Πεθερές και όχι μόνο η συνεχεια....

[myfavouritelullaby]

Λοιπόν δεν έχει νόημα να τα αναμασώ.Αν δεν με θέλουν υγεία και ευτυχία.Τι να κάνω,να σκάσω?Εγώ ήθελα να 'μαστε αγαπημένοι,να κάνουμε παρέα,να περνάμε όμορφα..αλλά να μπορώ κι εγώ να έχω την προσωπικότητα μου,το σπίτι μου,το χρόνο μου..να ορίζω εγώ τι γίνεται στο σπίτι τη σχέση κ το παιδί μου.Το οτι δεν μπορώ να ξεχάσω κάποια πράγματα ίσως τα διορθώσει ο χρόνος ίσως όχι.Σας ευχαριστώ που με ακούσατε άλλη μια φορά!

[marlia]

Καλημέρα κοριτσάρες!

Λοιπόν, χθες κάναμε μια συζήτηση με το αγόρι μου για το γνωστό θέμα. Τί συζήτηση δηλαδή μόνο εγώ μίλαγα και ουσιαστικά παραδεχόμουν όλα αυτά που υποστηρίζει ο καλός μου τόσο καιρό και εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και ότι είναι καιρός να το αποδεχτώ και να μη με επηρεάζει πια.

Εμείς έχουμε κάνει πολλές προσπάθειες να τα βρούμε με τους γονείς του. Να συννενοηθούμε, να καταλάβουμε οι μεν τους δε. Την τελευταία φορά που προσπαθήσαμε, αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει ελπίδα ακόμα και αν ξεχάσουμε όλα όσα έχουν κάνει και προσπαθήσουμε από την αρχή. Ο άντρας μου δε θέλει ούτε να πηγαίνουμε πια για τα τυπικά. Ούτε να ξανασυζητήσει τα ξανασυζητημένα. Κάνει τον χαζό και από εμάς δεν απαιτεί τίποτα παρά μόνο αν θέλουν τα παιδιά να τους μιλήσουν στο τηλέφωνο όταν παίρνουν για χρόνια πολλά.

Λέω λοιπόν και εγώ ότι ήρθε η ώρα να το αφήσω πίσω μου. Μου πήρε καιρό γιατί μου ήρθε πολύ ξαφνική όλη αυτή η απρόκλητη κακία και ότι ξαφνικά δεν μπορούσα να εμπιστευτώ ούτε τις μανάδες μας μέσα στο σπίτι μας με τα μωρά μας. Και μάλιστα την πρώτη φορά που χρειάστηκα τη βοήθειά τους. Ήταν βαρύ, ακόμα απορώ πώς δεν τα έκανα όλα λαμπόγυαλο. Αλλά ήταν και το σοκ να συνειδητοποιείς ότι οι ίδιοι σου οι γονείς είναι "φίδι" στον κόρφο σου.

Για να μην τους αδικώ να πω και το εξής: παρά τα τραγικά τους λάθη ειδικά στα παιδιά, όπου ήταν δυστυχώς επικίνδυνοι και τρέχαμε στα νοσοκομεία, βρίσκω πλέον το κουράγιο να πω ότι δεν ήταν επειδή δεν τους ένοιαζε για τη ζωή τους, αλλά ήταν τόσο τυφλωμένοι από τις επιθυμίες τους και το μυαλό τους τόσο λίγο που δεν κατανοούσαν τί έκαναν.

Να πω επίσης ότι η βοήθειά σας εδώ μέσα ήταν πραγματικά ανεκτίμητη γιατί βρήκα συμπαράσταση από ομοιοπαθούσες. Δε χρειαζόταν να πω πολλά και καταλαβαίνατε τί περνούσα! Ευχαριστώ πολύ!

Θα προσπαθήσω να το αφήσω σιγά σιγά το πεθεροθέμα, θεωρώντας ότι το ξεπεράσαμε.

Εδώ γύρω θα τριγυρνάω, γιατί νομίζω ότι "γνώρισα" πολλά αξιόλογα άτομα. Και με την ευκαιρία να πω ότι γενικά το Parents.gr είναι σούπερ. Ήταν μιά εποχή συνέχεια άρρωστα τα πιτσιρίκια. Οι μαμάδες εκεί που τα λέγαμε τα δευτερόλεπτα που έμπαινα για να ζητήσω τη γνώμη τους μεσά στην απελπισία που μας είχε πιάσει (ουφ όσο τα θυμάμαι) ήταν όλες πολύ καλές και είχαν έτοιμη μια κουβέντα συμπαράστασης και μια συμβουλή και το βασικό: ήταν πολύ καλό για να βγάλουμε συμπεράσματα και να βοηθήσουμε η μία την άλλη με τις εμπειρίες της. Οι παιδίατροι είναι καλοί, αλλά και τόσες μανούλες (μέλλουσες και νυν) μαζεμένες έτοιμες να σε βοηθήσουν είναι συνδυασμός καλύτερος!

(Πάλι πολλά έγραψα ).

Φιλάκια κορίτσια!

[Cooker]

Βρε αυτή μιλάει..αυτό μου την έδωσε περισσότερο.Οτι τις 20 φορές που την έβαλα κάτω να μιλήσουμε μου είπε οτι αυτή την άλλη μέρα τα ξεχνάει όλα κ με έχει σαν κόρη της κ με αγαπάει κλπ..αλλά μετά μου πετάνε σπόντες τα αδέλφια της κ ο πεθερός μου.Ο πεθερός μου όταν πια ήμουν στο μήνα μου,μου πέταξε ΤΙΣ κακίες.Κι επειδή τις έπιανα,άμα του έλεγα τίποτα μου έλεγε "α όχι όχι δεν το έλεγα για σένα!" Η' τα αδέλφια της ενώ παλιά μου μιλούσαν/χαιρετούσαν εγκάρδια τώρα άλλαξαν κ αυτοί.Νααα κλάμα εγώ.Ενώ οι δικοί μου άνθρωποι (άσε που μόνο στη μάνα μου μιλούσα,αλλά κι αυτή ακόμα) κι ας τράβηξα εγώ τα όσα ποτέ δεν έδωσαν δικαιώματα κ ποτέ δεν έδειξαν ενόχληση ή να αλλάξουν συμπεριφορά.Που στο κάτω κάτω κι αυτοί παιδί τους δώσανε,δεν ήμουν και κανένα ερείπιο.Με τις σπουδές μου με την εμφάνισή μου,με τους τρόπους μου με όλα.

Μετά το μωρό με όλη τη χαρά κτλ έγινε πάλι καινούρια αρχή,αλλά με το που δεν κάνω αυτό που γουστάρουν πάλι πχ ξινίζουν κ εγώ το νιώθω..

Μην χαλιεσαι..εσυ και η οικογενεια σου να ειστε καλα και ολοι οι υπολοιποι ειναι εκτος!Και τι εγινε αν δεν τα εχεις καλα με την πεθερα σου και την κουνιαδα σου και τον συμπεθερο και τον παρασυμπεθερο???Σιγα τα αυγα!Η πρωτη εισαι ή η τελευταια??!Στην τελικη αυτη θα χασει...!

Μην της δινεις χωρο πανω στο παιδι...!Κοφτης τον βηχα!Ακου εκει να διεκδικει το παιδι ΣΟΥ!!!

[marlia]

Μην χαλιεσαι..εσυ και η οικογενεια σου να ειστε καλα και ολοι οι υπολοιποι ειναι εκτος!Και τι εγινε αν δεν τα εχεις καλα με την πεθερα σου και την κουνιαδα σου και τον συμπεθερο και τον παρασυμπεθερο???Σιγα τα αυγα!Η πρωτη εισαι ή η τελευταια??!Στην τελικη αυτη θα χασει...!

Μην της δινεις χωρο πανω στο παιδι...!Κοφτης τον βηχα!Ακου εκει να διεκδικει το παιδι ΣΟΥ!!!

ναι αυτό είναι μάλλον το συμπέρασμα! να προσθέσω ότι δεν φταίς εσύ. Πιθανότατα δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις για να φτιάξουν τα πράγματα - τουλάχιστον αυτά είναι τα δικά μου συμπεράσματα για τη δική μου περίπτωση!

[Cooker]

ναι αυτό είναι μάλλον το συμπέρασμα! να προσθέσω ότι δεν φταίς εσύ. Πιθανότατα δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις για να φτιάξουν τα πράγματα - τουλάχιστον αυτά είναι τα δικά μου συμπεράσματα για τη δική μου περίπτωση!

Οσο και να κολλησει το γυαλι,παντα θα ειναι ραγισμενο και θα φαινεται.Η φιλη μου,μου ελεγε "Μανα και πατερα εχεις.Μην ψαχνεις να βρεις αντικαταστατες"!

Η πεθερα σπιτι της και εσυ στο δικο σου.Κανεις οτι θες,εισαι τυπικη οσο μπορεις ...και μεγαλωνεις το παιδι με τον δικο σου τροπο.Οργανωνεις το χωρο σου με το δικο σου στιγμα!

[myfavouritelullaby]

Καλημέραααααμ!!!

marlia με συγκίνησες!!Μα λες αλήθεια!!Κι εγώ τα όσα έμαθα απο αυτό το φόρουμ!!Διάβασα ένα σωρό βιβλία αλλά τα πιο πολλά απο εδω τα έμαθα.Κι αν δεν έμπαινα εδώ ούτε θα θήλαζα,ούτε κουράγιο θα έπαιρνα,και ειδικά στο θέμα με τις πεθερές θα είχα τρελαθεί..Είχα ανάγκη τη γνώμη άλλων μερικές φορές για να ακούσω οτι δεν είμαι κ μ@λάκας,αφού μερικές φορές αναρωτιόμουν κ όλας..

Οπως τα λες cooker,θέλω να δίνω το δικό μου στίγμα.Εκείνη ήθελε το σπίτι μας να ναι προέκταση του δικού της.'Ομως κ σε αυτό έχει δίκιο η marlia,κι εγώ κατέληξα οτι δεν καταλαβαίνει τι κάνει..αφού της κάνανε κ τα ίδια κ το έλεγε μόνη της τι άσχημα που είναι..αλλά στον εαυτό της δεν τα καταλαβαίνει...τι να πω!!!Να στε καλά κοπέλες!

[marlia]

Καλημέραααααμ!!!

marlia με συγκίνησες!!Μα λες αλήθεια!!Κι εγώ τα όσα έμαθα απο αυτό το φόρουμ!!Διάβασα ένα σωρό βιβλία αλλά τα πιο πολλά απο εδω τα έμαθα.Κι αν δεν έμπαινα εδώ ούτε θα θήλαζα,ούτε κουράγιο θα έπαιρνα,και ειδικά στο θέμα με τις πεθερές θα είχα τρελαθεί..Είχα ανάγκη τη γνώμη άλλων μερικές φορές για να ακούσω οτι δεν είμαι κ μ@λάκας,αφού μερικές φορές αναρωτιόμουν κ όλας..

Οπως τα λες cooker,θέλω να δίνω το δικό μου στίγμα.Εκείνη ήθελε το σπίτι μας να ναι προέκταση του δικού της.'Ομως κ σε αυτό έχει δίκιο η marlia,κι εγώ κατέληξα οτι δεν καταλαβαίνει τι κάνει..αφού της κάνανε κ τα ίδια κ το έλεγε μόνη της τι άσχημα που είναι..αλλά στον εαυτό της δεν τα καταλαβαίνει...τι να πω!!!Να στε καλά κοπέλες!

πολλά μάκια!!! ώπα μη βάλουμε και τα κλάματα και είμαι και επιρρεπής!

όσο για το θηλασμό μακάρι να είχα ανακαλύψει το forum τότε. το πάλεψα πολύ χωρίς να ξέρω τίποτα και χωρίς να γνωρίζω καμία που να μπορεί να με συμβουλέψει. τα κατάφερα - όχι όσο καλά ήθελα - και εκ των υστέρων είδα ότι ανακάλυπτα τον τροχό συνέχεια ενώ ήταν πράγματα γνωστά. Που όμως ούτε τα βιβλία, ούτε οι γυναικολόγοι, ούτε οι παιδιάτροι, ούτε καν οι μαίες ήξεραν.

[newbie G]

Κορίτσια, να πω κι εγώ τον πόνο μου; Πεθερά δεν έχω, αλλά έχω κουνιάδα. Ήμασταν στη θάλασσα, εγώ με τον άντρα μου κολυμπούσαμε κι η κουνιάδα έξω σ΄ένα παγκάκι, το μωρό στο καρότσι. Γυρνάω σε κάποαι φάση και τι να δω!!! Έσκυβε πάνω από το μωρό, κόντεψε να μπει ολόκληρη μέσα στο καρότσι, είχε το πρόσωπό της στα 5 εκατοστά από το πρόσωπο του μωρού!!! Βγήκα έξω της λέω ότι δεν το κάνουμε αυτό στα μωρά, η ανάσα μας έχει μικρόβια και μου άρχισε τις δικαιολογίες και τα χαζά, ότι και καλά δεν έσκυβε στο προσωπάκι του αλλά στην κοιλίτσα του, λες κι εγώ δεν έβλεπα πού έσκυβε. Στο σπίτι της έχω εξηγήσει ότι δεν θέλω να τον παίρνουμε συνέχεια αγκαλιά για να μην κακομαθαίνει, οπότε δεν την άφηνα παρά ελάχιστες φορές.

Της λέω να φοράει μια πάνα αγκαλιάς στον ώμο, να μην ακουμπάει το στόμα του μωρού πάνω στο γυμνό της δέρμα (του αρέσει η στάση του ρεψίματος και τον κρατάμε πολύ έτσι) και γυρνάει και μου λέει "εσύ γιατί δε φοράς;" Τι να της εξηγήσεις τώρα; Τα αυτονόητα; Πάλι χωρίς πάνα τον έπαιρνε και το μωρό έγλυφε τον ώμο της τον ιδρωμένο. Της κάνω παρατήρηση και μου λέει "το πρωί έκανα ντουζ" Ε πάω και της τον παίρνω και τελείωσε, που θα μου πει έκανε ντουζ το πρωί!!! Απορώ γιατί δεν κάνει αυτό που της λέω, τόσο δύσκολο είναι να πάρει μια πάνα να ρίξει πάνω της;

Επίσης ήθελε το μωρό να κοιμηθεί και ψιλογκρίνιαζε στο καρότσι, πάει αυτή από πάνω και τον αρχίζει στα παιχνίδια, της λέω άστον να κοιμηθεί, μου λέει "αφού κλαίει" της λέω "δεν κλαίει, είναι γκρίνια επειδή νυστάζει" μου λέει "και πού το ξέρεις τι θέλει όταν κλαίει;" Ε τι να πω... άμα 3 μήνες τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πότε νυστάζει το παιδί, να πέσω να φουντάρω στη θάλασσα. Άλλο γκρίνια, άλλο κλάμα. Τον παίρνω αγκαλιά όταν κλαίει, μου λέει "γιατί τον παίρνεις αγκαλιά, ενώ εμάς μας λες να μην τον παίρνουμε" Κόντεψα να την πνίξω!!! Πώς κρατήθηκα μια βδομάδα μαζί της (ήμασταν μαζί διακοπές) ένας θεός το ξέρει.

[Cooker]

Απαραδεκτη.Καλα δεν ντρεποταν?Της λες κατι μια φορα,μετα γιατι το ξανακανει?ΚΑΙ εγω κανω λαθη,τραγικα,αλλα αν μου την πουν μια φορα,θα ζητησω συγωνμη και θα ειμαι πολυ προσεκτικη απο εκει και επειτα...

[myfavouritelullaby]

Κορίτσια, να πω κι εγώ τον πόνο μου; Πεθερά δεν έχω, αλλά έχω κουνιάδα. Ήμασταν στη θάλασσα, εγώ με τον άντρα μου κολυμπούσαμε κι η κουνιάδα έξω σ΄ένα παγκάκι, το μωρό στο καρότσι. Γυρνάω σε κάποαι φάση και τι να δω!!! Έσκυβε πάνω από το μωρό, κόντεψε να μπει ολόκληρη μέσα στο καρότσι, είχε το πρόσωπό της στα 5 εκατοστά από το πρόσωπο του μωρού!!! Βγήκα έξω της λέω ότι δεν το κάνουμε αυτό στα μωρά, η ανάσα μας έχει μικρόβια και μου άρχισε τις δικαιολογίες και τα χαζά, ότι και καλά δεν έσκυβε στο προσωπάκι του αλλά στην κοιλίτσα του, λες κι εγώ δεν έβλεπα πού έσκυβε. Στο σπίτι της έχω εξηγήσει ότι δεν θέλω να τον παίρνουμε συνέχεια αγκαλιά για να μην κακομαθαίνει, οπότε δεν την άφηνα παρά ελάχιστες φορές.

Της λέω να φοράει μια πάνα αγκαλιάς στον ώμο, να μην ακουμπάει το στόμα του μωρού πάνω στο γυμνό της δέρμα (του αρέσει η στάση του ρεψίματος και τον κρατάμε πολύ έτσι) και γυρνάει και μου λέει "εσύ γιατί δε φοράς;" Τι να της εξηγήσεις τώρα; Τα αυτονόητα; Πάλι χωρίς πάνα τον έπαιρνε και το μωρό έγλυφε τον ώμο της τον ιδρωμένο. Της κάνω παρατήρηση και μου λέει "το πρωί έκανα ντουζ" Ε πάω και της τον παίρνω και τελείωσε, που θα μου πει έκανε ντουζ το πρωί!!! Απορώ γιατί δεν κάνει αυτό που της λέω, τόσο δύσκολο είναι να πάρει μια πάνα να ρίξει πάνω της;

Επίσης ήθελε το μωρό να κοιμηθεί και ψιλογκρίνιαζε στο καρότσι, πάει αυτή από πάνω και τον αρχίζει στα παιχνίδια, της λέω άστον να κοιμηθεί, μου λέει "αφού κλαίει" της λέω "δεν κλαίει, είναι γκρίνια επειδή νυστάζει" μου λέει "και πού το ξέρεις τι θέλει όταν κλαίει;" Ε τι να πω... άμα 3 μήνες τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πότε νυστάζει το παιδί, να πέσω να φουντάρω στη θάλασσα. Άλλο γκρίνια, άλλο κλάμα. Τον παίρνω αγκαλιά όταν κλαίει, μου λέει "γιατί τον παίρνεις αγκαλιά, ενώ εμάς μας λες να μην τον παίρνουμε" Κόντεψα να την πνίξω!!! Πώς κρατήθηκα μια βδομάδα μαζί της (ήμασταν μαζί διακοπές) ένας θεός το ξέρει.

Κάποια μου θυμίζειιιιι γκρρρρρρρ κ πάλι γκρρρρρρρρρρ.

Πες της αυτό που θα πω εγώ αν με ξαναστριμώξει κανείς.

Μια φορά θα το πω!

"Γιατί είμαι η μαμά.Και όταν η μαμά λέει Αλφα είναι Αλφα"

Αμάν πιαααα!!

[tatum]

Καιρο εχω να σας γραψω! Λοιπον... ηρθε ο μπαμπας μας ΚΑΙ τα πεθερικα που τα βλεπαμε καθε βραδυ την ωρα που κανονικα παμε θαλασσα, οποτε παει το ονειρα του μπαμπα για μπανια! Χιχι τωρα εχει κατι να σκευτετε για τη μαμα του! Οσο ηταν εδω η γαγγραινα (εκτος απ το να γκρινιαζει για το οικονομικο) το μονο που σκεφτικε να ρωτησει ειναι ποτε γενναω και 1 φορα για τα κιλα που ΔΕΝ πηρα! Φρασεις τυπου "οκ τοτε ειναι η ΠΗΤ αλλα ποτε γεννας?", "Σιγουρα τοτε?", "Μα καλα σου ειπε λιγο πριν, λιγο μετα, αλλα οχι ακριβος?". Πηγαν να μου σπασουν τα νευρα αλλα δεν της εκανα τη χαρη! Η μαμα μου μετα με ρωτησε αν εχουν κανονισει κανενα ταξιδακι τοτε και τους το χαλαω ΧΑΧΑΧΑ. Πηραν στο γιο τους 1 πουκαμισο, στη μικρη ποδηλατο και σε μενα μια μπλουζα που τους δωσαν δωρο απο 1 μαγαζι που ψωνησαν (εφηβικη οποτε μονο σε μενα θα εκανε Ή ηταν σποντα οτι θα παρω κιλα "οπως ολες στη 2η και θα σου μεινουν καποια". Με τη μικρη εκτος απ το φιλακι ποθ ζητουσαν την πρωτη και την τελευταια μερα (πηραν την τελευταια μονο, αφου ειπα στη μικρη σου πηραν ποδιλατο) ασχολιθηκαν 5 λεπτα η πεθερα και 30 ο πεθερος που του εστηλα τη μικρη να του πει να της μαθει ποδιλατο (ξερει να γινετε πιεστικη χαχα). 1 φορα πηγαμε σε καφετερια με παιδικη χαρα και κατσαν πρωτοι μακρια απ τα παιχνιδια οποτε προσεχαμε ή εγω ή ο αντρας μου τη μικρη και χριαστικε να ζητησω βοηθια απο ξενη μαμα για να την κατεβασω απο κουνια! Τελος θεωρησαν λογικο να καθομαστε σε καφε (εγκυος και 3χρονο) χωρις φαι απ τις 7 μεχρι τις 12 ΚΑΘΕ βραδυ!!! Το δδεχτικα την πρωτη μερα και μετα απλα επερνα τη μικρη και πηγεναμε για φαι και ξαναγυρνουσαμε...

Ελπιζω να ειστε οοοοολες καλα και κιριως το λουλαμπακι και... τα σχολεια δικα σας

[myfavouritelullaby]

Βρε Τατούμι χάθηκες θα σε μαλώσω

είπα να μην ξαναγράψω σε αυτήν την ενότητα γιατί μετά γυαλίζει το μάτι μου,αλλά για σένα θα το κάνω

Βρε γεννάς βρε δεν το πιστεύω!!!Σχεδόν ένας μήνας έμεινε μάνααααααααα πώς πέρασε ο καιρός,απίστευτο!Με το καλό και με κανέναν πόνο (εγώ έτσι εύχομαι,άκου εκεί με έναν πόνο!).

'Ακου εκεί τα πεθερικά σου!Απίστευτο!Χαχαχαχχαχαα! Αυτό με το ποδήλατο μου άρεσε πάρα πολύ!!Χαχαχαχχα!!Να μου τα μαθαίνεις κ εμένα!!Χαχαχαχα!!

αμάν με το πότε θα γεννήσεις,έλεος!!

Εμένα το καλοκαίρι πήγε καλά,η Σουσού έβγαινε,πήγαινε τα μπάνια της κλπ.'Αμα σου πω οτι την πεθύμησα θα με πιστέψεις?

Μόνο κάτι μ@λακίες του τύπου "αχ η τάδε αφήνει το 15 ημερών μωρό της συνέχεια στην πεθερά της,είναι να μην την αγαπήσει??'Αμα ξέρεις να κερδίζεις ανθρώπους..." αν δεν της πέταγε,αυτή θα κέρδιζε!!Γιατί όσο μου λέει τέτοια....τόσο πιο σίγουρη είμαι για τις απόψεις μου! Η μικρή κι εγώ αυτοκόλλητες,μαζί κοιμόμαστε μαζί ξυπνάμε,τη θηλάζω,θέλω να τη θηλάσω καιρό,δεν θέλω να την αποχωρίζομαι καθόλου!!Εδώ ότα έρχεται η πεθερά κ την κρατάει αγκαλιά,μου λείπει το μωρό μου το πιστεύεις??:shock: Για άλλα ευτράπελα πρέπει να σε πετύχω ον λάιν!!

Υ.Γ.Πρέπει να με βοηθήσεις με εκείνο το σάιτ για την ανάκαμψη της λεχώνας,τα αγγλικά μου σκούριασαν!

[myfavouritelullaby]

Βασικά....καλησπέρα σας!!!!!!!!!!Χαχαχαχχα!!

Αρχίζουν τα σχολεία,καιρός να επιστρέψει και το λουλαμπάκι στο θέμα του!!

Λοιπόν.Προχθές πήγα στην πεθερά.Πήρε το μωρό αγκαλιά και πηγαινοερχόταν μες το σπίτι (καθόμασταν στην αυλή εμείς) με το μωρό ανα χείρας φέρνοντας πράγματα στο τραπέζι.Εγώ αγχώθηκα (κορίτσια μάλλον υπερβάλλω,αλλά δεν μπορώ να χάνω το μωρό απο τα μάτια μου,με πιάνει πανικός.Αν το έχει άλλη καμία αυτό,ας μου πει πώς ξεπερνιέται..) κ της λέω "μαμά πού είσαι?'Ελα σε παρακαλώ εδώ,με πιάνει ανασφάλεια με το μωρό" κ πετιέται ο αδελφός της(απευθυνόμενος σε αυτήν) κ λέει "ναι...φοβάται μην το πουλήσεις σε κανέναν!!" τελείως ειρωνικά (φάνηκε οτι μιλάνε).Εγώ τον αγνόησα κ της λέω:"κάθησε στην καρέκλα με το μωράκι αγκαλιά αν θες,και πες μου εμένα τι θέλεις να φέρω στο τραπέζι."(Νομίζω κορίτσια οτι το να έχεις ένα μωρό 3 μηνών στο ένα χέρι κ με το άλλο να στρώνεις τραπέζι δεν είναι κ ό,τι καλύτερο,anyway.)Μετά,επειδή έφυγε η φιλενάδα της για διακοπές άρχισε πάλι τα δικά της να λέει,πωπω,τι θα κάνω τώρα τα απογεύματα κ είμαι μόνη μου και μπλα μπλα μπλα.Και συνέχεια να ρίχνει υποννοούμενα οτι εγώ έχω κ ένα μωρό να ασχοληθώ να περνάει η ώρα μου ευχάριστα,κι αυτή τώρα τι να κάνει,κι έχει πάθει μελαγχολία,και ξέρει οτι δεν θα της αφήνω το μωρό κ με καταλαβαίνει αλλά την πονάει και άλλα πολλά...

Ανεξάρτητα απο το οτι,ούτος ή άλλος έχω πάθει τέτοια πλάκα με το μωρό,που δεν μπορώ να το αποχωριστώ (και δεν υπάρχει κ λόγος στην ηλικία του) έχουμε ένα παρελθόν με την κυρία,που όσο να ναι με προκαταβάλλει ρε γμτ.Και ίσως δεν πρέπει.Και ρωτάω και διενεργώ ένα μίνι exit poll για το τι θα κάνω.Να της μιλήσω?Να της πω ρε παιδί μου τι μου έχει κάνει,ανοιχτά κ τελείως χύμα?Παρόλο που ίσως την άλλη μέρα τα ξεχάσει?Να τα βγάλω επιτέλους απο μέσα μου?'Οπως τα έχω πει εδώ μέσα?'Η μήπως δεν είναι έξυπνο δεδομένου οτι δεν τα καταλαβαίνει όταν τα κάνει?Να της εξηγήσω πόσο με πλήγωσε?Οτι δεν την εμπιστεύομαι με αυτά που κάνει?Βασικά για να νιώσω εγώ επιτέλους καλύτερα κ να μαι ο εαυτός μου.Τι λέτε?

[marlia]

Βασικά....καλησπέρα σας!!!!!!!!!!Χαχαχαχχα!!

Αρχίζουν τα σχολεία,καιρός να επιστρέψει και το λουλαμπάκι στο θέμα του!!

Λοιπόν.Προχθές πήγα στην πεθερά.Πήρε το μωρό αγκαλιά και πηγαινοερχόταν μες το σπίτι (καθόμασταν στην αυλή εμείς) με το μωρό ανα χείρας φέρνοντας πράγματα στο τραπέζι.Εγώ αγχώθηκα (κορίτσια μάλλον υπερβάλλω,αλλά δεν μπορώ να χάνω το μωρό απο τα μάτια μου,με πιάνει πανικός.Αν το έχει άλλη καμία αυτό,ας μου πει πώς ξεπερνιέται..) κ της λέω "μαμά πού είσαι?'Ελα σε παρακαλώ εδώ,με πιάνει ανασφάλεια με το μωρό" κ πετιέται ο αδελφός της(απευθυνόμενος σε αυτήν) κ λέει "ναι...φοβάται μην το πουλήσεις σε κανέναν!!" τελείως ειρωνικά (φάνηκε οτι μιλάνε).Εγώ τον αγνόησα κ της λέω:"κάθησε στην καρέκλα με το μωράκι αγκαλιά αν θες,και πες μου εμένα τι θέλεις να φέρω στο τραπέζι."(Νομίζω κορίτσια οτι το να έχεις ένα μωρό 3 μηνών στο ένα χέρι κ με το άλλο να στρώνεις τραπέζι δεν είναι κ ό,τι καλύτερο,anyway.)Μετά,επειδή έφυγε η φιλενάδα της για διακοπές άρχισε πάλι τα δικά της να λέει,πωπω,τι θα κάνω τώρα τα απογεύματα κ είμαι μόνη μου και μπλα μπλα μπλα.Και συνέχεια να ρίχνει υποννοούμενα οτι εγώ έχω κ ένα μωρό να ασχοληθώ να περνάει η ώρα μου ευχάριστα,κι αυτή τώρα τι να κάνει,κι έχει πάθει μελαγχολία,και ξέρει οτι δεν θα της αφήνω το μωρό κ με καταλαβαίνει αλλά την πονάει και άλλα πολλά...

Ανεξάρτητα απο το οτι,ούτος ή άλλος έχω πάθει τέτοια πλάκα με το μωρό,που δεν μπορώ να το αποχωριστώ (και δεν υπάρχει κ λόγος στην ηλικία του) έχουμε ένα παρελθόν με την κυρία,που όσο να ναι με προκαταβάλλει ρε γμτ.Και ίσως δεν πρέπει.Και ρωτάω και διενεργώ ένα μίνι exit poll για το τι θα κάνω.Να της μιλήσω?Να της πω ρε παιδί μου τι μου έχει κάνει,ανοιχτά κ τελείως χύμα?Παρόλο που ίσως την άλλη μέρα τα ξεχάσει?Να τα βγάλω επιτέλους απο μέσα μου?'Οπως τα έχω πει εδώ μέσα?'Η μήπως δεν είναι έξυπνο δεδομένου οτι δεν τα καταλαβαίνει όταν τα κάνει?Να της εξηγήσω πόσο με πλήγωσε?Οτι δεν την εμπιστεύομαι με αυτά που κάνει?Βασικά για να νιώσω εγώ επιτέλους καλύτερα κ να μαι ο εαυτός μου.Τι λέτε?

Γεια σου φιλενάδα! Λοιπόν σου έχω εδώ τη γνώμη μου, που όμως είναι πολύ απαισιόδοξη! νομίζω ότι ό,τι και να κάνεις, δε θα αλλάξει τίποτα. Αυτή αν θέλει να σε βγάλει κακιά και η ίδια η μητέρα Τερέζα να ήσουν, κακιά θα σε έβγαζε. Αν μιλήσεις θα έχει και πάτημα, και πάτημα όμως να μην έχει θα βρει τον τρόπο. Οπότε νομίζω ότι δεν υφίσταται το ερώτημα. Βέβαια η απάντησή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Βασίζεται στις δικές μου απαίσιες εμπειρίες. Αν μπορείς, μην της δίνεις σημασία και σίγουρα να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ με το μωρό σου... αν δεν θέλεις να το έχει αγκαλιά νομίζω ότι μιλάει το ένστικτό σου και πρέπει να το ακούσεις και απλά να πας και να το πάρεις. Έτσι θα έκανα εγώ που όμως τώρα δεν έχουμε καθόλου σχέσεις πάλι με τα πεθερικά! Οπότε καλό παράδειγμα διπλωματίας σίγουρα δεν είμαι.

[KaMi_KaMi]

Koρίτσια καλησπέρα, σας διαβάζω καιρό κ είμαι κ εγώ πεθερόπληκτη...

Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι 2 χρόνια τώρα, έχουμε κι ένα αγοράκι 17 μηνών. Ολα καλά με την πεθερά στην αρχή, όσο ήμουν έγκυος ήταν τέλεια, μέχρι που...γέννησα. Άλλος άνθρωπος η πεθερά. Το καλό είναι ότι ήμουν τυχερή, διότι αρρώστησε ο πεθερός μου και πήγαν να μείνουν σε επαρχιακή πόλη κοντά στην κόρη τους.

Είχα κάνει καισαρική και στις 15 μέρες, άρχισαν να λένε στον άντρα μου να πάμε να τους δούμε με το μωρό κτλ. (ο πεθερός απο εγκεφαλικό, ήταν αλλού γι αλλού, τα χε χάμένα, δεν ήταν δική του πρόταση αυτή)

Εγώ με τα ράμματα, να τρέχω με τους θηλασμούς κ τα ξενύχτια κ τα θήλαστρα κ να ζητάνε να κάνουμε ταξίδι να τους δούμε...

Μετά από 4 μήνες πήγαμε κ εκεί είδα τί εστί βερίκοκο....Να έχει 43 βαθμούς κ να λέει η πεθερά, να έρθετε απ το σπίτι (που δεν είχε aircondition) το μεσημέρι. Βρε καλή μου το μωρό θα πάθει θερμοπληξία, όοοοχι αυτή εκεί. Μετά να μου λέει "σταμάτα να παίρνεις αγκαλιά το μωρό, ζηλεύει η Σ".-η εγγονή της, απ την κόρη της-

Να μου φωνάζει για οτιδήποτε τις έφταιγε, ο άντρας μου μούγγα, κιχ, βλέπετε η πεθερούλα έχει προβλήματα υγείας κ φτάνει η πίεση στο Θεό, οπότε κάνει όοοοτι θέλει χωρίς να της λέει κανείς ΤΙΠΟΤΑ. Έκλαιγα, αρρώσταινα, ποιός χέστηκε. Να πω ότι άργησα να καταλάβω ότι ο άντρας μου εκτός του ότι σέβεται τη μάνα του για τα θέματα υγείας, είναι και άπειρος μαμάκιας.

Τί καυγάδες ρίξαμε, τίποτα. Η μανούλα αυτός.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, είχε έρθει αυτή στην Αθήνα, πάμε σ ένα μαγαζί για να πάρει δώρο στον μικρό, ήμουν πάνω απ το καρότσι κ τον σκούπιζα κ μου δίνει μια σπρωξιά (μεσ το μαγαζί αυτά) κ λέει "άντε φύγε τώρα εσύ, σε είδαμε, κάνε πέρα να δω το μωρό"!! ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ, της είπα πολύ φορτωμένη μας ήρθες, έκανε μεταβολή κ προχώρησε. Στο αμάξι να με κράζει ότι εγώ κι η μάνα μου δεν την αφήνουμε να δει το παιδί, της λέω πάρε τη μάνα μου κ πες τα.

Πάμε να μπούμε στ αμάξι και μπαίνω πίσω μαζί με το μωρό, αρχίζει κ λέει "ΕΓΩ πρέπει να κάτσω πίσω που ήρθα να δω το παιδί για λίγες μέρες κι εσύ μπροστά" κ να υποννοεί πάλι ότι δεν την αφήνω να χορτάσει το παιδί.

Ο αγαπημένος αντρούλης μου ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ σ όλα τα παραπάνω. Ξανασκοτωθήκαμε.

Το καλοκαίρι πέθανε ο πατέρας του κ αναγκαστικά πήγαμε εκεί (δεν είχα σκοπό να ξαναπατήσω) κ στο μνημόσυνο που ξαναπήγαμε, κάτι της είπα, δεν άκουσε, πήγα πιο κοντά να της μιλήσω πάλι, κατατρόμαξε κ είχε μια υπερβολική αντίδραση "άντε φύγε από δω να χάνεσαι με τρόμαξες" μπλα μπλα μπλα...Πάω κι εγώ στο σαλόνι κ ξαπλώνω στον καναπέ γιατί είχα πονοκέφαλο. Έρχεται κ μου λέει τί έχεις εσύ? Τπτ, πονοκέφαλο της λέω τί να χω... Ε κ μετά βλέπω τον άντρα μου κ την 9 χρονη εγγονή της να τρέχουν πανικόβλητοι κ να της φέρνουν χάπια πίεσης, γιατί την είχε πιάσει κρισάρα κλάματος, οδυρμού και στενοχώριας κ να λέει "έχω προσπαθήσει όσο μπορώ κ τί έχει μαζί μου και μπουυυχοουυυυ το κλάμα" Μου την λέει ο άντρας μου, μου λέει εσύ φταις και ανέβασε πίεση, ξανα σκοτωμός. Του είπα ότι η μάνα του είναι τρελή, αυτός μαμάκιας κ εγώ δεν ξαναπατάω ποτέ το πόδι μου εκεί πέρα.

Να πω εδώ πως όταν έλεγε ότι προσπαθούσε, μάλλον θα εννοούσε για τις φορές που με έχει πει ψυχρή μάνα επειδή δεν τσίμπαγα το μωρό, ότι το έχω ξυπόλυτο κ θα του πάρει αυτή παπουτσια (στο σπίτι ναι, με καλτσάκια το χω soooo what????), ότι δεν κάνω καλά που ασχολούμαι τόσο με τον ύπνο του μικρού, ότι είμαι υπερβολική, ότι δεν κάναμε θρησκευτικό γάμο, ότι δεν σηκώνω το κινητό όταν με παίρνει και και και και......

Να πω ότι δεν έχει κοιμήσει, ταίσει, κρατήσει ούτε μισή ώρα το παιδί, αλλά κρίση έχει βεεεεεβαια...

Έρχεται το άλλο σκ και τα νεύρα μου έχουν γίνει τσατάλια κ μόνο που το σκέφτομαι. Είναι κ πενθούσα τώρα κ έκανε κ κάτι εξετάσεις κ βγήκαν χάλια κ ξανακλαιγόταν στο γιόκα της, οπότε καλά κρασιά....

Έχω κ τη μάνα μου να μου λέει μην απαντάς, μη δίνεις σημασία, δεν πάει καλά, μην πέφτεις στο επίπεδό της κ εγώ τη μισώ ΘΑΝΑΣΙΜΑ, δεν την αντέχω αυτή την κινούμενη κλαψομιζέρια δίπλα στο παιδί μου...

Σας έπρηξα, αλλά νιώθω καλύτερααααααααααααααααα