Καφέ Εξωσωματικής 2024 !

[Angot]

πρίν από 5 λεπτά , linaa είπε:

Είναι συνεχόμενος πόνος ή έρχετε Κ φεύγει? Όταν πας να του το πεις . 

συνεχόμενο ! περνάει άμα ξαπλώνω και άμα περπατάω νομίζω είναι καλύτερα! όπως ακριβώς ένιωθα στο 1ο τρίμηνο! ναι εννοείται θα του το πω κάποια στιγμή που του ειχα επι πάλι ότι εχω πονάκια κατά τη 15η είχε πει είναι λογικό μεγαλώνει η μήτρα σου ! θα πάρω buscopan απόψε 

[linaa]

Just now, Angot είπε:

συνεχόμενο ! περνάει άμα ξαπλώνω και άμα περπατάω νομίζω είναι καλύτερα! όπως ακριβώς ένιωθα στο 1ο τρίμηνο! ναι εννοείται θα του το πω κάποια στιγμή που του ειχα επι πάλι ότι εχω πονάκια κατά τη 15η είχε πει είναι λογικό μεγαλώνει η μήτρα σου ! 

Άμα είναι συνεχόμενο μάλλον το έντερο σου είναι μήπως σε πειράζει το μαγνήσιο? . Γενικά το πρώτο τρίμηνο δικαιολογούνται οι πόνοι περιόδου μετά όμως πρέπει να ελέγχονται αν διαρκούν . 

[Angot]

πρίν από 11 λεπτά , linaa είπε:

Άμα είναι συνεχόμενο μάλλον το έντερο σου είναι μήπως σε πειράζει το μαγνήσιο? . Γενικά το πρώτο τρίμηνο δικαιολογούνται οι πόνοι περιόδου μετά όμως πρέπει να ελέγχονται αν διαρκούν . 

η αλήθεια είναι ότι εχω αυξήσει το μαγνήσιο από 1 σε 2 , δεν ήξερα οτι επηρεάζει!   καθόλη τη διάρκεια ειμαι μια χαρά στην τουαλέτα μου ,παρόλαυτα  εχω αρκετά αέρια (σορρυ) , και γενικά η διατροφή είναι είναι καθημερινό φαγητό απ έξω μαγειρευτό γιατί δεν εχω κανέναν να μ μαγειρέψει, εγώ γυρίζω στις 6 από τη δουλειά πτώμα και ο άντρας μου δεν ξερει καθόλου! ίσως αρχίζουν και μ πέφτουν βαριά όσο περνάει ο καιρός ! 

[linaa]

πρίν από 3 λεπτά , Angot είπε:

η αλήθεια είναι ότι εχω αυξήσει το μαγνήσιο από 1 σε 2 , δεν ήξερα οτι επηρεάζει!   καθόλη τη διάρκεια ειμαι μια χαρά στην τουαλέτα μου παρόλαυτα  εχω αρκετά αέρια (σορρυ) , και γενικά η διατροφή είναι είναι καθημερινό φαγητό απ έξω μαγειρευτό γιατί δεν εχω κανέναν να μ μαγειρέψει, εγώ γυρίζω στις 6 από τη δουλειά πτώμα και ο άντρας μου δεν ξερει καθόλου! ίσως αρχίζουν και μ πέφτουν βαριά όσο περνάει ο καιρός ! 

Ε λογικό αν ξεκίνησε ο πόνος από όταν αυξήσες το μαγνήσιο τότε το μαγνήσιο είναι. Το μαγνήσιο επιρεαζει το έντερο γι'αυτό στην δυσκοιλιότητα δίνουν γάλα Μαγνησίας μαγνήσιο είναι. 

[Angot]

Just now, linaa είπε:

Ε λογικό αν ξεκίνησε ο πόνος από όταν αυξήσες το μαγνήσιο τότε το μαγνήσιο είναι. Το μαγνήσιο επιρεαζει το έντερο γι'αυτό στην δυσκοιλιότητα δίνουν γάλα Μαγνησίας μαγνήσιο είναι. 

α ίσως τότε αυτή είναι η εξήγηση ! δεν εχω κάνει κάτι διαφορετικό απ ότι εκανα όλες τις άλλες βδομαδες ! δλδ δευτέρα ξεκινησα το παραπάνω μαγνήσιο και παρασκευη πρωί ειχα ενοχλήσεις !

[Angot]

κορίτσια ζυγίστηκα …. 4 κιλά εχω πάρει ειμαι 5 μηνών +2 εβδομάδων περίπου! πολλά είναι; έπεσα από τα σύννεφα  νόμιζα δεν ειχα πάρει καθόλου γιατί τα ρουχα μ κάνουν κανονικά στα πόδια, μόνος την κοιλιά δεν μπαίνουν ! που να έτρωγα κ πολύ κ ολας 

[marmaki]

πρίν από 24 λεπτά , Angot είπε:

κορίτσια ζυγίστηκα …. 4 κιλά εχω πάρει ειμαι 5 μηνών +2 εβδομάδων περίπου! πολλά είναι; έπεσα από τα σύννεφα  νόμιζα δεν ειχα πάρει καθόλου γιατί τα ρουχα μ κάνουν κανονικά στα πόδια, μόνος την κοιλιά δεν μπαίνουν ! που να έτρωγα κ πολύ κ ολας 

Θυμάμαι ότι ήσουν λεπτή (με φυσιολογικό δεικτη μαζας σωματος), άρα από όταν μπεις στο 2ο τριμηνο αν παίρνεις 400γραμμάρια την εβδομάδα είσαι καλά. Αν είσαι 5 μηνών και 2 εβδομάδων (άρα έχουν περάσει 10 εβδομαδες) τότε είναι οκ τα 4 κιλά ακριβώς! 

Αλλά και 500-520 γραμμάρια την εβδομάδα να παίρνεις πάλι οκ είσαι νομίζω.

Βέβαια είμαι εγώ 5 μηνών και 2 εβδομάδων και 2 ημερών που έχω π.η.τ 7/6, θυμάμαι ότι εσύ είσαι τον Ιούλιο..

[Angot]

πρίν από 2 λεπτά , marmaki είπε:

Θυμάμαι ότι ήσουν λεπτή (με φυσιολογικό δεικτη μαζας σωματος), άρα από όταν μπεις στο 2ο τριμηνο αν παίρνεις 400γραμμάρια την εβδομάδα είσαι καλά. Αν είσαι 5 μηνών και 2 εβδομάδων (άρα έχουν περάσει 10 εβδομαδες) τότε είναι οκ τα 4 κιλά ακριβώς! 

Αλλά και 500-520 γραμμάρια την εβδομάδα να παίρνεις πάλι οκ είσαι νομίζω.

Βέβαια είμαι εγώ 5 μηνών και 2 εβδομάδων και 2 ημερών που έχω π.η.τ 7/6, θυμάμαι ότι εσύ είσαι τον Ιούλιο..

τι εβδομάδα είσαι;  βρε συ κουφάθηκα γιατί δεν τρωω καθόλου πολυ 

[Nels]

πρίν από 24 λεπτά , Angot είπε:

τι εβδομάδα είσαι;  βρε συ κουφάθηκα γιατί δεν τρωω καθόλου πολυ 

Φυσιολογικό είναι να πάρεις κιλά ακόμη και αν τρως το ίδιο με πριν. Αυξανεται ο όγκος των υγρών του σώματος σου, από το αμνιακό, την κατακράτηση έως και το αιμα, μεγαλώνει η μήτρα, έχεις πλακούντα, πρήζεται το στήθος, κινείσαι λιγότερο απ ότι πριν, έχεις ένα μωράκι στην κοιλια και ένα σωρό ακομη. Εγώ ειχα βάλει 12 κιλά στην εγκυμοσύνη , οταν βγήκα από το μαιευτήριο είχα χάσει τα 8 (4κιλα ήταν το μωρο οπότε λογικο) και σε 3 βδομάδες αλλά 3. Βέβαια μετά λίγο το κλείσιμο στο σπίτι, λίγο  το άστατο πρόγραμμα φαγητό λίγο η όρεξη για γλυκά που τα είχα στερηθεί  κατι έβαλα από κιλά, αν πρόσεχα θα ήμουν πιο αδύνατη από πριν την εγκυμοσύνη ήδη.  Οπότε μην ανησυχείς, μια χαρά είσαι αν παίρνεις 1 κιλό το μήνα μέχρι τον 8ο που μετά παίρνεις από 2.

[Angot]

πρίν από 2 λεπτά , Nels είπε:

Φυσιολογικό είναι να πάρεις κιλά ακόμη και αν τρως το ίδιο με πριν. Αυξανεται ο όγκος των υγρών του σώματος σου, από το αμνιακό, κατακράτηση έως και το αιμα, μεγαλώνει η μήτρα, κινείσαι λιγότερο απ ότι πριν και ένα σωρό ακομη. Εγώ ειχα βάλει 12 κιλά στην εγκυμοσύνη , οταν βγήκα από το μαιευτήριο είχα χάσει τα 8 (4κιλα ήταν το μωρο οπότε λογικο) και σε 3 βδομάδες αλλά 3. Βέβαια μετά λίγο το κλείσιμο στο σπίτι, λίγο  το άστατο πρόγραμμα φαγητό λίγο η όρεξη για γλυκά που τα είχα στερηθεί  κατι έβαλα από κιλά, αν πρόσεχα θα ήμουν πιο αδύνατη από πριν την εγκυμοσύνη ήδη.  Οπότε μην ανησυχείς, μια χαρά είσαι αν παίρνεις 1 κιλό το μήνα μέχρι τον 8ο που μετά παίρνεις από 2.

ναι κατάλαβα , μωρέ χαλάλι απλώς ξέρεις παραξενεύτηκα γιατί διατροφικά είναι καλύτερα από πριν αλλά οκ δεν κινούμαι σχεδόν καθόλου ! κάνω ένα περπάτημα τη μέρα περίπου 15 λεπτα στο σύνολο ! κατά τ αλλά κάνω δουλειά γραφείου! δεν πειράζει γερό να ναι το παιδάκι και θα τη βρουμε την άκρη με τα χαζό κιλά 

[Katiamaxiking]

15 ώρες πρίν, MarGe2022 είπε:

@Soho24 κορίτσι μου, το ξέρω, είναι σαν πηγαίνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό. Κάνε υπομονή, με λίγη τύχη ο επόμενος κύκλος θα είναι ο τυχερός σου. 💓 

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, εσένα ή κάποια άλλη κοπέλα, σκέφτομαι και την @Βάσω91 πολύ αυτές τις μέρες (κορίτσι ελπίζω να είσαι καλά 💓 ), αλλά θα σας πω μια ιστορία με μια κάμπια που είδα σήμερα. 🤣 Για να βγάζει νόημα, θα μοιραστώ μαζί σας και ένα μικρό 'μαύρο' update και από εμένα... 

Έκανα τον πρώτο μου φυσικό κύκλο αυτό το μήνα. Πήραμε ένα καλό και ώριμο ωάριο, το οποίο τελικά δεν γονιμοποιήθηκε. Ετών 37, αυτή ήταν η 5η ωοληψία, συνολικά έχω βγάλει 11-12 ώριμα ωάρια (δεν μιλάω για τα συνολικά) τον τελευταίο χρόνο, και ενώ είχαμε γονιμοποιήσεις, βλαστοκύστες μηδέν. Ο γιατρός σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον, απέδωσε το πρόβλημα αυτή τη φορά κυρίως στα ωάρια μου, και μου πρότεινε να σκεφτώ την δωρεά ωαρίων για επόμενη προσπάθεια. Μου το είχε πει ήδη από την προηγούμενη ωοληψία, απλά τώρα ουσιαστικά μου είπε ότι δεν έχει νόημα να το παλέψω άλλο με τα δικά μου. Έχω μπερδευτεί, γιατί είχαμε θέμα και με το σπέρμα εξαρχής, οπότε δεν ξέρω που να το αποδώσω όλο αυτό, έχω απορίες, πολλές απορίες, και επίσης δεν νιώθω έτοιμη για δωρεά ακόμα. 

Όσες με θυμάστε από την αρχή που γράφω, ξέρετε ότι πάντα σας λέω "πάμε κορίτσια, μετά από κάθε αποτυχία, βάζουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, και προχωράμε". Αυτήν την φορά όμως είμαι στα χαμένα, είναι λες και δεν ξέρω ή έχω ξεχάσει πως να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Είναι λες και συμβαίνουν σε άλλη όλα αυτά. Νιώθω ότι πρέπει να ανέβω το Έβερεστ, και δεν μπορώ καν να φτάσω στο first camp!

Μέσα σε αυτό το mindset, και ενώ έχω πλαντάξει στο κλάμα αυτήν την εβδομάδα, σήμερα το πρωί πήραμε δυο καφέδες στο χέρι με τον άντρα μου και βγήκαμε για ένα περπάτημα σε ένα πάρκο. Κάποια στιγμή κάτσαμε σε ένα πεζούλι και συζητούσαμε, και πιάνει το μάτι μου μια κάμπια, που σερνόταν μπροστά στα πόδια μας (το τονίζω, έχει σημασία). Όση ώρα κάτσαμε στο πεζούλι, την κοιτούσα να πηγαίνει αργά αργά, να ξεπερνά χαλίκια και ότι άλλο έβρισκε μπροστά της, να στρίβει και να ξαναστρίβει...δεν ξέρω αν ήθελε να πάει κάπου συγκεκριμένα. Μωρέ μπράβο σκεφτόμουν, κοίτα την, που την βρίσκει την δύναμη και συνεχίζει, και άραγε θα φτάσει ποτέ στον προορισμό της, δεδομένου ότι από εκεί περνούν άνθρωποι, σκυλιά, παιδιά με ποδήλατα... Κάποια στιγμή, όπως μιλούσαμε με τον άντρα μου, την έχασα από τα μάτια μου. Μετά από κανα μισάωρο σηκωθήκαμε και όπως ξεκινήσαμε να περπατάμε, την πιάνει το μάτι μου να έχει ανέβει στο μπατζάκι από την φόρμα του άντρα μου και να το ανεβαίνει αργά αργά κατακόρυφα! Άραγε να της μύριζε μια μπάρα δημητριακών που είχε βάλει στην τσέπη του; δεν ξέρω ποιος ήταν ο προορισμός της... Εν τέλει, την πετάξαμε από πάνω από το παντελόνι (κάπως άτσαλα ομολογώ διότι εγώ ούρλιαζα σαν βλαμμένο 🤣 ), και η κάμπια - εντυπωσιακά ανθεκτική - συνέχιζε και κουνιόταν στο χώμα όταν φύγαμε. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα συνεχίσει να ζει, ή αν η 'πτώση' αργά η γρήγορα θα την τσακίσει, αλλά συνέχιζε να κινείται όσο μπορούσε. 

Οπότε αναρωτήθηκα... η κάμπια αυτή διένυσε τόση απόσταση, μία τρομακτική απόσταση για το μέγεθος της, κάνοντας ένα αβέβαιο ταξίδι, με εμπόδια, σκαρφάλωνε, ξανασκαρφάλωνε, έφαγε και τα μούτρα της, και αυτή εκεί... συνέχιζε...

In short, γιατί το ξεφτίλισα με το σεντόνι, σήμερα ταυτίστηκα με αυτήν την κάμπια. Εμπόδιο και ξανά εμπόδιο, στροφή και ξανά στροφή, και εκεί να προχωράμε, και να σκαρφαλώνουμε, κάποιες φορές χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, και με κίνδυνο κάτι να μας τσαλαπατήσει και να μην φτάσουμε ποτέ εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. 

(οπότε, όσες δεν σας αρκεί ο χαρακτηρισμός 'ηρωίδες', εφεξής μπορείτε να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως... κάμπιες 🤣 )

Απλά τη λάτρεψα την ιστορία σου ❤️

[HEAVEN]

On 31/1/2024 at 3:19 ΜΜ, DizzyツMommy είπε:

Καλησπέρα και γω μαζί σου είμαι!

Προς το παρόν μόλις ξεκίνησα την προετοιμασία 14 ημερών με CYCLACUR για να κάνουμε ετ 2 βλαστοκύστεων, γύρω στα μέσα του μήνα.

 

Καλή μας επιτυχία κορίτσια!!! 

 

Καλή επιτυχία και τύχη εύχομαι!

[Lila ki]

16 hours ago, MarGe2022 said:

@Soho24 κορίτσι μου, το ξέρω, είναι σαν πηγαίνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό. Κάνε υπομονή, με λίγη τύχη ο επόμενος κύκλος θα είναι ο τυχερός σου. 💓 

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, εσένα ή κάποια άλλη κοπέλα, σκέφτομαι και την @Βάσω91 πολύ αυτές τις μέρες (κορίτσι ελπίζω να είσαι καλά 💓 ), αλλά θα σας πω μια ιστορία με μια κάμπια που είδα σήμερα. 🤣 Για να βγάζει νόημα, θα μοιραστώ μαζί σας και ένα μικρό 'μαύρο' update και από εμένα... 

Έκανα τον πρώτο μου φυσικό κύκλο αυτό το μήνα. Πήραμε ένα καλό και ώριμο ωάριο, το οποίο τελικά δεν γονιμοποιήθηκε. Ετών 37, αυτή ήταν η 5η ωοληψία, συνολικά έχω βγάλει 11-12 ώριμα ωάρια (δεν μιλάω για τα συνολικά) τον τελευταίο χρόνο, και ενώ είχαμε γονιμοποιήσεις, βλαστοκύστες μηδέν. Ο γιατρός σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον, απέδωσε το πρόβλημα αυτή τη φορά κυρίως στα ωάρια μου, και μου πρότεινε να σκεφτώ την δωρεά ωαρίων για επόμενη προσπάθεια. Μου το είχε πει ήδη από την προηγούμενη ωοληψία, απλά τώρα ουσιαστικά μου είπε ότι δεν έχει νόημα να το παλέψω άλλο με τα δικά μου. Έχω μπερδευτεί, γιατί είχαμε θέμα και με το σπέρμα εξαρχής, οπότε δεν ξέρω που να το αποδώσω όλο αυτό, έχω απορίες, πολλές απορίες, και επίσης δεν νιώθω έτοιμη για δωρεά ακόμα. 

Όσες με θυμάστε από την αρχή που γράφω, ξέρετε ότι πάντα σας λέω "πάμε κορίτσια, μετά από κάθε αποτυχία, βάζουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, και προχωράμε". Αυτήν την φορά όμως είμαι στα χαμένα, είναι λες και δεν ξέρω ή έχω ξεχάσει πως να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Είναι λες και συμβαίνουν σε άλλη όλα αυτά. Νιώθω ότι πρέπει να ανέβω το Έβερεστ, και δεν μπορώ καν να φτάσω στο first camp!

Μέσα σε αυτό το mindset, και ενώ έχω πλαντάξει στο κλάμα αυτήν την εβδομάδα, σήμερα το πρωί πήραμε δυο καφέδες στο χέρι με τον άντρα μου και βγήκαμε για ένα περπάτημα σε ένα πάρκο. Κάποια στιγμή κάτσαμε σε ένα πεζούλι και συζητούσαμε, και πιάνει το μάτι μου μια κάμπια, που σερνόταν μπροστά στα πόδια μας (το τονίζω, έχει σημασία). Όση ώρα κάτσαμε στο πεζούλι, την κοιτούσα να πηγαίνει αργά αργά, να ξεπερνά χαλίκια και ότι άλλο έβρισκε μπροστά της, να στρίβει και να ξαναστρίβει...δεν ξέρω αν ήθελε να πάει κάπου συγκεκριμένα. Μωρέ μπράβο σκεφτόμουν, κοίτα την, που την βρίσκει την δύναμη και συνεχίζει, και άραγε θα φτάσει ποτέ στον προορισμό της, δεδομένου ότι από εκεί περνούν άνθρωποι, σκυλιά, παιδιά με ποδήλατα... Κάποια στιγμή, όπως μιλούσαμε με τον άντρα μου, την έχασα από τα μάτια μου. Μετά από κανα μισάωρο σηκωθήκαμε και όπως ξεκινήσαμε να περπατάμε, την πιάνει το μάτι μου να έχει ανέβει στο μπατζάκι από την φόρμα του άντρα μου και να το ανεβαίνει αργά αργά κατακόρυφα! Άραγε να της μύριζε μια μπάρα δημητριακών που είχε βάλει στην τσέπη του; δεν ξέρω ποιος ήταν ο προορισμός της... Εν τέλει, την πετάξαμε από πάνω από το παντελόνι (κάπως άτσαλα ομολογώ διότι εγώ ούρλιαζα σαν βλαμμένο 🤣 ), και η κάμπια - εντυπωσιακά ανθεκτική - συνέχιζε και κουνιόταν στο χώμα όταν φύγαμε. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα συνεχίσει να ζει, ή αν η 'πτώση' αργά η γρήγορα θα την τσακίσει, αλλά συνέχιζε να κινείται όσο μπορούσε. 

Οπότε αναρωτήθηκα... η κάμπια αυτή διένυσε τόση απόσταση, μία τρομακτική απόσταση για το μέγεθος της, κάνοντας ένα αβέβαιο ταξίδι, με εμπόδια, σκαρφάλωνε, ξανασκαρφάλωνε, έφαγε και τα μούτρα της, και αυτή εκεί... συνέχιζε...

In short, γιατί το ξεφτίλισα με το σεντόνι, σήμερα ταυτίστηκα με αυτήν την κάμπια. Εμπόδιο και ξανά εμπόδιο, στροφή και ξανά στροφή, και εκεί να προχωράμε, και να σκαρφαλώνουμε, κάποιες φορές χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, και με κίνδυνο κάτι να μας τσαλαπατήσει και να μην φτάσουμε ποτέ εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. 

(οπότε, όσες δεν σας αρκεί ο χαρακτηρισμός 'ηρωίδες', εφεξής μπορείτε να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως... κάμπιες 🤣 )

Πολύ όμορφη ιστορία !!!! Όχι απλά ταυτίστηκα με την κάμπια αλλά την ενιωσα στο πετσί μου !!! Διάβασα την ιστορία και αντί να βάλω τον εαυτό μου στη θέση σου τον έβαλα στην θέση της κάμπιας τόσο που λαχάνιασα κιόλας χαχαχαχαχχα…. Η κάμπια όμως κορίτσια μου γίνεται πεταλούδα … από το χώμα που σέρνεται από τα μπατζάκια που προσπαθεί να πιάστει από τις πέτρες που κινδυνεύει να σκοντάψει  εκεί κάπου ενδιάμεσα γίνεται πεταλούδα και πετάει και πλέον δεν σέρνεται στο χώμα αλλά πετάει ανάμεσα σε ανέμους σε βροχές σε ανέμους σε ήλιους και λουλούδια !!!! 
 

αχ πανάθεμά μας για συγγραφείς προοριζόμαστε οι άτιμες …. Φανταστείτε δηλαδή να κάνουμε και παιδάκι ποσό υπέροχες μανούλες θα γίνουμε !!!

καλη δύναμη κορίτσια μου !!! Καλή επιτυχία σε όσα μάτια κλαίνε σε όσες ψυχές αγωνιούν σε όσες καρδιές χαμογελούν με την ευχή όλες μας να φτάσουμε στον προορισμό μας την μητρότητα είτε μέσα από ανέμους  και βροχές είτε μέσα από ήλιους και ήρεμες θάλασσες ! 

[Soho24]

17 ώρες πρίν, MarGe2022 είπε:

@Soho24 κορίτσι μου, το ξέρω, είναι σαν πηγαίνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό. Κάνε υπομονή, με λίγη τύχη ο επόμενος κύκλος θα είναι ο τυχερός σου. 💓 

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, εσένα ή κάποια άλλη κοπέλα, σκέφτομαι και την @Βάσω91 πολύ αυτές τις μέρες (κορίτσι ελπίζω να είσαι καλά 💓 ), αλλά θα σας πω μια ιστορία με μια κάμπια που είδα σήμερα. 🤣 Για να βγάζει νόημα, θα μοιραστώ μαζί σας και ένα μικρό 'μαύρο' update και από εμένα... 

Έκανα τον πρώτο μου φυσικό κύκλο αυτό το μήνα. Πήραμε ένα καλό και ώριμο ωάριο, το οποίο τελικά δεν γονιμοποιήθηκε. Ετών 37, αυτή ήταν η 5η ωοληψία, συνολικά έχω βγάλει 11-12 ώριμα ωάρια (δεν μιλάω για τα συνολικά) τον τελευταίο χρόνο, και ενώ είχαμε γονιμοποιήσεις, βλαστοκύστες μηδέν. Ο γιατρός σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον, απέδωσε το πρόβλημα αυτή τη φορά κυρίως στα ωάρια μου, και μου πρότεινε να σκεφτώ την δωρεά ωαρίων για επόμενη προσπάθεια. Μου το είχε πει ήδη από την προηγούμενη ωοληψία, απλά τώρα ουσιαστικά μου είπε ότι δεν έχει νόημα να το παλέψω άλλο με τα δικά μου. Έχω μπερδευτεί, γιατί είχαμε θέμα και με το σπέρμα εξαρχής, οπότε δεν ξέρω που να το αποδώσω όλο αυτό, έχω απορίες, πολλές απορίες, και επίσης δεν νιώθω έτοιμη για δωρεά ακόμα. 

Όσες με θυμάστε από την αρχή που γράφω, ξέρετε ότι πάντα σας λέω "πάμε κορίτσια, μετά από κάθε αποτυχία, βάζουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, και προχωράμε". Αυτήν την φορά όμως είμαι στα χαμένα, είναι λες και δεν ξέρω ή έχω ξεχάσει πως να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Είναι λες και συμβαίνουν σε άλλη όλα αυτά. Νιώθω ότι πρέπει να ανέβω το Έβερεστ, και δεν μπορώ καν να φτάσω στο first camp!

Μέσα σε αυτό το mindset, και ενώ έχω πλαντάξει στο κλάμα αυτήν την εβδομάδα, σήμερα το πρωί πήραμε δυο καφέδες στο χέρι με τον άντρα μου και βγήκαμε για ένα περπάτημα σε ένα πάρκο. Κάποια στιγμή κάτσαμε σε ένα πεζούλι και συζητούσαμε, και πιάνει το μάτι μου μια κάμπια, που σερνόταν μπροστά στα πόδια μας (το τονίζω, έχει σημασία). Όση ώρα κάτσαμε στο πεζούλι, την κοιτούσα να πηγαίνει αργά αργά, να ξεπερνά χαλίκια και ότι άλλο έβρισκε μπροστά της, να στρίβει και να ξαναστρίβει...δεν ξέρω αν ήθελε να πάει κάπου συγκεκριμένα. Μωρέ μπράβο σκεφτόμουν, κοίτα την, που την βρίσκει την δύναμη και συνεχίζει, και άραγε θα φτάσει ποτέ στον προορισμό της, δεδομένου ότι από εκεί περνούν άνθρωποι, σκυλιά, παιδιά με ποδήλατα... Κάποια στιγμή, όπως μιλούσαμε με τον άντρα μου, την έχασα από τα μάτια μου. Μετά από κανα μισάωρο σηκωθήκαμε και όπως ξεκινήσαμε να περπατάμε, την πιάνει το μάτι μου να έχει ανέβει στο μπατζάκι από την φόρμα του άντρα μου και να το ανεβαίνει αργά αργά κατακόρυφα! Άραγε να της μύριζε μια μπάρα δημητριακών που είχε βάλει στην τσέπη του; δεν ξέρω ποιος ήταν ο προορισμός της... Εν τέλει, την πετάξαμε από πάνω από το παντελόνι (κάπως άτσαλα ομολογώ διότι εγώ ούρλιαζα σαν βλαμμένο 🤣 ), και η κάμπια - εντυπωσιακά ανθεκτική - συνέχιζε και κουνιόταν στο χώμα όταν φύγαμε. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα συνεχίσει να ζει, ή αν η 'πτώση' αργά η γρήγορα θα την τσακίσει, αλλά συνέχιζε να κινείται όσο μπορούσε. 

Οπότε αναρωτήθηκα... η κάμπια αυτή διένυσε τόση απόσταση, μία τρομακτική απόσταση για το μέγεθος της, κάνοντας ένα αβέβαιο ταξίδι, με εμπόδια, σκαρφάλωνε, ξανασκαρφάλωνε, έφαγε και τα μούτρα της, και αυτή εκεί... συνέχιζε...

In short, γιατί το ξεφτίλισα με το σεντόνι, σήμερα ταυτίστηκα με αυτήν την κάμπια. Εμπόδιο και ξανά εμπόδιο, στροφή και ξανά στροφή, και εκεί να προχωράμε, και να σκαρφαλώνουμε, κάποιες φορές χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, και με κίνδυνο κάτι να μας τσαλαπατήσει και να μην φτάσουμε ποτέ εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. 

(οπότε, όσες δεν σας αρκεί ο χαρακτηρισμός 'ηρωίδες', εφεξής μπορείτε να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως... κάμπιες 🤣 )

Αυτή η κάμπια μίλησε στην καρδιά μου. Απλά σε ευχαριστώ. Κάμπιες λοιπόν ✊🏻

[Ele@n]

21 ώρες πρίν, MarGe2022 είπε:

@Soho24 κορίτσι μου, το ξέρω, είναι σαν πηγαίνεις στην πηγή και να μην πίνεις νερό. Κάνε υπομονή, με λίγη τύχη ο επόμενος κύκλος θα είναι ο τυχερός σου. 💓 

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, εσένα ή κάποια άλλη κοπέλα, σκέφτομαι και την @Βάσω91 πολύ αυτές τις μέρες (κορίτσι ελπίζω να είσαι καλά 💓 ), αλλά θα σας πω μια ιστορία με μια κάμπια που είδα σήμερα. 🤣 Για να βγάζει νόημα, θα μοιραστώ μαζί σας και ένα μικρό 'μαύρο' update και από εμένα... 

Έκανα τον πρώτο μου φυσικό κύκλο αυτό το μήνα. Πήραμε ένα καλό και ώριμο ωάριο, το οποίο τελικά δεν γονιμοποιήθηκε. Ετών 37, αυτή ήταν η 5η ωοληψία, συνολικά έχω βγάλει 11-12 ώριμα ωάρια (δεν μιλάω για τα συνολικά) τον τελευταίο χρόνο, και ενώ είχαμε γονιμοποιήσεις, βλαστοκύστες μηδέν. Ο γιατρός σηκώνει τα χέρια ψηλά πλέον, απέδωσε το πρόβλημα αυτή τη φορά κυρίως στα ωάρια μου, και μου πρότεινε να σκεφτώ την δωρεά ωαρίων για επόμενη προσπάθεια. Μου το είχε πει ήδη από την προηγούμενη ωοληψία, απλά τώρα ουσιαστικά μου είπε ότι δεν έχει νόημα να το παλέψω άλλο με τα δικά μου. Έχω μπερδευτεί, γιατί είχαμε θέμα και με το σπέρμα εξαρχής, οπότε δεν ξέρω που να το αποδώσω όλο αυτό, έχω απορίες, πολλές απορίες, και επίσης δεν νιώθω έτοιμη για δωρεά ακόμα. 

Όσες με θυμάστε από την αρχή που γράφω, ξέρετε ότι πάντα σας λέω "πάμε κορίτσια, μετά από κάθε αποτυχία, βάζουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, και προχωράμε". Αυτήν την φορά όμως είμαι στα χαμένα, είναι λες και δεν ξέρω ή έχω ξεχάσει πως να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Είναι λες και συμβαίνουν σε άλλη όλα αυτά. Νιώθω ότι πρέπει να ανέβω το Έβερεστ, και δεν μπορώ καν να φτάσω στο first camp!

Μέσα σε αυτό το mindset, και ενώ έχω πλαντάξει στο κλάμα αυτήν την εβδομάδα, σήμερα το πρωί πήραμε δυο καφέδες στο χέρι με τον άντρα μου και βγήκαμε για ένα περπάτημα σε ένα πάρκο. Κάποια στιγμή κάτσαμε σε ένα πεζούλι και συζητούσαμε, και πιάνει το μάτι μου μια κάμπια, που σερνόταν μπροστά στα πόδια μας (το τονίζω, έχει σημασία). Όση ώρα κάτσαμε στο πεζούλι, την κοιτούσα να πηγαίνει αργά αργά, να ξεπερνά χαλίκια και ότι άλλο έβρισκε μπροστά της, να στρίβει και να ξαναστρίβει...δεν ξέρω αν ήθελε να πάει κάπου συγκεκριμένα. Μωρέ μπράβο σκεφτόμουν, κοίτα την, που την βρίσκει την δύναμη και συνεχίζει, και άραγε θα φτάσει ποτέ στον προορισμό της, δεδομένου ότι από εκεί περνούν άνθρωποι, σκυλιά, παιδιά με ποδήλατα... Κάποια στιγμή, όπως μιλούσαμε με τον άντρα μου, την έχασα από τα μάτια μου. Μετά από κανα μισάωρο σηκωθήκαμε και όπως ξεκινήσαμε να περπατάμε, την πιάνει το μάτι μου να έχει ανέβει στο μπατζάκι από την φόρμα του άντρα μου και να το ανεβαίνει αργά αργά κατακόρυφα! Άραγε να της μύριζε μια μπάρα δημητριακών που είχε βάλει στην τσέπη του; δεν ξέρω ποιος ήταν ο προορισμός της... Εν τέλει, την πετάξαμε από πάνω από το παντελόνι (κάπως άτσαλα ομολογώ διότι εγώ ούρλιαζα σαν βλαμμένο 🤣 ), και η κάμπια - εντυπωσιακά ανθεκτική - συνέχιζε και κουνιόταν στο χώμα όταν φύγαμε. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα συνεχίσει να ζει, ή αν η 'πτώση' αργά η γρήγορα θα την τσακίσει, αλλά συνέχιζε να κινείται όσο μπορούσε. 

Οπότε αναρωτήθηκα... η κάμπια αυτή διένυσε τόση απόσταση, μία τρομακτική απόσταση για το μέγεθος της, κάνοντας ένα αβέβαιο ταξίδι, με εμπόδια, σκαρφάλωνε, ξανασκαρφάλωνε, έφαγε και τα μούτρα της, και αυτή εκεί... συνέχιζε...

In short, γιατί το ξεφτίλισα με το σεντόνι, σήμερα ταυτίστηκα με αυτήν την κάμπια. Εμπόδιο και ξανά εμπόδιο, στροφή και ξανά στροφή, και εκεί να προχωράμε, και να σκαρφαλώνουμε, κάποιες φορές χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, και με κίνδυνο κάτι να μας τσαλαπατήσει και να μην φτάσουμε ποτέ εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. 

(οπότε, όσες δεν σας αρκεί ο χαρακτηρισμός 'ηρωίδες', εφεξής μπορείτε να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως... κάμπιες 🤣 )

Αγαπώ την κάμπια σου!!!! Πάμε ακόμη μια φορά στο γκρουπ β...