ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

Προτιμω να σας περιμενω στα σουβλακια!!!

[ΚατερίναΒ]

χαχαχαχα, δεν περιμενα κάτι άλλο~!!!!!!!! Ντροπή, 2 μέτρα γυναικάρα!

[TARA]

χαχαχαχα, δεν περιμενα κάτι άλλο~!!!!!!!! Ντροπή, 2 μέτρα γυναικάρα!

Λογω κρυου εννοω βρε! Θα'χει υγρασια στη σπηλια!!!

[Eviri]

Βουλιαγμένη: βουτιά στα βάθη της στοιχειωμένης λίμνης

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2002

Οι ηλικιωμένες γυναίκες που βουτούν αμέριμνες στη Λίμνη της Βουλιαγμένης ίσως δε γνωρίζουν για τη νεράιδα η οποία, σύμφωνα με το θρύλο, παγιδεύει στο βυθό τα παλικάρια. Γνωρίζουν όμως πόσο ευεργετικά για την υγεία είναι τα νερά της, γι' αυτό την επισκέπτονται χειμώνα καλοκαίρι.

Εξάλλου η λίμνη είναι κοντά στην Αθήνα. Μόλις 21 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, και ξαφνικά βρίσκεσαι σ' ένα επιβλητικό τοπίο με λαβυρίνθους από υπόγεια σπήλαια, υποβρύχιες σήραγγες και καρστικούς σχηματισμούς (χαρακτηριστικές γεωμορφές σε ανθρακικά πετρώματα).

Ίσως είναι παράδοξο το γεγονός ότι παρ' όλη την εγγύτητά της στο κλεινόν άστυ, η Λίμνη της Βουλιαγμένης δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο κείμενο. Οι αρχαίοι συγγραφείς δείχνουν να την αγνοούν. Πρόκειται για μυστήριο που εντείνει η ίδια η λέξη "Βουλιαγμένη", η οποία παραπέμπει στο φαινόμενο της καθίζησης. Η αρχαία ονομασία της περιοχής δε συνδέεται με τη γεωλογία, αφού ονομαζόταν "Ζωστήρ", ζώνη, ονομασία που προέρχεται προφανώς από τη μορφολογία του κλειστού κόλπου της Βουλιαγμένης. Εκεί βρισκόταν και το ιερό του Ζωστήρος Απόλλωνα, το οποίο ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ

Πέραν αυτού οι αρχαιολόγοι δεν έχουν ανακαλύψει μέχρι σήμερα κανένα άλλο εύρημα. Σε τι οφείλεται η απουσία άλλων ευρημάτων; Οι υποθέσεις των γεωλόγων δίνουν την απάντηση. Η λίμνη σχηματίστηκε μεταγενέστερα, πιθανότατα στους χριστιανικούς χρόνους, όταν κατέρρευσε η οροφή ενός τεράστιου υπόγειου σπηλαίου εξαιτίας κάποιου σεισμού. Στην εποχή της Τουρκοκρατίας η λίμνη αναφέρεται με το όνομα "Βουλιασμένος" ή "Καράτσι", το οποίο σημαίνει "μαύρο νερό".

Ιαματικά λουτρά

Όταν το 1889 ο καθηγητής χημείας Αναστάσιος Χρηστομάνος έκανε την πρώτη απόπειρα περιγραφής της λίμνης, σημείωσε τις ιαματικές ιδιότητες των νερών της. Τα ιαματικά λουτρά βρίσκονται σε απόσταση μόλις πενήντα μέτρων από την παραλία και σαράντα μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, επί της οδού Αθηνών-Σουνίου. Η θερμοκρασία τους κυμαίνεται μεταξύ 20 και 27 βαθμών Κελσίου καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Το νερό περιέχει άλατα, μέταλλα, κυρίως υδρόθειο, ενώ είναι ελαφρώς ραδιενεργό. Οι ιαματικές ιδιότητες της λίμνης συμβάλλουν σημαντικά στη θεραπεία των ρευματικών, των γυναικολογικών και των δερματικών παθήσεων, για παράδειγμα, αρθρίτιδες, συνδεσμικά προβλήματα, εκζέματα αλλά και πονοκεφάλους.

Ο "αυτοκράτορας"

To 1988 ξεκίνησε το πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης, υπό την αιγίδα του σπηλαιολογικού τομέα του υπουργείου Πολιτισμού, με χρηματοδότηση του Δήμο Βουλιαγμένης.

Οι έρευνες είναι σύνθετες και περιλαμβάνουν μελέτη της γεωλογίας του σπηλαίου, χημικές αναλύσεις του νερού και αεροφωτογραφίες της περιοχής. Οι σπηλαιοκαταδύσεις είναι ο πιο σημαντικός τομέας. Δεν είναι τυχαίο το ότι επικεφαλής τους τέθηκε ο Ελβετός Ζαν Ζακ Μπολάνζ, πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών. Η μακρόχρονη πείρα του στο συγκεκριμένο τομέα τον αντάμειψε με το χαρακτηριστικό παρατσούκλι "ο αυτοκράτορας", το οποίο του έδωσαν οι συνεργάτες του. Στην πρώτη του κιόλας κατάδυση ανακάλυψε σε βάθος τριάντα μέτρων ένα στενό πέρασμα το οποίο οδηγεί σε μια υποβρύχια αίθουσα χωρητικότητας 1.200.000 κυβικών μέτρων. Οι έρευνες ξεκίνησαν στη σκιά ενός ατυχήματος, όταν δύο δύτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη φάση της αποσυμπίεσης λίγα μόλις μέτρα πριν από την επιφάνεια. Τα πτώματά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Αιτία του θανάτου τους δεν ήταν βέβαια τα φαντάσματα για τα οποία μιλούν οι παλιότεροι κάτοικοι της Βουλιαγμένης, αλλά ένα δυνατό ρεύμα που εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό.

Σταλαγμίτης-μνημείο

Η περιοχή άρχισε να αποκαλύπτει σταδιακά το αληθινό της πρόσωπο: ένα σύνθετο σύστημα καρστικών σπηλαίων με υπόγεια νερά που κυλούν διαμέσου του ορεινού όγκου του Υμηττού. Η φυσική θερμότητα των νερών αυτών προδίδει μία ακόμα σημαντική πληροφορία: σε πολύ μεγάλο βάθος τα σπήλαια συνδέονται με το ηφαιστειακό τόξο που διατρέχει τα ελληνικά νησιά.

Οι οχτώ συνολικά αποστολές έχουν φέρει μέχρι σήμερα στο φως κι άλλες συναρπαστικές πληροφορίες. Από τη μελέτη των αεροφωτογραφιών διαπιστώθηκε μια σειρά από τέσσερα βυθίσματα ή δολίνες καθώς και δύο μεγάλα βάραθρα: το γερμανικό και το ανεξερεύνητο Πηγάδι του Διαβόλου. "Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα από μεσοζωικούς κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους, οι οποίοι έχουν αρκετά κενά εξαιτίας της χημικής διάλυσης του πετρώματος", διευκρινίζει ο Βασίλης Γιαννόπουλος από το υπουργείο Πολιτισμού. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξερευνητικής κατάδυσης ο Λουίτζι Καζάτι, στενός συνεργάτης του Μπουλάνζ, ανακάλυψε έναν τεράστιο σταλαγμίτη, ο οποίος αποτελεί το βαθύτερο καρστικό σχηματισμό στην Ελλάδα. Το γεωλογικό αυτό μνημείο βρίσκεται σε βάθος 105 μέτρων, περίπου 730 μέτρα από την είσοδο του σπηλαίου. Αυτή η ανακάλυψη άλλαξε ολοκληρωτικά τη θεωρία για τον πρόσφατο σχηματισμό της Μεσογείου. Ο λόγος; Οι σταλακτίτες δε δημιουργούνται ποτέ κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Σήραγγα-ρεκόρ

Στην περιοχή υπάρχουν συνολικά 14 διαφορετικές υπόγειες σήραγγες. Η μία απ' αυτές είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Έχει μήκος 800 μέτρα, πλάτος από 60 έως 150 μέτρα, ενώ το βάθος της είναι κατά μέσο όρο τα 80 μέτρα. Οι βυθισμένοι διάδρομοι έχουν συνολικό μήκος 4,3 χιλιόμετρα.

Οι ερευνητικές αποστολές και τα πρώτα επιστημονικά συμπεράσματα ήταν αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία αρκετών ερασιτεχνών δυτών. Γύρω από τη Λίμνη της Βουλιαγμένης έχει πλεχτεί ένας μύθος που οφείλεται στην εξαιρετική ορατότητα, στο βάθος, στη θερμοκρασία του νερού και φυσικά στην ομορφιά της. Μέσα όμως σ' έναν τέτοιο λαβύρινθο από σήραγγες ακόμα κι ένας πεπειραμένος δύτης κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό του. "Η σπηλαιοκατάδυση, σε σχέση με τις θαλάσσιες καταδύσεις, διαφέρει όπως η μέρα με τη νύχτα. Μπαίνοντας σ' ένα σπήλαιο κάποιοι άπειροι δύτες χάνουν το δρόμο του γυρισμού, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν", επισημαίνει ο Βασίλης Γιαννόπουλος. Αποτέλεσμα αυτής της απειρίας ήταν να χάσουν τη ζωή τους οχτώ δύτες. Θανάσιμα λάθη τους ήταν η μη εξοικείωση με το υποβρύχιο περιβάλλον των σπηλαίων και ο ελλιπής εξοπλισμός. Οι περισσότεροι δε διέθεταν ούτε καν το "μίτο της Αριάδνης", ένα νάιλον σκοινί που δένουν οι σπηλαιοδύτες στην είσοδο του σπηλαίου για να μη χάνονται στους υπόγειους λαβυρίνθους. Το 1995 τα σπήλαια έκλεισαν για το κοινό, προς αποφυγή ατυχημάτων. Από τότε επιτρέπονται μόνο οι καταδύσεις για επιστημονικούς σκοπούς.

Ακόμα και οι έμπειροι σπηλαιοδύτες δε διέφυγαν αυτό τον κίνδυνο. Ο Ελβετός Αρν Ονταλίκ, μέλος της αποστολής, εγκλωβίστηκε στη σήραγγα αφού "χτυπήθηκε" από τη μέθη των δυτών, η οποία προκαλείται από το άζωτο. "Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ήμουν δεμένος με αόρατα σκοινιά, παγιδευμένος σ' ένα κρυστάλλινο κενό. Τότε κατάλαβα γιατί οι άτυχοι δύτες δε βγήκαν ποτέ από εκεί μέσα". Και συνεχίζει: "Η βαθιά νάρκωση και το αχανές τούνελ μού δημιούργησαν σύγχυση. Αμέσως έχασα την αίσθηση του βάθους και της απόστασης κι έπεσα σε ζάλη". Ο Ονταλίκ σώθηκε χάρη στην πείρα του αλλά και γιατί χρησιμοποίησε τη φιγούρα ενός άλλου δύτη ως σημείο αναφοράς μέσα στον υπόγειο λαβύρινθο.

Source : focusmag

Πηγή:

http://www.yourforum.gr/InvisionBoard/lofiversion/index.php/t42231.html

[lianakleopatra]

Καλημέρα. Ας ποστάρω και εγώ κάτι. Διαβάστε:

O θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και ο Έλληνας στρατηγός 24-01-2010 19:59:18 To defencenet.gr δεν συνηθίζει να αναρτά κείμενα που δεν αποτελούν ειδήσεις ή σχόλια της επικαιρότητας και του αντικειμένου του, αλλά θα κάνει μια εξαίρεση για το παρακάτω κείμενο που αναρτήθηκε στο forum, έτσι απλά για να θυμηθούμε από που ερχόμαστε και με ποιο όραμα ο σκλαβωμένος Ελληνισμός δημιούργησε την "Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Φυσικά δεν υιοθετούμε ούτε το κείμενο ούτε την μαρτυρία που περιλαμβάνει, απλά μας γέμισε συγκίνηση και σας το παραθέτουμε...

"Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΟΜΟΛΟΓΟ : O MAΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ !

Αναγράφεται στο τέλος ( σελ.21 ) από την Ελένη Κυπραίου, δημοσιογράφο -συγγραφέα :

Απόσπασμα

" Είπε ο Τούρκος στρατηγός, στον Έλληνα ομόλογό του :

<<..Εσείς οι Έλληνες , δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε ; Πως τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης ; Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγιά στην αγκαλιά της, για να τον κάνει Αθάνατο. Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δεν είναι θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος σου..>>

..."ΔΕΝ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, ουτε και προκειται να αλωθη.

Καθως γραφουμε, ξεπηδα απο τα βαθη της μνημης μας μια ιστορια, που αν δεν ειναι αληθινη, τουλαχιστον θα μπορουσε να αποθανατιστη σαν θρυλος.

Μας την αφηγηθηκε, πριν μερικα χρονια, προσωπικοτητα αξιολογη (τηρουμε την ανωνυμια της) και παντως ουτε ευφανταστη, ουτε παραμυθολογα.

Πριν μερικα χρονια λοιπον, λιγοτερα απο μια δεκαετια, υπηρετουσαν, απ΄τη μια κι΄απο την αλλη πλευρα του Εβρου, στα συνορα, που διαιρουν την Θρακη μας στα δυο, αντιστοιχα, Ελλην και Τουρκος στρατηγος.

Οι δυο ανδρες ειχαν συνδεθει με στενη μεταξυ τους φιλια. Πολυ περισσοτερο που ο Τουρκος στρατηγος, ειχε συζυγο Ελληνιδα.

Οταν εφθασε ο καιρος να μετατεθουν για αλλη υπηρεσια, προσκαλεσε ο Τουρκος τον Ελληνα συναδελφο του.

"Τοσον καιρο", του ειπε, "περασαμε ανεφελα μαζι. Οι διαφορες που εχουν οι δυο χωρες μας, μεταξυ τους, δεν επηρεασαν τη φιλια μας. Αλλα κι΄εμεις οι Τουρκοι θεωρουμε τη φιλια ιερη. Θα ηθελα αυριο το βραδυ να σου το αποδειξω."

Την επομενη, στις 10 ακριβως, ο Ελλην επιβιβαζοταν στο ιδιωτικο αυτοκινητο του Τουρκου. Νυχτα αφεγγαρη ηταν.

Ερημικοι οι δρομοι. Ανοιχτη κι η λεωφορος ταχειας κυκλοφοριας προς την Πολη.

Κοντα μεσανυχτα πρεπει να πλησιασαν στις παρυφες της. Υπνος βαθυς ειχε καθηλωσει στα κρεβατια τους κατοικους της. Ησυχια στους δρομους.

Γρηγορος, ο οδηγος Τουρκος, μπηκε βγηκε απο στενα, απο περιπλεγμενα σαν κουβαρι καλντεριμια.

Νυχτα αφεγγαρη. Εσβησε τη μηχανη, σταματησε μπροστα σε καγκελοπορτα με γραφες στα ελληνικα.

Ο γοργος ρυθμος, η αγωνια, η περιεργεια, δεν αφηναν στον Ελληνα περιθωρια να ψαξει, ουτε καν να προβληματισθει.

Ακολουθουσε τον Τουρκο πειθηνια, σαν αυτοματο, χωρις φοβο, με περισσια εμπιστοσυνη. Ουτε καν που του περασε απ' το μυαλο, πως μπορουσαν να΄ναι και κακες οι προθεσεις του.

Σταθηκαν μπροστα σε διπλομανταλωμενη σιδερενια στενη θυρα. Εβγαλε κλειδι απ' την τσεπη του ο Τουρκος. Ξεκλειδωσε. Ανοιξε. Υπογειο ηταν. Μουχλα ανεδιναν οι τοιχοι. Μουχλα και κλεισουρα. Λησμονια, καταχωνιασμενη στα εγκατα της γης. Περπατησαν κι οι δυο, σε διαδρομους, χωρις να σκονταφτουν. Τους βαραινε η σιωπη, η αναμονη. Που πηγαιναν, ετσι στα τυφλα ? Που κατευθυνονταν ? Αναστροφα στον χρονο. Σε ποιον χρονο ? Τον ανθρωπινο ή τον Θεικο ?

Ο Τουρκος ηξερε. Αλλα δεν ηξερε ακομη ο Ελληνας. Δεν μπορουσε να δικαολογησει την περιπλανηση.

Μα ουτε και προφταινε να προβληματιστει. Ακολουθουσε. Με την βεβαιοτητα, πως η στιγμη ηταν μοναδικη. Πως δεν θα' χε την ευκαιρια, ποτε ξανα, να την ξαναζησει. Ακολουθουσε. Ονειρευοταν αραγε ? Υπνοβατουσε ?

Φτερωμενη η φαντασια του, αναπλαθε μονοπατια, που μονο σε ελαφρυ υπνο βαδιζει κανεις.

Ενα ηταν σιγουρο: δεν θα ξαναβρισκε ποτε τον δρομο. Δεν θα τον ξαναβρισκε χωρις οδηγο.

Ειχαν φθασει στο τερμα.

Θυρα και παλι αρματωμενη μπροστα τους. Βαρια σιωπη. Η σιγη της υστατης ωρας.

Που ηρθε να διακοψει μονο το τριξιμο της κλειδαριας. Το γκρινιασμα του σκουριασμενου σιδερου. Μισανοιξε η βαρια θυρα.

Ισχνο φως στο εσωτερικο. Υπερκοσμιο. Μυστηριακο. Υπογειο ? Μπουντρουμι ? Κενοταφιο ?

Και τοτε, τοτε μονον μιλησε ο Τουρκος : "Εσεις οι Ελληνες, δεν πιστευετε στον θρυλο του Μαρμαρωμενου Βασιλια ? Δεν λετε και ξαναλετε μεταξυ σας, πως βολι εχθρου δεν τον αγγιξε ? Πως τον καταπιε το μανιασμενο πληθος των πορθητων της Πολης ? Αλλα πως τον τραβηξε η Παναγια στην αγκαλια της, για να τον κανει Αθανατο ? Δεν ειστε βεβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ? Δεν ειναι θρυλος. Ψευτικη ελπιδα. Ονειροφαντασια. Ειναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μονος σου."

Στο πατωμα, μισοανασηκωμενο στον ενα αγκωνα ο Ελληνας ειδε, ειδε με τα ματια του, τον ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΑΣΗΚΩΜΕΝΟ.

Ριγος μεταφυσικο τον διαπερασε. Θολωσαν απ' τα δακρυα τα ματια του. Θαμπωθηκε η οραση του.

Εκανε το σταυρο του. Μπροστα του, εκει, σε αποσταση ανασας, το ΘΑΥΜΑ.

Κι ηταν αυτος, ο τυχερος, που ειχε αξιωθει να το ζησει με τις αισθησεις του. Σε συγκεκριμενο χωρο και χρονο.

Πηχτη η σιωπη, σχεδον, κοβοταν με το μαχαιρι.

Μιλησε και παλι ο Τουρκος :

"Πριν μερικα χρονια κειτοταν στο εδαφος ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Τον τελευταιο καιρο αρχισε σιγα-σιγα ν' ανασηκωνεται. Παμε."

Ξανακλεισαν τη θυρα. Την ξανακλειδωσαν. Αντιστροφα βγηκαν μεχρι την αυλη απ' τα υπογεια.

Ξαναπερασαν την καγκελλενια πορτα.

Δεν αφησαν πισω ιχνη απ' τις πατημασιες τους. Κανεις δεν τους ειχε δει. Μπηκαν στο αυτοκινητο, πηραν το δρομο του γυρισμου.

Σιωπηλοι. Χωρις να ανταλλαξουν κουβεντα.

Δεν ειχε ακομη ξημερωσει οταν εφτασαν στον Εβρο. Προτου αποχωρισθουν, φιληθηκαν σταυρωτα. Το ποταμι κυλουσε ορμητικα προς το Αιγαιο.

"Γυριζει πισω το ποταμι", μονολογησε ο Ελλην στρατηγος. "Γυριζει οταν το θελησει ο Θεος".

Υπηρετησε αργοτερα στο Κεντρο.

Προτου αποστρατευθει θεωρησε υποχρεωση του ν' αποκαλυψει το μεγαλο μυστικο στην προσωπικοτητα που μας το εμπιστευθηκε, κατονομαζοντας και τον στρατηγο, κατω απο το βλεμμα του Θεου και της Παναγιας. Καναμε και μεις τον σταυρο μας μουρμουριζοντας "Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΑΛΩ".

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

* Η Λαικη παραδοση λεει για τον Κωνσταντινο Παλαιολογο, στην πραγματικοτητα κανεις Αγιος και κανεις προφητης δεν μιλαει για Κωνσταντινο, ολοι οι προφητες μιλουν για Ιωαννη.

* Ο Ελληνας στρατηγος πεθανε τον Φεβρουαριο του 2001 πληρης ημερων. Εμεις μετα απο επισταμενη ερευνα, αναζητησαμε και βρηκαμε την αδελφη του στρατηγου και μας επιβεβαιωσε οτι η μοναδικη ευκαιρια που ειχε ο αδελφος της ηταν πραγματικοτητα, ειδε με τα ματια του τον Αυτοκρατορα Ιωαννη, γιατι ετσι εγραφε η επιγραφη πανω απο το κεφαλι.

http://www.marmaromenosautokratoras.gr/marmaromenos.pdf

http://new-byzantium.blogspot.com/"

Tμήμα Μελών Forum defencenet.gr

[Eviri]

Διαβάζοντας σε παλιότερα ποστς σχετικά με τους ενεργειακούς, ανά την Ελλάδα, τόπους, είχα παρατηρήσει πάρα πολλές φορές στον Προφήτη Ηλία της Άνω Γλυφάδας (η περιοχή που οι αναρτήσεις ονομάζουν Σούρμενα) φώτα που πότε ανέβαιναν και πότε κατέβαιναν από το βουνό.

Με είχε παραξενέψει πάρα πολύ το γεγονός αυτό και με είχε βάλει σε μεγάλη περιέργεια, επειδή συνήθως τα έβλεπα να πηγαινοέρχονται ανάμεσα 24:00 - 01:00 μετά τα μεσάνυχτα. Κάποιες φορές δε, ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, δηλαδή, μπορεί να φυσούσε πολύ και να έκανε ψοφόκρυο. Τότε ήταν που αναρωτιώμουν γιατί, άραγε, πηγαίνουν τέτοια ώρα τη νύχτα οι άνθρωποι εκεί και μάλιστα με τέτοια κακοκαιρία;

Διαβάζοντας όμως, για αρχαίο ναό μέσα σε τρύπα στην πίσω πλευρά της εκκλησίτσας τότε είπα: "λες γι' αυτό να ανεβαίνουν κάθε τόσο διάφοροι και μάλιστα τόσο αργά"; Μάλλον κάτι μυστικό γίνεται εκεί, αλλά τους προδίδουν οι αναμμένοι φακοί που κρατούν για να βλέπουν το σκοτεινό μονοπάτι. Για κάποιες ώρες είναι κάτι αναμμένο στον Προφήτη Ηλία που φωτίζει το εκκλησάκι και φαίνεται από μεγάλη απόσταση. Ίσως είναι κεριά που ανάβουν στο εσωτερικό ή κάποιο φως ηλεκτρικό ή φακό. Πάντως τις περισσότερες φορές πηγαίνουν δύο δύο μαζί, λιγότερες φορές έχω δει τρεις φακούς μαζί και πολύ σπάνια έναν μόνο του.

[lianakleopatra]

Δημοσιευμένα Άρθρα | Αρχεία | Αναζήτηση

ΚόσμοςΡοζαλία, ετών δύο: η ωραιότερη μούμια του κόσμου...09 Ιουνίου 2010 | 01:12

Την έλεγαν Ροζαλία Λομπάρντο και υπήρξε, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, που πέθανε στα δύο μόλις χρόνια του, από αναπνευστική λοίμωξη, το 1920, στο Παλέρμο, της Σικελίας.

Στην πόλη αυτή, του Ιταλικού Νότου, συνηθιζόταν τότε η ταρίχευση των σωμάτων των νεκρών και η τοποθέτησή τους στις κατακόμβες της μονής των καπουτσίνων μοναχών, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα μακάβριο μουσείο θανάτου. Το μικροκλίμα στην κρύπτη φρόντιζε ώστε τα πτώματα να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση.

Ο πατέρας της Ροζαλία, ο στρατηγός Μάριο Λομπάρντο, δεν άντεχε να αποχωριστεί την κορούλα του και έπεισε τους μοναχούς της Μονής των Καπουτσίνων στο Παλέρμο να του παραχωρήσουν μια θέση στην υπόγεια κρύπτη τους, την Catacombe dei Cappuccini. Με αυτον τον τρόπο να την επισκεφθεί και να τη δει όποτε ήθελε. Για να καταφέρει να διατηρήσει το πρόσωπό της όσο πιο όμορφο γινόταν, κάλεσε τον φημισμένο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια για βοήθεια.

Το μυστικό του καθηγητού Σαλάφια, η φθορά και η θλίψη…

Ιταλός χημικός, που είχε ανακαλύψει μία μυστική φόρμουλα, για την διατήρηση των σωμάτων μετά τον θάνατο, ο Σαλάφια ξεκίνησε ταριχεύοντας μικρά ζώα και στη συνέχεια ανθρώπους! Τελειοποιώντας την τεχνική του, κατάφερε να κάνει την μικρή Ροζαλία, ένα παιδί, που όποιος το δει, θρηνεί για αυτό σαν να «έφυγε», μόλις χθες κι ας είναι νεκρό εδώ και ενενήντα ολόκληρα χρόνια. Ίσως τελικά η φθορά, ορίζει, ακόμη και για την θλίψη, μία ημερομηνία λήξης…

Πώς ταριχεύεται η ομορφιά!

Ο ίδιος ο Σαλάφια πέθανε 13 χρόνια μετά το κοριτσάκι, και δεν άφησε πουθενά και σε κανέναν το μυστικό του χημικού μείγματος, που καταργούσε τη φθορά διαιωνίζοντας τη θλίψη. Το μυστικό του φαινόταν να είχε χαθεί για πάντα, μέχρι την ώρα που μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα χειρόγραφο από την κληρονομιά του με τίτλο «New special method for the preservation of the entire human cadaver in the state of permanent freshness».

Σε αυτό, ο ταριχευτής εξηγούσε λεπτομερώς τη συνταγή του υγρού που περιέχυσε στις αρτηρίες της Ροσαλία: μια ποσότητα γλυκερίνης, μια ποσότητα φορμαλδεϋδης ενώ μια τρίτη ποσότητα αφορούσε ένα διάλυμα αλκοόλης με σαλυκιλικό οξύ. Οπως εξήγησαν οι επιστήμονες, τίποτε ασυνήθιστο δεν υπήρχε στην φόρμουλα του Σαλάφια, αφού έμοιαζε με εκείνη των άλλων ταριχευτών! Και το ερώτημα, παρέμεινε αναπάντητο: πώς ταριχεύεται η ομορφιά;

Ακόμη και σήμερα, μοιάζει σαν να κοιμάται!

Όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο, συρρέουν στη μονή των καπουτσίνων, για να τρομάξουν και να φιλοσοφήσουν με το εφήμερο τις ζωής στις ανατριχιαστικές κατακόμβες. Όμως όλοι φεύγουν βουρκωμένοι και συγκλονισμένοι, από την συνάντησή τους με την μικρούλα. Την bambina ωραία κοιμωμένη του Παλέρμου, το τελειότερα ταριχευμένο κορμάκι όλων των εποχών, αλλά και εκείνο το βλέμμα, το κλειστό πεισμωμένο βλέμμα, που μοιάζει κόντρα στον θάνατο, να ονειρεύεται ακόμα στον αιώνιο ύπνο του…

Το κοριτσάκι μέσα στο γυάλινο μικροσκοπικό φέρετρο, θυμίζει τις κούκλες, που μαγνητίζουν τα παιδικά βλέμματα. Το δικό της βλέμμα, σφραγισμένο για πάντα, μοιάζει θυμωμένο, μπροστά στο αμείλικτο του θανάτου και συγκινεί…Συγκινεί απίστευτα… Η «κούκλα» ήταν κάποτε ζωντανή και έμελε να γίνει η ωραιότερη μούμια του κόσμου.

Η άτυχη Ροζαλία και η «αλυσίδα» της καλοτυχίας…

Κόντρα στον θάνατο, οι λάτρεις της μικρούλας ανά τον κόσμο, την έχουν κάνει γούρι τους και για να μην ξεχαστεί, έπλεξαν γύρω της, μια από τις λεγόμενες «αλυσίδες μηνυμάτων». Αν μάθεις για την Ροζαλία, λένε, πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις και σε άλλους γι’ αυτήν, εξασφαλίζοντας έτσι την καλοτυχία! Σειρά σας, τώρα…

[Eviri]

Μυθικό πλάσμα ή.......πλάσμα που υπάρχει ακόμη στις μέρες μας;

Βρήκα αυτό το άρθρο στην ιστοσελίδα: http://www.gennet.org/facts/nessie.html που έχει δημοσιευθεί από το 1977.

Μέσες άκρες το άρθρο λέει ότι, αυτό το πλάσμα σε σήψη, πιάστηκε στα δίχτυα ενός αλιευτικού γιαπωνέζικου πλοίου, ανοιχτά της Νέας Ζηλανδίας στις 25/04/1977, σε βάθος 900 ποδών.

Ο γιαπωνέζος καθηγητής του Εθνικού Μουσείου Επιστημών που το εξέτασε είπε ότι δεν ανήκει στα ψάρια, ούτε στις φάλαινες, ούτε στα θηλαστικά. Είναι ερπετό και ο σκελετός του μοιάζει με πλειόσαυρο. Αυτός είναι ξάδερφος του δεινόσαυρου, είναι θαλάσσιο ερπετό και πιθανόν τρεφόταν με ψάρια.

Αυτά είναι στοιχεία που σας μεταφέρω από τις 2-3 πρώτες παραγράφους. Είναι μεγάλο το κείμενο και γι' αυτό σας δίνω το λινκ, αν θέλετε να το διαβάσετε όλο.

[TARA]

Πολυ ενδιαφεροντα αρθρα και βρε παιδια η φωτογραφια του κοριτσιου...ανατριχιασα...σα να κοιμαται οντως!

Κι εμεις βλεπουμε φωτα το καλοκαιρι να ανεβαινουν τον Υμηττο απο την πλευρα της Παιανιας. Υπαρχει δρομος βεβαια που βγαζει στην Κατεχακη οπου λιγοι τον ξερουν...υπαρχουν οι κεραιες...υπαρχει και το μυστηριο του Υμηττου γενικοτερα με τα τουνελ (εισοδο εχω δει με τα ματια μου κοντα στο μοναστηρι του Αι Γιαννη του κυνηγου). Στρατιωτικες εγκαταστασεις, απαγορευσεις φωτογραφιων οπως και απαγορευση προσβασης μετα τη δυση του ηλιου...

[Eviri]

Βρε κορίτσια τώρα που ξαναμπαίνω δε βλέπω τις φωτό που έβαλα, ενώ λίγο νωρίτερα υπήρχαν κανονικά. Τι λέτε να φταίει; Τι μπορώ να κάνω;

[TARA]

Βρε κορίτσια τώρα που ξαναμπαίνω δε βλέπω τις φωτό που έβαλα, ενώ λίγο νωρίτερα υπήρχαν κανονικά. Τι λέτε να φταίει; Τι μπορώ να κάνω;

Oυτε εγω τις βλεπω...

[Eviri]

Θα προσπαθήσω άλλη μία φορά βάζοντας τις εικόνες σε μικρό μέγεθος κι αν σβηστούν, τότε θα τις δείτε μόνο στο λινκ που σας δίνω. Σε μεγέθυνση φαίνονται πιο καθαρά.

[Eviri]

Ο μύθος της Αλκυόνης και οι Αλκυονίδες μέρες

Οι Αρχαίοι Ελληνες είχαν παρατηρήσει τις λίγες μέρες καλοκαιρίας που παρουσιάζονται το χειμώνα. Είναι μέρες ηλιόλουστες χωρίς σύννεφα και ανέμους.

Η ονομασία τους προήλθε από τις αλκυόνες που τις μέρες αυτές γεννούν. Οι «Αλκυονίδες ημέρες» τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από την 15η Δεκεμβρίου έως και την 15η Φεβρουαρίου εκάστου έτους, με μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.

Σύμφωνα με τον μύθο, η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί ήταν μία πανέμορφη γυναίκα κόρη του Θεού των ανέμων Αίολου και της Ενάρετης.

Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα.Η ένωσή τους ήταν τέλεια κι ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε να νομίζουν ότι

δεν ήταν κοινοί άνθρωποι. Σιγά σιγά, άρχισαν να πιστεύουν ότι είναι ισάξιοι των Θεών.

Ο Κήυκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη ισάξιο της Ήρας.

Τόσο πολύ το πίστεψαν πού άρχισαν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα Δίας και Ήρα, με αυτό τον τρόπο προκάλεσαν τους Θεούς και ιδιαίτερα τον Δία.

Όταν το έμαθε ο Δίας θύμωσε τόσο που μια μέρα που ο Κήυκας ήταν με το καράβι του στ' ανοιχτά έριξε κεραυνό και το τσάκισε, με αποτέλεσμα αβοή8ητος καθώς ήταν να πέσει στα μανιασμένα κύματα ο Κήυκας να πνιγεί.

Όταν έμαθε η Αλκυόνη το γεγονός πήγε με αγωνία στ' ακρογυάλι μήπως μπορέσει να βρει τον αγαπημένο της ζωντανό, το μόνο όμως που βρήκε ήταν λίγα σπασμένα ξύλα που είχε ξεβράσει το νερό, άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα, μερόνυχτα θρηνούσε τον χαμό του αγαπημένου της.

Ο Δίας στο τέλος την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.

Ένα πανέμορφο πουλί που πήρε το όνομά της, και το οποίο ζει κοντά στη θάλασσα, σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας..Το μαρτύριό της όμως δεν είχε τελειώσει, γεννούσε τα αυγά της, μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στα βράχια, κατέστρεφαν τη φωλιά και τ' αυγά της.

Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ' αυγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.

greeksurnames.

Πηγή: ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ BLOGSPOT.

[Eviri]

Αν δεν είναι φτιαχτό αυτό το βιντεάκι στο χρονικό σημείο 1:18, τότε τι να πω και τι να υποθέσω;

Μέχρι και «ιππότες της Αποκάλυψης» βλέπουν στα επεισόδια στην Αίγυπτο!-Βίντεο

Ένα βίντεο από ρεπορτάζ του αμερικανικού δικτύου msnbc που δείχνει τα επεισόδια στην πλατεία Tahrir την ημέρα όπου οπαδοί και Mubarak και διαδηλωτές «αντάλλαζαν» μεταξύ τους βόμβες μολότοφ έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον εξαιτίας αυτού που φαίνεται.

Και αυτό που φαίνεται προκαλεί –ίσως και την ανατριχίλα σε μερικούς- είναι ένα όραμα που στην κίνηση της κάμερας μοιάζει με κάποιον καβαλάρη επάνω στο άλογό του! (στο 1:18 του βίντεο). Και σαν να μην έφτανε αυτό τόσο ο «ιππέας» όσο και το «άλογό» του είναι στην απόχρωση του πράσινου κάτι που έκανε πολλούς να το παρομοιάσουν με τον τέταρτο ιππότη της Αποκάλυψης καθώς στην αποκάλυψη του Ιωάννη ο τελευταίος περιγράφεται ως να έχει χρώμα «χλωμού πράσινου» ή «κιτρινωπού πράσινου» όπως δηλαδή ακριβώς φαίνεται και στο βίντεο.

Προφανώς και πρόκειται για

αντανάκλαση από τις φωτιές επάνω στην κάμερα και αυτό εξηγείται γιατί καθώς η κάμερα κινείται προς τα δεξιά και πάνω την ίδια πορεία έχει και ο «ιππότης» για να εξαφανιστεί στη συνέχεια. Ακόμη και έτσι όμως πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν πως το φαινόμενο είναι προάγγελος κακών ειδήσεων. Ίδωμεν.

3UKz3GVrHI8&feature=player_embedded

[TARA]

Αν δεν είναι φτιαχτό αυτό το βιντεάκι στο χρονικό σημείο 1:18, τότε τι να πω και τι να υποθέσω;

Για φτιαχτο μου φαινεται, αν και πιστευω οτι οσα προειπε ο γεροντας Παϊσιος δε θα αργησουν να συμβουν...