Φωτογραφικό Οδοιπορικό στην Γερμανία

[Eviri]

Πρόλαβα να απαθανατίσω ένα ανεμοπλάνο που το τραβούσε ένα άλλο αεροπλάνο πιο μπροστά.

Αυτή η τοιχογραφία βρίσκεται κάτω από μια γέφυρα. Ο λόγος που τη φωτογράφισα είναι η χρονολογία που γράφει στον πύργο που απεικονίζει το 1588.

[Eviri]

Φυσικά ο ελληνισμός είναι παντού. Εστιατόριο με το όνομα Συρτάκι -ποιος ξένος δεν ξέρει τη λέξη συρτάκι- και την ώρα που αναρωτιώμασταν έξω από αυτό το μαγαζί προς τα πού να συνεχίσουμε, να 'σου μια καλοσυνάτη Ελληνίδα μας ρωτάει: "πού θέλετε να πάτε;"

Εμείς στη διαδρομή είδαμε κι άλλο εστιατόριο με το όνομα "Ακρόπολη", αλλά μέσα από το αυτοκίνητο δεν πρόλαβα να το φωτογραφίσω.

[Eviri]

Πάνω στη γέφυρα κυμάτιζαν οι σημαίες πολλών χωρών, η πιο όμορφη όμως ήταν η ελληνική.

[Eviri]

Η λίμνη είναι αρκετά μεγάλη. Θυμίζει περισσότερο θάλασσα.

[Eviri]

Στο βάθος τα ιστιοπλοϊκά κατέκλυζαν το νερό. Εξάλλου οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές εκείνη την ημέρα.

Ένας πήδακας νερού στην απέναντι όχθη μακριούτσικα σε σχέση με το σημείο που βρισκόμασταν εμείς, έδινε το δικό του ξεχωριστό θέαμα.

[Eviri]

Καιαιαιαιαι να το Ζέπελιν που ίπτατο πάνω από τα κεφάλια μας.

[Eviri]

Στην είσοδο του λιμανιού δεσπόζει το άγαλμα της όμορφης Ιμπέρια που κρατάει στο ένα χέρι της τον Πάπα Μαρτίν V και στο άλλο τον αυτοκράτορα Ζίγκισμουντ. Η Ιμπέρια ήταν εταίρα και βρίσκεται στο λιμάνι για να θυμίζει το Συμβούλιο της Κονστάντζ που έγινε ανάμεσα στο 1414-1418. Παρόλο που η ίδια δεν επισκέφθηκε ποτέ την πόλη, συνδέθηκε με το Συμβούλιο μέσω ενός μυθηστορήματος του Μπαλζάκ "La belle Imperia".

Το άγαλμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Στην άλλη πλευρά της εισόδου υπάρχει ένα κτίσμα που μου θυμίζει κάτι σαν φάρο (δε γνωρίζω τη χρήση του).

Εντυπωσιακά είναι τα πάρκα με τα λουλούδια. Εδώ ένα παρτέρι σε σχήμα μαργαρίτας με πολύχρωμα άνθη.

[Eviri]

Δε γνωρίζω τη χρήση του κτιρίου, αλλά ενώ φαινομενικά δείχνει απλό κοιτάξτε στη δεύτερη φωτογραφίά τι υπάρχει κάτω από την αψίδα του τελευταίου ορόφου.

Στο παρακάτω κτίριο υπάρχει μία επιγραφή που λέει ότι ο Γκαίτε έμεινε εκεί το Δεκέμβριο του 1779 και τον Ιούνιο του 1788.

Ο διάκοσμος των τοίχων είναι περίτεχνος και με ζωντανά χρώματα ζωγραφισμένοι.

[Eviri]

Τι δουλειά έχει η κοκκινοσκουφίτσα μαζί με τη χιονάτη στο παζάρι; Δεν έμαθα ποτέ. Σίγουρα όμως η χιονάτη κάτι πουλούσε στο πανεράκι της, σταματώντας τους περαστικούς να αγοράσουν αν ενδιαφέρονταν.

[Eviri]

Στις παρακάτω εικόνες μου έκαναν εντύπωση οι χρονολογίες και τα οικόσημα.

[Eviri]

Ακόμη και δίπλα στο νερό της λίμνης δε λείπουν τα συντριβάνια και τα λουλούδια.

[Eviri]

Κύκνοι υπήρχαν παντού. Εκείνη την ημέρα γινόταν και ένα παζάρι με διάφορα είδη προς πώληση και κυρίως κοσμημάτων, ξύλινων και μεταλλικών ειδών για το σπίτι, ινδικών διακοσμητικών κλπ.

Μεγαλοπρεπή και επιβλητικά κτίσματα.

Αυτό όμως είναι σίγουρα ένας μιναρές, ένα τούρκικο τζαμί.

[Eviri]

Λόγω της ζέστης που έκανε, μικροί-μεγάλοι τσαλαβουτούσαν στο συντριβάνι.

[Eviri]

[Eviri]

Από την άλλη πλευρά της Κονστάντζ υπήρχε ένα πολύ μικρό νησάκι το Mainau, ενωμένο με γέφυρα με τη στεριά, που μπορούσε κανείς να το γυρίσει με τα πόδια. Ήταν κατάφυτο στα δέντρα, το πράσινο και κυρίως στα πολύχρωμα και πολυποίκιλα λουλούδια.