ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

http://omada-ianos.blogspot.com/2009/10/blog-post_18.html

Αμαν με τα καπακια σου! Περπαταω στο δρομο και κοιταζω κατω!!!

Αν και μου εχει εξαψει την περιεργεια απο τοτε που το πρωτοακουσα, δεν εχω καταφερει να παω.

AΛΣΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΥ

Ένας φίλος της ομάδας Ιανός πριν καιρό μαςείχε στείλειένα μήνυμα όπου έλεγε ότι πρέπει να επισκεφτούμε μια μέρα το Άλσος Λογγίνου και έτσι έγινε. Είναι ένα περίεργο αλσύλλιο στο οποίο φτάνει κανείς αφού κατέβει αρκετάσκαλοπάτια.Το χωρίζει μια ψηλή μάντρα με το 1ο νεκροταφείο. Μόνο κατά την διάρκεια της ημέρας θα δεις μερικούς ανθρώπους να περνάνε από μέσα κ αυτοί βιαστικά. Ψάξαμε και μάθαμε ότι μετά τον πόλεμο ο πρώτος δήμαρχος της Αθήνας είχε ξεθάψει υπολείμματα πτωμάτων Γερμανών στρατιωτών και τα είχε αφήσει στ άκρη όπου συνόρευε το άλσος με το νεκροταφείο.Αυτά έμειναν εκεί αρκετές ημέρες εκτεθειμένα. Η ατμόσφαιρα είναι περίεργη και τα διάφορα παραφυσικά φαινόμενα αρχίζουν όταν κανείς επιχειρεί να κατέβει τα σκαλοπάτιααπό τον δρόμο προς το πάρκο. Καθώς κατεβαίνεις τα σκαλιά του άλσους τότε ι διάθεση σου αλλάζει. Έχει ακουστεί κιόλας ότι σε μερικά άτομα τα φαινόμενα είναι πιο έντονα, τόσο όπου δεν μπορείς να κουνηθείς. Τα μέλη σου γίνονται βαριά και δύσκαμπτα και νοιώθεις ατονία. Άλλοι πάλι αισθάνονται έντονα συναισθήματα φυγής, φόβου, απέχθειας και αηδίας. Όπως κατεβαίναμε τα σκαλιά του αλσύλλιου παρατηρήσαμε ότι δεν ακούγετε κανένας ήχος ούτε καν από τα αμάξια είναι σαν να υπάρχει ηχομόνωση σε αυτό το κομμάτι. Καθώς προχωρήσαμε πιο μέσα υπήρχε μια παιδική χαρά (!). Καθίσαμε περίπου μια ώρα στο άλσος οι περαστικοί προτιμούσαν να πάνε γύρο γύρο από έξω παρά να κόψουν δρόμο από μέσα . Τα περπάτημα τους γρήγορο κ συνέχεια έριχναν κλεφτές ματιές προς τα μέσα… Ένας κύριος όπου είχε βγάλειβόλτα του το σκύλοσε μια στιγμή του ξέφυγε κ μπήκε μέσα στο πάρκο ενώ το αφεντικό παρέμεινε έξω και το πρόσταζε να βγει. Δεν τολμούσε με τίποτα να μπει προχωρούσε παράλληλα με το άλσος. Στο τέλος καθώς πήραμε το δρόμο προς το αμάξι ακούσαμε από την μεριά του νεκροταφείου κάτι, σαν περπάτημα κάποιος σαν να υπήρχε απότην άλλη μεριά της μάντρα. Γεμάτοι περιέργεια σκαρφαλώσαμε την μάντρα αλλά δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιος ούτε φυσούσε για να κουνήθηκε- κτύπησε κάτι! Λέμε δεν είναι τίποτα είναι της φαντασίας μας, λίγο η ατμόσφαιρα λίγο αυτά που έχουμε ακούσει για το συγκεκριμένο άλσοςδεν θέλει και πολύγια να παίξει το μυαλό μαζί σου… Αρχίσαμε να περπατάμελέγονταςεάν το ακούσαμε όλοι αυτό τον θόρυβο άλλοι έλεγαν ναι άλλοι όχικαι έτσι δεν δώσαμε και τόση μεγάλη σημασία μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως ξανά ακούστηκε ο ίδιος θόρυβος σκαρφαλώσαμε όλοι ξανά στη μάντρα γρήγορααλλά πάλι δεν είδαμε τίποτα, αυτή την φορά όμως ακούσαμε όλοι τον θόρυβο και όπως κοιτούσαμε προς το νεκροταφείο νιώσαμε κάπως περίεργα… Στο αμάξι καθώς πηγαίναμε προς τα σπίτια μας συζητάγαμε για όλα αυτάπου είχαν συμβείαλλά δεν καταφέραμε να βγάλουμε κάποιο λογικό συμπέρασμα στο μόνο που συμφωνήσαμε είναι ότι όντος κάτι περίεργο, κάτι απόκοσμο συμβαίνει σε αυτό το Άλσος…

[TARA]

«Βρήκαμε το παλάτι του Οδυσσέα»

Ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Θανάσης Παπαδόπουλος, υποστηρίζει ότι ανακάλυψε το ανάκτορο του ομηρικού ήρωα στην περιοχή Αγιος Αθανάσιος. Σιωπούν η επιστημονική κοινότητα και το ΥΠΠΟ «E» 25/8

Η ομηρική Ιθάκη είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει περισσότερο από έναν αιώνα πάρα πολλούς επιστήμονες. Aλλοι την τοποθετούν στην Ιθάκη, άλλοι στην Κεφαλονιά, ο Ντέρπεφελντ στη Λευκάδα, κάποιοι άλλοι στο νησάκι Ερεικούσα κοντά στην Κέρκυρα.

Ανάμεσα σε αυτούς που αναζήτησαν τις αποδείξεις για την ύπαρξη της ομηρικής Ιθάκης ήταν, για παράδειγμα, ο Σλήμαν, ενώ τα τελευταία χρόνια επιστημονικές αποστολές έκαναν ανασκαφικά προγράμματα στην Ιθάκη, αναζητώντας ίχνη του ομηρικού ήρωα.

«Σύμφωνα με τα έως σήμερα στοιχεία, κινητά και ακίνητα, που είναι ιδιαίτερα σοβαρά, και με κάθε επιστημονική επιφύλαξη, πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο Ανάκτορο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, το μόνο από τα ανάκτορα των Ομηρικών Επών, που δεν έχει ανακαλυφθεί», δήλωσε ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Θανάσης Παπαδόπουλος, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του Λίτσα Κοντορλή- Παπαδοπούλου, συνταξιούχο αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, παρουσίασαν στις 20 Αυγούστου την επιστημονική τους ανακάλυψη σε συνέδριο στην Ιθάκη.

Η επιστημονική κοινότητα αρνείται να μιλήσει και να σχολιάσει τα ευρήματα της κυρίας Κοντορλή στην Ιθάκη. Το ίδιο και το υπουργείο Πολιτισμού.

Σε επικοινωνία με τον κ. Παπαδόπουλο, πληροφορηθήκαμε ότι, κατά καιρούς, στην ανασκαφή στην περιοχή Αγιος Αθανάσιος στη βόρεια Ιθάκη (έχουν ανασκαφεί περίπου δέκα από τα 25 στρέμματα της απαλλοτριωμένης περιοχής) έχει έρθει στο φως «κτιριακό σύμπλεγμα σε δύο επίπεδα τα οποία επικοινωνούν με κλιμακοστάσια, στις διαστάσεις της Τίρυνθας και της Πύλου.

Στο κάτω άνδηρο βρίσκεται ένα τριμερές οικοδόμημα τύπου μεγάρου (23μ. Χ 11μ. πλάτος) με λαξευμένο κλιμακοστάσιο. Ανατολικά του συγκροτήματος, στα 50 μέτρα υπάρχει μια υπόγεια τυκτή κρήνη. Είναι χτισμένη με τον εκφορικό τρόπο, όπως στην Τίρυνθα και στις Μυκήνες, οι οποίες κατασκευάζονταν έτσι ώστε η περιοχή να έχει ύδρευση και τον καιρό του πολέμου. Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή υδρολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, Γιοστ Κνάουστ, η τυκτή κρήνη χρονολογείται στον 13ο αιώνα π.Χ.».

Εργαστήρι

«Μέσα στα χρόνια βρέθηκαν ακόμα ένα εργαστήρι μεταλλοτεχνίας για χαλκό και σίδηρο και δίπλα ένας σπασμένος λουτήρας- ασάμινθος, όπως το αναφέρει ο Ομηρος- εκεί όπου μάλλον ήταν το λουτρό. Επίσης, ένα μεγάλο ταφικό μνημείο που περιείχε δύο κρανία ταύρων, προφανώς από θυσία, ενώ στον ταφικό περίβολο βρέθηκε κιβωτιόσχημος τάφος που πρέπει να είναι προϊστορικός. Τέλος σώζεται τμήμα από το κυκλώπειο τείχος».

Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Παπαδόπουλο, ανάμεσα στα κινητά ευρήματα, ανακαλύφθηκαν και κάποια που χρονολογούνται στη μυκηναϊκή εποχή, αλλά υπάρχουν και ευρήματα «υστερότερων εποχών, γιατί η περιοχή κατοικήθηκε διαχρονικά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Οι επόμενοι καθάριζαν τους προηγούμενους. Ο χώρος ήταν απροστάτευτος, άφρακτος, καλλιεργούνταν, έμπαιναν αρχαιοκάπηλοι και πρέπει να έχει γίνει μεγάλη καταστροφή».

Οταν ζητήσαμε από τον κ. Παπαδόπουλο να μας παραθέσει χωρία του Ομήρου που να ταυτοποιούν ότι πρόκειται για το ανάκτορο του Οδυσσέα, μας απάντησε: «Ψάξτε. Δεν μπορώ να τα θυμάμαι απέξω. Τα γράφει όλα ο Ομηρος».

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση

Οι επιστήμονες μπορεί να έχουν ενστάσεις, η τοπική αυτοδιοίκηση όμως έχει αποφασίσει. «Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για το Ανάκτορο του Οδυσσέα» μας είπε ο δήμαρχος Ιθάκης, Γιώργος Βασιλόπουλος. «Ακούγοντας την ανακοίνωση, διαπίστωσα ότι τα ευρήματα βεβαιώνουν πως πρόκειται για το μυκηναϊκό άστυ. Είμαι δε σίγουρος ότι το ανάκτορο βρίσκεται στην Ιθάκη για δύο λόγους. Το όνομά της δεν έχει αλλάξει από τα προϊστορικά χρόνια, ενώ εδώ έχει βρεθεί το μοναδικό λατρευτικό σπήλαιο στη θάλασσα. Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στο Ιόνιο».

Ο επί εικοσαετίας πρώην δήμαρχος Ιθάκης, Σπύρος Αρσένης, δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι «πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για την ελληνική, και όχι μόνον, αρχαιολογία, καθώς ο Οδυσσέας αποτελεί εμβληματική μορφή για την παγκόσμια κοινότητα, τα μέλη της οποίας τον γνωρίζουν από τα μαθητικά τους χρόνια».

Στο φως το ανάκτορο του Οδυσσέα;

Σε μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων δεκαετιών εκτιμούν ότι βρίσκονται δύο Έλληνες αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που τα τελευταία 16 χρόνια ανασκάπτουν την περιοχή Αγ. Αθανάσιος στην Ιθάκη.

«Σύμφωνα με τα έως σήμερα στοιχεία, κινητά και ακίνητα, που είναι ιδιαίτερα σοβαρά, και με κάθε επιστημονική επιφύλαξη, πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο Ανάκτορο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, το μόνο από τα Ανάκτορα των Ομηρικών Επών, που δεν έχει ανακαλυφθεί», δήλωσε ο καθηγητής Αρχαιολογίας, Θανάσης Παπαδόπουλος, ο οποίος μαζί με τη συζυγό του, Λίτσα Κοντορλή, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρουσίασαν στις 20 Αυγούστου την επιστημονική τους ανακάλυψη.

Πρόκειται για ένα μέγαρο τριών επιπέδων με κλιμακοστάσιο λαξευμένο στον βράχο και μέσα σε αυτό υπολείμματα μυκηναϊκής κεραμικής. Ένα ακόμα σημαντικό εύρημα είναι μια κρήνη, που τοποθετείται στον 13ο αιώνα π.Χ, περίοδο κατά την οποία έζησε ο Οδυσσέας. Αντίστοιχες κρήνες ήρθαν στο φως στην Ακρόπολη των Μυκηνών και την Τίρυνθα.

Η περιοχή Αγ. Αθανασίου, στην οποία γίνονται ανασκαφές είναι έκτασης 25 στρεμμάτων και είναι απαλλοτριωμένη με απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Προσφάτως, μάλιστα, το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ιθάκης ενέκρινε για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων χρηματοδότηση 115.000 ευρώ, προκειμένου να συνεχισθεί η αρχαιολογική έρευνα.

http://www.ethnos.gr

[ΚατερίναΒ]

Αμαν με τα καπακια σου! Περπαταω στο δρομο και κοιταζω κατω!!!

χαχαχαχαχα!!

Αν και μου εχει εξαψει την περιεργεια απο τοτε που το πρωτοακουσα, δεν εχω καταφερει να παω.

AΛΣΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΥ

Και εγώ θέλω να πάω!!!! Και θα πάμε! Και ξερεις τι, κάποια στιγμή, να φθινοπωριάσει πρώτα, θα πάμε για πικ νικ στην Πεντέλη, τι λες?

Είχα μια συνάδελφο που έμενε Παγκράτι και πολλές φορές πήγαινε περπατώντας σπίτι της. Μου είχε πεί ότι άκουγε διάφορα (ίσως ήταν επιρρεασμένη) αλλά μια φορά που είχε πάει για τρέξιμο, ένιωσε λες και είχε "βουλιάξει", σαν να την είχε ρουφήξει κάτι. Το έχω ακούσει απο πολλούς ότι σου προκαλεί κατι, ευκαιρία λοιπόν να το διαπιστώσουμε ιδιοίς όμμασι.

[TARA]

Και εγώ θέλω να πάω!!!! Και θα πάμε! Και ξερεις τι, κάποια στιγμή, να φθινοπωριάσει πρώτα, θα πάμε για πικ νικ στην Πεντέλη, τι λες?

Είχα μια συνάδελφο που έμενε Παγκράτι και πολλές φορές πήγαινε περπατώντας σπίτι της. Μου είχε πεί ότι άκουγε διάφορα (ίσως ήταν επιρρεασμένη) αλλά μια φορά που είχε πάει για τρέξιμο, ένιωσε λες και είχε "βουλιάξει", σαν να την είχε ρουφήξει κάτι. Το έχω ακούσει απο πολλούς ότι σου προκαλεί κατι, ευκαιρία λοιπόν να το διαπιστώσουμε ιδιοίς όμμασι.

Ειμαι μεσα για Πεντελη, εχει και πολυ ωραια σουβλακια!

Ανατριχιασα μ΄αυτα που σου ειπε η συναδελφος σου. Εισαι σιγουρη οτι θες να παμε? Μπορουμε να παμε και να σε περιμενω στο απεναντι πεζοδρομιο!

[TARA]

http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=990

[ΚατερίναΒ]

Λοιπόν έκλεισε, θα πάμε στο Άλσος! Στο Α' Νεκροταφείο έχεις πάει? Θυμησέ μου να σου πω!

[TARA]

Λοιπόν έκλεισε, θα πάμε στο Άλσος! Στο Α' Νεκροταφείο έχεις πάει? Θυμησέ μου να σου πω!

Ηθελα εδω και χρονια να παω, αλλα τελικα δεν τα καταφερα. Εχεις να μου πεις κατι ενδιαφερον? Λεγε, λεγε!!!

[TARA]

http://exeisminima.gr/blog/archives/8679

[TARA]

5 ΜΥΣΤΗΡΙΑ βρίσκουν λύση

ΤΟ ΚΡΑΚΕΝ και άλλα μυθικά τέρατα

Το Κράκεν ή Κρέικεν - ανάλογα με την προέλευση και τη διάλεκτο του «αυτόπτη» μάρτυρα που είχε την ατυχία να το συναντήσει - ήταν ένα τέρας που σκόρπιζε επί αιώνες τον τρόμο στους ωκεανούς και στα πληρώματα που θαλασσοδέρνονταν σε αυτούς. Ξεπήδησε από τα σκανδιναβικά σάγκα και αρχικά η παρουσία του ήταν περιορισμένη στα ανοιχτά της Νορβηγίας και της Ισλανδίας. Με τον χρόνο όμως πέρασε και σε άλλες μυθολογίες και άλλες θάλασσες, πλέοντας με τον ούριο άνεμο της φαντασίας. Το ομότιτλο ποίημα του Αλφρεντ Τένισον ήταν το πρώτο που το απαθανάτισε στη σοβαρή λογοτεχνία. Ακολούθησε ο Ιούλιος Βερν, ο οποίος εμπνεύστηκε από αυτό για τα τεράστια καλαμάρια τού Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Εκτοτε το θρυλικό νορβηγικό τέρας έχει περάσει σε πολλά λογοτεχνικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες, κόμικς, παιχνίδια και βιντεογκέιμς.

Οι νορβηγοί ψαράδες έλεγαν αρχικά ότι το ζώο ήταν μεγάλο σαν νησί και ότι ο κίνδυνος δεν προερχόταν τόσο από τις επιθέσεις του όσο από το γεγονός ότι δημιουργούσε μια γιγαντιαία δίνη, καθώς καταδυόταν με ταχύτητα προς τον βυθό. Γρήγορα ωστόσο άρχισαν να διαδίδονται ιστορίες για τις δεινές επιθετικές του ικανότητες. Στη Φυσική Ιστορία της Νορβηγίας ο επίσκοπος του Μπέργκεν Ερικ Ποντόπινταν τις περιγράφει το 1752 ως εξής: «Λέγεται ότι αν αρπάξει ακόμη και το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο μπορεί να το τραβήξει κάτω στον βυθό του ωκεανού». Το γιγαντιαίο ζώο ζούσε, σύμφωνα με τα βιβλία της εποχής, στον βυθό αλλά κάποιες φορές ανέβαινε στην επιφάνεια: «Οταν βρίσκεται στις δέκα με δώδεκα οργιές, τα πλοία καλύτερα να φεύγουν από κοντά του γιατί σε λίγο θα ξεπηδήσει, σαν πλεούμενο νησί, ξεφυσώντας νερό από τα τρομερά ρουθούνια του και δημιουργώντας γύρω του κύματα που μπορούν να φθάσουν πολλά μίλια. Υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι ο Λεβιάθαν του Ιώβ;» έγραφε το 1781 ο Σουηδός Γιάκομπ Βάλενμπεργκ.

Οι πρώτες περιγραφές το παρομοίαζαν με γιγαντιαίο κάβουρα. Αργότερα άρχισε να μοιάζει περισσότερο με μαλάκιο, άλλοτε καλαμάρι και άλλοτε χταπόδι. Το 1802 ο γάλλος φυσιοδίφης Πιερ Ντενί ντε Μονφόρ ανέφερε στη Γενική και Ειδική Φυσική Ιστορία των Μαλακίων ότι υπήρχαν δύο είδη γιγαντιαίων χταποδιών, ένα μικρότερο, ο «οκτάπους κράκεν», τον οποίο είχαν δει νορβηγοί ψαράδες και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, και ένα μεγαλύτερο, ο «κολοσσιαίος οκτάπους», ο οποίος είχε επιτεθεί σε γαλλικό πλήρωμα στα ανοιχτά της Ανγκόλας.

Οσο τερατώδεις ή λανθασμένες και αν είναι οι περιγραφές και εικασίες της εποχής, οι ειδικοί είναι πλέον πεπεισμένοι ότι το Κράκεν ναι μεν δεν είναι υπερφυσικό πλάσμα και σίγουρα δεν υποκινείται από τον καταχθόνιο Ντέιβι Τζόουνς των Πειρατών της Καραϊβικής, αλλά είναι υπαρκτό ζώο. Αποτελεί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μια «τροποποιημένη» εκδοχή του γιγαντιαίου καλαμαριού της αβύσσου. Το καλαμάρι-γίγας εθεωρείτο και αυτό μυθικό πλάσμα, ώσπου περιγράφηκε λεπτομερώς από τον σουηδό φυσιοδίφη Γιάπετους Στέενστρουπ το 1857, ενώ ένα «σχεδόν τέλεια διατηρημένο» ζώο ξεβράστηκε ημιθανές στις ακτές της Νιουφάουντλαντ το 1877. Ως σήμερα έχουν περισυλλεγεί νεκρά περίπου 600 δείγματα του είδους, οι επιστήμονες όμως κατόρθωσαν για πρώτη φορά να το φωτογραφίσουν και να το παρατηρήσουν ζωντανό μόλις το 2004.

Το γιγαντιαίο μαλάκιο μπορεί να φθάσει σε μήκος ακόμη και τα 13 μέτρα και συναντάται σε όλους τους ωκεανούς της Γης. Τα μάτια του - τα οποία έχουν το μέγεθος ενός πιάτου φαγητού - είναι τα μεγαλύτερα στο ζωικό βασίλειο. Ισως βεβαίως να τα ξεπερνούν σε μέγεθος αυτά του «εξαδέλφου» του, του κολοσσιαίου καλαμαριού της Ανταρκτικής, το οποίο είναι ακόμη μεγαλύτερο φθάνοντας σε μήκος τα 14 μέτρα. Το ζώο αυτό κατατάσσεται σε άλλη οικογένεια των κεφαλόποδων και οι επιστήμονες γνωρίζουν την ύπαρξή του από τεράστια πλοκάμια και μεμονωμένα τμήματά του που έχουν βρεθεί. Δεν έχουν όμως ως τώρα συναντήσει ένα ολοκληρωμένο δείγμα του είδους για να το μελετήσουν και έτσι ελάχιστα είναι γνωστά γι' αυτό. Στα δύο αυτά υπερμεγέθη καλαμάρια αποδίδουν ωστόσο τη γέννηση όχι μόνο του Κράκεν αλλά και της Σκύλλας της ελληνικής μυθολογίας, των γιγαντιαίων θαλασσινών φιδιών και δράκων των μεσαιωνικών και μεταγενέστερων θρύλων και του Λούσκα, του θαλάσσιου τέρατος που οι ντόπιοι θεωρούσαν ότι λυμαίνεται τα νερά της Καραϊβικής.

ΠΛΟΙΑ-ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Το πιο διάσημο πλοίο-φάντασμα στη ναυτική μυθολογία είναι ο περιβόητος «Ιπτάμενος Ολλανδός», το καταραμένο καράβι που είχε καταδικαστεί να πλέει αιώνια «στις επτά θάλασσες» χωρίς ποτέ να μπορεί να πιάσει λιμάνι. Εκτός όμως από τα εξωπραγματικά δημιουργήματα του ναυτικού και του λογοτεχνικού οίστρου, ο όρος περιλαμβάνει επίσης και καθ' όλα πραγματικά πλοία: είναι αυτά που έχουν βρεθεί να πλέουν ακυβέρνητα χωρίς ποτέ να έχει εντοπιστεί μια ακλόνητη εξήγηση για τη μυστηριώδη εξαφάνιση του πληρώματός τους.

Απ' όλα αυτά τα πλοία - τα οποία είναι πολύ περισσότερα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς - εκείνο το οποίο έχει εξάψει περισσότερο και εξακολουθεί να εξάπτει τη λαϊκή φαντασία είναι το περίφημο «Mary Celeste», μια μπρατσέρα μήκους 103 ποδών (31 μέτρων) η οποία είχε αποπλεύσει στις 7 Νοεμβρίου του 1872 από τη Νέα Υόρκη για τη Γένοβα φορτωμένη με 1.701 βαρέλια οινόπνευμα. Στις 5 Δεκεμβρίου του 1872 ο Ντέιβιντ Ριντ Μούρχαουζ, καπετάνιος του «Dei Gratia», είδε την μπρατσέρα να περιφέρεται σαν ακυβέρνητη στα ανοιχτά των πορτογαλικών ακτών. Μια βάρκα με μερικούς άνδρες εστάλη για να διαπιστωθεί τι συνέβαινε. Ανεβαίνοντας στο «Mary Celeste» οι άνδρες βρήκαν το πλοίο σε σχεδόν άψογη κατάσταση. Το φορτίο ήταν στη θέση του, τα αμπάρια ήταν γεμάτα με προμήθειες σε τρόφιμα και νερό για πολλές ημέρες ακόμη, τίποτε δεν φαινόταν να δικαιολογεί την εγκατάλειψή του. Παρ' όλα αυτά δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τον καπετάνιο Μπέντζαμιν Μπριγκς, τη σύζυγο και τη μικρή κόρη του που ταξίδευαν μαζί του και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος. Η τελευταία αναφορά στο ημερολόγιο του πλοίου είχε γραφτεί 11 ημέρες πριν, στις 24 Νοεμβρίου, και δεν περιείχε τίποτε το ανησυχητικό.

Το «Dei Gratia» οδήγησε το «Mary Celeste» στο λιμάνι του Γιβραλτάρ και από εκεί και πέρα οι φημολογίες για το πλοίο-φάντασμα άρχισαν να διαδίδονται, τροφοδοτούμενες από τη μόνιμη αγάπη του κοινού για τα παράξενα αινίγματα. Σύντομα οι αφηγήσεις διάνθισαν τα πραγματικά περιστατικά, προσθέτοντας όλο και περισσότερα μυστηριώδη στοιχεία: το τσάι στην τραπεζαρία ήταν ακόμη ζεστό· αβγά με μπέικον ήταν σερβιρισμένα στο τραπέζι· ένα ματωμένο ξίφος βρέθηκε κάτω από το κρεβάτι του καπετάνιου και ούτω καθεξής. Κάποιες από αυτές τις φημολογίες οφείλονται σε ένα διήγημα το οποίο ο Αρθουρ Κόναν Ντόιλ κυκλοφόρησε λίγο αργότερα εμπνευσμένος από το συμβάν. Αλλες είναι άγνωστης προέλευσης, αρκετές όμως - σκόπιμα ή μη - επαναλήφθηκαν από τον Τύπο της εποχής εντείνοντας τη σύγχυση.

Το πλήρωμα του «Mary Celeste» δεν βρέθηκε ποτέ και ως σήμερα καμία θεωρία γύρω από το γεγονός που οδήγησε στην εγκατάλειψη του πλοίου δεν έχει γίνει πλήρως αποδεκτή. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι το οινόπνευμα του φορτίου προκάλεσε κάποια έκρηξη, αναγκάζοντας το πλήρωμα να καταφύγει προσωρινά στη σωστική λέμβο, η οποία, για κάποιον λόγο, αποκόπηκε από αυτό, μη δίνοντας την ευκαιρία στους ναυτικούς να επιστρέψουν. Το 2005 ο γερμανός ιστορικός Αϊχελ Βίζε σε συνεργασία με επιστήμονες του University College του Λονδίνου προέβησαν σε ένα πείραμα για να στηρίξουν τη «θεωρία του οινοπνεύματος». Κατασκεύασαν ένα ομοίωμα του αμπαριού του πλοίου και έδειξαν ότι οι αναθυμιάσεις από το οινόπνευμα θα μπορούσαν να προκαλέσουν έκρηξη η οποία θα άφηνε άθικτα τα βαρέλια και το πλοίο, αλλά θα δημιουργούσε φλόγες ικανές να πανικοβάλουν τον καπετάνιο και τους ναυτικούς του.

Το πιο σύγχρονο πλοίο-φάντασμα στα θαλασσινά χρονικά έχει να επιδείξει πολλά από τα μυστηριώδη στοιχεία που περιβάλλουν τον θρύλο του «Mary Celeste». Το καταμαράν «Kaz ΙΙ» εντοπίστηκε ακυβέρνητο τον περασμένο Απρίλιο στα ανοιχτά των ακτών του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Η μηχανή του ήταν αναμμένη, ένα laptop ήταν ανοιχτό και σε λειτουργία και φαγητό για τρεις ήταν σερβιρισμένο στο τραπέζι. Κανένα ίχνος δεν υπήρχε όμως από τους τρεις φίλους που είχαν νοικιάσει το σκάφος. Το σύστημα GPS και ο ασύρματος λειτουργούσαν κανονικά και τα σωσίβια και οι φωτοβολίδες κινδύνου ήταν στη θέση τους. Το καταμαράν ήταν σε άριστη κατάσταση, εκτός από το ένα ιστίο του, το οποίο ήταν σχισμένο. Οι έρευνες των αυστραλιανών αρχών για την ανεύρεση των τριών έμπειρων ερασιτεχνών ψαράδων και ιστιοπλόων έχουν ως σήμερα αποβεί άκαρπες. Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί για την εξιχνίαση της υπόθεσης, καμία όμως δεν φαίνεται ικανοποιητική. Ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, όμως το γιοτ-φάντασμα της Αυστραλίας έχει ήδη βρει τη θέση του ανάμεσα στα θαλασσινά μυστήρια που προσελκύουν το ενδιαφέρον και τις εικασίες του κοινού.

Δολοφονικά ΚΥΜΑΤΑ

Εδώ και αιώνες οι ναυτικές αφηγήσεις ήταν γεμάτες από θρύλους για τεράστια κύματα, ύψους μεγαλύτερου και από 30 μέτρα, που εμφανίζονταν από το πουθενά, έκαναν το πλοίο να κλυδωνίζεται σαν καρυδότσουφλο και ύστερα εξαφανίζονταν έτσι ξαφνικά όπως είχαν εμφανιστεί, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια και θλιβερά ναυάγια. Ως πρόσφατα οι επιστήμονες τοποθετούσαν όλες αυτές τις ιστορίες στη σφαίρα του ναυτικού φολκλόρ. Στους ωκεανούς, ήταν η κρατούσα θεωρία, δεν υπάρχουν κύματα ψηλότερα από 15 μέτρα. «Και αν ακόμη σχηματιστεί κάποιο κύμα μεγαλύτερου ύψους, βάσει των μαθηματικών μοντέλων αυτό θα πρέπει να συμβαίνει μόνο μία φορά στα 10.000 χρόνια» έλεγαν οι ειδικοί.

Την τελευταία δεκαετία όμως τα επιστημονικά όργανα ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι το φαινόμενο δεν είναι τόσο απίθανο. Αντιθέτως, είναι αρκετά συνηθισμένο και πολλές από τις τρομακτικές ιστορίες των ναυτικών είναι πέρα ως πέρα αληθινές. Θεωρείται πλέον μάλιστα ότι αρκετά από τα ναυάγια που σημειώνονται κάθε χρόνο στον πλανήτη - και ανέρχονται σε ένα κάθε εβδομάδα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς - προκαλούνται από τέτοιου είδους κύματα. Σε αυτά αποδίδονται επίσης καταρρίψεις χαμηλής πτήσης αεροσκαφών. Τα αποκαλούν μοναχικά κύματα, κύματα-τέρατα ή άτιμα κύματα.

Η πρώτη επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξή τους ήρθε την Πρωτοχρονιά του 1995, όταν τα όργανα της πλατφόρμας πετρελαίου Ντράουπνερ στη Βόρειο Θάλασσα κατέγραψαν ένα μεμονωμένο κύμα ύψους 26 μέτρων από το κοίλο τμήμα ως την κορυφή του. Ανάλογες μετρήσεις σημειώθηκαν και σε άλλες πλατφόρμες πετρελαίου και απέβησαν καθοριστικές. Τον Δεκέμβριο του 2000 η Ευρωπαϊκή Ενωση σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία έθεσε σε εφαρμογή το «MaxWave», το πρώτο μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα για τη μελέτη των μυστηριωδών γιγάντων των θαλασσών.

Με τη βοήθεια ραντάρ και δορυφόρων οι ειδικοί διεπίστωσαν ότι το φαινόμενο δεν είναι καθόλου σπάνιο: δέκα κύματα-τέρατα καταγράφηκαν στους ωκεανούς της Γης μέσα σε έναν μόλις χρόνο. Το γεγονός έχει τεράστιες επιπτώσεις για τη ναυτιλία, καθώς η κατασκευή των σημερινών πλοίων είναι τέτοια ώστε να αντέχουν σε κύματα με ύψος μόνο ως τα 15 μέτρα. Το μοναχικό κύμα σχηματίζεται ακριβώς έτσι όπως το περιέγραφαν οι δήθεν φαντασιόπληκτοι ναυτικοί: μια βαθιά «τρύπα» ανοίγει στη θάλασσα και ένα συμπαγές υδάτινο τείχος ορθώνεται ξαφνικά σε τεράστιο ύψος και πλάτος «όσο παίρνει το μάτι». Εμφανίζεται συνήθως μόνο, κάποιες φορές όμως μπορεί να υπάρξουν και τρία κύματα μαζί: είναι οι λεγόμενες τρεις αδελφές των ναυτικών.

Η δύναμή του μπορεί να φθάσει τους 100 τόνους ανά τετραγωνικό μέτρο και είναι ικανό να απελευθερώσει ενέργεια η οποία θα μπορούσε να τροφοδοτήσει ένα μικρό χωριό. Είναι κύμα επιφανείας και διαφέρει πλήρως από το τσουνάμι. Προκαλείται από τη δύναμη της τριβής του ανέμου στην επιφάνεια της θάλασσας και σχηματίζεται μόνο σε μεγάλα βάθη, συνήθως σε συνθήκες σχετικής ηρεμίας, αλλά και σε ισχυρές θύελλες και καταιγίδες. Τα ειδικά ραντάρ που έχουν τοποθετηθεί στον Κόλπο του Μεξικού κατέγραψαν, για παράδειγμα, αρκετά τέτοια κύματα κατά τη διάρκεια του τυφώνα Κατρίνα.

Το ψηλότερο μοναχικό κύμα στη σύγχρονη καταγεγραμμένη Ιστορία θεωρείται αυτό το οποίο έπληξε το αμερικανικό πολεμικό πετρελαιοφόρο «Ramapo» το 1933 στον Ειρηνικό Ωκεανό, με ύψος 34 μέτρων. Κάποιοι θεωρούν πλέον τα κύματα αυτά υπεύθυνα για αρκετά ανεξιχνίαστα ναυάγια και εξαφανίσεις πλοίων, χωρίς όμως οι υποψίες να μπορούν να επιβεβαιωθούν με στοιχεία. Οι ειδικοί ωστόσο συμφωνούν ότι ένα μοναχικό κύμα πρέπει να ήταν η αιτία του παράξενου ναυαγίου του γερμανικού φορτηγού «Μünchen» το 1978. Το πλοίο εξέπεμψε σήμα κινδύνου στα μισά του Ατλαντικού, τα σωστικά συνεργεία που έφθασαν στο συγκεκριμένο σημείο βρήκαν όμως μόνο ελάχιστα συντρίμμια, εκ των οποίων μια σωστική λέμβο κατεστραμμένη «σαν να είχε χτυπηθεί από τεράστια δύναμη».

Οι επιστημονικές έρευνες βρίσκονται μόλις στην αρχή τους και οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει ακόμη στο ποια είναι η ακριβής αιτία του φαινομένου. «Στον ανοιχτό, βαθύ ωκεανό» μας εξηγεί ο Κρίστιαν Ντύστε, καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Οσλο, ο οποίος μετέχει στο πρόγραμμα «MaxWave», «η αιτία είναι μάλλον τυχαία, όταν πολλά κύματα συμβαίνει να προστεθούν με τον κατάλληλο τρόπο. Η πιθανότητα για κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρή, όμως μερικές φορές συμβαίνει».

Η λεγόμενη εστίαση ή συσσώρευση της ενέργειας των κυμάτων, η συγκέντρωση μικρότερων κυμάτων με διαφορετικές ταχύτητες και φορές, οι νόμοι του χάους και η μη γραμμική εξίσωση του Σρέντινγκερ, όπως και το ενδεχόμενο να αποτελούν μια φυσιολογική εξέλιξη του κυματικού φάσματος, είναι μερικές από τις θεωρίες που έχουν προταθεί, καμία όμως δεν κρίνεται πλήρως ικανοποιητική. Οπως μας εξηγεί ο κ. Ντύστε, τα στοιχεία που έχουν προς το παρόν στα χέρια τους οι ειδικοί είναι λίγα και ακόμη δεν ξέρουν πώς ακριβώς θα πρέπει να τα ερμηνεύσουν. Τα σημεία όπου μπορεί να πει κανείς ότι παρατηρούνται πιο συχνά τα μοναχικά κύματα είναι τα σημεία όπου συναντώνται ισχυρά αντικρουόμενα ωκεάνια ρεύματα, όπως το Ρεύμα του Κόλπου και το Ρεύμα Αγκούλχας στα νοτιοδυτικά της Αφρικής.

Το ΤΡΙΓΩΝΟ των ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ

Πολλοί θέλουν να το αντιμετωπίζουν ως μυστήριο, όμως το Τρίγωνο των Βερμούδων σύμφωνα με την επιστήμη δεν διαθέτει ούτε διέθετε ποτέ τίποτε το αινιγματικό και μυστηριώδες. Αντιθέτως, αποτελεί τον μεγαλύτερο σύγχρονο ναυτικό μύθο. Παρά τις επανειλημμένες αποδείξεις ότι πρόκειται για μια - ηθελημένη ή ακούσια - κατασκευή, εξακολουθεί να εξάπτει τη λαϊκή φαντασία και να αποφέρει κέρδη σε συγγραφείς και «ειδικούς» οι οποίοι επιμένουν να απαριθμούν τα δήθεν ανεξήγητα περιστατικά που έχουν σημειωθεί στο «Τρίγωνο του Διαβόλου».

Οι απόψεις για τη γεωγραφική έκταση που καλύπτει το περιβόητο τρίγωνο ποικίλλουν. Τα περισσότερα βιβλία ωστόσο τοποθετούν τις κορυφές του στο Μαϊάμι της Φλόριδας, το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και στο Αρχιπέλαγος των Βερμούδων. Η πρώτη επισήμανση για μυστηριώδη περιστατικά στην εν λόγω περιοχή έγινε στον αμερικανικό Τύπο τον Σεπτέμβριο του 1950 μέσω του πρακτορείου Associated Press. Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας το θέμα άρχισε να επανέρχεται όλο και συχνότερα, με αναφορές στην περιβόητη Πτήση 19 και άλλες εξαφανίσεις αεροσκαφών και πλοίων.

Ο όρος «Τρίγωνο των Βερμούδων» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1964 στο περιοδικό «Argosy» από τον Βίνσεντ Γκάντις και βρήκε αμέσως συνεχιστές. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1970 διάφοροι «ερευνητές» ασχολήθηκαν με το δολοφονικό τρίγωνο τροφοδοτώντας με υλικό σωρεία βιβλίων και το Χόλιγουντ. Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί για την εξήγηση του «φαινομένου» κινούνται στη σφαίρα του υπερφυσικού: από αυτές που υποστηρίζουν ότι στην περιοχή υπάρχει μια «σκουληκότρυπα» από την οποία τα εξαφανισμένα πλοία και αεροπλάνα έχουν περάσει σε άλλη διάσταση του χώρου και του χρόνου ως και εκείνες που μιλάνε για αστρικές πύλες, δολοφονικές ακτίνες από την Ατλαντίδα και απαγωγές από εξωγήινους.

Η πρώτη εμπεριστατωμένη κατάρριψη του μύθου ήρθε αρκετά νωρίς, το 1975, όχι από κάποιον επιστήμονα αλλά από έναν βιβλιοθηκάριο, τον Λόρενς Κούσε, ο οποίος ερεύνησε σχολαστικά όλες τις πηγές για να καταλήξει στο ότι «ο θρύλος του Τριγώνου των Βερμούδων είναι ένα κατασκευασμένο μυστήριο»: οι εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή δεν είναι περισσότερες απ' ό,τι σε άλλα σημεία του Ατλαντικού και σε καμία περίπτωση δυσανάλογες με βάση τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Επίσης πολλοί «ερευνητές» έχουν «φουσκώσει» τους αριθμούς ή παρέλειψαν συστηματικά να αναφέρουν ότι τα συντρίμμια πολλών από τα - υποτίθεται - εξαφανισμένα θαλάσσια και εναέρια σκάφη έχουν μεταγενέστερα ανασυρθεί.

Οι στατιστικές δεν στάθηκαν βεβαίως ικανές να διαλύσουν τον μύθο: τα υπερφυσικά φαινόμενα «πουλάνε» και αποτελούν ιδιαίτερα προσοδοφόρο πηγή για όποιον θέλει να τα εκμεταλλευθεί. Οι αρνητές του μύθου έχουν όμως και τη συνδρομή της επιστήμης. Ερευνητές διαφόρων ειδικοτήτων έχουν εντοπίσει μια σειρά από καθ' όλα φυσικά φαινόμενα τα οποία μπορεί να ευθύνονται για τη «φονικότητα» του Τριγώνου. Εκτός από τον ανθρώπινο παράγοντα - τις περιπτώσεις ανθρώπινου λάθους, πειρατείας ή κάποιων ηθελημένων καταστροφών - οι ειδικοί υποδεικνύουν ως αιτίες για τα ναυάγια και τις εξαφανίσεις που έχουν σημειωθεί εκεί τις συχνές θύελλες και τους τυφώνες που πλήττουν την περιοχή, το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο οι πυξίδες θέλουν άλλες προσαρμογές σε σχέση με τον μαγνητικό και τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο, οπότε εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει λανθασμένους υπολογισμούς και να χαθεί, καθώς και το ισχυρό ρεύμα του Κόλπου.

Μία από τις σχετικά πρόσφατες εξηγήσεις ενοχοποιεί επίσης το άφθονο μεθάνιο που υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα και στον βυθό της περιοχής. Η θεωρία ότι η ξαφνική και έντονη παρουσία φυσαλίδων ένυδρων αλάτων του μεθανίου στην επιφάνεια της θάλασσας μπορεί να βυθίσει ένα πλοίο γρήγορα και απροειδοποίητα - χωρίς καν να προλάβει να εκπέμψει σήμα κινδύνου - είχε προταθεί τη δεκαετία του 1980, αποδείχθηκε όμως με επιστημονικά πειράματα από αυστραλούς ερευνητές μόλις το 2003. Υποθαλάσσιες εκρήξεις, λένε οι ειδικοί, θα μπορούσαν να σημειώνονται στον βυθό εκτοξεύοντας ξαφνικά φυσαλίδες ένυδρων αλάτων του μεθανίου οι οποίες είναι ικανές όχι μόνο να βυθίσουν πλοία αλλά και, περνώντας στην ατμόσφαιρα, να προκαλέσουν επιπλοκές και βλάβες σε αεροσκάφη.

«ΜΠΛΟΥΠ»: ο μυστηριώδης ήχος

Στις ταινίες έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα υποβρύχια να πλέουν στον βυθό της θάλασσας μέσα σε απόλυτη ησυχία. Η πραγματικότητα απέχει όμως πολύ από τις κινηματογραφικές εντυπώσεις μας. Στα βάθη των ωκεανών δεν επικρατεί σιγή ιχθύος. Αντιθέτως, πρόκειται για ένα περιβάλλον γεμάτο θορύβους: από τα κύματα, τα ρεύματα και τις άλλες κινήσεις των νερών, τις μηχανές των πλοίων που κυκλοφορούν στην επιφάνεια ή κάτω από αυτήν, τις φάλαινες και τα άλλα θαλάσσια ζώα, τους ήχους που βγαίνουν από τα έγκατα της Γης και την ηφαιστειακή και σεισμική της δραστηριότητα.

Οι θόρυβοι αυτοί καταγράφονται και αναλύονται εδώ και δεκαετίες από την αμερικανική Εθνική Ωκεάνια και Ατμοσφαιρική Υπηρεσία (National Oceanic and Atmospheric Administration - ΝΟΑΑ) στο πλαίσιο του SOSUS (Sound Surveillance System), ενός προγράμματος το οποίο είχε ξεκινήσει για τον εντοπισμό σοβιετικών υποβρυχίων στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, αλλά διατηρήθηκε στη συνέχεια για επιστημονικούς σκοπούς. Πρόκειται ουσιαστικά για υπόκωφους ήχους, οι οποίοι συλλαμβάνονται από ειδικά υποβρύχια μικρόφωνα, τα υδρόφωνα, και απεικονίζονται με φασματογράφους. Για να τους ακούσει το ανθρώπινο αφτί πρέπει να «επιταχυνθούν». Ορισμένοι διαρκούν μόλις λίγα λεπτά, άλλοι όμως συνεχίζονται επί ολόκληρα χρόνια. Η προέλευση των περισσότερων από αυτούς έχει εντοπιστεί, κάποιοι όμως εξακολουθούν να αποτελούν μυστήριο για τους επιστήμονες.

Απ' όλους τους αινιγματικούς ή «άγνωστους» ήχους ο πιο μυστηριώδης είναι ο «Μπλουπ», λατινιστί «Bloop». Δεν ακούγεται, όπως θα περίμενε κανείς, σαν ένα «μπλουπ» ή σαν μια μπουρμπουλήθρα, αλλά σαν τον βρυχηθμό ενός ζώου (μπορείτε να τον ακούσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.pmel.noaa.gov/vents/acoustics/sounds/bloop.html). Εκτός από την ηχητική εντύπωση που δίνει όταν τον ακούει κανείς - η οποία μπορεί να είναι παραπλανητική - ο «Bloop» έχει και όλα τα «επιστημονικά» χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν ότι πρέπει να προέρχεται από έμβιο ον. Για να είμαστε μάλιστα ακριβείς, είναι ο «άγνωστος» ήχος με τα περισσότερα τέτοιου είδους χαρακτηριστικά και ο μόνος ο οποίος βρίσκει σχεδόν ομόφωνους τους επιστήμονες ως προς την πιθανή ζωική προέλευσή του.

Η έντασή του είναι όμως τέτοια ώστε θεωρείται αδύνατον να προέρχεται από κάποιο από τα γνωστά ως τώρα θαλάσσια ζώα. Καταγράφηκε πολλές φορές το καλοκαίρι του 1997 από υδρόφωνα στον Ειρηνικό Ωκεανό σε ακτίνα 4.800 χιλιομέτρων: αν ένας τόσο δυνατός ήχος προέρχεται πράγματι από κάποιο ζώο, αυτό θα πρέπει να είναι πάρα πολύ μεγάλο - μεγαλύτερο ακόμη και από τη γαλάζια φάλαινα.

Μια θεωρία που έχει προταθεί είναι ότι υπεύθυνο για τον «Bloop» είναι το κολοσσιαίο καλαμάρι, το οποίο ζει στην άβυσσο των νοτίων θαλασσών, κοντά στην περιοχή όπου καταγράφηκε ο ήχος. Πολλοί θαλάσσιοι βιολόγοι ωστόσο διαφωνούν, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι τα κεφαλόποδα δεν διαθέτουν τον απαραίτητο βιολογικό εξοπλισμό για να παράγουν τέτοιου είδους ήχους. Καθώς όμως κανείς ως τώρα δεν έχει συναντήσει το κολοσσιαίο καλαμάρι για να το μελετήσει, οι ειδικοί αφήνουν κάθε ενδεχόμενο ανοιχτό. Οπως έχει άλλωστε αποδειχθεί, η άβυσσος των θαλασσών κρύβει πολλά άγνωστα και μυστηριώδη ζώα και ίσως κάποιο από αυτά να έχει το κατάλληλο μέγεθος ή τον βιολογικό μηχανισμό ώστε να παράγει έναν τέτοιον ήχο. Αν είναι έτσι, το αινιγματικό πλάσμα πρέπει να ζει σε πολύ μεγάλο βάθος και εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 1997 ίσως παρασύρθηκε για κάποιον λόγο σε πιο ρηχά νερά. Το πρόβλημα είναι ότι οι ειδικοί δεν έχουν κανέναν τρόπο να προχωρήσουν σε περαιτέρω μελέτες: ο «Μπλουπ» δεν έχει ακουστεί ποτέ ξανά από τότε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=33&artId=164601&dt=10/06/2007#ixzz0zp58bKVM

[TARA]

«Σπάει» την σιωπή του στο trikalanews.gr ο άνθρωπος που αναζητά τον θησαυρό του Αλή-Πασά στα Τρίκαλα

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010, 23:21 από Ντάκος Κώστας

Τον άνθρωπο που αναζητούν για μια δήλωση όλα τα Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, εντόπισε απόψε το trikalanews.gr και πήρε δηλώσεις για την προσπάθειά του να καταφέρει να …ξεχρεώσει η Ελλάδα μέσα από την ανεύρεση του θησαυρού «θρύλου» του Αλή –Πασά.

Ο Εληννοαυστραλός χρυσοθήρας, είναι αλήθεια ότι αιφνιδιάστηκε όταν του δηλώσαμε την ιδιότητά μας, μας απέρριψε αρχικά και με κατηγορηματικό τρόπο οποιαδήποτε φωτογραφία και δήλωση «on camera», αλλά τελικά πείστηκε υπό …προϋποθέσεις να γίνουν και τα δύο.

«Απέρριψα να μιλήσω στο CNN και απορώ που βρήκανε τον αριθμό του τηλεφώνου μου», σχολίασε ο χρυσοθήρας, προσπαθώντας να μας δείξει ότι αποφεύγει τα ΜΜΕ και τις δηλώσεις…

Σεβαστήκαμε την επιθυμία του να μην φαίνεται το πρόσωπο του αφού σχολίασε «αν φωτογραφηθώ θα χρειαστώ μετά και 20 σωματοφύλακες να με φυλάνε» και όπως και την επιθυμία της δικηγόρου του να μην κάνει δηλώσεις.

«Βρίσκομαι εδώ για να βγάλω τον θησαυρό», μας είπε στην αρχή της δήλωσης προσθέτοντας πως «εφόσον συμφωνήσουμε απόψε με το Δημοτικό Συμβούλιο».

Δεν μας προσδιόρισε την ποσότητα του θησαυρού που αναζητά, λέγοντας αόριστα «είναι μεγάλη ποσότητα» και ότι «το μερίδιο που θα πάρει το κράτος, θα βοηθήσει σημαντικά την Εθνική οικονομία».

Τον ρωτήσαμε αν έχει συνειδητοποιήσει τον… πανικό που έχει δημιουργηθεί και τον … «χρυσό πυρετό» που έχει προκαλέσει και μας απάντησε «το αντιλαμβάνομαι, είναι λογικό και ξέρω πως όταν βρεθεί ο θησαυρός, θα κινητοποιηθεί όλος ο κρατικός μηχανισμός. Ακόμη και ο στρατός γιατί είναι υπόθεση στρατηγικής σημασίας για την χώρα μας».

Ήταν κατηγορηματικός ότι ξέρει τι ψάχνει και κυρίως ότι αυτό που ψάχνει το έχει εντοπίσει…

«Είναι κάτι προς όφελος όλων», σχολίασε και πρόσθεσε πως «λογικό να παρακολουθούν πολλά βλέμματα εντός και εκτός Ελλάδας την όλη υπόθεση», επαναλαμβάνοντας ότι «πρόκειται για υπόθεση στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα».

Τόσο ο ίδιος όσο και η δικηγόρος του, στην ερώτησή μας αν στην περίπτωση εύρεσης του θησαυρού που αποδειχτεί ότι είναι του Αλή-Πασά, υπάρχει περίπτωση από νομικής φύσεως, να υπάρξουν αιτήματα από πλευράς Τουρκίας για μερίδιο, μας απάντησε «απολύτως κανένα, είναι ο θησαυρός των προγόνων μας που αποκτήθηκε με βίαιο τρόπο από τον Αλή-Πασά. Αυτά είναι νομικά ξεκάθαρα».

Τον ρωτήσαμε πότε θα είναι έτοιμος να ξεκινήσει το εγχείρημα της αναζήτησης και μας το προσδιόρισε χρονικά στα μέσα Οκτωβρίου, λέγοντας πως «αν απόψε συμφωνήσουμε με το Δημοτικό Συμβούλιο, ακολουθεί μια διαδικασία κατάθεσης εγγράφων στην Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας και με την ολοκλήρωση της γραφειοκρατικής διαδικασίας που έχουμε φροντίσει να μην μας καθυστερήσει πολύ, μέσα σε λίγες ώρες ξεκινά η διαδικασία», τονίζοντας με νόημα πως «είμαι και απόψε έτοιμος αν είχα την έγκριση από τις Υπηρεσίες»…

Λίγο νωρίτερα, είχε ζητήσει από τον Δήμαρχο Βασιλικής Βάϊο Ζιάκα, να διαμορφωθεί ο χώρος που θα γίνει η ανασκαφή, λέγοντας «δήμαρχε τον έχετε γεμάτο λακκούβες»…

Ταυτόχρονα, ζήτησε από τον Δήμαρχο, το …αυτονόητο. «Ότι αναφέρεται στο ιδιωτικό συμφωνητικό να τηρηθεί, δεν θέλω μετά την ανάσυρση του θησαυρού να έχουμε δικαστήρια για νέες απαιτήσεις»…

Ένα συμφωνητικό που χθες το βράδυ πήγε σε έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο έχοντας μπει και οι τελευταίες «πινελιές» που ορίζουν σε 11% το ποσοστό του Δήμου από το μερίδιο του 50% του θησαυρού που θα πάρει ο χρυσοθήρας και ένα συμφωνητικό που ελέγχθηκε εξονυχιστικά από νομικής απόψεως και από τις δύο πλευρές.

Το Δημοτικό Συμβούλιο κατά πλειοψηφία μετά από αρκετή ώρα και με ψήφους 6-5 «πέρασε» το ποσοστό, με την αντιπολίτευση να ζητά το «νόμιμο ποσοστό», που βέβαια κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει νομικά ύψους τέτοιου ποσοστού και πόσο είναι αυτό αν υπάρχει…

Από απόψε λοιπόν, ξεκίνησε η …αντίστροφη μέτρηση για την διαδικασία για να ελεγχθεί νομότυπα αν υπάρχει θησαυρός και αν υπάρχει να ανασυρθεί από βάθος 20 μέτρων…

[TARA]

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=46174&catid=6

[TARA]

Η εικόνα που βλέπετε δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Daily Mail. Σύμφωνα με το δημοσίευμα ένα άγνωστο θαλάσσιο είδος εντοπίστηκε στα ανοικτά των ακτών του Ντέβον στο αλατοποιείο Cove, στο Paignton, από κατοίκους της περιοχής.

Αρχικά πίστεψαν ότι ήταν μία τεράστια θαλάσσια χελώνα αλλά η φωτογραφία που τράβηξε η αυτόπτης μάρτυρας κ. Πιρς στις 27 Ιουλίου, τους διέψευσε. Η κ. Πιρς υποστηρίζει ότι το άγνωστο πλάσμα είχε μακρύ λαιμό σε πρασινο-καφέ χρώμα και θύμιζε ερπετό!

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε ολόκληρη την εικόνα.

Τις εικόνες μελέτησαν ειδικοί από το κέντρο Marine Conservation Society (MCS) και όπως δήλωσε η εκπρόσωπός Κλαίρ Φίσερ "'η μάρτυρας εντόπισε το πλάσμα περίπου 20 μέτρα από τον όρμο στο αλατοποιείο Cove, κοντά Goodrington. Το είδε να ακολουθεί ένα κοπάδι ψαριών. Το πλάσμα παρέμεινε στη θάλασσα για αρκετή ώρα, στη συνέχεια βγήκε για λίγο στα ρηχά πριν χαθεί στο βυθό. Έδειχνε φοβισμένο, σύμφωνα με την κ. Πιρς. Θα θέλαμε πολύ να ξέρουμε αν και άλλοι άνθρωποι έχουν δει κάτι τέτοιο στην ίδια περιοχή, ώστε να καταφέρουμε να διαλύσουμε το μυστήριο".

Οι κάτοικοι πάντως μιλούν ήδη για "εκλπηκτική ομοιότητα" του άγνωστου πλάσματος με το τέρας του Λοχ Νες και το αποκαλούν "η νέα Νέσι"!

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε ολόκληρη την εικόνα.

http://blogthea.gr/NextStep/iooothnea-eae-aiaie-issaooa-aaaiiueoa/91905-aiuooi-eaeuooei-dheuoia-aioidhssoocea-ooeo-anaoaieeyo-aeoyo.html

[ΚατερίναΒ]

http://www.roufianos.com/showthread.php/182540-Το-μυστήριο-της-Πεντέλης...

[TARA]

Καλά κρυμμένος ο θησαυρός του Αλή Πασά στους Αγίους Θεοδώρους

Στα είκοσι – και κάτι – μέτρα το γεωτρύπανο και δεν βρήκε ακόμη τα – θρυλούμενα – μυστικά δωμάτια

Ένα ρυάκι με λευκή λάσπη ήταν μέχρι αργά χθες το απόγευμα η εικόνα που δημιουργούσε η εκσκαφή για τον αμύθητο θησαυρό του Αλή Πασά στα ριζά μιας τούμπας κοντά στο χωριό των Αγίων Θεοδώρων. Μόνο που ο θησαυρός, αν υπάρχει, μένει θαμμένος και δεν αποκαλύπτεται. Τουλάχιστον μέχρι χθες, αφού η ομάδα των χρυσοθήρων με επικεφαλής τον ελληνοαυστραλό Βαγγέλη Δήμα είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τα υπόγεια δωμάτια για να βρει την περιουσία του Αλή Πασά. Έτσι το πρωί της Δευτέρας αναμένεται να αιτηθούν την ανανέωση της άδειας για τη συνέχιση των ανασκαφών στην Περιφέρεια και από το πρωί της Τρίτης το γεωτρύπανο να συνεχίσει τη βύθιση στα ιζηματογενή πετρώματα του λοφίσκου. Το βάθος; Μέχρι αργά χθες το απόγευμα το γεωτρύπανο είχε σκάψει κάτι περισσότερο από 20 μέτρα εδάφους. Πόσο θα φτάσει ακόμα; Στα πενήντα... ίσως και παραπάνω μέτρα!

Δεκάδες και χθες οι περίεργοι που έσπευσαν στην περιοχή λέγοντας την δική τους άποψη χαριτολογώντας με τους εντολείς της εκσκαφής που ζούσαν με ένταση κι αγωνία την όλη διαδικασία. Αυτοί στο κάτω - κάτω πληρώνουν και το κόστος του γεωτρύπανου με την ώρα. Οι συζητήσεις πολλές για διαμάντια, για αγάλματα, για χρυσά σε ποσότητες που εκλύουν την φαντασία και κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την παραμονή μας στο σημείο. Κι ενώ το γεωτρύπανο έτρωγε πόντο με πόντο το βράχο, η φαντασία οργίαζε, αλλά η πεζή πραγματικότητα μας προσγείωνε στη λευκή λάσπη που έβγαινε από τα έγκατα της γης όπου τα δωμάτια δεν φάνηκαν. Όπως θα πει και ένας κύριος δίπλα μου, η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ και το τόλμημα αξίζει να γίνεται γιατί τότε δεν κακίζεις τον εαυτό σου, γιατί δεν έκανες μια ενέργεια που μπορούσε να σου αποφέρει χρήματα.

Η αναζήτηση του θησαυρού, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά και έχει στοιχειώσει τα όνειρα και τις ελπίδες δεκάδων χρυσοθήρων, ξεκίνησε πριν από περίπου δύο μήνες, όταν ο Ελληνοαυστραλός επιχειρηματίας έφτασε στο δημαρχείο της Βασιλικής και κατέθεσε αίτηση ανασκαφής υποδεικνύοντας ως περιοχή των ερευνών μια τοποθεσία ανάμεσα στους Αγίους Θεοδώρους και τη Θεόπετρα.

Οι κάτοικοι της περιοχής και περισσότερο οι ηλικιωμένοι που "κόβαν" βόλτες δίπλα από την εκσκαφή ισχυρίζονται ότι ο Αλή Πασάς επέλεξε τον τόπο τους για να κρύψει τον θησαυρό του καθώς ήταν μέρος που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από την κυρα-Βασιλική. Μάλιστα, τον έκρυψε σε ειδικά δωμάτια που χτίστηκαν κάτω από τη γη, ενώ από την ίδια περιοχή διάβαιναν και τα καραβάνια με τους φόρους από τη Θεσσαλία που προορίζονταν για την έδρα του πασαλικιού, τα Γιάννενα.

Βέβαια, η «παραφιλολογία» για το εντυπωσιακό αυτό γεγονός δίνει και παίρνει, αφού ουδέποτε έχει καταγραφεί από την τοπική παράδοση ή τις ιστορικές πηγές κάποια πληροφορία που να «δείχνει» θησαυρό τέτοιου μεγέθους…

Από την άλλη πλευρά, ντόπιοι ερασιτέχνες «θησαυροκυνηγοί», επισημαίνουν ότι αν τα μηχανήματα ανίχνευσης χρυσού πέσουν πάνω σε αμμώδες έδαφος το λεγόμενο «λατούμι» τρελαίνονται…

Εξάλλου μιλάμε για μια περιοχή που η χρυσοθηρία γνωρίζει δόξες και κυρίως οι παράνομες εκσκαφές σε βουνά και σε διάφορα σημεία που θεωρούνται σύμβολα σε χάρτες, όπως νερόμυλοι, γεφύρια, ή βράχια με σχέδια. Και τα λένε αυτά άνθρωποι που επενδύουν με πολύ προσωπική δουλειά με τσάπες και κασμάδες... άνθρωποι που δεν το βάζει ο νους σας.

Η τάση να πέσουν στον θησαυρό των τούρκων, των ανταρτών και όποιο άλλο σενάριο αναπτύσσεται, τους κάνει να πιστεύουν ότι θα βρουν αποκωδικοποιώντας χάρτες ή άλλα χαρτιά που πέφτουν στα χέρια τους, την μαγική κρύπτη με τα ρεσάτια, τα τιμαλφή και τις λίρες και θʼ αλλάξει η ζωή τους από την μια μέρα στην άλλη. Πολλές οι ιστορίες που ακούγονται, οι ομάδες που δρουν ακολουθώντας τους δικούς τους κώδικες σιωπής. Κάποιοι ξοδεύουν υπέρογκα ποσά πιστεύοντας ότι θα τα βγάλουν επενδύοντας σε μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλων, πληρώνοντας φορτωτές και χωματουργικά μηχανήματα, βάζοντας το κεφάλι τους στον τορβά μήπως και συλληφθούν και περάσουν μια δικαστική περιπέτεια. Το πάθος όμως της χρυσοθηρίας είναι τόσο έντονο που τους ωθεί σʼ αυτές τις ενέργειες; Οι πιο τυπικοί και σίγουροι για το αποτέλεσμα είναι αυτοί που προσφεύγουν με αίτησή τους στο κράτος ακολουθώντας τη νόμιμη διαδικασία.

Καμιά φορά όμως, από αυτές που έχουν γίνει αιτήσεις για αναζήτηση θησαυρών στο Νομό Τρικάλων όπως θα μας πουν υπηρεσιακοί παράγοντες που συμμετέχουν, δεν βρέθηκε θησαυρός. Εκτός ίσως από εκείνο τον χειριστή της τσάπας που έσκαβε θεμέλια πολυκατοικίας κάτω από το Βαρούσι και έπεσε πάνω σε κιούπι με λίρες πριν από δώδεκα περίπου χρόνια και ακόμη τον ψάχνουμε...

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 16 Οκτώβριος 2010 23:42

http://www.trikalinanea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12843:2010-10-16-20-41-55&catid=1:2008-09-07-19-44-53&Itemid=2

[TARA]

Οι βραχογραφίες στο ύψωμα Χίλια

Με αφετηρία το χωριό Γονικό και με πορεία προς τη Ρούσα θα κάνετε μια μικρή παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο και θα φτάσετε έπειτα από έναν σύντομο χωματόδρομο στο ύψωμα Χίλια. Εδώ θα κάνετε μια στάση και πλάι από την ταμπέλα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας θα σκαρφαλώσετε αναζητώντας ένα απ΄ τα πιο περίεργα και σημαντικά πράγματα σε όλο τον νομό, μέσα στις βελανιδιές: πάνω στους βράχους υπάρχουν χαραγμένα σχέδια που απεικονίζουν ανθρώπινες μορφές, πουλιά και πολλά ακόμη σύμβολα. Αν αναρωτιέστε για το πού τοποθετούνται χρονολογικά, σημειώστε πως έγιναν από την υστερη Εποχή του Χαλκού έως την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, ενώ αξίζει να παρατηρήσετε τα σχέδια πάνω στους βράχους που για πολλούς αποτυπώνουν τη λατρεία προς τον Ήλιο και τη Σελήνη.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=28&ct=18&artid=4579089

Αυτο ειναι διπλα στο χωριο μου, και πρωτη φορα το ακουω...