Υιοθεσία παιδιού με αναπηρία-why not?

[Maira98]

Συγγενικό μου πρόσωπο, μανιώδης καπνίστρια στο παρελθόν, ανέβαλλε συνεχώς τη μητρότητα. Έφτασε λοιπόν σε ένα σημείο που δεν μπορούσε να κάνει παιδί με τον σύζυγό της ούτε με τη βοήθεια της Ιατρικής λόγω ηλικίας και κακού τρόπου ζωής. Έχουν κάνει αίτηση υιοθεσίας ηλεκτρονικά. Το συζητήσαμε πριν από 2 μήνες. Μεγάλη η λίστα αναμονής και δεν υπάρχουν μωρά προς υιοθεσία, ούτε ιδιωτική. Λογικό το βρίσκω. Οι άνθρωποι σήμερα είναι πιο ενημερωμένοι σε θέματα αντισύλληψης, αλλά και να μην είναι, οι αμβλώσεις είναι δικαίωμα της γυναίκας σε αντίθεση με όσα γινόταν ματαπολεμικά που τα ζευγάρια υιοθετούσαν ακόμα και με 4-5 βιολογικά παιδιά. Μια κοινωνική λειτουργός τούς πρότεινε την υιοθεσία παιδιού με αναπηρία, ως γρηγορότερη, γιατί τα παιδάκια αυτά δεν τα ζητάει κανείς και η αναπηρία τους είναι και ο λόγος της εγκατάλειψής τους από τους βιολογικούς τους γονείς. Μάλιστα της έκανε την εξής ερώτηση: αν γεννούσες ένα παιδάκι, το οποίο είχε μια μορφή αναπηρίας, θα το αγαπούσες λιγότερο; Επιχείρημα που βρίσκω πολύ σωστό. Από την άλλη, καταλαβαίνω τις εκφράσεις του κόσμου "η υγεία πάνω από όλα" ή το κλασικό που σου λένε στα χωριά κάτι ξεχασμένες γιαγιάδες μόλις τους πεις ότι περιμένεις κόρη: "Ε, δεν πειράζει. Γερό να 'ναι κι ό,τι να 'ναι". Είναι κρίμα για τα παιδάκια στα ιδρύματα να μην τα θέλει κανείς, ενώ αν ήταν υγιή θα σχημάτιζαν ουρές... Δεν ξέρω, με έχει μπερδέψει. Αλλά στη θέση της, μάλλον θα το έκανα. Εσάς ποια η γνώμη σας για την υιοθεσία παιδιού ΑΜΕΑ;

[linaa]

11 ώρες πρίν, Maira98 είπε:

Συγγενικό μου πρόσωπο, μανιώδης καπνίστρια στο παρελθόν, ανέβαλλε συνεχώς τη μητρότητα. Έφτασε λοιπόν σε ένα σημείο που δεν μπορούσε να κάνει παιδί με τον σύζυγό της ούτε με τη βοήθεια της Ιατρικής λόγω ηλικίας και κακού τρόπου ζωής. Έχουν κάνει αίτηση υιοθεσίας ηλεκτρονικά. Το συζητήσαμε πριν από 2 μήνες. Μεγάλη η λίστα αναμονής και δεν υπάρχουν μωρά προς υιοθεσία, ούτε ιδιωτική. Λογικό το βρίσκω. Οι άνθρωποι σήμερα είναι πιο ενημερωμένοι σε θέματα αντισύλληψης, αλλά και να μην είναι, οι αμβλώσεις είναι δικαίωμα της γυναίκας σε αντίθεση με όσα γινόταν ματαπολεμικά που τα ζευγάρια υιοθετούσαν ακόμα και με 4-5 βιολογικά παιδιά. Μια κοινωνική λειτουργός τούς πρότεινε την υιοθεσία παιδιού με αναπηρία, ως γρηγορότερη, γιατί τα παιδάκια αυτά δεν τα ζητάει κανείς και η αναπηρία τους είναι και ο λόγος της εγκατάλειψής τους από τους βιολογικούς τους γονείς. Μάλιστα της έκανε την εξής ερώτηση: αν γεννούσες ένα παιδάκι, το οποίο είχε μια μορφή αναπηρίας, θα το αγαπούσες λιγότερο; Επιχείρημα που βρίσκω πολύ σωστό. Από την άλλη, καταλαβαίνω τις εκφράσεις του κόσμου "η υγεία πάνω από όλα" ή το κλασικό που σου λένε στα χωριά κάτι ξεχασμένες γιαγιάδες μόλις τους πεις ότι περιμένεις κόρη: "Ε, δεν πειράζει. Γερό να 'ναι κι ό,τι να 'ναι". Είναι κρίμα για τα παιδάκια στα ιδρύματα να μην τα θέλει κανείς, ενώ αν ήταν υγιή θα σχημάτιζαν ουρές... Δεν ξέρω, με έχει μπερδέψει. Αλλά στη θέση της, μάλλον θα το έκανα. Εσάς ποια η γνώμη σας για την υιοθεσία παιδιού ΑΜΕΑ;

Δεν είναι θέμα αγάπης είναι θέμα αντοχής . 

[ΧρυσαΜ]

13 ώρες πρίν, Maira98 είπε:

Συγγενικό μου πρόσωπο, μανιώδης καπνίστρια στο παρελθόν, ανέβαλλε συνεχώς τη μητρότητα. Έφτασε λοιπόν σε ένα σημείο που δεν μπορούσε να κάνει παιδί με τον σύζυγό της ούτε με τη βοήθεια της Ιατρικής λόγω ηλικίας και κακού τρόπου ζωής. Έχουν κάνει αίτηση υιοθεσίας ηλεκτρονικά. Το συζητήσαμε πριν από 2 μήνες. Μεγάλη η λίστα αναμονής και δεν υπάρχουν μωρά προς υιοθεσία, ούτε ιδιωτική. Λογικό το βρίσκω. Οι άνθρωποι σήμερα είναι πιο ενημερωμένοι σε θέματα αντισύλληψης, αλλά και να μην είναι, οι αμβλώσεις είναι δικαίωμα της γυναίκας σε αντίθεση με όσα γινόταν ματαπολεμικά που τα ζευγάρια υιοθετούσαν ακόμα και με 4-5 βιολογικά παιδιά. Μια κοινωνική λειτουργός τούς πρότεινε την υιοθεσία παιδιού με αναπηρία, ως γρηγορότερη, γιατί τα παιδάκια αυτά δεν τα ζητάει κανείς και η αναπηρία τους είναι και ο λόγος της εγκατάλειψής τους από τους βιολογικούς τους γονείς. Μάλιστα της έκανε την εξής ερώτηση: αν γεννούσες ένα παιδάκι, το οποίο είχε μια μορφή αναπηρίας, θα το αγαπούσες λιγότερο; Επιχείρημα που βρίσκω πολύ σωστό. Από την άλλη, καταλαβαίνω τις εκφράσεις του κόσμου "η υγεία πάνω από όλα" ή το κλασικό που σου λένε στα χωριά κάτι ξεχασμένες γιαγιάδες μόλις τους πεις ότι περιμένεις κόρη: "Ε, δεν πειράζει. Γερό να 'ναι κι ό,τι να 'ναι". Είναι κρίμα για τα παιδάκια στα ιδρύματα να μην τα θέλει κανείς, ενώ αν ήταν υγιή θα σχημάτιζαν ουρές... Δεν ξέρω, με έχει μπερδέψει. Αλλά στη θέση της, μάλλον θα το έκανα. Εσάς ποια η γνώμη σας για την υιοθεσία παιδιού ΑΜΕΑ;

Το θέμα είναι υιοθετούν ένα παιδί με κάποια αναπηρία επειδή νιώθουν ότι έτσι θα το βοηθήσουν να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής; Το υιοθετούν επειδή το λυπούνται; Ή η τριτη περίπτωση, το υιοθετούν μόνο και μόνο επειδή αποφάσισαν να γίνουν γονείς και θα γίνουν πιο γρήγορα αν επιλέξουν ένα παιδί με αναπηρία; Γιατί έτσι καλύπτουν τη δίκη τους ανάγκη κι όχι του παιδιού.

Πρέπει κατά τη γνώμη μου να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού, να τούς βοηθήσει να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν και μετά να συζητήσουν τα προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν μακροπρόθεσμα, να σκεφτούν αν είναι έτοιμοι να τα διαχειριστούν.

Δηλαδή αν τούς έπαιρναν τηλέφωνο και τούς έλεγαν «έχουμε διαθέσιμης δυο παιδιά, ίδιας ηλικίας, το πρώτο είναι υγιές ενώ το δεύτερο έχει μιας μορφής αναπηρίας». Αν η επιλογή τους είναι το πρώτο, αυτό σημαίνει ότι στην παρούσα φάση πάνε να υιοθετήσουν ένα παιδί με κάποια αναπηρία μόνο και μόνο επειδή θέλουν να γίνουν γονείς.

@linaa ξέρω ότι μπορεί να μη συμφωνήσεις γιατί μπορεί να σου φαίνονται μπερδεμένα αυτά που γράφω 😂

[linaa]

πρίν από 9 λεπτά , ΧρυσαΜ είπε:

Το θέμα είναι υιοθετούν ένα παιδί με κάποια αναπηρία επειδή νιώθουν ότι έτσι θα το βοηθήσουν να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής; Το υιοθετούν επειδή το λυπούνται; Ή η τριτη περίπτωση, το υιοθετούν μόνο και μόνο επειδή αποφάσισαν να γίνουν γονείς και θα γίνουν πιο γρήγορα αν επιλέξουν ένα παιδί με αναπηρία; Γιατί έτσι καλύπτουν τη δίκη τους ανάγκη κι όχι του παιδιού.

Πρέπει κατά τη γνώμη μου να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού, να τούς βοηθήσει να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν και μετά να συζητήσουν τα προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν μακροπρόθεσμα, να σκεφτούν αν είναι έτοιμοι να τα διαχειριστούν.

Δηλαδή αν τούς έπαιρναν τηλέφωνο και τούς έλεγαν «έχουμε διαθέσιμης δυο παιδιά, ίδιας ηλικίας, το πρώτο είναι υγιές ενώ το δεύτερο έχει μιας μορφής αναπηρίας». Αν η επιλογή τους είναι το πρώτο, αυτό σημαίνει ότι στην παρούσα φάση πάνε να υιοθετήσουν ένα παιδί με κάποια αναπηρία μόνο και μόνο επειδή θέλουν να γίνουν γονείς.

@linaa ξέρω ότι μπορεί να μη συμφωνήσεις γιατί μπορεί να σου φαίνονται μπερδεμένα αυτά που γράφω 😂

Συμφωνώ καταλαβαίνω τι εννοείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν υιοθετούν παιδιά με αναπηρία όχι επειδή δεν τα αγαπάνε ή επειδή δεν τα θέλουν . Αλλά είναι θέμα όπως ειπα αντοχής Κ ψυχικής Κ υλικής Κ ουσιαστικής. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο κουράγιο . 

[Maira98]

1 hour ago, ΧρυσαΜ είπε:

Το θέμα είναι υιοθετούν ένα παιδί με κάποια αναπηρία επειδή νιώθουν ότι έτσι θα το βοηθήσουν να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής; Το υιοθετούν επειδή το λυπούνται; Ή η τριτη περίπτωση, το υιοθετούν μόνο και μόνο επειδή αποφάσισαν να γίνουν γονείς και θα γίνουν πιο γρήγορα αν επιλέξουν ένα παιδί με αναπηρία; Γιατί έτσι καλύπτουν τη δίκη τους ανάγκη κι όχι του παιδιού.

Πρέπει κατά τη γνώμη μου να ζητήσουν τη γνώμη ενός ειδικού, να τούς βοηθήσει να σκεφτούν τι πραγματικά θέλουν και μετά να συζητήσουν τα προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν μακροπρόθεσμα, να σκεφτούν αν είναι έτοιμοι να τα διαχειριστούν.

Δηλαδή αν τούς έπαιρναν τηλέφωνο και τούς έλεγαν «έχουμε διαθέσιμης δυο παιδιά, ίδιας ηλικίας, το πρώτο είναι υγιές ενώ το δεύτερο έχει μιας μορφής αναπηρίας». Αν η επιλογή τους είναι το πρώτο, αυτό σημαίνει ότι στην παρούσα φάση πάνε να υιοθετήσουν ένα παιδί με κάποια αναπηρία μόνο και μόνο επειδή θέλουν να γίνουν γονείς.

@linaa ξέρω ότι μπορεί να μη συμφωνήσεις γιατί μπορεί να σου φαίνονται μπερδεμένα αυτά που γράφω 😂

Ναι, πολύ σημαντικό αυτό. Τα κίνητρα για τα οποία θέλει ένα ζευγάρι να αποκτήσει παιδί, τα οποία ελάχιστοι σκέφτονται πριν τεκνοποιήσουν ή τεκνοθετήσουν. Από την άλλη βέβαια, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά για ένα παιδί ΑΜΕΑ. Είναι πιο ευαισθητοποιημένη και η Πολιτεία. Δηλαδή βοηθά και με καλύτερες υποδομές για να είναι προσβάσιμοι οι χώροι, βοηθά στην εκπαιδευτική και επαγγελματική αποκατάσταση. Χρειάζονται βέβαια κάποια έξτρα φροντίδα, κάποια σεμινάρια και μια στήριξη για το πώς θα υποδεχτούν αυτό το παιδί. Είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσει το ζευγάρι και όπως είπες να δει τους λόγους που θέλουν ένα παιδί. Ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

[LeneL]

16 ώρες πρίν, Maira98 είπε:

Ναι, πολύ σημαντικό αυτό. Τα κίνητρα για τα οποία θέλει ένα ζευγάρι να αποκτήσει παιδί, τα οποία ελάχιστοι σκέφτονται πριν τεκνοποιήσουν ή τεκνοθετήσουν. Από την άλλη βέβαια, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά για ένα παιδί ΑΜΕΑ. Είναι πιο ευαισθητοποιημένη και η Πολιτεία. Δηλαδή βοηθά και με καλύτερες υποδομές για να είναι προσβάσιμοι οι χώροι, βοηθά στην εκπαιδευτική και επαγγελματική αποκατάσταση. Χρειάζονται βέβαια κάποια έξτρα φροντίδα, κάποια σεμινάρια και μια στήριξη για το πώς θα υποδεχτούν αυτό το παιδί. Είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσει το ζευγάρι και όπως είπες να δει τους λόγους που θέλουν ένα παιδί. Ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

Θα διαφωνήσω λίγο, έως αρκετά, στο κομμάτι στήριξης της πολιτείας. Έχω στο στενό συγγενικό μου περιβάλλον, άτομο με βαριά μορφή αναπηρίας, και είμαι και η ίδια εκπαιδευτικός, οπότε έχω μια σχετικά καλή εικόνα για το κομμάτι της εκπαίδευσης τουλάχιστον. 

Τα ειδικά σχολεία είναι μονίμως υποστελεχωμένα,  έχει μειωθεί στο ελάχιστο η παράλληλη στήριξη ( που είναι ένας βασικός θεσμός, ώστε ακόμα πιο και παιδιά με 'ελαφρια' ας το πούμε για συντομία του λόγου προβλήματα , να μπορούν να φοιτήσουν στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης και να ενσωματωθούν καλύτερα, σχολικές νοσηλεύτριες δε βλέπεις ούτε με το κιάλι.. και όλα αυτά για τα παιδιά μέχρι τα 18 που το σχολείο είναι υποχρεωτικό, οπότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάπως θα φοιτήσουν. Από τα 18 και πάνω υπάρχει ελάχιστη πρόβλεψη για την απασχόληση έστω αυτών των ατόμων. Ας μη μιλήσουμε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επιδόματα κτλ..

Απ' την άλλη νομίζω ότι όλοι, λίγο πολύ με τα ίδια κίνητρα ξεκινάμε να κάνουμε παιδιά ολοι. Εάν τα κίνητρα ήταν αμιγώς αλτρουιστικα και καθόλου εγωιστικά, τότε και αυτοί που δεν αντιμετωπίζουν θέματα γονιμότητας, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε υιοθεσία παιδιού και μάλιστα παιδιού ΑΜΕΑ, που θα είχε λιγότερες πιθανότητες να υιοθετηθεί.. και στις φυσικές κύησεις γίνονται προγεννητικοι έλεγχοι και πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να διακόψουν κυήσεις που τα παιδιά θα έχουν κάποιο σύνδρομο. Επίσης ο προεμφυτευτικος έλεγχος δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστούν τα οποία γονιδιακά θέματα και να μην προχωρήσουν καν σε έμβρυομεταφορά.. με αυτή τη λογική λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να σκεφτούν τους λόγους που θέλουν ένα παιδί..

[Maira98]

3 ώρες πρίν, LeneL είπε:

Θα διαφωνήσω λίγο, έως αρκετά, στο κομμάτι στήριξης της πολιτείας. Έχω στο στενό συγγενικό μου περιβάλλον, άτομο με βαριά μορφή αναπηρίας, και είμαι και η ίδια εκπαιδευτικός, οπότε έχω μια σχετικά καλή εικόνα για το κομμάτι της εκπαίδευσης τουλάχιστον. 

Τα ειδικά σχολεία είναι μονίμως υποστελεχωμένα,  έχει μειωθεί στο ελάχιστο η παράλληλη στήριξη ( που είναι ένας βασικός θεσμός, ώστε ακόμα πιο και παιδιά με 'ελαφρια' ας το πούμε για συντομία του λόγου προβλήματα , να μπορούν να φοιτήσουν στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης και να ενσωματωθούν καλύτερα, σχολικές νοσηλεύτριες δε βλέπεις ούτε με το κιάλι.. και όλα αυτά για τα παιδιά μέχρι τα 18 που το σχολείο είναι υποχρεωτικό, οπότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάπως θα φοιτήσουν. Από τα 18 και πάνω υπάρχει ελάχιστη πρόβλεψη για την απασχόληση έστω αυτών των ατόμων. Ας μη μιλήσουμε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επιδόματα κτλ..

Απ' την άλλη νομίζω ότι όλοι, λίγο πολύ με τα ίδια κίνητρα ξεκινάμε να κάνουμε παιδιά ολοι. Εάν τα κίνητρα ήταν αμιγώς αλτρουιστικα και καθόλου εγωιστικά, τότε και αυτοί που δεν αντιμετωπίζουν θέματα γονιμότητας, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε υιοθεσία παιδιού και μάλιστα παιδιού ΑΜΕΑ, που θα είχε λιγότερες πιθανότητες να υιοθετηθεί.. και στις φυσικές κύησεις γίνονται προγεννητικοι έλεγχοι και πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να διακόψουν κυήσεις που τα παιδιά θα έχουν κάποιο σύνδρομο. Επίσης ο προεμφυτευτικος έλεγχος δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστούν τα οποία γονιδιακά θέματα και να μην προχωρήσουν καν σε έμβρυομεταφορά.. με αυτή τη λογική λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να σκεφτούν τους λόγους που θέλουν ένα παιδί..

Ναι, σίγουρα! Εννοώ ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τη δεκαετία '60 ή '80 που δεν υπήρχε μέριμνα ούτε υποδομές. Να σου πω την αλήθεια, θεωρώ ότι στην περίπτωση που ανέφερα, τα κίνητρα είναι και κάπως εγωιστικά, αφού άργησε να αποδεχτεί ακόμα και την εξωσωματική με δωρεά ωαρίων. Την αποδέχτηκε όταν απελπίστηκε, παρά τις συμβουλές του γιατρού της από την αρχή. Και στην υιοθεσία ήθελε παιδί μέχρι 4 ετών. Δεν ξέρω πραγματικά...

[LeneL]

9 ώρες πρίν, Maira98 είπε:

Ναι, σίγουρα! Εννοώ ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τη δεκαετία '60 ή '80 που δεν υπήρχε μέριμνα ούτε υποδομές. Να σου πω την αλήθεια, θεωρώ ότι στην περίπτωση που ανέφερα, τα κίνητρα είναι και κάπως εγωιστικά, αφού άργησε να αποδεχτεί ακόμα και την εξωσωματική με δωρεά ωαρίων. Την αποδέχτηκε όταν απελπίστηκε, παρά τις συμβουλές του γιατρού της από την αρχή. Και στην υιοθεσία ήθελε παιδί μέχρι 4 ετών. Δεν ξέρω πραγματικά...

Δεν είμαστε όπως στις 1Ο ετιες που περιγράφεις, όμως το βασικό πρόβλημα που βασανίζει τους γονείς αυτών των παιδιών, κρίνοντας από την περίπτωση που ξέρω εγώ, αλλά και με βάση του τι θα σκεφτόμουν κι εγώ είναι : τι θα απογίνει αυτό το παιδί όταν πεθάνω ή και όταν είμαι πολύ ανήμπορος για να το φροντίσω.. και αυτό δεν έχει αλλάξει στην Ελλάδα και δε θα αλλάξει για πάρα πολλά χρόνια. Το παιδί που σου περιγράφω είναι δεδομένο ότι θα καταλήξει στο Δαφνί, χαπακωμενο και σε καταστολη γιατι δεν υπάρχει κάπου αλλού να πάει. Όσο για τον προβληματισμό της γνωστής σου να αποδεχθεί τη δωρεά είναι πολύ λογικός και δείχνει ωριμότητα και ψυχραιμία. Καμία από εμάς όταν σκεφτόταν τη δημιουργία οικογένειας δεν τη φανταζόταν μέσα σε ένα χειρουργείο, μετα από μήνες ενέσεων, ωολληψιων, ορμονών, αποτυχιών. Η υπογονιμότητα είναι κατάσταση δεν είναι ιδιότητα και περνάς από πάρα πολλά στάδια μέχρι να την αποδεχθείς. Το να μην μπορείς καν να κάνεις παιδί, γιατί όσες πήγαμε με δωρεά πήγαμε γιατί κάποια στιγμή στη ζωή μας μάθαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί ούτε καν με εξωσωματική και φάγαμε ακόμα μεγαλύτερο άκυρο, είναι τεράστιο σοκ. Ακόμα πιο τεράστιο είναι να μαθαίνεις ότι δεν μπορείς καν να κυοφορήσεις. Δεν το ξέραμε πάντα, το μάθαμε όταν προσπαθήσαμε να κάνουμε παιδί. Από εκεί και πέρα γονιός δε γεννιέσαι, γίνεσαι παρέα με το παιδί σου. Οι οποίοι δισταγμοί να αποδεχθείς μια λύση δε σε κάνουν έναν ενδυνάμει "κακό γονιό" . Τα μωρά μου με κοιτάνε σαν το ξερολούκουμο, και δεν έχουν ιδέα πόσο έκλαψα στο ασανσέρ του πρώτου εξωσωματικου που μου είπε ότι μπορω να κάνω παιδί μόνο με δωρεά.

 

 

[Maira98]

πρίν από 32 λεπτά , LeneL είπε:

Δεν είμαστε όπως στις 1Ο ετιες που περιγράφεις, όμως το βασικό πρόβλημα που βασανίζει τους γονείς αυτών των παιδιών, κρίνοντας από την περίπτωση που ξέρω εγώ, αλλά και με βάση του τι θα σκεφτόμουν κι εγώ είναι : τι θα απογίνει αυτό το παιδί όταν πεθάνω ή και όταν είμαι πολύ ανήμπορος για να το φροντίσω.. και αυτό δεν έχει αλλάξει στην Ελλάδα και δε θα αλλάξει για πάρα πολλά χρόνια. Το παιδί που σου περιγράφω είναι δεδομένο ότι θα καταλήξει στο Δαφνί, χαπακωμενο και σε καταστολη γιατι δεν υπάρχει κάπου αλλού να πάει. Όσο για τον προβληματισμό της γνωστής σου να αποδεχθεί τη δωρεά είναι πολύ λογικός και δείχνει ωριμότητα και ψυχραιμία. Καμία από εμάς όταν σκεφτόταν τη δημιουργία οικογένειας δεν τη φανταζόταν μέσα σε ένα χειρουργείο, μετα από μήνες ενέσεων, ωολληψιων, ορμονών, αποτυχιών. Η υπογονιμότητα είναι κατάσταση δεν είναι ιδιότητα και περνάς από πάρα πολλά στάδια μέχρι να την αποδεχθείς. Το να μην μπορείς καν να κάνεις παιδί, γιατί όσες πήγαμε με δωρεά πήγαμε γιατί κάποια στιγμή στη ζωή μας μάθαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί ούτε καν με εξωσωματική και φάγαμε ακόμα μεγαλύτερο άκυρο, είναι τεράστιο σοκ. Ακόμα πιο τεράστιο είναι να μαθαίνεις ότι δεν μπορείς καν να κυοφορήσεις. Δεν το ξέραμε πάντα, το μάθαμε όταν προσπαθήσαμε να κάνουμε παιδί. Από εκεί και πέρα γονιός δε γεννιέσαι, γίνεσαι παρέα με το παιδί σου. Οι οποίοι δισταγμοί να αποδεχθείς μια λύση δε σε κάνουν έναν ενδυνάμει "κακό γονιό" . Τα μωρά μου με κοιτάνε σαν το ξερολούκουμο, και δεν έχουν ιδέα πόσο έκλαψα στο ασανσέρ του πρώτου εξωσωματικου που μου είπε ότι μπορω να κάνω παιδί μόνο με δωρεά.

 

 

Υπέροχο σχόλιο και σ' ευχαριστώ που βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά. Το ότι είσαι εκπαιδευτικός και θα έχεις δει αρκετά ζητήματα βοηθάει πολύ και βλέπω ότι έχεις σχηματίσει μια εμπεριστατωμένη θεώρηση των επιλογών που έχουμε στη ζωή. Θλιβερό αυτό με το παιδάκι που περιέγραψες, και πόσα άλλα διαβάζουμε κάθε μέρα ή βλέπουμε δίπλα μας. Στην περίπτωση που σου λέω έγιναν πολλά λάθη εξ αρχής και μου τα έχει πει κι ίδια ότι αν γύριζε τον χρόνο πίσω, θα έκανε αλλιώς. Θα μου πεις και ποιος άνθρωπος δεν το έχει πει αυτό έστω και μια φορά στη ζωή του. Το θέμα είναι να συνεχίζουμε, να μην παραιτούμαστε και να μην αποκλείουμε τίποτα στη ζωή. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου, ό τι καλύτερο!

[mama16]

Υποκλίνομαι σε όσους εν γνώσει τους επιλέγουν να υιοθετήσουν παιδάκια με αναπηρία. Θέλει απίστευτη δύναμη κ αντοχή.. Εγώ νομίζω δυστυχώς δεν θα μπορούσα. Αυτό μόνο που ίσως θα ήμουν ικανή να κάνω είναι αν έμενα έγκυος κ μάθαινα στην αμνιοπαρακέντηση ότι έχει κάποιο πρόβλημα να το κρατούσα γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω έκτρωση. Κ θα ευχόμουν να ζήσω πολλά πολλά χρόνια για να μπορώ να το εξυπηρετώ.. 

Ξέρω οικογένεια με σοβαρή αναπηρία παιδιού που η μητέρα πέθανε κ το φρόντιζε η αδερφή για μια δεκαετία σίγουρα μέχρι που το παιδάκι πέθανε.. Σε αυτή την αδερφή πραγματικά υποκλίνομαι κ μακάρι να έχει όλα τα καλά του κόσμου!

Τώρα αυτό που είπες για την γνωστή σου που ήθελε να υιοθετήσει παιδάκι μέχρι 4 χρονών δεν μου κάνει εντύπωση. Λογικό το βρίσκω γιατί όσο πιο μικρό τόσες περισσότερες στιγμές θα έχετε περάσει μαζί, θα το έχετε ζήσει κ θα έχετε δεθεί. Όσο μεγαλύτερο είναι τόσο πιο δυσκολίες κ ψυχικά τραύματα θα έχεις να αντιμετωπίσεις. Όταν είναι μικρό δεν θα θυμάται κ πολλά πράγματα κ θα σε νιώθει περισσότερο σαν μαμά 

[Maira98]

13 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Υποκλίνομαι σε όσους εν γνώσει τους επιλέγουν να υιοθετήσουν παιδάκια με αναπηρία. Θέλει απίστευτη δύναμη κ αντοχή.. Εγώ νομίζω δυστυχώς δεν θα μπορούσα. Αυτό μόνο που ίσως θα ήμουν ικανή να κάνω είναι αν έμενα έγκυος κ μάθαινα στην αμνιοπαρακέντηση ότι έχει κάποιο πρόβλημα να το κρατούσα γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω έκτρωση. Κ θα ευχόμουν να ζήσω πολλά πολλά χρόνια για να μπορώ να το εξυπηρετώ.. 

Ξέρω οικογένεια με σοβαρή αναπηρία παιδιού που η μητέρα πέθανε κ το φρόντιζε η αδερφή για μια δεκαετία σίγουρα μέχρι που το παιδάκι πέθανε.. Σε αυτή την αδερφή πραγματικά υποκλίνομαι κ μακάρι να έχει όλα τα καλά του κόσμου!

Τώρα αυτό που είπες για την γνωστή σου που ήθελε να υιοθετήσει παιδάκι μέχρι 4 χρονών δεν μου κάνει εντύπωση. Λογικό το βρίσκω γιατί όσο πιο μικρό τόσες περισσότερες στιγμές θα έχετε περάσει μαζί, θα το έχετε ζήσει κ θα έχετε δεθεί. Όσο μεγαλύτερο είναι τόσο πιο δυσκολίες κ ψυχικά τραύματα θα έχεις να αντιμετωπίσεις. Όταν είναι μικρό δεν θα θυμάται κ πολλά πράγματα κ θα σε νιώθει περισσότερο σαν μαμά 

Ένας πρώην συμμαθητής μου είχε υιοθετηθεί σε ηλικία 8 ετών. Δε σου κρύβω ότι είχε μια άσχημη εφηβεία, με αλκοόλ, με κόντρες με μηχανές και από τύχη ζει. Ήταν πολύ χειριστικός με την οικογένειά του. Δηλαδή χρησιμοποιούσε το χαρτί της υιοθεσίας για να τους κάνει συναισθηματικό εκβιασμό με αποτέλεσμα να του κάνουν όλα τα χατήρια. Δεν είχα δει πιο κακομαθημένο άτομο στη ζωή μου. Αλλά πιστεύω είναι και θέμα χαρακτήρα του γονιού. Κανείς δεν εγγυάται ότι αν τον έπαιρναν από μωρό ή αν τον γεννούσαν δε θα είχε εξελιχθεί έτσι.