Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • 12 ώρες πρίν, linaa είπε:

      Είναι δύσκολος ο φυσικός κύκλος θέλει υπομονή. Ξέρω κοπέλα που μάζευε επί 5 χρόνια γιατί εκτός απτήν χαμηλή αμη υπήρχε Κ κληρονομικό νόσημα οπότε έπρεπε να μαζέψει παραπάνω από 10 βλαστοκυστες ώστε να εξασφαλίσει Κ τον προεμφυτικο να βρεθεί υγιές έμβρυο. Κύκλο χωρίς φάρμακα δεν είχε καθόλου .

      Θέλει υπομονή Κ επιμονή. Κ φυσικά να δοκιμάσεις ότι μπορείς . Κάθε εξέταση που κάνεις πλησιάζεις όλο Κ πιο κοντά. Αυτά δεν χρειάζετε να τα πολύ ρωτάς απλά κάνεις την εξέταση Κ αποκλείσεις πιθανότητες . 

      Επίσης γενικά σαν συμβουλή εμβρυομεταφορες κάνε πιο κοντά στο καλοκαίρι ο οργανισμός γενικά είναι πιο διαθέσιμος είναι η πιο φυσική επιλογή αναπαραγωγής . Δεν ταλαιπώρησε από ιώσεις ο οργανισμός είναι σε καλύτερη κατάσταση Κ υπάρχει Κ καλύτερη ψυχολογία . 

      Συγνώμη αυτο για το καλοκαιρι ισχυει γενικα ή ειναι δικό σας συμπέρασμα βασει εμπειριων; Προσωπικα τις χειροτερες περιοδους αγχους τις περναω τα καλοκαιρια (και μενω και σε νησι), φετος το καλοκαιρι οσες εγκυουλες ηξερα ειχαν περασει ολες γαστρεντεριτιδα οπως και ο κορωνοιος θέριζε... Επισης λογω ζεστης σε κλειστους χώρους με ερ κοντισιον ανοιχτο, παλι τα μικροβια δινουν και παιρνουν.. ασε που τον χειμώνα προσωπικα μπορω πολυ πιο ευκολα να αποφυγω φιλια, αγκαλιές και συνευρεσεις με συνωστισμο γιατι εχω έτοιμη τη δικαιολογια οτι κρυωσα!! Χαχα Οχι τπτ αλλα ακομα και θαλασσα μας απαγορεύουν να παμε.. οποτε θα διαφωνησω σε αυτο, κυριως γιατι το εζησα και ξερω..

      11 ώρες πρίν, MK2012 είπε:

      Καπνίζει αρκετά η αλήθεια είναι. Και εγώ κάπνιζα μέχρι που το μείωσα και σχεδόν το έκοψα ένα διάστημα πριν την ετ. Βέβαια καπνίζω iqos, όχι πως κάνει κάποια διαφορά.

      Πρέπει ίσως να αρχίσω να σκέφτομαι πιο ενεργά την δωρεά.

      Όσον αφορά το κουράγιο, γενικά έχω απίστευτη επιμονή. Προφανώς αυτό έχει κόστος στη ψυχολογία μου ως τώρα.

      Λυπαμαι πολυ.. ολα σου φαίνονται βουνό και χάος αυτη τη στιγμη, το ξερω, ολες το ξέρουμε αλλα να ξέρεις θα περασει αυτο το συναίσθημα... Μερα με τη μερα θα εισαι καλυτερα, πιο δυνατη να συνεχισεις τον αγωνα σου  ! Η ηλικια σου ειναι σιγουρα συμμαχος σου και μη σκεφτεσαι ακομα τη δωρεα.. γνωμη μου! Μιλα με τους γιατρους σου, παρε και 2η γνωμη αν μφιβαλλεις και προχωρα! Σίγουρα υπάρχει ενα υγιες εμβρυο για εσας! Το τσιγαρο καλα εκανες και το εκοψες,  iqos έκανα και εγω και το εκοψα  απο την πρωτη ετ, συνολο 7μηνο και δεν μου λειπει.. θα δεις και διάφορα στο πορτοφόλι σου! Παρε τον χρονο σου τωρα να ηρεμησεις και με το νεο  ετος θα πανε ολα καλύτερα... Ευχομαι για ολες μας ... Στελνω νοερη αγκαλια ... Το ξερω, το περασα προσφατα,  ειναι δυσκολο, ποναει,αλλα θα εισαι καλυτερα μερα με τη μερα.. στο υποσχομαι!!!

Πεθερές και όχι μόνο η συνεχεια....


selestina

Recommended Posts

Γειά σας πεθερόπληκτες, αχ εγώ δεν είμαι μόνο πεθερόπληκτη αλλά και κουνιαδόπληκτη..... ότι και να πώ λίγο είναι......5 χρόνια παντρεμένη μου έψησαν το ψάρι στα χείλια.. υπάρχει τρόπος να τους απομακρύνω? sos όχι τόσο ο κουνιάδος μου μιας και μένει σε άλλη πόλη μακριά μας αλλά η πεθερά δεν παλευεται.... περιττό να σας πω οτι με ρωτάει κάθε πότε κάνω sex με τον γιό της!!!!! τι άλλο να πω...

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Διαφημίσεις

  • Απαντήσεις 4k
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Κορίτσια γεια σας κι από μένα.Έχω διαβάσει αρκετά από όσα έχετε γράψει και θα ήθελα να σας πω κι εγώ τον πόνο μου. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν θεωρώ πως η πεθερά μου είναι κακιά αλλά αδιάφορη.Πριν παντρευτούμε, κι ενώ ψάχναμε να νοικιάσουμε σπίτι, μας είχαν ζαλίσει αυτή κι ο πεθερός μου να βρούμε ένα σπίτι κοντά στο δικό τους για να μπορούν να έρχονται να μας βοηθάνε όποτε το χρειαζόμαστε.Τελικά βρήκαμε ένα σπίτι που μας άρεσε το οποίο απέχει από το δικό τους κυριολεκτικά 10 λεπτά με τα πόδια.Έμεινα έγκυος, 9 μήνες δεν ήρθε ποτέ στο σπίτι να δει τι κάνω, να με βοηθήσει σε κάτι.Μόνο με έπαιρνε τηλ και με ρωτούσε πώς τα πάω.Εγώ σημειωτέον να δουλεύω μέχρι τον 8ο μήνα και ταυτόχρονα να κάνω και όλες τις δουλειές του σπιτιού με την κοιλια΄στο στόμα.Ήρθε η ώρα να γεννήσω, έκανα καισαρική τελικά και ευτυχώς εκείνες τις μέρες είχε έρθει η μητέρα μου (μένει 1000χλμ μακριά) και με βοήθησε πολύ και με το μωρό αλλά και με το σπίτι.Μετά από 10 μέρες που έφυγε, κι ενώ εγώ ακόμα καλά καλά να σηκωθώ δεν μπορούσα γιατί πονούσα στο σημείο της τομής,δεν εμφανίστηκε καθόλου η πεθερά να βοηθήσει.Να σας πω ότι δεν δουλεύει, ότι είναι 60 χρονών (δηλ δεν είναι δα και υπέργηρη) και το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να κάθεται και να βλέπει τηλεόραση!! Ανέλαβα λοιπόν εγώ τα πάντα.Το παιδί, τις δουλείες του σπιτιού, μαγείρεμα, σκούπισμα, καθάρισμα, πλυντήρια ΤΑ ΠΑΝΤΑ.συν του ότι ο μικρός μου είχε 3 μήνες κολικούς, δεν κοιμόταν παρά ελάχιστα από τους πόνους κι ήθελε συνέχεια αγκαλιά για να μην κλαίει.Με όλα αυτά κόντεψα να σαλτάρω, σωματικά είχα γίνει κουρέλι.Και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν μια μέρα η πεθερά με πήρε τηλ και μου είπε επί λέξη: Θέλω να με παίρνεις τηλέφωνο όταν το μωρό είναι ξύπνιο και χαρούμενο για να έρχομαι να το βλέπω, γιατί αν είναι να έρθω και να κοιμάται τί να το κάνω???? Εκεί τρελάθηκα πραγματικά.Για βοήθεια ούτε κουβέντα!! Κατά τα άλλα ήθελε να μένουμε κοντά για να μας βοηθάνε!!!!!Μετά από 40 μέρες που ξεκίνησα και τη δουλειά .. ε εκεί πια είπα ότι θα παραδώσω το πνεύμα μου από την κούραση!! Anyway, μάλλον πολλά έγραψα, αλλά θα σκάσω βρε κορίτσια αν δεν τα πω κάπου...

Link to comment
Share on other sites

  • 3 εβδομάδες μετά...
  • 3 months later...
  • 4 months later...

Διαφημίσεις

Καλημέρα! Παλιές ημερομηνίες αλλά πάντα επίκαιρο το θέμα!

Συνοπτικά, με πεθερικά και γονείς είχαμε σχετικά καλές σχέσεις πριν την επισημοποίηση της σχέσης. Από τον αρραβώνα και μετά θεώρησαν και οι 2 πλευρές ότι μπορούσαν να χωθούν και να κάνουν κουμάντο στη ζωή μας. Από τον αρραβώνα μέχρι το γάμο ήταν ένας εφιαλτικός χρόνος με καυγάδες, τσακωμούς, κατάρες, βρίσιμο, αποτρόπαιους χαρακτηρισμούς και πολύ πικρά λόγια που ακόμα και τώρα που τα σκεφτόμαστε με τον άντρα μου πληγωνόμαστε. Είμαστε πλέον παντρεμένοι 2,5 χρόνια και περιμένουμε το πρώτο μας μωράκι. Βγήκαμε δυνατοί και πολύ δεμένοι μέσα από αυτές τις καταστάσεις. Ποτέ δεν μας βοήθησαν, ούτε στις ετοιμασίες του αρραβώνα, ούτε όταν φτιάχναμε το σπίτι. Μάλιστα όταν ετοιμάζαμε το σπίτι στην αρχή ερχόντουσαν οι δικοί μου και καλά για να βοηήσουν στις εργασίες και τελικά καθόντουσαν στη βεράντα με τον καφέ στο χέρι και μας έλεγαν κάνε αυτό κάνε εκείνο γιατί το έκανες έτσι ανέβα πιο πάνω κατέβα πιο κάτω χάλια αυτό που πήρες κλπ κλπ... Τα πεθερικά ήρθαν αφού το φτιάξαμε για να περάσουν τα φώτα και να κάνουν κάτι με το καζανάκι και τελικά μου έσπασαν τα φωτιστικά (όλως τυχαίως τους έπεφταν από τα χέρια), χάλασαν το καζανάκι και την μπανιέρα! Μαζί με τα έξοδα του γάμου ξανακάναμε ανακαίνιση στο σπίτι. Στο γάμο δεν συμμετείχαν καθόλου. Κάναμε τον γάμο των δικών μας ονείρων και στο τέλος αφού έφυγαν όλοι οι καλεσμένοι μόνο ξύλο που δεν έπαιξαν τα πεθερικά μεταξύ τους. Οικονομικά δεν συνέβαλλαν στο ελάχιστο. Μετά από τόσο καιρό ακόμα έχουν παράπονα και λένε ότι δεν έπρεπε να γίνει ο γάμος. Από τότε και μεγάλο διάστημα ήμαστε όχι μόνο μακρυά και αγαπημένοι (ούτε καν) αλλά μόνο με τυπικές σχέσεις. Απ'την στιγμή που ανακοινώσαμε την εγκυμοσύνη (ευτυχώς μετά τον 3ο μήνα) ξανάρχισαν τα άσχημα σκηνικά. Πλέον όμως είμαστε πολύ δεμένοι με τον άντρα μου κι εκείνος φροντίζει να μην στενοχωριέμαι και τους αποφεύγουμε μέχρι που κάτι ξαναλένε ή κάνουν και φτου κι απ'την αρχή!

myrtw26 πες κι εσύ τα δικά σου να ηρεμίσεις και να ξεδώσεις!


GP3ap2.png
dEK1p3.png
Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα κ απο μενα ειμαι παντρεμενη ουτε χρονο κ 3 χρονια σχεση τον πρωτο καιρο εμενα με την πεθερα διπλα διπλα στην αρχη την ειχα παρει με το καλο νομιζα οτι μαγαπουσε αφου με φωναζε μεχρι κ παιδι της ετρεχα στους γιατρους για αυτην την ειχα σαν μαμα μου φυσικα ανακατευοταν τι ςρα ξυπναμε που παμε κτλ αλλα δεν εδινα σημασια λεω μαμα ειναι αστην...μεχρι που την ακουσα να με θαβει στις κολλητες τις οτι δεν κανω για τον γιο της οτι ειμαι ασχημη δεν εχω σπουδες οτι του αξιζει πολυ καλυτερη...απο εκεινη την μερα παγωσα κ δεν μπορω να το κρυξω..μενω εγκυος τις το λεω η πρωτη ατακα προσεχε να μην βαλεις κιλα κ τι το θελετε το παιδι εδω δεν τα βγαζετε περα οκ λεω αστην...ερχετε η μερα του γαμου ατακα εξω απο το δημαρχειο μια ψυχη που ειναι να βγει ας βγει την κοιταω δεν λεω τπτ...παμε νοικιαζουμαι αλλο σπιτι 6 μηνων εγκυο καμια βοηθεια κ ολη αυτη την περιοδο να λεει ιστοριες για γυναικες που χασαν τα μωρα,,,γενναω πολυ δυσκολη γεννα το μωρο 2 βδομαδες εντατικη ερχεται σπιτι ο μικρος μου ερχεται αυτη να τον δει να φωναζει απο πανω του λεω πιο σιγα μαμοθρεφτο θα το κανεις το παιδι?καθομαστε βεραντα καπνιζει 4 πακετα τσιγαρα την μερα αναβει διπλα στο παιδι λεω τι κανετε?ε σιγα εξω ειμαστε δεν θα παθει τπτ...κλαιει αστο να κλαψει θα σταματησει την λεω πλυντε τα χερια σας πριν το παρετε αγκαλια...μπαααααα η απαντηση μια φορα το κανε δεν το ξανακανε...μεγαλωνει λιγο ο μικρος τωρα 5 μηνων βαζει ολο το στομα τις μεσα στο χερακι του παιδιου κ αυτοσ μετα βαζει το χερακι του στο στομα κ λεω ξανα καπνιζει ολη την ωρα....στο παιδι λεει σε διαταζει παιδι μου η μανα σου????κατσε να μεγαλωσεις κ θα χουμε τα μυστικα μας μακρυα απο την μαμα...μου κανει μια διαβασα οτι ο ταυρος δεν τα παει καλα με τον διδυμο δεν θα τα πατε καλα ε???????καλα τη ατακες πετα στον αντρα μου δεν λεγετε θα μπορουσες να χεις πιο ομορφη πιο πλουσια κ καλα στο χαβαλε...πολυ φοβαμαι οτι το παιδι πηρε την μυτη μουυ καλοπραιερετα κ καλα...α και το προγουλακι κ πολλα αλλα.............τι να κανω?εγω δεν αντεχω ουτε να την κοιτω πια.....κ το χειροτερο ειναι οτι ο αντρας μου δεν με καταλαβαινει λεει μανα μου ειναι τι να την κανω??

Link to comment
Share on other sites

Αχχχχχ κοπέλα μου... σε καταλαβαίνω πίστεψέ με...

Ο άντρας σου όμως δεν μένει μαζί με τη μαμά του, ούτε κοιμάται μαζί της, ούτε έχει κάνει οικογένεια μαζί της. Πρέπει να το καταλάβει. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Έχω ακούσει κι εγώ τις αντίστοιχες ατάκες. Δε λέω ούτε ότι είναι εύκολο ούτε ότι θα διορθωθούν όλα. Εμείς είμαστε συνολικά μαζί 7 χρόνια και μόλις από το Πάσχα που μας πέρασε και μετά είμαστε καλά.

Σε ό,τι αφορά τον μικρό σου, καταρχήν να τον χαίρεσαι, κατά δεύτερον εσύ είσαι η μαμά του εσύ θα κρίνεις και θα κανονίσεις τι θα κάνει, το πρόγραμμά του, την υγειινή του κλπ κλπ και αυτό θα πρέπει να το συνεννοηθείς με τον άντρα σου και να βάλετε κάποια όρια.

Επίσης θα σου πρότεινα, αν θέλει η πεθερά σου να έρχεται στο σπίτι για να βλέπει τον μικρό, τότε να έρχεται όταν θα είναι ο άντρας σου εκεί και όχι να είσαι μόνη σου. Έτσι δεν θα χρειάζεται να την βλέπεις ιδιαίτερα και θα είναι εκεί ο καλός σου για να "ελεγχει" τι γίνεται.


GP3ap2.png
dEK1p3.png
Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια τι ''κουφά'' είναι αυτά; Δεν απέχουν και πολύ από τις 7 θανάσιμες πεθερές!!!!!

smurfita μπράβο στον σύζυγο που σε στηρίζει και προχωράτε μαζί τον δρόμο που επιλέξατε!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια τι ''κουφά'' είναι αυτά; Δεν απέχουν και πολύ από τις 7 θανάσιμες πεθερές!!!!!

smurfita μπράβο στον σύζυγο που σε στηρίζει και προχωράτε μαζί τον δρόμο που επιλέξατε!

Ναι, μόνο που στις 7 θανάσιμες πεθερές υπήρχαν και κάποιες καλές! Όταν πρωτογνώρισα την πεθερά μου, έλεγε κάθομαι και βλέπω τη σειρά για να μην τα κάνω. Μετά από καιρό την έβλεπα κι εγώ τη σειρά για να διαπιστώσω πόσα από αυτά που έβλεπε είχε υιοθετήσει! :rolleyes:

Ο σύντροφός μας είναι αυτός που έχουμε επιλέξει και μας έχει επιλέξει. Από τη στιγμή λοιπόν που είναι συνειδητή επιλογή μόνο στήριξη, κατανόηση και αγάπη μπορεί να δώσει ο ένας στον άλλο.


GP3ap2.png
dEK1p3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


εχετε απολυτο δικαιο κοριτσια αυτο που με πειραζει περισσοτερο ειναι οτι δεν εχουμε κανενα προβλημα μεταξυ μας κ μαλωνουμε για την μαμα του,,κ το χειροτερο ειναι οτι απο τοτε που αρχισα να αντιδραω βλεπω οτι ο αντρας μου την υποστιριζει ενω οταν δεν μιλουσα ελεγε ο ιδιος ποσο αδικη ειναι ορισμενες φορες.

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας και απο εμένα, καινούργια στον συγκεκριμένο χώρο αλλά παλιά πεθερόπληκτη, χαχαχα!!!

Τώρα τι να πώ οτι "χαίρομαι" που δεν είμαι η μόνη με τέτοιου είδους πρόβλημα; Απο τη μια με παρηγορεί αλλά απο την άλλη με στεναχωρεί που είμαστε τόσες πολλές!

Τέλος πάντων θα σας πώ όσο πιο περιληπτικά μπορώ την δική μου ιστορία.

Με τον άντρα μου είμαστε 9 χρόνια μαζί εκ των οποίων τα 2 παντρεμένοι και με μια υπέροχη κορούλα 15 μηνών.

Θα ξεκινήσω λέγοντας οτι ο άντρας μου με τη μητέρα μου δεν μιλάνε εδώ και 4 χρόνια περίπου, εκτός απο 2-3 τυπικά την ημέρα που γέννησα (είχε γίνει μια παρεξήγηση, ίσως σας το αναλύσω κάποια άλλη στιγμή αν θέλετε για να μου πείτε και σεις τη γνώμη σας).

Εγώ πάλι ποτέ δεν είχα και πολλά πολλά με τη μητέρα του, η αλήθεια είναι όμως πως προσπαθησα να έρθουμε πιο κοντά, μάταια βέβαια...ακόμα να φανταστείτε της μιλάω στον πληθυντικό (πράγμα που δε με πειράζει, καλύτερα γιατί μας κρατάει και σε μια απόσταση).

Πλέον είμαι σίγουρη όμως, σε μεγάλο ποσοστό, ότι μιλάει πίσω απο την πλάτη μου (βεβαίως βεβαίως) και πως προσπαθει να βαλει λογια στον αντρα μου για διάφορα.

Θα μου πείτε ο άντρας σου τι κάνει γι'αυτό; Σε αρκετά έχει πάρει το μέρος μου, όμως βλέπω τελευταία ότι έχει αρχίσει και επιρρεάζεται.

Είναι πολύ περίπλοκη η κατάσταση βασικά γιατί ακόμα δεν έχουμε τελειώσει το σπίτι μας και καταλαβαίνετε τι γίνεται, είμαστε φιλοξενουμενοι σπίτι της (γιατι έτσι νιώθω και νομίζω έτσι είναι).

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, ελπίζω να τα λέμε συχνά!


Και τώρα...η ζωή αλλιώς!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Καλησπερα κ απο μενα κοριτσια!!! Διαβασα τα περισσοτερα σχολια σας κ πραγματικα η απογοητευση μου ειναι ατελειωτη! Οπως καταλαβαινεται ειμαι κ εγω μια απο εσας. Αλλωστε τι δουλεια θα ειχα να διαβασω αυτη την κατηγορια... Λοιπον, για να μην σας κουρασω θα πω λιγα απο αυτα που μας κανει η δικη μου πεθερα. Με τον αντρα μου ειμαστε 2χρονια παντρεμενοι κ εχουμε μια πανεμορφη κορη 9 μηνων.Δεν εχουμε μαλωσει ποτε για κατι ποθ να αφορα εκεινον η εμενα, γενικα υπαρχει σεβασμος, συννενοηση, κατανοηση κλπ. Λοιπον,οταν εμεινα εγκυος ολοι χαρηκαν κ το εδειξαν μεσα απο την καρδια τους εκτος την πεθερα μου η οποια μεχρι κ την μερα που γεννησα φεροταν σαν να μην ηθελε το παιδι κ εμενα. Θα κανω μια μικρη παρενθεση για να σας δωσω ενα παραδειγμα, οταν ημουν 2,5 μηνων με φωναξε η γλυκουλα στο σπιτι της να φαμε μαζι γτ ο πεθερος μου ελειπε κ ο αντρας μου ηταν στην δουλεια.Αφου εστρωσα το τραπεζι, καθισαμε να φαμε. Πριν βαλω την πρωτη μπουκια στο στομα μου , ετσι στο ακυρο μου λεει: "Ξερεις τι μου κανει τρομερη εντυπωση; Που η μαμα σου δεν σου εχει πει να προσεχεις, να μην μεινεις εγκυος...!" Να σημειωσω οτι ημουν 28 ετων κ ο αντρας μου το ιδιο κ η πεθερα μου μολις 48! κ της λεω, γιατι? εσεις ειπατε στον γιο σας να προσεχει??? κ μου λεει, εχεις ενα δικιο.. Τελος παντων, εννοειται δεν εφαγα κ μετα απο λιγο εφυγα.(Το ιδιο βραδι το ειπα στον αντρα μου) Κλεινει η παρενθεση που ελεγα εδω. Περιττω να πω πως ακομα μονο ο αντρας μου εργαζεται κ τα χρηματα που παιρνει μας φτανουν μονο για το νοικι κ μερικα απο τα παγια εξοδα μας κ αναγκαζομαστε να δεχτουμε (ποτε δεν ζητησαμε) την βοηθεια των γονιων μας. Τα πεθερικα μου παντα μας το κοπανανε "εφοσον εμεις κανουμε αυτα για σας κ εσεις ειστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να κανετε αυτο που θελουμε εμεις" , κατα λεξη. Επισης θελω να πω πως η μητερα μου ειναι μονη της, δεν εχει καποιον διπλα της για να την στηριξει οικονομικα κ γενικα εκτος απο μενα κ την αδερφη μου η οποια ειναι πολυ μικροτερη απο εμενα. Παρολα αυτα η δικη μου μαμα μας βοηθαει πολυ περισσοτερο οσον αφορα στα οικονομικα κ στο να κρατησει το μωρο κ μονη της μας εκανε ολοκληρη την βαφτιση της μικρης μου, χωρις ποτε να απαιτησει το οτιδηποτε κ χωρις να ανακατευτει στην ζωη μας στην οικογενεια μας η στο παιδι μας..Επειδη εχω παρα μα παρα πολλα να πω κ δεν θελω να σας κουρασω αλλο δεν θα μπω σε αλλες λεπτομερειες. (Αν θελετε εσεις εγω δεν εχω κανενα προβλημα) Επισης στα γρηγορα να πω κατι τελευταιο, γεννησα κ δεν με αφησε να ηρεμησω, να χαλαρωσω (η μικρη μου ηταν πολυ ζωηρη κ μετα τον 6ο δεν κοιμομουν παρα μονο 2 ωρες την ημερα κ αυτο τα μεσιμερια κ στην γεννα με ταλαιπωρησε πολυ) , φυσικα ουτε το μωρο αφησε να κοιμηθει κ γενικα οι μαιες συνεχεια μας κανανε παρατηρηση γτ εκανε φασαρια, χτυπουσε δυνατα πορτες, μιλουσε δυνατα στο τηλ. Φυσικα εμεινε στο νοσοκομειο με το ετσι θελω. Παω σπιτι, δεν μας αφησε ουτε μια μερα να μεινουμε μονοι μας να χαρουμε το παιδι μας κλπ. καθε μερα στο σπιτι, καποιες φορες ζητουσε να κοιμηθει στο σπιτι μας, ευτυχως αυτο εγινε μονο μια φορα. Το θεμα ειναι οτι εξαιτιας της (ειδικα αυτης) πολλες φορες κοντεψαμε να κλεισουμε το σπιτι μας γτ οσο κ να συμφωνει μαζι μου ο αντρας μου, η θεση του ειναι πολυ δυσκολη , το καταλαβαινω αλλα κ εγω κουραστηκα κ μεσα μου νιωθω να πνιγομαι απο θυμο, νευρα κλπ. Δυστυχως εφτασα στο σημειο να ξεσπαω πανω του....

Link to comment
Share on other sites

Dancer_13 σε καταλαβαίνω απόλυτα, δυσκολες καταστάσεις. Ειδικά όταν σε κάνουν ναν ξεσπάς στον άνθρωπό σου.

Πόσο κρίμα όταν ανακατεύονται στις ζωές των παιδιών οι γονείς ή τα πεθερικά και ειδικά με τέτοιους τρόπους. Μα να μη σας αφήνει μια μέρα μόνους σας; Εμεις μένουμε μαζί της οπότε δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, εσεις μένετε σε δικό σας σπίτι και την έχετε μπάστακα;

Δεν μπορώ να καταλάβω ρε παιδί μου τι θέλουν πια; Αφού βλέπουν ότι οι γιοι τους είναι καλά με τις γυναικες τους, τι θέλουν και μπαίνουν στη μέση;

Φταίμε και εμεις ή οι γιοί όμως που αφήσαμε τα περιθώρια να μπουν στη μέση ή μήπως όχι γιατί εμένα με πρίζαν όλοι: Έλα μωρέ μανα είναι, έχει μείνει μόνη της (χήρα βλέπεις) και άλλα, όλο αυτά άκουγα, μέχρι που σιγά σιγά έβλεπαν όλοι το πως συμπεριφερόταν και το πως συμπεριφερόμουν και εγω.

Ε, όλοι είχαν την ίδια απορία: μα πως γινεται και συνυπάρχετε; έλα μου ντε; απαντούσα εγω.

Τέλος πάντων για πες λοιπόν και άλλα για τη δικιά σου "αγαπημένη"...


Και τώρα...η ζωή αλλιώς!

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Να πω λιγο κι εγω για την δικια μου να ξαλαφρωσω... Λοιπον, εμενα κοριτσια ειναι βρωμιαρα, τσαπατσουλα, κουτοπονηρη, κουτσομπολα και διαφορα αλλα. Τι εννοω: το σπιτι της βρωμαει, ειναι ρακοσυλλεκτρια και εχει μαζεψει ενα σωρο αηδιες που δεν τις καθαριζει, η κουζινα της ειναι σιχαμενη με τα σκευη να εχουν κολλημενα υπολλειματα φαγητων, τα πατωματα της εχουν λιγδα, μεχρι και το κουδουνι της σιχαινεσαι να το χτυπησεις γιατι ειναι παμβρωμικο. Η ιδια φοραει μασελα μεσα απο την οποια φτυνει και το στομα της μυριζει σαπιλα. Δεν παραδεχεται τη βρωμια της, ισα ισα που λεει οτι ειναι καθαρη και το παινευεται. Μια φορα ηρθε να με "βοηθησει" με το σπιτι και εβαλε να σφουγγαρισει χωρις να σκουπισει πρωτα, με μισο μπουκαλι απορρυπαντικο και στο τελος δεν επλυνε καν την σφουργγαριστρα! Αναγκαστικα το εκανα απο την αρχη και το σπιτι βρωμαγε απορρυπαντικο μετα που αφησα ανοιχτα τα παντα μεχρι το βραδυ. Ουτε τα χερια της δεν πλενει για να πιασει το παιδι και οταν της το λεμε παει, τα βρεχει, κοιταει να δει αμα την βλεπουμε και κανει οτι βαζει σαπουνι. Σε ελαχιστα δευτερολεπτα εχει βγει εξω οτι και καλα επλυνε τα χερια της. Παρακαλαει να πιασει το μωρο και το κραταει σαν κοτοπουλο για σφαγη. Το μωρο κλαιει φυσικα γιατι το ποναει και της το παιρνουμε να ηρεμησει. Τοτε αυτη λεει "ξαναδωστο μου τωρα που σταματησε" με φωνη μπεμπεκας. Ουστ!

Στην συμπεριφορα τωρα, το παιζει καλη ομως τα μοναδικα θεματα συζητησης που εχει ειναι να κραζει και να κουτσομπολευει τους αλλους ή να σου λεει τι να κανεις. Ανεργη ηταν μια ζωη και δεν ηταν ουτε καλη νοικοκυρα, ουτε μαγειρισσα ουτε μαμα. Συζυγος δεν ξερω και δεν με ενδιαφερει. Τα παιδια της εχουν απειρα προβληματα για τα οποια ως επι το πλειστον φταιει αυτη που τα μεγαλωσε σκατα. Δεν τα εδερνε, απλα δεν τα φροντιζε και δεν τα καταλαβαινε. Μου τη δινει γιατι δεν το παιζει απλα καλη, ειναι σιγουρη και πιστευει οτι ειναι καλη και σωστη. Πριν το παιδι δεν εδινα σημασια και δεν με ενοχλουσε αλλα απο την εγκυμοσυνη και μετα, ειδικα αφου γεννησα μου την εχει δωσει. Ειναι επικινδυνη για αρρωστειες με τη βρωμια της και να χτυπησει το παιδι με την απροσεξια της και την ατσουμπαλια της.

Ευτυχως ο αντρας μου το ξερει γιατι ειναι παιδι της και τον εχει σακατεψει αρκετα, ομως και παλι θελει να κραταμε τα τυπικα και να την αφηνουμε να βλεπει το παιδι, φυσικα οσο ειμαστε διπλα και σε επιφυλακη. Εγω ουτε αυτο δεν θελω, να το βλεπει οκ, αλλα να μην το πιανει ρε γαμωτο η σιχαμενη.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...