ο μεγαλος μου γιος ζηλεψε!!

[εφακη]

εχω ενα αγορακι 6,5 χρονων και γεννησα ακομα ενα αγορακι προσφατα που ειναι 6 μηνων το προβλημα που αντιμετωπιζω ειναι οτι ο μεγαλος μου ζηλεψε πολυ με αποτελεσμα να μην πολυ μιλα για τον αδερφο του και να μην θελει να ερχονται να βλεπουν το μωρο νοιωθει οτι ολοι οι ξενοι σπιτι μας ερχονται για το μωρο και οχι γαι τον ιδιο και ακομα πως η ζωη του εχει αλλαξει προς το χειροτερο εγω προσπαθω παρα πολυ να μην εχει αλλαγες αλλα οτι και να κανω επειρεαζετε ακομα οταν προσπαθησω να του μιλησω κλαιει ,κανει πως καταλαμωβαινει και την αλλη μερα παλι τα ιδια!! δεν ξερω πλεον πως να τον αντιμετωπισω

[newbie G]

Μήπως τον παραμελήσατε με το που ήρθε το μωρό στο σπίτι; Προτείνω το εξής: σταμάτα να του εξηγείς και άλλαξε τακτική τελείως. Δηλαδή όταν ασχολείσαι με το μωρό, να φροντίσεις να συμπεριλάβεις και τον μεγάλο στην όλη διαδικασία. Βάλτον να ασχοληθεί κι αυτός λίγο. πχ όταν αλλάζεις πάνα, φώναξέ τον να σου δίνει την καθαρή, το ταλκ, το ρουχάκι που θα του φορέσεις, όταν κάνει μπάνιο να έρθει να βοηθήσει κι αυτός, δήθεν ότι δεν μπορείς μόνη σου και τον χρειάζεσαι. Μετά να του πει ένα παραμύθι, να παίξει μαζί του με κουδουνίστρες κλπ, να του τραγουδήσετε μαζί, να του δώσεις το καρότσι να το τσουλάει όταν πάτε βόλτα. Πες του πως επειδή είναι μεγάλος πρέπει να προστατευει το μικρό του αδερφό και ότι του τον εμπιστεύεσαι και πρέπει να τον προσέχει. Επίσης καλό θα ήταν να του πάρετε ένα δωράκι και να του πείτε ότι είναι από το μπέμπη, του λέει ευχαριστώ που τον αγαπάει και τον φροντίζει. Κι όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι να δει το μωρό, να φροντίζετε πάντα να επαινείτε και τον μεγάλο και να λέτε στον κόσμο τα κατορθώματά του (πόσο έξυπνος είναι κλπ)

[εφακη]

Μήπως τον παραμελήσατε με το που ήρθε το μωρό στο σπίτι; Προτείνω το εξής: σταμάτα να του εξηγείς και άλλαξε τακτική τελείως. Δηλαδή όταν ασχολείσαι με το μωρό, να φροντίσεις να συμπεριλάβεις και τον μεγάλο στην όλη διαδικασία. Βάλτον να ασχοληθεί κι αυτός λίγο. πχ όταν αλλάζεις πάνα, φώναξέ τον να σου δίνει την καθαρή, το ταλκ, το ρουχάκι που θα του φορέσεις, όταν κάνει μπάνιο να έρθει να βοηθήσει κι αυτός, δήθεν ότι δεν μπορείς μόνη σου και τον χρειάζεσαι. Μετά να του πει ένα παραμύθι, να παίξει μαζί του με κουδουνίστρες κλπ, να του τραγουδήσετε μαζί, να του δώσεις το καρότσι να το τσουλάει όταν πάτε βόλτα. Πες του πως επειδή είναι μεγάλος πρέπει να προστατευει το μικρό του αδερφό και ότι του τον εμπιστεύεσαι και πρέπει να τον προσέχει. Επίσης καλό θα ήταν να του πάρετε ένα δωράκι και να του πείτε ότι είναι από το μπέμπη, του λέει ευχαριστώ που τον αγαπάει και τον φροντίζει. Κι όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι να δει το μωρό, να φροντίζετε πάντα να επαινείτε και τον μεγάλο και να λέτε στον κόσμο τα κατορθώματά του (πόσο έξυπνος είναι κλπ)

δεν το παραμελησαμε γεωργια μου απλα το μωρο ειχε κολικουσ πολλουσ ετσι αναγκαστηκα περνουσαμε αρκετο χρονο αγκαλια!!παντα με βοηθα να τον κανω μπανιο να τον ταισω ακομα και κρεμα του κανω να φαει και αυτος με τον αδερφο του αλλα παλι τον νοιωθω οτι ειναι καπωσ ειδικα με τουσ ξενουσ που ερχονται στο σπιτι μας,και με τα παιδια ακομα που παλια ερχονταν για να παιξουν τωρα ολοι πανε πρωτα στο μωρο και με τα στο παναγιωτη πιστευω οτι ειναι αυτο που τον ενοχλα πιο πολυ!!

[Biggi]

Γιατί δεν ενημερώνεις όσους έρχονται επίσκεψη, τουλάχιστον τους πιο κοντινούς, να φέρνουν ένα δωράκι στον μεγάλο (μια σοκολάτα, ένα παγωτό, όχι κάτι αξίας) και να ασχολούνται λίγο με αυτόν πριν πάνε στο μωρό; Έτσι θα νιώσει κι ο μεγάλος ότι είναι το κέντρο της προσοχής, όχι μόνο το μωρό.

[sapienza]

Μία ψυχολόγος είχε πει πως είναι απόλυτα φυσιολογικό ένα παιδί να ζηλεύει το νέο μέλος της οικογένειας. Τα δύο άκρα είναι ανησυχητικά, δηλαδή το να μην ασχολείται καθόλου με το μωρό σαν να μην υπάρχει και το να ζηλεύει τόσο πολύ ώστε να προσπαθεί να του κάνει κακό και να επηρεάζεται πολύ αρνητικά η ζωή του μεγάλου παιδιού.

Αν βλέπεις πως η όλη κατάσταση στεναχωρεί πολύ το μεγάλο σου παιδί εγώ στη θέση σου θα έπαιρνα μια συμβουλή από γιατρό. Έχω ένα κοριτσάκι και πήγα στο νοσοκομείο να γεννήσω το δεύτερο αλλά δυστυχώς το χάσαμε και γύρισα μόνη. Δεν ήξερα πως να αντιμετωπίσω τη μικρή κι έτσι με το σύζυγό μου πήγαμε σε έναν παιδοψυχίατρο στο νοσοκομείο για τον συμβουλευτούμε (μόνο εμείς όχι η κόρη μου).Πραγματικά οι συμβουλές του μας βοήθησαν πολύ.

Υπάρχει μια προκατάληψη στη χώρα μας για τους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους αλλά σε ορισμένες καταστάσεις η συμβουλή τους είναι σωτήρια!