ΤΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ (η συνέχεια)

[Eviri]

Αχ μωρέ Σέβη, δεν τη γλίτωσε τελικά την αντιβίωση η μικρούλα. Φαίνεται θα είδε ερεθισμένες αμυγδαλές η παιδίατρος. Τουλάχιστον η δική μου γιατρός τότε συστήνει αντιβίωση, ή μετά από 3-4ήμερο πυρετό που δεν πέφτει. Να ξέρεις ότι, όταν τα παιδιά έχουν το λαιμό τους θα βλέπεις αρκετό πυρετό πάνω από 38-38,5 μέχρι και 39-39.5. Μην της δώσεις κοκκινιστό. Στον πυρετό είναι καλύτερα να τρώει ελαφρές υγρές και μαλακές τροφές και πολλά υγρά. Νερά, χυμούς, χαμομήλια ό,τι μπορεί να πιει τώρα που δεν καταλαβαίνει για να της εξηγήσεις τι πρέπει να κάνει.

[sevoula]

πήρα τηλέφωνο από το πρωί κ είπα να της δώσουν καλύτερα γάλα, πρά φαγητό.

όταν πάω θα της δώσω μελάκι να γιατρεφτεί ο λαιμάκος.

θα της κάνω κ τραχανούλι για απόγευμα κ για αύριο κοτοσουπίτσα.

κορίτσια ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον!

[ARNIKOL]

Ε μα σκεφτόμαστε τα δικά μας και καταλαβαίνουμε! όλο το χειμώνα έτσι τον περάσαμε εμείς εξαιτίας του παιδικού. Και εντάξει ο Χρ που είναι πιο μεγάλος και μπορούμε να επικοινωνήσουμε, το Μιχ τον έβλεπα να μαραζώνει και σχιζόταν η καρδιά μου...

[ARNIKOL]

Παιδάκια, φεύγω σιγά-σιγά, περαστικά στα μικρά, αύριο θέλω ν'ακούσω καλά νέα από ΟΛΕΣ!

Φιλάκια και καλή όρεξη!

[dwraki]

καλη.....σπερα,πια!!!!!

κοριτσακια,τι λογοδιαροια ειναι αυτη σημερα;;;

Εγω ειμαι κο-μμα-τια!!!!!!

Ξεπατώθηκα στις δουλειες και τωρα δεν αισθανομαι μεση και ποδια,απο τον πονο!!!!

Σεβη,χαλια το χρυσπακι μας ε;

κριμα γμτ....κανε υπομονη καλη μου,θα κανει τον κυκλο της και θα περασει.εμενα ο μικρουλης οταν ηταν αρρωστουλης,δεν ετρωγε καλα και εκανε πολλους εμετους...μολις περασε η ιωση......τρωει πολυ καλα παλι.

υπομονη κανε και κανε της πολλες αγκαλιτσες.( και δωστης πολλα υγρα.)

αρετη,εγω χρησιμοποιώ σακουλες ψησιματος που και που.

δεν θελει καποιο ιδιαιτερο τροπο,

βαζεις το κοτοπουλα μεσα αφου το εχεις αλατοπιπερώσει

και την κλεινεις καλα.

μην βαζεις λαδι,θα βγαλει το δικο του.

πατατες δεν εχω βαλει αλλα ξερω οτι μπαινουν.

Ελπιζω να βοηθησα!!!!!

και για τις δουλειες που λετε,

εμενα ο καλος μου με βοηθαει πολυσε ολα!!!!!

παραπονο δεν εχω κανενα!!!!!!!

για σημερα εκανα κανελονια με κιμα

και για τον θησαυρο εκανα ψαρι με σπανακι.

καλο μεσημερι και καλη ορεξη!!!

[love4four]

Μεταξάκι μου διάβασε στις αλλοπρόσαλλες. εγώ την έκανα την μαμακία κ τώρα...αντιβίωση.

είχε πυρετό από Παρασκευή το παιδί. εγώ δεν το έβλεπα η κακούργα!

όσο για το γιουβετσάκι του πάει το κρεμμύδι, η πιπεριά (πράσινη ή χρωματιστή) ψιλοκομμένα. μελώνουν το φαγητό.

Σέβη μου και πάλι, δεν πιστεύω ότι ο γιατρός σου θα έδινε από την πρώτη μέρα αντιβίωση, ακόμα και αν το έβλεπες, μη νιώθεις ένοχη, σε παρακαλώ!

Nαι Σεβη διάβασα τί έγραψες...συμφωνώ στο ότι σχεδόν το αποκλείω να έδινε από την 1η μέρα αντιβίωση εκτός κι αν ήταν τόσο πολύ ερεθισμένο το λαιμουδάκι της ! Έλα τώρα, ξεκόλλα !

Αρετή μου,

Ναι σε όλα κοντά είμαστε, έχεις δίκιο (και οι άντρες μας είναι από Καρδίτσα) ... τα κιλά και τα χιλιόμετρα είναι που μας χωρίζουν !!! χι χι

[summer06]

σεβουλα μου περαστικα και γρηγορα να γινει καλα η μικρουλα σου...Εγω σε ρωτησα ποσο ειναι η μικρη!!(απλη περιεργεια)...Αρετη ουτ εεγω εχω χρησιμοποιησει αυτες τις σακουλες!!!Οσο για τον πλαστικο εκανα εγχειρηση ομφαλοκηλης το φλεβαρη και η τομη μου ειναι κοκκινη και πρησμενη ακομα και ειναι ατροφικη-χειλοειδη κατι τετοιο...και αυριο εκλεισα ραντεβου σε πλαστικο να δουμε τι θα μας πει,ο γιατρος ειπε οτι η το κανει ο οργανισμος η ειναι κακη τεχνικη γιατρου(πηγα σε αλλον χειρουργο τωρα)

[ΑΝΝΑ4]

Αρετη το μαγειρεμα στην σακουλα κανει ολα τα ψητα λουκουμι!!!!!!!εγω το χρησιμοποιω κυριως στα ρολα(κοτοπουλο,μοσχαρ κτλ).τα κανει υπεροχα κ χωρις να χανουν καθολου τους χυμους τους!!!οσο για το κοτοπουλο οπως ειπε η Δωρα,αλατοπιπ,εγω βαζω συνηθως κ μουσταρδα κ στις πατατες,ολα μαζι στην σακουλα κ σε κανενα 45λεπτο-1ωρα εισαι ετοιμηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!καλη επιτυχια αν τις παρεις!!!

Σεβη δεν θελω χαζα,καλε παιδακι ειναι θα αρρωστησει τι αλλο να κανεις κ εσυ!!!!!!!!!!

[Eviri]

Καλά μου κορίτσια αισθάνομαι ότι τα λόγια και οι σκέψεις μέσα μου είναι σαν χείμαρρος που ψάχνει να βρει διέξοδο από ένα στενό πέρασμα. Θα προσπαθήσω να σας κάνω περιγραφή της ευτυχίας και την πληρότητας που αισθάνομαι.

Μόλις έκανα περιγραφή των συμπτωμάτων στη νευρολόγο με την οποία είχαμε ραντεβού το απόγευμα, μου απάντησε ότι δεν χρειαζόταν να υποβάλλουμε το παιδί σε μαγνητικές και περαιτέρω έλεγχο,επειδή δεν παρουσιάζει άλλα συμπτώματα που θα μας οδηγούσαν σ' αυτό. Κατευθείαν μου ήρθε το χαμόγελο και λύθηκαν οι μυς του σώματός μου. Για να μη σας κουράζω η γιατρός τη βρήκε μια χαρά τη σπουργιτούλα μου και μου είπε ότι οι πονοκέφαλοι πιθανότατα οφείλονται στην κούραση και πίεση. Της έκανε ακόμη κι αυτά τα μικρά τεστάκια με τις κινήσεις, δηλαδή: να απλώσει τεντωμένα τα χέρια να πιάσει τη μύτη και να απομακρύνει τα χέρια πάλι, να περπατήσει στις μύτες και στις φτέρνες (για να δικιολογήσει και τα χρήματα που παίρνει το απογευματινό ιατρείο του Παίδων) και έτσι η διάγνωση είναι ότι το παιδί δεν έχει τίποτα.

Η ιστορία όμως δε σταματάει εδώ. Όταν βγήκα από το ιατρείο και μέχρι να βγω στην εξώπορτα του Παίδων Αγ. Σοφία, με παίρνει τηλέφωνο ο άντρας μου γεμάτος αγωνία. Η αλήθεια είναι ότι είναι ένας πατέρας που θα έπρεπε να τον φωνάζουν μαμά τα παιδιά. Αλλά τον φωνάζουν μπαμπά λόγω φύλου. Νομίζω ότι με αυτό σας τον περιγράφω πλήρως. Του ανακοινώνω που λέτε, γεμάτη χαρά ότι είχε δίκιο που μου έλεγε ότι δε θα είναι τίποτα κι ότι η γιατρός μου είπε ότι, δεν έχει τίποτα το παιδί. Και τότε στην αρχή άρχισε να γελάει και να πετάει από χαρά και μετά άρχισε σχεδόν να παραληρεί, κλαίγοντας και λέγοντάς μου: -"το ήξερα, το ήξερα". Μου είπε ότι, είχε κάτσει μπροστά από την εικόνα της Αγ. Παρασκευής που έχει στη Τζέντα και που είναι η προστάτιδα, όπως αποδεικνύεται, όλης της οικογένειας, προσευχόμενος για την κόρη μας να μην βρει τίποτα η γιατρός. Εκείνη την ώρα που κοιτούσε την Αγ. Παρασκευή, εκείνη του μίλησε και στα αφτιά του άκουσε να του λέει: -"μη στενοχωριέσαι και μη φοβάσαι ο γιατρός θα σου πει ότι το παιδί δεν έχει τίποτα". Μου είπε ο άντρας ότι όπως του το μετέφερα εγώ, έτσι το άκουσε από την Αγ. Παρασκευή.

Εγώ είμαι συγκλονισμένη. Αισθάνομαι επίσης, ότι ο άντρας μου είναι ευλογημένος που το έζησε αυτό κι εγώ είμαι συν τοις άλλοις και περήφανη που τον έχω παντρευτεί. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί τα θαύματα πρέπει να διαδίδονται. Μην ξεχνάμε θαύμα δεν είναι μόνο να περπατήσει ο παράλυτος και να βρει την όρασή του ο τυφλός. Αυτά είναι μικρά ή μεγάλα για τον καθένα, καθημερινά θαύματα.

Ελπίζω να σας έκανα να χαρείται κι εσείς μαζί μου.

Και κάτι ακόμη, εύχομαι όλοι να έχουν την τύχη και την ευτυχία να βιώσουν ένα θαύμα οποιουδήποτε αποτελέσματος.

Σας φιλώ γλυκά.

[maria-elpida]

καλη μου Εviri, ανατριχιασα....

Πολυ χαιρομαι που ειναι καλα το κοριτσακι σου και συγκινηθηκα πολυ με τον αντρα σου..

να ειστε παντα ετσι ολοι γεροι και δυνατοι...

[Eviri]

Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ.

Κορίτσια έγραψα το σημερινό μαζί με κάποια ακόμη θαύματα της Αγίας Παρασκευής που έχει κάνει σε μας στην ενότητα "ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ", για όποια θέλει να τα διαβάσει.

[Αγγελίνα_2]

Καλά μου κορίτσια αισθάνομαι ότι τα λόγια και οι σκέψεις μέσα μου είναι σαν χείμαρρος που ψάχνει να βρει διέξοδο από ένα στενό πέρασμα. Θα προσπαθήσω να σας κάνω περιγραφή της ευτυχίας και την πληρότητας που αισθάνομαι.

Μόλις έκανα περιγραφή των συμπτωμάτων στη νευρολόγο με την οποία είχαμε ραντεβού το απόγευμα, μου απάντησε ότι δεν χρειαζόταν να υποβάλλουμε το παιδί σε μαγνητικές και περαιτέρω έλεγχο,επειδή δεν παρουσιάζει άλλα συμπτώματα που θα μας οδηγούσαν σ' αυτό. Κατευθείαν μου ήρθε το χαμόγελο και λύθηκαν οι μυς του σώματός μου. Για να μη σας κουράζω η γιατρός τη βρήκε μια χαρά τη σπουργιτούλα μου και μου είπε ότι οι πονοκέφαλοι πιθανότατα οφείλονται στην κούραση και πίεση. Της έκανε ακόμη κι αυτά τα μικρά τεστάκια με τις κινήσεις, δηλαδή: να απλώσει τεντωμένα τα χέρια να πιάσει τη μύτη και να απομακρύνει τα χέρια πάλι, να περπατήσει στις μύτες και στις φτέρνες (για να δικιολογήσει και τα χρήματα που παίρνει το απογευματινό ιατρείο του Παίδων) και έτσι η διάγνωση είναι ότι το παιδί δεν έχει τίποτα.

Η ιστορία όμως δε σταματάει εδώ. Όταν βγήκα από το ιατρείο και μέχρι να βγω στην εξώπορτα του Παίδων Αγ. Σοφία, με παίρνει τηλέφωνο ο άντρας μου γεμάτος αγωνία. Η αλήθεια είναι ότι είναι ένας πατέρας που θα έπρεπε να τον φωνάζουν μαμά τα παιδιά. Αλλά τον φωνάζουν μπαμπά λόγω φύλου. Νομίζω ότι με αυτό σας τον περιγράφω πλήρως. Του ανακοινώνω που λέτε, γεμάτη χαρά ότι είχε δίκιο που μου έλεγε ότι δε θα είναι τίποτα κι ότι η γιατρός μου είπε ότι, δεν έχει τίποτα το παιδί. Και τότε στην αρχή άρχισε να γελάει και να πετάει από χαρά και μετά άρχισε σχεδόν να παραληρεί, κλαίγοντας και λέγοντάς μου: -"το ήξερα, το ήξερα". Μου είπε ότι, είχε κάτσει μπροστά από την εικόνα της Αγ. Παρασκευής που έχει στη Τζέντα και που είναι η προστάτιδα, όπως αποδεικνύεται, όλης της οικογένειας, προσευχόμενος για την κόρη μας να μην βρει τίποτα η γιατρός. Εκείνη την ώρα που κοιτούσε την Αγ. Παρασκευή, εκείνη του μίλησε και στα αφτιά του άκουσε να του λέει: -"μη στενοχωριέσαι και μη φοβάσαι ο γιατρός θα σου πει ότι το παιδί δεν έχει τίποτα". Μου είπε ο άντρας ότι όπως του το μετέφερα εγώ, έτσι το άκουσε από την Αγ. Παρασκευή.

Εγώ είμαι συγκλονισμένη. Αισθάνομαι επίσης, ότι ο άντρας μου είναι ευλογημένος που το έζησε αυτό κι εγώ είμαι συν τοις άλλοις και περήφανη που τον έχω παντρευτεί. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί τα θαύματα πρέπει να διαδίδονται. Μην ξεχνάμε θαύμα δεν είναι μόνο να περπατήσει ο παράλυτος και να βρει την όρασή του ο τυφλός. Αυτά είναι μικρά ή μεγάλα για τον καθένα, καθημερινά θαύματα.

Ελπίζω να σας έκανα να χαρείται κι εσείς μαζί μου.

Και κάτι ακόμη, εύχομαι όλοι να έχουν την τύχη και την ευτυχία να βιώσουν ένα θαύμα οποιουδήποτε αποτελέσματος.

Σας φιλώ γλυκά.

Eviri, ανατρίχιασα. Σε πιστεύω απόλυτα και χαίρομαι μέσα από την καρδιά μου που αξιωθήκατε να ζήσετε αυτό το θαύμα. Μακάρι να ήταν κι άλλοι σύζυγοι σαν τον δικό σου, κορίτσι μου. Παρ' όλο που δεν σας γνωρίζω, αισθάνομαι την ανάγκη να σου δώσω συγχαρητήρια για την όμορφη οικογένειά σας.Να είσαστε πάντα γεροί κι αγαπημένοι. Τι κρίμα που είναι μεγαλύτερες οι κόρες σου, ευχαρίστως θα σε έκανα συμπεθέρα!

Κι εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι ο μικρός μου, που γεννήθηκε με συγγενή καρδιοπάθεια, τα πήγε τόσο καλα και ξεπέρασε το πρόβλημά του χωρίς την παραμικρή ιατρική παρέμβαση, χάρη στον προστάτη μας Άγιο Ραφαήλ και τη Συνοδεία Του. Έδωσα και το δικό Του όνομα στο παιδί, το βάφτισα την ημέρα που τιμάται η μνήμη Του και πήγαμε οικογενειακώς να προσκυνήσουμε στη Μονή Του στη Γρίβα, δυο ώρες περίπου από εδώ. Έχω όμως τάμα να πάμε και στη Μυτιλήνη, αν όχι φέτος, σίγουρα του χρόνου. Ευελπιστώ φέτος, πάντως.

[ζώπυρον]

Και κάτι ακόμη, εύχομαι όλοι να έχουν την τύχη και την ευτυχία να βιώσουν ένα θαύμα οποιουδήποτε αποτελέσματος.

Eviri,

χίλια μπράβο για τα ευχάριστα νέα της μικρής σου!!

Απομόνωσα τα παραπάνω σου λόγια (όχι γιατί και τα υπόλοιπα δεν ήταν συγκλονιστικά)... για να τονίσω το πόσο τυχεροί κι ευλογημένοι νοιώθουν όσοι έχουν βιώσει ένα θαύμα... Κι η ευχή σου ήταν σπουδαία...

Φιλιά κι από μένα!!

[dwraki]

Καλά μου κορίτσια αισθάνομαι ότι τα λόγια και οι σκέψεις μέσα μου είναι σαν χείμαρρος που ψάχνει να βρει διέξοδο από ένα στενό πέρασμα. Θα προσπαθήσω να σας κάνω περιγραφή της ευτυχίας και την πληρότητας που αισθάνομαι.

Μόλις έκανα περιγραφή των συμπτωμάτων στη νευρολόγο με την οποία είχαμε ραντεβού το απόγευμα, μου απάντησε ότι δεν χρειαζόταν να υποβάλλουμε το παιδί σε μαγνητικές και περαιτέρω έλεγχο,επειδή δεν παρουσιάζει άλλα συμπτώματα που θα μας οδηγούσαν σ' αυτό. Κατευθείαν μου ήρθε το χαμόγελο και λύθηκαν οι μυς του σώματός μου. Για να μη σας κουράζω η γιατρός τη βρήκε μια χαρά τη σπουργιτούλα μου και μου είπε ότι οι πονοκέφαλοι πιθανότατα οφείλονται στην κούραση και πίεση. Της έκανε ακόμη κι αυτά τα μικρά τεστάκια με τις κινήσεις, δηλαδή: να απλώσει τεντωμένα τα χέρια να πιάσει τη μύτη και να απομακρύνει τα χέρια πάλι, να περπατήσει στις μύτες και στις φτέρνες (για να δικιολογήσει και τα χρήματα που παίρνει το απογευματινό ιατρείο του Παίδων) και έτσι η διάγνωση είναι ότι το παιδί δεν έχει τίποτα.

Η ιστορία όμως δε σταματάει εδώ. Όταν βγήκα από το ιατρείο και μέχρι να βγω στην εξώπορτα του Παίδων Αγ. Σοφία, με παίρνει τηλέφωνο ο άντρας μου γεμάτος αγωνία. Η αλήθεια είναι ότι είναι ένας πατέρας που θα έπρεπε να τον φωνάζουν μαμά τα παιδιά. Αλλά τον φωνάζουν μπαμπά λόγω φύλου. Νομίζω ότι με αυτό σας τον περιγράφω πλήρως. Του ανακοινώνω που λέτε, γεμάτη χαρά ότι είχε δίκιο που μου έλεγε ότι δε θα είναι τίποτα κι ότι η γιατρός μου είπε ότι, δεν έχει τίποτα το παιδί. Και τότε στην αρχή άρχισε να γελάει και να πετάει από χαρά και μετά άρχισε σχεδόν να παραληρεί, κλαίγοντας και λέγοντάς μου: -"το ήξερα, το ήξερα". Μου είπε ότι, είχε κάτσει μπροστά από την εικόνα της Αγ. Παρασκευής που έχει στη Τζέντα και που είναι η προστάτιδα, όπως αποδεικνύεται, όλης της οικογένειας, προσευχόμενος για την κόρη μας να μην βρει τίποτα η γιατρός. Εκείνη την ώρα που κοιτούσε την Αγ. Παρασκευή, εκείνη του μίλησε και στα αφτιά του άκουσε να του λέει: -"μη στενοχωριέσαι και μη φοβάσαι ο γιατρός θα σου πει ότι το παιδί δεν έχει τίποτα". Μου είπε ο άντρας ότι όπως του το μετέφερα εγώ, έτσι το άκουσε από την Αγ. Παρασκευή.

Εγώ είμαι συγκλονισμένη. Αισθάνομαι επίσης, ότι ο άντρας μου είναι ευλογημένος που το έζησε αυτό κι εγώ είμαι συν τοις άλλοις και περήφανη που τον έχω παντρευτεί. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί τα θαύματα πρέπει να διαδίδονται. Μην ξεχνάμε θαύμα δεν είναι μόνο να περπατήσει ο παράλυτος και να βρει την όρασή του ο τυφλός. Αυτά είναι μικρά ή μεγάλα για τον καθένα, καθημερινά θαύματα.

Ελπίζω να σας έκανα να χαρείται κι εσείς μαζί μου.

Και κάτι ακόμη, εύχομαι όλοι να έχουν την τύχη και την ευτυχία να βιώσουν ένα θαύμα οποιουδήποτε αποτελέσματος.

Σας φιλώ γλυκά.

τελειααααααααααα!!!!!!!

μπραβο ρουλακι μου,μπραβο για το παιδι!!!!!

ασε που εγω ειμουν σιγουρη οτι ολα θα ειναι καλα :p:p:p:p:p

ευχομαι παντα να εισαι τοσο ευτυχισμενη ,οσο σημερα.

σε φιλω και το κοριτσακι σου επισης!!!!

[dwraki]

Eviri, ανατρίχιασα. Σε πιστεύω απόλυτα και χαίρομαι μέσα από την καρδιά μου που αξιωθήκατε να ζήσετε αυτό το θαύμα. Μακάρι να ήταν κι άλλοι σύζυγοι σαν τον δικό σου, κορίτσι μου. Παρ' όλο που δεν σας γνωρίζω, αισθάνομαι την ανάγκη να σου δώσω συγχαρητήρια για την όμορφη οικογένειά σας.Να είσαστε πάντα γεροί κι αγαπημένοι. Τι κρίμα που είναι μεγαλύτερες οι κόρες σου, ευχαρίστως θα σε έκανα συμπεθέρα!

Κι εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι ο μικρός μου, που γεννήθηκε με συγγενή καρδιοπάθεια, τα πήγε τόσο καλα και ξεπέρασε το πρόβλημά του χωρίς την παραμικρή ιατρική παρέμβαση, χάρη στον προστάτη μας Άγιο Ραφαήλ και τη Συνοδεία Του. Έδωσα και το δικό Του όνομα στο παιδί, το βάφτισα την ημέρα που τιμάται η μνήμη Του και πήγαμε οικογενειακώς να προσκυνήσουμε στη Μονή Του στη Γρίβα, δυο ώρες περίπου από εδώ. Έχω όμως τάμα να πάμε και στη Μυτιλήνη, αν όχι φέτος, σίγουρα του χρόνου. Ευελπιστώ φέτος, πάντως.

κι εσυ ραφαηλ τον λες;;;;

κι εγωωωωω!!!!

ασε που κι εγω βιωνω καθημερινα, θαυματα.....,γιατι απο την μερα που γεννηθηκε ο μικρουλης μας...(με συγγενη καρδιοπαθεια,επισης....)

περασαμε τοοοοσα,αλλα παντα ειναι εκει ,διπλα του,οι προστατες τουκαι τον προσεχουν!!!!!!

δεν γραφω...αλλα.......

εχω συγκινηθεί...η καρδια μου χτυπαει με τρελους ρυθμούς................