Μανούλες Αυγούστου 2013

[Ioannaki28]

την τεταρτη κοριτσια θα παω στο γιατρο κ αναλογως πως θα μαι λεει δεν ξερω τι εννοει ακριβως θα κανουμε την καισαρικη η εκεινη τη μερα η την παρασκευη

[Λίνα_]

την τεταρτη κοριτσια θα παω στο γιατρο κ αναλογως πως θα μαι λεει δεν ξερω τι εννοει ακριβως θα κανουμε την καισαρικη η εκεινη τη μερα η την παρασκευη

Αντε με το καλο κοριτσακι μου!!!με ενα πονο!!που γεννας;;πως αισθανεσαι που πλησιαζεις κι εσυ;;

[Nefeli_13]

Η ιστορία μας… Πέμπτη 08/08 στις 11.30 το βράδυ κάνουμε εισαγωγή στο μαιευτήριο. Στην αρχή ακούσαμε την καρδούλα του μικρούλη για να βεβαιωθούμε ότι όλα είναι καλά, ξεκίνησε η προετοιμασία (ξύρισμα, κλύσμα κλπ.) και μου πήραν αίμα για τις εξετάσεις. Γύρω στις 12 πήγαμε σε ένα από τα δωμάτια τοκετού για να ξεκινήσουμε την πρόκληση. Με συνέδεσαν με τον καρδιοτοκογράφο όπου ανακαλύψαμε ότι είχα τακτικότατες συσπάσεις, περίπου ανά 2-3 λεπτά, και αρκετά έντονες, τις οποίες όμως εγώ δεν ένιωθα καθόλου!! Σκέφτηκα ότι μπορεί τελικά να γλιτώσουμε την πρόκληση και να ξεκινήσει φυσιολογικά ο τοκετός. Στο μεταξύ ήρθε ο γιατρός, μου έκανε την κλασική κολπική εξέταση, ο τράχηλος πιο μαλακός μεν από το πρωί αλλά ακόμα ψηλά και πίσω. Σε ελεύθερη μετάφραση, δεν υπήρχε περίπτωση να γεννήσουμε χωρίς κάποια υποβοήθηση!! Επίσης, το γεγονός ότι η μήτρα μου έκανε συσπάσεις από την Τρίτη μας έβαζε σε σκέψεις ότι κάτι δεν πάει καλά και ήταν ένας ακόμα λόγος για να επισπεύσουμε τον τοκετό! Συμφωνούμε λοιπόν ότι προχωράμε στην πρόκληση, μου βάζουν το υπόθετο και με αφήνουν όλη νύχτα να κοιμηθώ μέχρι να δράσει. Παίρνω ένα δυναμωτικό φιλί από τον άντρα μου, ο οποίος γύρισε σπίτι να κοιμηθεί για να αντέξει την επόμενη μέρα, και προσπαθώ να κοιμηθώ, αλλά πού… Τελικά κατάφερα να κοιμηθώ 2 ώρες όλη τη νύχτα! Το πρωί, γύρω στις 7, ήρθε ο γιατρός μου, με εξέτασε ξανά, το ίδιο και η προϊσταμένη μαία και καταλήγουν και οι δυο στην ίδια διάγνωση «ο τράχηλος αμετακίνητος»!!! Όλη νύχτα με το υπόθετο έπρεπε να έχουμε κάποια βελτίωση αλλά τίποτα! Τι κάνουμε τώρα; Ορός ωκυτοκίνης! Μου εξηγεί ο γιατρός ότι τα πράγματα δεν είναι πολύ αισιόδοξα και από τη στιγμή που δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα, οι ελπίδες μας για φυσιολογικό τοκετό εξανεμίζονται σιγά-σιγά αλλά θα το παλέψουμε μέχρι τέλους. Συμφωνήσαμε να μην το τραβήξουμε πάρα πολύ και εξαντληθώ, το πολύ μέχρι τη 1 το μεσημέρι θα πρέπει να έχουμε γεννήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Στο μεταξύ ήρθε και ο άντρας μου και καθόταν όλη την ώρα δίπλα μου. Άλλωστε δεν πονούσα καθόλου, παρόλο που είχα συνεχόμενες και έντονες συσπάσεις. Γύρω στις 9 με εξετάζει ο γιατρός ξανά, τα ίδια… Πλήρης απογοήτευση!!! Επόμενο βήμα; Σπάσιμο νερών! Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίζω να νιώθω κάθε σύσπαση και να πονάω λίγο. Ο γιατρός προτείνει να αφήσουμε μια ώρα ακόμα να περάσει, να δούμε πώς θα πάει το πράγμα και μετά προχωράμε στο επόμενο βήμα. Όπως ήταν αναμενόμενο, τίποτα δεν άλλαξε και εγώ ήδη πονούσα, οπότε αποφάσισα να κάνω επισκληρήδιο, γύρω στις 10. Παρόλο που έλεγα ότι δε θα κάνω, εκ των υστέρων έχω να πω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω!!! Σταμάτησα να πονάω κι ένιωθα μόνο μια μικρή πίεση και αυτό μόνο στην κορύφωση των συσπάσεων. Η μαία μου εξήγησε ότι με την επισκληρήδιο συνήθως μαλακώνει ο τράχηλος και ξεκινάει η διαστολή, το θέμα είναι πόσο γρήγορα θα προχωρήσει η διαστολή… Στις 11 έρχεται πάλι ο γιατρός μου για νέα κολπική εξέταση και όντως έχει ξεκινήσει διαστολή αλλά είναι ακόμα στο 2 με 3. Με αυτά τα δεδομένα υπολογίζουμε ότι θέλουμε ώρες ατελείωτες μέχρι να ολοκληρωθεί ο τοκετός οπότε συμφωνούμε να δώσουμε περιθώριο μισής ώρας ακόμα και αν δεν εξελιχθούν τα πράγματα γρήγορα να ετοιμαστούμε για καισαρική. Μετά από μισή ώρα έρχεται η μαία για άλλη μια κολπική εξέταση και διαπιστώνει διαστολή 7 προς 8!! Κανείς δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη και μάλιστα τόσο γρήγορα!! Γύρω στις 12 αρχίζω να νιώθω αυτό το «θέλω να πάω τουαλέτα τώρα», το λέω στη μαία και μου λέει ότι δε χρειάζεται καν να με εξετάσει πάλι κολπικά, λογικά είμαστε σε διαστολή 10 και να αρχίσω σιγά-σιγά να σπρώχνω μόνη μου κάθε φορά που νιώθω σύσπαση, μέχρι να ετοιμάσουν το χώρο και να μαζευτούν όλοι για να ξεκινήσουμε τις εξωθήσεις. Γύρω στη 1 ξεκινάμε τις εξωθήσεις, με στόχο να κάνουμε 3 σε κάθε σύσπαση, εδώ με βοήθησαν πολύ τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού γιατί χρειάστηκε να κάνω πολλές αναπνοές και γρήγορες εναλλαγές! Κάποια στιγμή αρχίζω να εξαντλούμαι από τις εξωθήσεις, βλέπω και το γιατρό με ένα βλέμμα σκεπτικό και είμαι σίγουρη ότι πάμε για καισαρική, μέχρι που τους βλέπω όλους να γουρλώνουν τα μάτια και ακούω τη μαία να φωνάζει «Σπρώξε κι άλλο! Βλέπω ένα τσουλουφάκι!» Ε, εκεί πείσμωσα και με έπιασε ανυπομονησία να γνωρίσω επιτέλους αυτό τον μικρούλη και τα έδωσα όλα! Σε πολύ λίγο με έβγαλαν από το δωμάτιο και με πήγαν στην αίθουσα τοκετού. Στη μεταφορά, είδα τον άντρα μου να στέκεται στην πόρτα και να με κοιτάει με λατρεία… Μου έδωσε τόση δύναμη αυτό το βλέμμα… Με το που μπαίνουμε στην αίθουσα τοκετού μου λένε ότι με 3 εξωθήσεις στις επόμενες 3 συσπάσεις έχει βγει το μωρό και να βάλω τα δυνατά μου! Σπρώχνω, σπρώχνω και ξαφνικά ακούω «Ώπα! Ώπα! Σταμάτα να σπρώχνεις!». Πανικός! Τελικά, ο μικρός έβγαινε με το χέρι κολλημένο στο μάγουλό του και προτεταμένο μπροστά σαν τον Superman και αν συνεχίζαμε έτσι θα μου έκανε μεγάλη ζημιά, οπότε του έβαλε ο γιατρός το χέρι κάτω από το πιγούνι. Σπρώχνω ξανά και ξανά και ακούω το γιατρό μου να λέει «Κοίτα τον!». Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ένα μωβ πλασματάκι!!! Αφού τον καθάρισαν, μου τον έφεραν αγκαλιά, ήρθε και ο άντρας μου μέσα και με πήραν τα κλάματα… Ώρα 13.35 Τον κρατάω στην αγκαλιά μου και νιώθω περήφανη που τα καταφέραμε! Πιο πολύ όμως νιώθω ευτυχισμένη που έχω τον άντρα μου δίπλα μου και ξέρω ότι κατέβαλε μεγαλύτερη των δυνάμεών του προσπάθεια για να συμμετέχει στην απίστευτη αυτή εμπειρία! Ακολούθησε η αποβολή του πλακούντα που δεν πήρα χαμπάρι πώς και πότε έγινε, το ράψιμο που κράτησε πάνω από μια ώρα, παραμονή στην ανάνηψη για αρκετές ώρες και παρακολούθηση του μικρού για ζάχαρο, λόγω του βάρους του. Με τα πολλά, το βράδυ πήγαμε στο δωμάτιο, τον θήλασα και ένιωθα σαν να τον είχα από πάντα!! Την επόμενη μέρα ξαναμπήκα στο χειρουργείο για να μου βάλουν λίγα ράμματα ακόμα. Με το θηλασμό ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά, με τα ράμματα λιγότερο αλλά αυτό που έκανε πραγματικά ευτυχισμένη ήταν ο άντρας μου. Όλες τις μέρες και νύχτες δίπλα μας, να μου λέει κάθε μέρα πόσο περήφανος είναι και πόσο πολύ με αγαπάει γι’ αυτό που έκανα…

[Thanoula]

Νεφέλη..." Ά να χαθείς", έσκασα στο κλάμα. Κατασυγκινήθηκα. Να σου ζήσει, να' στε πάντεα γεροί να τον καμαρώνετε.

[Λίνα_]

Νεφελη μου δε ξερω αν εφταιγε η πανεμορφη περιγραφη σου,οι ορμονες μου ή η ψυχολογια μου μιας κ κοντευει κ μας η ωρα μας αλλα... Με πηραν τα ζουμια!!κυριολεκτικα!!πολυ με συγκινησες κοριτσι μου!!και που τα καταφερες και που αισθανθηκες τοσο ομορφα συναισθηματα για τον αντρα σου!απ οτι καταλαβα εκανε κι αυτος την υπερβαση!!!να ειστε καλα,να χαιρεστε καθε στιγμουλα του μωρου σας και να ειστε παντα τοσο κοντα ο ενας στον αλλο!!ο αντρας μου θελει να ναι μεσα αν γεννησουμε φυσιολογικα κι αυτο μου δινει κουραγιο απο τωρα!!διαβαζω κι εσενα κ προσπαθω να μασ φανταστω ....

[Μαράκι8]

Νεφελη!! Ποσο συγκινητικη η περιγραφη σου! Ετσι παντα αγαπημενοι με τον αντρουλη σου κ μα καμαρωσετε το παληκαρακι σας σαν τα ψηλα βουνα!!

[Μαράκι8]

Λινα κ Ιωαννακι ετομαστειτε κ εσεις σιγα σιγα για την πιο συγκλονιστικη εμπειρια της ζωης σας!!

[Nefeli_13]

Σας ευχαριστω πολυ κοριτσακια μου! Ευχομαι να ειναι για ολες σας εξισου ευχαριστη και συγκινητικη η εμπειρια του τοκετου σας! Με το καλο Λινα και Ιωαννακι!

Ηρθε σημερα η παιδιατρος, τον βρηκε πολυ καλα και μας ειπε οτι κλαιει γιατι πειναει!!!! Παραλιγο να λιμοκτονησει το καημενο... Απο χθες τον ταιζω επι 1-1,5 ωρα καθε φορα και μετα πεφτει ξερος για 3 ωρες τη μερα και πανω απο 5 τη νυχτα! Βρηκε κι αυτος κι εγω την ησυχια μας! Γιουπι!!!! Τωρα προσπαθω να αντεξω χωρις ψευδοθηλες..

[Μαράκι8]

Ευχαριστα τα νεα σας Νεφελη! Δοκιμασες την purelan για το στηθος?

[Nefeli_13]

Ναι, εχω κατι δειγματακια και βαζω που και που. Το σημαντικο ειναι οτι δε ματωνουν πια και ο πονος ειναι στην αρχη που τρωει λαιμαργα! Η παιδιατρος μου ειπε να κυκλοφορω γυμνη για να ξεραθουν.

[zounitsa]

με το καλό οι ετοιμόγεννες!!!!!!! μ'ένα πόνο!!!!! όλα καλά να σας πάνε!!!!!

Νεφέλη αν δεν είχα κοσμο στο σπίτι θα με έπερναν τα ζουμια...... μπράβο σας!!!!!! κ μπράβο σας με τον θηλασμό. το κάθε παιδί έχει το δικό του πρόγραμμα κ σε καθοδηγεί μόνο του!!!!

κορίτσια δεν μπορώ να κοιμηθώ.... πονάνε τα κόκκαλά μου.... η λεκάνη μου. όταν είμαι για αρκετή ώρα από την μία μεριά πονάω, από την άλη δεν πολυβολεύομαι... αφήστε. υπομονή 17+σήμερα...

[Ioannaki28]

Αντε με το καλο κοριτσακι μου!!!με ενα πονο!!που γεννας;;πως αισθανεσαι που πλησιαζεις κι εσυ;;

καλημερα !!!!!!!γενναω Αλεξανδρουπολη εσυ?αισθανομαι περιεργα

[Ioannaki28]

Νεφελη πολυ συγκινητικη η ιστορια της γεννας σου!ο αντρας σου βραχος!!!!!Ζουνιτσα υπομονη κ εγω δεν μπορω να κοιμηθω καθολου ολο το βραδυ καθε μια ωρα σηκωνομαι μια για τουαλετα,μια να πιω νερο μια ν αλλαξω πλευρο αστα.κοριτσια επειδη θα κανω καισαρικη με επισκληριδιο θα μου πειτε πως ειναι η επισκληριδιο?ποναει?πρεπει να μεινεις ακινητη την ωρα που στο κανουν?φοβαμαι μη κουνηθω κ μετα απο ποση ωρα σηκωνεσαι κ περπατας κανονικα?

[Λίνα_]

καλημερα !!!!!!!γενναω Αλεξανδρουπολη εσυ?αισθανομαι περιεργα

Καλημερουδιααα!!!Αθηνα ρε γαμωτο!!!περιεργα εε;;ποσο σε καταλαβαινω!!!!!!!εγω ευτυχως εχω την εντυπωση(δε βαζω κ το χερι μου στη φωτια) πως η κοιλιτσα μας εχει κατεβει καπως)μακαριιι!!!

[zounitsa]

ΚΑΛΗΜΈΡΕς!!!!!!Ιωαννάκι κ εγώ ακριβώς το ίδιο θα κάνω... οπότε θα μου πεις.