ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[PatPan]

Γειά σας κι απο μένα! Αχ, έριξα πολύ διάβασμα.

Ένα άλλο μυστήριο του κόσμου μας είναι τα κρυστάλλινα κρανία. Υπάρχουν πολλά αν και λίγα είναι τα αυθεντικά.Λέγεται ότι αυθεντικά είναι μόνο 13, τα οποία όταν συγκεντρωθούν και έρθει η κατάλληλη ώρα θα φανερώσουν πολλά μυστικά, σχετικά με το ανθρώπινο γένος όπως προέλευση κτλ. Λειτουργούν δλδ σαν υπολογιστές με γνώσεις απο το παρελθόν που αφορούν το μέλλον!!

Σας παραθέτω ενδεικτικά το παρακάτω:.

http://www.myhoroscope.gr/

Σε διάφορα ντοκιμαντέρ, όπως και σε βιβλία που ανιχνεύουν μυστήρια (π.χ. αυτά του Έριχ φον Νταίνικεν), έχουμε ακούσει ίσως για το περίφημο κρυστάλλινο κρανίο που ανακαλύφθηκε στην περιοχή των Μάγιας, στην Κεντρική Αμερική.

Πριν αναφερθώ σ αυτό, όμως, θα ήθελα να πω, πως το συγκεκριμένο κρανίο από κρύσταλλο χαλαζία, δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν αρκετά που έχουν ανακαλύψει εξερευνητές και αρχαιολόγοι. Υπολογίζεται στα περισσότερα η ηλικία τους από 100 έως και 1000 έτη πριν την εποχή μας. Μεταξύ τους διαφέρουν σε μέγεθος. Τα πιο πολλά είναι γνήσια χειροποίητα αντικείμενα από πολιτισμούς της Κεντρικής Αμερικής και είναι γνωστά σαν «μάσκες κρανίων». Βρέθηκαν σε ερείπια ιθαγενών πολιτισμών και φρουρούνται από τους απόγονους αυτών των φυλών. Συνήθως, όταν τα παρατηρήσουμε καλά, κάποιο ίχνος από εργαλεία επεξεργασίας μπορεί να διακριθεί.

Υπάρχουν, όμως και αρχαία κρανία άνω των 1500-2000 ετών, χαραγμένα σε κρύσταλλο χαλαζία ή άλλο είδος ορυκτού.

Οι ερευνητές των μυστηρίων, προβάλλουν διάφορες εικασίες.

Για παράδειγμα, πως τα κρανία αυτά σχετίζονται με εξωγήινους θεούς, ή με πολιτισμούς της Κοίλης Γης, είτε με χαμένες ηπείρους, όπως αυτές της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας. Λέγεται μάλιστα, ότι θρύλοι αναφέρουν πως κάποιοι άνθρωποι φυλάνε τέτοια κρανία κρυφά, καθώς περιέχουν κωδικά μηνύματα και πληροφορίες. Υπάρχει η υπόθεση, πως κάποιοι χρησιμοποίησαν αυτά τα αντικείμενα σαν υπολογιστές, ή σε τελετές θεραπευτικές, για να διοχετεύσουν ενέργεια για πνευματικούς ή τεχνολογικούς λόγους. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν, πως αυτά τα αντικείμενα, ανήκουν στις κατασκευές που δημιουργήθηκαν από διάνοιες άλλων εποχών, για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να συνδεθεί με την ανώτερη πηγή ενέργειας, την Παγκόσμια Συνείδηση ή τον ανώτερο εαυτό του. Είναι βοήθεια για τον μυημένο να ανακαλύψει τα μυστήρια της Δημιουργίας.

Αναφορά σε τέτοιες ανακαλύψεις άρχισε να γίνεται στον 19ο αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι κατακτητές ερευνούσαν παλιούς πολιτισμούς στην Κεντρική Αμερική. Στο Παρίσι, στο «Μουσείο του Ανθρώπου» υπάρχει ένα τέτοιο κρανίο, όπως και στο αντίστοιχο Μουσείο του Λονδίνου. Και τα δύο ανακαλύφθηκαν στο 1860, κατά την περίοδο της γαλλικής κατοχής στο Μεξικό.

Το φημισμένο κρυστάλλινο κρανίο του Mitchell-Hedges -3600 ετών!

Χωρίς αμφιβολία το διασημότερο και πιο αινιγματικό κομμάτι αρχαίου κρυστάλλου που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα είναι αυτό. Παρουσιάστηκε σε εκθέσεις, τράβηξε το βλέμμα επιστημόνων κι ερευνητών κάθε είδους κι ονομάστηκε «κρανίο της μοίρας».

Ο Mitchell-Hedges ήταν ένας τυχοδιώχτης κι ερευνητής και το 1927 καθώς εξερευνούσε ένα αρχαίο ναό των Μάγιας στην βρετανική Ονδούρα, η κόρη του ʼννα που τον συνόδευε, βρήκε κάτω από σκόνες και χώματα, το όμορφο αυτό αντικείμενο. Του έλειπε μέρος της σιαγόνας, την οποία ανακάλυψαν αργότερα.

Το περίεργο στο συγκεκριμένο κρανίο είναι πως είναι ενιαίο, από ένα μόνο κομμάτι κρυστάλλου, ψηλό 5 ίντσες, μακρύ 7 ίντσες, φαρδύ 5 ίντσες, και με βάρος 11 λίβρες και 7 ουγγιές. Μοιάζει πολύ στο μέγεθος με ένα ανθρώπινο μικρό κρανίο, με τέλειες λεπτομέρειες και μάλιστα δείχνει να είναι γένους αρσενικού.

Το 1970, δόθηκε η άδεια από την κόρη του εξερευνητή, να εξεταστεί σε ειδικά εργαστήρια της Καλιφόρνιας, το αντικείμενο αυτό. Ο μελετητής του κρανίου Frank Dorland, ανακάλυψε πως το κρανίο ολόκληρο κατασκευάστηκε από το ίδιο κομμάτι πέτρας χαλαζία. Έχει χαραχτεί στο φυσικό άξονα του κρυστάλλου, κάτι που είναι στη σύγχρονη εποχή, η πρώτη διαδικασία, για να αποφύγει ο κατασκευαστής το σπάσιμο, ενώ διαμορφώνει το γλυπτό του. Ο άγνωστος καλλιτέχνης δεν φαίνεται να χρησιμοποίησε κανένα εργαλείο μεταλλικό, παρά την μεγάλη μικροσκοπική ανάλυση. Δεν υπάρχει σημάδι γρατζουνιάς στο κρύσταλλο. Αλλά και η πυκνότητα του κρυστάλλου είναι τόσο μεγάλη, που κι ένα σύγχρονο μεταλλικό εργαλείο, δεν θα μπορούσε να το σημαδέψει.

Ο Dorland διαπίστωσε πως το κρανίο σμιλεύτηκε πρώτα σε μία τραχιά μορφή, πιθανώς με διαμάντι. Στη συνέχεια, έγινε η λεπτή διαμόρφωση, η λείανση και η στίλβωση, με τη βοήθεια άμμου, νερού και πυριτίου κρυστάλλου. Το μεγάλο πρόβλημα, είναι πως αυτές οι διαδικασίες, θα απαιτούσαν πάνω από 300 χρόνια για να ολοκληρωθεί το κρανίο! ʼραγε υπήρχαν κάποιοι που έκαναν ένα τέτοιο άθλο, ή μία άγνωστη σε μας τεχνολογία δημιούργησε το κρανίο?

Τα ζυγωματικά του ενεργούν σαν ελαφριοί σωλήνες, που διοχετεύουν φως από τη βάση του κρανίου στις υποδοχές των ματιών του. Από τις υποδοχές των ματιών, μικροσκοπικοί κοίλοι φακοί, μεταφέρουν το φως στη συνέχεια, στο ανώτερο μέρος του κρανίου. Στο εσωτερικό του κρανίου, υπάρχει ένα πρίσμα από μικροσκοπικά φωτεινά κανάλια, από τα οποία όλο το ανάγλυφο φωτίζεται.

Το μυστήριο του κρανίου, δεν σταματά όμως εδώ. Ο συγγραφέας ενός βιβλίου για το θέμα αυτό, Richard Garvin, πιστεύει πως σχεδιάστηκε για να φωτίζεται με λίγο φως, αλλά το πρίσμα κάνει να φωτίζεται ολόκληρο και τα μάτια να μοιάζουν πως φλογίζονται. Πράγματι, ο Dorland ανάφερε πως με τα πειράματά του, είδε τα φώτα στα μάτια να μοιάζουν με πυρκαγιά. Διαπιστώθηκε πως η σιαγόνα κινείται όπως θα συνέβαινε σε ένα πραγματικό κρανίο, έτοιμο να αρθρώσει λόγο ή να μασήσει τροφή.

Γιατί όμως κατασκευάστηκε αυτό το αντικείμενο? Ήταν απλά έργο ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη, ή όπως πιστεύει ο Dorland, προοριζόταν για τελετουργικούς και προφητικούς σκοπούς? Περίεργα φαινόμενα συνδέονται μαζί του.

Διάφοροι παρατηρητές έχουν αναφέρει, πως ενώ το εξέταζαν, το κρανίο άλλαζε χρώματα, σαν ένα λευκό χρώμα να κάλυπτε το μέτωπο, ή εξαφανιζόταν σαν να γινόταν αόρατο για λίγα λεπτά, άλλοτε σκοτείνιαζε ένα σημείο, το οποίο μετά εξαφανιζόταν, άλλοτε στις υποδοχές των ματιών έβλεπαν σχήματα, όπως κτήρια κι άλλα αντικείμενα, άλλοτε μία αύρα κάλυπτε το κρανίο για λίγα λεπτά. Η αίσθηση της μυρωδιάς, του ήχου, της θερμότητας, έχουν παρατηρηθεί στο κρανίο.

Ο Dorland θεωρεί πως το κρύσταλλο υποκινεί ένα άγνωστο μέρος του εγκεφάλου κι ανοίγει μία ψυχική πόρτα προς το σύμπαν. Τα κρύσταλλα εκπέμπουν συνεχώς ηλεκτρισμό, όπως τα ραδιοκύματα. Επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει το ίδιο, αλληλοεπιδρούν. Διαπίστωσε πως οι θέσεις του Ήλιου, της Σελήνη, των πλανητών, είχαν σχέση με τα περιοδικά φαινόμενα που παρατηρήθηκαν στο κρανίο. Η ερευνήτρια MarianneZezelic πιστεύει επίσης το κρανίο χρησιμοποιήθηκε για να υποκινήσει και να ενισχύσει ψυχικές δυνατότητες όσων το έχουν. Λέει πως «χρησιμεύει σαν ένα συσσωρευτής του γήινου μαγνητισμού. Και όταν το κοιτάζουμε, υποκινεί την παρεγκεφαλίδα μας. Η παρεγκεφαλίδα επομένως γίνεται μια δεξαμενή του μαγνητισμού που επηρεάζει την ποιότητα της μαγνητικής εκροής μέσω των ματιών, οργανώνοντας κατά συνέπεια μια συνεχή ροή του μαγνητισμού μεταξύ του παρατηρητή και του κρυστάλλου. Το ποσό ενέργειας που εισάγει τον εγκέφαλο αυξάνεται τελικά σε μια τέτοια αναλογία ώστε να επηρεαστούν οι πόλοι του εγκεφάλου, μια περιοχή που επεκτείνεται ακριβώς επάνω από τα μάτια, συμβάλλοντας στα ψυχικά φαινόμενα». (πιθανά εννοεί το άνοιγμα του τρίτου ματιού). Ο Tom Bearden, ένας ψυχομέτρης μελετητής, είπε πως το κρανίο μετασχηματίζει την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια και χρησιμοποιείται ως ενισχυτής και ως συσκευή αποστολής σημάτων ψυχικών δυνάμεων και γήινης ενέργειας.

Οι ερευνητές διαπιστώνουν και συμπεραίνουν πως στη σύγχρονη εποχή, που ο άνθρωπος έφθασε και πάτησε στο φεγγάρι, είναι αδύνατον να κατασκευάσει ένα τέτοιο ανάγλυφο, και δεν είναι θέμα υπομονής ή χρόνου, αλλά απλά είναι αδύνατον!

Παρό,τι υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβήτησαν το ότι το κρανίο ανακαλύφθηκε από τον Mitchell-Hedges και την κόρη του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την άρτια τεχνική του, την ύπαρξη μη-λογικής εξήγησης της κατασκευής του, αλλά και τα περίεργα φαινόμενα που το ακολουθούν. Είναι από τα αντικείμενα, που ενώ η επιστήμη αποδέχεται πως έχουν κατασκευαστεί σε εποχή που τα τεχνικά μέσα δεν επέτρεπαν τέτοιες κατασκευές, τα δέχεται σαν μυστήρια και δεν τα απορρίπτει.

Ποιος ξέρει; Ίσως το κρυστάλλινο κρανίο του Mitchell-Hedges, να κρατά μυστικά της ιστορίας του ανθρώπου, από κάποια μακρινή εποχή.

[TARA]

PatPan, πολυ ενδιαφερον αρθρο. Δεν γνωριζα λεπτομερειες για τα κρυσταλλινα κρανια, και πραγματικα αναρωτηθηκα αν θα μαθουμε ποτε πώς κατασκευαστηκαν αυτα τα πραγματα, οπως και πολλα αλλα (π.χ. πυραμιδες)... Και αν τελικα υπηρχαν προηγμενοι πολιτισμοι στην αρχαιοτητα, γιατι εξαφανιστηκαν αυτες οι γνωσεις?

[TARA]

http://www.liako.gr/anexigito/unknown-eagypt.html

Η πυραμίδα του Χέοπα [/url]

Τρίτη, 08 Δεκεμβρίου 2009 18:05

Το σχήμα της πυραμίδας αλλά και οι διαστάσεις της κρύβουν πολλές ιδιαιτερότητες και πολλά αστρονομικά στοιχειά.. Ας τα δούμε λοιπόν ένα-ένα.

1)Το ύψος της πυραμίδας είναι 147,649 μέτρα και το μήκος κάθε πλευράς είναι 231,927 μέτρα , διαιρώντας το τετραπλάσιο της πλευράς δηλαδή την περιφέρεια προκύπτει το γνωστό μας π δηλαδή το σταθερό νούμερο που πολλαπλασιάζουμε με την διάμετρο ενός κύκλου για να βρούμε την περιφέρεια του.

2)Το βάρος της πυραμίδας το οποίο είναι 5.273.000 τόνοι με την προσθήκη 15 μηδενικών μας δίνει το βάρος της γής.

3)Ο λόγος της περιμέτρου δηλαδή (4*231,927=927,708) προς το ύψος της πυραμίδας 147,649 μας δίνει 6,283 δηλαδή 2π, όσο και ο λόγος της ακτίνας των πόλων της γής προς την περιφέρεια της.

4)Αν πολλαπλασιάσουμε το ύψος της πυραμίδας με το δέκα και υψώσουμε το γινόμενο στην 9η δύναμη θα βρούμε την απόσταση γης-ήλιου, δηλαδή 91.837.484.

Το σχήμα επίσης θεωρείται ότι δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει έχει διαπιστωθεί ότι σε αυτό το σχήμα υπάρχει μια βιοκοσμική ενέργεια η οποία ευθύνεται για παράδειγμα στην πιο γρήγορη ανάπτυξη ενός φυτού που βρίσκεται μέσα σε αυτή, εν αντιθέσει με ένα άλλο ίδιο που βρίσκεται εκτός. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι συντελεί στην αφυδάτωση των κρεάτων

Δύο Γάλλοι ερασιτέχνες αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν το δωμάτιο με τη μούμια του Χέοπα, αρκετοί επιστήμονες τους υποστηρίζουν, αλλά οι Αιγύπτιοι αρνούνται να τους δώσουν την άδεια για μια τρύπα διαμέτρου 15 χιλιοστών

Η πυραμίδα του Χέοπα, εδώ και 4.000 χρόνια, εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία. ακόμη περισσότερο αφού ο Χέοπας δεν έχει βρεθεί μέσα και αφού δεν υπήρχε τίποτε στον θεωρούμενο θάλαμο του βασιλιά.

Οι δύο Γάλλοι, παθιασμένοι με το θέμα και ακούραστοι, δηλώνουν ότι έχουν εντοπίσει κρυφό θάλαμο, που θα μπορούσε να είναι ο ταφικός θάλαμος του μεγάλου Αιγυπτίου βασιλιά. O Ζιλ Ντορμιόν και ο Ζαν Ιβ Βερντίρ, πεπεισμένοι ότι έχουν λύσει το μεγάλο μυστήριο της πυραμίδας, λένε ότι υπάρχει θάλαμος ανεξερεύνητος κάτω από τον θάλαμο της βασίλισσας.

Αυτό κανονικά δεν θα ήταν λογικό αλλά έχουν κάποια επιχειρήματα: ο λεγόμενος θάλαμος του βασιλιά, που βρίσκεται ψηλότερα, παρουσίαζε -λένε- ήδη κατά την εποχή της κατασκευής του ρωγμές στο ταβάνι. Πράγματι, οι πέτρες βάρους 50 τόνων που καλύπτουν τον θάλαμο του βασιλιά, έχουν ρωγμές και οι δύο Γάλλοι εντόπισαν ίχνη προσπάθειας να στήριξης, τα οποία χρονολογούνται την εποχή της κατασκευής.

«ποιος θα έπαιρνε το ρίσκο να βάλει τον Φαραώ, έναν ζωντανό θεό, σε ένα μέρος όπου θα μπορούσε να πλακωθεί από τις πέτρες;» αναρωτιέται ο Πιερ Κορτετζιανί, αιγυπτιολόγος στο γαλλικό ινστιτούτο αρχαιολογίας του Καΐρου που στηρίζει τις προσπάθειες των δύο ερασιτεχνών.

Οι δύο Γάλλοι, των οποίων η προσπάθεια έχει τραβήξει το ενδιαφέρον σε όλο τον κόσμο, θεωρούν δεδομένο ότι, εφόσον υπήρχε δομικό πρόβλημα στον θάλαμο του βασιλιά, οι κατασκευαστές της πυραμίδας θα έπρεπε να αναζητήσουν ασφαλέστερο χώρο φύλαξης της μούμιας του Χέοπα.

Ήδη το 1986, έγραψε Γαλλική εφημερίδα ότι ο Ζιλ Ντορμιόν έκανε μετρήσεις βαρύτητας στον θάλαμο της βασίλισσας και διαπίστωσε την αφύσικα μεγάλη πυκνότητα στα δυτικά του διαδρόμου που οδηγεί σε αυτόν. Τότε, του είχε δοθεί η άδεια να τρυπήσει, αλλά έπεσε σε άμμο. Αυτή η αποτυχία ίσως, είναι και ο λόγος της δυσπιστίας απέναντί τους σήμερα, παρά το γεγονός ότι ένα χρόνο αργότερα μία ομάδα Ιαπώνων, εξοπλισμένων με ραντάρ, είχε επιβεβαιώσει την ύπαρξη αφύσικων ενδείξεων στον συγκεκριμένο χώρο.

Στον θάλαμο της βασίλισσας βρήκαν μία κοιλότητα που φαινομενικά δεν είχε λόγο ύπαρξης, η οποία συνεχιζόταν με ένα διάδρομο αρκετών μέτρων. Την προσοχή τους τράβηξε ακόμη ένα παράξενο στοιχείο: το πάτωμα έφερε ίχνη παλιάς πλακόστρωσης, ενώ οι κατοπινές πλάκες έδειχναν να έχουν φανερά μετακινηθεί. Να υπήρχε κάτι από κάτω;

Στα τέλη του 2000, νέες μελέτες με ραντάρ αποκάλυψαν την ύπαρξη μιας κατασκευής κάτω από τον θάλαμο, φάρδους δύο πήχεων. Για τους δύο Γάλλους αυτό μπορεί να είναι ένας διάδρομος. Πού θα μπορούσε όμως να οδηγεί;

Η παρουσία λάσπης ανάμεσα στις πλάκες επιβεβαιώνει ότι αν υπάρχει κοίλωμα από κάτω, αυτό δεν έχει παραβιαστεί. «δεν είναι παρά μια υπόθεση» λέει ο Ντορμιόν, αλλά, όλα μοιάζει να δένουν. χρειαζόμαστε άδεια να ανασκάψουμε και να διαπιστώσουμε του λόγου το αληθές». Πρέπει να κάνουν μια τρύπα διαμέτρου 15 χιλιοστών και να περάσουν ένα ειδικό όργανο για να δουν.

Επεξεργάστηκαν 14 Δεκεμβρίου,2009 by TARA

[maira95]

Της Βάνας Κοροβέση

Οι Ίνκας δημιούργησαν την μεγαλύτερη αμερικανική Αυτοκρατορία.

Προς το τέλος του XIV αιώνα,η αυτοκρατορία άρχισε να επεκτείνεται από την αρχική της περιοχή προς την περιοχή Cuzco, που βρίσκεται στη Νότια Αμερική.

Σταμάτησε όμως απότομα με την ισπανική επιδρομή κατευθυνόμενη από τον

Francisco Pizarro το 1532.

Η Αυτοκρατορία των Ίνκας

Οι Ίνκας ονόμασαν την επικράτεια τους

Tawantinsuyu, που στη γλώσσα Quechua,

την γλώσσα των Ίνκας σημαίνει «Τα τέσσερα μέρη».

Μια επικράτεια,με ποικίλα εδάφη και κλίματα, που καταλάμβανε

μια μεγάλη ερημική έκταση εδάφους, διακεκομένη από πλούσιες δεντροστοιχίες,

οι ψηλές κορυφές και οι βαθιές εύφορες κοιλάδες των Ανδεων

και οι κορυφές των βουνών του τροπικού δάσους της Ανατολής.

Ο όρος Ίνκας δείχνει τον καθοδηγητή, τον ηγέτη καθώς επίσης και τον λαό της κοιλάδας του Κούζκο, την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Αυτό βέβαια χρησιμεύει μερικές φορές,για να δείξουν όλους τους λαούς συμπεριλαμβανομένους στο Tawantinsuyu,χωρίς όμως να είναι σωστό.

Η γλώσσα κέτσουα

Η πλειοψηφία των δώδεκα μικρών βασιλείων διατηρούσαν την ταυτότητά τους ακόμα κι αν ήταν συνδεδεμένοι πολιτικά

και οικονομικά με τους Ίνκας.

Η Quechua ήταν η επίσημη γλώσσα και την χρησιμοποιούσαν

οι περισσότερες κοινότητες μέχρι την άφιξη των Ισπανών,

αλλά υπήρχαν τουλάχιστον είκοσι τοπικές διάλεκτοι στα περισσότερα μέρη της αυτοκρατορίας.

Η λάμψη του Πολιτισμού

Όταν οι Ισπανοί έφθασαν στο Περού το 1532,

οι Ίνκας είχαν εγκαταστήσει την κυριαρχία τους στην άνω χώρα

και στα πεδινά παράλια των Ανδεων. Η Αυτοκρατορία τους απλωνόταν

από το Κούσκο ως την Κολομβία στο βορρά και ως τη Χιλή και την Αργεντινή στο νότο.

Η λάμψη του πολιτισμού τους άγγιζε τον Παναμά και έφθανε ως τις μακρινές παραλίες του Ατλαντικού στη Βραζιλία, με τη μορφή χάλκινων εργαλείων ή χρυσών και ασημένιων κοσμημάτων, που μεταφέρονταν από φυλή σε φυλή μέσα στο δάσος του Αμαζονίου.

Από όλη τη νότια Αμερική, που ζούσε ακόμη στη λίθινη εποχή,

μόνο η Γη του Πυρός ξέφευγε από τη γοητεία του μεγαλείου των Ίνκας, που έμελλε να γεννήσει το μύθο του «El Dorado» όταν οι Ευρωπαίοι υπέστησαν τη γοητεία αυτή με τη σειρά τους.

Η προέλευση των Ίνκας

Εν τούτοις, η προέλευση των Ίνκας

ήταν σκοτεινή και αρχικά συνάντησαν δυσκολίες σε μια περιοχή,

όπου έζησαν για πολύ καιρό ως παρείσακτοι.

Η επέκταση τους δεν άρχισε παρα στα μεσα του ΧV αιώνα,

στη βασιλεία του Pachacuti ένατου μονάρχη του Cuzco.

Όσο και αν η επέκταση αυτή ήταν όψιμη, τους εξασφάλισε γρήγορα την κληρονομιά μιας πολιτισμικής παράδοσης για την οποία πολλοί λαοί είχαν συμβάλει στο πέρασμα αρκετών χιλιετίών, ώστε να σφυρηλατηθεί και να εμπλουτισθεί.

Η αρχιτεκτονική

Οι Ίνκας ανέπτυξαν ένα υψηλά λειτουργικό στιλ δημόσιας αρχιτεκτονικής

που την διακρίνουμε κυρίως από τις προχωρημένες τεχνικές

οικονομικοτεχνικής μελέτης και χτισίματος από πέτρες.

Το σχέδιο των πόλεών τους ήταν βασισμένο σε ένα σύστημα

με κεντρικές λεωφόρους που διασταυρώνονταν με άλλους μικρότερους δρόμους

που κατέληγαν σε μια ανοιχτή πλατεία περιτρυγυρισμένη από δημοτικά κτίρια και ναούς.

Τα κτίρια είχαν έναν μόνο όροφο από άψογες πέτρες,επίσης χρησιμοποιούσαν τούβλα και άχυρα στις περιοχές κοντά στην ακτή. Για την κατασκευή των μνημείων όπως για παράδειγμα το κάστρο Sacchuaman κοντά στο Cuzco,συμπαγής όγκος πολυγωνικών μασίφ ήταν αρμονισμένα με μια καταπληκτική ακρίβεια. Στις ορεινές περιοχές,όπως το θεαματικό φρούριο που βρίσκεται στο Machu Picchu, η αρχιτεκτονική των Ίνκας αντανακλά τις έξυπνες προσαρμογές του φυσικού ανάγλυφου.

Η Θρησκεία

Η θρησκεία του κράτους ήταν βασισμένη στην λατρεία του Ήλιου.

Οι αυτοκράτορες Ίνκας θεωρούνταν οι απόγονοι του Θεού Ήλιου και λατρεύονταν σαν θεότητες.

Ο χρυσός,το σύμβολο του Ήλιου,ήταν εξαιρετικά εκμεταλλεύσιμος

για να τον χρησιμοποιούν οι ηγέτες και τα μέλη της αφρόκρεμας,

όχι τόσο σαν αντάλλαγμα αλλά κυρίως για εθιμοτυπικούς και διακοσμητικούς σκοπούς.

Η θρησκεία κυριαρχούσε σε όλη την πολιτική δομή.

Μετά τον ναό του Ήλιου στο κέντρο του Cuzco, θα μπορούσαμε να χαράξουμε φανταστικές γραμμές προς τους τόπους λατρείας των διαφόρων κοινωνικών τάξεων της πόλης.

Οι θρησκευτικές πρακτικές αφορούσαν χρησμούς, θυσίες ως προσφορά, θρησκευτικούς φόβους και δημόσιες εξομολογήσεις.

Ένας ετήσιος κύκλος θρησκευτικών γιορτών ήταν στο ημερολόγιο των Ίνκας,

εξαιρετικά ακριβής, όπως η γεωργική χρονιά.

Η εποχή προ- Ίνκας

Οι πρώτοι κάτοικοι του Περού ήταν κυνηγοί νομάδες που κατοικούσαν σε σπήλαια στις περιοχές της περουβιανής ακτής.

Η πιο παλιά τοποθεσία,το σπήλαιο χρονολογείται το 12000πΧ.

Tο βαμβάκι,το καλαμπόκι τα φασόλια και οι πιπεριές καλλιεργούνταν μετά το 4000 π.Χ.Αργότερα,οι πιο προοδευτικοί πολιτισμοί όπως οι Chavin ανέπτυξαν το ψάρεμα,την γεωργία και την θρησκεία στην χώρα.

Περίπου το 300 π.Χ. εξαφανίστηκαν με ανεξήγητο τρόπο αλλά μετά μέσα στους αιώνες πολλοί άλλοι πολιτισμοί, οι Nazca έγιναν πολύ σημαντικοί

ΠΗΓΗ

http://hamomilaki.blogspot.com/2006/11/about.html

[maira95]

"Ήταν 8 Νοεμβρίου 1519. Μια εξαιρετική ημερομηνία στην ιστορία, γιατί αυτή τη μέρα πάτησαν για πρώτη φορά Ευρωπαίοι στην πρωτεύουσα του άγνωστου δυτικού κόσμου". Αυτά γράφει ένας ιστορικός του περασμένου αιώνα για τη μεγάλη στιγμή που ο Ισπανός τυχοδιώκτης Φερδινάντο Κορτέζ με τους τετρακόσιους στρατιώτες του μπήκε στο Μεξικό, στην πλούσια και ωραία πρωτεύουσα των Αζτέκων.

Οι Αζτέκοι, σύμφωνα με τις παραδόσεις, έφθασαν στη Β. Αμερική από κάποια χώρα που την έλεγαν "Αζτλάν", δηλαδή "Χώρα του Ερωδιού" στη γλώσσα των Αζτέκων. Πιθανόν όμως να έφθασαν στην Αμερική από την Ασία, περνώντας το Βερίγγειο Πορθμό. Αφού περιπλανήθηκαν για αιώνες εγκαταστάθηκαν σε μια περιοχή που την ονόμασαν Μεξικό (από το όνομα του Θεού τους Χουιτσιλοπόχτλι ή Μεξιτίλι), όπου ίδρυσαν δικό τους κράτος και δημιούργησαν ένα εξαιρετικά υψηλό πολιτισμό.

Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική, συνδεμένη με απίθανη σκληρότητα και βαρβαρότητα, με ανθρωποθυσίες που, πολλές φορές, έπαιρναν μορφή πραγματικής σφαγής εκατοντάδων ή χιλιάδων αιχμαλώτων.

Το πολίτευμά τους ήταν ολιγαρχικό, αριστοκρατικό. Το χάσμα ανάμεσα στις δυο τάξεις των ευγενών και του λαού ήταν ασύλληπτο για τις σημερινές αντιλήψεις μας. Από την τάξη των ευγενών προέρχονταν και οι ιερείς και γι' αυτούς τους δούλευε ολόκληρος ο λαός. Το ένα τρίτο της σοδειάς ανήκε στους ευγενείς, το άλλο τρίτο στους ιερείς και μόνο το ένα τρίτο κρατούσε ο χωρικός για τον εαυτό του.

Οι νόμοι τους ήταν απίθανοι σε σκληρότητα.

Το χρόνο τον διαιρούσαν σε κύκλους, από 52 χρόνια ο καθένας.

Στο τέλος κάθε κύκλου πίστευαν ότι κάποια φοβερή καταστροφή θα έλθει στο έθνος τους και προσπαθούσαν με νηστείες, θρησκευτικές τελετές και ανθρωποθυσίες να την απομακρύνουν.

Την εποχή που ο Κορτέζ έφθασε στο Μεξικό οι Αζτέκοι με αυτοκράτορα τον Μοντεζούμα είχαν φθάσει σ' ένα καταπληκτικό πολιτιστικό επίπεδο. Η πόλη του Μεξικού αριθμούσε 60.000 κατοικίες, στολισμένη με τεράστια κτίρια, ανάκτορα και ναούς, με πλατείες δρόμους, προχώματα και διώρυγες. Οι επιστήμες βρίσκονταν σε εξαιρετική άνθηση, ιδιαίτερα η αστρονομία. Σήμερα στο μουσείο του Μεξικού φυλάγεται το πέτρινό τους ημερολόγιο, πελεκητό από βασάλτη, με γλυπτές παραστάσεις του ζωδιακού κύκλου.

Ο Κορτέζ έφτασε στο Μεξικό σαν κατακτητής και όχι σαν εξερευνητής. Ενδιαφερόταν για το κέρδος και για το στήσιμο ίσως του χριστιανικού σταυρού στους ναούς των Αζτέκων, ποτέ όμως για τη γνώση.

Με θάρρος όμως και εξυπνάδα κατέλαβε την πρωτεύουσα και μετά από τρομερή σφαγή στερέωσε την κυριαρχία του στη χώρα, καταστρέφοντάς την τελειωτικά με πρωτοφανή φανατισμό και αγριότητα.

Τέτοια ήταν η καταστροφή που, μετά από μερικές εκατοντάδες χρόνια, ο πολιτισμός των Αζτέκων είχε ξεχαστεί εντελώς και χρειάστηκαν εξαντλητικές και κοπιαστικές προσπάθειες σπουδαίων αρχαιολόγων, για να έρθουν στο φως ελάχιστα στοιχεία γι' αυτόν τον αινιγματικό λαό των Αζτέκων.

"Ο πολιτισμός αυτός είναι το μοναδικό παράδειγμα ενός βίαιου θανάτου", γράφει ο ιστορικός Σπέγκλερ "Δε μαράθηκε, δεν καταπιέστηκε, ούτε παρεμποδίστηκε, αλλά σ' όλο το μεγαλείο της ανάπτυξής του δολοφονήθηκε, καταστράφηκε σαν ένα ωραίο λουλούδι που κάποιος περαστικός σκύβει και το κόβει".

ΠΗΓΗ http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B7_%CE%95%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1

[maira95]

Αρθρο : Μάγια, λαός με ξακουστό πολιτισμό

Νάντια Ζγέρα

Μαθήτρια Β' Τάξης 6ου Γυμνασίου Σερρών

Οι Μάγια είναι ένας λαός Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στη βόρεια Μπελίσε και μιλά διάφορες γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι λαοί των Μάγια σε 3 ζώνες- βόρεια, κεντρική, νότια. Η γεωγραφική, αυτή, διαίρεση συμπίπτει και με την γλωσσική διαίρεση.

Πριν από τη κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού Ημισφαιρίου. Ασκούσαν τη γεωργία, έκτιζαν πέτρινα σπίτια και πυραμιδοειδείς ναούς, κατεργάζονταν το χαλκό και το χρυσό και χρησιμοποιούσαν μια μορφή ιερογλυφικής γραφής.

Ιστορία

Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από τα -2000 π.Χ. όπου αντιστοιχεί η Αρχαϊκή περίοδος. Μετά αρχίζει η Προκλασική περίοδος που χρονολογείται από το 2000 π.Χ.-250 μ.Χ. Ακολουθεί η Κλασική περίοδος μέχρι το1000 μ.Χ. Τέλος από το 1000-1540 χρονολογείται η Μετακλασική περίοδος.

Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται στα 7500 χρόνια π.Χ. Αργότερα εμφανίστηκαν και άλλα πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα. Στα μέσα της Προκλασικής περιόδου εμφανίζονται αλλαγές στις γεωργικές κοινότητες που μαρτυρούν τις αρχές μιας πιο πολύπλοκης κοινωνικής δομής, ενώ κάποιες κατασκευές μας δείχνουν ότι υπήρχε ένα είδος συλλογικής εργασίας κάτω από συγκεντρωτική διοίκηση. Κατά το 1200 π.Χ., οι Ουλμέκοι, ο, τότε, πιο προοδευμένος λαός της Κεντρικής Αμερικής επηρέασε αρκετά τους Μάγια, αφού αυτοί ήταν που συνέβαλαν στη διάδοση του τύπου της κοινωνίας στην Αμερική. Ο πολιτισμός των Μάγια συνεχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία και στην κλασική περίοδο φτάνει στο απόγειο της ανάπτυξής του.

Μέχρι το 1000, όμως, οι πόλεις των Μάγια είχαν εγκαταλειφθεί. Οι λόγοι που οδήγησαν σε κάτι τέτοιο δεν έχουν διευκρινιστεί και μόνο υποθέσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ισως ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι ή εμφανίστηκαν εισβολείς. Ακόμα, όμως, μπορεί οι Μάγια να κουράστηκαν από το πολύπλοκο τελετουργικό της πολύ απαιτητικής θρησκείας τους, και έτσι προτίμησαν να βρουν έναν καινούργιο τρόπο ζωής.

Τέλος, μετά την ισπανική κατάκτηση το κεντρικό τμήμα των Μάγια έγινε καταφύγιο φυγάδων. Οι περισσότεροι Μάγια κατέφυγαν σε χωριά εκχριστιανισμού και αποδεκατίστηκαν από φοβερές επιδημίες, ενώ σημειώθηκαν αρκετές εξεγέρσεις ενάντια στην καταπίεση και τον αποικισμό.

Ο πολιτισμός των Μάγια

Κοινωνική & πολιτική οργάνωση

Η κοινωνία των Μάγια ήταν ταξική και υπήρχε ένα είδος ολιγαρχίας που κατείχε την μεγαλύτερη εξουσία. Η αριστοκρατία, δηλ. οι ευγενείς, είχαν μεγάλες εκτάσεις γης στην ιδιοκτησία τους, διαχειρίζονταν τις υποθέσεις του κράτους και είχαν τις σημαντικότερες θέσεις στις στρατιωτικές και θρησκευτικές τάξεις. Οι ευγενείς, όπως είναι φυσικό βρισκόταν στην κορυφή της κοινωνίας και ήταν οι πλουσιότεροι έμποροι. Ακολουθούσαν οι κοινοί πολίτες, η πλειονότητα του πληθυσμού, που ήταν ελεύθεροι εργάτες. Υποστήριζαν τους ευγενείς, τους εμπόρους, τους ιερείς, τους στρατιώτες και τους καλλιτέχνες.

Ενα χαρακτηριστικό των Μάγια ήταν το πάθος τους για τον πόλεμο και ορισμένοι απ’ αυτούς βρισκόταν σε συνεχή πόλεμο μεταξύ τους.

Τέλος οι Μάγια δεν δημιούργησαν αυτοκρατορίες, και κατά την άφιξη των Ισπανών εκεί οι πόλεις κυβερνούνταν από έναν αρχηγό που έπαιρνε το αξίωμά του κληρονομικά.

Οικονομική οργάνωση

Οι Μάγια ασκούσαν, κυρίως, τη γεωργία και παρήγαγαν καλαμπόκι, φασόλια, κολοκύθια, βαμβάκι, κακάο, πιπεριές και οπωροφόρα. Ασχολούνταν, επίσης, με την κτηνοτροφία, μιας και εξέτρεφαν ορισμένα ζώα, όπως σκύλους, γαλοπούλες και μέλισσες. Ορισμένοι ασκούσαν το κυνήγι και την αλιεία. Το εμπόριο ήταν πολύ ανεπτυγμένο μεταξύ κοντινών αλλά και μακρινών πόλεων.

Αρχιτεκτονική & αστικοποίηση

Τα κέντρα των μεγάλων πόλεών τους περιλάμβαναν μια ορθογώνια πλατεία που περιβαλλόταν από τις τρεις ή τέσσερις πλευρές της από τεχνητούς λόφους ή εξέδρες. Πολλές φορές αυτές οι πλατείες ήταν χτισμένες σε τεχνητά επίπεδα αναχώματα. Στην επίπεδη επιφάνεια των ψηλών πυραμίδων χτίζονταν ναοί. Στις πλατείες υπήρχαν και χαμηλές πυραμίδες που χρησίμευαν για βάσεις ανακτόρων με πολλά δωμάτια που ανήκαν, κυρίως, σε αριστοκράτες. Τα μικρά κέντρα αποτελούνταν από μια πλατεία, τα μεγάλα, όμως, είχαν αρκετές που κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις. Ενα άλλο χαρακτηριστικό των πόλεων ήταν το γήπεδο όπου παίζονταν το πολύ διαδεδομένο παιχνίδι της μπάλας.

Πλαστικές τέχνες

Η γλυπτική των Μάγια αναπτύχθηκε πάνω στους βωμούς και σε στήλες που βρίσκονταν μπροστά από ναούς. Οι στήλες παρίσταναν αξιωματούχους με πολύτιμα κοσμήματα καθώς και χρονολογίες. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό των κτιρίων είναι αρκετά κακοδιατηρημένες. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν τις πιο διαφορετικές πρώτες ύλες.

Θρησκεία

Η θρησκεία τους βασιζόταν σ’ ένα πάνθεο φυσικών θεών, όπως οι θεοί του Ηλίου, της Βροχής, του Θανάτου, της Σελήνης κ.α. Επίσης υπήρχαν διάφοροι θεοί που προστάτευαν κάποια επαγγέλματα ή κοινωνικές τάξεις. Οι Μάγια μέσω της θρησκείας τους, πίστευαν πως η παρούσα γη ήταν η τελευταία από μια σειρά δημιουργιών και πως οι προηγούμενες καταστράφηκαν λόγω μειονεκτημάτων. Υποστήριζαν, ακόμα, πως η γη βρισκόταν στη μέση ενός συστήματος 13 παραδείσων και 9 κάτω κόσμων. Μια τάξη ιερέων ήταν υπεύθυνη για τις πολύπλοκες τελετές και γιορτές τους που περιλάμβαναν την φλεβοτομία, άλλες μορφές ακρωτηριασμών, ανθρωποθυσίες καθώς και θυσίες ζώων.

Επιστήμες

Η ανάπτυξη των μαθηματικών και της αστρονομίας είναι στενά δεμένη με τη θρησκεία τους. Στους υπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν ένα εικοσαδικό σύστημα, με την τελεία ως σημείο αρίθμησης. Η αστρονομία τους υποστήριξε ένα ημερολογιακό σύστημα , η χρονολογία έναρξης του οποίου είναι το 3115 π.Χ. Οι αστρονόμοι Μάγια έκαναν πίνακες των θέσεων της Σελήνης και της Αφροδίτης και ήταν ικανοί να προβλέψουν τις εκλείψεις του ηλίου.

Μουσική

Ο μουσικός πολιτισμός των Μάγια ήταν απόλυτα συνδεδεμένος με τους αντίστοιχους των άλλων λαών της Κεντρικής Αμερικής. Από κάποιες λιγοστές πηγές που υπάρχουν φαίνεται ότι η μουσική παράδοση μεταδιδόταν προφορικά, άρα δεν υπήρχε κανένα σύστημα μουσικής σημειογραφίας. Οι κλίμακές τους ήταν πεντάφθογγες και η μουσική ήταν άρρηκτα δεμένη με τη θρησκεία και τις τελετουργίες.

Για τους Μάγια η μουσική ήταν ένα μέσο επικοινωνίας με τους θεούς και πίστευαν πως οι θεοί εξαγριώνονταν αν οι τελετές δεν ήταν άψογες. Ο χορός είχε μορφή τελετουργίας και με την συμμετοχή της ομάδας οδηγούσε σε θρησκευτική έκσταση. Γενικά, όμως, η μουσική των Μάγια αλλά και όλων των Ινδιάνων διαμορφώθηκε μετά από πολλές επιδράσεις που δέχτηκε από την ευρωπαϊκή και αφρικανική μουσική. Σήμερα οι Μάγια ζουν σε ορισμένες περιοχές της Αμερικής και ασχολούνται, κυρίως, με τη γεωργία. Είναι επισήμως Ρωμαιοκαθολικοί, όμως μερικοί διατηρούν ακόμα τις, παλιές, θρησκευτικές τους τελετές σε οικιακό περιβάλλον.

Ο πολιτισμός τους έχει υποστεί πολιτιστική διείσδυση, από τα πρώτα χρόνια της ισπανικής κατάκτησης. Δυστυχώς, οι ‘πολιτισμένοι’ Ευρωπαίοι όταν ανακάλυψαν την Αμερική, θεώρησαν τους λαούς της απολίτιστους- πράγμα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ετσι, λοιπόν, κατέστρεψαν πολλά από τα επιτεύγματα τους, ίσως από ζήλια και αλαζονεία γιατί αυτοί μόνο μπορεί να είναι οι λόγοι που τους οδήγησαν σε κάτι τέτοιο.

Εμείς όμως αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο πολιτισμός των Μάγια είναι ένας από τους πιο αξιόλογους.

[PatPan]

http://www.liako.gr/anexigito/unknown-eagypt.html

Η πυραμίδα του Χέοπα

Το σχήμα επίσης θεωρείται ότι δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει έχει διαπιστωθεί ότι σε αυτό το σχήμα υπάρχει μια βιοκοσμική ενέργεια η οποία ευθύνεται για παράδειγμα στην πιο γρήγορη ανάπτυξη ενός φυτού που βρίσκεται μέσα σε αυτή, εν αντιθέσει με ένα άλλο ίδιο που βρίσκεται εκτός. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι συντελεί στην αφυδάτωση των κρεάτων

Παλαιότερα είχα διαβάσει ότι έχει παρατηρηθεί το -ανεξήγητο- φαινόμενο άτομα που βρίσκονταν σε διαφορετικά επίπεδα εντός της πυραμίδας, ξαφνικά να βρίσκονται όλοι μαζί στο κέντρο αυτής. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι οι πυραμίδες και κυρίως η πυραμίδα του Χέοπα είναι ένα είδος ενεργιακής μηχανής. Η ενέργεια συσσωρεύεται -καθώς λένε- στην κορυφή απλώς δεν έχουμε βρει ακόμα τον τρόπο λειτουργίας τους. Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι πυραμίδες βρίσκουμε και στην Αμερική (Μάγια κτλ) αλλά και στην Ελλάδα!!!

[PatPan]

Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική, συνδεμένη με απίθανη σκληρότητα και βαρβαρότητα, με ανθρωποθυσίες που, πολλές φορές, έπαιρναν μορφή πραγματικής σφαγής εκατοντάδων ή χιλιάδων αιχμαλώτων.

Το πολίτευμά τους ήταν ολιγαρχικό, αριστοκρατικό. Το χάσμα ανάμεσα στις δυο τάξεις των ευγενών και του λαού ήταν ασύλληπτο για τις σημερινές αντιλήψεις μας. Από την τάξη των ευγενών προέρχονταν και οι ιερείς και γι' αυτούς τους δούλευε ολόκληρος ο λαός. Το ένα τρίτο της σοδειάς ανήκε στους ευγενείς, το άλλο τρίτο στους ιερείς και μόνο το ένα τρίτο κρατούσε ο χωρικός για τον εαυτό του.

Οι νόμοι τους ήταν απίθανοι σε σκληρότητα.

πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι όλες οι καταγραφές του πολιτισμού τους έχουν γίνει απο τους κατακτητές, οι οποίοι άπληστοι και αχόρταγοι δεν άφησαν μάρτυρες της δικής τους αγριότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κολόμβος καταδικάστηκε απο το Διεθνές (νομίζω) Δικαστήριο για γενοκτονία. Η ιστορία γράφτηκε απο τους νικητές.

Ο πολιτισμός τους μου θυμίζει τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, για τον οποίο είμαστε τόσο περήφανοι. Δούλευαν οι δούλοι και οι ελεύθεροι ασκούσαν πνεύμα και σώμα. Χιλιάδες πόλεμοι με πολλά θύματα και αιχμαλώτους. Οι νόμοι πχ των Σπαρτιατών δεν ήταν σκληροί? - βλέπε Καιάδα. Για ανθρωποθυσία δεν γίνεται λόγος στην Ιλιάδα, με την Ιφιγένεια? Το ίδιο δεν γίνεται και στην Παλαιά Διαθήκη? Θυσίες ανθρώπων δεν έκαναν οι κατακτητές? Θυσίες χιλιάδων αιχμαλώτων με απάνθρωπο τρόπο δεν έγιναν απο τους Γερμανούς? Κάθε φορά αλλάζει ο λόγος και η αφορμή, το γεγονός παραμένει το ίδιο.

Είχαν σίγουρα ένα διαφορετικό πολιτισμό με περίεργες τελετουργίες΄. Αυτό τους καθιστά βάρβαρους? -κατά το ελληνικό Πας μη Έλλην βάρβαρος-

[TARA]

πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι όλες οι καταγραφές του πολιτισμού τους έχουν γίνει απο τους κατακτητές, οι οποίοι άπληστοι και αχόρταγοι δεν άφησαν μάρτυρες της δικής τους αγριότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κολόμβος καταδικάστηκε απο το Διεθνές (νομίζω) Δικαστήριο για γενοκτονία. Η ιστορία γράφτηκε απο τους νικητές.

Ο πολιτισμός τους μου θυμίζει τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, για τον οποίο είμαστε τόσο περήφανοι. Δούλευαν οι δούλοι και οι ελεύθεροι ασκούσαν πνεύμα και σώμα. Χιλιάδες πόλεμοι με πολλά θύματα και αιχμαλώτους. Οι νόμοι πχ των Σπαρτιατών δεν ήταν σκληροί? - βλέπε Καιάδα. Για ανθρωποθυσία δεν γίνεται λόγος στην Ιλιάδα, με την Ιφιγένεια? Το ίδιο δεν γίνεται και στην Παλαιά Διαθήκη? Θυσίες ανθρώπων δεν έκαναν οι κατακτητές? Θυσίες χιλιάδων αιχμαλώτων με απάνθρωπο τρόπο δεν έγιναν απο τους Γερμανούς? Κάθε φορά αλλάζει ο λόγος και η αφορμή, το γεγονός παραμένει το ίδιο.

Είχαν σίγουρα ένα διαφορετικό πολιτισμό με περίεργες τελετουργίες΄. Αυτό τους καθιστά βάρβαρους? -κατά το ελληνικό Πας μη Έλλην βάρβαρος-

Θα συμφωνησω απολυτα!

[TARA]

Πυραμίδες στην Ελλάδα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Πυραμίδες στην Ελλάδα

Oι πυραμίδες που έχουν εντοπιστεί στην Ελλάδα, αποτελούν μοναδικά δείγματα πυραμιδικής αρχιτεκτονικής στον ευρωπαϊκό χώρο. Η μορφή τους, η αρχιτεκτονική τους, καθώς και η στατιστική τους τοποθέτηση, κατατάσσουν μερικές από αυτές στην προπελασγική περίοδο. Η Ακαδημία Αθηνών έχει χρονολογήσει τα κτίσματα αυτά μέχρι και στο 2.700 π.Χ.. Οι ελληνικές πυραμίδες διαφέρουν από τις γνωστές αιγυπτιακές ως προς τη μορφή και πιθανότατα ως προς τη χρήση.

Για το ζήτημα των πυραμίδων έχουν μιλήσει και οι αρχαιολόγοι του Αργούς οι οποίοι συμφωνούν στην ίδια χρονολογία, μόνο που αυτοί έχουν διαφορετική άποψη για τη χρήση των πυραμίδων.

Η χρήση μας ενδιαφέρει περισσότερο από κάθε άλλο στοιχείο, αλλά υπάρχουν πολλές απόψεις και δεν μπορούμε να καταλήξουμε οριστικά σε κάποιο συμπέρασμα. Υπήρξαν ταφικά μνημεία, μικρά οχυρά, φρυκτωρίες, αστρονομικά παρατηρητήρια ή ναοί; Απ' ό,τι φαίνεται, θα μπορούσαν να χρησιμεύουν σε πολλά πράγματα.

Η πυραμίδα στο Ελληνικό Αργολίδας αναφέρεται στον Παυσανία και με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας χρονολογείται από το 2700 π.Χ.

Πυραμίδες ή πυραμιδοειδή κτίσματα;

Το ορθότερο είναι πυραμιδοειδή κτίσματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κόλουρες πυραμίδες και όχι για ολοκληρωμένες πυραμίδες όπως της Αιγύπτου. Η κατασκευή τους, για στατικούς λόγους, δεν μπορεί να στηρίξει μια μυτερή στέγη. Εάν ήταν όπως στην Αίγυπτο συμπαγείς, θα ήταν δυνατό να στηριχθεί μια τέτοια στέγη. Μας είναι άγνωστη όμως η χρήση τους. Πιθανόν να κατασκευάστηκαν την ίδια εποχή και από τους ίδιους τεχνίτες για κάποιους λόγους που ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ. Από τη σκοπιά αυτή, τις τυλίγει ένα μυστήριο.

Η πυραμίδα στο Ελληνικό Αργολίδας από μία άλλη οπτική γωνία.

H χρονολόγησή τους

Υπάρχει μια νέα μέθοδος που προσπαθεί να προσφέρει στους αρχαιολόγους μια εύκολη χρονολόγηση της πέτρας, αλλά βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Με τη μέθοδο αυτή υπολογίζεται ο χρόνος που παρέμεινε η πέτρα εκτεθειμένη στον ήλιο από τη στιγμή που κόπηκε από το λατομείο. Όμως ποτέ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το ακριβές χρονικό διάστημα κατά το οποίο το δομικό υλικό έμεινε εκτεθειμένο μέχρι να χτιστεί. Επομένως, είναι ανασφαλής σαν μέθοδος. Ίσως, αν τελειοποιηθεί, να φανεί χρήσιμη.

Αυτή τη στιγμή έχει δώσει κάποιες ηλικίες γύρω στο 3000 και το 3500 π.Χ..

Η μελέτη τους, σχεδόν ανύπαρκτη μέχρι τώρα, θα δώσει την απάντηση και θα φωτίσει ακόμη μια άγνωστη πτυχή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Η πυραμίδα του Ταϋγέτου

Η μεγαλύτερη γνωστή πυραμίδα, η οποία είναι και η αρχαιότερη παγκοσμίως, βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου, πάνω ακριβώς από τη Λακωνία.

Λακωνία = Λα-κωνία. Στα Αρχαία Ελληνικά, "λας" σημαίνει "λίθος", συνεπώς η ονομασία και μόνον της περιοχής, "Λίθος" + "Κωνικός", αποκαλύπτει την πραγματικότητα. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο.

Η κορυφή "Προφήτης Ηλίας" του Ταϋγέτου, η οποία έχει το σχήμα μιας πυραμίδας. Το ερώτημα είναι, το αν είναι τεχνιτό κατασκεύασμα, ή φυσικό.

Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η κορυφή "προφήτης Ηλίας" του Ταϋγέτου λαξεύτηκε, προκειμένου να αποκτήσει πυραμιδοειδή σχήμα, ενώ υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα είναι φυσική και δεν κατασκευάστηκε από ανθρώπινο χέρι.

Όμως γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου, στο σημείο που είναι η βάση της. Στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα, το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό, ενώ πιο πριν δεν είναι. Αξιοπερίεργη είναι επίσης σκιά που δημιουργεί η πυραμίδα, στην ανατολή και στην δύση του ηλίου.

Η πυραμίδα του Ταϋγέτου από μία πιο κοντινή λήψη.

Η πυραμίδα είναι ορατή από τη πόλη της Σπάρτης, αν κοιτάξεις προς τα δυτικά. Οι αρχικές διαστάσεις της Πυραμίδας του Ταϋγέτου είναι άγνωστες. Η φθορά από τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τη λάξευσή της είναι τεράστια. Όμως το οτι πρόκειται περί τεχνικού-λαξευτού έργου και όχι φυσικού σχήματος, αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδας και κυρίως από την τεχνητή οριζοντίωση της βάσεώς της.

Η πυραμίδα του Ταϋγέτου από μία άλλη οπτική γωνία.

[maira95]

Ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης και το δεύτερο κατά σειρά λαμπρότητας σώμα που αντικρύζουμε στο Ουράνιο Στερέωμα. Γνωστή και με το όνομα "Φεγγάρι" αποτελεί ένα από τα πλέον προσφιλή αντικείμενα παρατήρησης, θαυμασμού και διαλογισμού. Σημειωτέον ότι με τη λέξη "φεγγάρι" χαρακτηρίζουμε επίσης και τους φυσικούς δορυφόρους των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού συστήματος.

H σελήνη είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα. Έχει διάμετρο 3476 km, περίπου το ένα τέταρτο της γήινης διαμέτρου και το 1/81 της μάζας της Γης. Η ένταση της βαρύτητας στην επιφάνεια της σελήνης είναι το 1/6 της βαρύτητας της Γης. Δηλαδή αν στη γη ζυγίζετε 70kg στη σελήνη θα ζυγίζατε 12,5 ! Η ακτίνα της πρωτοϋπολογίστηκε από τον Αρίσταρχο με σφάλμα 32% και αργότερα από τον Πτολεμαίο με σφάλμα μόνο 5%.

Η σελήνη έχει θερμοκρασίες που ποικίλλουν από 123°C στην ημέρα έως -170°C τη νύχτα στον ισημερινό, και κάτω από -233°C στους μόνιμα σκιασμένους πολικούς κρατήρες.

Η απόσταση της σελήνης από τη Γη κυμαίνεται από 356.400 km έως 406.700 km. Περιστρέφεται στον ελαφρώς κεκλιμένο άξονά του σε 27 ημέρες 7 ώρες και 43 λεπτά, ακριβώς στον ίδιο χρόνο που διαρκεί η τροχιακή περιφορά της γύρω από τη Γη. Αυτός ο συντονισμός είναι και ο λόγος που από τη γη βλέπουμε πάντα την ίδια όψη της, κάτι που οφείλεται στην βαρυτική έλξη από τη Γη. Όμως η πλευρά που βλέπουμε αλλάζει ελαφρώς στα όρια της, ως αποτέλεσμα αρκετών φαινομένων πχ της λίκνισης ή μετάπτωσης και κατά συνέπεια ορατό στη γη είναι το 59% της επιφάνειάς της.

Ο κύκλος των σεληνιακών φάσεων οφείλεται στη συνεχώς μεταβαλλόμενη ευθυγράμμιση του ήλιου, της γης και της σελήνης κατά τη διάρκεια της τροχιακής περιόδου του φεγγαριού. Mε την παρέλευση των ημερών και την αλλαγή της σχετικής θέσης των τριών ουρανίων σωμάτων, το ορατό από τη γη τμήμα της σεληνιακής επιφάνειας που φωτίζεται από τον Ήλιο, μεταβάλλεται.

[maira95]

Με την ανθρώπινη συμπεριφορά, κατά τη διάρκεια των ημερολογιακών κύκλων της πανσελήνου, ασχολήθηκε μια ιατρική ομάδα ψυχιάτρων και άλλων επιστημόνων μεγάλου νοσοκομείου, για άτομα με ψυχικές ασθένειες, αυτού του Νιούκαστλ Νέας Νοτίου Ουαλίας της Αυστραλίας.

Για ένα ολόκληρο χρόνο, από τον Αύγουστο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2009, η ομάδα των επιστημόνων παρακολούθησε συστηματικά τη συμπεριφορά 91 ασθενών με ψυχικές διαταραχές.

Μετά την ανάλυση των στοιχείων, τα οποία σύγκριναν με λίστες περιστατικών της αστυνομίας, των Πρώτων Βοηθειών, νοσοκομείων κ.ά., στα πρώτα συμπεράσματα που κατέληξαν είναι ότι όντως, η πανσέληνος επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν ότι τις βραδιές με πανσέληνο σημειώνεται αύξηση του αριθμού των τροχαίων, των επιθέσεων και άλλων βίαιων επεισοδίων, ενώ παρουσιάζεται αύξηση και του αριθμού των ατόμων που υφίστανται ψυχικές διαταραχές, εκνευρισμό, αϋπνία και λοιπά.

Από τους 91 ψυχικά ασθενείς που παρακολούθησαν επισταμένα για δώδεκα μήνες, διαπίστωσαν ότι ο αριθμός αυτών που υφίσταται ψυχολογικές κρίσεις με έντονες βίαιες τάσεις, τις βραδιές με πανσέληνο, είναι διπλάσιος απ' ό,τι τις άλλες.

Μάλιστα, ορισμένους ασθενείς τους ακινητοποιούσαν στα κρεβάτια τους, προκειμένου να μην επιτεθούν στο προσωπικό του νοσοκομείου ή προβούν σε αυτοτραυματισμούς.

Τα πρώτα συμπεράσματα της σχετικής έρευνας δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο γνωστό ιατρικό περιοδικό «The Medical Journal of Australia».

Το όλο θέμα παραμένει ιατρικά και επιστημονικά ανεξήγητο και αινιγματικό, όπως ακριβώς και στη μυθολογία που οι άνθρωποι αντιμετώπισαν το πρόβλημα με "μαγικές" συνταγές και ξόρκια.

Ορισμένοι γιατροί τείνουν να πιστέψουν ότι ενδεχομένως, η εξήγηση (αλλαγής συμπεριφοράς) να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το 70% του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από νερό και η πανσέληνος επηρεάζει το νερό του σώματος, όπως επηρεάζει και τις παλίρροιες, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται κάποια πίεση στους νευρώνες του εγκεφάλου.

ΠΗΓΗ http://www.nooz.gr/

[PatPan]

Μεταξύ άλλων, διαπίστωσαν ότι τις βραδιές με πανσέληνο σημειώνεται αύξηση του αριθμού των τροχαίων, των επιθέσεων και άλλων βίαιων επεισοδίων, ενώ παρουσιάζεται αύξηση και του αριθμού των ατόμων που υφίστανται ψυχικές διαταραχές, εκνευρισμό, αϋπνία και λοιπά.

Σκηνή σε δικαστήριο:

Πρόεδρος: Γιατί σκοτώσατε την πεθερά σας?

Κατηγορούμενη: Δεν φταίω εγώ, το φεγγάρι ευθύνεται...

Μάρτυρας υπεράσπισης (η άλλη νύφη): αλήθεια σας λέει, είχε πανσέληνο εκείνη τη νύχτα...

Αχ, θα ζήσω άραγε ώστε τέτοιες έρευνες να γίνονται δεκτές στο δικαστήριο?:lol:

Υ.Γ. Η φωτό όλα τα λεφτά, ειδικά αυτά τα βροχερά βράδια

[TARA]

Λυκάνθρωποι και Λυκανθρωπία

Συννημένα αρχεία

Αληθινά ψέματα;

Λυκάνθρωπος! Μια θρυλική μορφή με ρίζες στην αρχαιότητα, καλυμμένη από μυστηριώδεις υπερφυσικές δυνάμεις και ανθρώπινο τρόμο, που γοήτευσε τις λαϊκές παραδόσεις, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο αλλά κέντρισε και το ερευνητικό ενδιαφέρον της Ιατρικής και της Ψυχολογίας που προσπάθησαν να εξηγήσουν με επιστημονικά μέσα το φαινόμενο της Λυκανθρωπίας.

Σκοπός του άρθρου δεν είναι μία τελεσίδικη απόφαση για τη φυσική ύπαρξη ή όχι των Λυκανθρώπων, αλλά η παρουσίαση των διαφόρων πλευρών ενός φαινομένου που όντως υπάρχει από πολύ παλιά. Οι δικές σας απόψεις ενδεχομένως να ρίξουν περισσότερο φως σε μία ...σκοτεινή υπόθεση μυστηρίου και φαντασίας.

Ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στο Μύθο και την Αλήθεια δίνοντας μερικούς βασικούς ορισμούς.

Το ανθρώπινο Θηρίο...

Θηριανθρωπία (Τherianthropy): Πρόκειται για το γενικό ορισμό που αναφέρεται στην κάθε είδους μεταμόρφωση ανθρώπου σε ζώο, είτε προέρχεται από τη Μυθολογία, είτε από τον Αποκρυφισμό και την Ανθρωπολογία. Η προέλευση της αγγλικής λέξης, therianthropy, είναι ελληνική, therion= θηρίο + άνθρωπος.

Το φαινόμενο αυτό, που εμφανίζεται στις λαϊκές παραδόσεις και τους θρύλους όλου του κόσμου, περιγράφει έναν ανθρώπινο χαρακτήρα που συνδυάζει ανθρώπινα και ζωώδη χαρακτηριστικά με πιο γνωστή εκδήλωση αυτή της Λυκανθρωπίας.

Αποκρυφιστική και ψυχολογική υπόσταση της θηριανθρωπίας. Στη σύγχρονη εποχή αναπτύχθηκε μια ιδιόμορφη πολιτιστική ομάδα (subculture) που υιοθέτησε τον όρο για να περιγράψει την ισχυρή πνευματική και ψυχολογική ταύτιση με μη-ανθρώπινα όντα (ζώα). Αυτοαποκαλούνται Θηριάνθρωποι ή Θηρία, δεν υπακούουν σε κάποια αναγνωρισμένη Αρχή, ούτε έχουν διακηρυγμένο δόγμα ή θρησκευτικούς περιορισμούς. Αν και συνήθως αναφέρονται στην πνευματική μεταμόρφωση, ωστόσο διατηρούν τον προσωπικό τους έλεγχο και δεν βλάπτουν τον εαυτό τους ή τους άλλους.

Η ταύτιση, πνευματική ή ψυχολογική, μπορεί να είναι μερική όσον αφορά την κατοχή ανθρώπινων και ζωϊκών χαρακτηριστικών, ή ολική όσον αφορά την πίστη πως πρόκειται για πνεύμα ζώου που κατοικεί σε ανθρώπινο σώμα.

Όσοι ενστερνίζονται τον Αποκρυφισμό, πιστεύουν πως κατέχονται εν μέρει ή συνολικά, από το πνεύμα ή την ψυχή ενός ζώου, ξεπερνώντας ακόμα και τις θέσεις του Σαμανισμού και του Τοτεμισμού. Οι απόψεις τους, έχουν τις ρίζες τους στους θρύλους των Κελτών, Νορβηγών και των ιθαγενών της Αμερικανικής Ηπείρου.

Όσοι προτιμούν την ψυχολογική διάσταση, πιστεύουν πως κατέχουν δύο φύσεις ή προσωπικότητες, μία ζωική και μία ανθρώπινη. Μερικοί πάλι, θεωρούν πως ίσως να πρόκειται σύνδρομες καταστάσεις άτυπης νευροφυσιολογίας, όπως π.χ. ο αυτισμός, που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι εγγενείς διαταραχές. Η ζωώδης και ανθρώπινη φύση μπορεί να συνεργάζονται μεταξύ τους ή αντίθετα να συγκρούονται, οδηγώντας στην ευτυχία ή τη δυστυχία τον άνθρωπο που χρειάζεται μακροχρόνια εσωτερική διερεύνηση για να κατανοήσει και να αποδεχτεί την ιδιοσυγκρασία του.

Ποιος φοβάται το Λυκάνθρωπο;

Λυκανθρωπία (Lycanthropy)

O Λυκάνθρωπος σύμφωνα με τις λαϊκούς θρύλους, είναι ένα ανθρώπινο ον, που έχει την ικανότητα, ή τη δύναμη να μεταμορφώνεται σε λύκο, στη διάρκεια της Πανσελήνου. Η μεταμόρφωση είτε είναι ακούσια (επειδή μολύνθηκε από το δάγκωμα λύκου ή άλλου λυκανθρώπου) είτε συμβαίνει εξαιτίας σατανικών, μαγικών επιρροών, ή κατάρας, χάρη στις οποίες αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις για να κυνηγάει την ανθρώπινη λεία του, να τρέφεται από αυτήν και να εξασφαλίζει την αιώνια επιβίωσή του.

Ο όρος Λυκανθρωπία, (Lycanthropy), δηλαδή η πεποίθηση πως κάποιος μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο, χρησιμοποιείται επίσης στην Ιατρική και την Ψυχολογία, ακριβέστερα ως Κλινική Λυκανθρωπία (clinical Lycanthropy) ως διάκριση από την μυθολογική της έννοια, για να περιγράψει την ψυχική διαταραχή κατά την οποία ο ασθενής πιστεύει ότι μεταμορφώνεται σε λύκο, ή κάποιο άλλο ζώο, εκδηλώνοντας επίσης την αντίστοιχη συμπεριφορά.

Υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την εξήγηση του φαινομένου ή πρόκειται απλώς για μύθους; Oι απαντήσεις, προερχόμενες από τη μυθολογία, τον πνευματισμό και τις επιστήμες είναι πολλές και συμφωνούν ή αντιφάσκουν μεταξύ τους.

H Μυθολογία κρύβει αλήθειες

Για το φαινόμενο της Λυκανθρωπίας, υπάρχουν αναφορές τόσο στην παγκόσμια Μυθολογία όσο και στον ιστορικό Μεσαίωνα.

Ο αρχαιότερος γνωστός μύθος προέρχεται από την ελληνική μυθολογία και τη λατρεία του Λυκαίου Δία στην Αρκαδία ερμηνεύοντας το παράξενο, για τις ελληνικές θρησκευτικές αντιλήψεις, έθιμο της ανθρωποθυσίας που τελούνταν στο Λυκαίο όρος. Στην εκδοχή του Οβίδιου και του Παυσανία, ο Λυκάων, γιός του Πελασγού και βασιλιάς της Αρκαδίας, φιλοξένησε το Δία στο παλάτι του. Θέλοντας, να διαπιστώσει τη θεότητά του Δία, του πρόσφερε θυσία από σάρκες του θυσιασμένου ζώου μαζί με εκείνες ενός ομήρου. Ο Ζευς κατάλαβε το δόλο, έκαψε το παλάτι και μεταμόρφωσε τον Λυκάονα σε λύκο.

Υπάρχουν πολλές παρόμοιες μυθολογικές αναφορές στον Ηρόδοτο, τον Βιργίλιο (βλ. Eclogues), τον Γάιο Πετρόνιο (βλ. Σατυρικόν), στον Πλήνιο Πρεσβύτερο, στις οποίες οι ασεβείς που πρόσφεραν ανθρωποθυσίες, αποκτούσαν την αρχική τους μορφή μετά από 10 χρόνια εφόσον δεν είχαν φάει ανθρώπινο κρέας. Στο όνομα του Λυκάονα πιστεύεται πως έχει τις ρίζες της η λέξη λύκος και λυκανθρωπία.

Αναφορές στη λυκανθρωπία, χωρίς τον περιορισμό του λύκου, και τη μεταμόρφωση σε άλλα κυρίως σαρκοβόρα, αλλά και σε ελάφια βρίσκουμε στις μυθολογίες και άλλων περιοχών του κόσμου, όπως στην Ινδία με την τίγρη, την Αφρική με τη λεοπάρδαλη, ύαινα ή το λοντάρι, την Κεντρική & Νότιο Αμερική με τον ιαγουάρο, την Βόρεια Ευρώπη με την αρκούδα, την Ιαπωνία με την αλεπού, τη Ρώμη με το λύκο, την Ελλάδα με το σκύλο.

Ειδικά στη Βόρεια Ευρώπη, υπάρχουν πλούσιες αναφορές σε πολλές εθνικές μυθολογίες, με προεξάρχουσα τη Νορβηγική, για τους berserk, μανιακούς σκανδιναβούς πολεμιστές που φορούσαν προβιές λύκων, ήταν άτρωτοι στον πόνο και επεδίωκαν το βίαιο θάνατο στη μάχη, φέρεται ως η επικρατέστερη για την αναβίωση του μύθου κατά το Μεσαίωνα.

Η ιστορική αλήθεια

Στο Μεσαίωνα, που οι δεισιδαιμονίες και η θρησκοληψία ήταν κοινός τόπος, ο λύκος στιγματίστηκε ως δαίμονας και ο μύθος του λυκάνθρωπου απέκτησε σατανικές διαστάσεις. Σ' αυτό βοήθησαν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες καθώς επίσης και ο καθοριστικός ρόλος της Καθολικής Εκκλησίας.

Τον 12-13ο αιώνα, η ευρωπαϊκή ύπαιθρος υπέφερε από τις νυχτερινές επιθέσεις των λύκων που ζούσαν στα δάση που περιέβαλλαν τις περιτειχισμένες πόλεις. Συχνά, οι κάτοικοι έβρισκαν μισοφαγωμένα ανθρώπινα πτώματα στις παρυφές των πόλεων και τα νυχτερινά ταξίδια ήταν εφιάλτης. Εκμεταλλευόμενοι τον τρόμο των κατοίκων, συμμορίες ληστών και εξαθλιωμένων μισθοφόρων, ντύνονταν με προβιές λύκων και αρκούδων και λυμαίνονταν την ερειπωμένη από τους πολέμους, την πανούκλα και τις κακές σοδειές ύπαιθρο. Τα πολλαπλά περιστατικά των κατά συρροή δολοφονιών, στη Γερμανία και τη Γαλλία, όπως του Peter Stubbe από την Κολωνία, η βιαιότητα του οποίου παρομοιάστηκε με εκείνη του λύκου, διαδόθηκαν γρήγορα και έκαναν τους ανθρώπους να πιστεύουν πως υπήρχαν όντως τέτοια πλάσματα ανάμεσά τους, οι Λυκάνθρωποι που ήταν πιο ολέθριοι από τους φυσικούς λύκους.

Η σκοταδιστική αντιμετώπιση των κρουσμάτων λυκανθρωπίας, ως μαγικών και δαιμονικών περιστατικών, από την Καθολική Εκκλησία, συνέβαλε κατά πολύ στην έξαρση του φαινομένου που απέκτησε διαστάσεις πραγματικής επιδημίας κατά τον 14ο αιώνα. Σχιζοφρενείς, ψυχικά διαταραγμένοι και επιληπτικοί, που πίστευαν πως έχουν μεταμορφωθεί σε λύκους, κατηγορούνταν από τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ως υπηρέτες του Σατανά ή πως έχουν κυριευτεί από δαιμόνια και μαγικές δυνάμεις, ομολογούσαν επιβεβαιώνοντας τις κατηγορίες μετά από φρικτά βασανιστήρια και θανατώνονταν. Στη Γαλλία, που φαίνεται πως τον 16ο αιώνα κατακλύστηκε από λύκους, καταγράφηκαν 30.000 τέτοιες δίκες που κατέληξαν στο μαρτυρικό θάνατο των κατηγορουμένων που αν και ενέχονταν αποδεδειγμένα σε άγριες δολοφονίες και κανιβαλισμούς, που σπάνια συσχετίζονταν με την παρουσία λύκων, εν τούτοις χωρίς καμία εξαίρεση, με μεγάλη σπουδή περιέγραψαν λεπτομερώς τη μεταμόρφωσή τους. Ομοίως κατηγορήθηκαν ως αιρετικοί, όσοι διαφωνούσαν με τη δεδηλωμένη θέση της επίσημης Εκκλησίας που αρνούνταν την ύπαρξη Λυκανθρώπων ως αντίθετης με τη χριστιανική πίστη.

Τον 16ο αιώνα, η Εκκλησία, διακήρυξε πως εφόσον δεν υπάρχουν λυκάνθρωποι τότε είναι δημιουργήματα του ίδιου του Σατανά και τον 17ο αιώνα απέσυρε τις κατηγορίες εξαιτίας της απουσίας κρουσμάτων λυκανθρωπίας, τα οποία ωστόσο ποτέ δεν εξαφανίστηκαν εντελώς.

Στις μεσαιωνικές αντιλήψεις, οφείλεται η άδικη και αρνητική εικόνα για το λύκο που διατηρείται μέχρι τις μέρες μας.

Ο Αποκρυφισμός

Η Λυκανθρωπία συγχέεται συχνά με τη μετενσάρκωση αλλά η ουσιώδης διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος-ζώο συνιστά εναλλακτική ή διττή ύπαρξη ενός ζώντος ανθρώπου, όπου το ζώο-ψυχή είναι το πνευματικό όχημα, προσωρινό ή μόνιμο, ενός νεκρού ανθρώπου. Τα βαμπίρ π.χ. είναι κάτι παρόμοιο αλλά με ανθρώπινη μορφή που κατασπαράσσουν την ανθρώπινη λεία τους για να εξασφαλίσουν την αιωνιότητα.

Ο μεγάλος Γάλλος αποκρυφιστής Eliphas Levi (1810-1875) στο έργο του The Mysteries of Magic (Τα μυστήρια της Μαγείας) θέτει την ύπαρξη ενός φαντάσματος. Το σώμα δρα σαν μεσάζων μεταξύ ενός ζώντος οργανισμού και της ψυχής. «Στην περίπτωση αυτή» γράφει «το φάντασμα, που κατοικεί σε έναν άγριο και αιμοδιψή άνθρωπο, περιπλανάται με τη μορφή του λύκου, όσο εκείνος έχει έναν επώδυνο ύπνο στο σπίτι και ονειρεύεται πως είναι πραγματικός λύκος». Ο Levi πίστευε πως οι πληγές που αναφέρονται με συχνότητα, οφείλονται σε αυτήν την εξωσωματική εμπειρία.

Οι διάφορες αντιλήψεις για τη ζωϊκή μεταμόρφωση ανθρώπινων όντων χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποικιλομορφία. Έτσι η μεταμόρφωση μπορεί να είναι εκούσια ή ακούσια, μόνιμη ή προσωρινή. Ο μεταμορφωμένος άνθρωπος-ζώο μπορεί να διατηρεί τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του ή να είναι το άϋλο ομοίωμά του που βλέπει μόνο ο ίδιος. Πιθανόν να είναι η ψυχή του ζώου που επιθυμεί να καταβροχθίσει ανθρώπινη σάρκα, ενώ το σώμα παραμένει σε μεταβατική κατάσταση ή ίσως να πρόκειται μόνο για έναν αγγελιοφόρο, ζώο ή δαιμόνιο, πραγματικό ή πνευματικό, το οποίο συνδέεται στενά με τον κύριο του σώματος και εκδηλώνεται δημιουργώντας πληγές στον άνθρωπο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αντανάκλαση και αποδίδεται στη δράση μαγικών δυνάμεων που ταυτίζονται πολλές φορές με τη λυκανθρωπία.

Μια άλλη εκδοχή της αντανάκλασης, που δεν συνιστά λυκανθρωπία, απαντάται στη Δυτική Αφρική (bush-soul, ψυχή της ζούγκλας), τη Βόρειο & Κεντρική Αμερική (nagual), την Αυστραλία και άλλα μέρη του κόσμου. Πρόκειται για τις μαγικές και θεραπευτικές δυνάμεις ενός ζώου (ζώο-οδηγός) που μεταβιβάζονται στον έφηβο με σκοπό την προστασία του. Οι Ινδιάνοι π.χ. μεταφέρουν τα δόντια, τη γούνα, ή τα φτερά του ζώου σε ένα σακίδιο και τα φυλάνε προσεκτικά σε όλη τους τη ζωή, γιατί αν χαθούν είναι αναντικατάστατα.

Η Επιστημονική θεώρηση

Προσπάθειες να εξηγηθεί επιστημονικά το φαινόμενο της λυκανθρωπίας υπάρχουν ήδη από τα τέλη του Μεσαίωνα, κρατώντας μάλιστα αποστάσεις από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και τη λαϊκή φαντασία. Ο Ρόμπερτ Μπάρτον (Robert Burton), λόγιος και κληρικός, με το έργο του Ανατομία της Μελαγχολίας, το 1621, αποσείει από τους Μάγους κάθε ευθύνη για τη Λυκανθρωπία για την οποία πιστεύει πως οφείλεται στις φτωχές διατροφικές συνήθειες, την αϋπνία, την έλλειψη άσκησης και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Υπάρχει μία επιστημονική βάση σε αυτό, αν και αμφισβητούμενη, γιατί δεν εξηγεί την παγκοσμιότητα της εμφάνισης του φαινομένου, ούτε τη μαζική υστερία εναντίον των μάγων ή τους σχετικούς με τις μεταμορφώσεις, θρύλους.

Κατά το Μεσαίωνα, αλλά και τους Νεότερους Χρόνους, η κύρια τροφή των ευρωπαίων χωρικών ήταν τα σιτηρά, τα οποία προσβάλλονταν από έναν μύκητα, το εργότιον (ergot), που με τη σειρά του προκαλούσε δηλητηριάσεις με κύριο σύμπτωμα τις παραισθήσεις. Τα αλκαλοϊδή συστατικά του εργότιου συσχετίζονται με το LSD, το ισχυρό παραισθησιογόνο. Ο χρήστης εμφανίζει νοητική σύγχυση, απώλεια αίσθησης του χρόνου και του χώρου, απώλεια αυτό-ελέγχου και αίσθηση τρόμου.

Επίσης, οι αποκαλούμενοι «λυκάνθρωποι» πριν μεταμφιεστούν με τις προβιές των λύκων χρησιμοποιούσαν για το σώμα τους αλοιφές με κύριο συστατικό την μπελαντόνα, που προκαλούσε με τη σειρά της παραισθήσεις και την ψευδαίσθηση της σωματικής μεταμόρφωσης.

Στη σύγχρονη εποχή, οι έρευνες της Ιατρικής και της Ψυχολογίας στράφηκαν στα συμπτώματα που εμφάνιζαν ή ισχυρίζονταν πως είχαν, οι υποτιθέμενοι Λυκάνθρωποι και τα συνέδεσαν αντίστοιχα με σωματικές ασθένειες και ψυχικές διαταραχές, χωρίς όμως τα συμπεράσματά τους να ταυτίζονται απόλυτα με τις περιγραφές.

Για την Ιατρική, λοιπόν, η Λυκανθρωπία σχετίζεται με τη συμπτωματολογία ασθενειών όπως:

• Η Λύσσα που μεταδίδεται στον άνθρωπο από το δάγκωμα μολυσμένων ζώων, προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί ανεξέλεγκτες και επώδυνες μυϊκές συσπάσεις στο λαιμό, εμποδίζοντας την πρόσληψη νερού από τον ασθενή, που καταλήγει στο θάνατο 3-5 ημέρες μετά τα πρώτα συμπτώματα.
  
• Η Πορφυρία, μια σπάνια γενετική ανωμαλία του αίματος με συμπτώματα παρόμοια με αυτά του Λυκάνθρωπου, όπως σοβαρή φωτοευαισθησία στο ημερήσιο φως, δυσχρωμία δέρματος, υπερτρίχωση, δερματικά έλκη, αλλοίωση των χόνδρων που σταδιακά προκαλεί εκφυλισμό στη μύτη, τα αυτιά και τα δάκτυλα. Τα δόντια, τα νύχια, τα ούλα αποκτούν κόκκινο-καφέ χρώμα, εξαιτίας της απόθεσης πορφυρίνης, συστατικού της αιμοσφαιρίνης του αίματος.
  Η Πορφυρία, συνοδεύεται συχνά από ψυχικές διαταραχές, όπως η ήπια υστερία ή η μανιοκαταθλιπτική ψύχωση.
  
• Η Υπερτρίχωση, ως κληρονομική γενετική ή ορμονική ανωμαλία, με την κάλυψη ολόκληρου του σώματος και του προσώπου από έντονη τριχοφυϊα.
  

Από την πλευρά τους η Ψυχιατρική και η Ψυχολογία διέγνωσαν πιθανότητες Σχιζοφρένειας, Νευρωσικής Υστερίας, Μανιο-καταθλιπτικής Ψύχωσης και Ψυχοκινητικής Επιληψίας. Εδώ, ο ακριβής ορισμός είναι η Κλινική Λυκανθρωπία, η οποία θεωρείται μία μορφή ψύχωσης κατά την οποία το άτομο έχει την ψευδαίσθηση ότι μεταμορφώνεται σε ζώο (όχι μόνο λύκο) και υιοθετεί την αντίστοιχη συμπεριφορά.

Η κλινική Λυκανθρωπία είναι μία σπάνια κατάσταση και γενικότερα θεωρείται σύνδρομος κατάσταση της σχιζοφρένειας, ή της κλινικής κατάθλιψης. Ωστόσο, έχουν ληφθεί υπόψη οι επιδράσεις τυχόν νευρολογικών και πολιτισμικών παραγόντων. Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η ψύχωση δεν είναι μόνο ιδιόρρυθμες αισθητικές εμπειρίες, άρα ίσως η λυκανθρωπία να είναι το αποτέλεσμα ασυνήθιστων σωματικών εμπειριών, φιλτραρισμένων από πολιτισμικές και ιδεολογικές καταβολές, που γίνονται αντιληπτές από ένα ήδη διαταραγμένο μυαλό.

Σε πολιτισμικό επίπεδο, η ψύχωση καθώς και οι ψυχωσικές εμπειρίες δέχονται ισχυρές επιδράσεις από τους μύθους, τις παραδόσεις ή τις τελετουργίες της μεταμόρφωσης ανθρώπου σε ζώο που περιλαμβάνονται σε πολλές κοινωνίες.

Όταν ο Λυκάνθρωπος εμπνέει

Ο Λυκάνθρωπος, γοήτευσε τη Λογοτεχνία ήδη από την μεσαιωνική περίοδο και υπάρχουν πολλές αντίστοιχες συλλογές με θρύλους και λαϊκές ιστορίες.

Το 1210 ο Αγγλος λόγιος Gervase του Τίλμπουρι στο έργο του Otia Imperialia, μια συλλογή μεσαιωνικών θρύλων και παραδόσεων, συνδέει πρώτος το Λυκάνθρωπο με την Πανσέληνο και τις μαγικές της δυνάμεις, ενώ την ίδια περίοδο ο Ιρλανδός κληρικός Gerald of Wales, στο έργο του Topographis Hibeniae περιγράφει την ιστορία ενός ιερωμένου που συνάντησε ένα ζευγάρι λυκανθρώπων.

Η ρομαντική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, καλλιέργησε ιδιαίτερα το μαύρο μυθιστόρημα, ως μέρος της απόδρασης, μέσω της φαντασίας, από τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Σκοπός τους είναι να προκαλέσουν το φόβο στον αναγνώστη, αλλά και να τον καθησυχάσουν και να τον οδηγήσουν στην κάθαρση. Οι ήρωες έχουν σατανική υπόσταση, ζουν σε μπουντρούμια ή σε ανήλιαγα δάση και κυριαρχεί το θέμα των απόκρυφων δυνάμεων, του θανάτου και της μεταμόρφωσης. Διάσημο μυθιστόρημα της εποχής, ο Φρανκεστάϊν ή ο σύγχρονος Προμηθέας (1818) της Μαίρης Σέλλευ.

Καθώς η πηγή έμπνευσης ήταν οι βόρειοι ευρωπαϊκοί θρύλοι και οι μεσαιωνικές ιστορίες, ο Λυκάνθρωπος δεν θα αποτελούσε εξαίρεση και μάλιστα η δυσμορφία του επιτελούσε και κοινωνιολογικό έργο. Σπουδαίοι μυθιστοριογράφοι, όπως οι Αδελφοί Γκριμμ αφιερώνουν στο Λυκάνθρωπο μερικά έργα τους, όπως Werewolves, Werewolf Rock, The Werewolves advance (Deutsche Sagen, 1816,1818).

Κινηματογράφος

Ο Λυκάνθρωπος είναι, αναμφίβολα, από τους αγαπημένους ήρωες των σεναριογράφων και σκηνοθετών που στην πλειοψηφία τους παρέδωσαν στο κοινό ένα αντιπαθητικό και φρικιαστικό πορτραίτο. Ο Λυκάνθρωπος είναι ανθρωπόμορφος, ανελέητος με τα ανθρώπινα θύματά του και χωρίς ίχνος ηθικής από την ανθρώπινη υπόστασή του. Στους σεναριογράφους οφείλεται και ο μοναδικός τρόπος θανάτωσης του λυκάνθρωπου από ασημένια σφαίρα ή μαχαίρι και η μεταμόρφωσή του κατά την Πανσέληνο, γεγονότα αντίθετα με τις υπάρχουσες περιγραφές. Συχνά όμως, η μεταμόρφωση γίνεται συμβολικό στοιχείο με κοινωνικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διαστάσεις.

Από την πλούσια φιλμογραφία, ξεχωρίζει η κλασική ταινία The Wolf Man (Ο Λυκάνθρωπος) του 1941 με πρωταγωνιστή τον Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ, στο ρόλο του Λυκάνθρωπου Λάρρυ Τάλμποτ. Το σενάριο γράφτηκε από το συγγραφέα Curt Siodmak, ο οποίος σε μία συνέντευξη το 2000 (97 ετών τότε) που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Written By, είπε τα εξής, σχετικά με το βαθύτερο νόημα της ταινίας:

«Ο Λυκάνθρωπος είμαι Εγώ, γιατί μου έτυχε μια μοίρα που δεν ήθελα: Να είμαι Εβραίος στη Γερμανία. Δεν θα επέλεγα ποτέ αυτό το πεπρωμένο. Η σβάστικα αντιπροσωπεύει το φεγγάρι. Όταν βγαίνει το φεγγάρι, ο άνθρωπος δεν θέλει να σκοτώσει, αλλά ξέρει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του Λυκάνθρωπου. Ξέρεις πως κάτι πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις, όπως να σε στέλνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Ο νεότερος κινηματογράφος δημιούργησε μια συμπαθητικότερη εικόνα και χρησιμοποίησε την επώδυνη μεταμόρφωση σαν σύμβολο με κοινωνικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διαστάσεις. Ο σύγχρονος Λυκάνθρωπος έχει ηθικές αναστολές, αντιπαλεύει ανάμεσα στη ζωώδη και ανθρώπινη φύση του και συχνά συμβολίζει τις προσπάθειες προσαρμογής του ανθρώπου σε μια άγρια κοινωνία, την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος με το οποίο είναι άρρηκτα δεμένος, την επιθυμία επιστροφής του στη Φύση ή στιγματίζει τον κοινωνικό ρατσισμό.

Η ταινία The Wolf (ο Λύκος) με τον Τζακ Νίκολσον στον ομώνυμο ρόλο, δημιουργεί ένα διαφορετικό προφίλ. Στο πλαίσιο μιας ερωτικής ιστορίας ένας «καλός» λυκάνθρωπος αντιμάχεται και νικά τον «κακό» ομόλογό του. Η αιώνια πάλη των δυνάμεων του Φωτός και του Σκότους. Με αφορμή έναν ωραίο έρωτα, μπορούμε να διακρίνουμε, την αποδοχή του «διαφορετικού», την επικράτηση των «θετικών» ανθρώπινων ενστίκτων στη σύγχρονη ζούγκλα, την τελική επιστροφή στη Φύση.

Στην ταινία, η μεταμόρφωση είναι οριστική. Ο άνθρωπος γίνεται τελικά ένας φυσιολογικός, άκακος λύκος, όπως υπάρχει στη φύση, απαλλαγμένος από τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις. Το ζωώδες πνεύμα, θα καταβροχθίσει την ανθρώπινη φύση και το καλό ή κακό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από την ηθική υπόσταση του ανθρώπου. Η ταινία συνδυάζει με δεξιοτεχνία τον Αποκρυφισμό, την Επιστήμη, Μυθολογία και τη Ρομαντική Λογοτεχνία.

Το φαινόμενο της Λυκανθρωπίας δεν έχει εκλείψει μέχρι τις μέρες μας. Στο επιστημονικό περιοδικό της Ψυχιατρικής Εταιρείας του Καναδά (Canadian Psychiatric Association Journal) τεύχος Νοεμβρίου 1975 αλλά και στο αντίστοιχο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (American Journal of Psychiatry), τεύχος Οκτωβρίου 1977, περιγράφηκαν λεπτομερώς αρκετά περιστατικά κλινικής λυκανθρωπίας. Επίσης έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου τα άτομα επανήλθαν μετά από σχολαστική ιατρική θεραπεία.

Η Επιστήμη δεν έχει καταλήξει σε οριστικά και ασφαλή συμπεράσματα.

Μύθος ή πραγματικότητα, τελικά; Η απάντηση εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο που θα ερμηνεύσουμε τις εκατοντάδες πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας.

http://www.myhoroscope.gr

[TARA]

ΕΙΝΑΙ H ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ NESSIE, ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΕΙΣΜΟΥ;

Το τέρας του Loch Ness αναδύεται από το υποβρύχιο λημέρι του όταν η γη τρέμει, σύμφωνα με μια γεωλογική εξήγηση που εμφανίστηκε σήμερα σε μια διεθνή επιστημονική συνάντηση.

Δεκαετίες συζητήσεων γύρω από το εάν η λίμνη κατοικείται από ένα τέρας με μορφή δεινοσαύρου μπορεί να σταματήσουν λόγω μιας νέας θεωρίας που προωθείται από τον Dr. Luigi Piccardi από το Centro di Studio dell' Appennino e delle Catene Perimediterranee της Φλωρεντίας.

Η πρώτη αναφορά για το τέρας τον 7ο αιώνα ήταν εμπνευσμένη από έναν σεισμό, σύμφωνα με τον Dr. Piccardi, έναν γεωλόγο που ειδικεύεται στην αναζήτηση συνδέσεων ανάμεσα σε μύθους και γεωλογικά φαινόμενα.

Αμφισβητεί πως η πιο πιστευτή άποψη από τις πολλές χιλιάδες σημερινών θεατών συμφωνεί, εκτός από μερικές λεπτομέρειες, πως το "τέρας" δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα και μια αναταραχή στη λίμνη, κάτι που μοιάζει με το ξύπνημα ενός σεισμικού σημείου.

Ο Dr. Piccardi παρουσίασε την θεωρία του στο Εδιμβούργο σε κατά τη διάρκεια της Earth System Processes, μιας συνάντησης που οργανώθηκε από την Γεωλογική Εταιρεία του Λονδίνου και την Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής. Ο επιστήμονας με θετική σκέψη, θα πρέπει να κατευθυνθεί στο να συνδέσει τη σεισμική δραστηριότητα με ασυνήθιστες μετακινήσεις νερού στη λίμνη, χωρίς να έχει ακόμη συζητήσει την αναφορά του για σεισμοτεκτονική προέλευση του τέρατος του Loch Ness με τους κυνηγούς της Nessie.

Παραδέχθηκε χθες πως θα ήταν ανακουφισμένος αν τον άκουγαν λίγο και δεν μετατρέπονταν σε "κυνηγοί του Piccardi". Δεν αποτελεί σύμπτωση πως το Loch Ness βρίσκεται μόλις στο όριο σφάλματος έξω από τον ιδιαίτερα σεισμογενή τομέα του Great Glen Fault, της περιοχής με την εντονότερη σεισμική δραστηριότητα στη Σκοτία, λέει ο Dr. Piccardi.

Ακόμη ενεργό, το ρήγμα ευθύνεται για έναν μεγάλο σεισμό στα 1901. Και ένας πολύ ισχυρός σεισμός στη Λισσαβόνα στα 1755 προκάλεσε ένα μικρό παλιρροιακό κύμα στη λίμνη καθώς το ρήγμα διοχέτευσε την ενέργειά του, υποστήριξε.

Η πρώτη καταγραμμένη αναφορά για το τέρας εμφανίζεται στον 7ο αιώνα, στην Adomnan's Life του St. Columba, του άγιου που προσηλύτισε τους βόρειους Picts. Ο St. Columba αναζήτησε το άγριο τέρας στη λίμνη "σχηματίζοντας το σωτήριο σημάδι του σταυρού στον αέρα".

Λέει πως οι θρύλοι των Picts δεν είναι δικό τους δημιούργημα αλλά προέρχονται από τον ιππόκαμπο της ελληνικής μυθολογίας (ίππος, άλογο, κάμπος, θαλάσσιο τέρας), τα θαλάσσια άλογα που έσερναν το άρμα του Ποσειδώνα, του θεού των σεισμών. "Αποκαλούσαν τον Ποσειδώνα αναδευτήρα της γης", λέει ο Dr. Piccardi.

Μας είπε: "Το Loch Ness βρίσκεται ακριβώς πάνω στη ζώνη του ρήγματος. Όταν έχουμε ασθενείς δονήσεις, μπορεί να δημιουργηθεί μια αναταραχή στην επιφάνεια του νερού. Κατά μήκος του ρήγματος μπορεί να έχουμε απελευθέρωση αερίων, τα οποία μπορούν να δημιουργούν μεγάλες φυσαλίδες στην επιφάνεια. Υπάρχουν πολλά επιφανειακά φαινόμενα τα οποία μπορούν να συνδεθούν με την δραστηριότητα του ρήγματος".

Εδώ υπήρχαν πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες θεατές. Από αυτούς, μερικοί αναζητούσαν φυσικές εξηγήσεις και κάποιοι άλλοι ήταν απλώς κατεργάρηδες. Αν αποκλείσουμε το να αφήσουμε σχετικά λίγες αξιόπιστες αναφορές, αυτό που συνήθως περιγράφεται είναι μια σφοδρή αναταραχή ή ανώμαλος κυματισμός, και οι θρύλοι είναι η αιτία γι' αυτό. Μερικές περιγράφουν την Nessie, και, όταν το κάνουν, δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες, προσθέτει ο Dr. Piccardi.

Στην πρώτη επιβεβαιωμένη εμφάνιση που αναγγέλθηκε στο Inverness Courier το 1868, παρομοιάστηκε με ένα τεράστιο ψάρι. Όμως, το φαινόμενο δεν επαναλήφθηκε μέχρι το 1933 όταν ο κύριος και η κυρία Mac Kay ανέφερα πως είδαν ένα ογκώδες πλάσμα να διασκεδάζει στη λίμνη για πάνω από ένα λεπτό. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε και η πρώτη "φωτογραφία" του πλάσματος.

http://www.telegraph.co.uk/et?ac=004299402432522&rtmo=a5aqT9dJ&atmo=

rrrrrrrq&pg=/et/01/6/27/ness27.html