EASY LIVING {Ειρήνη}

[Ειρήνη]

Καλησπερα Ειρηνη! Κι εμεις το ιδιο θεμα εχουμε με τον γιο μου, στο σχολειο ειναι παντα ζωηρος και αγενης ωρες ωρες με την δασκαλα, ενω μαζι μας ..καμια σχεση! Με την κοιν. λειτουργο στηνσχολη γονεων πο παω το εχουμε συζητησει το θεμα και το μονο που μου ειπε ειναι να μην τον τιμωρομε για κατι που εγινε στο σχολειο, ότι εγινε εκει ειναι θεμα της δασκαλας, εμεις απλα να του δειχνουμε οτι ειμαστε στεναχωρημενοι με την συμπεριφορα του αλλα ποτε να μην τον βαλουμε τιμωρια για κατι που εγινε οταν δεν ειμαστε μπροστα.

Παθουσα και συ μικρη μου ε?

Εδώ συμφωνώ απόλυτα. Το ίδιο μας είχε πει και η νηπιαγωγός του. Πως είναι καλύτερο το να του λέμε και να του δείχνουμε πως είμαστε πολύ απογοητευμένοι με τη συμπεριφορά του και να διαχωρίζουμε οτιδήποτε γίνεται από το σπίτι στο σχολείο.Και έτσι κάναμε στην αρχή της χρονιάς. Ούτε αυτό λειτούργησε... :(

Τι να κάνω ρε παιδιά? Καθε σκεψη δεκτη για συζητηση....

[miriki]

Miriki, ο συνδυασμός που θα προκύψει, αν χρειαστεί, σε ικανοποιεί αισθητικά; Γιατί, αν όχι και αν το σπίτι είναι δικό σας, όπως κατάλαβα, εγώ θα σου έλεγα να μην το κάνεις. Νομίζω πως μπορείς να βρεις οικονομικά όμορφα πλακάκια, αν χρειαστεί.

Είναι το ίδιο πλακάκι, ακριβώς. Λες, ε;

Ειρήνη θα σε στεναχωρήσω. Μου γράφεις ότι του λέτε και του λέτε και του λέτε. Ακούστε τον! Ακούστε τι έχει να πει. Χωρίς σχόλια, χωρίς ναι μεν αλλά. Απλά ακούστε. Μπορεί να είναι πολύ απλό και να λυθεί απλά και μαγικά το πράγμα.

Και ναι η διδασκαλία μας πρέπει να είναι ευέλικτη για να συμπεριλάβει όλα τα παιδιά και για να δημιουργεί κίνητρα εκεί που λείπουν. Το άλλο είναι καλούπι ένα για όλους, ε δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν βάλει νερό στο κρασί της η δασκάλα, θα βάλει κι ο μικρός. Θα υπογράψουν συμβόλαιο και θα το τηρήσουν......

[Χριστιάνα]

Ο λόγος που οι τιμωρίες είναι ένα ζήτημα τόσο περίπλοκο έχει να κάνει κυρίως με το ότι οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες διαφέρουν από παιδί σε παιδί και από κατάσταση σε κατάσταση. Ό,τι μπορεί να ήταν σωστό και αποτελεσματικό στην περίπτωση ενός παιδιού, μπορεί να αποδειχθεί εντελώς λανθασμένο στην περίπτωση ενός άλλου. Ό,τι είχε αποτελέσματα χθες, μπορεί αύριο, σε μια παρόμοια κατάσταση, να μην έχει τα ανάλογα αποτελέσματα.

* Αυτός που υψώνει τη φωνή, ουρλιάζει ή στριγκλίζει «πέφτει» στα μάτια των παιδιών και χάνει το κύρος του. Ένας πιο μετριοπαθής και ουσιαστικός τόνος πείθει περισσότερο. Ακόμα και τα παιδιά.

*Όταν μαλώνουμε τα παιδιά, καλό είναι να περιοριζόμαστε στο συγκεκριμένο και να μην αναμοχλεύουμε το παρελθόν.

*Kαι κάτι πολύ σημαντικό : Μην ξεχνάτε ποτέ την παλιά συμβουλή που μας προτρέπει να μην κριτικάρουμε το πρόσωπο αλλά την πράξη. Γιʼ αυτό, αποφύγετε να χρησιμοποιείτε εκφράσεις του τύπου «Δεν είσαι καλό παιδί» και προτιμήστε εκφράσεις όπως «Αυτό που έκανες δεν είναι καλό».

[Χριστιάνα]

ΖΟΥΖΟΥΝΕΛ όσον αφορά τον νεροχύτη, εγώ τον έχω δυο χρόνια τώρα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη..έχει να κάνει σίγουρα και με την ποιότητα.

Η πεθερά μου τον έχει 10 χρόνια και είναι σαν καινούργιος!

Και αυτό που είπα για το λαδάκι, το έγραψα όχι σαν μόνιμη λύση,αλλά έκτακτη.. όταν ας πούμε έχεις επισκέπτες και θέλεις να φαίνεται αστραφτερός δεν είναι κακό να τον περάσεις λίγο με το λαδάκι και να φαίνεται τέλειος!

[Ειρήνη]

Ειρήνη θα σε στεναχωρήσω. Μου γράφεις ότι του λέτε και του λέτε και του λέτε. Ακούστε τον! Ακούστε τι έχει να πει. Χωρίς σχόλια, χωρίς ναι μεν αλλά. Απλά ακούστε. Μπορεί να είναι πολύ απλό και να λυθεί απλά και μαγικά το πράγμα.

Και ναι η διδασκαλία μας πρέπει να είναι ευέλικτη για να συμπεριλάβει όλα τα παιδιά και για να δημιουργεί κίνητρα εκεί που λείπουν. Το άλλο είναι καλούπι ένα για όλους, ε δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν βάλει νερό στο κρασί της η δασκάλα, θα βάλει κι ο μικρός. Θα υπογράψουν συμβόλαιο και θα το τηρήσουν......

Πες μου οτι θες. Δεν με στεναχωρείς καθόλου! Να βοηθηθώ θέλω!

Μα ξέρεις πόσο μιλάμε μαζί του βρε κοριτσάκι μου? Αφου η δασκάλα του μου λέει από την αρχή της χρονιάς (το ίδιο μου έλεγε και η περσινή του και η Τζωρτζίνα μπορεί να το επιβεβαιώσει μια που την γνωρίζει) πως το λεξιλόγιο του είναι ασύλληπτα μεγάλο για την ηλικία του σε σημείο που εντυπωσιάζει.Αποτέλεσμα των συζητήσεων που κάνω μαζί του. Μιλάμε για τα πάντα. Και το θέμα του σχολείου, το έχουμε εξαντλήσει! Το ξέρει πως δεν φέρεται σωστά το λέει.. βαριέται. Θέλει να κάνει το διάβασμα στην ώρα που θέλει εκείνος... ή στην ορθογραφία μόλις τελειώσει εκείνος... πάει έφυγε το μυαλό του... παίζει με την κασετίνα του...

Και φαντάσου πως το ξέρει γιατί ζητάει και συγνώμη και λεει θα προσπαθήσω. Και πηγαίνοντας στο σχολείο... πάλι από την αρχή... Πως να τον βοηθησω?

[nirma]

Θα πρέπει να τον βάλω σε ένα πιο ομαδικό άθλημα (να φύγει από την κολύμβηση) και να μιλήσω σε κάποιον ειδικό για το πως θα ομαδοποιηθεί. Γιατί από θεμα κοινωνικότητας δεν αντιμετωπίζει θέμα, στην γειτονιά τον φωνάζουν Δημαρχο {... :lol: } λόγω του πόσο κοινωνικό παιδί είναι. Αλλά δεν μπορεί να ομαδοποιηθεί.... :(

Το ομαδικό άθλημα σίγουρα θα βοηθούσε.

Πάντως θα συμφωνήσω με την κοπέλα που σου είπε ότι πρέπει να δεις και λίγο το θέμα της δασκάλας. Είχα την εμπειρία της κόρης μου (που έχει αλλάξει τρία σχολεία μέχρι τα τέσσερα) και είναι αυτό που λέμε γενικά πολύ "καλό παιδί". κάποια περίοδο μου "αγρίεψε".Το συζήτησα με την δασκάλα και πραγματικά άλλαξε αφού τις έδωσε την απαιτούμενη σημασία. Όχι ότι δεν την πρόσεχε μέχρι τότε. Αλλά την έκανε κάποιες μέρες βοηθό της, της είπε λίγο παραπάνω μπράβο όταν έπρεπε και δεν ξέρω εγώ τί άλλο, και είδες την μικρή και ηρέμησε. Παιδάκια είναι ακόμα. Κάποια πράγματα τα θέλουν με τον δικό τους τρόπο. Θα μάθουν να προσαρμόζονται.

Φυσικά και πρέπει να τον συζητήσεις, αλλά είμαι σίγουρη ότι το κάνεις

Το άλλο που έχω ακούσει είναι την περίπτωση των παιδιών που κάποια πράγματα που κάνουν στο σχολείο εκείνα τα ξέρουν με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν στην τάξη το μάθημα γιατί τους είναι γνωστά αυτά που λέει η δασκάλα. Έτσι βαριούνται και γίνονται λίγο πιο άτακτα.

Μην μου στενοχωριέσαι όμως. Όλα καλά θα πάνε τα πράγματα και αν το φιογκάκι σου έχει πάρει έστω την μισή γλυκύτητα σου δεν έχει τίποτα να φοβάται

Ωραία φτάσαμε στο ερώτημα. Να κρατήσω αυτά που περίσσεψαν ή να τα πετάξω κι αν ω μη γένοιτο σηκωθούν και της βεράντας απλά να βάλω καινούρια (που σίγουρα θα συμβεί μόλις τα πετάξω, νόμος Μέρφι). Η τσιγκουνιά μου μ' έχει πιάσει όπως καταλαβαίνετε καθώς δεν ξέρω αν όταν συμβεί θα μπορούμε να ξοδέψουμε λεφτά και για πλακάκια έτσι όπως είναι η κατάσταση στη χώρα.....

κοριτσάκι μου, κι εγώ πιστεύω ότι είναι καλύτερο να τα κρατήσεις. Φυσικά με την προϋπόθεση ότι έχεις κάπου να τα αποθηκεύσεις για να μην είναι μέσα στα πόδια σου. Σκέφτομαι ότι αυτό θα έκανα εγώ με την λογική του να έχω επιλογή τότε που θα χρειαστεί, αν χρειαστεί.

[miriki]

Τότε το πρόβλημα το έχει η δασκάλα. Πες της αυτά που σου έχει πει το παιδί, ίσως θα μπορούσαν να το συζητήσουν οι δυο τους και να του δίνει πχ επιπλέον δραστηριότητα να απασχοληθεί ή εναλλακτική. Αχ αυτή η ρημάδα η διαφοροποιημένη διδασκαλία πόσα χρόνια πια πρέπει να περιμένει για να μπει στην τάξη. Πόσο να περιμένει ένα παιδί άπραγο μέχρι να τελειώσουν οι άλλοι;

Εδώ ας πούμε μπορεί ένα πρόβλημα διαχείρισης από τη μεριά της δασκάλας στις μεταβάσεις από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Αν του δώσει κάτι να κάνει ίσως να μην υπάρχει αυτό το θέμα.

[Ειρήνη]

Ο λόγος που οι τιμωρίες είναι ένα ζήτημα τόσο περίπλοκο έχει να κάνει κυρίως με το ότι οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες διαφέρουν από παιδί σε παιδί και από κατάσταση σε κατάσταση. Ό,τι μπορεί να ήταν σωστό και αποτελεσματικό στην περίπτωση ενός παιδιού, μπορεί να αποδειχθεί εντελώς λανθασμένο στην περίπτωση ενός άλλου. Ό,τι είχε αποτελέσματα χθες, μπορεί αύριο, σε μια παρόμοια κατάσταση, να μην έχει τα ανάλογα αποτελέσματα.

* Αυτός που υψώνει τη φωνή, ουρλιάζει ή στριγκλίζει «πέφτει» στα μάτια των παιδιών και χάνει το κύρος του. Ένας πιο μετριοπαθής και ουσιαστικός τόνος πείθει περισσότερο. Ακόμα και τα παιδιά.

*Όταν μαλώνουμε τα παιδιά, καλό είναι να περιοριζόμαστε στο συγκεκριμένο και να μην αναμοχλεύουμε το παρελθόν.

*Kαι κάτι πολύ σημαντικό : Μην ξεχνάτε ποτέ την παλιά συμβουλή που μας προτρέπει να μην κριτικάρουμε το πρόσωπο αλλά την πράξη. Γιʼ αυτό, αποφύγετε να χρησιμοποιείτε εκφράσεις του τύπου «Δεν είσαι καλό παιδί» και προτιμήστε εκφράσεις όπως «Αυτό που έκανες δεν είναι καλό».

Εμεις δεν χρησιμοποιούμε τέτοιου ειδους τιμωρίες. Με ουρλιαχτά και τέτοια.

Η τιμωρία του είναι ανάλογη με αυτό που έχει κάνει.

Η δεν θα δει τηλεόραση

Ή δεν θα παίξει στον υπολογιστή

Ή δεν θα παίξει ds

Ή δεν θα πάει βόλτα

Αυτά και επειδή δεν παίζει με τις ώρες τα παραπάνω, τον πειράζει να τα χάνει...

Αυτά. Τι άλλο να του κάνουμε? Να τον περάσουμε φάλαγγα?

[nirma]

καμία από εμάς δεν ξέρει την σωστή απάντηση και σίγουρα δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Και η οικογένειά σου είναι μοναδική και το φιογκάκι σου.

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα απλά να μην φταίει αυτός αλλά κάτι ή κάποιος άλλος. Ακόμα και το γεγονός ότι το μόνο που κάνει είναι να κοιτάει έξω από το παράθυρο (στο παράδειγμα που είπες) μπορεί για την ηλικία του να είναι ένας τρόπος προσαρμογής. Δεν μπορείς να του ζητάς να είναι και διπλωμάτης. Είναι πολύ μικρός ακόμα.

Σίγουρα η δασκάλα πρέπει να του συμπεριφερθεί με διαφορετικό τρόπο. Δεν είναι όλα τα παιδάκια ίδια

[fefi]

όσα λέτε με ενδιαφέρουν για τη ζωηρότατη κόρη μου.

χρύσα θησαυρός ο γιος!

κ εγώ είδα ότι με την τιμωρία μόνο ο φόβος γεννιέται, όχι αξιολογικά, συνειρμικά!

άρα αυτό που πρέπει να κάνουν κτήμα τους είναι να σκέφτονται, προσαρμόζονται βάσει της λογικής! πολύ μπλα μπλα! κ πολλη υπομονή!

κ όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες!

[mirtoula4]

Κορίτσια άσχετο με το θέμα που συζητάτε, αλλά αν μπορέσετε κάποια στιγμή δείτε λίγο αυτή την πολυλειτουργική σκούπα που σκουπίζει - σφουγγαρίζει μόνη της http://www.groupon.gr/deals/special-deal/finest-market-vacuum-cleaner-maindeal/4290114?nlp=&CID=GR_CRM_1_0_0_82&a=1656

Τι λέτε να λέει?καμιά γνώμη?

[Χριστιάνα]

<Ειρήνη>

Παρουσιάζει κ άλλα προβλήματα ο μικρός σου?

Οπως :

-Δυσκολία συγκέντρωσης και έλλειψη προσοχής?

-Υπερκινητικότητα?

-Διαταραχές του γραπτού/προφορικού λόγου?

[Ειρήνη]

Το ομαδικό άθλημα σίγουρα θα βοηθούσε.

Πάντως θα συμφωνήσω με την κοπέλα που σου είπε ότι πρέπει να δεις και λίγο το θέμα της δασκάλας. Είχα την εμπειρία της κόρης μου (που έχει αλλάξει τρία σχολεία μέχρι τα τέσσερα) και είναι αυτό που λέμε γενικά πολύ "καλό παιδί". κάποια περίοδο μου "αγρίεψε".Το συζήτησα με την δασκάλα και πραγματικά άλλαξε αφού τις έδωσε την απαιτούμενη σημασία. Όχι ότι δεν την πρόσεχε μέχρι τότε. Αλλά την έκανε κάποιες μέρες βοηθό της, της είπε λίγο παραπάνω μπράβο όταν έπρεπε και δεν ξέρω εγώ τί άλλο, και είδες την μικρή και ηρέμησε. Παιδάκια είναι ακόμα. Κάποια πράγματα τα θέλουν με τον δικό τους τρόπο. Θα μάθουν να προσαρμόζονται.

Φυσικά και πρέπει να τον συζητήσεις, αλλά είμαι σίγουρη ότι το κάνεις

Το άλλο που έχω ακούσει είναι την περίπτωση των παιδιών που κάποια πράγματα που κάνουν στο σχολείο εκείνα τα ξέρουν με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν στην τάξη το μάθημα γιατί τους είναι γνωστά αυτά που λέει η δασκάλα. Έτσι βαριούνται και γίνονται λίγο πιο άτακτα.

Μην μου στενοχωριέσαι όμως. Όλα καλά θα πάνε τα πράγματα και αν το φιογκάκι σου έχει πάρει έστω την μισή γλυκύτητα σου δεν έχει τίποτα να φοβάται

Για τη δασκάλα έχεις απόλυτο δίκιο. Μίλαγα πριν λίγο με μια φίλη δικηγόρο που έχει ακριβώς το ίδιο θέμα με τον γιο της που τώρα είναι 15. Μου είπε λοιπόν πως μετά τα άπειρα λεφτά που ξόδεψε και τις συνεχείς συζητήσεις με το γιο της, κατάλαβαν πως οι δάσκαλοι που είχε ο μικρός δεν είχαν αυτό το "κάτι" που θα ιντρίγκαρε τον μικρό. Γιατί στην 6η δημοτικού που βρέθηκε αυτός ο δάσκαλος ο μικρός της πέταγε στο σχολείο!!!

Και το πιστεύω και το καταλαβαίνω.

Αλλά ρε παιδιά... ξέρουμε όλοι πως ζούμε στον αληθινό κόσμο... δεν υπάρχουν ιδανικά πράγματα και η δασκάλα του έχει να βγάλει μια συγκεκριμένη ύλη και αυτό προσπαθεί... άσχετο που δεν είναι αυτό διδασκαλία, αυτό έχουμε. Πως να μπορέσω λιγάκι να τον βοηθήσω....αυτό με τρώει...

Ευχαριστώ για τα ΚΑΛΑ σου λόγια... πολυ!

[miriki]

Ειρήνη πώς σχετίζεται το ότι χαζεύει το παιδί στο σχολείο με το να μην πάει βόλτα το απόγευμα; Δεν είναι άμεση συνέπεια (έσπασα το πιάτο μου δεν έχω να φάω).

Βρείτε τρόπους να ελέγξει τη βαρεμάρα και την ονειροπόλησή του και προτείνετέ τους στη δασκάλα αν εκείνη δε μπορεί να τους σκεφτεί μόνη της.

Δηλ. τι θα μπορούσες να κάνεις όταν αρχίζεις να ονειροπολείς; Το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή ότι σου συμβαίνει; Αν γράψεις αυτά που σκέφτεσαι και φτιάξεις ένα βιβλίο πώς θα σου φαινόταν; Αν η δασκάλα σου λέει μια συγκεκριμένη λέξη μπορείς να καταλάβεις ότι έχει βγει εκτός και να επανέλθεις; Τι θα σε έκανε να μη βαριέσαι; Τι μπορείς να κάνεις όταν τελειώνεις τη δουλειά σου ώστε να απασχολείσαι και να μην ενοχλείς τους άλλους;

Και πάει λέγοντας.

Ευχαριστώ για τα πλακάκια. Θα τα κρατήσω (θα χρησιμοποιήσω και μια κούτα που ευτυχώς δεν πέταξα χαχαχα!

[Ειρήνη]

Τότε το πρόβλημα το έχει η δασκάλα. Πες της αυτά που σου έχει πει το παιδί, ίσως θα μπορούσαν να το συζητήσουν οι δυο τους και να του δίνει πχ επιπλέον δραστηριότητα να απασχοληθεί ή εναλλακτική. Αχ αυτή η ρημάδα η διαφοροποιημένη διδασκαλία πόσα χρόνια πια πρέπει να περιμένει για να μπει στην τάξη. Πόσο να περιμένει ένα παιδί άπραγο μέχρι να τελειώσουν οι άλλοι;

Εδώ ας πούμε μπορεί ένα πρόβλημα διαχείρισης από τη μεριά της δασκάλας στις μεταβάσεις από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Αν του δώσει κάτι να κάνει ίσως να μην υπάρχει αυτό το θέμα.

Πιστεύω πως είναι και δικό της το φταίξιμο αλλά πραγματικά πείτε μου... θα μπορούσα να της το πω? Είναι το όλο σύστημα σκατένιο.... το γνωρίζουμε όλοι.

Της είπα ευγενικά πως στο σπίτι δεν έχω προβλήματα με τον μικρό όχι για να ευλογήσω τα γένια του φιόγκου αλλά για να της δείξω πως εκεί κάτι δεν γίνεται σωστά...

Ποσο δικιο έχεις για την διαφοροποιημένη διδασκαλία...!!!!!!! :!::!: