Διακοπή κύησης 19η εβδομάδα

[vasze]

Καλημέρα σας!!!! Διάβαζα πάντα τις συνομιλίες σας αλλά δεν είχα γίνει μέλος..... Τώρα θα ήθελα να σας πω πόσο πολύ πόνεσα όταν αποφάσισα προς τα τέλη του Αυγούστου να κάνουμε διακοπή κύησης λόγω συγγενούς καρδιοπάθειας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.... Ήταν το πιο σωστό μου είπαν... Ποτέ δεν θα αποδεχτώ ότι ήταν "σωστό", απλά έπρεπε να γίνει... Ο άγγελος μου, που είχαμε περάσει τόσα πρωινά μαζί, που του μιλούσα, που πηγαίναμε και κολυμπούσαμε, που τον είχα πάντα μαζί μου, έπρεπε να τον κάνω να πονέσει πολύ και να τον αφήσω μόνο του....Πέρασα μια επώδυνη διαδικασία εκτός μαιευτηρίου και μετά από 35 ώρες στην αίθουσα τοκετών με φυσιολογικό τοκετό τον ένιωσα να φεύγει για πάντα από εμένα....

Τώρα πηγαίνω και του κάνω παρέα μερικές φορές.... Αισθάνομαι κάπως καλύτερα δίπλα του... Πάλι του μιλάω, αλλά αυτή τη φορά δεν μπορώ να τον έχω μαζί μου.... 1 μήνα μετά σωματικά είμαι πολύ καλά, κοινωνικά καλά, αλλά μέσα μου πονάω ακόμα...Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι την πρώτη μέρα που τον αισθάνθηκα, την επιμονή μου ότι είναι αγόρι, ενώ όλοι μου έλεγαν ότι είναι κορίτσι, ότι πάντα ήθελα στους υπερήχους να ακούω την καρδιά του και την τελευταία μερα που καθόμουν στο καναπέ, κοιταγα την κοιλιά μου και την έβλεπα που κουνιόταν από τα χτυπήματα με τα ποδαράκια του.....

Μου λείπει πάρα πολύ... Ποτέ δε θα μάθω πώς θα ήταν...Τον βλέπω μόνο από τους υπερήχους.... Μερικές φορές μετανιώνω που δεν τον είδα, ακόμα κι έτσι..... Αλλά μάλλον οι τύψεις δεν με άφηναν να τον δω.... Το μόνο που είδα ήταν το αποτύπωμα της δεξιάς του πατούσας...!

Αξίζει να αναφέρω στο πόσο μου στάθηκε ο άντρας μου! Πόνεσε κι εκείνος πάρα πολύ...Ηταν πάντα εκεί..Σε όλα.... Κι οταν έσπασαν τα νερά και την ώρα που έγινε η αυτόματη αποβολή του... Τότε δακρυσαμε, κλαψαμε και πονεσαμε.....

Ακόμα και τώρα μας λείπει το αγοράκι μας...

[ELISA TWINS]

Καλή μου μανούλα...γιατί έγινες μανούλα...δε μπορώ, δεν αντέχω να φανταστώ το μέγεθος του πόνου σου. Δεν το αντέχει η καρδιά μου...

Να είστε και οι δυό σας καλά (ο άντρας σου και εσύ), αγαπημένοι και εύχομαι και προσεύχομαι σύντομα ο άγγελός σας από εκεί ψηλά να σας στείλει ένα γερό αδερφάκι!!!!

Μια μεγάλη αγκαλιά...

[vasze]

Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!! Νομίζω ότι αυτός ο πόνος στην καρδιά δεν περνάει ποτέ! Έχω την αίσθηση ότι αυτός ο πόνος είναι ο μικρουλης μου. Όταν πηγαίνω στο νεκροταφείο αυτός ο πόνος παύει γιατί είμαι δίπλα του!!!! Κι όταν φεύγω από εκεί νιώθω απίστευτα ωραία!!! Μπορεί να μην τον είδα, αλλά τον αγάπησα τόσο πολύ!!!! Ίσως για αυτό έγινε αγγελάκι...Γιατί ήξερε ότι τον αγαπήσαμε πάρα πολύ κι οι δυο μας, οπότε μπορούσε να φύγει από εμάς...

Εύχομαι και σε σενα ό,τι καλύτερο !!!!!

[GiovannaXA]

Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!! Νομίζω ότι αυτός ο πόνος στην καρδιά δεν περνάει ποτέ! Έχω την αίσθηση ότι αυτός ο πόνος είναι ο μικρουλης μου. Όταν πηγαίνω στο νεκροταφείο αυτός ο πόνος παύει γιατί είμαι δίπλα του!!!! Κι όταν φεύγω από εκεί νιώθω απίστευτα ωραία!!! Μπορεί να μην τον είδα, αλλά τον αγάπησα τόσο πολύ!!!! Ίσως για αυτό έγινε αγγελάκι...Γιατί ήξερε ότι τον αγαπήσαμε πάρα πολύ κι οι δυο μας, οπότε μπορούσε να φύγει από εμάς...

Εύχομαι και σε σενα ό,τι καλύτερο !!!!!

Δεν θα περάσει ποτέ ο πόνος. Θα γλυκάνει ναι μεν αλλά θα έρχονται πάντα στιγμές που θα σκέφτεσαι το μικρούλη σου και θα θες να κλάψεις...... το έχω ζήσει, το ξέρω......:cry::cry: Δεν ξέρω αν έχεις άλλα παιδάκια, αλλά σου εύχομαι σύντομα να ζήσεις και πάλι το θαύμα και να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωράκι.

[peka]

Καλημέρα σας!!!! Διάβαζα πάντα τις συνομιλίες σας αλλά δεν είχα γίνει μέλος..... Τώρα θα ήθελα να σας πω πόσο πολύ πόνεσα όταν αποφάσισα προς τα τέλη του Αυγούστου να κάνουμε διακοπή κύησης λόγω συγγενούς καρδιοπάθειας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.... Ήταν το πιο σωστό μου είπαν... Ποτέ δεν θα αποδεχτώ ότι ήταν "σωστό", απλά έπρεπε να γίνει... Ο άγγελος μου, που είχαμε περάσει τόσα πρωινά μαζί, που του μιλούσα, που πηγαίναμε και κολυμπούσαμε, που τον είχα πάντα μαζί μου, έπρεπε να τον κάνω να πονέσει πολύ και να τον αφήσω μόνο του....Πέρασα μια επώδυνη διαδικασία εκτός μαιευτηρίου και μετά από 35 ώρες στην αίθουσα τοκετών με φυσιολογικό τοκετό τον ένιωσα να φεύγει για πάντα από εμένα....

Τώρα πηγαίνω και του κάνω παρέα μερικές φορές.... Αισθάνομαι κάπως καλύτερα δίπλα του... Πάλι του μιλάω, αλλά αυτή τη φορά δεν μπορώ να τον έχω μαζί μου.... 1 μήνα μετά σωματικά είμαι πολύ καλά, κοινωνικά καλά, αλλά μέσα μου πονάω ακόμα...Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι την πρώτη μέρα που τον αισθάνθηκα, την επιμονή μου ότι είναι αγόρι, ενώ όλοι μου έλεγαν ότι είναι κορίτσι, ότι πάντα ήθελα στους υπερήχους να ακούω την καρδιά του και την τελευταία μερα που καθόμουν στο καναπέ, κοιταγα την κοιλιά μου και την έβλεπα που κουνιόταν από τα χτυπήματα με τα ποδαράκια του.....

Μου λείπει πάρα πολύ... Ποτέ δε θα μάθω πώς θα ήταν...Τον βλέπω μόνο από τους υπερήχους.... Μερικές φορές μετανιώνω που δεν τον είδα, ακόμα κι έτσι..... Αλλά μάλλον οι τύψεις δεν με άφηναν να τον δω.... Το μόνο που είδα ήταν το αποτύπωμα της δεξιάς του πατούσας...!

Αξίζει να αναφέρω στο πόσο μου στάθηκε ο άντρας μου! Πόνεσε κι εκείνος πάρα πολύ...Ηταν πάντα εκεί..Σε όλα.... Κι οταν έσπασαν τα νερά και την ώρα που έγινε η αυτόματη αποβολή του... Τότε δακρυσαμε, κλαψαμε και πονεσαμε.....

Ακόμα και τώρα μας λείπει το αγοράκι μας...

Δύσκολες στιγμές αυτές που μόνο όσοι τις έχουν περάσει μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος του πόνου!

Να είστε καλά και να στηρίζετε την απόφαση σας ανεξάρτητα τι λένε οι γύρω σας (έξω από το χορό πολλοί χορεύουν, μέσα όμως???)! Το θέμα είναι να φέρουμε υγιή παιδάκια στον κόσμο!

Όλα θα πάνε καλά! Άφηστε το χρόνο να περάσει λίγο! Σύντομα εύχομαι ένα νέο σποράκι!

Και να είστε σίγουροι ότι τα αγγελάκια μας κάνουν όλα μαζί παρέα και μας προσέχουν από ψηλά!

[vasze]

Αυτό σκέφτομαι συνέχεια ότι εκεί δεν είναι μόνος του... Έχει κι αλλα παιδάκια και κάνουν όλα μαζί παρέα... Όλα ξέρουν πόσο πολύ πονάμε αλλά και πόσο πολύ τα αγαπάμε... Δυστυχώς και ο πόνος είναι σε μεγάλο βαθμό όπως κι η αγάπη μας....

Άλλο παιδάκι δεν έχουμε,ήταν το πρώτο μας!!! Πάντα θα είναι το πρώτο μας!!!

Από τέλη Δεκέμβρη ο γιατρός είπε μπορώ να ξαναπροσπαθήσουμε. Θα το κάνουμε. Θέλουμε πολύ ένα παιδάκι κι οι δυο! Πάντα όμως ο χοντρουλης μας θα είναι δίπλα μας... Κι εμείς το ίδιο!!!!

Μακάρι να μην συμβεί σε καμιά αλλη κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς ξέρω ότι θα συμβεί πάλι σε κάποιες κι αυτός ο πόνος δεν θα σταματήσει....

Κουράγιο σε όλες μας !!!!

[Nina-Tom]

Να ΄ξερες πόσο πολύ σε νιώθω και σε καταλαβαίνω. Βλέπεις τον Απρίλιο στην 20η βδομάδα, είχα μία αποβολή και εγώ.

Αυτό που μου είπε ο γιατρός και υποθέτω ότι ισχύει και για σένα, είναι ότι καλύτερα που έγινε έτσι,παρά να έχεις μία ζωή ολόκληρη ένα παιδί με προβληματική υγεία και ότι συνεπάγεται σε αυτό για την ζωή του και τη δική μας ζωή. Ας ευχηθούμε να μας φέρει η ζωή άλλα μωράκια και να μας δώσει την δύναμη ο Θεός να προχωρήσουμε παρακάτω. Και εμάς ήταν η πρώτη εγκυμοσύνη!

[peka]

Καλημέρα και πάλι μετά από πολύ καιρό!!! Πήραμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων και της παθολογοανατομικής εξέτασης πριν 2 εβδομάδες. Οι εξετάσεις που έγιναν από το αμνιακό υγρό όπου και εξετάστηκαν περίπου 140 σύνδρομα βγήκαν καθαρές! Η παθολογοανατομική έδειξε τελικά ατελή οστεογένεση τύπου ΙΙ ή ΙΙΙ (που είναι οι πιο δύσκολες και θανατηφόρες), οπότε καθυσηχαστήκαμε ότι πήραμε τη σωστή απόφαση για διακοπή της κύησης. Με γενετιστή που μιλήσαμε η άποψή του είναι ότι απλά έτυχε κατά τη διάρκεια της σύλληψης εφόσον δεν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό από πίσω. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα γονίδια αυτά που προκαλούν αυτή την ασθένεια εξετάζονται μόνο σε εργαστήρια στο εξωτερικό και το κόστος είναι αρκετό. Γιατρός και γενετιστής μας είπαν να μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία γιατί θεωρούν ότι δεν θα ξανασυμβεί. Έτσι ο γιατρός μας είπε να το ξεχάσουμε, να το θεωρήσουμε σαν μια άτυχη στιγμή και να προχωρήσουμε για νέα εγκυμοσύνη. Δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι τι θα γίνει στη 2η εγκυμοσύνη αλλά είπαμε με τον άντρα μου να ρισκάρουμε και αν παρουσιαστεί ίδιο πάλι πρόβλημα τότε να δούμε τι θα κάνουμε. Θέλω να πιστεύω ότι ο Θεός θα μας χαρίσει ένα υγιές παιδάκι και με αυτή την ελπίδα ξεκινάμε πάλι! Να είστε καλά και να μην το βάζετε κάτω! Όλα τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και λύνονται!

[sxedonmama]

Καλημέρα κορίτσια,

Είμαι καινούρια στο forum, μόλις έχω εγγραφεί.

Είμαι έγκυος 22 βδομάδων και 4 μερών.

Προχθές πήγα για το 2ο υπερηχογράφημα στο οποίο μου είπε ο γιατρός ότι παρόλο που όλα είναι πολύ καλά φαίνεται ότι "τα μακρά άκρα βρίσκονται στο χαμηλότερο φυσιολογικό επίπεδο". Δηλαδή απλά το μωρό θα είναι κοντό;;

Μου είπε επίσης ότι πρέπει να το παρακολουθήσουμε για να δούμε την ανάπτυξη του ξανά σε 3 βδομάδες. Πρέπει να ανησυχήσω;; Έχω διαβάσει παρόμοια περίπτωση που μια κοπέλα διέκοψε την εγκυμοσύνη της γιατί το μωρό είχε κοντά άκρα.

Επόμενη βδομάδα θα πάω στον γυναικολόγο μου να κάνουμε ξανά μετρήσεις.

Βοηθήστε με. αναφέροντας μου παρόμοιες περιπτώσεις.

Σας ευχαριστώ!

[Love is in the air]

Την καλησπέρα μου...

Όταν κατά λάθος έπεσα πάνω στη σελίδα και άρχισα να διαβάζω, ένιωσα ότι είμαι ανάμεσα σε εκείνες που μπορούν να με καταλάβουν...

16 Αυγούστου έμαθα οτι είμαι έγκυος 1,5 μηνών..ημερομηνια σημαντικη για μενα...στις 5 Οκτώβρη παντρεύτηκα με τον άντρα μου ...περάσαμε τόσο ωραία, ο γάμος μας πανέμορφος και απλός..Απο καιρο ειχαμε κλεισει στις 7 Οκτωβρη την κλασσικη εξεταση που γινεται λίγο μετα τον δευτερο μηνα...δυο μερες μετα το γαμο μας, πηγαμε με χαρα στο μαιευτηριο για να μαθουμε οτι το παιδι μας δεν ειχε ακρα,δυσπλασια το ονομασε ο γιατρος. θυμαμαι οτι εκλαιγα σε ολον το δρομο ...γυρισαμε σπιτι, και η μανα μου μαζι, εκλαιγα συνεχεια, δεν εφαγα τιποτα παραπανω απο μια μπουκια ψωμι. Το επόμενο πρωι πηγαμε για την εκτρωση. Το πρώτο μου παιδάκι είναι κι αυτό ένα αγγελάκι...στις 7 Οκτώβρη πέταξε ψηλά. Ξέρω πως θα ήμουν απάνθρωπη αν άφηνα να γεννηθεί ένα παιδάκι , αν τα καταφερνε τελικα, που δε θα έιχε ζωη ουσιαστικά...Είναι δύσκολο, αλλά συμβαίνει 1 στις 1000 κι έτυχε να είμαι η μια...όλα στη ζωή είναι τελικά και δεν είναι μόνο γαι το διπλανό μας, αλλά και γι μας!! Υποφέρω κάθε λεπτό και στιγμή της μέρας...τώρα που έρχονται Χριστούγεννα είναι πιο δύσκολο, αλλά προσπαθώ να θυμάμαι πως έτσι ήταν το σωστό...από τότε δεν έχω δει περίοδο...δε θέλω να σκέφτομαι αν είμαι η δεν είμαι εγκυος...ξέρετε υποφέρω τόσο με την ιδέα οτι δεν είμαι ή είμαι και θα περάσω τις ίδιες εξετάσεις. Όμως έτσι είναι τελικά! Πρέπει να το περάσουμε κι αυτό, όλες εμεις που έχουμε αγγελάκια στον ουρανό, και περάρασε από τη φωτιά

[Love is in the air]

Την καλησπέρα μου...

Όταν κατά λάθος έπεσα πάνω στη σελίδα και άρχισα να διαβάζω, ένιωσα ότι είμαι ανάμεσα σε εκείνες που μπορούν να με καταλάβουν...

16 Αυγούστου έμαθα οτι είμαι έγκυος 1,5 μηνών..ημερομηνια σημαντικη για μενα...στις 5 Οκτώβρη παντρεύτηκα με τον άντρα μου ...περάσαμε τόσο ωραία, ο γάμος μας πανέμορφος και απλός..Απο καιρο ειχαμε κλεισει στις 7 Οκτωβρη την κλασσικη εξεταση που γινεται λίγο μετα τον δευτερο μηνα...δυο μερες μετα το γαμο μας, πηγαμε με χαρα στο μαιευτηριο για να μαθουμε οτι το παιδι μας δεν ειχε ακρα,δυσπλασια το ονομασε ο γιατρος. θυμαμαι οτι εκλαιγα σε ολον το δρομο ...γυρισαμε σπιτι, και η μανα μου μαζι, εκλαιγα συνεχεια, δεν εφαγα τιποτα παραπανω απο μια μπουκια ψωμι. Το επόμενο πρωι πηγαμε για την εκτρωση. Το πρώτο μου παιδάκι είναι κι αυτό ένα αγγελάκι...στις 7 Οκτώβρη πέταξε ψηλά. Ξέρω πως θα ήμουν απάνθρωπη αν άφηνα να γεννηθεί ένα παιδάκι , αν τα καταφερνε τελικα, που δε θα έιχε ζωη ουσιαστικά...Είναι δύσκολο, αλλά συμβαίνει 1 στις 1000 κι έτυχε να είμαι η μια...όλα στη ζωή είναι τελικά και δεν είναι μόνο γαι το διπλανό μας, αλλά και γι μας!! Υποφέρω κάθε λεπτό και στιγμή της μέρας...τώρα που έρχονται Χριστούγεννα είναι πιο δύσκολο, αλλά προσπαθώ να θυμάμαι πως έτσι ήταν το σωστό...από τότε δεν έχω δει περίοδο...δε θέλω να σκέφτομαι αν είμαι η δεν είμαι εγκυος...ξέρετε υποφέρω τόσο με την ιδέα οτι δεν είμαι ή είμαι και θα περάσω τις ίδιες εξετάσεις. Όμως έτσι είναι τελικά! Πρέπει να το περάσουμε κι αυτό, όλες εμεις που έχουμε αγγελάκια στον ουρανό, και περάσαμε από τη φωτιά...τωρα περιμενουμε τα αποτελεσματα απο τη βιοψια...καλο κουραγιο σε ολες

[GiovannaXA]

Ήταν ότι καλύτερο μπορούσες να κάνεις κορίτσι μου. Εύχομαι σύντομα να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα άλλο μωράκι

[Love is in the air]

Πήραμε τις απαντήσεις εχθές....2 μήνες μετά...από την τρομάρα δεν ήθελα να πάρω τηλέφωνο...πήρε η μάνα μου.Ευτυχώς όλα καθαρά από γονιδιακής άποψης..Νομίζω οτι μετά από 2μήνες ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα πόνο μέσα μου...την Πέμπτη θα πάμε για υπέρηχο...

[Love is in the air]

Συμπληρωματικά όπως ανέφερε και η peka, ό γιατρός μας είπε κι εμάς οτι δεν ήταν κληρονομικό η κάτι από εμάς αλλά τυχαίο γεγονος...κάτι δεν πηγε καλά και το έμβρυο παρουσίασε δυσπλασία στα άκρα και τη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να το έχανα σε σύντομο χρονικό διάστημα αν δεν σταματούσαμε την κύηση

[Μέλι]

Διαβάζω τα περιστατικά σας και θα ήθελα να στείλω σε κάθε μια γυναίκα μια αγκαλιά γιατί πραγματικά την νοιώθω.

Αν με ρωτούσαν για το πώς θα αντιμετώπιζα ένα τέτοιο περιστατικό στη ζωή μου, θα έλεγα πως δεν θα το άντεχα, θα έλεγα πως θα έσπαγα στα σίγουρα.

Να όμως που μου συνέβη και δεν έσπασα. Ακόμη..

Αύριο θα χρειαστεί να αποχαιρετίσω την καρδούλα που μου έκανε παρέα 22 εβδομάδες τώρα.

Διακοπή κύησης όπως το λένε και οι γιατροί. Αιτία η αγεννεσία σκώληκα παραγκεφαλίδας που παραπέμπει σε σύνδρομο Dandy Walker.

Πήραμε την απόφαση να μην φέρουμε στον κόσμο μια ψυχή που πρόκειται να έχει πλασματική ζωή. Είναι δύσκολο. Οι σκέψεις τόσες πολλές.

Αλλά η ζωή συνεχίζεται και γινόμαστε δυνατοί μέσα από τέτοιου είδους ''λαχεία''. Εύχομαι να μην τυχαίνουν σε κανένα.

Κι αν τυχαίνουν κι αν δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, να θυμόμαστε να μιλάμε, να βγάζουμε από μέσα τις σκέψεις μας στους ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας αγαπούν. Νομίζω είναι τόσο σημαντικό. Εμένα τουλάχιστον με βοήθησε τόσο...

Έμαθα πως η αγάπη μας δίνει δύναμη που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Εύχομαι τα καλύτερα σε όλες. Θα έρθουν.