ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231068629

Το Πεντάγωνο αναζητά το μυστικό του ιπτάμενου φιδιού

Απίθανη πτήση

Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας χρηματοδοτεί έρευνες για να ανακαλύψει πώς ορισμένα ασιατικά φίδια του δάσους μπορούν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις πετώντας.

Τα «ιπτάμενα φίδια» του γένους Chrysopelea πηδούν από δέντρα, ακόμα και από ύψος 60 μέτρων και, όταν αποκτήσουν ταχύτητα, αρχίζουν να ελίσσονται στον αέρα για να προσγειωθούν έως και 230 μέτρα μακριά.

Στα βίντεο που καταγράφουν οι ερευνητές, η απίθανη πτήση μοιάζει να παραβιάζει τους νόμους της φυσικής -χάρη σε μια τεχνική που δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητή, τα ερπετά μπορούν ακόμα και να στρίβουν στον αέρα.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα πέντε είδη του γένους Chrysopelea αξιοποιούν την οφιοειδή τους κίνηση για να δημιουργήσουν με το σώμα τους ένα αποδοτικό αεροδυναμικό σύστημα.

«Βασικά, γίνονται ένα μεγάλο, μακρύ φτερό» εξηγεί στη Washington Post ο Τζον Σότσα του Virginia Tech (Πολυτεχνικό Ινστιτούτο και Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια), ο οποίος χρηματοδοτείται από το Πεντάγωνο.

Σε έρευνα που πρόκειται να δημοσιευτεί στην επιθεώρηση Bioinspiration and Biomimetics, ο Δρ Σότσα εξηγεί την αεροδυναμική συμπεριφορά των Chrysopelea.

«Το φίδι είναι πολύ δραστήριο στον αέρα. Μπορεί να το φανταστεί κανείς να αποτελείται από πολλαπλά τμήματα που λειτουργούν ως πολλαπλές πτέρυγες [...] Το ηγούμενο άκρο γίνεται η ρυμούλκα, και μετά η ρυμούλκα γίνεται το ηγούμενο άκρο» είπε ο ερευνητής.

Παραμένει άγνωστο πώς το μυστικό του ιπτάμενου φιδιού θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από τον αμερικανικό στρατό.

Τα πρώτα ταξίδια του Σότσα στην Ασία χρηματοδοτήθηκαν από το National Geographic Society, η τελευταία δημοσίευση όμως αναφέρει ως χρηματοδότη την DARPA.

Πρόκειται για την Υπηρεσία Αμυντικών Προγραμμάτων Προηγμένης Έρευνας, η οποία χρηματοδοτεί και αναπτύσσει νέες αμυντικές τεχνολογίες -μερικές από τις οποίες ακούγονται τρελές.

Στο παρελθόν, για παράδειγμα, η DARPA έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ανάπτυξη ενός σκάφους που θα συνδυάζει το αεροπλάνο με το υποβρύχιο, καθώς και για τη δημιουργία ενός όπλου «τεχνητού παγετού».

3vhgC_g1cmU

[maira95]

:mrgreen:

http://networkedblogs.com/b6bsX

[ΚατερίναΒ]

Επειδή τον αναφέραμε χθες

http://www.pare-dose.net/?p=2986#more-2986

Και επειδή δεν την πολυσυμπάθησα αυτή την Αννα Φράνκ

http://www.pare-dose.net/?p=3611

Και επειδή κάτι λέγατε για πνεύματα

http://www.pare-dose.net/?p=2276

(ασχετο αλλά η κοπελιά έχει ίδια ημερομηνία γενέθλια με μένα)

[TARA]

Κατερινα, απιστευτο το αρθρο για το φθοριο απο το Τριτο Ματι. Ειχα διαβασει παλαιοτερα και γνωριζα, γι αυτο και δεν πηρα ποτε οδοντοκρεμα με φθοριο για τον Αντωνη, αλλα δεν ηξερα τοσες λεπτομερειες. Παραθετω εδω ενα αρθρο αρκετα λεπτομερες που βρηκα.

Φθόριο: Δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό - 1ο μέρος.

Θεωρούσα δεδομένο, πως οι περισσότεροι γνωρίζετε ήδη για τους κινδύνους που σχετίζονται με το φθόριο, οπότε στην προηγούμενη ανάρτηση έκανα απλώς μία σημείωση-υπενθύμιση...

Να που όμως δυστυχώς πολλοί δεν γνωρίζουν ακόμη και σήμερα με ποια δηλητήρια "φροντίζουμε" τα δόντια μας...

Ας το δούμε λοιπόν το θέμα αναλυτικότερα:

Ένας από τους πρώτους μελετητές των επιπτώσεων της φθορίωσης του νερού (ΗΠΑ), αλλά και γενικότερα του φθορίου στην ανθρώπινη υγεία είναι ο ελληνικής καταγωγής Dr John Yiamouyiannis. Ήδη από το 1977 είχε ασχοληθεί εντατικά με την μελέτη των επιπτώσεων του φθορίου και υπήρξε μαχητικότατος στην καταπολέμηση της πολιτικής φθορίωσης του νερού που ακολουθείται στις Ηνωμένες πολιτείες. (Δείτε και το βίντεο από ομιλία του σε συνέδριο στο τέλος της ανάρτησης)

Όταν το 1977 ο δρ. John Yiamouyiannis (Γιαμουγιάννης) σε συνεργασία με τον δρ. Dean Burk δημοσίευσαν τη μελέτη τους, που έγινε για να καθοριστεί εάν αυξήθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνους φθορίωσης μετά τη δεκαετία του 1950, προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία στους Αμερικανούς και ακολούθησε μία σειρά από ακροάσεις τους στο Κογκρέσο. 21 ημέρες μετά ακολούθησε δίκη στο δικαστήριο της Πενσυλβάνια.

Εκεί ο προεδρεύων δικαστής, πεπεισμένος πλέον για τις αρνητικές επιπτώσεις της φθορίωσης, διέταξε τη διακοπή χρήσης του καθώς αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Η απόφαση, ωστόσο, είχε ακυρωθεί για λόγους δικαιοδοσίας, και σε διοικητικό επίπεδο η πολιτική φθορίωσης παρέμεινε αμετάβλητη(1). (!)

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις HΠA ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο!

ΤΟ ΦΘΟΡΙΟ - του Πρωταγόρα

Δημοσίευμα από το Τρίτο Μάτι -02.09.05

(επεξεργασία κειμένου/προσθήκη φωτο: τοξότισσα)

Ποιος επιβάλει σήμερα τις τρομερές του συνέπειες στον άνθρωπο…

Πώς η μεθοδευμένη διαφημιστική εκστρατεία μπορεί να μετατρέψει ένα ισχυρότατο δηλητήριο, το φθόριο, σε στοιχείο που όλοι θέλουν να έχουν στο σώμα τους!

Γιατί έγινε αυτό;

* Mόνο και μόνο για να μην πηγαίνει χαμένο το φθόριο που «περισσεύει» από τις βιομηχανίες αλουμινίου;

* Mήπως γιατί ήδη οι Nαζί εφάρμοζαν τη φθορίωση σαν μέσο χειραγώγησης της συνείδησης των κατακτημένων λαών;

* Ή μήπως έχουν δίκιο οι ακραίοι, που υποστηρίζουν ότι κάποιοι έχουν συμφέρον να μας μεταλλάξουν σταδιακά και η φθορίωση του νερού και πολλών άλλων ειδών εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια;

O κρυφός ρόλος της αμόλυβδης βενζίνης...

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα πως, πραγματικά, κάποιες από τις φθοριούχες ενώσεις που υπάρχουν μέσα στις οδοντόκρεμες σήμερα, χρησιμοποιούνταν στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα ως... ποντικοφάρμακα!Kαι ότι η ποσότητα των φθοριούχων ενώσεων που υπάρχει μέσα σε ένα συνηθισμένο σωληνάριο οδοντόκρεμας είναι αρκετή για να σκοτώσει ένα παιδί βάρους μέχρι δώδεκα περίπου κιλών αν, κατά λάθος, φαγωθεί από αυτό.

Ωστόσο, για το φθόριο που έχει μια ενδιάμεση τοξικότητα, τα όρια της MLC καθορίστηκαν, παραδόξως, στα 4,0 μέρη ανά εκατομμύριο (π.χ. στα 4 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο βάρους του τελικού προϊόντος). Δηλαδή, 266 φορές μεγαλύτερο από το όριο για τον μόλυβδο και 400 φορές μεγαλύτερο από το όριο για το αρσενικό!

O βαθμός της τοξικότητας και της επικινδυνότητας του φθορίου γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος σε μια έκθεση του Akron (Ohio) Regional Poison Center, που δημοσιεύθηκε το 1991:

«έχουν αναφερθεί θάνατοι μετά την κατάποση φθορίου σε ποσότητα 16 χιλιοστών του γραμμαρίου, ανά κιλό βάρους του ανθρώπου που τα λαμβάνει. Mόνο 1/10 της ουγιάς φθόριο είναι ικανό να σκοτώσει έναν ενήλικα, με βάρος πενήντα κιλών».

Mια από τις καλύτερες μελέτες στο θέμα αυτό έγινε το 1977 από τους δρ. John Yiamouyiannis και δρ. Dean Burk. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, η φθορίωση του νερού στις HΠA ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο!

Για τον Yiamouyiannis, τα αποτελέσματα επιβεβαίωναν ξεκάθαρα και σε απολύτως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες πως η χρόνια έκθεση σε φθόριο έχει ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της συχνότητας των επιθηλιακών καρκίνων εν γένει, όσο και την εμφάνιση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου των οστών.

* Σε μια ανασκόπηση των σχετικών με το θέμα δημοσιευμένων εργασιών που έγινε το 1994, σημειώνεται πως η χρόνια έκθεση στο φθόριο ενδέχεται να σχετίζεται με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που αφορούν κυρίως στη συγκέντρωση της προσοχής και στη μνήμη…

* Σύμφωνα με δύο μελέτες, οι οποίες έγιναν στην Kίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αρχικά από τον Kινέζο επιστήμονα Li και στη συνέχεια από τον Zhao, η αυξημένη πρόσληψη φθορίου έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δείκτη νοημοσύνης (IQ).

* Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η επίδραση της υψηλής συγκέντρωσης φθορίου στον εγκέφαλο ενδέχεται να ξεκινάει ακόμα και από το στάδιο του εμβρύου ή του νεογέννητου, όταν η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι περισσότερο έντονη.

* H συνεχής λήψη απειροελάχιστων ποσοτήτων φθοριούχου νατρίου, μετά από ένα χρονικό διάστημα, είχε ως συνέπεια τη μείωση της θέλησης και της διάθεσης ενός ανθρώπου να αντισταθεί στην επιβολή κάθε εξουσίας.

***********************************************************

Η διάλεξη αυτή πραγματοποιήθηκε στο Cancer Control Convention (Συνέδριο για τον Ελέγχο του Καρκίνου) στην Pasadena της Καλιφόρνια, περί το 1991-1992.

Το βίντεο συνοδεύεται από τις παρακάτω σημειώσεις:

TRIBUTE TO JOHN YIAMOUYIANNIS (1943-2000)

Μετάφραση από την ιαπωνικό περιοδικό για τις Έρευνες Φθορίου (Journal of Fluoride Research), τχ. 19, Νοέμβριος 2000, σ. 1, αποσπάσματα (μτφ από την αγγλική: τοξότισσα):

(1)"Ο Δρ John Yiamouyiannis, βιοχημικός και ιδρυτής του Ιδρύματος για Ασφαλές Νερό (Safe Water Foundation) στις ΗΠΑ, πέθανε 8 Οκτωβρίου 2000, περνώντας στον αιώνιο ύπνο ειρηνικά στην κατοικία του στο Delaware του Ohio, περιβαλλόμενος από τα μέλη της οικογένειάς του.

Προπτυχιακές σπουδές έκανε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και μετά, το 1967, Διδακτορικό στη βιοχημεία στο Πανεπιστήμιο του Rhode Island. Μεταδιδακτορική έρευνα έκανε στην Ιατρική Σχολή Western Reserve. Υπήρξε βιοχημικός αρθρογράφος στο Chemical Abstracts Service.

Εκεί έλαβε για πρώτη φορά γνώση των βλαβερών συνεπειών του φθορίου στην υγείας.

Η αντίθεση του στη φθορίωση του νερού πυροδότησε προσπάθειες του Εθνικού Ινστιτούτου Οδοντιατρικής Έρευνας να του επιβληθεί σιωπή μέσω του CAS ή να πιεστεί με την απειλή να χάσει τη σημαντική χρηματοδότηση από την αμερικανική Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας.

Παραιτήθηκε από το CAS. Η εμπειρία που περιγράφεται στο βιβλίο του, "Φθόριο -Παράγοντας γήρανσης". (κλικ στην εικόνα για μετάβαση σε απόσπασμα του βιβλίου.) Η μελέτη του Δρ Yiamouyiannis σε συνεργασία με τον Δρ Dean Burk που έγινε για να καθοριστεί εάν αυξήθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνους φθορίωσης μετά τη δεκαετία του 1950 προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους Αμερικανούς και τους έφερε σε πολλές ακροάσεις στο Κογκρέσο το 1977, τις οποίες ακολούθησε μετά από 21 ημέρες δίκη στο δικαστήριο της Πενσυλβάνια.

Εκεί ο προεδρεύων δικαστής, πεπεισμένος πλέον για τις αρνητικές επιπτώσεις της φθορίωσης, διέταξε τη διακοπή χρήσης του καθώς αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Η απόφαση, ωστόσο, είχε ακυρωθεί για λόγους δικαιοδοσίας, και σε διοικητικό επίπεδο η πολιτική φθορίωσης παρέμεινε αμετάβλητη.

(Tohru Murakami, DDS, PhD Editor, Ιαπωνική Εφημερίδα της Έρευνας για το Φθόριο, 1-5-16 Kamikoide-machi Maebashi-shi Gunma-ken, 371 0037, η Ιαπωνία)

===============================================================================

Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό -μέρος 2ο.

"Πες ένα ψέμα αρκετά δυνατά και για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και ο κόσμος θα το πιστέψει."

Αδόλφος Χίτλερ

"Η Φθορίωση είναι η μεγαλύτερη υπόθεση επιστημονικής απάτης του αιώνα".

- Robert Carlton, Ph.D, πρώην επιστήμονας EPA, 1992

Η συνωμοσία του Φθορίου

(μετάφραση-προσθήκη φωτο Βίκυ Χρυσού)

Η ιστορία της αναγκαστικής χορήγησης φθορίου στον άνθρωπο μέσω της φθορίωσης του πόσιμου νερού είναι στολισμένη με εκατοντάδες ψέματα, απληστία και εξαπάτηση. Οι κυβερνήσεις που προσθέτουν φθόριο στο πόσιμο νερό επιμένουν ότι είναι ασφαλής, ωφέλιμη και αναγκαία διαδικασία, όμως, τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι ασφαλής η κατανάλωση φθορίου και πως στις περιοχές όπου φθοριώνονται τα αποθέματα πόσιμου ύδατος σημειώνονται υψηλότερα ποσοστά καρκίνου, φθορίωσης δοντιών, οστεοπόρωσης και άλλων προβλημάτων υγείας.

Λόγω της πίεσης που ασκεί η βιομηχανία αλουμινίου, οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι κατασκευαστές όπλων, εξακολουθεί να προστίθεται φθόριο στο πόσιμο νερού ολόκληρης της Βόρειας Αμερικής. Οι πρόσφατες νομικές ενέργειες κατά των εταιρειών ύδρευσης που φθοριώνουν το πόσιμο νερό, έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο προηγούμενο, που θα καθιστούσε αδύνατη την υποβολή νέων μηνύσεων ενάντια σε προμηθευτές φθοριομένου νερού.

Υπάρχει μια αυξανόμενη αντίσταση ενάντια στην προσθήκη τοξικού φθορίου στην παροχή νερού, αλλά δυστυχώς, επειδή το φθόριο έχει γίνει "η ψυχή της σύγχρονης βιομηχανικής οικονομίας" (Bryson 2004), "παίζονται" τεράστια χρηματικά ποσά αυτών που εγκρίνουν τη φθορίωση του νερού. Έτσι τα ψέματα για τα οφέλη της φθορίωσης του νερού θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν τη δημόσια ενημέρωση, όχι για να προωθήσουν τα οφέλη για την υγεία σε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, αλλά το κέρδος του στρατιωτικό-βιομηχανικού συμπλέγματος.

Η ιστορία αρχίζει το 1924, όταν η Interessen Gemeinschaft Farben (IG Farben), μια γερμανική εταιρεία κατασκευής χημικών, άρχισε τη λήψη δανείων από αμερικανικές τράπεζες, προχωρώντας σταδιακά στη δημιουργία του τεράστιου IG Farben καρτέλ (θα τη θυμάστε φαντάζομαι την εταιρία σε σχέση με την πρόσφατη έρευνα περί "περιβαλλοντικών οργανώσεων" και WWF...). Το 1928 ο Henry Ford και η American Standard Oil Company ( οι Rockefellers) συγχωνεύθηκαν με την IG Farben.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 υπήρχαν πάνω από εκατό αμερικανικές εταιρείες, είχαν θυγατρικές και συνεργάζονταν με τη Γερμανία. Η I.G. Farben Αμερικής ελέγχονταν από μια εταιρεία χαρτοφυλακίου, την American IG Farben, στο διοικητικό συμβούλιο

της οποίας αναφέρονται οι:

* Edsel Ford, πρόεδρος της Ford Motor Company,

* Chas. E. Mitchell, πρόεδρος της National City Bank of New York των Rockefeller,

foto: The Brothers Rockefeller κάτω ο P. Warburg

* Walter Teagle, Πρόεδρος του Standard Oil Νέας Υόρκης,

* Paul Warburg, πρόεδρος της Federal Reserve και αδελφός του Max Warburg, χρηματοδότη του γερμανικού πολέμου,

* Herman Metz, διευθυντής της Τράπεζας Manhattan, που ελέγχεται από τους Warburgs, και

* μια σειρά από άλλα μέλη, τρία από τα οποία καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια του Γερμανικού πολέμου.

Εκόνα: ο Carl Krauch στη δίκη της Νυρεμβέργης για την IG Farben,

από το βιβλίο του Borkin, Joseph: Die unheilige Allianz der I.G. Farben; eine Interessengemeinschaft im Dritten Reich (H ανίερη IG Farben: μία κοινονοία συμφερόντων του Γ΄Ραιχ) – Campus Verlag: Frankfurt/Main, New York 1979, 1990 (Bd. 1030).

Το 1939 στα πλαίσια της συμφωνίας Alted, ανάμεσα στην αμερικανική εταιρεία Αλουμινίου ALCOA (American Aluminum Company),

που τότε ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός φθοριούχου νατρίου στον κόσμο, και την Dow Chemical Company μετέφεραν η τεχνολογία τους στη Γερμανία. Η Colgate, η Kellogg, η Dupont (τις πρώτες τις ξέρετε μέχρι σήμερα πολύ καλά, την τελευταία την συναντάμε επίσης συχνότατα εξ αιτίας της εμπλοκής της στα μεταλλαγμένα και γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα -κολοσσός στα χημικά και παραγωγός ινών ναύλον) και πολλές άλλες εταιρείες τελικά υπέγραψαν συμφωνίες σύμπραξης με την IG Farben, δημιουργώντας ένα ισχυρό λόμπι που έχει βαπτιστεί "η μαφία του φθορίου" (Stephen 1995).

Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε τον Charles Eliot Perkins, ερευνητή στο χώρο της χημείας, της βιοχημεία, της φυσιολογίας και της παθολογίας, για να αναλάβει τα μεγάλα χημικά εργοστάσια Farben στη Γερμανία. Οι γερμανικοί χημικοί μίλησαν τότε στον Perkins για ένα καθεστώτος που είχαν διαμορφώσει κατά τη διάρκεια του πολέμου, το οποίο είχε υιοθετήσει και προσαρμόσει το γερμανικό Γενικό Επιτελείο.

Του περιέγραψαν στην ουσία την προσπάθειά τους να έχουν τον έλεγχο του πληθυσμού σε οποιαδήποτε περιοχή, εφαρμόζοντας μαζική "θεραπευτική" αγωγή μέσω του πόσιμου νερού, το οποίο προηγουμένως μόλυναν με φθοριούχο νάτριο. Πρόκειται για μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε στα γερμανικά και ρωσικά στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, ώστε να κάνουν τους φυλακισμένους "ηλίθιους και πειθήνιους" (Stephen 1995).

Η Farben κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε αναπτύξει σχέδια φθορίωσης των κατεχόμενων χωρών, διότι είχε διαπιστωθεί ότι με τη φθορίωση προκαλούνται ελαφρές ζημιές σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, καθιστώντας πιο δύσκολο στο άτομο που υφίσταται τη φθορίωση να υπερασπιστεί την ελευθερία του και καθιστά το άτομο πιο πειθήνιος απέναντι στην εξουσία. Το φθόριο είναι μία από τις ισχυρότερες αντι-ψυχωτικές ουσίες που είναι γνωστές και περιέχεται στο 25% των ισχυρών ηρεμιστικών.

Δεν προκαλεί βέβαια έκπληξη ότι το καθεστώς του Χίτλερ εφάρμοζε τον ελέγχου του νου μέσω χημικών ουσιών, αλλά ο Αμερικανικός Στρατός συνέχισε την ναζιστική έρευνα, διερευνώντας για τεχνικές που θα ήταν χρήσιμες στην εξουδετέρωση του εχθρού ή τον εμποτισμό με φάρμακα ενός ολόκληρου έθνους. Όπως αναφέρεται στην έκθεση Rockefeller, μια σύντομη ενημέρωση για τις ενέργειες της CIA, «το πρόγραμμα των ναρκωτικών** ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος της CIA που αφορούσε τη μελέτη για τον έλεγχο της συμπεριφοράς του ανθρώπου" (Stephen 1995).

Ο «μύθος πρόληψης της τερηδόνας» που συνδέεται με το φθόριο, προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες του 1939, όταν ένας επιστήμονας, ο Gerald J. Cox, -που εργαζόταν για την ALCOA, τη μεγαλύτερη παραγωγό τοξικών αποβλήτων φθορίου που τότε απειλούνταν με αγωγές για να καταβάλει αποζημιώσεις εξαιτίας βλαβών που προκάλεσε με τα απόβλητα φθορίου-, χρησιμοποίησε φθόριο σε αρουραίους στο εργαστήριο του, καταλήγοντας στο "συμπέρασμα" ότι το φθόριο μειώνει το "σάπισμα" των δοντιών και υποστήριξε ότι πρέπει να προστεθεί στο νερού του έθνους.

Το 1947, ο Oscar R. Ewing, δικηγόρος της ALCOA για πολύ καιρό, διορίστηκε επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (Federal Security Agency), μια θέση που τον έθεσε ταυτόχρονα επικεφαλή της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας (Public Health Service - PHS). Κατά τη διάρκεια των επόμενων 3ων ετών, 87 νέες αμερικανικές πόλεις άρχισαν να φθοριώνουν το πόσιμο νερό τους, συμπεριλαμβανομένου της πόλης Michigan όπου έτρεχε πιλοτικά η μελέτη φθορίωσης του νερού, καταργώντας έτσι τα αντικειμενικά κριτίρια της επιστημονικής μελέτης για την ασφάλειας και την ωφέλεια της παροχής φθορίου, πριν καν ολοκληρωθεί ποτέ η μελέτη.

Η αμερικανική "εκπαίδευση και έρευνα", χρηματοδοτήθηκε από την Βιομηχανία Αλουμινίου, Λιπασμάτων και Βιομηχανίας Όπλων που αναζητούσε μια διέξοδο για να ξεφορτωθεί μεν όλη την ποσότητα των βιομηχανικών αποβλήτων φθορίου, έχοντας ταυτόχρονα όμως και κέρδος. Η «ανακάλυψη» πως (τάχα) επωφελήθηκαν τα δόντια από το φθόριο, πληρώθηκε από τον βιομηχανικό κλάδο που έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε "αγωγές από εργαζομένους και κοινότητες που είχαν δηλητηριαστεί από τις βιομηχανικές εκπομπές φθορίου" (Bryson 1995) και έτσι μετέτρεψαν μία υποχρέωση σε πλεονέκτημα.

Η σωστή απομάκρυνση του φθορίου, που ήταν ένα συστατικό αποβλήτων από διαδικασίες κατασκευής εκρηκτικών υλών, λιπασμάτων και άλλων «ειδών ανάγκης», ήταν μία πολύ δαπανηρή διαδικασία και μέχρι τη στιγμή που ανακαλύφθηκε μια «χρήση» στην Αμερική, η πρόσθεση του δηλαδή στην υδροδότηση, η ουσία θεωρούνταν μόνο τοξικό, επικίνδυνο απόβλητο. (Θυμηθείτε εδώ και άλλες τέτοιες πρακτικές... ακόμη και στη χώρα μας όπου βιομηχανίες για να αποφύγουν τη σωστή διαχείριση των αποβλήτων τους χρηματοδοτούν έρευνες ώστε να βρεθεί κάποια χρησιμότητα για τα -πιθανών- επικίνδυνα απόβλητα τους...)

Μέσω μίας ύπουλης εκ νέου δημόσιας εκπαίδευσης που εφαρμόστηκε, το φθόριο, το απόβλητο, έγινε η δραστική ουσία φθοριούχων παρασιτοκτόνων, μυκητοκτόνων, ποντικοφάρμακων, αναισθητικών, ηρεμιστικών φθοριούχων φαρμακευτικών προϊόντων, καθώς και μιας σειράς βιομηχανικών και οικιακών προϊόντων, φθοριούχων οδοντιατρικών διαλυμάτων για πλύσεις και οδοντόκρεμες.

Το φθόριο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εισοδήματος βιομηχανικών και φαρμακευτικών εταιριών -της τάξης πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε για όποιους προσπαθήσουν οποιαδήποτε ανάκληση του, από τη στιγμή που υποστηρίζονται οικονομικά οι μελέτες αυτών που είναι υπέρ της φθορίωσης,

* καθίστατε οικονομικά αδύνατη,

* νομικά αδιανόητη και

* δυνητικά καταστροφική για την καριέρα και τη φήμη τους.

(Ποιός να τα βάλει με τα "μεγαθήρια"?)

Ο Edward Bernays, γνωστός επίσης και ως ο πατέρας του PR*(Public relations) ή ο original spin doctor, χρηματοδοτούμενος από βιομηχάνους των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια να ενθαρρυνθεί η δημόσια αποδοχή του φθορίου, ξεκίνησε μια εκστρατεία εξαπάτησης για να πείσει την κοινή γνώμη.

Ο Barnays έλεγε χαρακτηριστικά:

"μπορείτε να καταστήστε αποδεκτή σχεδόν οποιαδήποτε ιδέα εάν οι γιατροί είναι υπέρ της. Οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν ένα γιατρό, διότι αποτελεί μια "αρχή" για τους περισσότερους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο αυτός γνωρίζει ή δεν γνωρίζει"(Bryson 2004).

Οι γιατροί που ενέκριναν τη φθορίωση δεν γνώριζαν ότι οι έρευνες ασφάλειας που ενοχοποιούσαν το φθόριο ή αποσιωπούνταν ή δεν διεξαγόταν καν. Το Φθόριο εξομοιώθηκε με την επιστημονική πρόοδο και εφόσον είχε παρουσιαστεί στο κοινό ως ενισχυτική για την υγεία ουσία, προστέθηκε και στο περιβάλλον για το "καλό"των παιδιών. Εκείνοι που αντιτίθενται στη φθορίωση είχαν απορριφθεί ως μανιακοί, κομπογιαννίτες και τρελοί.

Το Φθόριο έγινε αδιαπέραστο στην κριτική διότι έδρασε μια αδυσώπητη επιθετική επικοινωνιακή πολιτική (PR), αλλά και λόγω της συνολικής του τοξικότητας. Σε αντίθεση με τις χημικές ουσίες που έχουν χαρακτηριστικά αποτελέσματα (αφήνουν την "υπογραφή" τους), το φθόριο, είναι ένα συστημικό δηλητήριο, που παράγει μια ολόκληρη σειρά από προβλήματα υγείας, γι 'αυτό τα αποτελέσματα του είναι πιο δύσκολο να διαγνωστούν (ως αποτελέσματα της δράσης του).

Πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά στρατιωτικά έγγραφα όπως του Manhattan Project, φανερώνουν πως το φθόριο είναι το κλειδί στη χημική παραγωγή ατομικής βόμβας και εκατομμύρια τόνοι φθορίου ήταν απαραίτητοι για την κατασκευή βόμβων ουρανίου και πλουτωνίου. Η δηλητηρίαση από Φθόριο -και όχι η ακτινοβολία- αναδείχθηκε ως ο μεγαλύτερος χημικός κίνδυνος για την υγεία τόσο των εργαζομένων όσο και των γύρω κοινοτήτων.

Οι επιστήμονες που εργάστηκαν για την ατομική βόμβα, είχαν διαταχθεί να παράσχουν στοιχεία χρήσιμα για την άμυνα σε περίπτωση προσφυγής σε δικαστική αγωγή, οπότε άρχισαν κρυφά δοκιμές φθορίου σε ανυποψίαστους ασθενείς νοσοκομείων και σε διανοητικά καθυστερημένα παιδιά. "Ο Αύγουστος 1948, Εφημερίδα του Αμερικανικού Οδοντιατρικού Συνδέσμου (American Dental Association) δείχνει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία των δυσμενών επιπτώσεων από το φθόριο είχαν λογοκριθεί από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ για λόγους "εθνικής ασφάλειας"(Griffiths 1998). Η μόνη έκθεση που δημοσιεύτηκε δήλωνε ότι το φθόριο είναι ασφαλές για τον άνθρωπο στο μικρές δόσεις.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Dr. Harold C. Hodge, που ήταν τοξικολόγος για τον αμερικανικό στρατό στο Manhattan Project, ήταν ο πρώτος επιφανής επιστήμονας που υποστήριξε την φθορίωση του νερού. Ενώ όμως ο Δρ Hodge ήταν καθησυχαστικός στα συνέδρια για την ασφάλεια της φθορίωσης νερού, συγκαλυμμένα διεξήγαγε ένα από τα πρώτα πειράματα φθορίωσης του νερού των ανυποψίαστων πολιτών της Αμερικής στο Newburgh της Νέας Υόρκης και επιπλέον μελετούσε κρυφά τα βιολογικά δείγματα πολιτών του Newburgh στο εργαστήριο του στο Πανεπιστημίου του Rochester.

Δεδομένου ότι δεν υπήρξαν νομικά εμπόδια κατά την απόκρυψη των επιστημονικών δεδομένων, όταν δημοσιεύθηκε πως (δήθεν) το μοναδικό συμπέρασμα που προέκυπτε από αυτά τα πειράματα ήταν ότι το φθόριο ήταν ασφαλές σε χαμηλές δόσεις, η ίδια αυτή δήλωση στάθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη για την ετυμηγορία του στρατού των ΗΠΑ που φοβόταν αγωγές για πρόκληση βλαβών μέσω του φθορίου, από τους εργαζομένους σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας και τα εργοστάσια πυρομαχικών.

Η ρύπανση με φθόριο, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν νομικά οι βασικοί βιομηχανικοί τομείς των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Μια μυστική ομάδα δικηγόρων μεγάλων εταιρειών, γνωστή ως Επιτροπή Δικηγόρων Φθορίου (Fluorine Lawyers Committee), στα μέλη της οποίας περιλαμβάνονται η US Steel, ALCOA, Kaiser Aluminum, και Reynolds Metals, ανέθεσε μία έρευνα στo Εργαστήριο Kettering του Πανεπιστημίου του Cincinnati που "να παρέχει πυρομαχικά" (Bryson 2004) για τις εταιρείες εκείνες που θα χρειαζόταν να "αγωνιστούν"ενάντια σε ένα κύμα πολιτών με αξιώσεις για τη ζημία που τους προκλήθηκε με το φθόριο.

Η Επιτροπή των Δικηγόρων Φθορίου και οι "πρέσβεις" τους είχαν συχνή και προσωπική επαφή με τους ανώτερους υπαλλήλους του Ομοσπονδιακού Εθνικού Ινστιτούτου Οδοντιατρικής Έρευνας και είχαν συνεννοηθεί στο «θάψιμο» της 40χρονης μελέτης Kettering, η οποία έδειχνε ότι το φθόριο δηλητηρίαζε τους πνεύμονες και τους λεμφαδένες σε πειραματόζωα. Τα ιδιωτικά συμφέροντα, επεδίωκαν συστηματικά να καταστρέψουν τη σταδιοδρομία και να λογοκρίνουν πληροφορίες, εξασφαλίζοντας έτσι ότι

* ποτέ δεν θα χρηματοδοτούνταν επιστημονικές μελέτες που δημιουργούσαν αμφιβολίες για την ασφάλεια του φθορίου και πως

* ποτέ δεν θα δημοσιευόταν ακόμη και αν συνέβαινε να βρουν χρηματοδότηση.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η έρευνα που διεξήγαγε στο Harvard η τοξικολόγος Phillis Mullenix έδειξε

* ότι το φθόριο στο νερό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του δείκτη νοημοσύνης και

* πως σε αρουραίους προκαλεί έντονα συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της διαταραχής της προσοχής και της υπερκινητικότητας (ADHD).

Μόλις λίγες ημέρες πριν γίνει δεκτή για δημοσίευση η έρευνα της Mullenix, απολύθηκε από τη θέση της διευθύντριας τοξικολογίας στο Forsyth Dental Center στη Βοστόνη. Στη συνέχεια το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH) απέρριψε την αίτηση της για άδεια, ώστε να συνεχίσει την έρευνα της σχετικά με τις επιπτώσεις του φθορίου στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όταν μια ομάδα του NIH της είπε ότι "το φθόριο δεν έχει επιπτώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα, " (Griffiths 1998).

Παρά τα αυξανόμενα στοιχεία ότι είναι επιβλαβές για τη δημόσια υγεία, οι αμερικανικές ομοσπονδιακές και κρατικές υπηρεσίες υγείας και οι μεγάλοι οδοντιατρικοί και ιατρικοί οργανισμοί, όπως η American Dental Association (ADA), εξακολουθούν να προωθούν και να διαφημίζουν το φθόριο.

Η φθορίωση του Νερού συνεχίζεται, παρά την σθεναρή στάση εναντίον της από την πλευρά των επιστημόνων της ίδιας της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), μέσω της Ένωσης τους με την ονομασία Chapter 280 ("κεφάλαιο 280") του Εθνικού Θησαυροφυλακίου Ενώσεων Εργαζομένων (National Treasury Employees Union).

Ο Δρ Γουίλιαμ Hirzy, αντιπρόεδρος του Chapter 280 , δήλωσε ότι

"το φθόριο (που προστίθεται στο νερό των κοινοτήτων) είναι ένα επικίνδυνο απόβλητο και υπάρχουν σημαντικές αποδείξεις των δυσμενών επιπτώσεων του στην υγεία, σε αντίθεση με τη δημόσια αντίληψη, ενώ δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου στοιχεία για τα σημαντικά του οφέλη". (Mullenix 1998).

Αν και το φθόριο είναι μέχρι πενήντα φορές πιο τοξικό από το διοξείδιο του θείου, ακόμη δεν έχει καταγραφεί ως ατμοσφαιρικός ρύπος στα αμερικανικά "νομοσχέδια για καθαρό αέρα" (Clean Air Act).

Χιλιάδες τόνοι βιομηχανικών αποβλήτων φθορίου χύνονται στις παροχές πόσιμου νερού σε όλη τη Βόρεια Αμερική, δήθεν για να βοηθήσουν τα αστραφτερά χαμόγελα των παιδιών μας, ενώ η μεγάλη βιομηχανία στις ΗΠΑ έχει το πλεονέκτημα να πετά στο περιβάλλον όσα απόβλητα φθορίου της αρέσει, χωρίς καμία υποχρέωση της για μέτρηση των εκπομπών και δίχως να θεωρούνται καν υπεύθυνοι για τη δηλητηρίαση ανθρώπων, ζώων ή της βλάστησης.

Τον Αύγουστο του 2003, το ΥΠΠ ζήτησε από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας, το σκέλος της έρευνας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (NAS), να αξιολογήσουν εκ νέου τα πρότυπα ασφάλειας φθορίωσης του νερού μέσω της αναθεώρησης πρόσφατης επιστημονικής βιβλιογραφίας, διότι η τελευταία αναθεώρηση του 1993 είχε σημαντικά κενά στον τομέα της έρευνας .

"Ούτε η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και ούτε το Εθνικό Ινστιτούτο για την Οδοντιατρική Έρευνα (NIDR), ούτε η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής Οδοντιατρικής έχει καμία απόδειξη σχετικά με την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα φθορίου" (Sterling 1993).

Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας (International Academy of Oral Medicine and Toxicology) έχει ταξινομήσει το φθόριο ως δίχως έγκριση οδοντιατρικό φάρμακο, λόγω είναι υψηλής τοξικότητας του ενώ στο Τοξικολογικό Πρόγραμμα του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ (US National Cancer Institute Toxicological Program) έχει βρεθεί ότι το φθόριο είναι ένα "διφορούμενο καρκινογόνο" (Maurer 1990).

Επί του παρόντος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει να θεσπίζει περαιτέρω συστήματα φθορίωσης σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου περί Υδάτων (Water Act) που ψηφίστηκε το Νοέμβριο του 2003, ο οποίος νόμος κατέστησε πλέον αδύνατη κάθε αστική ή ποινική δίωξη σε βάρος των επιχειρήσεων ύδρευσης ως αποτέλεσμα προσθήκης φθορίου στο δημόσιο-πόσιμο νερό.

Σε μια κοινωνία όπου τα προϊόντα που περιέχουν αμίαντο, μόλυβδο, βηρύλλιο και πολλές άλλες καρκινογόνες ουσίες έχουν αποσυρθεί από την αγορά, προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το φθόριο αγκαλιάζεται τόσο έντονα και τυφλά. Φαίνεται παράλογο ότι εμείς πληρώνουμε τη διάθεση των τοξικών αποβλήτων της χημικής βιομηχανίας με την πρόσθεση του στο νερό μας.

Η απόκρυψη των κινδύνων ρύπανσης του φθορίου από το κοινό είναι μια δουλειά συνωμοσίας καπιταλιστικού στυλ και επικών διαστάσεων, που επήλθε επειδή ένα ισχυρό λόμπι επιθυμεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, προκειμένου να προστατεύσει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα.

"Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αόρατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν αόρατη κυβέρνηση, η οποία είναι η πραγματική εξουσία αποφάσεων της χώρας μας... το μυαλό μας είναι μοντελαρισμένο, τα γούστα μας προσχεδιασμένα, οι ιδέες μας έχουν προ-προταθεί σε μεγάλο βαθμό από άνδρες για τους οποίους που δεν έχουμε ακούσει ποτέ" (Bernays 1991 ).

http://truth.freeforums.org/topic-t4319.html

[TARA]

http://www.tritomati.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=68

ΜΑΡΙΝ ΝΤΑΓΙΟ - του Γιαν ντε Χροτ Ο άτρωτος απεσταλμένος

Στα 33 του χρόνια –αμέσως μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο– ο Mίριν Nτάγιο συνειδητοποίησε ότι τα χαρίσματά του παραβίαζαν τους νόμους της φύσης, αλλά ταυτόχρονα ότι ήταν και ο Aγγελιοφόρος ενός μεγάλου μηνύματος! Έπρεπε να δείξει στην απογοητευμένη ανθρωπότητα ότι το πνεύμα είναι πάνω από την ύλη και ότι οι δυνατότητες του ανθρώπου είναι πραγματικά απεριόριστες... ότι τα όριά μας δεν σταματούν εκεί που τελειώνει η λογική μας...

Tην εποχή αυτή, αρχίζουν να γίνονται περισσότερο εμφανείς οι δυνάμεις του και γρήγορα γίνεται γνωστός. Tον Aπρίλιο του 1946, δημοσιεύονται για πρώτη φορά στον ολλανδικό Tύπο αναφορές στα επικίνδυνα πειράματα του Arnold Henskes, δηλαδή στον αυτοτραυματισμό του με σπαθιά, τα οποία ο ίδιος είχε αποσιωπήσει μέχρι τότε για να μη θορυβηθεί η οικογένειά του. Πρόκειται για τα ίδια πειράματα που εκτέλεσε αργότερα πάνω από 500 φορές μπροστά σε ευρύ κοινό, σε γιατρούς και καθηγητές στην Eλβετία. Tα στοιχεία δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν, όμως η συμβατική επιστήμη, όπως και ο ολλανδικός Tύπος, προτίμησαν να τα αποσιωπήσουν, εφόσον αδυνατούσαν να δώσουν μια λογική εξήγηση!

Όλα αυτά μέχρι το ταξίδι του στη βορειοανατολική επαρχία του Groningen, όπου οι μαρτυρίες αξιόπιστων ανθρώπων βεβαιώνουν ότι κατόρθωσε να θεραπεύσει ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες ασθένειες! Στις 31 Mαΐου 1947, τον βρίσκουμε στο Xειρουργικό Tμήμα του Nοσοκομείου της Zυρίχης, όπου συνεχίζει τη δραστηριότητά του, με αποτέλεσμα να προσελκύσει πληθώρα επιστημόνων από τη Bασιλεία και τη Bέρνη.

Oι δραστηριότητές του από την εποχή εκείνη έως και τον μυστηριώδη θάνατό του, στις 26 Mαΐου 1948, αποτελούν πραγματικά «κάτι το εκπληκτικό». Aυτό ακριβώς, άλλωστε, δηλώνει και η φράση της ολλανδικής εσπεράντο, Mirin Dajo, την οποία χρησιμοποιεί και ως ψευδώνυμο...

O Mίριν Nτάγιο ξεσκέπασε το στήθος του. Πέρασα ένα σπαθί από την πίσω πλευρά του σώματός του κοντά στα νεφρά που βγήκε από τη μπροστινή πλευρά! Δεν έτρεξε η παραμικρή σταγόνα αίματος! Όλοι είχαν μείνει έκθαμβοι που δεν έτρεχαν αίματα. Aμέσως, έθεσαν ερωτήσεις. Kανείς δεν είχε καταλάβει τι ή πώς είχε γίνει.

O Mίριν Nτάγιο εξετάστηκε από τον καθηγητή με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα που υπήρχαν στο εργαστήριο. Δεν υπήρχε κανένα τραύμα. Για τον καθηγητή Kεμ ήταν κάτι το καταπληκτικό και είπε ότι θα ήθελε πολύ να συναντηθεί ξανά τον Mίριν Nτάγιο.

Mετά αυτήν την κινηματογράφηση ακολούθησε σύντομα μια τρίτη, και μάλιστα στο Mπερνουλλιάνουμ στη Bασιλεία. H αίθουσα ήταν γεμάτη με γιατρούς από όλη την Eυρώπη που είχαν κάποιο συνέδριο. O Mίριν Nτάγιο είπε ότι ο λόγος του είχε σκοπό να προβληματίσει τους ανθρώπους. Mέσω της παρουσίασης μπορούσε να δείξει ποιες δυνατότητες υπάρχουν όταν συγκεντρωνόμαστε περισσότερα στο πνευματικό μέρος του εαυτού μας.

3zqVk1riqQo

[TARA]

Συνέντευξη τύπου για μια ανακάλυψη προαναγγέλει η ΝΑΣΑ

Η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε πως θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου με αντικείμενο μια ανακάλυψη στον τομέα της αστροβιολογίας που αναφέρει πως θα έχει αντίκτυπο στην έρευνα για στοιχεία εξωγήινης ζωής.

Η συνέντευξη θα γίνει στις 2 μ.μ τοπική ώρα (εννιά ώρα Ελλάδας) την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στα γραφεία της ΝΑΣΑ στην Ουάσινγκτον.

Θα μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση της ΝΑΣΑ και από την ιστοσελίδα της.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=229208

[koufetaki]

ειχατε δει στις ειδησεις για εναν σκελετο γυναικας που ηταν 5000χιλιαδων ετων και ειχε ενα πλαστικο ματι?μωρε δεν το χα δωσει σημασια και ψαχνω να βρω τωρα πληροφοριες και δεν βρισκω τπτ.αν ξερετε παραθεστε το κοριτσια γτ ειναι πολυ ενδιαφερων

[TARA]

ειχατε δει στις ειδησεις για εναν σκελετο γυναικας που ηταν 5000χιλιαδων ετων και ειχε ενα πλαστικο ματι?μωρε δεν το χα δωσει σημασια και ψαχνω να βρω τωρα πληροφοριες και δεν βρισκω τπτ.αν ξερετε παραθεστε το κοριτσια γτ ειναι πολυ ενδιαφερων

Οχι δεν ειδα κατι. Θα το ψαξω λιγο.

[TARA]

Νέα μορφή ζωής γεννήθηκε στη ΝΑSΑ

Βακτήριο ανατρέπει τις βιοχημικές σταθερές- επιστήμονες το τάισαν με αρσενικό το οποίο ενσωμάτωσε στο DΝΑ του!

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

ΛΟΝΔΙΝΟ Oμάδα ερευνητών εντόπισε πρόσφατα στη λίμνη Μono της Καλιφόρνιας το Ηalomonadacea, ένα βακτήριο που καταφέρνει να συντηρείται καταναλώνοντας φώσφορο. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ πραγματοποίησαν στη συνέχεια πειράματα στο εργαστήριο με το βακτήριο αυτό αντικαθιστώντας στη «διατροφή» του τον φώσφορο με αρσενικό. Προς έκπληξή τους διαπίστωσαν ότι το βακτήριο κατάφερε να ενσωματώσει το αρσενικό μέσα στο DΝΑ του. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι για να αναπτυχθεί μια μορφή ζωής στη Γη πρέπει απαραιτήτως να περιέχει έξι βασικά συστατικά (άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο, φώσφορο και θείο) και δεν είχε εντοπισθεί καμία μορφή ζωής που να ερχόταν σε αντίθεση με αυτόν τον «χρυσό κανόνα» της βιοχημείας. Το βακτήριο που ανατρέπει τις υπάρχουσες βιοχημικές σταθερές εντοπίστηκε σε μια υφάλμυρη λίμνη με μεγάλες συγκεντρώσεις αρσενικού όπου δεν ζουν ψάρια και στην ουσία αποτελεί ένα νέο είδος «εξτρεμόφιλων» οργανισμών που μπορούν και επιβιώνουν σε εξαιρετικά ακραίες συνθήκες, όπως υπερβολικό ψύχος ή καυτές θερμοκρασίες.

Οι επιστήμονες και ειδικά οι αστροβιολόγοι που αναζητούν τη ζωή έξω από τη Γη υποστήριζαν εδώ και καιρό ότι οι εξωγήινες μορφές ζωής είναι πολύ πιθανό να βασίζονται σε άλλους κανόνες βιοχημείας. Για παράδειγμα, έχουν διατυπώσει την άποψη ότι μπορεί να έχουν αναπτυχθεί στο Διάστημα μορφές ζωής που αντί για νερό να βασίζουν την ύπαρξή τους σε άλλα στοιχεία που αφθονούν στο δικό τους περιβάλλον, όπως η αμμωνία. Η ανακάλυψη του βακτηρίου έρχεται να επιβεβαιώσει τους αστροβιολόγους και να στηρίξει την άποψή τους ότι η ζωή μπορεί να υποστηρίζεται και σε άλλους κόσμους, έχοντας προσαρμοστεί στα τοπικά περιβάλλοντα. Σύμφωνα με ειδικούς, η ύπαρξη του Ηalomonadacea εκτός των άλλων δημιουργεί νέα δεδομένα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε η ζωή στη Γη.

Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά σαφώς διαφορετική του αναμενομένου αφού η αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος για 24 ώρες έπαιξε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχε εντοπίσει κάποια μορφή εξωγήινης ζωής. Οπως ήταν φυσικό τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο πήραν «φωτιά», ενώ οι εικασίες και τα σενάρια για το τι συνέβαινε έδιναν και έπαιρναν. Ανάμεσα στις φήμες που κυκλοφόρησαν ήταν ότι εντοπίστηκε μικροβιακή ζωή στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, τον Τιτάνα. Ολες αυτές οι προσδοκίες διαψεύστηκαν, αλλά στη θέση τους η ΝΑSΑ μάς προσέφερε μια νέα «συνταγή ζωής».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=60&artid=324454&dt=03/12/2010#ixzz171xiyDQH

[koufetaki]

http://www.skai.gr/news/culture/article/157100/parousiasi-tis-protis-vionikis-gunaikas-stin-istoria-/ το βρηκαμε οκ!κατι ελεγε για τα βακτηριδια πριν απο λιγο στην tv αλλα δεν το προλαβα ακουσα οτι τελικα δεν ρειναι αυτο που λεγαν δεν ξερω

[koufetaki]

και φυσικα διαβασα τωρα τι εγραψες οκ!!αυτη η κεκτιμενη ταχυτητα μου και αυτο το ριμαδοedit που βγαλαν ....σορι!!!!

[ΚατερίναΒ]

Το ξέρατε ότι το κεφάλι του Ζάππα (όχι του φράνκ :mrgreen:) είναι "εντοιχισμένο" κυριολεκτικά?

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%B1%CF%82

[ΚατερίναΒ]

Επίσης θέλω να πάω σε αυτό το μουσείο

http://forensic.med.uoa.gr/museum.htm

[TARA]

Δρόμοι Αντιβαρύτητας: Ψευδαίσθηση ή Μαγνητική Ανωμαλία;

• Συγγραφέας: Νικόλαος Κουμαρτζής (Solon Aimonas Eautou)
  

Αρχικός Τίτλος: Δρόμοι Αντιβαρύτητας – Οπτικές Ψευδαισθήσεις ή Μαγνητικές Ανωμαλίες;

Έχετε ακούσει ποτέ για δρόμους με ελαφρά κλίση όπου αν αφήσεις το αυτοκίνητο σου με νεκρά ταχύτητα και δίχως χειρόφρενο αυτό θα αρχίσει να κινείται προς την ανηφόρα; Δρόμους δηλαδή που ο νόμος της βαρύτητας καταρρίπτεται;

Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε για το «δρόμο αντιβαρύτητας» της Πεντέλης, αρκετά λιγότεροι έχετε ακούσει για έναν ανάλογο κάπου στον Όλυμπο, ενώ μετρημένοι στα δάχτυλα είστε ενήμεροι για την ύπαρξη τέτοιων οδών στην Κύπρο, στη Σερβία ή στη γειτονική μας Ιταλία.

Και όμως, υπάρχουν χιλιάδες ανάλογες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο -από τις ΗΠΑ έως τη Νότια Κορέα και από την Αλάσκα έως τη Βραζιλία- που ακούνε στο όνομα «δρόμοι αντιβαρύτητας» (στην Ελλάδα) και gravity hill, magnetic hill, mystery hill, gravity road, κ.α. (στο εξωτερικό).

Στην παρούσα μελέτη κατατίθεται ένας μακροσκελέστατος κατάλογος τέτοιων δρόμων ανά την υφήλιο (περισσότερες από 100 περιπτώσεις!), ενώ παράλληλα μέσα από παλαιότερες σχετικές έρευνες προτείνουμε πιθανές ερμηνείες του και παραθέτουμε μία απλή –αν και καθʼ όλα επιστημονική- μέθοδο μέσω της οποίας δύναται να «λυθεί» το μυστήριο οποιουδήποτε «δρόμου αντιβαρύτητας» και αν επισκεφθείτε.

Μία Κλασική Περίπτωση

Αν και υπάρχουν χιλιάδες αντίστοιχες περιπτώσεις, εντούτοις δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερες διαφορές, αντιθέτως μάλιστα φέρουν αρκετά χαρακτηριστικά που επαναλαμβάνονται στο σύνολο τους συνθέτοντας έτσι μία τυπική εκδήλωση του φαινομένου:

Ένας οδηγός που θέλει να δει ιδίοις όμμασι το φαινόμενο σε κάποιον «δρόμο αντιβαρύτητας» πρέπει απλά να σταματήσει το αυτοκίνητο του σε συγκεκριμένο σημείο, να το στρέψει προς τη σωστή κατεύθυνση, να βάλει νεκρά στο κιβώτιο ταχυτήτων και να αφήσει ελεύθερο το χειρόφρενο. Αμέσως το αυτοκίνητο θα αρχίσει να κινείται δίνοντας την εντύπωση ότι ανεβαίνει προς την κορυφή του ανηφορικού δρόμου, ενώ σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητας θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα αντικείμενα, όπως μπάλες, νερό, κ.λπ.

Επιπλέον, σχεδόν πάντα οι εν λόγω δρόμοι φέρουν ελαφρά κλίση, είναι ασφαλτοστρωμένοι, βρίσκονται σε λόφους ή βουνά και το φαινόμενο εκδηλώνεται πάντα και όχι υπό συγκεκριμένες συνθήκες.

Ο Χορός της Εκμετάλλευσης

Με τους «δρόμους αντιβαρύτητας» έχουν ασχοληθεί παγκοσμίως πλήθος ανθρώπων, ενώ κάθε λογής τυχοδιώκτες έχουν αποσπάσει άμεσα ή έμμεσα χρήματα από απλούς ανθρώπους ώστε να τους δείξουν το φαινόμενο ή να τους «αποκαλύψουν» την αλήθεια πίσω απʼ αυτό. Κάπως έτσι, δίχως τη παραμικρή πρότερη έρευνα, έχουν ακουστεί θεωρίες περί παραφυσικής δραστηριότητας, γεωμαγνητικών ανωμαλιών στην περιοχή, έως και συνομωσιολογικά σενάρια περί εξωγήινης παρέμβασης και κρατικών μυστικών πειραμάτων!

Στο παρόν άρθρο, θα απευθυνθούμε στην κοινή λογική, σε βασικές γνώσεις φυσικής, αλλά και στην καλή διάθεση του καθενός μας όχι να πιστέψει αλλά να ερευνήσει, ώστε να δώσουμε μερικές περισσότερο αξιόπιστες απαντήσεις, με την έννοια του ότι θα συμμετάσχετε και εσείς στην ερμηνεία που τελικά θα αποδεχτείτε ή όχι.

Οπτική Ψευδαίσθηση;

Όπως είδαμε παραπάνω, οι περισσότεροι «δρόμοι αντιβαρύτητας» φέρουν μικρή κλίση, δηλαδή αποτελούν «μικρές ανηφόρες/ κατηφόρες» και δεν έχουν ξεκάθαρες υψομετρικές διαφορές. Επίσης, συναντιόνται σε λόφους ή βουνά όπου υπάρχει πλούσιο περιμετρικό περιβάλλον, το οποίο όμως συνήθως κρύβει τον ορίζοντα. Με λίγα λόγια, αποτελούν τα ιδανικά σημεία παραπλάνησης της ανθρώπινης οπτικής αντίληψης, ωθώντας την σε οπτικές ψευδαισθήσεις!

Τι θέλω να πω; Η οπτική αντίληψη του ανθρώπου εξαρτάται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό από το background της εκάστοτε εικόνας. Πιο συγκεκριμένα, όταν π.χ. έχουμε έναν δρόμο με ελαφρά κλίση τον αντιλαμβανόμαστε ως ανηφόρα, κατηφόρα ή ισιάδα εξαιτίας της σύγκρισης του με το περιμετρικό του περιβάλλον. Όταν το background λείπει, τότε είναι σχεδόν αδύνατο να κρίνουμε την κλίση οποιασδήποτε επιφάνειας.

Επίσης, όταν το background φέρει κάποια μη αναμενόμενα στοιχεία, όπως π.χ. υπερβολική κλίση των δένδρων λόγω ιδιαίτερων συνθηκών στην περιοχή (διόλου σπάνιο), τότε το ίδιο ωθεί την οπτική μας αντίληψη σε λανθασμένα συμπεράσματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως υπάρχει οπτική επαφή με τον ορίζοντα και οπότε ένα σίγουρο μέτρο σύγκρισης ώστε να αποφύγουμε την οπτική ψευδαίσθηση. Υπάρχουν όμως κάποιες περιπτώσεις όπου ο ορίζοντας δεν φαίνεται, όπως σε βουνά και λόφους, με αποτέλεσμα να ωθούμαστε στην οπτική ψευδαίσθηση.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Διότι, οι «δρόμοι αντιβαρύτητας» στην πλειονότητα τους βρίσκονται σε περιβάλλον που ωθεί σε οπτικές ψευδαισθήσεις και εξαιτίας του ότι οι κλίσεις των δρόμων είναι μικρές, οι ψευδαισθήσεις αυτές ωθούν το ανθρώπινο μάτι στο να βλέπει «μικρή ανηφόρα» εκεί όπου στην πραγματικότητα υπάρχει «μικρή κατηφόρα».

Σε αυτό το σημείο θα σκεφτούν μερικοί πιο ενημερωμένοι ότι ο άνθρωπος φέρει την αίσθηση της ισορροπίας για να αναγνωρίζει τις κλίσεις του εδάφους και άρα δεν θα έπρεπε να πέφτει στο σφάλμα αυτό. Και όμως, επειδή οι κλίσεις του εδάφους σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πραγματικές μικρές, η οπτική ψευδαίσθηση δύναται να υπερκεράσει την αίσθηση της ισορροπίας.

Έρευνα του 2004 Δίνει Απαντήσεις!

Σας φαίνονται τραβηγμένοι οι παραπάνω ισχυρισμοί; Και όμως, δεν στηρίζονται μόνο σε θεωρητικά μοντέλα αλλά έχουν επαληθευτεί και στην πράξη σε διάφορους «δρόμους αντιβαρύτητας» ανά την υφήλιο.

Μία σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, το Μάρτιο του 2004, από τους M. A. Frizzell και V. Fulda στον Gravity Hill Road του Bedford County, δίπλα σε λόφο στο New Paris της Pennsylvania (ΗΠΑ), στα πλαίσια των εργασιών της ομάδας Enigma Project (Frizzell, 2005).

Ο Gravity Hill Road φέρει όλα τα τυπικά γνωρίσματα μίας κλασσικής περίπτωσης (όπως αναφέραμε παραπάνω). Επιπροσθέτως, ντόπιοι έχουν σημαδέψει το δρόμο με λευκό σπρέι σε δύο σημεία: στο ένα γράφει “GH (Gravity Hill) START” όπου ο οδηγός πρέπει να σταματήσει και να αφήσει ελεύθερο το αυτοκίνητο του και στο άλλο “GH END” όπου το αυτοκίνητο θα σταματήσει να κυλάει. Το φαινόμενο εκδηλώνεται και με χρήση άλλων αντικειμένων, όπως π.χ. νερού, μπάλας, κ.α.

Στην εν λόγω έρευνα οι Frizzell και Fulda συνεργάστηκαν με ντόπιο επαγγελματία τοπογράφο, ο οποίος τους εφοδίασε με GPS, τρίποδα laser και τοπογραφικό υψομετρικό χάρτη καταλήγοντας έτσι στο εξής συμπέρασμα: η «μικρή ανηφόρα» που αναγνωρίζει το ανθρώπινο μάτι στην πραγματικότητα αποτελεί «μικρή κατηφόρα» και άρα κανένας φυσικός νόμος δεν καταρρίπτεται. Ισχύει όμως το εξής εντυπωσιακό φαινόμενο: η περιοχή καταφέρνει να ξεγελάσει το ανθρώπινο μάτι δημιουργώντας από μόνη της μία οπτική ψευδαίσθηση, την οποία μάλιστα κανένας έως τότε επισκέπτης δεν είχε αντιληφθεί!

Στην προκειμένη περίπτωση, οι τοπογραφικοί χάρτες της περιοχής έδιναν όλες τις πληροφορίες της πραγματικής κλίσης του δρόμου, όμως οι άνθρωποι τους αγνοούσαν εξαιτίας της γενικότερης τάσης που έχουμε «να πιστεύουμε σε ότι βλέπουμε».

Υπάρχουν Μαγνητικές/ Βαρυτικές Ανωμαλίες στη Γη;

Επομένως, από τη στιγμή που το φαινόμενο των «δρόμων αντιβαρύτητας» εξηγείται ως οπτική ψευδαίσθηση, τότε δεν υπάρχουν και γεωμαγνητικές ή βαρυτικές ανωμαλίες κατά μήκος της γης. Είναι όμως έτσι; Σαφώς και όχι!

Όχι απλά υπάρχουν τέτοιου είδους ανωμαλίες, αλλά είναι καταγεγραμμένες και σε σχετικούς επίσημους χάρτες, όπως π.χ. στις ΗΠΑ όπου η Γεωλογική Υπηρεσία κυκλοφορεί χάρτες με ονόματα όπως Magnetic Intensity Map, Bouguer Gravity Anomaly Map, Magnetic Anomaly Map, κ.λπ.

Άρα, υπάρχουν περιοχές με μαγνητικές ανωμαλίες, μπορούν όμως να προκαλέσουν φαινόμενα αντίστοιχα των όσων περιγράψαμε παραπάνω; Η απάντηση είναι αρνητική και κατηγορηματική: οι εν λόγω ανωμαλίες δύναται να εξηγήσουν την αφύσικη κίνηση π.χ. του δείκτη μίας πυξίδας, όμως σε καμία περίπτωση δεν έχουν αρκετή δύναμη ώστε να μετακινήσουν ένα ολόκληρο αυτοκίνητο ενάντια στη δύναμη της βαρύτητας.

Γνωρίζετε για έναν Δρόμο Αντιβαρύτητας; Μελετήστε τον!

Κάπως έτσι, συγκεντρώσαμε αρκετά στοιχεία για τη φύση του φαινομένου, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι μπορούμε να εξάγουμε κάποιο συμπέρασμα για το σύνολο των «δρόμων αντιβαρύτητας» παγκοσμίως. Όχι, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε συλλογιστικό άλμα και μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνο.

Μία τέτοια απόλυτη παραδοχή θα αιτιολογούνταν μόνο με ξεχωριστή έρευνα πάνω σε κάθε γνωστό σχετικό δρόμο. Και προσωπικά, δεν θέλω να σας σπρώξω προς καμία παρόμοια απόλυτη παραδοχή. Άλλωστε, οι «δρόμοι αντιβαρύτητας» έχουν το καλό ότι ως φαινόμενο είναι επαναλήψιμο, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει, ενώ δεν είναι επιλεκτικό σε ανθρώπους (π.χ. δεν γίνεται αντιληπτό μόνο από αλαφροΐσκιωτους ή διάμεσους).

Με λίγα λόγια, οι «δρόμοι αντιβαρύτητας» -εν αντιθέσει με τη πλειονότητα των υπολοίπων ανεξήγητων φαινομένων- είναι εδώ για αιώνες και θα παραμείνουν ως έχει για αρκετό καιρό ακόμα. Αποτελούν δηλαδή την καλύτερη ευκαιρία για προσωπική έρευνα, πόσο μάλλον όταν η μεθοδολογία είναι απλή.

Έχετε επομένως βρει ένα «δρόμο αντιβαρύτητας» σε κοντινή απόσταση και θέλετε να τον αξιολογήσετε; Δεν έχετε παρά να κάνετε δύο απλά βήματα. Αρχικά, πρέπει να έρθετε σε επικοινωνία με έναν επαγγελματία τοπογράφο της περιοχής, ζητώντας του να σας δείξει έναν υψομετρικό τοπογραφικό χάρτη της τοποθεσίας όπου εμφανίζεται το φαινόμενο και να σας πει για το αν ο συγκεκριμένος δρόμος είναι τελικά κατηφορικός ή ανηφορικός σύμφωνα με αυτόν. Στη συνέχεια, ζητείστε του να πραγματοποιήσετε κάποιες μετρήσεις στην περιοχή για περισσότερη ακρίβεια, ώστε να βγάλετε ακόμα πιο αξιόπιστα συμπεράσματα ως προς την πραγματική κλίση του δρόμου. Οι μετρήσεις μπορούν να γίνουν είτε με τρίποδα laser, είτε με GPS, είτε με ένα απλό τοπογραφικό αλφάδι.

Η ιδανική περίπτωση είναι να συνεννοηθείτε με κάποιον γνωστό σας τοπογράφο που τρέφει ενδιαφέρον για τέτοια φαινόμενα, κάτι που πιστέψτε με δεν είναι διόλου σπάνιο φαινόμενο.

Η Απλότητα της Έρευνας

Κάπως έτσι, θα είστε σε θέση να εξάγετε συμπεράσματα βασισμένα σε δική σας έρευνα και στις γνώσεις επαγγελματία του χώρου, ο καλύτερος δηλαδή συνδυασμός σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Και το σημαντικότερο, είναι μία διαδικασία που θα ολοκληρωθεί μέσα σε μόλις μία μέρα (2-3 ώρες) και εξαιρετικά απλή ώστε να αφήνετε άλλους να σας μιλάνε ακατάσχετα για θεωρίες συνομωσίας, εξωγήινης παρέμβασης, ή οτιδήποτε άλλο.

Στο χώρο των ανεξήγητων φαινομένων, οι έρευνες συχνά παρουσιάζονται εσκεμμένα ως κάτι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο, απαγορευτικό για τον απλό άνθρωπο, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μύθου γύρω από το όνομα του εκάστοτε ερευνητή. Όπως όμως είδαμε στο παρόν κείμενο, καθώς και σε πλήθος παλαιότερων μελετών μου, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος, διάθεση και υπευθυνότητα. Μέσα από την ενασχόληση σας σύντομα θα έρθει και η απαραίτητη τεχνογνωσία..

Θέλω να πιστεύω ότι αρκετοί αναγνώστες θα λάβουν το ερέθισμα και θα βγουν για προσωπική έρευνα σε κάποιον «δρόμο αντιβαρύτητας», στο τέλος της οποίας ελπίζω να ενημερωθώ. Ποιος ξέρει, ίσως και να συναντηθούμε, μιας και ήδη έχει δρομολογηθεί προσωπική μου μελέτη στο δρόμο αντιβαρύτητας του Ολύμπου (Λήβυθρα, Λεπτοκαρυά), τα αποτελέσματα της οποίας θα παρουσιαστούν στο προσεχές τεύχος.

[Σημειώσεις:]

* Για την έρευνα στο Gravity Hill Road του Bedford County της Pennsylvania (ΗΠΑ) σας παραπέμπω στη μελέτη: Frizzell, M. A. (2005), An Examination of The Bedford County Gravity Hill, New Paris, Pennsylvania, An Enigma Project Report.

* Ο Παγκόσμιος Κατάλογος Δρόμων Αντιβαρύτητας δημιουργήθηκε από παράλληλη έρευνα των Νικόλαου Κ. Περιστερίδη και Σπύρου Κατσαντάμη για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης. Ο πλήρης κατάλογος είναι στη διάθεση των αναγνωστών, μετά από επικοινωνία με το περιοδικό.

[Παρακολουθήστε:]

* Βίντεο από έρευνα σε δρόμο αντιβαρύτητας στο Burkittsville του Maryland (ΗΠΑ) http://www.youtube.com/watch?v=f3A4CRoQA3A

Χρήση τρίποδα laser από τον M. A. Frizzell.

Ο «δρόμος αντιβαρύτητας» Gravity Hill Road με το περιμετρικό περιβάλλον.

Ο Gravity Hill Road μετά την απομάκρυνση του background, όπου πλέον είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνουμε κατά πόσο είναι κατηφορικός ή ανηφορικός ο δρόμος.

Ο Magnetic Hill (δρόμος αντιβαρύτητας) στο Ladakh της Ινδίας, με σχετική επιγραφή που δίνει όλες τις σχετικές πληροφορίες για την αναπαραγωγή του φαι-νομένου.

Το ίδιο με πάνω.

Επιγραφή/ πινακίδα από το δρόμο αντιβαρύτητας του Chartierville στο Quebec.

Στο δρόμο αντιβαρύτητας του Los Banos στις Φιλλιπίνες (1995) όπου ένα αυτοκίνητο κυλάει αργά προς την ανηφόρα.

Στο Los Banos στις Φιλλιπίνες ντόπιοι παρακολουθούν νερό να ρέει προς την ανηφόρα.

Δίχως σχόλια…

[ Παγκόσμιος Κατάλογος Δρόμων Αντιβαρύτητας ]

Αυστραλία: [ενδεικτικά]

- Στο Forrestfield της δυτικής Αυστραλίας, σε κομμάτι της οδού Holmes Road που οι ντόπιοι ονομάζουν Gravity Hill.

- Στο Bowen Mountain του New South Wales, στη διασταύρωση των οδών Bowen Mountain Road και Westbury Road υπάρχει ο λόφος με το όνομα Magnetic Mountain.

- Στο Mt. Cotton του Brisbane, στη τοποθεσία Spook Hill στο τέλος της οδού Mt View Rd.

- Δίπλα στο Hanging Rock του Wood-End, στην τοποθεσία Anti-Gravity Hill της οδού Straws Lane Road.

Belize:

- Στην οδό Hummingbird Highway, στο μέσο της διαδρομής μεταξύ Dangriga και Belmopan.

Βραζιλία:

- Η τοποθεσία Belo Horizonte στην οδό Rua do Amendoim.

- Η τοποθεσία Itajuba στην οδό Estrada Itajuba.

Γερμανία:

- Στο Hessen, στην οδό L3053 μεταξύ Butzbach και Hausen.

Δομινικανή Δημοκρατία:

- Η τοποθεσία Polo Magnetico στην οδό προς το Polo (Barahona).

Ελλάδα:

- Στο όρος Πεντέλη, στο δρόμο από την Αθήνα προς τη Νέα Μάκρη, δίπλα από το σταυροδρόμι προς τη Σπηλιά του Νταβέλη.

- Στην τοποθεσία Λήβυθρα στον Όλυμπο, κοντά στην Λεπτοκαρυά.

ΗΠΑ:

Κατά μήκος των ΗΠΑ έχουμε εντοπίσει πάνω από 50 «δρόμους αντιβαρύτητας», ενδεικτικά αναφέρουμε:

- Στο Thurmond της Νότιας Καρολίνας, στην οδό Old NC-21.

- New Paris στη Pennsylvania (Bedford County), η οδός Gravity Hill Road.

- Στο Cumming της Georgia, στο Booger Hill.

- Στο Middlesex της Νέας Υόρκης, στον Spook Hill.

- Στο Lake Wales της Florida, στην οδό Hwy 27 μεταξύ Orlando και Tampa. Οι ντόπιοι έχουν στήσει μέχρι και επιγραφή όπου αναγράφεται ο θρύλος της τοποθεσίας.

- Στο El Paso του Texas, στην οδό Thunderbird Drive κοιτάζοντας προς το νότο.

- Στο Huntsville της Alabama, ο δρόμος Big Cove Road.

- Στο Anchorage της Alaska, στην οδό Upper Huffman.

- Στο Marblehead του Ohio, δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε το σημείο μιας και έχει στηθεί γύρω του μία ολόκληρη διαφημιστική καμπάνια με το slogan «Δείτε το Λόφο του Μυστηρίου να αψηφάει τους νόμους της φύσης και της βαρύτητας!».

Ινδία:

- Τοποθεσία Magnetic Hill στην περιοχή Ladakh της Ινδίας.

Ινδονησία:

- Στο όρος Kelud στην ανατολική Java.

Ιρλανδία:

- Στο όρος Comeragh στην περιοχή Co. Waterford, στο δρόμο προς τους καταρράχτες Mahon.

- Στο όρος Cooley στην περιοχή Co. Louth, η τοποθεσία Magic Hill βόρεια του Dundalk.

- Στο Strokestown της περιοχής Co. Roscommon.

Ισραήλ:

- Χωματόδρομος δίπλα στην Ιερουσαλήμ, γνωστός και ως Gravity Road.

Ιταλία:

- Στην πόλη Montagnaga της επαρχίας Trento.

- Λόφος δίπλα στην οδό SS218, μεταξύ του Rocca di Papa και του Ariccia, 60 χιλιόμετρα νότια της Ρώμης.

- Στο δρόμο προς το Castellammare del golfo, στην επαρχία του Trapani της Sicily.

- Λόφος νότια της Ρώμης, στην περιοχή Colli Albani δίπλα στο Frascati.

Καναδάς: [ενδεικτικά]

- Στο Moncton του New Brunswick, η τοποθεσία Magnetic Hill.

- Στο Burlington του Ontario, στην οδό King Road στο ύψος της πινακίδας “No Motorized Vehicles”.

- Στο Vernon της British Columbia, στην οδό Dixon Dam Road.

- Στο Dacre του Ontario, στην οδό Highway 41, κοντά στη σύζευξη με την Highway 132.

- Στο Hull του Quebec, μέσα στο πάρκο Gatineau.

- Τοποθεσία Magnetic Hill, στο Chartierville του Quebec.

Κύπρος:

- Στον δρόμο από το χωριό Κάθηκας προς την Πόλης, 1 χιλιόμετρο έξω από το χωριό Δρούσια στα βορειοδυτικά του νησιού.

Μαλαισία:

- Στην οδό Kimanis- Keningau, δίπλα στην πόλη Sabah.

Μεγάλη Βρετανία:

- Στο Buckinghamshire του Aston Clinton, στην περιοχή Dancerʼs End.

- Στο λόφο Hangmanʼs Hill, στην οδό High Beech του Epping Forest.

- Στο West Sussex, στην οδό A272 Road δυτικά του χωριού Rogate.

Νησιά Μπαρμπάντος:

- Η τοποθεσία Morgan- Lewis Hill στο St. Andrew.

Νότια Ιρλανδία:

- Στο County Down στα Mourne Mountains, στην οδό B27 κατευθυνόμενοι νοτιοανατολικά προς το Spelga Dam.

Νότια Κορέα:

- Η τοποθεσία Mount Halla στο νησί Chenju Do, στην οδό 1.100 Hwy.

- Κομμάτι της οδού Dokebi στα Jeju Island.

Πολωνία:

- Στην οδό Strazacka, 18 χιλιόμετρα νότια του Jelenia Gora στο Karpacz Gorny.

πορτογαλία:

- Στην περιοχή Braga, κομμάτι του δρόμου που περνάει μέσα από το παρακείμενο δάσος, δίπλα σε εκκλησία αφιερωμένη στον Born Jesus.

- Η τοποθεσία Malveira da Serra στην περιοχή Cascais, στην παραθαλάσσια οδό N247 δυτικά της Λισσαβόνας.

Σερβία:

- Τοποθεσία στο όρος Radan, δίπλα στο Lebane.

Σκωτία:

- Τοποθεσία Electric Brae στο Ayrshire, στην οδό A719 μεταξύ Dunure και Croy Bay.

Τρινιντάντ και Τομπάγκο:

- Κομμάτι της οδού Saddle Road, από το Trinidad προς την παραλία Maracas.

Φιλιππίνες:

- Στην οδό PCARRD στο Los Banos της Laguna.

- Στη λεωφόρο Bacolod- San Carlos, στην περιοχή Negrow Occidental.

Μέρος του παρόντος κειμένου δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό mystery, τεύχος 32 (Ιούλιος 2007).

http://www.metafysiko.gr/?p=1790

[TARA]

http://mistikoskosmos.blogspot.com/2010/11/to-nocebo.html

http://mistikoskosmos.blogspot.com/2010/11/blog-post_8561.html