ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[Eviri]

TARA ήταν συγκλονιστική η ιστορία που έβαλες στο λινκ.

[TARA]

Ταρα, ο αξιόλογος αυτός Μητροπολίτης Π.Νικόλαος, τυχαίνει να είναι πολύ φίλος των εργοδοτών μου και πρόκειται πραγματικά για έναν άνθρωπο που σκέφτεται πέρα απο την Θρησκεία. Το βιβλίο αυτό μου το έχουν προτείνει πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι. Θα το πάρω.

Πολυ πιθανο να γνωριζω τους εργοδοτες σου τοτε, γιατι με τον π.Νικολαο εχουμε προσωπικη σχεση εδω και 10 χρονια, απο την εποχη που ηταν ιερομοναχος. Παρα πολυ μορφωμενος και πολυ ανοιχτομυαλος ανθρωπος. Τα βιβλια του ειναι ολα πολυ αξιολογα. Στο συγκεκριμενο βιβλιο, σε καποια απο τα θαυματα που περιγραφει, γνωριζω προσωπικα τις οικογενειες.

[cristina112]

cristina εύχομαι ολόψυχα να ζήσετε σύντομα ένα θαύμα σταλμένο από το Θεό, για να σταματήσουν τα βάσανά σας (και των δύο). Να προσεύχεσαι συχνά, γιατί η δύναμη της προσευχής μπορεί να φέρει το ακατόρθωτο. Κάνε κουράγιο, δείξε θάρρος και μην χάνεις την πίστη σου. Κάποια στιγμή θα ανταμοιφθείς. Μακάρι να γίνει το γρηγορότερο αυτό.

Την καλημέρα μου σε όλα τα κορίτσια.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για το λινκ που έβαλες και εσύ και η Τara,συγκινήθηκα πολύ...Και βέβαια πιστεύω στα θαύματα,γενικά τον τελευταίο χρόνο έχω αλλάξει αρκετά...πάντα πίστευα,αλλά από το Πάσχα του 2010 και μετά έχω αρχίσει να πηγαίνω και στην εκκλησία,κάθε μέρα στον εσπερινό.Όσο αστείο και αν ακουστεί,έχω κάνει και φίλους εκεί και μάλιστα ανάμεσά τους είναι και παπάδες(που ποτέ δεν είχα καλή γνώμη γι'αυτούς)και όταν πηγαίνω εκεί χαλαρώνω από το στρες που βιώνω καθημερινά στο σπίτι μου.Όλοι μου λένε ότι θα πάρω μεγάλο μισθό στην άλλη ζωή,δεν διαφωνώ,μπορεί να είναι και έτσι,μπορεί και όχι(για μένα συγκεκριμένα μιλάω πάντα),αλλά θα ήθελα και μια μικρή "προκαταβολή" σε αυτή την ζωή!!!Το είπα σε έναν παπά και κόντεψε να του φύγει η γενειάδα!!χαχαχαχα

Το θέμα είναι ότι μετά από 10 χρόνια στο σύνολο,από τα οποία τα 8 είναι παράλυτη,με 2 ανθρώπους που έχουν πέσει πλέον σε κατάθλιψη και που είναι ένα βήμα πριν το ψυχιατρείο(η θεία μου και εγώ),το θαύμα που περιμένω δεν ευελπιστώ να είναι μόνο η ανάρρωσή της.Θαύμα πλέον για μας θα είναι και ο θάνατος,για να σταματήσει πια να βασανίζεται ένας άνθρωπος που μόνο καλό έκανε στην ζωή του και είχε τέτοια κατάληξη.

Αυτό δεν καταλαβαίνω,γιατί ο Θεός φυλάει τα θαύματα μόνο για αυτούς που δεν πίστευαν και όχι και για τους άλλους που ποτέ δεν τον αμφισβήτησαν.Δεν περιμένω απάντηση από εσάς κορίτσια μου,απλά είναι μια απορία που την έχω χρόνια...

[Eviri]

Όσο αστείο και αν ακουστεί,έχω κάνει και φίλους εκεί και μάλιστα ανάμεσά τους είναι και παπάδες(που ποτέ δεν είχα καλή γνώμη γι'αυτούς)και όταν πηγαίνω εκεί χαλαρώνω από το στρες που βιώνω καθημερινά στο σπίτι μου.

Δε με ενδιαφέρει για τους άλλους ανθρώπους, αλλά τουλάχιστον εγώ δε γελάω (ειρωνικά) με τέτοια. Αντιθέτως, μου δίνεις χαρά γιατί κι εγώ πιστεύω πολύ κι έχω ακράδαντες και πάγιες θέσεις με τα εκκλησιαστικά θέματα. Άρα θεωρώ ότι έχουμε κοινούς δεσμούς, όπως και με άλλα κορίτσια από το φόρουμ.

Όλοι μου λένε ότι θα πάρω μεγάλο μισθό στην άλλη ζωή,δεν διαφωνώ,μπορεί να είναι και έτσι,μπορεί και όχι(για μένα συγκεκριμένα μιλάω πάντα),αλλά θα ήθελα και μια μικρή "προκαταβολή" σε αυτή την ζωή!!!Το είπα σε έναν παπά και κόντεψε να του φύγει η γενειάδα!!χαχαχαχα

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις με πιο δυνατή πίστη από πριν. Να το θεωρείς δεδομένο ότι θα γίνει. Σε τέτοιο βαθμό να είσαι προσηλωμένη όταν προσεύχεσαι.

Το θέμα είναι ότι μετά από 10 χρόνια στο σύνολο,από τα οποία τα 8 είναι παράλυτη,με 2 ανθρώπους που έχουν πέσει πλέον σε κατάθλιψη και που είναι ένα βήμα πριν το ψυχιατρείο(η θεία μου και εγώ),το θαύμα που περιμένω δεν ευελπιστώ να είναι μόνο η ανάρρωσή της.Θαύμα πλέον για μας θα είναι και ο θάνατος,για να σταματήσει πια να βασανίζεται ένας άνθρωπος που μόνο καλό έκανε στην ζωή του και είχε τέτοια κατάληξη.

Αυτό δεν καταλαβαίνω,γιατί ο Θεός φυλάει τα θαύματα μόνο για αυτούς που δεν πίστευαν και όχι και για τους άλλους που ποτέ δεν τον αμφισβήτησαν.Δεν περιμένω απάντηση από εσάς κορίτσια μου,απλά είναι μια απορία που την έχω χρόνια...

Σε παρακαλώ πολύ, πάρα πολύ, μην παρεξηγήσεις αυτό που θα σου πω. Δεν έχω επιθετικό τόνο, αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται πάντα στο γραπτό λόγο, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η μητέρα σου έχει περιέλθει σ' αυτήν την κατάσταση, όχι επειδή η ίδια ήταν αμαρτωλή και τώρα τιμωρείται, αλλά επειδή το σχέδιο του Θεού ήταν ίσως, να φέρει πιο κοντά Του, άλλους ανθρώπους που..... ίσως είχαν απομακρυνθεί αρκετά, ενώ Εκείνος τους ήθελε κοντά Του;

Μην μου απαντήσεις. Απλά επεξεργάσου το λίγο νοερά.

[Eviri]

Χριστίνα ξέχασα να σ' ευχαριστήσω που μας άνοιξες την καρδιά σου.

[lianakleopatra]

Πολυ πιθανο να γνωριζω τους εργοδοτες σου τοτε, γιατι με τον π.Νικολαο εχουμε προσωπικη σχεση εδω και 10 χρονια, απο την εποχη που ηταν ιερομοναχος. Παρα πολυ μορφωμενος και πολυ ανοιχτομυαλος ανθρωπος. Τα βιβλια του ειναι ολα πολυ αξιολογα. Στο συγκεκριμενο βιβλιο, σε καποια απο τα θαυματα που περιγραφει, γνωριζω προσωπικα τις οικογενειες.

Ταρόνι με εκπλήσσεις. Θα σε πάρω τηλ.

[cristina112]

Σε παρακαλώ πολύ, πάρα πολύ, μην παρεξηγήσεις αυτό που θα σου πω. Δεν έχω επιθετικό τόνο, αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται πάντα στο γραπτό λόγο, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η μητέρα σου έχει περιέλθει σ' αυτήν την κατάσταση, όχι επειδή η ίδια ήταν αμαρτωλή και τώρα τιμωρείται, αλλά επειδή το σχέδιο του Θεού ήταν ίσως, να φέρει πιο κοντά Του, άλλους ανθρώπους που..... ίσως είχαν απομακρυνθεί αρκετά, ενώ Εκείνος τους ήθελε κοντά Του;

Μην μου απαντήσεις. Απλά επεξεργάσου το λίγο νοερά.

Το έχω σκεφτεί και σε ένα βαθμό έχουμε αλλάξει όλοι στην οικογένεια,οι 2 που απομείναμε δηλαδή μια και δεν είμασταν και πολλοί,η θεία μου που είναι και αδερφή της και έμενε πάντα μαζί μας και εγώ.Προσωπικά εγώ έχω αποκτήσει μεγαλύτερη υπομονή και λιγότερα νεύρα,μια και δεν έχω πια αντοχές ούτε για να θυμώσω όπως πριν.Αλλά σαν οικογένεια δεν είμασταν ποτέ μακριά από τον Θεό,ούτε τον αμφισβητήσαμε ποτέ.Αν ήθελε τώρα να φέρει άλλους,εκτός οικογενείας πιο κοντά του...χμμμ,παίζει και αυτό,γιατί πολλοί άνθρωποι παραδειγματίστηκαν από την μάνα μου και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την τραγική της κατάσταση.Γιατί όμως έπρεπε να κρατήσει τόσο πολύ όλο αυτό??Ξαναλέω ότι ακόμα και τον θάνατο περιμένουμε σαν θαύμα,μια και έχω καταλάβει πλέον ότι για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω,άλλο θαύμα δεν πρόκειται να συμβεί στην περίπτωσή μου.Ένας παπάς μου είπε ότι κάτι ακόμα θέλει ο Θεός από μας,αυτό δεν μπορώ να το κατανοήσω...δεν μπορώ να ξέρω τί θέλει...βλέπω μόνο ότι στερούμαι την δική μου ζωή,είμαι ήδη 36,5 και δεν μπορώ να κάνω οικογένεια και παιδιά και περιμένω...τίποτα βασικά δεν έχω να περιμένω,κάτι που είναι απίστευτα ψυχοφθόρο.Το μόνο που με κρατάει μακριά από τα αντικαταθλιπτικά είναι ο χαρακτήρας μου...αλλιώς θα ήμουν ήδη σε ψυχιατρείο.

[cristina112]

Χριστίνα ξέχασα να σ' ευχαριστήσω που μας άνοιξες την καρδιά σου.

Εγώ σας ευχαριστώ που με ακούτε...

[Eviri]

Ένας παπάς μου είπε ότι κάτι ακόμα θέλει ο Θεός από μας,αυτό δεν μπορώ να το κατανοήσω...δεν μπορώ να ξέρω τί θέλει...βλέπω μόνο ότι στερούμαι την δική μου ζωή,είμαι ήδη 36,5 και δεν μπορώ να κάνω οικογένεια και παιδιά και περιμένω...τίποτα βασικά δεν έχω να περιμένω,κάτι που είναι απίστευτα ψυχοφθόρο.Το μόνο που με κρατάει μακριά από τα αντικαταθλιπτικά είναι ο χαρακτήρας μου...αλλιώς θα ήμουν ήδη σε ψυχιατρείο.

α) Ζήτα από το Θεό να σου δείξει το δρόμο, να σε βοηθήσει να αντιληφθείς τι είναι αυτό που υπολείπεται ακόμη.

β) Μήπως δεν πρέπει να περιμένεις. Η ζωή σου είναι πρώτα του Θεού και μετά δική σου, δεν είναι σωστό να είναι συνυφασμένη με της μητέρας σου, άσχετα ότι παρουσιάστηκε σοβαρότατο πρόβλημα στο οποίο πρέπει να της συμπαρασταθείς ψυχή τε και σώματι. Αν έκανες ένα παιδί θα της έδινες κι εκείνης χαρά (στο βαθμό που θα μπορούσε να χαρεί). Ξέρω ότι θα μου πεις πως έχεις δοθεί ολοκληρωτικά στη φροντίδα της, κι ότι ένα μωρό θα σε θέλει όλη την ώρα εκεί όπως σε θέλει τώρα και η μαμά σου, δεν ξέρω..... Ίσως να σε βοηθήσουν οι συγκυρίες να μεγαλώσεις παράλληλα με τη μητέρα σου κι ένα δικό σου παιδάκι. Τα χρόνια περνάνε και σκέψου ότι, ούτε κι εκείνη θα ήθελε να μείνεις χωρίς παιδί.

Τώρα βέβαια, έξω απ΄το χορό που είμαι εγώ, πολλά τραγούδια λέω. Εσύ που περνάς το Γολγοθά γνωρίζεις αυτά που εγώ μόνο διαβάζω κι ακόμη πολύ περισσότερα που δεν έχω καν αντιληφθεί. Μάλλον θα είναι καλύτερα να σταματήσω εδώ, γιατί παρασύρομαι και λέω πολλά.

[cristina112]

Eviri,έχεις πμ.

Διαβάζω και ακούω για περιπτώσεις ασθενών που πηγαίνουν στην εκκλησία του Χριστού στα Σπάτα,διανυκτερεύουν προσευχόμενοι και βρίσκουν την υγεία τους και σκέφτομαι ότι είναι τόσο απλό για τον Θεό να κάνει κάποιον καλά...από την άλλη όμως βασανίζει καλούς ανθρώπους για χρόνια και αυτό είναι που έρχεται σε αντίθεση με τα όσα μας λένε οι πατέρες της εκκλησίας,ότι ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους,δεν είναι τιμωρός και δεν θέλει να τους βασανίζει...

[Eviri]

cristina θυμήθηκα την ιστορία του Αγίου Παϊσίου. Δεν ξέρω αν γνωρίζεις αλλά ο άγιος υπέφερε και πέθανε από καρκίνο. Ήταν και άγιος. Δε θεραπεύτηκε όσο ήταν εν ζωή αλλά πέθανε από την ασθένεια αυτή.

Μακάρι αν γνωρίζαμε με ποιο τρόπο γίνονται οι επιλογές και για το καλό και για το κακό. Τουλάχιστον, έτσι θα ξέραμε αν πρέπει να ελπίζουμε ή όχι. Ή μήπως δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας;

[riniw]

καλησπέρα εδω και 2 μέρες διαβαζα συνεχώς το θέμα σας δεν άνοιξα όλα τα link για οικονομία χρόνου κυρίως αλλά επιγραμματικά διάβασα οτι έχει ειπωθεί και γραφτεί ως τώρα...

να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου παράξενη εμπειρία πριν παραθέσω τη γνώμη μου στα υπόλοιπα θέματα.

πριν 5 χρόνια έκανα μια βάφτιση..ένα πρωι λίγες ημέρες πριν τη βάφτιση με πήρε η κουμπάρα μου να μου πει για δυο γεγονότα που έλαβαν χώρα την ίδια ημέρα..

σηκώθηκε το πρωι να πάει στη μάνα της με το μωρό (10 μηνλων τότε),το σπίτι που έμενε τότε ήταν σε ένα δύσκολο σημείο στο Δάσος Χαιδαρίου που δεν φτάνεις με συγκοινωνία παρά μέχρι ένα σημείο...βάζει το παιδί στο καθισματάκι του και ξεκινάει στο δρόμο βλέπει μια γρια,σταματάει και της λέει θέλετε να σας κατεβάσω πιο κάτω;της λέει η γυναίκα εντάξει βγαίνει και της σηκώνει το κάθισμα μιας και απο το συνοδηγό ήταν αδύνατο αφού ήταν το καθισματάκι του παιδιού,στο δρόμο της είπε η γρια να το χαίρεσαι γερό να είναι ξέρετε τις ευχές που ΄λέμε όλοι στα μωράκια και σε κάποιο σημείο της λέει άσε με εδω κορίτσι μου να πάρω ταξί και πάρε και 50 ευρώ για το μωρό,της λέει η κουμπάρα μου δε χρειάζεται να είστε καλά και κατεβαίνει να της σηκώσει το κάθισμα να βγει,όπερ και εγέννετω και την ώρα που γυρίζει να κατεβάσει το κάθισμα και κκατόπιν να τη χαιρετήσει βλέπει οτι η γρια είχε εξαφανιστεί.....έκπληκτη και απορημένη μπαίνει στο αμάξι και πάει στη μάνα της όπου της διηγείται όλο το περιστατικό...

αρχίζει η γυναίκα να σταυροκοπιέται να σταυροκοπάει το παιδί και της λέει πάρε τη νονά σου τηλ..(σημ. η νονάτης λέγεται Ειρήνη και είναι απο Κρήτη όπως κι εγω!!) της είπε η γυναίκα άσε με είδα ένα όνειρο άστα,της λέει η κουμπάρα μου τί;άσε της λέει είδα οτι είχα το μωρο και μου είπε νονά επειδή είμαι πολύ καλό παιδάκι ο Θεός θα με πάρει και έβαλα λέει τα κλάματα και τότε ήρθε μια γρια μαυροφορεμένη και μου είπε δώσε απο αυτό στο παιδί να φάει κι εγω θα παρακαλέσω τον Θεό να μην το πάρει...

τρόμαξε η κουμπάρα μου σώπα βρε νονά της λέει τι είναι αυτά που μου λές τώρα και να το και το μου συνέβη πριν λίγο με τ'αμάξι η Παναγία της λέει ήτανε,έβαλες την Παναγία μες στο αμάξι....

το απόγευμα λοιπόν το παιδί είχε ένα εμβόλιο να κάνει και την προκαθορισμένη ώρα πήγαν στον παιδίατρο,ο οποίος της λέει επειδή δεν έχω εγω το εμβόλιο εδω θα πάμε σε μια συνάδελφο να το κάνουμε και θα έρθω κι εγω μαζί ώντας λιγάκι ανήσυχος...πάνε στην παιδίατρο ο γιατρός και η άλλη γιατρός να "μιλάνε" με τα μάτια κάνουν το εμβόλιο και μετά πο 2 λεπτά γυρίζει ανακουφισμένος ο γιατρός και της λέει ευτυχώς γιατί με το βρογχικό άσθμα που έχει το παιδί υπήρχε κίνδυνος να πάθει αλλεργικό σοκ απο το εμβόλιο κι να εδω εχω και την κορτιζόνη...50 ευρω κόστισε η επίσκεψη (όσα δηλ. της έδινε η γρια το πρωι) και έφυγαν...

αυτά λοιπόν μου διηγήθηκε και έντρομη κι εγω έκανα το σταυρό μου...

τη μαμά μου την έχασα πριν 21 χρόνια στα 10 μου...εκείνη την ώρα λοιπόν την παρακάλεσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου όπου και να είναι να μου το προσέχει το μωρό μου...(σημ. τη μητέρα μου την έλεγαν Στέλλα...ο Άγ. Στυλιανός είναι ο προστάτης των παιδιών)

μετά απο λίγες ημέρες ενω κοιμόμουν είδα στον ύπνο μου οτι κρύωνα υπερβολικά και νιώθω το χέρι της μάνας μου να με σκεπάζει...είδα το χέρι της το λευλό ένιωσα το χάδι μυρισα τη μυρωδιά της,δεν ξεχνιούνται αυτά πιστέψτε με...της λέω πού πας;μου λέει μην ανυσηχείς και με χαίδεψε και της έιπα που πας μη φεύγεις και έβαλα τα κλάμματα και τα έβαλε κι εκίνη και μου είπε δεν μπορώ να κάτσω κι έφυγε....

συγνώμη για το μεγάλο και (όσο και να 'ναι!!) κουραστικό ποστ...αυτή ήταν η εμπειρία μου...ναι μας προσέχουν όσοι έχουν φύγει απο κοντά μας και το μεγαλείο του Θεού φαίνεται παντού..

[Eviri]

Ρηνιώ κι εσύ μας ανατρίχιασες με την υπέροχη ιστορία θαύματος που μας διηγήθηκες.

Χριστίνα εδώ και αρκετή ώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου το εξής: Μήπως τελικά το θαύμα σε σας έχει γίνει και είναι ότι ζει ακόμη η μητέρα σου (πιθανότατα για να γνωρίσει στο μέλλον κι άλλες χαρές από σένα), ενώ σας είχαν πει ότι δε θα τα κατάφερνε περισσότερο από ένα διάστημα λίγων ετών;

[riniw]

Eviri,έχεις πμ.

Διαβάζω και ακούω για περιπτώσεις ασθενών που πηγαίνουν στην εκκλησία του Χριστού στα Σπάτα,διανυκτερεύουν προσευχόμενοι και βρίσκουν την υγεία τους και σκέφτομαι ότι είναι τόσο απλό για τον Θεό να κάνει κάποιον καλά...από την άλλη όμως βασανίζει καλούς ανθρώπους για χρόνια και αυτό είναι που έρχεται σε αντίθεση με τα όσα μας λένε οι πατέρες της εκκλησίας,ότι ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους,δεν είναι τιμωρός και δεν θέλει να τους βασανίζει...

η μητέρα της γυναίκας του θείου μου προσβλήθηκε απο πολυομυελίτιδα...πέθανε πριν απο λίγα χρόνια κι εγω προσωπικά δε τη θυμάμαι ΠΟΤΕ όρθια...κατάκοιτη για σχεδόν 30 χρόνια...για κάποιο λόγο γίνονται όλα μη βασανίζεις το μυαλό σου...ο Θεός πολλές φορές μας "δυσκολεύει" για να μας δοκιμάσει..

καλό κουράγιο σου εύχομαι

[cristina112]

Χριστίνα εδώ και αρκετή ώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου το εξής: Μήπως τελικά το θαύμα σε σας έχει γίνει και είναι ότι ζει ακόμη η μητέρα σου (πιθανότατα για να γνωρίσει στο μέλλον κι άλλες χαρές από σένα), ενώ σας είχαν πει ότι δε θα τα κατάφερνε περισσότερο από ένα διάστημα λίγων ετών;

Στην αρχή το πήρα και εγώ σαν θαύμα και ευχαριστιόμουν που είχαν διαψευστεί όλοι οι γιατροί,που το έπαιζαν ξερόλες.Αλλά ειλικρινά το μαρτύριό της είναι τόσο απερίγραπτο,που δεν θα το ευχόμουν ποτέ για κανέναν άνθρωπο,ακόμα και να μου είχε κάνει κακό.Όταν κάποιος κουνάει μόνο τα μάτια του και τίποτα άλλο,δεν μπορεί να μιλήσει και να πει τί θέλει και πού πονάει,τρώει από σωλήνα στο στομάχι...τί να σας περιγράψω τώρα... Εγώ απορώ πώς αυτή η γυναίκα αντέχει.Πραγματικά ο Θεός τα δίνει σε αυτούς που αντέχουν και εδώ μου γεννιέται και το άλλο ερώτημα,γιατί δεν δίνει και σε αυτούς που δεν αντέχουν,για να πάρουν και αυτοί ένα χρήσιμο μάθημα??Και δεν υπάρχει ίχνος κακίας σε αυτό που λέω.Ένας καλός υποφέρει και ένας κακός καλοπερνάει.Ποιός έχει μεγαλύτερη ανάγκη να κάνει μια αλλαγή στην ζωή του,μέσα από μια δοκιμασία???

Για τον Παίσιο και για άλλους αγίους τα ξέρω,αλλά από την άλλη δεν μπορώ να τους βάλω στην ίδια κατηγορία με έναν απλό άνθρωπο.Εκείνοι είναι ανώτεροι από εμάς,όσα τους συνέβησαν είχαν άλλο σκοπό.Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον...

Και όσο για την μάνα μου...δεν έχει να γνωρίσει άλλες χαρές από μένα,μια και όσο ζει δεν μπορώ να προχωρήσω εγώ.