EASY LIVING {Ειρήνη}

[Ειρήνη]

Δεν έκλαψε ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ, αλλά ταλαιπωρήθηκε πολύ...

Μπράβο!!! Θυμάσαι τι συζητάγαμε την Παρασκευή???? ;) Εύγε ο Γιαννάκης!!

Στο θέμα μας τώρα. Το σπίτι μου είναι γεμάτο σακκούλες με δώρα. Προσπαθώ σιγά-σιγά να το τακτοποιήσω, αλλά ο μικρός από την Κυριακή το απόγευμα κλαίει συνέχεια. Μάλλον θα δω κι άλλο δοντάκι σε 1-2 μέρες. Νομίζω ότι μέχρι το βράδυ θα έχω τελειώσει με τα δώρα. Ευτυχώς δεν έχω πολλά για αλλαγή.

Αν μπορείς, άλλαξε και μερικά σε μεγαλύτερα νούμερα. Έτσι είχα κάνει εγώ τότε, γιατί είχα ήδη αρκετά για την ηλικία του φιόγκου, μωράκι ούτως ή άλλως πόσα να φορέσει και πήρα αρκετά για μεγαλύτερες ηλικίες που τα χρειάστηκα. Καλό κουράγιο με τις αλλαγές!

ΥΓ: Ειρήνη τέλεια τα νύχια. Θα το λέω μέχρι να χαλάσουν. Τα κοιτάζω και δεν το πιστεύω ότι είναι σαν την πρώτη στιγμή.

Μαρί μου!!! Ευχαριστώ τόσο πολύ!!!!! :D:D

Εύχομαι να τα ευχαριστηθείς για ΠΟΛΛΕΣ μέρες ακόμα!!!!

[Ειρήνη]

Να αναφέρω σε όλο το "τάγμα" πως μόλις έδωσα ηλεκτρονικά την μέτρηση του ρολογιού για τη ΔΕΗ!!! Πραγματικά τόσο εύκολο ΔΕΝ το περίμενα!

Chatzikaki ευχαριστώ για την ενημέρωση αυτού!!!!! ;)

[miriki]

Ειρήνη η μαμά σου δεν είναι στο χωριό. Είναι μαζί σου. Άναψέ της ένα κεράκι λοιπόν, ή ούτε καν αυτό. Πες της τον προβληματισμό σου και θα σου δείξει το δρόμο.

Ηλιαχτίδα να σου ζήσει....

Κορίτσια οι τρύπες στα ρούχα μήπως είναι από το πλυντήριο (παθός- μαθός το παραγεμίζω καμιά φορά).

[χρυσα81]

Πρίν λίγο επιστρέψαμε με το βλαστάρι μου μου,τον αφησα για το μάθημα,πήγα σούπερ μαρκετ,μανάβικο,φαρμακείο,πήρα και ένα παντελόνι για εμένα,και μόλις εφτιαξα καφεδάκι.Το φαγητό σχεδόν είναι ετοιμο,μενει μονο να τηγανίσω πατατες για συνοδευτικό και ανάλογα τα κουράγια μου να κάνω ότι μπορώ.

Vaskokkal,όλα καλα να σου πάνε και σε λίγο καιρό να χαρείς και τα δύο μπουμπούκια σου.

[Ειρήνη]

Καλή δύναμη σε όλες εύχομαι για ότι κ να περνάει. εγώ σε ένα μήνα γεννάω κ περιμένω να περάσει ο καιρός. μετά θα χαθώωωωω με δύο μικρά στο σπίτι.

Καλά κουράγια, καλή δύναμη και υπομονή!!! Με το καλό κοριτσάκι μου!!!

[χρυσα81]

Καλημέρα σε όλες!!!

Επιτέλους κατάφερα να σας γράψω...

Σας διαβάζω κάθε μέρα, αλλά ο μικρός δε με αφήνει να γράψω. Λες και έπαθε μετάλλαξη τις τελευταίες μέρες.

Ας τα πάρω από την αρχή...

Το Σάββατο βαφτίσαμε το μικρό μας Ιωάννη. Το παιδί μου ήταν κύριος. Δεν έκλαψε ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ, αλλά ταλαιπωρήθηκε πολύ...

Είχε κοιμηθεί λίγο το πρωί και 12:30-13:30. Στις 13:45 έφαγε μεσημεριανό και στις 17:30 του έδωσα γάλα για να τον κρατήσει. Στις 18:15 έπρεπε να είμαστε στην εκκλησία. Δεν πρόλαβε να κοιμηθεί καθόλου και κοιμήθηκε λίγο (5 λεπτά) στη διαδρομή από το σπίτι προς την εκκλησία. Μόλις φτάσαμε ξύπνησε. Βγάλαμε φωτογραφίες και μπήκαμε στην εκκλησία να ξεκινήσει η βάφτιση. Παρόλο που δεν είχε κοιμηθεί καθόλου, δεν ακούστηκε στιγμή. Έκλαψε λίγο όταν τελείωναν οι χαιρετούρες, επειδή κουράστηκε και ζεστάθηκε. Μόλις βγήκαμε έξω από την εκκλησία ήταν πάλι μες στην τρελλή χαρά. Βγάλαμε πάλι φωτογραφίες και κάποια στιγμή εκεί που τον κρατούσε ο νονός του να βγουν μερικές φωτογραφίες μαζί, έγειρε στον ώμο του και κοιμήθηκε. Βγάλαμε ακόμη μερικές φωτογραφίες ενώ ήταν κοιμησμένος και γυρίσαμε σπίτι. Μόλις φτάσαμε σπίτι ξύπνησε. Ετοιμάσαμε τα πράγματα του και φύγαμε για το μαγαζί που κάναμε το τραπέζι. Λίγο μετά που φτάσαμε του έδωσα το γάλα του και τον κοίμησα. Η ώρα είχε πάει 22:00. Κατά τις 23:30 ξύπνησε από τη μουσική, τον έβγαλα έξω, τον ξανακοίμησα και έμεινε κοιμησμένος μέχρι τις 3:00 που φύγαμε. Γυρίσαμε σπίτι, τον άλλαξα και τον έβαλα στο κρεβάτι του. Την Κυριακή ξύπνησε 8:30. Τον τάισα, τον ετοίμασα, ήρθε οι νονός του (και η κοπέλα του) και τον πήγαμε στην εκκλησία να κοινωνήσει. Μετά πήγαμε για καφεδάκι όλοι μαζί (μετά από όλο το τρέξιμο για τη βάφτιση, το είχα μεγάλη ανάγκη). Γυρίσαμε σπίτι, παραγγείλαμε να φαμε, χαζολογήσαμε με τον νονό (και την κοπέλα του, εννοείται) και αφού έφυγαν ξεραθήκαμε στον ύπνο. Ο μικρός, βέβαια, είχε κοιμηθεί νωρίτερα και δε νύσταζε, αλλά δεν πτοηθήκαμε. Τον πήραμε στο κρεβάτι ανάμεσα μας, του δώσαμε και κάτι παιχνιδάκια και τον αφήσαμε να παίζει. Κάποια στιγμή κουράστηκε και κοιμήθηκε.

Στο θέμα μας τώρα. Το σπίτι μου είναι γεμάτο σακκούλες με δώρα. Προσπαθώ σιγά-σιγά να το τακτοποιήσω, αλλά ο μικρός από την Κυριακή το απόγευμα κλαίει συνέχεια. Μάλλον θα δω κι άλλο δοντάκι σε 1-2 μέρες. Νομίζω ότι μέχρι το βράδυ θα έχω τελειώσει με τα δώρα. Ευτυχώς δεν έχω πολλά για αλλαγή.

Αυταααααααα....

Συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα, αλλά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.

ΥΓ: Ειρήνη τέλεια τα νύχια. Θα το λέω μέχρι να χαλάσουν. Τα κοιτάζω και δεν το πιστεύω ότι είναι σαν την πρώτη στιγμή.

Να σου ζήσει,Ηλιαχτίδα,να τον χαίρεσαι γερό και δυνατό!:)

[Ηλιαχτίδα29]

ΗΛΙΑΧΤΊΔΑ να χαιρεσαι το βλασταράκι σου πάντα γερό και τυχερό να είναι να τον καμαρώνεις!!

Σ' ευχαριστώ πολύ!!!

[Ηλιαχτίδα29]

Μπράβο!!! Θυμάσαι τι συζητάγαμε την Παρασκευή???? :wink: Εύγε ο Γιαννάκης!!

Θυμάμαι, θυμάμαι...

Αν μπορείς, άλλαξε και μερικά σε μεγαλύτερα νούμερα. Έτσι είχα κάνει εγώ τότε, γιατί είχα ήδη αρκετά για την ηλικία του φιόγκου, μωράκι ούτως ή άλλως πόσα να φορέσει και πήρα αρκετά για μεγαλύτερες ηλικίες που τα χρειάστηκα. Καλό κουράγιο με τις αλλαγές!

Μου έχουν πάρει αρκετα και σε μεγαλύτερα νούμερα. Μου πήραν και κάποια, που ενώ είναι καλοκαιρινά, θα του κάνουν το χειμώνα. Αυτά θα πάω να αλλάξω. Κάποια έχω σκεφτεί να τα πάρω μεγαλύτερα και κάποια άλλα θα τα αντικαταστήσω με εσωρουχάκια, που αρχίσαμε να ξεμένουμε (μεγαλώσαμε, βλέπεις...)

Μαρί μου!!! Ευχαριστώ τόσο πολύ!!!!! :grin:

Εύχομαι να τα ευχαριστηθείς για ΠΟΛΛΕΣ μέρες ακόμα!!!!

Τι ευχαριστείς, καλέ? Την αλήθεια είπα...

[Ηλιαχτίδα29]

Να σου ζήσει,Ηλιαχτίδα,να τον χαίρεσαι γερό και δυνατό!:)

Ευχαριστώ Χρύσα μου!!!

[noni^]

Ηλιαχτίδα μου γερός και δυνατός ο Γιαννάκης σου... Να γίνει μεγάλο παλλικάρι, να αρπάξει τη ζωή απ τα μαλλιά και να είναι πάντα ευτυχισμένος!!

[noni^]

Ειρηνάκι σε καταλαβαίνω... εγώ είδα τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε πριν λίγες μέρες.. ότι με είχε αγκαλιά.. ένιωθα ως και τη μυρωδιά της.. έκλαιγα στον ύπνο μου και της έλεγα μη φύγεις πάλι... με χαιδολόγαγε και μου έλεγε "τσώπα ψυχή μου..." τόσο δυνατό όνειρο... ξύπνησα κλαίγοντας, έκλαιγα αρκετή ώρα σαν μωρό με φωνή... ήρθε και ο μεγάλος μου με ρώτησε μαμά τι έγινε?? τον κοίταξα λέω τι να πω τώρα στο παιδί... και του είπα κλαίγοντας "θέλω τη γιαγιά μου".. ήρθε και με αγκάλιασε, μου είπε η γιαγιά είναι στον παράδεισο και εσύ τώρα έχεις εμάς να σε παίρνουμε αγκαλιά και με πήρε αγκαλίτσα.... όταν ηρέμησα, ένιωσα μια γαλήνη.... σαν να ξεπόνεσα ρε παιδί μου δεν μπορώ να το εξηγήσω...

πόσο μάλλον εσύ που πρόκειται για τη μανούλα σου, δεν το συζητώ

edit... με το παραπάνω εννοώ πως όταν βλέπεις ένα πολύ αγαπημένο άτομο στον ύπνο σου είναι λογικό να πέφτεις.... και να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου... οι ατυχίες που σου έχουν συμβεί όταν βλέπεις τη μαμά σου στον ύπνο μπορεί να είναι και τυχαία γεγονότα και να τα συνδίασες... επέτρεψέ της να έρχεται στον ύπνο σου και να ζεις λίγο από αυτά που έζησες μαζί της... ένα χάδι, μια αγκαλιά που θα σε κάνει πάλι παιδάκι... είναι στενάχωρο γιατί συνειδητοποιείς τι έχασες με το θάνατό της αλλά ζεις για λίγο αυτή την αγάπη... δεν ξέρω εγώ με τη γιαγιούλα μου αυτό νιώθω....

[Ειρήνη]

Ειρηνάκι σε καταλαβαίνω... εγώ είδα τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε πριν λίγες μέρες.. ότι με είχε αγκαλιά.. ένιωθα ως και τη μυρωδιά της.. έκλαιγα στον ύπνο μου και της έλεγα μη φύγεις πάλι... με χαιδολόγαγε και μου έλεγε "τσώπα ψυχή μου..." τόσο δυνατό όνειρο... ξύπνησα κλαίγοντας, έκλαιγα αρκετή ώρα σαν μωρό με φωνή... ήρθε και ο μεγάλος μου με ρώτησε μαμά τι έγινε?? τον κοίταξα λέω τι να πω τώρα στο παιδί... και του είπα κλαίγοντας "θέλω τη γιαγιά μου".. ήρθε και με αγκάλιασε, μου είπε η γιαγιά είναι στον παράδεισο και εσύ τώρα έχεις εμάς να σε παίρνουμε αγκαλιά και με πήρε αγκαλίτσα.... όταν ηρέμησα, ένιωσα μια γαλήνη.... σαν να ξεπόνεσα ρε παιδί μου δεν μπορώ να το εξηγήσω...

πόσο μάλλον εσύ που πρόκειται για τη μανούλα σου, δεν το συζητώ

Πόσο σε νιώθω... δεν μπορώ να σου περιγράψω.....έτσι ένιωσα και γω όταν την είχα δει στα 15 μου... κυριολεκτικά είχα διαλυθεί. Μια εβδομάδα μετά και ήμουν στα ίδια χάλια... ήταν τόσο ζωντανό το όνειρο που δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου... .

Και πόσο δίκιο έχει για το παιδί... έτσι λέω και γω για τον φιόγκο. Πόσες φορές το έχω αποκαλέσει το μωρό-φάρμακο... Μόλις με αγκαλιάζει λες και με ντοπάρει απέναντι σε όλα...

Υ.Γ. Και δυστυχώς αυτό φοβάμαι... αυτό έχω στο μυαλό μου... μήπως ήρθε η ώρα για τη γιαγιά μου {που και μένα με έχει μεγαλώσει}....

[noni^]

αγάπη μου μη φοβάσαι... (εύκολο να το λέω ξέρω...) δώσε αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη σ'αυτόν τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε...αφιέρωσέ της χρόνο και κάντην να καταλάβει πόσο πολύ πολύ την αγαπάς... εγώ το προηγούμενο καλοκαίρι, δεν ξέρω λες και το ένιωθα... την είχα σαν μωρό... της έκανα πεντικιούρ κι εκείνη αμήχανη γελούσε, με κοιτούσε με μάτια βουρκωμένα και έλεγε "τζιάνι μου δε σιχαίνεσαι εμένα την παλιόγρια" και εγώ της έλεγα και εσύ δε σιχαινόσουν τις σκατούλες μας?? και γελούσε γελούσε.. μου έλεγε τις έβαζα και στη μύτη... μοσχοβολούσαν... της αγόραζα παγωτό, της έδειχνα φωτό στον υπολογιστή και χαιρόταν, ως και φίλες στο φασεμπουκ και ξαδέρφες που είχε να τις δει καιρό απ το χωριό και χαιρόταν... το βράδυ γυρνούσα απ'έξω και πήγαινα στο κρεβάτι της και τη βοηθούσα να γυρίσει να μη πιαστεί, της άλλαζα το νερό της να είναι κρύο... την άκουγα να βήχει το βράδυ και σηκωνόμουν... αχ τι θυμήθηκα.... με πήραν τα ζουμιά.....

anyway...θέλω να σου πω... η γιαγιάδες μας δε μένουν για πάντα (τι κρίμα...) δώσε δώσε δώσε ότι μπορείς.... ακόμη κι αν είσαι μακριά ένα τηλέφωνο κάθε μέρα να της πεις βλακείες... ένα τεταρτάκι για βλακείες που κάνει το μικρό σου, μια βλακεία από τη δουλειά, οτιδήποτε.....

[Ειρήνη]

αγάπη μου μη φοβάσαι... (εύκολο να το λέω ξέρω...) δώσε αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη σ'αυτόν τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε...αφιέρωσέ της χρόνο και κάντην να καταλάβει πόσο πολύ πολύ την αγαπάς... εγώ το προηγούμενο καλοκαίρι, δεν ξέρω λες και το ένιωθα... την είχα σαν μωρό... της έκανα πεντικιούρ κι εκείνη αμήχανη γελούσε, με κοιτούσε με μάτια βουρκωμένα και έλεγε "τζιάνι μου δε σιχαίνεσαι εμένα την παλιόγρια" και εγώ της έλεγα και εσύ δε σιχαινόσουν τις σκατούλες μας?? και γελούσε γελούσε.. μου έλεγε τις έβαζα και στη μύτη... μοσχοβολούσαν... της αγόραζα παγωτό, της έδειχνα φωτό στον υπολογιστή και χαιρόταν, ως και φίλες στο φασεμπουκ και ξαδέρφες που είχε να τις δει καιρό απ το χωριό και χαιρόταν... το βράδυ γυρνούσα απ'έξω και πήγαινα στο κρεβάτι της και τη βοηθούσα να γυρίσει να μη πιαστεί, της άλλαζα το νερό της να είναι κρύο... την άκουγα να βήχει το βράδυ και σηκωνόμουν... αχ τι θυμήθηκα.... με πήραν τα ζουμιά.....

anyway...θέλω να σου πω... η γιαγιάδες μας δε μένουν για πάντα (τι κρίμα...) δώσε δώσε δώσε ότι μπορείς.... ακόμη κι αν είσαι μακριά ένα τηλέφωνο κάθε μέρα να της πεις βλακείες... ένα τεταρτάκι για βλακείες που κάνει το μικρό σου, μια βλακεία από τη δουλειά, οτιδήποτε.....

Πόσο δίκιο έχεις και πόσο μ άρεσε αυτό το μήνυμά σου... κυριολεκτικά φαντάζομαι τις εικόνες που περιγράφεις... ευχαριστώ.

Πράγματι... τι κρίμα που δεν ζουν οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας για πάντα.....

[noni^]

Πόσο δίκιο έχεις και πόσο μ άρεσε αυτό το μήνυμά σου... κυριολεκτικά φαντάζομαι τις εικόνες που περιγράφεις... ευχαριστώ.

Πράγματι... τι κρίμα που δεν ζουν οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας για πάντα.....

όταν πέθανε η γιαγία μου το Νοέμβριο, την πιο ωραία κουβέντα μου την είπε ένας φίλος από τη Χιλή μέσω face... μου έγραψε οι άνθρωποι που μας αγαπάνε δυστυχώς φεύγουν και εμείς παίρνουμε τη θέση τους... ο πιο μεγάλος φόρος τιμής σε αυτούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους σε εμάς είναι και εμείς να σταθούμε ικανοί στο ρόλο τους που αναπληρώνουμε... να την έχεις στο μυαλό και την καρδιά σου μου είπε και να είσαι και εσύ η ίδια γιαγιά όπως στάθηκε κι εκείνη σε σένα....