Εμμονικα πεθερικά με εγγόνι

[ChristyLM]

Καλησπέρα σας. 

Είμαι καινούργια στο φόρουμ και δεν γνωρίζω αν υπάρχει ξανά αντίστοιχο θέμα.  Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα πεθερικά μου, κυρίως. 

Πριν 10 μήνες μετά από έκτακτη επίσκεψη στο μαιευτήριο με παθολογικό καρδιοτοκογραφημα και με πολύωρη προσπάθεια, γέννησα με καισαρική το πρώτο μου παιδί (και πρώτο εγγόνι των πεθερικων μου..εχουν 3 παιδιά). Έμεινα στο μαιευτήριο 4 ημέρες και ήρθαν να δουν το μωρό την ημέρα π γεννήθηκε καθώς λόγω covid δεν υπάρχει επισκέπτηριο στους ορόφους. Εννοείται εμένα δεν με επισκέφτηκαν όσο έμεινα εκεί (οι ασθενείς αν είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να κατέβουν στο ισόγειο να δουν τους επισκέπτες τους και να κάτσουν μαζί τους). Έπαιρναν με βιντεοκληση, ωστόσο, τον άντρα μου κάθε φορά που ερχόταν και είχαμε το μωρό για να το δουν. Από τότε, τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα καλούν με βιντεοκληση, παρεμβαίνουν λέγοντας την γνώμη τους για ΌΛΑ  στον γιο τους εννοείται, ζητούν επισκέψεις κάθε 1-2 εβδομάδες (μένουμε 10' μακριά) ενώ γνωρίζουν ότι με τον άντρα μου βρισκόμαστε ελάχιστα καθώς δουλεύει 6/7 μέρες..και έλεγα τόσο καιρό Εντάξει, κάνε υπομονή... Όμως εδώ και ένα μήνα έχει παραγίνει. Κανονίσαμε να έρθουν ένα απόγευμα στις 6-7 να δουν το μωρό γτ θα φεύγαμε διακοπές (κ δεν θα άντεχαν τόσο διάστημα χωρίς να το δουν όπως είπαν...), μας πήρε ο ύπνος όλους μας γτ είχαμε άσχημη μέρα και ενω μας έστειλαν 100 μνμτ και δεν απαντούσαμε αποφάσισαν να έρθουν σπίτι μας και να μας ξυπνήσουν! Και ούτε ένα συγγνώμη! Μετά από 5 μέρες φύγαμε για διακοπές... κοντά στην Αττική, καθώς εκεί έχουμε εξοχικό, και από την πρώτη εβδομάδα έκαναν την επίσκεψη τους! Και ενώ είχαμε κανονίσει ότι ώρα ξυπνήσει ο μικρός να βρεθούμε, μας έπαιρναν τηλέφωνο 8:30 το πρωί και εννοείται μας ξύπνησαν και εννοείται Ούτε συγνώμη! Και μας ενημέρωσαν ότι θα έρθουν ξανα.. Χωρίς να μας ρωτήσουν! Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά η αγανάκτηση μου είναι τεράστια! Νιώθω τεράστια πίεση και δε ξέρω τι να κάνω... Να σημειώσω πως είμαι ξανά έγκυος 6 μηνών (εννοείται ότι δεν  τους ενδιαφέρει και δεν ρωτάνε τίποτα για το πως είμαι κλπ, καθώς το όνομα του πεθερού μου βγήκε και ξεκαθάρισα ότι θα βγάλουμε ότι όνομα αγαπάμε εμείς στο επόμενο παιδάκι και ξυνισαν). Επίσης να πω ότι από τον πρώτο μήνα μέχρι και κάθε φορά που τον βλέπει, η πεθερά μου, μας ρωτάει ποτέ θα τους τον αφήσουμε σπίτι τους για σαββατοκύριακο (έχω σταματήσει τον θηλασμό ένα μήνα τώρα)!. Σας παρακαλω βοήθεια !! 

[Blue Velvet]

πρίν από 13 λεπτά , ChristyLM είπε:

Καλησπέρα σας. 

Είμαι καινούργια στο φόρουμ και δεν γνωρίζω αν υπάρχει ξανά αντίστοιχο θέμα.  Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα πεθερικά μου, κυρίως. 

Πριν 10 μήνες μετά από έκτακτη επίσκεψη στο μαιευτήριο με παθολογικό καρδιοτοκογραφημα και με πολύωρη προσπάθεια, γέννησα με καισαρική το πρώτο μου παιδί (και πρώτο εγγόνι των πεθερικων μου..εχουν 3 παιδιά). Έμεινα στο μαιευτήριο 4 ημέρες και ήρθαν να δουν το μωρό την ημέρα π γεννήθηκε καθώς λόγω covid δεν υπάρχει επισκέπτηριο στους ορόφους. Εννοείται εμένα δεν με επισκέφτηκαν όσο έμεινα εκεί (οι ασθενείς αν είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να κατέβουν στο ισόγειο να δουν τους επισκέπτες τους και να κάτσουν μαζί τους). Έπαιρναν με βιντεοκληση, ωστόσο, τον άντρα μου κάθε φορά που ερχόταν και είχαμε το μωρό για να το δουν. Από τότε, τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα καλούν με βιντεοκληση, παρεμβαίνουν λέγοντας την γνώμη τους για ΌΛΑ  στον γιο τους εννοείται, ζητούν επισκέψεις κάθε 1-2 εβδομάδες (μένουμε 10' μακριά) ενώ γνωρίζουν ότι με τον άντρα μου βρισκόμαστε ελάχιστα καθώς δουλεύει 6/7 μέρες..και έλεγα τόσο καιρό Εντάξει, κάνε υπομονή... Όμως εδώ και ένα μήνα έχει παραγίνει. Κανονίσαμε να έρθουν ένα απόγευμα στις 6-7 να δουν το μωρό γτ θα φεύγαμε διακοπές (κ δεν θα άντεχαν τόσο διάστημα χωρίς να το δουν όπως είπαν...), μας πήρε ο ύπνος όλους μας γτ είχαμε άσχημη μέρα και ενω μας έστειλαν 100 μνμτ και δεν απαντούσαμε αποφάσισαν να έρθουν σπίτι μας και να μας ξυπνήσουν! Και ούτε ένα συγγνώμη! Μετά από 5 μέρες φύγαμε για διακοπές... κοντά στην Αττική, καθώς εκεί έχουμε εξοχικό, και από την πρώτη εβδομάδα έκαναν την επίσκεψη τους! Και ενώ είχαμε κανονίσει ότι ώρα ξυπνήσει ο μικρός να βρεθούμε, μας έπαιρναν τηλέφωνο 8:30 το πρωί και εννοείται μας ξύπνησαν και εννοείται Ούτε συγνώμη! Και μας ενημέρωσαν ότι θα έρθουν ξανα.. Χωρίς να μας ρωτήσουν! Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά η αγανάκτηση μου είναι τεράστια! Νιώθω τεράστια πίεση και δε ξέρω τι να κάνω... Να σημειώσω πως είμαι ξανά έγκυος 6 μηνών (εννοείται ότι δεν  τους ενδιαφέρει και δεν ρωτάνε τίποτα για το πως είμαι κλπ, καθώς το όνομα του πεθερού μου βγήκε και ξεκαθάρισα ότι θα βγάλουμε ότι όνομα αγαπάμε εμείς στο επόμενο παιδάκι και ξυνισαν). Επίσης να πω ότι από τον πρώτο μήνα μέχρι και κάθε φορά που τον βλέπει, η πεθερά μου, μας ρωτάει ποτέ θα τους τον αφήσουμε σπίτι τους για σαββατοκύριακο (έχω σταματήσει τον θηλασμό ένα μήνα τώρα)!. Σας παρακαλω βοήθεια !! 

Δύσκολο αυτό που περνάς..Κατά τη γνώμη μου,πρέπει οπωσδήποτε να τους μιλήσει ο άντρας σου.Γιατι εσυ ο,τι και να πεις,απλά θα πουν ότι είσαι υπερβολική και δεν θα δώσουν σημασία.Αν όμως τους βάλει όρια ο γιος τους,τότε θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να φέρονται όπως γουστάρουν,δίχως να σας υπολογίζουν.

[ChristyLM]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σας.. Δυστυχώς ο άντρας μου δεν ξέρει πως να τους βάλει όρια καθώς θα παρεξηγήθουν οι γονείς του αν τους φέρει αντίρρηση σε κάτι κ έρχεται σε δύσκολη θέση... Ώρες ώρες με κάνουν να αισθάνομαι ότι είμαι παράλογη, όμως με έχουν φέρει στα όρια μου αρκετές φορές και δεν ξέρω για πόσο θα καταφέρνω να μην μιλάω. Πηγαίνουμε επίσκεψη και δίνουν σημασία μόνο στο παιδί, ούτε μισή κουβέντα δεν ανταλλάσουμε. Έτσι είναι οι οικογένειες μετά τον ερχομό ενός παιδιού? Μήπως εγώ είμαι λάθος? Ενοχλούμαι σε σημείο που έχω πει στον άντρα μου να παίρνει το παιδί και να πηγαίνει μόνος του να τους βλέπει.. 

[Lila ki]

1 hour ago, ChristyLM said:

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σας.. Δυστυχώς ο άντρας μου δεν ξέρει πως να τους βάλει όρια καθώς θα παρεξηγήθουν οι γονείς του αν τους φέρει αντίρρηση σε κάτι κ έρχεται σε δύσκολη θέση... Ώρες ώρες με κάνουν να αισθάνομαι ότι είμαι παράλογη, όμως με έχουν φέρει στα όρια μου αρκετές φορές και δεν ξέρω για πόσο θα καταφέρνω να μην μιλάω. Πηγαίνουμε επίσκεψη και δίνουν σημασία μόνο στο παιδί, ούτε μισή κουβέντα δεν ανταλλάσουμε. Έτσι είναι οι οικογένειες μετά τον ερχομό ενός παιδιού? Μήπως εγώ είμαι λάθος? Ενοχλούμαι σε σημείο που έχω πει στον άντρα μου να παίρνει το παιδί και να πηγαίνει μόνος του να τους βλέπει.. 

από πεθερικά υποφέρω … φαντάσου να έρθει και παιδί ! Εμένα είναι ένα θέατρο τπυ παραλόγου η κατάσταση … υποφέρω και από κουνιάδα χαχαχα κρατά γερά δεν είσαι μόνη χαχαχαχχα… εγώ δεν δίνω σημασία … σχεδόν πάντα … με ηρεμούν οι γονείς μου και κάπως κρατάω ισορροπίες … όσον αφορά αυτό που είπες ότι ασχολούνται με το παιδί, συνέβη και σε μένα με την ανιψια μου … σε σημείο που η αδελφή μου μου παραπονέθηκε … δεν της έδινα καμία σημασία σκέψου ούτε γεια της έλεγα έτρεχα στο παιδί ..όποτε δεν είναι θέμα μόνο των πεθερικών χαχΧχα… αλλά θα σπυ πρότεινα να κρατήσεις μια ισορροπία … εμένα ο άντρας μου δεν μπορεί μα τη κρατήσει δυστυχώς και είναι πολύ επιτρέπεις και επηρεάζεται τόσο που αναρωτιέμαι εάν ζούμε ατο ίδιο σπίτι ώρες ώρες αλλά τους έχει γονείς δυστυχώς δεν μπορει να βάλει όρια ούτε εγώ να το παίξω μαμά του .. όποτε απλά κατέληξα να κρατάω ισορροπίες … κοίταξε να χαρείς το παιδάκι σου… 

[vikib]

1 hour ago, ChristyLM είπε:

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σας.. Δυστυχώς ο άντρας μου δεν ξέρει πως να τους βάλει όρια καθώς θα παρεξηγήθουν οι γονείς του αν τους φέρει αντίρρηση σε κάτι κ έρχεται σε δύσκολη θέση... Ώρες ώρες με κάνουν να αισθάνομαι ότι είμαι παράλογη, όμως με έχουν φέρει στα όρια μου αρκετές φορές και δεν ξέρω για πόσο θα καταφέρνω να μην μιλάω. Πηγαίνουμε επίσκεψη και δίνουν σημασία μόνο στο παιδί, ούτε μισή κουβέντα δεν ανταλλάσουμε. Έτσι είναι οι οικογένειες μετά τον ερχομό ενός παιδιού? Μήπως εγώ είμαι λάθος? Ενοχλούμαι σε σημείο που έχω πει στον άντρα μου να παίρνει το παιδί και να πηγαίνει μόνος του να τους βλέπει.. 

 μαλλον δε θελει να τους βαλει ορια,γι αυτο κ το προβλημα το εχεις με τον αντρα σου

σκεψου πως θα ηταν αν τα εκαναν αυτα οι γονεις σου

ναι,καποιες οικογενειες,καποιοι παππουδες ετσι ειναι.δυστυχως πολλοι.δ ειναι το σωστο,αλλα συμβαινει,μακαρι να μην

αν κ δ καταλαβαινω γτ θα ηθελες να δινουν σημασια κ σε σενα,αν δ αντεχεις,πραγματι μπορει να πηγαινει μονο ο αντρας σου με το παιδι

εγω δ το θελω,γτ δ θα εχω ελεγχο στο περιβαλλον

απο κει κ περα,αναγκαστικα θα πρεπει να βαλεις εσυ τα ορια,εφοσον δ εχεις στηριξη απο τον συζηγο.θα εχεις στον νου σου την ηρεμια των 3σας,κ τα θελω του παιδιου σου,κ θα γινεισ η φωνη κ γι αυτο

συζυγο*

[ChristyLM]

4 ώρες πρίν, vikib είπε:

 μαλλον δε θελει να τους βαλει ορια,γι αυτο κ το προβλημα το εχεις με τον αντρα σου

σκεψου πως θα ηταν αν τα εκαναν αυτα οι γονεις σου

ναι,καποιες οικογενειες,καποιοι παππουδες ετσι ειναι.δυστυχως πολλοι.δ ειναι το σωστο,αλλα συμβαινει,μακαρι να μην

αν κ δ καταλαβαινω γτ θα ηθελες να δινουν σημασια κ σε σενα,αν δ αντεχεις,πραγματι μπορει να πηγαινει μονο ο αντρας σου με το παιδι

εγω δ το θελω,γτ δ θα εχω ελεγχο στο περιβαλλον

απο κει κ περα,αναγκαστικα θα πρεπει να βαλεις εσυ τα ορια,εφοσον δ εχεις στηριξη απο τον συζηγο.θα εχεις στον νου σου την ηρεμια των 3σας,κ τα θελω του παιδιου σου,κ θα γινεισ η φωνη κ γι αυτο

συζυγο*

Πως να τα βάλω??? Κάνουμε επίσκεψη στο σπίτι τους και εκτός ότι δεν ρωτάνε ούτε ένα τι κάνεις.. Με γράφουν! 

Πχ έχουν ένα παπαγαλάκι και ο μικρός τρελαίνεται να πηγαίνει και να βάζει το χεράκι του και γελάει όταν αυτό κάνει ότι τον τσιμπάει.. Τον είχε πάρει αγκαλιά η πεθερά μου και της έλεγα πόση ώρα να τον αφήσει να βάλει το χέρι του (τραβούσε κ ο καημένος προς τον παπαγάλο να πάει) και δεν τον πήγαινε, μου έλεγε όχι θα τον δαγκώσει! 

Λέει στα ΔΙΚΑ ΜΑΣ τα σκυλιά ΜΗ όταν πλησιάζουν το παιδί για να τον μυρίσουν/γλειψουν ή οτιδήποτε. 

Το αποκορύφωμα ήρθε σήμερα που ήρθαν ενώ ειςμστε διακοπές με δική τους απόφαση και ο πεθερός μου "πολύ ευγενικά" μόλις μπήκαν σπίτι μου τον πήρε από την αγκαλιά μου ενώ μαγειρευα.... 

Και ο άντρας μου επιμένει ότι είναι στη μέση και έρχεται σε δύσκολη θέση.... Εγώ πως να τους βάλω όρια χωρίς να γίνει χαμός;;;;; 

5 ώρες πρίν, Lila ki είπε:

από πεθερικά υποφέρω … φαντάσου να έρθει και παιδί ! Εμένα είναι ένα θέατρο τπυ παραλόγου η κατάσταση … υποφέρω και από κουνιάδα χαχαχα κρατά γερά δεν είσαι μόνη χαχαχαχχα… εγώ δεν δίνω σημασία … σχεδόν πάντα … με ηρεμούν οι γονείς μου και κάπως κρατάω ισορροπίες … όσον αφορά αυτό που είπες ότι ασχολούνται με το παιδί, συνέβη και σε μένα με την ανιψια μου … σε σημείο που η αδελφή μου μου παραπονέθηκε … δεν της έδινα καμία σημασία σκέψου ούτε γεια της έλεγα έτρεχα στο παιδί ..όποτε δεν είναι θέμα μόνο των πεθερικών χαχΧχα… αλλά θα σπυ πρότεινα να κρατήσεις μια ισορροπία … εμένα ο άντρας μου δεν μπορεί μα τη κρατήσει δυστυχώς και είναι πολύ επιτρέπεις και επηρεάζεται τόσο που αναρωτιέμαι εάν ζούμε ατο ίδιο σπίτι ώρες ώρες αλλά τους έχει γονείς δυστυχώς δεν μπορει να βάλει όρια ούτε εγώ να το παίξω μαμά του .. όποτε απλά κατέληξα να κρατάω ισορροπίες … κοίταξε να χαρείς το παιδάκι σου… 

Αχ αφήστε το και με. Κουνιάδα...2/3 φορές που πηγαίνουμε επίσκεψη σε πεθερικά ή στη κουνιάδα, τον βγάζουν φωτογραφίες και. Τον στέλνουν η μια στην άλλη (έχει τύχει να κάνουν και βιντροκληση μεταξύ τους πεθερά-κουνιάδα για να τον δει αυτή π δεν είναι μαζί μας εκείνη τη στιγμή)... 

Αλλά όταν εγώ λέω ότι αυτά τα πράγματα είναι παράλογα με λένε υπερβολική.. Δέχομαι την χαρά της οικογένειας στο πρώτο παιδί και τον ενθουσιασμό αλλά μιλάμε το παιδί κοντεύει να χρονίσει!! 

Θα σας δώσω συγχαρητήρια για τις ισορροπίες που καταφέρνετε να κρατάτε.. Εγώ δυστυχώς έχω ένα τεράστιο ελλατωμα, δεν μπορώ να υποκριθω. Όταν κάτι δεν μου αρέσει φαίνεται στη μούρη μου, για αυτό είμαι η "ξινή" της οικογένειας... 

[vikib]

ερχεται ο πεθερος,κ στον παιρνει αγκαλια ενω μαγειρευεις,αυτο δ ειναι τοσο κακο γτ εχεις ελευθερα χερια

ετσι κ αλλιως ηρθε καποιος επισκεψη,φανταζομαι θα αφησεις κατω το παιδι,να παει κ σ αυτους,ηρθαν να δουν κ αυτο.κυριως αυτο,μην κρυβομαστε

αν τωρα ολο αυτο γινεται αγενως,πχ λες κ τπτ οπως,λεμε κ μια καλημερα πρωτα πεθερε,ζητα απο το παιδι αγκαλια κ αν θελει θα το δειξει,δ το βουταμε απλα

μην νομιζεις,κ μενα φαινεται οταν κτ δ μ αρεσει.διπλωματισσα σιγουρα δ με λες.αλλα οταν ειναι κτ που ενοχλει κυριως τα παιδια μου,η θεωρω λαθος στην ανατροφη που θελω να εχουν,γινομαι η φωνη τους

με τα σκυλια φανταζομαι εγινε σπιτι σας.οποτε θα ελεγα οτι σπιτι μου,στην οικογενεια μου,στα σκυλια μου,τα ορια τα βαζω εγω.καλυτερα θα ηταν να μην ανακατευεσαι πεθερα

εκει με το παπαγαλακι,εφοσον δυσανασχετει το παιδι,σηκωνεσαι,το παιρνεις κ της λες:μα δ βλεπεις;θελει κτ αλλο.μη φοβασαι δ το τσιμπαει στα αληθεια,αρεσει στο παιδι

αν δ μιλησεις πως θα ξερουν οτι κτ σε ενοχλει;δ ειναι αυτονοητο

ο αντρας σου γτ ειναι στη μεση;δ συμφωνει μαζι σου;αυτος δ ενοχλειται;

δ ειναι θεμα να υποστηριξει εσενα,αλλα το παιδι του.εφοσον φυσικα συμφωνειτε σε αυτα

[Little baby]

On 26/7/2024 at 11:32 ΜΜ, ChristyLM είπε:

Καλησπέρα σας. 

Είμαι καινούργια στο φόρουμ και δεν γνωρίζω αν υπάρχει ξανά αντίστοιχο θέμα.  Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα πεθερικά μου, κυρίως. 

Πριν 10 μήνες μετά από έκτακτη επίσκεψη στο μαιευτήριο με παθολογικό καρδιοτοκογραφημα και με πολύωρη προσπάθεια, γέννησα με καισαρική το πρώτο μου παιδί (και πρώτο εγγόνι των πεθερικων μου..εχουν 3 παιδιά). Έμεινα στο μαιευτήριο 4 ημέρες και ήρθαν να δουν το μωρό την ημέρα π γεννήθηκε καθώς λόγω covid δεν υπάρχει επισκέπτηριο στους ορόφους. Εννοείται εμένα δεν με επισκέφτηκαν όσο έμεινα εκεί (οι ασθενείς αν είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να κατέβουν στο ισόγειο να δουν τους επισκέπτες τους και να κάτσουν μαζί τους). Έπαιρναν με βιντεοκληση, ωστόσο, τον άντρα μου κάθε φορά που ερχόταν και είχαμε το μωρό για να το δουν. Από τότε, τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα καλούν με βιντεοκληση, παρεμβαίνουν λέγοντας την γνώμη τους για ΌΛΑ  στον γιο τους εννοείται, ζητούν επισκέψεις κάθε 1-2 εβδομάδες (μένουμε 10' μακριά) ενώ γνωρίζουν ότι με τον άντρα μου βρισκόμαστε ελάχιστα καθώς δουλεύει 6/7 μέρες..και έλεγα τόσο καιρό Εντάξει, κάνε υπομονή... Όμως εδώ και ένα μήνα έχει παραγίνει. Κανονίσαμε να έρθουν ένα απόγευμα στις 6-7 να δουν το μωρό γτ θα φεύγαμε διακοπές (κ δεν θα άντεχαν τόσο διάστημα χωρίς να το δουν όπως είπαν...), μας πήρε ο ύπνος όλους μας γτ είχαμε άσχημη μέρα και ενω μας έστειλαν 100 μνμτ και δεν απαντούσαμε αποφάσισαν να έρθουν σπίτι μας και να μας ξυπνήσουν! Και ούτε ένα συγγνώμη! Μετά από 5 μέρες φύγαμε για διακοπές... κοντά στην Αττική, καθώς εκεί έχουμε εξοχικό, και από την πρώτη εβδομάδα έκαναν την επίσκεψη τους! Και ενώ είχαμε κανονίσει ότι ώρα ξυπνήσει ο μικρός να βρεθούμε, μας έπαιρναν τηλέφωνο 8:30 το πρωί και εννοείται μας ξύπνησαν και εννοείται Ούτε συγνώμη! Και μας ενημέρωσαν ότι θα έρθουν ξανα.. Χωρίς να μας ρωτήσουν! Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά η αγανάκτηση μου είναι τεράστια! Νιώθω τεράστια πίεση και δε ξέρω τι να κάνω... Να σημειώσω πως είμαι ξανά έγκυος 6 μηνών (εννοείται ότι δεν  τους ενδιαφέρει και δεν ρωτάνε τίποτα για το πως είμαι κλπ, καθώς το όνομα του πεθερού μου βγήκε και ξεκαθάρισα ότι θα βγάλουμε ότι όνομα αγαπάμε εμείς στο επόμενο παιδάκι και ξυνισαν). Επίσης να πω ότι από τον πρώτο μήνα μέχρι και κάθε φορά που τον βλέπει, η πεθερά μου, μας ρωτάει ποτέ θα τους τον αφήσουμε σπίτι τους για σαββατοκύριακο (έχω σταματήσει τον θηλασμό ένα μήνα τώρα)!. Σας παρακαλω βοήθεια !! 

@ChristyLM Έχεις όλο το δίκιο του κόσμου, είναι ζορικη η κατάσταση.. Εάν προσπαθούσες ευγενικά πάντα να τους θέσεις κάποια όρια; Τουλάχιστον οι συναντήσεις σας να είναι πάντα κατόπιν συνεννόησης; Με τον άντρα μου θέσαμε όρια σε πεθερά κ κουνιάδο που είχα θέμα, βέβαια δεν τους άρεσε κ απομακρύνθηκαν. Όμως δεν με πειράζει. Σκέψου το, χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί για να μην θυμώσουν.... Τουλάχιστον το αγαπάνε το παιδί.. Εμάς ούτε σημασία, όσο θα έπρεπε τουλάχιστον.

[ChristyLM]

1 ώρα πρίν, vikib είπε:

ερχεται ο πεθερος,κ στον παιρνει αγκαλια ενω μαγειρευεις,αυτο δ ειναι τοσο κακο γτ εχεις ελευθερα χερια

ετσι κ αλλιως ηρθε καποιος επισκεψη,φανταζομαι θα αφησεις κατω το παιδι,να παει κ σ αυτους,ηρθαν να δουν κ αυτο.κυριως αυτο,μην κρυβομαστε

αν τωρα ολο αυτο γινεται αγενως,πχ λες κ τπτ οπως,λεμε κ μια καλημερα πρωτα πεθερε,ζητα απο το παιδι αγκαλια κ αν θελει θα το δειξει,δ το βουταμε απλα

μην νομιζεις,κ μενα φαινεται οταν κτ δ μ αρεσει.διπλωματισσα σιγουρα δ με λες.αλλα οταν ειναι κτ που ενοχλει κυριως τα παιδια μου,η θεωρω λαθος στην ανατροφη που θελω να εχουν,γινομαι η φωνη τους

με τα σκυλια φανταζομαι εγινε σπιτι σας.οποτε θα ελεγα οτι σπιτι μου,στην οικογενεια μου,στα σκυλια μου,τα ορια τα βαζω εγω.καλυτερα θα ηταν να μην ανακατευεσαι πεθερα

εκει με το παπαγαλακι,εφοσον δυσανασχετει το παιδι,σηκωνεσαι,το παιρνεις κ της λες:μα δ βλεπεις;θελει κτ αλλο.μη φοβασαι δ το τσιμπαει στα αληθεια,αρεσει στο παιδι

αν δ μιλησεις πως θα ξερουν οτι κτ σε ενοχλει;δ ειναι αυτονοητο

ο αντρας σου γτ ειναι στη μεση;δ συμφωνει μαζι σου;αυτος δ ενοχλειται;

δ ειναι θεμα να υποστηριξει εσενα,αλλα το παιδι του.εφοσον φυσικα συμφωνειτε σε αυτα

Έχει διαφορά να ζητήσει κάποιος να τον πάρει αγκαλιά από το να στον παίρνει από τα χέρια χωρίς να θέλει το παιδί και να τον τραβάει με το ζόρι. Πέρασε και περνάει άγχος αποχωρισμού, το οποίο προσπαθούμε να το φτιάξουμε. Εννοείται τον αφήνουμε κάτω και. Πάει ελεύθερα οπου θέλει.. Όμως σπάνια πηγαίνει σε κάποιον για αγκαλιά, αγαπάει το πάτωμα και ότι άλλο. Βρίσκει, αλλά αυτό δεν τους αρέσει. Τον θέλουν αγκαλιά τους. 

Μιλάμε και εγώ και ο άντρας μου αλλά μας γράφουν! Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο άντρας μου δεν θέλει παρεξηγήσεις, αλλά εγώ δεν βλέπω άλλον δρόμο. Εκατό φορές τους λέμε πχ αφήστε τον να πάει εκεί ή να πάρει αυτό... Αλλά αν εκείνοι δεν θέλουν, δεν θα τον αφήσουν. Άσχετα με το τι θα πούμε εμείς. 

πρίν από 33 λεπτά , Little baby είπε:

@ChristyLM Έχεις όλο το δίκιο του κόσμου, είναι ζορικη η κατάσταση.. Εάν προσπαθούσες ευγενικά πάντα να τους θέσεις κάποια όρια; Τουλάχιστον οι συναντήσεις σας να είναι πάντα κατόπιν συνεννόησης; Με τον άντρα μου θέσαμε όρια σε πεθερά κ κουνιάδο που είχα θέμα, βέβαια δεν τους άρεσε κ απομακρύνθηκαν. Όμως δεν με πειράζει. Σκέψου το, χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί για να μην θυμώσουν.... Τουλάχιστον το αγαπάνε το παιδί.. Εμάς ούτε σημασία, όσο θα έπρεπε τουλάχιστον.

Σας θαυμάζω που θέσατε όρια κι ας απομακρυνθηκαν, πολύ θα ήθελα να μάθω πως το κάνατε.. 

Ξέρετε κάτι; Αυτή είναι η αγάπη; Το να ξυπνάς ένα μωρό ενώ ξέρεις ότι κοιμάται για να το δεις; το να το παίρνεις αγκαλιά επειδή θες εσύ ενώ αυτό κλαίει να κατέβει κάτω; εδώ ξεκίνησαν τις ατάκες "δώσε μου ένα φιλάκι", "έλα να σε πάρω εγώ".. Σε 10 μηνών μωρό.. Ίσως να έχετε κ δίκιο. Να είναι αγάπη αλλά να μην την δείχνουν σωστά; εγώ χαίρομαι κάθε φορά που το παιδί μου χαμογελάει με ότι κι αν είναι αυτό, θα το αφήσω να κάνει αυτό που θέλει ακόμα κι αν δεν είναι μαζί μου. Όπως και με όλους τους ανθρώπους που αγαπάω και εκτιμάω. Χαίρομαι που του δίνουν σημασία, αλλά τέτοιου είδους σημασία θα του κάνει κακό σε λίγο καιρό. Έχουν ήδη δηλώσει πως σαν το πρώτο εγγόνι δεν θα είναι το δεύτερο και ότι θα του έχουν αδυναμία πάντα...

[linaa]

πρίν από 8 λεπτά , ChristyLM είπε:

Έχει διαφορά να ζητήσει κάποιος να τον πάρει αγκαλιά από το να στον παίρνει από τα χέρια χωρίς να θέλει το παιδί και να τον τραβάει με το ζόρι. Πέρασε και περνάει άγχος αποχωρισμού, το οποίο προσπαθούμε να το φτιάξουμε. Εννοείται τον αφήνουμε κάτω και. Πάει ελεύθερα οπου θέλει.. Όμως σπάνια πηγαίνει σε κάποιον για αγκαλιά, αγαπάει το πάτωμα και ότι άλλο. Βρίσκει, αλλά αυτό δεν τους αρέσει. Τον θέλουν αγκαλιά τους. 

Μιλάμε και εγώ και ο άντρας μου αλλά μας γράφουν! Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο άντρας μου δεν θέλει παρεξηγήσεις, αλλά εγώ δεν βλέπω άλλον δρόμο. Εκατό φορές τους λέμε πχ αφήστε τον να πάει εκεί ή να πάρει αυτό... Αλλά αν εκείνοι δεν θέλουν, δεν θα τον αφήσουν. Άσχετα με το τι θα πούμε εμείς. 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα όμως θα σου πω ότι συμβαίνει σχεδόν σε όλους αυτό που περιγράφεις Κ ειδικά από την πλευρά των γονιών του άντρα γιατί πολύ απλά δεν έχεις την άνεση να μιλήσεις όπως στους γονείς σου. 

Όμως θα σου πω κάτι δεν αξίζει να τσακωθείς ούτε καν να παρεξηγηθεις για κάτι τέτοιο. Μάθε να αποφεύγεις τέτοιες καταστάσεις με έξυπνους τρόπους χωρίς να δίνεις στόχο.

Κάποια στιγμή τα παιδιά θα μεγαλώσουν Κ θα ξέρουν να βάζουν τα όρια τους.

Μάθε από τα πεθερικά σου να περνεις μόνο τα θετικά δηλαδή την βοήθεια που χρειάζεστε Κ να αποφεύγεις τα αρνητικά 

Χρησιμοποίησε έξυπνα τις δυνατότητες σου. Με το να μιλήσεις να φωνάξεις να γίνεις έξαλλη το μόνο που θα καταφέρεις είναι απλά να τσακωθητε . 

[Little baby]

πρίν από 14 λεπτά , ChristyLM είπε:

Έχει διαφορά να ζητήσει κάποιος να τον πάρει αγκαλιά από το να στον παίρνει από τα χέρια χωρίς να θέλει το παιδί και να τον τραβάει με το ζόρι. Πέρασε και περνάει άγχος αποχωρισμού, το οποίο προσπαθούμε να το φτιάξουμε. Εννοείται τον αφήνουμε κάτω και. Πάει ελεύθερα οπου θέλει.. Όμως σπάνια πηγαίνει σε κάποιον για αγκαλιά, αγαπάει το πάτωμα και ότι άλλο. Βρίσκει, αλλά αυτό δεν τους αρέσει. Τον θέλουν αγκαλιά τους. 

Μιλάμε και εγώ και ο άντρας μου αλλά μας γράφουν! Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο άντρας μου δεν θέλει παρεξηγήσεις, αλλά εγώ δεν βλέπω άλλον δρόμο. Εκατό φορές τους λέμε πχ αφήστε τον να πάει εκεί ή να πάρει αυτό... Αλλά αν εκείνοι δεν θέλουν, δεν θα τον αφήσουν. Άσχετα με το τι θα πούμε εμείς. 

Σας θαυμάζω που θέσατε όρια κι ας απομακρυνθηκαν, πολύ θα ήθελα να μάθω πως το κάνατε.. 

Ξέρετε κάτι; Αυτή είναι η αγάπη; Το να ξυπνάς ένα μωρό ενώ ξέρεις ότι κοιμάται για να το δεις; το να το παίρνεις αγκαλιά επειδή θες εσύ ενώ αυτό κλαίει να κατέβει κάτω; εδώ ξεκίνησαν τις ατάκες "δώσε μου ένα φιλάκι", "έλα να σε πάρω εγώ".. Σε 10 μηνών μωρό.. Ίσως να έχετε κ δίκιο. Να είναι αγάπη αλλά να μην την δείχνουν σωστά; εγώ χαίρομαι κάθε φορά που το παιδί μου χαμογελάει με ότι κι αν είναι αυτό, θα το αφήσω να κάνει αυτό που θέλει ακόμα κι αν δεν είναι μαζί μου. Όπως και με όλους τους ανθρώπους που αγαπάω και εκτιμάω. Χαίρομαι που του δίνουν σημασία, αλλά τέτοιου είδους σημασία θα του κάνει κακό σε λίγο καιρό. Έχουν ήδη δηλώσει πως σαν το πρώτο εγγόνι δεν θα είναι το δεύτερο και ότι θα του έχουν αδυναμία πάντα...

@ChristyLM Ο κουνιάδος μου κ η πεθερά είχαν την εντύπωση ότι θα έρχονται όποτε θέλουν, απροειδοποίητα κλπ. Ο άντρας μου συμφώνησε μαζί μου πως ξεπερνούσαν τα όρια μας οπότε αναγκάστηκε να τους το πει ότι δεν γίνεται αυτό κ κράτησαν μούτρα. Η πεθερά κράτησε επαφή τηλεφωνική αλλά όχι συχνή,κ χωρίς να παίρνει πλέον δώρα στο μωρό κλπ. Αλλά ένιωσα ανακούφιση κ δεν θα το άλλαζα. Ήλπιζα βέβαια ότι η αγάπη θα ήταν πάνω από όλα. Αλλά βλέπω ότι μερικοί άνθρωποι αγαπάνε μόνο τον εαυτό τους κ τον εγωισμό τους. Μόνο αν δοκιμάσεις τα όρια θα φανούν κ οι προθέσεις τους... Γτ άλλο η αγάπη, άλλο η εμμονή κ η εξουσία...

[Lila ki]

17 hours ago, ChristyLM said:

Πως να τα βάλω??? Κάνουμε επίσκεψη στο σπίτι τους και εκτός ότι δεν ρωτάνε ούτε ένα τι κάνεις.. Με γράφουν! 

Πχ έχουν ένα παπαγαλάκι και ο μικρός τρελαίνεται να πηγαίνει και να βάζει το χεράκι του και γελάει όταν αυτό κάνει ότι τον τσιμπάει.. Τον είχε πάρει αγκαλιά η πεθερά μου και της έλεγα πόση ώρα να τον αφήσει να βάλει το χέρι του (τραβούσε κ ο καημένος προς τον παπαγάλο να πάει) και δεν τον πήγαινε, μου έλεγε όχι θα τον δαγκώσει! 

Λέει στα ΔΙΚΑ ΜΑΣ τα σκυλιά ΜΗ όταν πλησιάζουν το παιδί για να τον μυρίσουν/γλειψουν ή οτιδήποτε. 

Το αποκορύφωμα ήρθε σήμερα που ήρθαν ενώ ειςμστε διακοπές με δική τους απόφαση και ο πεθερός μου "πολύ ευγενικά" μόλις μπήκαν σπίτι μου τον πήρε από την αγκαλιά μου ενώ μαγειρευα.... 

Και ο άντρας μου επιμένει ότι είναι στη μέση και έρχεται σε δύσκολη θέση.... Εγώ πως να τους βάλω όρια χωρίς να γίνει χαμός;;;;; 

Αχ αφήστε το και με. Κουνιάδα...2/3 φορές που πηγαίνουμε επίσκεψη σε πεθερικά ή στη κουνιάδα, τον βγάζουν φωτογραφίες και. Τον στέλνουν η μια στην άλλη (έχει τύχει να κάνουν και βιντροκληση μεταξύ τους πεθερά-κουνιάδα για να τον δει αυτή π δεν είναι μαζί μας εκείνη τη στιγμή)... 

Αλλά όταν εγώ λέω ότι αυτά τα πράγματα είναι παράλογα με λένε υπερβολική.. Δέχομαι την χαρά της οικογένειας στο πρώτο παιδί και τον ενθουσιασμό αλλά μιλάμε το παιδί κοντεύει να χρονίσει!! 

Θα σας δώσω συγχαρητήρια για τις ισορροπίες που καταφέρνετε να κρατάτε.. Εγώ δυστυχώς έχω ένα τεράστιο ελλατωμα, δεν μπορώ να υποκριθω. Όταν κάτι δεν μου αρέσει φαίνεται στη μούρη μου, για αυτό είμαι η "ξινή" της οικογένειας... 

η ψυχούλα μου το ξέρει …. Άστο μεγάλο ζήτημα όσες ώρες και να το συζητάμε δεν θα βγάλουμε ακρη …. Εγώ μονίμως είμαι με μια Ξινή μούρη … ακόμα και που έχω έρθει αρκετά κοντά και γλυκιά που έχω γίνει μόνο χειρπτερα έγιναν τα πράγματα … νομίζω η Ξινή μούρη θα σε βοηθήσει πολύ να τους έχεις σε απόσταση και να φοβούνται να κάνουν τα πράγματα χειρπτερα, γιατί πίστεψε με μπορούν και χειρότερα … πάντως προσπάθησε να μην σε εξωθούν στα άκρα, ξέρω είναι δύσκολο , αλλά το μόνο που θα γίνει είναι να απομακρυνθείς από τον άντρα σου … εμένα τον κρατάνε με ψυχολογικούς εκβιασμούς τύπου τότε που τράκαρες πάθαμε κρίσεις πανικού οι οποίες μας ταλαιπωρούν έως σήμερα … τότε που για σενα ξοδέψαμε τα χρήματα μας για σενα κλπ κλπ τι καλή ναι η έχουμε αλλά η νύφη σε κουράζει … κ αλλά πολλά … όποτε κρατά τον άντρα κοντά μόνο έτσι θα εχεια καλό αποτέλεσμα ..π

[Spring_girl]

On 26/7/2024 at 11:32 ΜΜ, ChristyLM είπε:

Καλησπέρα σας. 

Είμαι καινούργια στο φόρουμ και δεν γνωρίζω αν υπάρχει ξανά αντίστοιχο θέμα.  Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα πεθερικά μου, κυρίως. 

Πριν 10 μήνες μετά από έκτακτη επίσκεψη στο μαιευτήριο με παθολογικό καρδιοτοκογραφημα και με πολύωρη προσπάθεια, γέννησα με καισαρική το πρώτο μου παιδί (και πρώτο εγγόνι των πεθερικων μου..εχουν 3 παιδιά). Έμεινα στο μαιευτήριο 4 ημέρες και ήρθαν να δουν το μωρό την ημέρα π γεννήθηκε καθώς λόγω covid δεν υπάρχει επισκέπτηριο στους ορόφους. Εννοείται εμένα δεν με επισκέφτηκαν όσο έμεινα εκεί (οι ασθενείς αν είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να κατέβουν στο ισόγειο να δουν τους επισκέπτες τους και να κάτσουν μαζί τους). Έπαιρναν με βιντεοκληση, ωστόσο, τον άντρα μου κάθε φορά που ερχόταν και είχαμε το μωρό για να το δουν. Από τότε, τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα καλούν με βιντεοκληση, παρεμβαίνουν λέγοντας την γνώμη τους για ΌΛΑ  στον γιο τους εννοείται, ζητούν επισκέψεις κάθε 1-2 εβδομάδες (μένουμε 10' μακριά) ενώ γνωρίζουν ότι με τον άντρα μου βρισκόμαστε ελάχιστα καθώς δουλεύει 6/7 μέρες..και έλεγα τόσο καιρό Εντάξει, κάνε υπομονή... Όμως εδώ και ένα μήνα έχει παραγίνει. Κανονίσαμε να έρθουν ένα απόγευμα στις 6-7 να δουν το μωρό γτ θα φεύγαμε διακοπές (κ δεν θα άντεχαν τόσο διάστημα χωρίς να το δουν όπως είπαν...), μας πήρε ο ύπνος όλους μας γτ είχαμε άσχημη μέρα και ενω μας έστειλαν 100 μνμτ και δεν απαντούσαμε αποφάσισαν να έρθουν σπίτι μας και να μας ξυπνήσουν! Και ούτε ένα συγγνώμη! Μετά από 5 μέρες φύγαμε για διακοπές... κοντά στην Αττική, καθώς εκεί έχουμε εξοχικό, και από την πρώτη εβδομάδα έκαναν την επίσκεψη τους! Και ενώ είχαμε κανονίσει ότι ώρα ξυπνήσει ο μικρός να βρεθούμε, μας έπαιρναν τηλέφωνο 8:30 το πρωί και εννοείται μας ξύπνησαν και εννοείται Ούτε συγνώμη! Και μας ενημέρωσαν ότι θα έρθουν ξανα.. Χωρίς να μας ρωτήσουν! Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά η αγανάκτηση μου είναι τεράστια! Νιώθω τεράστια πίεση και δε ξέρω τι να κάνω... Να σημειώσω πως είμαι ξανά έγκυος 6 μηνών (εννοείται ότι δεν  τους ενδιαφέρει και δεν ρωτάνε τίποτα για το πως είμαι κλπ, καθώς το όνομα του πεθερού μου βγήκε και ξεκαθάρισα ότι θα βγάλουμε ότι όνομα αγαπάμε εμείς στο επόμενο παιδάκι και ξυνισαν). Επίσης να πω ότι από τον πρώτο μήνα μέχρι και κάθε φορά που τον βλέπει, η πεθερά μου, μας ρωτάει ποτέ θα τους τον αφήσουμε σπίτι τους για σαββατοκύριακο (έχω σταματήσει τον θηλασμό ένα μήνα τώρα)!. Σας παρακαλω βοήθεια !! 

Σε καταλαβαίνω δε φαντάζεσαι πόσο! Και των δικών μου πεθερικών πρώτο εγγόνι (και ο άντρας μου 3 αδέρφια) έχουν πάθει εμμονή θέλουν κάθε μέρα φωτογραφίες βίντεο, με αποκορύφωμα ήθελαν και αυτοί το μωρό σ/κ (πόσο καρμπον πια μήπως είναι οι ίδιοι με τους δικούς σου χαχαχα) και εκεί εξεράγην εγώ (δεν είμαι και ο πιο υπομονετικός ανθρωπος του κόσμου) και τους είπα επί λέξη σταματήστε να ανακατεύεστε στην ανατροφή του παιδιού μου, αυτά τα θέματα τα αποφασίζω εγώ με τον άντρα μου και κανέναν άλλο. Εγινε ο κακος χαμός, η πεθερά έκλαιγε και από τότε είναι ψυχραμενοι και οι 2 μαζί μου αλλά η εμμονή εμμονή με το παιδί. Παρόλα αυτά δεν έχω επισκέψεις χωρίς προειδοποίηση (μενουμε και 20 χιλιόμετρα μακριά) και γενικά με φοβούνται και με θεωρούν ξινή. Ο άντρας μου συμφωνεί μαζί μου αλλά έχει πολλλυυ μεγάλη υπομονή και δε μπορεί να βάλει όρια οπότε αναγκαστικά έγινα εγώ η κακιά. Δε σου λέω οτι έχει λυθεί το θέμα, αλλά τουλάχιστον μαζεύτηκαν. Κουράγιο δεν είσαι μόνη, εγώ το παίρνω στην πλάκα πλέον αλλιώς δεν παλεύεται!

[ChristyLM]

22 ώρες πρίν, Little baby είπε:

@ChristyLM Ο κουνιάδος μου κ η πεθερά είχαν την εντύπωση ότι θα έρχονται όποτε θέλουν, απροειδοποίητα κλπ. Ο άντρας μου συμφώνησε μαζί μου πως ξεπερνούσαν τα όρια μας οπότε αναγκάστηκε να τους το πει ότι δεν γίνεται αυτό κ κράτησαν μούτρα. Η πεθερά κράτησε επαφή τηλεφωνική αλλά όχι συχνή,κ χωρίς να παίρνει πλέον δώρα στο μωρό κλπ. Αλλά ένιωσα ανακούφιση κ δεν θα το άλλαζα. Ήλπιζα βέβαια ότι η αγάπη θα ήταν πάνω από όλα. Αλλά βλέπω ότι μερικοί άνθρωποι αγαπάνε μόνο τον εαυτό τους κ τον εγωισμό τους. Μόνο αν δοκιμάσεις τα όρια θα φανούν κ οι προθέσεις τους... Γτ άλλο η αγάπη, άλλο η εμμονή κ η εξουσία...

Είναι εγωιστική η συμπεριφορά τους και αυτό με νευριάζει περισσότερο. Δεν είναι έτσι η αγάπη...ο αντρας μου μετά το σχόλιό σας, το σκέφτηκε αλλά κατέληξε στο... "γονείς μου είναι, δεν γίνεται να μην μιλάμε"... Εγώ από την άλλη τέτοια θέματα δεν έχω. Η οικογένεια είναι ιερή, αλλά εξαρτάται από την οικογένεια και τι γίνεται σε αυτήν.....κατά πάσα πιθανότητα τα όρια θα τεθούν με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού.. 

1 hour ago, Spring_girl είπε:

Σε καταλαβαίνω δε φαντάζεσαι πόσο! Και των δικών μου πεθερικών πρώτο εγγόνι (και ο άντρας μου 3 αδέρφια) έχουν πάθει εμμονή θέλουν κάθε μέρα φωτογραφίες βίντεο, με αποκορύφωμα ήθελαν και αυτοί το μωρό σ/κ (πόσο καρμπον πια μήπως είναι οι ίδιοι με τους δικούς σου χαχαχα) και εκεί εξεράγην εγώ (δεν είμαι και ο πιο υπομονετικός ανθρωπος του κόσμου) και τους είπα επί λέξη σταματήστε να ανακατεύεστε στην ανατροφή του παιδιού μου, αυτά τα θέματα τα αποφασίζω εγώ με τον άντρα μου και κανέναν άλλο. Εγινε ο κακος χαμός, η πεθερά έκλαιγε και από τότε είναι ψυχραμενοι και οι 2 μαζί μου αλλά η εμμονή εμμονή με το παιδί. Παρόλα αυτά δεν έχω επισκέψεις χωρίς προειδοποίηση (μενουμε και 20 χιλιόμετρα μακριά) και γενικά με φοβούνται και με θεωρούν ξινή. Ο άντρας μου συμφωνεί μαζί μου αλλά έχει πολλλυυ μεγάλη υπομονή και δε μπορεί να βάλει όρια οπότε αναγκαστικά έγινα εγώ η κακιά. Δε σου λέω οτι έχει λυθεί το θέμα, αλλά τουλάχιστον μαζεύτηκαν. Κουράγιο δεν είσαι μόνη, εγώ το παίρνω στην πλάκα πλέον αλλιώς δεν παλεύεται!

Διαβάζω το σχόλιο και δεν πιστεύω ότι υπάρχει τόσο παρόμοια κατάσταση! Έχω γίνει ηδη η ξινή και η κακιά χωρίς να πω τίποτα... Απλά με τα μούτρα μου.. Εχω πολλή υπομονή γενικά και μαζεύω πράγματα μέχρι να σκάσω και να κάνω χαμό... 

Λέτε η λύση είναι το "τα παίρνω στην πλάκα;"... Να κάνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα; 

[Spring_girl]

11 ώρες πρίν, ChristyLM είπε:

Είναι εγωιστική η συμπεριφορά τους και αυτό με νευριάζει περισσότερο. Δεν είναι έτσι η αγάπη...ο αντρας μου μετά το σχόλιό σας, το σκέφτηκε αλλά κατέληξε στο... "γονείς μου είναι, δεν γίνεται να μην μιλάμε"... Εγώ από την άλλη τέτοια θέματα δεν έχω. Η οικογένεια είναι ιερή, αλλά εξαρτάται από την οικογένεια και τι γίνεται σε αυτήν.....κατά πάσα πιθανότητα τα όρια θα τεθούν με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού.. 

Διαβάζω το σχόλιο και δεν πιστεύω ότι υπάρχει τόσο παρόμοια κατάσταση! Έχω γίνει ηδη η ξινή και η κακιά χωρίς να πω τίποτα... Απλά με τα μούτρα μου.. Εχω πολλή υπομονή γενικά και μαζεύω πράγματα μέχρι να σκάσω και να κάνω χαμό... 

Λέτε η λύση είναι το "τα παίρνω στην πλάκα;"... Να κάνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα; 

Δεν είναι εύκολο και δε γίνεται πάντα αλλά χρειάζεται ψυχραιμία! Το σημαντικό είναι να συμφωνείτε με τον άντρα σου ακόμα.και αν δε μπορεί να βάλει εκείνος όρια να σε στηρίζει όταν τα βάζεις εσύ.. το τίμημα βέβαια είναι ότι η ξινη της υπόθεσης είσαι εσύ, αλλά δε με πειράζει καθόλου αυτό, το κεφάλι μου ήσυχο θέλω μόνο..