαλάκια )και καναπεδακια αλμυρα ,μην μου ζητας παραπανω γιατι και εγω σαν χορηγος δεν βγαινω ,αλλα τι σοι χορηγος θα ημουνα χωρις διαφημιση,δεν βλεπεις στα γηπεδα,στις στολες των παιχτων που εχουν χορηγους?ενα ιπποκαμπακι θα ''κοτσαρεις'' στο μπαρμπριζ.ωραιοτατο συνθημα,ψηλα το κεφαλι (το αλλο,οποια θελει ας το παραβλεψει),αντε να παω να δω την ψαροσουπα γιατι θα φυγουν σε λιγο τα ψαρια απο την κατσαρολα απο το βρασιμο.

εγω δινω τα εισητηρια,οχι τις αλλες παροχες,ααα!θα με βαλετε μεσα βρε!!:lol::lol:.φιλια

ούτε λίγη ψαρόσουπα; Τσιγκούνα!!!

[ιππόκαμπακι]

Κορίτσια, γεια σας.

Βασδέλι, σε καταλαβαίνω. Θα σου πω τι έχω πάθει εγώ από χθες το βράδυ.

Χθες το πρωί μπήκε να γεννήσει η ξαδέλφη μου. Σας έχω ξαναπεί γι' αυτή. Δύο μωρά έχασε, το 1ο με αναγκαστική διακοπή στον 6ο μήνα, το 2ο νεκρό στην 11η εβδομάδα λόγω συνδρόμου down. Καταλαβαίνετε, πόσα πολλά έχει περάσει. Αυτή ήταν η 3η εγκυμοσύνη και ήμασταν όλοι με την ψυχή στο στόμα εδώ και 9 μήνες και παρακαλούσαμε να πάει καλά.

Χθες βράδυ στις 21.35 γέννησε τον μπέμπαρο, σωστός άντρας, 3.800 κιλά. Όλη μέρα ήμουν με την αγωνία. Μόλις άκουσα την είδηση της γέννησης του μωρού, λίγο από την υπερένταση και την αγωνία, λίγο από την ανακούφιση και τη συγκίνηση, ξέσπασα σε κλάματα. Μα να μην μπορώ να τα κρατήσω. Να κλαίω ακατάπαυστα.

Σήμερα το μεσημέρι μετά τη δουλειά πήγα στο μαιευτήριο.

Το μωρό είναι σωστό κουκλάκι. Καθόταν στο πυρέξ με ένα γαλάζιο φορμάκι και μια γαλάζια κουβερτούλα, ήσυχο ήσυχο και κοιμόταν. Μόλις το είδα, μου ήρθε να το πάρω αγκαλίτσα και να το γεμίσω φιλιά.

Φυσικά δεν το έκανα, γιατί ήμουν από το δρόμο, παρόλο που φορούσα καθαρά ρούχα και είχα πλύνει τα χέρια μου, γιατί η ξαδέλφη μου είναι ιδιότροπη σε θέματα καθαριότητας και δεν ήθελα να αγχωθεί.

Την ώρα που πήγα ήταν με τον άντρα της, το μωρό και ένα ζευγάρι συγγενικό τους.

Μετά ήρθε η μάνα μου με τις δυο γιαγιάδες (τη μητέρα της ξαδέλφης μου και τη συμπεθέρα).

Οι δυο συμπεθέρες πάνω από το πυρέξ βλέπανε το μωρό, το χαιρόντουσαν, του μιλούσαν, πήγε και η δική μου μαμά να το δει, το ειδε λίγο, αλλά είπε να μη στριμωχτούν πολλοί πάνω από το πυρέξ και έτσι είπε "ας αφήσουμε τις γιαγιάδες να το χαρούν" κι έκατσε σε μια καρέκλα και δίπλα της κι εγώ. Εγώ ήμουν πολύ συγκινημένη, το ίδιο και η μαμά μου και αναρωτήθηκα αν η μαμά μου θα πάρει ποτέ τέτοια χαρά.

Το πλασματάκι ήταν πολύ ήσυχο και γλυκούλι.

Κάποια στιγμή η κοπέλα στο διπλανό κρεβάτι είπε ότι κάτι της μυρίζει και μήπως έκανε ο μπέμπης κακά. Λέει η ξαδέλφη μου στον άντρα της να μυρίσει το μωρό πάνω από το φορμάκι του. Μύρισε αυτός και αποφάνθηκε ότι δεν μυρίζει τίποτε. Είπαν λοιπόν στην κοπέλα ότι ο μπέμπης δεν έκανε κακά. Εγώ έχω κάνει babysitting σε πολλά παιδιά στη ζωή μου και ξέρω αρκετά πράγματα. Πήγα λοιπόν, του άνοιξα το φορμάκι, έκανα στην άκρη το babylino και είδα ότι ο μπέμπης είχε χέσει όλο του το σόι με κακά κατάμαυρα σαν μαρμελάδα μούρο.

Το πήρε η ξαδέλφη μου για πρώτη φορά να πάει να το αλλάξει. Επειδή η ξαδέλφη μου δεν έχει πιάσει ποτέ παιδί στη ζωή της και έτσι δεν ξέρει, το πήγε εκεί που το αλλάζουν και φώναξε τη μαία να της το αλλάξει και να δει. Πάω κι εγώ να δω, γιατί πολλά παιδιά έχω πιάσει αλλά ποτέ νεογέννητο. Κοίταζα τη μαία πως το έκανε και ρωτούσα, τη βοήθησα να ξεντύσει το μωράκι και γενικά έδειχνα ενδιαφέρον. Η ξαδέλφη μου ούτε που έδινε σημασία, κοίταζε τον μπέμπη και του μιλούσε. Της λέω "κοίτα να δεις πως τα κάνει η κοπέλα, για να μάθεις". "Ναι, ναι" μου λέει, αλλά τίποτε. Πάει η μαία να πιάσει το μωρό, εγώ κοίταζα με θαυμασμό πως το πιάνει, λέω της ξαδέλφης μου "κοίτα πώς βάζει το χέρι της και γυρνάει το μωρό τούμπα, για να μάθεις". Η ξαδέλφη μου λέει στον άντρα της "Έλα να δεις πως πλένουν το μωρό να μάθεις" αλλά η ίδια σημασία.

Το μωρό εν τω μεταξύ, μόλις πήγε να το αλλάξει, έκλαιγε πολύ. Η ξαδέλφη μου του μιλούσε να το ηρεμήσει, η μαία το άλλαζε, του έβαζε κρεμούλα για τους ερεθισμούς, της έδειχνε πως θα βάζει γαζούλα με οινόπνευμα στον αφαλό, εγώ ρωτούσα αν κάνει να βρέχεται ο αφαλός, η ξαδέλφη μου δεν κοίταζε τι της έλεγε η μαία, κοίταζε το μωρό. Εντάξει, από τη λαχτάρα της το κοίταζε και από την αγάπη της. Της λέω "κοίτα πως βάζει την αλοιφούλα για τους ερεθισμούς", μου λέει "κοιτάω" αλλά δεν κοίταζε.

Τέλος πάντων, ντύσανε το μωρό και ζήτησε γάλα να το ταΐσει. Της λένε η μάνα μου και η μάνα της να προσπαθήσει να το θηλάσει. Λέει ότι δεν έχει κατέβει το γάλα ακόμη, της λένε οι γυναίκες ότι, αν δεν το βάλει στο στήθος, το γάλα δεν θα κατέβει. Τους λέει "άμα κατέβει, άμα δεν κατέβει, δεν θα πεθάνουμε κιόλας". Της λέει η μάνα της ξανά να το βάλει, τίποτε αυτή. Της λέει η μάνα μου ότι, αφού της δώσανε θήλαστρο από το νοσοκομείο, ίσως θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει, τίποτε αυτή. Η πεθερά της η δόλια, άχνα δεν έβγαλε.

Παίρνει το μπιμπερό να το ταΐσει κι ενώ εκείνο το κακόμοιρο το πρωί που το είχε βάλει στο στήθος, είχε πιάσει το στήθος με λαιμαργία, το μπιμπερό φαινόταν να μην το θέλει. Λέει η ξαδέλφη μου "μάλλον δεν θέλει να φάει, νυστάζει". Εκείνη τη στιγμή βλέπω ότι το μωρό προσπαθούσε να φάει αλλά δεν μπορούσε να αντλήσει το γάλα και κοιτάζοντας το μπιμπερό είδα ότι δεν το έχει στη σωστή θέση, με αποτέλεσμα να παίρνει αέρα κοπανιστό. Της έδειξα πως να το βάζει, το κάνει λίγο, μετά ξανά τα ίδια. Σε κάποια φάση το μωρό ψιλοπνίγηκε, λέει "έφαγε, δε θέλει άλλο".

Τέλος πάντων, η κοπέλα δεν ξέρει από μωράκια, θα μάθει όμως σιγά σιγά, κανείς δεν ξέρει από την αρχή αλλά στην πορεία μαθαίνει.

Βέβαια, η φλυαρία μου δεν έχει όρια, απλώς αυτά τα γράφω, γιατί όλη αυτή την ώρα μου ερχόταν να πάρω το παιδί στην αγκαλιά μου, μου ερχόταν να το πλύνω και να το αλλάξω εγώ, μου ερχόταν να ταΐσω εγώ, μου ερχόταν να το βουτήξω και να το πάρω σπίτι μου.

Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό μου και δάκρυα μου ήρθαν στα μάτια. Ευτυχώς για καλή μου τύχη ήρθε ο σεκιουριτάς να μας πει ότι τελείωσε το επισκεπτήριο και έτσι αναγκαστήκαμε με τη μαμά μου να φύγουμε.

Από την ώρα που φύγαμε μέχρι τώρα που άρχισα να γράφω αυτό το μήνυμα, δεν έχω σταματήσει να κλαίω. Έκλαιγα στο δρόμο, μέσα στο μετρό, ο κόσμος με κοίταζε περίεργα, η μάνα μου να με μαλώνει και να προσπαθώ να της εξηγήσω ότι δεν ζηλεύω, απλώς με έπιασε το παράπονο ρε γμτ, αν θα ζήσω εγώ ποτέ τέτοιες στιγμές.

Και εγώ, Βασδέλι μου, δεν έχω ένα παιδάκι να το πάρω στην αγκαλιά μου και να κλάψουμε παρεΐτσα!

βρε ιολη μου,ο Χριστος και η Παναγια,τι ειναι αυτα που λες,πως δεν θα κανεις παιδια,να τα βγαλεις αυτα απο το μυαλο σου,οκ το εχασες αυτο ηταν?δεν θα ξανακανεις παιδια? κατα την αποψη μου θα επρεπε να αφησεις την μανα και την μαια να τακτοποιησουν το ζητημα,και στο γαλα την μανα , τον μπαμπα,και εσυ στεναχωρεθηκες και μπορει να σε εβγαλαν και ζηλιαρα,εγω πηγα στην κουμπαρα μου που γεννησε και πηρα το μωρα αγκαλια και το χαιδεψα λιγο,δεν ανακατευτηκα πουθενα,και ετσι εφυγα με την ελπιδα οτι την επομενη φορα θα ειμαι και εγω στην θεση της.ηρεμησε και ολα θα γινουν,εαν θελεις τοσο γρηγορα να κανεις παιδι,κανε εξωσωματικη και οι πιθανοτητες θα ειναι πιο πολλες.γιατι να πω την αληθεια εγω δεν θα περιμενω ποτε θα πιασω (υπαρχει και προβλημα) βιαζομαι.θα ερθει ιολη μου το παιδακι,συντομα,σε ολες μας θα ερθει συντομα.

[tounts]

σας χαιρετώ!! Πάω για shopping therapy!!!! (κλαίγοντας!! γιατί; Ενοχλώ κανέναν; )

[ιππόκαμπακι]

σας χαιρετώ!! Πάω για shopping therapy!!!! (κλαίγοντας!! γιατί; Ενοχλώ κανέναν; )

συμφωνω,και εγω για ψωνια παω αλλα δεν θα κλαιω γιατι και θα χαλασει το μακιγιαζ και απο το κλαμα θα παρω και λαθος πραγματα.οσο εκλαψα,εκλαψα τελος!!!περασε και ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

[bp-IOLH]

αχ Ιόλη! Κλάψε μάτια μου όσο θες! Και νιώσε ό,τι θες!! Ό,τι σου βγαίνει! Πόσο σε καταλαβαίνω! Πόσο σε νιώθουμε όλες μας δε λέγεται!!!

Κι αν θες αγκαλίτσα, εδώ είμαστε εμείς!

Το ξέρω ότι προτιμάς παιδική, αλλά τι να σου κάνω;

Το 1974 που γεννήθηκα, πού ήσουνα να με αγκαλιάσεις εεεε?

Δύο χρονών ήμουνα, αλλά, αν σε ήξερα, θα σε αγκάλιαζα, γλυκιά μου!

Και, ναι, μου κάνει η αγκαλίτσα σου κι ας είσαι του '74 κι εγώ του '72.

[bp-IOLH]

βρε ιολη μου,ο Χριστος και η Παναγια,τι ειναι αυτα που λες,πως δεν θα κανεις παιδια,να τα βγαλεις αυτα απο το μυαλο σου,οκ το εχασες αυτο ηταν?δεν θα ξανακανεις παιδια? κατα την αποψη μου θα επρεπε να αφησεις την μανα και την μαια να τακτοποιησουν το ζητημα,και στο γαλα την μανα , τον μπαμπα,και εσυ στεναχωρεθηκες και μπορει να σε εβγαλαν και ζηλιαρα,εγω πηγα στην κουμπαρα μου που γεννησε και πηρα το μωρα αγκαλια και το χαιδεψα λιγο,δεν ανακατευτηκα πουθενα,και ετσι εφυγα με την ελπιδα οτι την επομενη φορα θα ειμαι και εγω στην θεση της.ηρεμησε και ολα θα γινουν,εαν θελεις τοσο γρηγορα να κανεις παιδι,κανε εξωσωματικη και οι πιθανοτητες θα ειναι πιο πολλες.γιατι να πω την αληθεια εγω δεν θα περιμενω ποτε θα πιασω (υπαρχει και προβλημα) βιαζομαι.θα ερθει ιολη μου το παιδακι,συντομα,σε ολες μας θα ερθει συντομα.

ιπποκαμπάκι μου, ίσως ακούστηκα λίγο σκύλα, ίσως ήταν από τη φορτισμένη συναισθηματική μου κατάσταση.

Δεν λέω ότι η ξαδέλφη μου δεν θέλει να προσέξει το παιδί της, προς θεού, δύο παιδιά έχασε, απλώς δεν ξέρει και δεν ρωτάει, γιατί είναι ξεροκέφαλη. Εγώ δεν ανακατεύτηκα πουθενά, ούτε που το άγγιξα το μωρό, μόνο του χάιδεψα το κεφαλάκι όπως ήταν στο πυρέξ και το ξέντυσα να δω αν λερώθηκε.

Η κοπέλα από τη λαχτάρα της για το μωρό δεν χόρταινε να το κοιτάζει και δεν κοίταζε αυτά που της έλεγε η μαία, αλλά ούτε άκουγε και κανέναν άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί το μωράκι να πιει το γάλα.

Ίσως ακούγομαι ξερόλας αλλά απλώς με τόσα παιδιά που έχω φυλάξει, γνωρίζω αρκετά πράγματα.

Τώρα για το αν θα κάνω ή όχι παιδί, το ξέρει η επιστήμη που θα με βοηθήσει να το κάνω κι ο Θεός που τα κανονίζει.

Έχω κάνει του κόσμου τις εξετάσεις αλλά είμαι και σε μεγάλη ηλικία, οπότε λίγο δύσκολο.

Δεν χρειάζεται να κάνω εξωσωματική, γιατί μέχρι στιγμής και τις δυο φορές που έμεινα έγκυος, έμεινα πολύ εύκολα, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί αυτό. Καλύτερα να αργούσα και να τα κατάφερνα, παρά αυτό το πράγμα που μου έτυχε δυο φορές να φτάνω στην 6η-7η εβδομάδα κι ο σάκος να είναι κενός.

Εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι μπορεί και να μην κάνω παιδιά και γι' αυτό είμαι πολύ χαλαρή. Έχω κι άλλα ανίψια αλλά μ' αυτόν τον μπέμπη σήμερα έπαθα πλάκα, ίσως κι επειδή είναι της ξαδέλφης μου που είμαστε σαν αδελφές και τον ένιωθα δικό μου.

Ίσως κι επειδή ειμαι σ' αυτή τη φάση που είμαι.

Όταν γεννήθηκαν τα άλλα ανίψια μου, δεν είχα καν παντρευτεί, ενώ τώρα μετά από δυο αποβολές μου ξύπνησαν συναισθήματα άγνωστα.

[vasdeli]

Δύο χρονών ήμουνα, αλλά, αν σε ήξερα, θα σε αγκάλιαζα, γλυκιά μου!

Και, ναι, μου κάνει η αγκαλίτσα σου κι ας είσαι του '74 κι εγώ του '72.

Εγώ που είμαι του '73 χωράω ανάμεσα;

[vasdeli]

Ιόλη μου...

πραγματικά η σκηνή που περιέγραψες στο μαιευτήριο ήταν συγκλονιστική....εγώ σε καταλαβαίνω...

Ζητώ συγνώμη αν σε έβαλα στο τριπάκι να σκεφτείς 'εσύ έχεις τουλάχιστον δύο παιδιά, εγώ κανένα'...Είναι μεγάλος πόνος...να χάνεις 2 και να μην έχεις κανένα....

Όμως, σας το λέω, ο δικός μου πόνος ίσως είναι διαφορετικός αλλά εξίσου έντονος...Όντας ήδη μαμά και γνωρίζοντας τις χαρές που σου φέρνει η μητρότητα και τα συναισθήματα που σου γεννά αναπολώ τι έχω χάσει...Ίσως εσύ μπορείς να με καταλάβεις σε αυτό μιας και όπως μας λες έχεις κρατήσει παιδάκια και έχεις εμπειρία...

Σου στέλνω μια ζεστή αγκαλιά....θα ήθελα να πιω έναν καφέ μαζί σου και να κλάψω πάνω στον ώμο σου...και ίσως κι εσύ στον δικό μου....

Σε φιλώ

[vasdeli]

σας χαιρετώ!! Πάω για shopping therapy!!!! (κλαίγοντας!! γιατί; Ενοχλώ κανέναν; )

Κορυφαίο!! Μαζί σου!

[tounts]

Όταν γεννήθηκαν τα άλλα ανίψια μου, δεν είχα καν παντρευτεί, ενώ τώρα μετά από δυο αποβολές μου ξύπνησαν συναισθήματα άγνωστα.

Αυτά τα άτιμα τα άγνωστα συναισθήματα! Θέλω να πιστεύω ότι γι αυτά γίνεται ό,τι γίνεται..

Χθες με τον άντρα μου, βάλαμε κάτω τις "μετά το συμβάν" αλλαγές στον τρόπο σκέψης, στα συναισθήματα, στη σχέση μας... και είναι πάρα πολλές! Και όλες μας πάνε ένα βήμα μπροστά!

Ας κρατήσουμε αυτό! Είναι πολύ σημαντικά μαθήματα! Κι αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε παιδάκια, θα πάμε όλες μαζί στο χαμόγελο του παιδιού και θα προσφέρουμε την αληθινή αγάπη μας!!

[tounts]

Εγώ που είμαι του '73 χωράω ανάμεσα;

Καλέ εγώ δεν έχω ξεπρηστεί ακόμα... Μη με σφίγγετε καλέ... Α πα πα θα σκάσω!!

[tounts]

Κορυφαίο!! Μαζί σου!

Θα ξαναπάω και σήμερα!!!! Αμίιι!!!!