ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

Ηλεκτρικό Σύμπαν: Κεραυνοί, Μαμούθ και Μαζική Καταστροφή

Σιβηρία, Αλάσκα, τη Μάλτα! Τρία μέρη όπου έγιναν μαζικές καταστροφές μαμούθ! Τοποθεσίες γεμάτες με πτώματα και σκελετούς μαμούθ που αιχμαλωτίστηκαν βιώνοντας μία επιθανάτια αγωνία. Μερικά από αυτά μετατράπηκαν σε...

βράχους (Μάλτα), μερικά σώζονται σε πάγο (Σιβηρία), και μερικά περιβάλλονται από ασβεστόλιθο. Άλλα είναι ενταφιασμένα σε άσφαλτο (La Brea-LA) και τύρφη (Snowmass-Colorado).

Πολλά είναι άψογα διατηρημένα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος είναι διασκορπισμένα και διαμελισμένα από τις τόσο βίαιες και αθέατες για εμάς σήμερα αιτίες. Αυτά τα εξαφανισμένα είδη συνάντησαν έναν στιγμιαίο και φρικτό θάνατο.

Η σύγχρονη θεωρία της υπερ-θηρίας, οι πυρκαγιές, η πείνα και η πανούκλα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια ανοησία σαν θεωρίες μπροστά σε αυτή την συντριπτική εικόνα της μαζικής καταστροφής των ειδών, μεγάλων και μικρών. Παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος ήρθε πολύ κοντά με το θάνατο, στην υπόθεση αυτή η εμπλοκή του είναι σπάνια. Η τελευταία εξαφάνιση μαμούθ συνέβη πριν από λίγο καιρό και είναι καταγεγραμμένη στη μυθολογία του σύγχρονου ανθρώπου!

Ποια λοιπόν ήταν η αιτία; Σε συγκεκριμένα στρώματα της γης υπάρχουν στοιχεία που αποτελούν ενδείξεις για την αιτία του ακαριαίου θανάτου αυτών των μεγάλων θηλαστικών. Πολλοί από τους χαυλιόδοντες των μαμούθ είχαν εμποτιστεί με μικροσκοπικά σωματίδια σιδήρου βαθιά μέσα στο ελεφαντόδοντο. Άλλα περισσότερα είχαν καλυφθεί με νανο-διαμάντια, σφαιρίδια άνθρακα και ραδιενεργό (ισοτοπικό) βηρύλλιο, ιρίδιο και άλλα στοιχεία.

Περιέργως αυτό το στρώμα μαζικής καταστροφής διαχωρίζεται από τα μελλοντικά στρώματα. Πέρα από αυτό τα νέα είδη αναπλήρωσαν αμέσως το κενό. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία του Δαρβίνου για την αργή εξέλιξη από «φυσική επιλογή»!

Επιστήμονες θεωρούν ότι γηγενείς πληθυσμοί της Αμερικής, Ινδιάνοι υπήρξαν μάρτυρες της εξαφάνισης των μαμούθ και αναζητούν στοιχεία στη μυθολογία τους : «Ο δημιουργός τραγούδησε το τραγούδι της καταστροφής και έστειλε τεράστιους “Ιπτάμενους Κεραυνούς” για να διεξάγουν πόλεμο εναντίον των γιγαντιαίων ζώων και κακών ανθρώπων.

Τέλος, στην κορύφωση της μάχης οι “Ιπτάμενοι Κεραυνοί” έστειλαν τον πιο ισχυρό κεραυνό τους. Η φλογερή έκρηξη συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, ανέτρεψε οροσειρές και έκαψε δάση και λιβάδια. Τα γιγαντιαία ζώα και οι κακοί άνθρωποι κάηκαν εκεί πού βρισκόταν. Στη συνέχεια έστειλε τη βροχή και ένα μεγάλο σεισμό που χώρισε τον κόσμο και δημιούργησε μεγάλους χείμαρρους νερού.

Σήμερα βρίσκονται τα λευκασμένα οστά των μεγάλων ζώων που έχουν ταφεί σε λάσπη και βράχια σε όλο τον κόσμο. » Οι Αυστραλοί ιθαγενείς έχουν παρόμοιες ιστορίες που αφορούν τη σφαγή του γίγαντα Kadimakara του οποίου τα λείψανα βρίσκονται γύρω από τη λίμνη Eyre.

Ποια όμως ήταν η αιτία αυτών των κεραυνών; Αρχαιολόγοι τονίζουν ότι δεν πρόκειται για συνηθισμένες αστραπές, αλλά για κοσμικούς «Κεραυνούς». Αυτά ήταν συγκλονιστικές κοσμικές εκλύσεις ενέργειας. Επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να εντοπιστούν οι κοσμικές ακτίνες που προέρχονται από μια έκρηξη σουπερνόβα. Άλλοι πιστεύουν ότι ήταν μια εξαιρετική μαζική εκτίναξη της στεφάνης του Ηλίου ή, ενδεχομένως, ένας κομήτης, ή ίσως μια σειρά από μετεωρίτες. Είναι σημαντικό, ότι θεωρείται πλέον πιθανή η δυνατότητα που έχει ένας πλανήτης να προκαλέσει ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές. Μιλούν λοιπόν για Δία και το δορυφόρο του, την Ιώ ως παράδειγμα πλανητικών αλληλεπιδράσεων.

Ανεξάρτητα από την αιτία της εξαφάνισης των μαμούθ, πετρογραφικά προσφέρουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τις έρευνες. Ο Anthony Peratt, ερευνητής φυσικού πλάσματος στο Los Alamos National Laboratory, έχει σημειώσει την εξαιρετική ομοιότητα μεταξύ ανθρώπου που φαίνεται να γονατίζει στα πετρογραφικά και τις αστάθειες που παρουσιάζει η δέσμη πλάσματος στο εργαστήριο.

Ισχυρίζεται ότι ο πρώτος άνθρωπος κατέγραψε στο βράχο τις μαζικές εκκενώσεις πλάσματος στους ουρανούς. Αυτές οι απίστευτες ισχυρά ηλεκτρομαγνητικές αστάθειες τελικά απελευθερώνονται προκαλώντας καταστροφικές συνέπειες. Μαγνητικές ανατροπές, βομβαρδισμός ακτίνων χ, καταστροφικοί άνεμοι και πλημμύρες, πυρκαγιές, σχηματισμός οροσειρών και μια σειρά από άλλα σενάρια κατακλυσμών παρουσιάστηκαν στη Γη.

Παντού στον κόσμο, όπου και να πάει κανείς, από το Κίμπερλι της Αυστραλίας έως τη Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ θα δει να αναπαράγονται σε πετρογραφικά αυτές οι αστάθειες πλάσματος. Ήταν λοιπόν αυτό το μέσο για τις μαζικές εξαφανίσεις; Εκτός από τα μαμούθ, παρόμοιες μαζικές καταστροφές πληθυσμών ζώων, όπως καγκουρό παρουσιάζονται και αλλού, έχοντας ποικιλοτρόπως εγκλωβισθεί σε ασβεστόλιθο ή παρασυρμένα από κάποιο ρεύμα και στοιβαγμένα μαζί.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι μία τέτοια προσέγγιση απορρίπτει τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής και την αντικαθιστά με μία στιγμιαία αλλαγή των ειδών που βρίσκονται στα όρια εξαφάνισης. Πρόκειται λοιπόν για μία αλλαγή μέσω ηλεκτρομαγνητικών τροποποιήσεων και προσαρμογής του DNA; Νέα στοιχεία εμφανίζονται συνεχώς.

agnostesistories.blogspot.gr

[TARA]

7 αρχαίες πόλεις που βρέθηκαν στο βυθό!

Μπορεί η εύρεση της Ατλαντίδας να αποτελεί ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός, οι 7 πόλεις, όμως, που θα δείτε στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν στα βάθη των ωκεανών και παρέχουν αρκετό μυστήριο για να εξάψουν τη...

φαντασία μας. Πόλεις θαμμένες στην άμμο ήρθαν στην επιφάνεια προκαλώντας εντύπωση και δίνοντας ένα επιπλέον κίνητρο στους αρχαιολόγους και ερευνητές να… βουτήξουν βαθύτερα στα μυστικά τους…

1. Το βασίλειο της Κλεοπάτρας, Αλεξάνδρεια

Χαμένο για 1.600 χρόνια, το βασίλειο της Κλεοπάτρας ανακαλύφθηκε στα ανοικτά των ακτών της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Η Κλεοπάτρα VII Φιλοπάτωρ, γνωστή στην ιστορία ως Κλεοπάτρα, ήταν η τελευταία Ελληνίδα Φαραώ της Αρχαίας Αιγύπτου,

μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων. Είναι κοινή πεποίθηση ότι η αυτοκρατορία της Κλεοπάτρας καταστράφηκε από τον σεισμό και τα παλιρροϊκά κύματα και βυθίστηκε μαζί με όλα τα έργα τέχνης, αγάλματα, στήλες κ.λπ.

2. Μνημείο Yonaguni, Ιαπωνία

Κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων (10.000 π.Χ.) και ανακαλύφθηκε το 1987 ανοικτά των ακτών Yonaguni, στο νησί Ryukyu στην Ιαπωνία. Όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη μια ολοκληρωμένη πόλη υπήρχε εκεί και ένας πολιτισμός άκμαζε.

3. Παυλοπέτρι, Ελλάδα

Τα αποτελέσματα στο βυθό της νότιας Λακωνίας είναι εντυπωσιακά: Aν και πρόκειται για μια πόλη που χτίστηκε πριν από 4.000 χρόνια, φέρει εκπληκτικές ομοιότητες με άλλες πόλεις-λιμάνια, όπως το Λίβερπουλ, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Τόκιο! Σπίτια με κήπους, κτηριακές δομές, πολύπλοκο σύστημα ύδρευσης με κανάλια, τείχη και καλοφτιαγμένοι δρόμοι είναι τα χαρακτηριστικά της αρχαίας αυτής πόλης που φέρεται να καταποντίστηκε από μεγάλο σεισμό πριν από 3.000 χρόνια.

4. Ναός Mahabalipuram, Ινδία

Ο θρύλος λέει ότι έξι ακόμα ναοί βρίσκονται κάτω από τα νερά στις ακτές της Ινδίας, καθώς ο ένας εξ αυτών ανακαλύφθηκε μετά το τσουνάμι του 2004 θαμμένος μέσα στην άμμο στο βυθό της θάλασσας.

5. The Cambay Ruins, Ινδία

Μια αρχαία πόλη 9.500 ετών εν ονόματι Cambay Ruins (γνωστή και ως Dwarka City) βρέθηκε στις ακτές της Ινδίας στον κόλπο Cambay όταν ωκεανογράφοι έκαναν μετρήσεις για τη μόλυνση των νερών.

6. Port Royal, Τζαμάικα

Μια αρχαία πόλη του 17ου αιώνα που βυθίστηκε εξαιτίας ενός δυνατού σεισμού ανακαλύφθηκε από τους αρχαιολόγους στο βυθό της Τζαμάικα.

7. The Lost Villages, Καναδάς

Η 1η Ιουλίου 1958 έχει μείνει στην ιστορία ως «Ημέρα Κατακλυσμού», καθώς μετά από μια ελεγχόμενη έκρηξη για τη δημιουργία ενός φράγματος στη Λίμνη St Lawrence στο Ονάριο του Καναδά 10 χωριά βούλιαξαν και μαζί με αυτά τα σπίτια των 6.500 κατοίκων που ζούσαν σε αυτά.

perierga.gr

[TARA]

10 ιστορικά μνημεία που μέχρι σήμερα καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου

Ο κόσμος είναι γεμάτος με αρχαία μνημεία που χτίστηκαν για να τιμήσουν βασιλείς, θεότητες και θρησκευτικές προσωπικότητες. Για τα περισσότερα από αυτά χάρη στην σκληρή δουλειά αρχαιολόγων, ιστορικών και ερευνητών...

γνωρίζουμε αρκετά. Υπάρχουν όμως και κάποια μνημεία που ακόμη και σήμερα διχάζουν την επιστημονική κοινότητα για τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκαν.

Δείτε στην συνέχεια πως 10 διάσημα ιστορικά μνημεία εξακολουθούν να βασανίζουν τους ανθρώπους που τα μελετούν μέχρι σήμερα..

1. Sacsayhuaman

Όχι πολύ μακριά από την περίφημη πόλη των Ίνκας Μάτσου Πίτσου, βρίσκεται το Sacsayhuaman, ένα παράξενο ανάχωμα από τεράστιους πέτρινους βράχους. Τα εντυπωσιακά τείχη, κοντά στην παλιά πρωτεύουσα Cuzco, είναι τόσο καλά οικοδομημένα που ούτε η λάμα ενός μικρού μαχαιριού δεν χωρά να περάσει μέσα στις ενώσεις. Ο αμφιθεατρικός σχεδιασμός του σε μια στρατηγικής σημασίας περιοχή σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική τελειότητα της κατασκευής δεν επέτρεψε ποτέ στους Ισπανούς κονκισταδόρ να λεηλατήσουν τη πόλη-οχυρό των Ινκας.

Πολλοί ερευνητές είναι εντυπωσιασμένοι με την τελειότητα των μνημείων και την τεχνογνωσία που κατείχαν οι Ινκας, οι οποίοι, δίχως να γνωρίζουν τη χρήση του τροχού και του σιδήρου, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν για 3.680 χλμ. πάνω στα υψίπεδα των Άνδεων.

Το μνημείο είναι σε εκπληκτικά καλή κατάσταση για την ηλικία του, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι βρίσκεται πάνω σε μια περιοχή που συχνά πλήττεται από σεισμούς. Γύρω από το μνημείο έχουν ανακαλυφθεί πολλές υπόγειες κατακόμβες που ονομάζονται chincanas, που χρησιμοποιούνταν σαν συνδετικές διόδους σε άλλα κτίρια των Ίνκας στην περιοχή.

Το μυστήριο

Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι το Sacsayhuaman κατασκευάστηκε ως ένα οχυρωματικό έργο, άποψη που όμως έχει αμφισβητηθεί έντονα από κάποιους. Το περίεργο σχήμα και οι γωνίες του τείχους έχουν οδηγήσει αρκετούς να εικάζουν ότι μπορεί να είχε μια πιο συμβολική λειτουργία. Για παράδειγμα το τείχος δίπλα στο Cuzco από ψηλά, σχηματίζουν το σχήμα του κεφαλιού ενός πούμα. Ακόμα πιο μυστηριώδες όμως από τη χρήση του μνημείου, είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του.

Όπως και τα περισσότεροι έργα των Ίνκας χτίστηκε με μεγάλες πέτρες που ταιριάζουν μεταξύ τους με εκπληκτική ακρίβεια. Πώς οι Ίνκας κατάφεραν να το κατασκευάσουν ή ακόμη περισσότερο πως μετέφεραν τους τεράστιους βράχους στην περιοχή παραμένει εως σήμερα ένα μεγάλο μυστήριο. Ίσως τελικά να είχαν δίκιο οι Ίνκας όταν έλεγαν στους Ισπανούς κατακτητές ότι δεν ήταν αυτοί που έκτισαν το Sacsayhuamαn, αλλά «οι γίγαντες».

2. Το μυστηριώδες «Νησί του Πάσχα»

Το Νησί του Πάσχα βρίσκεται στο Νότιο Ειρηνικό, μεταξύ της Χιλής και της Ταϊτής και η ύπαρξή του είναι το αποτέλεσμα μίας σειράς ηφαιστειακών εκρήξεων, ενώ ήταν κατοικήσιμο μόνο από πουλιά και λιβελούλες της θάλασσας για εκατομμύρια χρόνια. Οι απότομες πλαγιές του νησιού, κατοικήθηκαν αρχικά από μια ομάδα πολυνησιακών ναυτικών..

Οι πρώτοι άποικοι βρήκαν ένα πλούσιο σε βλάστηση νησί, γεμάτο με γιγαντιαίους φοίνικες, που χρησιμοποίησαν για να φτιάξουν τις βάρκες και τα σπίτια τους. Διάφορες κοινότητες διαμορφώθηκαν καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν και διάφορα πληθυσμιακά κέντρα δημιουργήθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Ένα πράγμα τους έδενε όλους μαζί, η κατασκευή αγαλμάτων και η λατρεία που διαμόρφωσαν γύρω από αυτά.

Είναι ασαφές γιατί οι κάτοικοι του νησιού του Πάσχα κατασκεύαζαν αγάλματα σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Το πως κατασκευάζονταν, είναι σχεδόν γνωστό. Κάθε άγαλμα φτιαχνόταν στο λατομείο. Η μαλακή ηφαιστειακή τέφρα ήταν το απόλυτο υλικό για τη χάραξη και κατασκευή των αγαλμάτων. Χρησιμοποιούσαν μία σκληρότερη ηφαιστειακή πέτρα, για να σκαλίσουν το άγαλμα στον βράχο.

Τελικά όταν ένα άγαλμα τελείωνε, αποκόπτονταν από τον βράχο και το μετακινούσαν προσεκτικά χρησιμοποιώντας τους γιγαντιαίους κορμούς των φοινίκων για να τα κυλούν στο έδαφος. Αυτή είναι και μία βασική άποψη για την παντελή έλλειψη δένδρων στο νησί. Ένα στοιχείο της μεγάλης δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων, είναι τα κατά μήκος των αρχαίων μονοπατιών σπασμένα και εγκαταλελειμμένα αγάλματα.

Πρόσφατες προσομοιώσεις υπολογιστών έχουν εμφανίσει ότι ένα μέσο άγαλμα θα μπορούσε να μετακινηθεί από το λατομείο σε απόσταση 10 χιλιομέτρων, σε λιγότερο από 5 ημέρες, χρησιμοποιώντας περίπου 70 άτομα. Οι θεωρία αυτή, τέθηκε πρόσφατα σε εφαρμογή δοκιμής σε ένα επιτυχές πείραμα για να μετακινήσουν ένα αντίγραφο αγάλματος. Μόλις γινότανε η μετακίνηση, το άγαλμα τοποθετούνταν επάνω σε μεγάλες πλατφόρμες, με μία απίστευτη ακρίβεια στις συναρμολογήσεις των πετρών.

Το Μυστήριο

Είναι ένα από τα ποιο μεγάλα μυστήρια το γιατί έφτιαχναν αυτού του είδους αγάλματα. Ακόμα και ο τρόπος που είναι στραμμένα, (όλα σε μία κατεύθυνση κοιτούν) αποτελεί ένα μυστήριο.

Όταν τα βλέπεις μεμονωμένα ή και σε σειρές, σου δίνουν την εντύπωση πως κάτι περιμένουν από τον ουρανό ή την θάλασσα.

3. Στόουνχεντζ

Το Στόουνχεντζ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα μεγαλιθικά μνημεία στον κόσμο. Οι λόγοι για τους οποίους κατασκευάστηκε είναι άγνωστοι, αν και οι υποθέσεις που υπάρχουν είναι πολλές. Βρίσκεται τοποθετημένο στην πεδιάδα Salisbury τρία χιλιόμετρα από την πόλη Wiltshire στην νοτιοδυτική Αγγλία.

Η κατασκευή του χωρίστηκε σε τρία μέρη και χρειάστηκαν συνολικά 25 γενιές για να ολοκληρωθεί. Η πρώτη φάση της κατασκευής του έγινε την περίοδο 2950-2900 π.Χ. όπου δημιουργήθηκε ο κύκλος της κατασκευής, διαμέτρου 100 μέτρων και τοποθετήθηκαν ξύλα σε 56 τρύπες που δημιουργήθηκαν γύρω από την περιφέρεια του κύκλου. Η δεύτερη φάση κάλυψε την περίοδο 2900-2400 π.Χ. όπου τοποθετήθηκαν οι πρώτες πέτρες και δημιουργήθηκε και το κέντρο του μνημείου με την τοποθέτηση ξύλων. Τέλος στην Τρίτη φάση που διήρκεσε μεταξύ 2550-1600 τοποθετήθηκαν και οι υπόλοιπες πέτρες και πήρε την σημερινή του μορφή.

Υπάρχουν συνολικά 60 πέτρες όπου η μεγαλύτερη από αυτές έχει ύψος 7 μέτρα πάνω από τη γη και 2,4 κάτω από αυτή. Το βάρος τους φτάνει μέχρι και τους 45 τόνους.

Το μυστήριο

Από όλα τα διάσημα μνημεία του κόσμου, κανένας δεν έχει αποκτήσει τόσο μεγάλη φήμη για το μυστήριο που το περιβάλλει. Το Στόουνχεντζ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ατέλειωτων συζητήσεων μεταξύ μελετητών, επιστημόνων και ιστορικών από τον Μεσαίωνα. Υπάρχουν πάμπολλες μυθικές ιστορίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τη ύπαρξη του. Μια τέτοια ιστορία αναφέρει ότι οι πέτρες είναι διέξοδοι από το μέρος απʼ όπου προήλθαμε. Κάποια άλλη θέλει ένα δαίμονα, να αγοράζει μαγικούς λίθους από μία Ιρλανδή γυναίκα, να τις μεταφέρει δια μέσου του αέρα στην πεδιάδα Σόλσμπερι και στη συνέχεια να προκαλεί τους κατοίκους να υπολογίσουν τον αριθμό τους. Ο μοναχός του χωριού, του απάντησε ότι είναι πάρα πολλές για να υπολογιστούν και ο δαίμονας εξοργίστηκε τόσο πολύ που έριξε πάνω του μία από τις πέτρες με αποτέλεσμα να τον πετύχει στην φτέρνα. Παρόλο που ο μοναχός δε χτυπήθηκε πολύ, η πέτρα έκανε ένα βαθούλωμα και από τότε ονομάστηκε Πέτρα της Φτέρνας (Heel Stone).

Ο πιο διαδεδομένος όμως μύθος είναι αυτός του βασιλιά Αρθούρου. Σύμφωνα με αυτόν ο βασιλιάς των Βρετανών Αυρήλιος Αμβρόσιος θέλησε να χτίσει ένα μνημείο προς τιμή 300 περίπου άγγλων ευγενών που σφαγιάστηκαν τον 5ο αιώνα από τον προδότη αρχηγό των Σαξόνων Χένγκεστ. Ο βασιλιάς Αμβρόσιος, πατέρας του Αρθούρου, ζήτησε τη βοήθεια του μάγου Μέρλιν για το που μπορεί να βρεθεί ένα τέτοιο μνημείο. Ο μάγος του είπε να κοιτάξει σε ένα ιρλανδικό βουνό όπου τοποθετούταν ένας κύκλος από συμπαγείς πέτρες, το Δαχτυλίδι ου Γίγαντα. Πίστευαν ότι αυτές οι πέτρες είχαν θεραπευτικές ιδιότητες κι είχαν ονομαστεί έτσι επειδή η μεταφορά τους από την Αφρική όπου βρίσκονταν, είχε γίνει από γίγαντες πολύ καιρό πριν. Ο βασιλιάς Αυρήλιος και ο στρατός του προσπάθησαν να αποσυναρμολογήσουν τις πέτρες αυτές ανεπιτυχώς. Ο Μέρλιν βοήθησε για μια ακόμη φορά χρησιμοποιώντας τη δική του συλλογή από μηχανές και τεχνάσματα για να γίνει η μεταφορά του μνημείου.

Άλλοι μύθοι συσχετίζουν το Στόουνχεντζ με του Δρυίδες. Οι Δρυίδες πράγματι είχαν σχέσεις με το μνημείο αυτό, καθώς το είχαν ως τόπο λατρείας, παρόλα αυτά όμως δε μπορούμε να τους αποδώσουμε την κατασκευή του. Σύγχρονοι μελετητές, με τη χρήση μοντέρνων τεχνολογικών μηχανημάτων, αποδεικνύουν ότι αυτοί που έχτισαν το Στόουνχεντζ το ολοκλήρωσαν 1000 χρόνια προτού κατοικήσουν οι Κέλτες στην περιοχή αυτή, αποκλείοντας έτσι και του Δρυίδες.

Φυσικά η παρουσία των εξωγήινων σχετικά στο χτίσιμο του μεγαλιθικού αυτού μνημείου δε θα μπορούσε να λείπει από τη σύγχρονη μυθολογία -όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα τέτοια μεγαλειώδη οικοδομήματα…

4. Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας

Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας είναι ένα άγαλμα το οποίο απεικονίζει μια σφίγγα (μυθολογικό πλάσμα με σώμα λιονταριού και κεφάλι ανθρώπου) σε καθήμενη στάση. Το άγαλμα αυτό βρίσκεται στο οροπέδιο της Γκίζα στην Αίγυπτο και μέσα στη διάσημη Νεκρόπολη της.

Με μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, αποτελεί το μεγαλύτερο μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο. Είναι επίσης το αρχαιότερο γνωστό άγαλμα μνημειακού τύπου, και θεωρείται ότι κτίστηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους του Παλαιού Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Χεφρήνου (2558 – 2532 π.Χ.

Το μυστήριο

Παρά τη φήμη του ως ένα από τα πιο διάσημα μνημεία της αρχαιότητας, λίγα πράγματα έχουν γίνει ως σήμερα γνωστά για τη Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας. Οι Αιγυπτιολόγοι μπορεί να γνωρίζουν κάποια πράγματα για τον λόγο για τον οποίο χτίστηκε το άγαλμα αλλά το πότε και από ποιον παραμένει ένα μυστήριο.

Σύμφωνα με την επίσημη σκοπιά των σύγχρονων Αιγυπτιολόγων, η Σφίγγα χτίστηκε γύρω στο 2500 π.Χ. από τον φαραώ Χεφρήνο, στον οποίο πιστώνεται επίσης και η δεύτερη μεγάλη πυραμίδα. Ορισμένοι Αιγυπτιολόγοι και γεωλόγοι όμως έχουν κατά καιρούς διαφωνήσει με την πεπατημένη θεωρία κατασκευής και ταυτοποίησης της Σφίγγας. Οι πρώτοι Αιγυπτιολόγοι και εκσκαφείς του συγκροτήματος της Γκίζα πίστευαν ότι τόσο η Σφίγγα όσο και τα υπόλοιπα οικοδομήματα στη περιφέρειά της, ήταν προγενέστερα της θεωρούμενης χρονολογίας κατασκευής τους ενώ ο ιδρυτής του Αρχαιολογικού Μουσείου του Καΐρου, Αύγουστος Μαριέτ, το 1857 έφερε στο φως μια στήλη απογραφής εμπορευμάτων. Ανάμεσα στα υπόλοιπα, αναφέρεται ότι ο Φαραώ Χέοπας βρήκε τυχαία το άγαλμα το οποίο ήταν ήδη μισοθαμένο στην άμμο.

Η θεωρία της ύπαρξης της Σφίγγας πριν από τον Φαραώ Χεφρήνο μπορεί να έχει λίγους σύγχρονους οπαδούς, αλλά αν αληθεύει αυτό θα σημαίνει ότι η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας είναι ακόμα πιο μυστηριώδης από ότι πίστευαν παλαιότερα.

5. Κατευθυντήριοι Λίθοι της Γεωργίας

Οι «Κατευθυντήριοι Λίθοι της Γεωργίας» (στα Αγγλικά Georgia Guidestones) είναι ένα τεράστιο κατασκεύασμα από γρανίτη, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Elbert County, στην Γεωργία των ΗΠΑ. Συχνά αναφέρεται και ως το «Αμερικάνικο Στόουνχεντζ», στην πραγματικότητα είναι ένα μήνυμα αποτελούμενο από δέκα οδηγίες, οι οποίες είναι χαραγμένες σε οκτώ σύγχρονες γλώσσες, ενώ ένα μικρότερο μήνυμα είναι επίσης χαραγμένο στην κορυφή της κατασκευής, σε τέσσερα αρχαία συστήματα γραφής: Βαβυλωνιακά, Αρχαία Ελληνικά, Σανσκριτικά και Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά.

Το κατασκεύασμα έχει σχεδόν έξι μετρά ύψος (είκοσι πόδια) και είναι κατασκευασμένο από έξι πλάκες γρανίτη, που ζυγίζουν πάνω από 100 τόνους συνολικά. Μία πλάκα βρίσκεται στο κέντρο, με τις άλλες τέσσερις διατεταγμένες γύρω απʼ αυτήν. Στην κορυφή βρίσκεται η έκτη πλάκα, ως κορωνίδα του κατασκευάσματος. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι πλάκες είναι ευθυγραμμισμένες αστρονομικά. Μια πρόσθετη πέτρινη πλάκα, είναι τοποθετημένη στο έδαφος και σε μικρή απόσταση προς τα δυτικά της κατασκευή, η οποία παρέχει ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με την ιστορία και τον σκοπό των «Κατευθυντηρίων Λίθων».

Το μυστήριο

Η δημιουργία του επιβλητικού αυτού κατασκευάσματος καλύπτεται από αρκετό μυστήριο. Κατασκευάστηκε στις 22 Μαρτίου 1980, όπως αναφέρει η επεξηγηματική πλάκα, δίπλα απʼ αυτό. Οι μοναδικές πληροφορίες που υπάρχουν σχετικά με την κατασκευή του, αναφέρουν ότι τον Ιούνιο του 1979 μετέβη στην περιοχή ένας άνθρωπος ονόματι R.C. Christian, όνομα το οποίο αποτελούσε ψευδώνυμο, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος. Προσέγγισε την εταιρεία φινιρίσματος γρανίτη Elberton και ζήτησε την οικοδόμηση ενός μνημείου το οποίο θα μεταβίβαζε ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα. Όπως ο ίδιος είχε πει, αντιπροσώπευε μια ομάδα ατόμων που ήθελαν να προσφέρουν οδηγίες στην ανθρωπότητα.

Ένα μήνυμα, το οποίο αποτελείται από ένα σύνολο δέκα κατευθυντήριων γραμμών ή αρχών, είναι χαραγμένο στους «Κατευθυντήριους Λίθους της Γεωργίας» σε οκτώ διαφορετικές γλώσσες, καθεμιά στη μεγάλη πλευρά των τεσσάρων λίθων. Ξεκινώντας από βόρεια και με κατεύθυνση προς τα δεξιά, οι γλώσσες αυτές είναι: Αγγλικά, Ισπανικά, Σουαχίλι, Χίντι, Εβραϊκά, Αραβικά, Αρχαία Κινέζικα, και Ρώσικα.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την μετάφραση του μηνύματος από τα Αγγλικά:

• -Διατηρήστε την ανθρωπότητα κάτω από 500.000.000, σε συνεχή ισορροπία με τη φύση.
  
• -Κατευθύνετε σοφά την αναπαραγωγή, βελτιώνοντας την φυσική κατάσταση και την πολυμορφία.
  
• -Ενώστε την ανθρωπότητα μέσω μιας ζωντανής νέας γλώσσας.
  
• -Τιθασεύστε το πάθος, την πίστη, την παράδοση και όλα τα πράγματα με ψύχραιμη λογική.
  
• -Προστατεύστε τους ανθρώπους και τα έθνη με δίκαιους νόμους και δίκαια δικαστήρια.
  
• -Αφήστε όλα τα έθνη να κυβερνούν εσωτερικά, επιλύοντας τις εξωτερικές διαφορές σ” ένα παγκόσμιο δικαστήριο.
  
• -Αποφύγετε ασήμαντους νόμους και άχρηστους αξιωματούχους.
  
• -Εξισορροπήστε τα προσωπικά δικαιώματα με τα κοινωνικά καθήκοντα.
  
• -Να εκτιμάτε την αλήθεια, την ομορφιά, την αγάπη, αναζητώντας την αρμονία με το άπειρο.
  
• -Να μην είστε καρκίνος για τον πλανήτη – Αφήστε χώρο για τη φύση – Αφήστε χώρο για τη φύση.
  

Ένα μικρότερο μήνυμα εμφανίζεται στις τέσσερις κάθετες επιφάνειες της κορωνίδας λίθου, σε διαφορετική γλώσσα και γραφή σε κάθε πλευρά. Στο ανατολικό της μέτωπο το μήνυμα στα Αρχαία Ελληνικά αναφέρει: «Οἴτε οί λίθοι την ὀδών δεικνύντων οἰῶνοι σωφροσύνης». Οι υπόλοιπες τρεις νεκρές γλώσσες του συγκεκριμένου μηνύματος είναι: Βαβυλωνιακή Σφηνοειδής (στα βόρεια), Σανσκριτικά (στα νότια), και Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά (στα δυτικά).

Η έλλειψη πληροφοριών δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μυστήριου η οποία αφήνει χώρο σε πολλές εκδοχές. Ομάδες όπως οι Ροδόσταυροι και οι Μασόνοι θεωρούνται κατά πολλούς οι πιθανοί κατασκευαστές του. Το RC στο ψευδώνυμο του μυστηριώδη κυρίου “Christian RC” από πολλούς εξηγείται σαν «Rosicrucian”, δηλαδή «Ροδόσταυρος». Επίσης αυτό το οποίο προκαλεί τρομερή εντύπωση, είναι η αναφορά στον έλεγχο του πληθυσμού και συγκεκριμένα στην μείωση του σε κάτω από 500.000.000, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι περίπου το 80% του πληθυσμού θα πρέπει να πεθάνει. Γιʼ αυτό το λόγο πολλοί αποκαλούν το μνημείο «ταφόπλακα της ανθρωπότητας».

Επίσης, με αναφορά σ” αυτό το περίεργο μνημείο ξεκινάει και τελειώνει η ταινία-ντοκιμαντέρ «Endgame: Blueprint for global enslavement», του ανεξάρτητου Αμερικάνου δημοσιογράφου Alex Jones, η οποία κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2006.

6. Circle Goseck

Ένα από τα πιο μυστηριώδη μνημεία στη Γερμανία είναι το Circle Goseck, ένα μνημείο φτιαγμένο από χώμα, χαλίκι, και ξύλινα περιφράγματα που θεωρείται ως ένα παράδειγμα πρωτόγονου «ηλιακού παρατηρητηρίου.» Ο κύκλος αποτελείται από μια σειρά από κυκλικά αυλάκια και ένα υπερυψωμένο ανάχωμα στο κέντρο. Τα περιφράγματα έχουν τρία ανοίγματα ή πύλες, προς νοτιοανατολικά, νοτιοδυτικά και βόρεια. Πιστεύεται ότι το μνημείο χτίστηκε γύρω στο 4900 π.Χ. από λαούς της Νεολιθικής εποχής, και ότι τα τρία ανοίγματα αντιστοιχούν προς την κατεύθυνση προς την οποία ο ήλιος ανατέλλει για το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Το μυστήριο

Προσεκτική κατασκευή του μνημείου έχει οδηγήσει πολλούς επιστήμονες να πιστεύουν ότι ο Κύκλος Goseck χτίστηκε για να χρησιμεύσει ως ένα είδος πρωτόγονου ηλιακού ή σεληνιακού ημερολογίου, αλλά η ακριβής χρήση του εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποτελεί πηγή συζήτησης. Τα στοιχεία έχουν δείξει ότι η λεγόμενη «ηλιακή λατρεία» ήταν διαδεδομένη στην αρχαία Ευρώπη. Αυτό έχει οδηγήσει στην άποψη ότι ο κύκλος χρησιμοποιούνταν σε τελετουργίες, ίσως ακόμη και σε ανθρώπινες θυσίες. Αυτή η υπόθεση δεν έχει ακόμη αποδειχθεί, αλλά οι αρχαιολόγοι έχουν αποκαλύψει πολλά ανθρώπινα οστά, όπως ένα ακέφαλο ανθρώπινο σκελετό, ακριβώς έξω από το περίφραγμα.

7. Οι Γραμμές της Νάσκα

Οι Γραμμές της Νάσκα είναι μία σειρά αρχαίων γεωγλυφικών στην έρημο Νάσκα του Περού. Καλύπτουν μία έκταση μεγαλύτερη των 500 τετραγωνικών μέτρων, ανάμεσα στις πόλεις της Νάσκα και της Πάλπα και αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Παρόλο που μερικά από τα γεωγλυφικά μοιάζουν με χαρακτηριστικά σχέδια της φυλή Παράκας, οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Γραμμές της Νάσκα δημιουργήθηκαν από τη φυλή Νάσκα γύρω στο 200π.κ.χ – 700κ.χ. Οι εκατοντάδες ξεχωριστές μορφές που σχηματίζονται από τις γραμμές, ποικίλουν από τα πιο απλά γεωμετρικά σχήματα, μέχρι σχέδια λάμα, αραχνών, καρχαριών, μαϊμούδων κ.α.

Οι γραμμές δημιουργήθηκαν σκάβοντας την κοκκινωπή επιφάνεια της ερήμου, έως ότου φανεί το ασπριδερό στρώμα άμμου που βρίσκεται από κάτω. Υπάρχουν εκατοντάδες απλές γραμμές ή γεωμετρικά σχήματα, και περισσότερα από 70 σχέδια ζώων, πτηνών, ιχθύων και ανθρώπων. Οι μεγαλύτερες φιγούρες έχουν μήκος μεγαλύτερο των 200 μέτρων.

Το μυστήριο

Η σημασία των γραμμών αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα μέχρι σήμερα για τους επιστήμονες. Μια υπόθεση είναι ότι ο λαός Νάσκα τις δημιούργησε για να τις βλέπουν από ψηλά οι θεοί. Οι Kosok και Reiche πρότειναν έναν πιθανό σκοπό δημιουργίας σχετικό με την αστρονομία και την κοσμολογία: οι γραμμές είχαν ως στόχο να διατελέσουν ως είδος παρατηρητηρίου, που να δείχνει προς το μακρινό σημείο του ορίζοντα όπου ανατέλλουν ή δύουν ο ήλιος και άλλα ουράνια σώματα κατά τα ηλιοστάσια. Πολλοί προϊστορικοί πρωτόγονοι πολιτισμοί στην Αμερική και σε άλλα μέρη κατασκεύαζαν έργα με τη γη που συνδύαζαν την αστρονομική παρατήρηση με την θρησκευτική κοσμολογία τους, όπως έγινε με τον πολιτισμό του Μισισίπι στην Καχόκια των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και στο Στόουνχετζ της Αγγλίας.

Οι Gerald Hawkins και Anthony Aveni, επαΐοντες στην αρχαιοαστρονομία, έφτασαν το 1990 στο συμπέρασμα ότι τα διαθέσιμα στοιχεία για την υποστήριξη μιας τέτοιας αστρονομικής αιτιολόγησης είναι ανεπαρκή.

Η Reiche υποστήριξε πως κάποιες ή και όλες οι φιγούρες αναπαριστούσαν αστερισμούς. Ως το 1998, η Phyllis B. Pitluga, μία προστατευόμενη της Reiche και ανώτερη αστρονόμος του Πλανηταρίου Άντλερ (Adler Planetarium) στο Σικάγο, κατέληξε ότι οι φιγούρες ζώων αποτελούσαν «αναπαραστάσεις ουράνιων μορφών». Υποστήριξε όμως ότι δεν ήταν σχήματα αστερισμών αλλά αντί-αστερισμών όπως θα αποκαλούσε κανείς αυτά τα σκοτεινά μπαλώματα ακανόνιστου σχήματος στη λαμπυρίζουσα άκρη του Γαλαξία.» Ο Aveni επέκρινε το έργο της για την αδυναμία να αιτιολογήσει τις λεπτομέρειες στο σύνολό τους.

Το 1985 ο αρχαιολόγος Johan Reinhard δημοσίευσε αρχαιολογικά, εθνογραφικά και ιστορικά δεδομένα που υποδείκνυαν ότι στη θρησκεία και οικονομία της φυλής Νάσκα, από την αρχαία περίοδο ως και πιο πρόσφατα, ήταν κυρίαρχη η λατρεία των βουνών και άλλων πηγών νερού. Διατύπωσε τη θεωρία ότι οι γραμμές και οι μορφές ήταν μέρος θρησκευτικών πρακτικών που περιελάμβαναν τη λατρεία θεοτήτων σχετιζόμενων με τη διαθεσιμότητα νερού, που με τη σειρά της σχετίζεται άμεσα με τις επιτυχημένες και παραγωγικές σοδειές. Επεξήγησε τις γραμμές ως ιερά μονοπάτια που οδηγούν σε μέρη λατρείας αυτών των θεοτήτων. Οι φιγούρες όπου τα σύμβολα αναπαριστούν ζώα και αντικείμενα είχαν ως στόχο την επίκληση βοήθειας των θεών για την παροχή νερού. Όμως, η ακριβής έννοια πολλών ξεχωριστών γεωγλυφικών παρέμεινε ασαφής ως και το 2012.

Ο Henri Stierlin, ένας Ελβετός ιστορικός τέχνης εξειδικευμένος στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή, δημοσίευσε ένα βιβλίο το 1983 που συνέδεε τις Γραμμές Νάσκα με την παραγωγή αρχαίων υφασμάτων που οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι περιτυλίγουν μούμιες στον πολιτισμό των Παράκας. Υποστήριξε ότι οι λαοί μπορεί να χρησιμοποίησαν τις γραμμές και τα τραπέζια ως γιγάντιους, πρωτόγονους, αργαλειούς, ώστε να υφάνουν τις εξαιρετικά μεγάλου μήκους κλωστές και ευρέως πλάτους τμήματα υφασμάτων που είναι συνήθη στην περιοχή. Βάσει της θεωρίας του, τα σχήματα μορφών (μικρότερα και λιγότερο συνήθη) προορίζονταν μόνο για τελετουργικούς σκοπούς. Αυτή η θεωρία δεν έγινε ευρέως αποδεκτή, παρόλο που οι μελετητές σημείωσαν ομοιότητες στα σχέδια των υφασμάτων με τις Γραμμές Νάσκα, τις οποίες εκλαμβάνουν ως κοινό σημείο ενός πολιτισμού.

8. Yonaguni Monument

Το 1985 ο Kihachiro Aratake, ένας δύτης που διοργάνωνε ταξίδια στον βυθό της Ιαπωνίας έψαχνε να βρει ένα νέο μέρος για να παρατηρεί τους σφυροκέφαλους καρχαρίες. Έκανε λοιπόν κατάδυση στο νοτιοανατολικό μέρος του μικρού νησιού Γιοναγκούνι(Yonaguni) στο σημείο που λεγόταν Arakawa και περίμενε να δει τα φυσιολογικά, θαλάσσια κοράλλια, μεγάλες ποσότητες από πλαγκτόν και καμιά είσοδο σε υποβρύχια σπηλιά, πράγματα δηλαδή που υπάρχουν στο βυθό της θάλασσας. Όμως αυτό που υπήρχε εκεί κάτω δεν το είχε δει κανείς επί χιλιάδες χρόνια!

Στα απίστευτα ολοκάθαρα νερά της περιοχής και για όσο έβλεπε το μάτι, υπήρχε ένας μεγαλιθικός σχηματισμός που φαινόταν να είναι φτιαγμένος από τον άνθρωπο, με αρκετά μεγάλα κατασκευασμένα σκαλιά και όλος αυτός ο σχηματισμός δενόταν από μεγάλους και κατακόρυφους τοίχους. Επιπλέον έρευνα που έγινε στη περιοχή απέδειξε ότι υπήρχαν μεγάλα συμμετρικά κανάλια με γωνίες και βάθος 2 μέτρων. Αυτό το μεγαλιθικό μνημείο εκτείνεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 μέτρων. Τα νέα για την μεγάλη αυτή ανακάλυψη διαδόθηκαν αργά και έξω από την Ιαπωνία. Χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια για να αρχίσει να εμφανίζεται η πληροφορία στα διάφορα μέσα τα οποία ήταν κυρίως ανθρωπολογικά περιοδικά. Τα άρθρα αυτά ήταν δημιουργικά και μοναδικά, είχαν όμως κάποιες ελλείψεις. Οι πρώτες σοβαρές επιστημονικές μελέτες ξεκίνησαν το 1996 από τον καθηγητή Masaaki Kimura, που ήταν γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Ryukyus στην Okinawa. Αυτός και η ομάδα του κατέγραψαν την αρχική δομή των σχηματισμών. Μέχρι και τώρα, έχουν βρεθεί αρκετά άλλα ερείπια βυθισμένα στην περιοχή όμως οι δύτες απαγορεύεται να τα επισκεφτούν γιατί η καταγραφή τους από τους επιστήμονες δεν έχει ακόμα τελειώσει.

Ο καθηγητής Kimura παρέχει μια ισορροπία μεταξύ αυτών των ερειπίων που είναι στοιχεία για κάποιον προϊστορικό πολιτισμό και στην αρνητική ψήφο ορισμένων που απλά υποστηρίζουν ότι πρόκειται μόνο για κάποιους λαξευμένους βράχους που πιθανώς δημιουργήθηκαν από κάποια φυσικά φαινόμενα. Ο καθηγητής πιστεύει (και μπορεί να υποστηρίξει τα πιστεύω του με επιστημονικά στοιχεία) ότι αυτή οι μεγαλιθικοί σχηματισμοί έχουν τροποποιηθεί από ανθρώπους. Στο τέλος αυτού του πανάρχαιου μνημείου υπάρχει ένας μεγάλος βράχος με σχήμα σαν οβάλ που κάθεται πάνω σε μια γωνιώδη βάση. Η αιχμή αυτού του βράχου δείχνει τον Βορρά. Είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι αυτή η κατασκευή χρησιμοποιούνταν για να δείχνει την ώρα της ημέρας! Κάτι σαν ηλιακό ρολόι!

Ο καθηγητής Kimura σκέφτεται ότι όποιος και να είναι υπεύθυνος για την χάραξη αυτής της κατασκευής (γιατί από τα επιστημονικά ευρήματα και τις μελέτες φαίνεται ότι κάποτε υπήρχε ένας ατόφιος βράχος και το όλο σχήμα σκαλίστηκε πάνω του), πιθανότατα πολύ πριν αρχίσουν να χρησιμοποιούνται τα εργαλεία φτιαγμένα από μέταλλο, εισήγαγε ξύλινες σφήνες τυλιγμένες από κάποιας μορφής ύφασμα ή φυτικό προϊόν μέσα στις τρύπες του βράχου. Μετά χρησιμοποίησαν νερό έτσι ώστε το ξύλο να φουσκώσει και ο βράχος αποκόπηκε. Σε ορισμένα μέρη αυτού του σχηματισμού, εντελώς ευθείες γραμμές έχουν χαραχτεί στην κορυφή του βράχου με στενές τριγωνικές τρύπες με διάστημα 1 ποδιού η καθεμία στις οποίες μπορεί να είχαν εισαχθεί σφήνες.

Το μυστήριο

Μετά από 23 χρόνια περίπου, η πραγματική φύση του Yonaguni παραμένει ένα μυστήριο. Όταν κάποιος κάνει κατάδυση στην περιοχή που βρίσκεται το μνημείο γυρνάει πίσω σε μια εποχή για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα. Είναι ένα απομεινάρι μιας προϊστορικής εποχής. Μια εικασία που κάνω είναι ότι λόγω της κατασκευής του πρόκειται για έναν πανάρχαιο ναό λατρείας. Υπάρχουν κάποιες δομικές ομοιότητες με ερείπια που βρέθηκαν στην Okinawa(Οκινάουα) Τα στοιχεία που έχουμε οδηγούν και σε ένα ακόμη ερώτημα: Από πήραν οι αρχαίοι τον βράχο?

Είδαμε επίσης ότι πρόκειται για μια γιγάντια κατασκευή και φυσικά αφού ξέρουμε ότι το όλο μνημείο είναι σκαλισμένο, φαντάζεστε πόσος θα ήταν ο αρχικός βράχος? Ας πούμε ακόμα ότι βρίσκουμε το σημείο από όπου πήραν τον βράχο υπάρχει ένα άλλο ερώτημα: Πώς τον μετέφεραν?

Ότι και να είναι αυτό το μνημείο, όποιον σκοπό και να εκπροσωπούσε, το σίγουρο είναι ότι συνεχίζει να βρίσκεται εκεί και μας προσκαλεί να αναζητήσουμε πληροφορίες για παλαιότερους κατοίκους αυτού του κόσμου…..»

9. Το Newgrange

Θεωρείται ότι είναι ο παλαιότερος και ο πιο γνωστός προϊστορικός χώρος σε ολόκληρη την Ιρλανδία. Το Newgrange είναι ένας τάφος που χτίστηκε από χώμα, ξύλο, πηλό, πέτρα γύρω στο 3100 π.Χ., περίπου 1000 χρόνια πριν από την κατασκευή των πυραμίδων στην Αίγυπτο.

Αποτελείται από ένα μακρύ πέρασμα που οδηγεί σε ένα σταυροειδή θάλαμο που προφανώς χρησιμοποιήθηκε ως τάφος, καθώς περιέχει πέτρινες λεκάνες γεμάτες με αποτεφρωμένα λείψανα. Το μοναδικό χαρακτηριστικό του Newgrange είναι ο προσεκτικός και ανθεκτικός σχεδιασμός του, που έχει βοηθήσει τη δομή να παραμείνει εντελώς αδιάβροχη εσωτερικά. Το πιο εκπληκτικό όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει τοποθετηθεί η είσοδος στον τάφο. Ακόμη και το χειμερινό ηλιοστάσιο, οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν στο εσωτερικό και φωτίζουν το δάπεδο του κεντρικού δωματίου του μνημείου.

Το μυστήριο

Οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν ότι το Newgrange χρησιμοποιήθηκε ως τάφος, αλλά ο επίπονος σχεδιασμός που απαιτήθηκε για να εξασφαλιστεί ο συνεχής φωτισμός του εσωτερικού του, δημιουργούν ερωτήματα που μέχρι σήμερα παραμένουν αναπάντητα.

10. Cahokia

Cahokia ονομάζεται ένας αρχαίος οικισμός έξω από Collinsville, του Ιλινόις. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η πόλη ιδρύθηκε το 650 μ.Χ., και διατηρούσε ένα περίπλοκο δίκτυο από χώρους ταφής αλλά και εξελιγμένη αρχιτεκτονική σπιτιών. Έχει υπολογιστεί ότι στο αποκορύφωμά της, η πόλη είχε περισσότερους από 40.000 κατοίκους, αριθμός που την κάνει την πιο πυκνοκατοικημένη κοινότητα στην Αμερική πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων.

Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της Cahokia ήταν τα 80 αναχώματα, μερικά με ύψος που ξεπερνούσε τα 30 μέτρα, και που βρίσκονταν διάσπαρτα στην περιοχή των 2.200 στρεμμάτων. Αυτά βοήθησαν να δημιουργηθεί ένα δίκτυο με πλατείες σε όλη την πόλη, και πιστεύεται ότι σημαντικά κτίρια, όπως το σπίτι του επικεφαλής του οικισμού, χτίστηκαν πάνω τους.

Το μυστήριο

Αν και οι επιστήμονες ανακαλύπτουν συνεχώς νέα στοιχεία σχετικά με την κοινότητα της Cohokia, το μεγαλύτερο μυστήριο που εξακολουθεί να υφίσταται είναι αν αποτελούν πρόγονοι της ινδιάνικης φυλής καθώς και τι ακριβώς ήταν αυτό που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

dinfo.gr

[TARA]

Tα 5 μεγαλύτερα ανεπίλυτα μυστήρια του κόσμου

Αυτά είναι μερικά μονάχα από τα ανεπίλυτα μυστήρια, για την αποκρυπτογράφηση των οποίων «σπάνε» το κεφάλι τους εδώ και αιώνες ερευνητές και κρυπταναλυτές.

Χειρόγραφο Βόινιτς

Έχοντας πάρει την ονομασία του από τον Πολωνοαμερικανό παλαιοβιβλιοπώλη Βίλφριντ Βόινιτς, στου οποίου την κατοχή πέρασε το 1912, το Χειρόγραφο Βόινιτς είναι ένα βιβλίο αποτελούμενο από 240 σελίδες γραμμένες σε εντελώς άγνωστη γλώσσα.

Τις σελίδες του κοσμούν επίσης πολύχρωμα σχέδια παράξενων διαγραμμάτων, συμβάντων και φυτών που δεν μοιάζουν να ανήκουν σε κανένα από τα γνωστά καταγεγραμμένα είδη.

Αυτές ακριβώς οι εικονογραφικές παραστάσεις, σε συνδυασμό με τη μη αποκρυπτογραφήσιμη γραφή του, είναι που έχουν διαμορφώσει τη φήμη του χειρογράφου.

Ο συγγραφέας του παραμένει άγνωστος, ενώ σύμφωνα με έρευνες έχει υπολογιστεί ότι το χειρόγραφο χρονολογείται από την περίοδο μεταξύ 1404 και 1438 και περιέχει πληροφορίες αλχημιστικού περιεχομένου που άπτονται της βοτανικής, της αστρονομίας, της φυσικής ιστορίας, της κοσμολογίας και της φαρμακευτικής.

Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο μυστηριώδες χειρόγραφο στον κόσμο.

Κώδικες Μπηλ

Πρόκειται για τρία κωδικοποιημένα κείμενα, τα οποία υποτίθεται ότι αποκαλύπτουν το σημείο όπου βρίσκεται θαμμένος ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς στην ιστορία των ΗΠΑ: τόνοι χρυσού, ασημιού και πολύτιμων κοσμημάτων.

Ο θησαυρός είχε αρχικά περιέλθει στα χέρια ενός μυστηριώδους άντρας, ονόματι Τόμας Τζέφερσον, το 1818, ενόσω διεξήγαγε μεταλλευτικές έρευνες στο Κολοράντο.

Από τα τρία κείμενα, μονάχα το δεύτερο έχουν καταφέρει να «σπάσουν» ειδικοί ερευνητές, αποκαλύπτοντας το όνομα της κομητείας στην οποία είναι θαμμένος ο θησαυρός (κομητεία του Μπέντφορντ).

Τα στοιχεία, ωστόσο, για την ακριβή τοποθεσία του κατά πάσα πιθανότητα να περιέχονται σε ένα από τα άλλα δύο μη αποκρυπτογραφημένα κείμενα.

Αμέτρητοι είναι μέχρι σήμερα οι κυνηγοί θησαυρών που «οργώνουν» παράνομα με ειδικό εξοπλισμό τις πλαγιές των λόφων της κομητείας του Μπέντφορντ.

Δίσκος της Φαιστού

Ανακαλυφθείς από τον Ιταλό αρχαιολόγο Λουίτζι Περνιέ το 1908 στη Μινωική πόλη της Φαιστού στη νότια Κρήτη, ο δίσκος είναι φτιαγμένος από πηλό και περιέχει ακατανόητα σύμβολα που παραπέμπουν σε κάποια άγνωστη μορφή ιερογλυφικών, ενώ πιστεύεται πως κατασκευάστηκε κατά τη 2η χιλιετία π.Χ.

Ειδικοί αρχαιολόγοι και άλλοι ερευνητές θεωρούν πως τα ιερογλυφικά ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με σύμβολα της Γραμμικής Α και Β, δηλαδή γραφές που χρησιμοποιούνταν άλλοτε στην αρχαία Κρήτη.

Ας υπενθυμίσουμε πως η Γραμμική Α εξακολουθεί να παραμένει μη αποκρυπτογραφήσιμη.

Επιγραφή του Σάγκμπορο

Εκ πρώτης όψεως, το Μνημείο του Ποιμένα στο Στάφορντσάιρ της Αγγλίας θα μπορούσε να εκληφθεί ως απλή αναπαραγωγή του περίφημου πίνακα του Πουσέν με τίτλο «Αρκάδες ποιμένες».

Αν κοιτάξει όμως κανείς πιο προσεκτικά, θα αντιληφθεί την εξής περίεργη ακολουθία γραμμάτων: DOUOSVAVVM, ένας κώδικας που κανείς δεν έχει καταφέρει να αποκωδικοποιήσει εδώ και 250 χρόνια.

Παρʼ όλο που η ταυτότητα του ανθρώπου που σμίλεψε την επιγραφή παραμένει άγνωστη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο εν λόγω κώδικας θα μπορούσε να αποτελεί σημαντικό κωδικοποιημένο μήνυμα του Τάγματος των Ναϊτών σχετικά με την τοποθεσία του Ιερού Δισκοπότηρου.

Πολλά λαμπρά μυαλά του παρελθόντος, όπως οι Κάρολος Ντίκενς και Κάρολος Δαρβίνος, επιχείρησαν να σπάσουν τον κώδικα, ανεπιτυχώς όμως.

Το Wow! σήμα από το εξώτερο διάστημα

Μία καλοκαιρινή νύχτα του 1977, ο Τζέρι Έμαν, εθελοντής ερευνητής του αμερικανικού προγράμματος ερευνών για εξωγήινη ζωή, ενδέχεται να έγινε ο πρώτος άνθρωπος παραλήπτης κωδικοποιημένου μηνύματος από εξωγήινο πολιτισμό.

Ο Έμαν σάρωνε ραδιοκύματα από το βαθύ διάστημα, ελπίζοντας να «πιάσει» τυχαία κάποιο σήμα, όταν τα ηλεκτρονικά όργανα ελέγχου άρχισαν να «τρελαίνονται».

Το σήμα διήρκεσε για 72 δευτερόλεπτα, διέθετε ιδιαίτερα μεγάλη ισχύ, ενώ η πηγή μετάδοσής του εντοπίστηκε στον αστερισμό του Τοξότη, 120 έτη φωτός μακριά από τη γη.

Το σήμα πήρε το όνομά του από το επιφώνημα «Wow!» («Ουάου!»), το οποίο έγραψε ο Έμαν πάνω στο εκτυπωμένο αντίγραφο του σήματος.

Έκτοτε, κάθε απόπειρα επανεντοπισμού του σήματος έχει πέσει στο κενό, δημιουργώντας μία αχλή μυστηρίου γύρω από την προέλευση και τη σημασία του.

newsbomb.gr

[TARA]

Τι μυστήρια κρύβει η λίμνη Βοστόκ; Τα πρώτα δείγματα

Ρώσοι ερευνητές έλαβαν τα πρώτα δείγματα πάγου από τα νερά της αρχαίας λίμνης Βοστόκ, η οποία βρίσκεται στην Ανταρκτική σε βάθος τεσσάρων χιλιομέτρων (από 3700 έως 4200 μέτρα) κάτω από στρώμα πάγου. Οι επιστήμονες πιστεύουν, πως αυτός ο πάγος μπορεί να έχει ιδιαίτερες φυσικές ιδιότητες.

Η λίμνη Βοστόκ θεωρείται ως η μεγαλύτερη μεταξύ των εκατοντάδων λιμνών που εντοπίζονται κάτω από τον πάγο της Ανταρκτικής. Η έκτασή της, η οποία ξεπερνά τις 15 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι ελαφρώς μικρότερη από την μεγαλύτερη λίμνη της Ευρώπης Λάντογκα.

Για αρκετά εκατομμύρια χρόνια η λίμνη Βοστόκ ήταν απομονωμένη από την γήινη ατμόσφαιρα. Στις 10 Ιανουαρίου τα μέλη της ρωσικής ανταρκτικής αποστολής έλαβαν το πρώτο δείγμα πάγου από την λίμνη. Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες δεν μπορούν να πουν ποιες είναι ακριβώς οι ιδιότητες του πάγου από την λίμνη.

Στα μέσα Μαΐου στην Αγία Πετρούπολη θα επιστρέψει από την Ανταρκτική το επιστημονικό ερευνητικό σκάφος «Ακαντέμικ Φιόντοροφ» («Ακαδημαϊκός Φιόντοροφ»), στο οποίο βρίσκονται τα δείγματα που έχουν ληφθεί. Αφηγείται ο Βαλέρι Λουκίν, επικεφαλής της ανταρκτικής αποστολής του Ινστιτούτου Αρκτικής και Ανταρκτικής:

Τα δείγματα αυτά θα πάνε σε εργαστήρια για μικροβιολογικές και χημικές αναλύσεις. Κανείς στον κόσμο δεν είχε πάρει δείγματα νερού από την λίμνη Βοστόκ. Εμείς λαμβάνουμε αυτά τα δείγματα, όμως σε κατεψυγμένη μορφή. Εάν ανακαλύψουμε σε αυτά κάποιους μικροοργανισμούς, τότε μπορεί να έχουμε κάποια νέα στοιχεία για κάποιους άλλους νόμους της εξέλιξης. Διότι οι συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί βρίσκονται εκεί σε ένα φυσικό περιβάλλον, το οποίο δεν εντοπίζεται πουθενά αλλού στον πλανήτη μας.

Η ανάλυση του πάγου μπορεί να αποφέρει ασυνήθιστα αποτελέσματα και θα επιτρέψει να ρίξουμε μια ματιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν της Γης.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν, ότι η εξέταση των δειγμάτων θα επιτρέψει να γίνουν κάποιοι συσχετισμοί με την ιστορία της εξέλιξης ακόμη και σε άλλους πλανήτες, τονίζει η Ταμάρα Χόντζερ, αναπληρωτής επιστημονικός διευθυντής του Λιμνολογικού Ινστιτούτου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών με παράρτημα στη Σιβηρία:

Η μελέτη παρόμοιων λιμνών ευρισκόμενων κάτω από τον πάγο μπορεί να συγκριθεί με αυτό που υπάρχει στον Άρη. Υποθέτουν, ότι στον Άρη υπάρχουν στρώματα πάγου και σε αυτόν τον πλανήτη έχουν ανακαλύψει κάποια μόρια νερού.

Δηλαδή η λίμνη κάτω από το στρώμα πάγου θα βοηθήσει να οικοδομήσουμε υποθέσεις σχετικά με την πορεία της γένεσης της ζωής σε άλλους πλανήτες του Ηλιακού συστήματος.

Η ανάλυση του νερού μπορεί να βρει την απάντηση σε ένα ακόμη σημαντικό ερώτημα, το οποίο αφορά τους αρχαίους μικροοργανισμούς, που υπήρχαν κάποτε στον πλανήτη μας. Η Ανταρκτική παραμένει γεμάτη μυστήρια. Οι Ρώσοι επιστήμονες πλησιάζουν στην αποκάλυψη των μυστικών που κρύβει η μεγαλύτερη λίμνη κάτω από το στρώμα πάγου Βοστόκ. Το κύριο πράγμα σήμερα είναι να μην μολυνθεί το μήκους δυο μέτρων δείγμα από το διαφανή πάγο της λίμνης και να μεταφερθεί στη Ρωσία. Το επόμενο βήμα ανήκει στους επιστήμονες.

ΠΗΓΗ

[Eviri]

Πρώτη φορά διαβάζω μια τέτοια περίπτωση. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό!

Ούτε εγώ το πίστευα όταν το διάβαζα. Τελικά, τίποτα στη φύση δεν είναι αδύνατον.

[Eviri]

Το λουλούδι που «γέννησε» ο σεισμός

Έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των σεισμολόγων Όταν ο σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ έπληξε την πόλη Oλύμπια της Ουάσιγκτον στις..

28 Φεβρουαρίου του 2001, κανείς δεν περίμενε ότι από τη δόνηση θα γεννιόταν ένα λουλούδι. Κι όμως, ο σεισμός με εστιακό βάθος περίπου τριάντα χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης, που κράτησε για μισό λεπτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός τριαντάφυλλου σε ένα εκκρεμές με άμμο, το οποίο βρισκόταν σε κατάστημα. Οι γραμμές που υπάρχουν έξω από το «earthquake rose» (το τριαντάφυλλο του σεισμού) όπως ονομάστηκε, δημιουργήθηκαν όταν κάποιος έθεσε σε κίνηση το εκκρεμές, χωρίς καμία… σεισμική βοήθεια. Το τριαντάφυλλο όμως στο κέντρο είναι αποτέλεσμα της κίνησης από τον σεισμό. Το εντυπωσιακό αυτό τριαντάφυλλο έκανε πολλούς να αναζητήσουν διαφορετικές ερμηνείες για τη δημιουργία του αν και οι γεωφυσικοί και σεισμολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «η κίνηση του σεισμού και η μετακίνηση του εδάφους με συγκεκριμένο τρόπο οδήγησε σε αυτή την εκπληκτική… σύμπτωση της δημιουργίας ενός σχήματος πάνω στην άμμο που μοιάζει τόσο πολύ με τριαντάφυλλο. Θα μπορούσε να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό αν ο σεισμός ήταν διαφορετικός» αναφέρουν οι επιστήμονες.

Πηγή: http://ksipnistere.blogspot.de/2013/01/blog-post_4011.html

[TARA]

Παραφούσκωσε το ηφαίστειο της Σαντορίνης – Οι βίλες «ψήλωσαν» κατά 14 εκατοστά σε 16 μήνες

Μια γιγαντιαία αύξηση του μάγματος κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης εντόπισαν οι επιστήμονες μέσα σε 16 μόλις μήνες, καθώς ο υπόγειος θάλαμος όπου συγκεντρώνονται τα λιωμένα πετρώματα επεκτάθηκε κατά 10 έως και 20 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, ανυψώνοντας ολόκληρο το νησί κατά 1 εκατοστό το μήνα, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις προ μηνών μελέτες που έλεγαν ότι το ηφαίστειο φουσκώνει.

Ειδικότερα, σύμφωνα με επιστήμονες των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Μπρίστολ οι οποίοι συνεργάζονται με το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και το Εργαστήριο Ανώτερης Γεωδαισίας του ΕΜΠ, το μάγμα κάτω από το ενεργό ηφαίστειο της Σαντορίνης φούσκωσε τόσο πολύ ανάμεσα στον Ιανουάριο του 2011 και τον Απρίλιο του 2012 ώστε να έχει πλέον όγκο έως και 15 φορές μεγαλύτερο από τον Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. Μάλιστα, οι επιστήμονες θεωρούν ότι τέτοια αύξηση μάγματος έχει να συμβεί από το 1955, όταν συνέβη η τελευταία έκρηξη του ηφαίστειου της Σαντορίνης.

Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Nature Geoscience από τον καθηγητή ηφαιστειολογίας Ντέηβιντ Πάιλ, την ηφαιστειολόγο Μισέλ Παρκς του Τμήματος Γεωεπιστημών της Οξφόρδης, και την Τζούλιετ Μπιγκς του Τμήματος Γεωεπιστημών του Μπρίστολ. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι τρεις ερευνητές αναφέρουν πως η αύξηση του μαγματικού θαλάμου από την εισροή νέου υλικού οδήγησε σε ανύψωση της επιφάνειας του νησιού από 8 έως και 14 εκατοστά σε μόλις 15 μήνες. Οι υπολογισμοί αυτοί θεωρούνται αρκετά ακριβείς μια και έγιναν με εικόνες από δορυφορικά ραντάρ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Γερμανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (DLR), καθώς και με μετρήσεις GPS από το έδαφος.

Ανησυχούν οι επιστήμονες

Το κεντρικό ερώτημα που απασχολεί τους επιστήμονες είναι πλέον το πότε θα εκραγεί ξανά το ηφαίστειο, του οποίου η έκρηξη το 1600 π.Χ. ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην παγκόσμια ιστορία και οδήγησε σύμφωνα με τα στοιχεία στην καταστροφή του Μινωϊκού Πολιτισμού. Ωστόσο, τα νεότερα στοιχεία δεν είναι ικανά να απαντήσουν σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το ηφαίστειο της κοσμοπολίτικης Σαντορίνης ζωντάνεψε ξανά στις αρχές του 2011. Τότε, ήταν μικρο-σεισμοί που τράβηξαν την προσοχή των επιστημόνων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Μέχρι τότε, και για 25 χρόνια, στην γεμάτη από πολυτελή ξενοδοχεία και ιδιωτικές κατοικίες καλντέρα επικρατούσε ησυχία. Ωστόσο, οι σεισμοί ανησύχησαν τους επιστήμονες καθώς συνοδεύονταν και από άλλες ανησυχητικές ενδείξεις όπως οι αλλαγές στο χρώμα του νερού και η έκλυση αερίων με δυσάρεστη οσμή.

Σε ένα χρόνο το ηφαίστειο μεγάλωσε έως και 20 χρόνια

Τώρα, οι τρεις ερευνητές που δημοσίευσαν την εργασία του στο Nature Geoscience εκτιμούν ότι το νέο μάγμα που συσσωρεύτηκε κάτω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης στη διάρκεια του προηγούμενου έτους και μέχρι τον Απρίλιο του 2012 ισοδυναμεί με περίπου 10 έως 20 έτη ανάπτυξης του ηφαιστείου. Επισημαίνουν όμως πως αυτό δεν σημαίνει ότι επίκειται κάποια έκρηξη, αντίθετα, όπως τονίζουν, η σεισμική δραστηριότητα έχει σαφώς υποχωρήσει κατά τους τελευταίους μήνες.

Οι ίδιοι ερευνητές σημειώνουν ότι το ηφαίστειο της Σαντορίνης εμφανίζει δύο ειδών εκρήξεις στο πέρασμα του χρόνου. Αφενός συμβαίνουν συχνά μικρές εκρήξεις που εκλύουν λάβα και, αφετέρου έχουν καταγραφεί μεγάλες εκρήξεις που συμβαίνουν πολύ πιο σπάνια, ανά περίπου 10.000 έως 30.000 χρόνια. Και οι δύο τύποι εκρήξεων θεωρείτο ότι «εκκολάπτονται» σε ένα ρηχό θάλαμο μάγματος, ο οποίος τροφοδοτείται σε συνεχή βάση από μικρές ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων, οι οποίοι ανεβαίνουν από κάτω προς τα πάνω.

Όμως, όπως αναφέρει η νέα μελέτη, γεωλογικές μελέτες δείχνουν ότι τουλάχιστον το 15% του υλικού που εκτινάχθηκε κατά την Μινωική έκρηξη του ηφαιστείου, έφθασε στον θάλαμο του μάγματος λιγότερο από 100 χρόνια πριν την έκρηξη, δηλαδή όχι σταδιακά και σε βάθος χρόνου, αλλά σε πολύ πιο σύντομο χρόνο.

Διχασμένες οι εκτιμήσεις των επιστημόνων

Σύμφωνα με τους ερευνητές, είτε το ηφαίστειο της Σαντορίνης βρίσκεται στην πιο συνηθισμένη (αργή) φάση συσσώρευσης λάβας, είτε στην πιο σπάνια (και γρήγορη) εκρηκτική φάση του, ο ρηχός θάλαμος του μάγματος τροφοδοτείται περιστασιακά με ταχείας ροής ποσότητες μάγματος. Η χρονική διάρκεια αυτών των περιόδων τροφοδότησης του μάγματος είναι σύντομη σε σχέση με τις ενδιάμεσες περιόδους ηρεμίας, ενώ το πότε θα συμβούν αυτές οι περιστασιακές ανατροφοδοτήσεις, δηλαδή ο χρονισμός τους, εξαρτάται από την υπόγεια δυναμική που αναπτύσσεται στο ακόμα βαθύτερο τμήμα του μάγματος κάτω από τη Σαντορίνη.

Κατά τις πιο πρόσφατες εκρήξεις του ηφαιστείου της Σαντορίνης, στην επιφάνεια έχουν ανέλθει συνήθως δύο διαφορετικά είδη μάγματος, κατά κύριο λόγο δακίτης (λάβα πλούσια σε πυριτία) και δευτερευόντως ανδεσίτης (πιο καυτή λάβα με λιγότερη πυριτία). Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι εκρήξεις εμφανίζονται να πυροδοτούνται από την άνοδο προς την επιφάνεια του ανδεσίτη, ο οποίος «αναμοχλεύει» τον πιο άφθονο δακίτη, δίνοντας έτσι το έναυσμα για την έκρηξη, πιθανώς μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων.

Επειδή όμως, σύμφωνα με τους Βρετανούς γεωεπιστήμονες (στην έρευνα των οποίων συνέβαλαν οι έλληνες ερευνητές Παρασκευή Νομικού, Ξάνθος Παπανικολάου, Δημήτρης Παραδείσης, Κώστας Ραπτάκης και Βαγγέλης Ζαχάρης), η πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει διαρκέσει πολύ περισσότερο χρόνο, γίνεται η υπόθεση ότι τα λιωμένα πετρώματα που συσσωρεύονται τώρα κάτω από τη Σαντορίνη, είναι δακίτες και όχι ανδεσίτες.

Πηγή

Πηγή: http://www.to-parakseno.gr/2013/01/14-16.html#ixzz2IhBDVZAI

[Eviri]

TARA κάθε φορά που διαβάζω κάτι για το ηφαίστειο της Σαντορίνης σε σκέφτομαι.

[Eviri]

Οι ουράνιες δίνες, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και ο Βούδας

Από το exelixeis

Μυστηριώδεις δίνες και φώτα κάνουν τον τελευταίο καιρό την εμφάνισή τους στον ουρανό σε πολλές περιοχές της Γης, προκαλώντας δέος καθώς δίνουν την εντύπωση ότι ανοίγουν ξαφνικά πύλες προς το Σύμπαν. Παρʼ ότι έχουν καταγραφεί σε βίντεο ή φωτογραφίες, κανείς δεν ξέρει τι και πώς τις δημιουργεί. Ή, τουλάχιστον, κανείς δεν παραδέχεται ότι ξέρει!

Στις 17 Δεκεμβρίου, κοντά στην πόλη Palotina στην Βραζιλία εμφανίστηκαν από το πουθενά τεράστιοι πυλώνες φωτός.

Το ανεξήγητο ουράνιο φαινόμενο έσβησε το ίδιο ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί, χωρίς κάποιος να

δώσει μια λογική εξήγηση.

Πριν από λίγες ημέρες, στον πεντακάθαρο ουρανό πάνω από ένα κτίριο στην Άγκυρα της Τουρκίας εμφανίστηκε μια τεράστια φωτεινή δίνη.

Από μέσα βγήκε ένα λευκό UFO, όπως φαίνεται καθαρά στο βίντεο. Το φαινόμενο χάθηκε όταν σκοτείνιασε για τα καλά.

Μια άλλη μυστηριώδης δίνη που θυμίζει τη διπλή έλικα του DNA, αναστάτωσε τους κατοίκους στις περιοχές Kryukovskaya και Savelkinsky της Μόσχας πριν από λίγες ημέρες.

Αλλά και άλλο ένα εντυπωσιακό φάσμα σαν σύννεφο εμφανίστηκε στον ουρανό της Ρωσίας στις 23 Δεκεμβρίου.

Τι θα μπορούσε να είναι αυτά τα ασυνήθιστα φαινόμενα; Αν οι θεάσεις UFO είναι πιο πυκνές τα τελευταία χρόνια, ίσως αυτό οφείλεται στο ότι προχωρά η τεχνολογία των τηλεσκοπίων. Οι ουράνιες δίνες, όμως, είναι ορατές με γυμνό μάτι και θα ήταν πάντα… Άρα, είναι πρόσφατο φαινόμενο. Ανθρώπινο δημιούργημα, ή μήπως όχι;

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πειράματα για κάτι πολύ μεγαλύτερο που πρόκειται να συμβεί.

Αλήθεια, πώς θα αντιδρούσατε αν βλέπατε ένα στόλο διαστημοπλοίων να ξεπηδά ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα;

Κι ακόμη, είστε έτοιμοι να δείτε ταυτόχρονα στον ουρανό χέρι- χέρι τον… Ιησού, τον Μωάμεθ και τον Βούδα;

Στις αμερικανικές στις προεδρικές εκλογές του 2008, το CNN χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την τεχνολογία της ολογραφίας. H ανταποκρίτρια Τζέσικα Γιέλιν που βρισκόταν στο Σικάγο εμφανίστηκε στο στούντιο της Νέας Υόρκης σε μια τρισδιάστατη εικόνα που μετέδιδαν ζωντανά 35 κάμερες οι οποίες τη βιντεοσκοπούσαν από διάφορες γωνίες!

Η τεχνολογία είναι πολύ παλιά, αλλά εξελίσσεται διαρκώς. Θυμηθείτε τα ολογράμματα στον «Πόλεμο των Άστρων» και σε πολλές από τις ταινίες που την ακολούθησαν. Πρόκειται για τρισδιάστατες απεικονίσεις αντικειμένων που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ίπτανται στο χώρο, ότι έχουν δηλαδή βάθος όπως και τα πραγματικά αντικείμενα. Για την κατασκευή τους χρησιμοποιείται ακτινοβολία laser και διάφορα εξαρτήματα σε ειδικές εργαστηριακές διατάξεις. Τα διαπερατά ολογράμματα, γνωστά και ως “rainbow holograms”, είναι διαφανή και για να σχηματιστεί το είδωλο του αντικειμένου πρέπει να φωτίζονται από πίσω επειδή διασπούν τα χρώματα του φωτός. Ανάλογα με το σημείο από το οποίο τα παρατηρούμε, έχουν και διαφορετικό χρωματισμό.

Ένα από τα μεγάλα μυστήρια που διερευνούν οι συνωμοσιολόγοι, είναι το Project Blue Beam (Γαλάζια Δέσμη). Σύμφωνα με θεωρίες που δεν έχουν ποτέ διαψευστεί από επίσημα χείλη, αλλά ούτε και επιβεβαιωθεί, πρόκειται για μια τεχνική εικόνων 3D, με ενιαία δέσμη laser που χωρίζεται σε δύο μέρη.

Το ένα φωτίζει το αντικείμενο και το άλλο αντανακλάται από έναν καθρέφτη σχηματίζοντας έτσι ένα ολόγραμμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει μια τρισδιάστατη εικόνα «ξεγελώντας» τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Αν η μια πηγή βρίσκεται στη Γη –και οι υποστηρικτές της θεωρίας- διατείνονται ότι υποστηρίζεται από το λεγόμενο «υπερόπλο» HAARP, η άλλη πηγή θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στους εκατοντάδες δορυφόρους που ταξιδεύουν στον ουρανό εφοδιασμένοι με τεράστια και πανίσχυρα κάτοπτρα! Οι χημικοί αεροψεκασμοί σε μορφή τρίλιζας στον ουρανό, πέρα από τροποποίηση των καιρικών συνθηκών θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια επιφάνεια κατάλληλη για την προβολή της διαφάνειας!

Το 1994, ο Καναδός δημοσιογράφος Serge Monast υποστήριξε ότι η NASA έχει τοποθετήσει μηχανήματα με ειδικές ακτίνες λέιζερ πάνω σε δορυφόρους της, με σκοπό την προβολή ολογραμμάτων! Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι τέτοιες εικόνες είναι αυτές των UFO που αναπτύσσουν ιλιγγιώδεις ταχύτητες αλλάζοντας πανεύκολα κατευθύνσεις ή εμφανίζονται και εξαφανίζονται ξαφνικά!

Αν όλα αυτά σας φαίνονται απίστευτα, σκεφτείτε ότι η IBM έχει ήδη προγραμματίσει ως το 2015 να ρίξει στην αγορά κινητά τηλέφωνα που προβάλλουν τρισδιάστατα ολογράμματα των συνομιλητών και μπαταρίες που φορτίζουν με απλό… αέρα!

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot.

[riniw]

Μυστήριοι θάνατοι Μέτα την 9/11 ...!!!VIDEO

http://youtu.be/bvay28lZiHU

http://www.katohika.gr

http://periergaa.blogspot.com

ΠΗΓΗ : PERIERGAA:

[riniw]

Το μυστήριο του αριθμού 12!!!

Aπό τους πανάρχαιους χρόνους αποδίδονταν στους αριθμούς μια μυστηριακή σημασία.

Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν πλήρως τα θαυμαστά μυστήρια που ήταν σε...

θέση να αποκαλύψουν οι αριθμοί και ανέπτυξαν μία ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα μαθηματικά.

Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους Αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου, τους Πλανήτες με τα Αστέρια , τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσανε μια μορφή μαντείας.

Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει τη δική του ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια, ο αριθμός Δώδεκα (12) έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ανά την ιστορία και τους λαούς.

Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο κι έχει ένα τέλειο και σημαντικό χαρακτήρα που ήταν από τους πιο αξιοσημείωτους στους αρχαίους πολιτισμούς , έχοντας μία άμεση και εξαρτημένη σχέση με το ζωδιακό καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό είτε ηλιακό ημερολόγιο.

Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα , που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.

Η δωδεκάδα , ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.

Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου.

Οι Σουμέριοι ιερείς αστρονόμοι ήταν και οι πρώτοι που διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάνα. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού , μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού.

Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών , ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών.

Αυτό φαίνεται και στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο, αλλά μόνο στην εποχή του βασιλιά Χαμουραμπί (1955-1913 π.Χ) επιβλήθηκε ομοιομορφία στο ημερολόγιο και δόθηκαν στους μήνες ονόματα , τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα παραφθαρμένα στο εβραϊκό ,στο συριακό και στο λιβανέζικο ημερολόγιο.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν στο κεφάλι τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν αντίστοιχα ένα αστέρι.

Στην Κίνα ο Ζωδιακός Κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί αστρική επίδραση για ένα χρόνο.

yousay.grhttp://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Το μυστήριο του αριθμού 12!!!

[Eviri]

Λονδίνο 1837 - Το πλάσμα που χανόταν στο σκοτάδι

Μια ιστορία που έρχεται από το παρελθόν. Την Αγγλία του 1837. Γεγονότα τόσο έντονα γι' αυτούς που τα έζησαν αλλά και αυτούς που τα παρακολούθησαν. Και δύσκολα θα αμφισβητηθούν αφού καταγράφηκαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.

Όλα ξεκίνησαν στο σκοτεινό και ομιχλώδες Λονδίνο του 1837. Οι μαρτυρίες έχουν δύο όψεις, που μπορεί όχι να περιπλέκουν το μυστήριο, αλλά να το επεκτείνουν. Έτσι άλλοι μάρτυρες περιέγραφαν ένα αποκρουστικό πλάσμα με φτερά και κέρατα, ενώ άλλοι για έναν ιδιαίτερα δυνατό άνθρωπο, με κανονικό ακριβό ντύσιμο, αλλά αυτοί που τον πλησίασαν εύκολα διέκριναν την κομμένη διχαλωτή

γλώσσα του, τα μάτια που σχεδόν έβγαζαν φωτιά αλλά και ένα αλλόκοτο πρόσωπο κάτω από αυτό το ντύσιμο. Ο "διάβολος". Και στις δύο περιπτώσεις αυτή τη λέξη χρησιμοποίησαν οι μάρτυρες. Αρχικά το πλάσμα επιτέθηκε στην Polly Adams, κόρη αγροτικής οικογένεια που προσπάθησε να ξεφύγει από την μιζέρια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, εργαζόμενη σε ένα μπαρ του νότιου Λονδίνου. Λίγο αργότερα επίθεση δέχτηκε μια δεύτερη γυναίκα στο νεκροταφείο του Clapham. Για χρόνια οι κάτοικοι της Αγγλία και ειδικά του Λονδίνου ζούσαν με τον φόβο που σκέπαζε κάθε σκοτεινό, ανήλιο και αφώτιστο δρομάκι της πρωτεύουσας, ενώ δεκάδες από αυτούς κατέφευγαν στα αστυνομικά τμήματα με εμφανή τα σημάδια πάνω τους από τις επιθέσεις του πλάσματος. Πολλά από τα θύματα είχαν τραυματιστεί ιδιαίτερα βαριά, από τα κοφτερά νύχια, ενός δαίμονα που χτυπούσε και εξαφανιζόταν μέσα στο σκοτάδι, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μεγάλα άλματα που τον έφερναν με μοναδική ευκολία στις ταράτσες των οικημάτων.

Ήταν τέτοια η σωρεία των περιστατικών και το κλίμα του φόβου που σκέπαζε την πόλη, που ανάγκασε τον δήμαρχο Λόρδο Sir John Cowan, να μιλήσει ανοιχτά στους κατοίκους και αποδεχόμενος πλήρως τα περιστατικά τους συνέστησε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις τους, ειδικά τις βραδινές ώρες. Μάλιστα στάθηκε σε συγκεκριμένες αναφορές της αστυνομίας που περιέγραφαν το αλλόκοτο πλάσμα αλλά και τον άνθρωπο με τα έντονα "διαβολικά" χαρακτηριστικά. Μετά την δημόσια αποδοχή της κατάστασης και άλλοι κάτοικοι που μέχρι εκείνη την στιγμή κρατούσαν κρυφές τις δικές τους εμπειρίες, κατέκλυσαν τα αστυνομικά τμήματα αναφέροντάς τες. Όλες είχαν μια διαφορετικότητα (κάθε μια είχε την μοναδικότητά της) αλλά, και εδώ είναι το σημαντικό, ταίριαζαν απόλυτα με τις περιγραφές αυτού που τους επιτέθηκε. Με μια από τις δύο μορφές του. Οι περιγραφές δεν χωρούσαν αμφιβολία, και όλα κατέληγαν στο ότι κάτι το μυστηριώδες αλλά και επικίνδυνο συνέβαινε.

Μερικές εβδομάδες αργότερα από τα πρώτα περιστατικά , την παγωμένη νύκτα της 23 Φεβρουαρίου, μια νεαρή κοπέλα, η Jane Alsop, που έμενε σε συνοικία του Λονδίνου μαζί με τον πατέρα της και τις δύο αδερφές της, άκουσε έντονα χτυπήματα στην πόρτα. Είδε κάποια σκιά έξω από αυτή, και πριν ανοίξει πήρε απάντηση στο ερώτημά της " ποιός είναι " από μια περίεργη φωνή να συστήνεται σαν αστυνομικός να έχει συλλάβει το πλάσμα και να ζητά βοήθεια. Όταν η κοπέλα κρατώντας ένα κερί στο χέρι της άνοιξε την πόρτα, δέχτηκε άγρια επίθεση από το πλάσμα, που την πλήγωσε σε όλο το σώμα με τα κοφτερά νύχια του. Είχε βαθιές σχισμές κάτω από τα κομματιασμένα της ρούχα, αλλά και βαθιές πληγές στην περιοχή του λαιμού. Μια από τις αδελφές της έντρομη πετάχτηκε στο δρόμο, και με ουρλιαχτά πανικού και υστερίας κάλεσε σε βοήθεια. Ένα πλήθος που συγκεντρώθηκε από τα παρακείμενα σπίτια έφτασε στο σημείο και κινήθηκε προς το πλάσμα για να αποσπάσει την κοπέλα. Αυτό, σαν να φορούσε στα πόδια του "παπούτσια με ελατήρια" κατάφερε να απομακρυνθεί με τεράστια άλματα στις στέγες των σπιτιών και χάθηκε στο σκοτάδι αφήνοντας άφωνους τους συγκεντρωμένους.

Η Jane Alsop περιέγραψε αργότερα στους αστυνομικούς αυτό που της επιτέθηκε, αναφέροντας ένα φθαρμένο κάλυμμα που φορούσε στο κεφάλι του, χωρίς όμως να κρύβει το πρόσωπο, ένα λευκό στενό πουκάμισο κάτω από μια μαύρη σαν από μουσαμά επένδυση. Το πρόσωπό του ήταν φρικιαστικό, αλλόκοτο, όχι ανθρώπινο, τα χέρια του κατέληγαν σε νύχια μεγάλα, γαμψά και ιδιαίτερα κοφτερά όπως μαρτυρούσαν και οι βαθιές σχισμές στο σώμα της, ενώ τα μάτια του κόκκινα σαν της φωτιάς πετούσαν μπλε και άσπρες φλόγες.

Η Jane Alsop ήταν ένα από τα δεκάδες θύματα των επιθέσεων που είχαν μεταξύ τους και ομοιότητες αλλά και διαφορές. Ανάμεσα στις περιπτώσεις που ξεχωρίζουν είναι η επίθεση που δέχτηκαν δύο κοπέλες ενώ περπατούσαν την οδό Limehouse. Η μία από τις δύο, η δεκαοχτάχρονη Lucy Elbert, κατά την στιγμή εκείνη δέχτηκε στο πρόσωπό της μπλε φλόγες που ξεπήδησαν από τα μάτια του πλάσματος, με αποτέλεσμα την τύφλωσή της.

Η εμφανίσεις συνεχίστηκαν, και ομαδικές θεάσεις έγιναν πάνω στη στέγη μιας εκκλησίας όπως και στον πύργο του Λονδίνου. Η άγνωστη, μυστηριώδης αυτή οντότητα, σκορπούσε τον φόβο και τον πανικό στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας τις δεκαετίες του 1860 και 1870 ( ειδικά στο Midlands). Το 1860 σύμφωνα με μια αστυνομική έκθεση το πλάσμα στριμώχθηκε από ένα όχλο, αλλά κατάφερε να ξεφύγει με ένα και μόνο απίστευτο άλμα πολλών μέτρων πάνα από τα κεφάλια των διωκτών του. Το 1870 καταφέρνει να ξεφύγει από παγίδα του στρατού πηδώντας πάνω από μεγάλα εμπόδια ( κιβώτια) που στήθηκαν για την σύλληψή του, ενώ ένα βράδυ του 1877 η αστυνομία του Λονδίνου παρόλο που το πυροβόλησε δεν κατάφερε κάτι. Η τελευταία φορά που είναι βεβαιωμένη η εμφάνισή του, είναι το Σεπτέμβριο του 1904 στο Λίβερπουλ, όταν έκπληκτοι οι κάτοικοι το είδαν να πηδά τόσο από το ένα κτίριο στο διπλανό του, όσο και στα απέναντι κατά μήκος της οδού William Henry. Κάθε φορά που η αστυνομία, ο στρατός ή και ομάδες πολιτών πλησίαζαν στην σύλληψή του, αυτό απλά χανόταν με τεράστια άλματα στο σκοτάδι.

Λέγεται ότι οι εμφανίσεις συνεχίστηκαν μέχρι τον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται.

Η ύπαρξη αυτής της οντότητας ( ή ότι μπορεί να ήταν), επιβεβαιώνεται τόσο από τα αρχεία της αστυνομία των πόλεων της Αγγλίας όπου συνέβαιναν τα περιστατικά, όσο και από τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής.

-->

Και σίγουρα ήταν αληθινά τα περιστατικά αυτά, αλλιώς θα έπρεπε να μιλήσουμε για ομαδική υστερία, και ομαδικές οπτασίες, που συνοδεύονταν από σωρεία αυτοτραυματισμών. Πράγματα αδιανόητα για μια χώρα που δύσκολα θα κινητοποιούσε στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για κάτι που δεν θα υπήρχε, δεν θα τρόμαζε, δε θα φόβιζε, δε θα πανικόβαλε...

http://3otiko.blogspot.com

Από το kykeon

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[Eviri]

Μυστήριοι θάνατοι Μέτα την 9/11 ...!!!VIDEO

http://www.katohika.gr

Αλήθεια, από το Υπουργείο Παιδείας δε βλέπουν τι υλικό δίνουν στα ελληνικά σχολεία για να διδαχθούν τα παιδιά μας;

Ή μήπως τελικά το βλέπουν πάρα πολύ καλά και κατόπιν προσεκτικής επιλογής πριν το δώσουν το Σεπτέμβριο;

Στο τέλος θα καταλήξουμε στο Κρυφό Σχολειό με αυτά που βλέπουμε κι ακούμε.

[riniw]

Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas

Για περισσότερα από 40 χρόνια, μυστήριο καλύπτει την επονομαζόμενη φυλή Dzopas...

που εντοπίζεται κάπου στα σύνορα μεταξύ Κίνας και Θιβέτ. Εξωγήινοι που ζουν πλάι μας ή απλά μια πολύ διαφορετική από εμάς φυλή;

Οι Dzopas βρέθηκαν να κατέχουν τον παραπάνω δίσκο από μια συλλογή 716 δίσκων. Οι δίσκοι αυτοί ονομάζονται τα εξωγήινα πιάτα με τα Ελληνικά γράμματα. Η χρονολογία κατασκευής του δίσκου είναι χιλιάδες χρόνια προ Χριστού.

Το υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένος ο δίσκος είναι άγνωστο. Δεν υπάρχει τέτοιο υλικό στη γη. Είναι πιο σκληρό κι από το διαμάντι.

Η φυλή των Dzopas του Θιβέτ μιλάει για τον πλανήτη «Ε» και περιγράφουν τον Σείριο, ενώ λένε για τον λαό του Ηλίου τους Έλληνες.

Ο δίσκος των Dzopas κάθε μισή ώρα χάνει βάρος το οποίο ανακτεί την άλλη μισή ώρα, και από το εσωτερικό του εκπέμπει παράξενους ήχους. Ο αρχηγός των Dzopas είπε στους επιστήμονες που μελετούν το δίσκο ότι το 25.000 π.Χ. περίπου, οι κάτοικοι του πλανήτη «Ε», οι Έλληνες , κατέκτησαν τη γη που είχε βαρύτητα διπλάσια από αυτή του δικού τους πλανήτη. Στο δίσκο διακρίνεται ένας εξωγήινος ένας κάστορας και ένα σαυροειδές

Στα βουνά Bayankara - Ula στα σύνορα Κίνας και Θιβέτ, μια ομάδα αρχαιολόγων διερευνά εξονυχιστικά ένα δίκτυο πολύπλοκων σπηλιών που συνδέονται μεταξύ τους με στοές όταν βρίσκεται μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Μέσα στις σπηλιές βρίσκουν μια ατέλειωτη σειρά τάφων, ο ένας δίπλα από τον άλλον, όπου οι σκελετοί ανταποκρίνονται σε πλάσματα με ανώτερο ύψος 1,30 μ. και με ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό: υπερμεγέθη κρανία.

Οι πρώτες σκέψεις που ακολούθησαν ήταν να πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή είδος πιθήκου. Ένας όμως από τους επικεφαλής της αποστολής, ο Κινέζος αρχαιολόγος Δρ. Chi Pu Tei, απέκλεισε αυτή την θεωρία, με το σκεπτικό ότι είναι αδιανόητο οι πίθηκοι να θάβονται ο ένας δίπλα στον άλλο.

Τα μέλη της αποστολής συνέχισαν την αναζήτηση και την εξερεύνηση των στοών, όταν μια δεύτερη έκπληξη ήρθε να προστεθεί στην προηγούμενη. Δίπλα από ένα θαμμένο σκελετό ένας μεγάλος πέτρινος δίσκος με μια τρύπα στο κέντρο του. Ο μισός ήταν θαμμένος στο έδαφος και ο υπόλοιπος ξεχώριζε πάνω από αυτό. Το δεύτερο αυτό εύρημα ήρθε να κορυφώσει το μυστήριο, για το τι τελικά ήταν όλο αυτό που είχαν ανακαλύψει.

Γύρω από την τρύπα υπήρχε μια σπειροειδής χάραξη που στο πλαίσιό της ακτινοβολούσε, και που μια προσεκτικότερη ματιά έδειχνε ότι στο εσωτερικό της υπήρχε μια σειρά από γραφικούς χαρακτήρες (σαν ιερογλυφικά), που έδιναν την εντύπωση ενός κειμένου. Έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι μαζί με κάθε νεκρό έχει θαφτεί και ένας τέτοιος δίσκος. Συνολικά ο αριθμός τους είναι 716.

Οι δίσκοι που βρέθηκαν μέσα στους τάφους

Παράλληλα, μέσα στις σπηλιές και πάνω στα πετρώματα βρέθηκαν πλήθος από χαράξεις συμβόλων και παραστάσεων πλανητών που περιέπλεξαν το μυστήριο. Φαίνεται ότι αυτοί που τις δημιούργησαν ήθελαν να αποδώσουν την κίνηση του ήλιου, της σελήνης καθώς και πλήθος άλλων ουράνιων σωμάτων που τα ένωναν μεταξύ τους με μια λεπτή χάραξη, προφανώς για να συμβολίσουν την αλληλεπίδρασή τους.

Η αδυναμία επί 20 χρόνια να κατανοηθεί το τι ήταν αυτό που βρέθηκε (τόσο οι σκελετοί όσο και οι δίσκοι ), ατόνησε το όποιο ενδιαφέρον γι΄ αυτήν την ανακάλυψη και οι δίσκοι περιέπεσαν συσσωρευμένοι σε μια γωνιά στο μουσείο του Πεκίνου. Το επόμενο όμως διάστημα ένας καθηγητής, ο Δρ. Tsum Um Nui, εργάστηκε σχολαστικά πάνω στους δίσκους, και όπως αργότερα ισχυρίστηκε πως εξετάζοντας τους περισσότερους από αυτούς και συνδέοντας με την δική του μέθοδο το περιεχόμενο τους, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τα σύμβολα της ιερογλυφικής μορφής (ίσως γραφής), που βρίσκονταν μέσα στις αυλακώσεις.

Ο Δρ. Tsum Um Nui ζήτησε το 1963 την άδεια από την Ακαδημία του Πεκίνου να δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, αλλά κάτι τέτοιο του απαγορεύτηκε. Δύο όμως χρόνια αργότερα, το 1965 δόθηκε η άδεια στον καθηγητή και στους τέσσερις συνεργάτες του να τα δημοσιοποιήσουν.

Η ανακοίνωσή τους εξέπληξε, καθώς αυτά ανάγουν σε μια ιστορία πριν 12000 χρόνια και κάνουν λόγο για το πέρασμα μια εξωγήινης φυλής από τον πλανήτη μας, τους Dzopas και την αναγκαστική κατοίκησή της σ΄ αυτόν. Αρχικά, οι κάτοικοι της περιοχής πανικοβλήθηκαν στην θέα αυτών των άγνωστων εισβολέων που ήρθαν με ένα ιπτάμενο όχημα ξεπροβάλλοντας μέσα από τα σύννεφα και πανικόβλητοι κατέφυγαν στις βαθιές σπηλιές των βουνών για να προφυλαχθούν.

Μάλιστα μέσα στα κείμενα αναφερόταν ότι σε πολλές περιπτώσεις με την παρεξηγημένη αίσθηση του κινδύνου που νόμιζαν ότι διέτρεχαν οι ντόπιοι επιτέθηκαν και θανάτωσαν κάποιους από αυτούς. Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκαν ότι η παρουσία των ξένων δεν ήταν απειλή και αποδέχτηκαν την συνύπαρξη μαζί τους.

Οι δίσκοι "μιλούν" για την αιώνια καταδίκη που ένιωθαν για τους εαυτούς τους αυτοί οι επισκέπτες καθώς θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν θα είχαν ποτέ την δυνατότητα να γυρίσουν στον πλανήτη τους, ύστερα από την καταστροφή του οχήματος που επέβαιναν.

Οι ερευνητές δεν στάθηκαν μόνο στην αποκρυπτογράφηση των κειμένων των δίσκων, αλλά με συνεχείς επισκέψεις στην περιοχή των βουνών Bayankara Ula, προσπάθησαν να συγκεντρώσουν - αν υπήρχαν - ανεξάρτητες πληροφορίες και στοιχεία για το αντικείμενο της αναζήτησής τους. Και πράγματι, ακόμα και εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήταν σε γνώση των κατοίκων των χωριών που κρέμονταν στις πλαγιές των βουνών, ο μύθος για τα άγνωστα άτομα που ήρθαν από ψηλά.

Το μακρινό παρελθόν δεν έσβησε τον μύθο για τα κοντά, αδύναμα, κίτρινου δέρματος πλάσματα που στην αρχή τρομοκράτησαν αλλά αργότερα έζησαν αρμονικά με τις άλλες φυλές των βουνών. Διακρίνονταν για την άσχημη έως απωθητική εμφάνισή τους, με κυριότερα χαρακτηριστικά, το πολύ μεγάλο κρανίο και τα πολύ κοντά σώματα. Και ήρθε η ανακάλυψη των σκελετών για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του μύθου, και να δημιουργεί ουσιαστικά ερωτήματα για το αν πρέπει να αναφερόμαστε σε μύθο ή ένα ιστορικό γεγονός.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την ομάδα του Δρ. Tsum Um Nui ήρθε να ταράξει αρνητικά τα νερά στους επιστημονικούς κύκλους. Ο καθηγητής και η ομάδα του τέθηκαν στο περιθώριο, χλευάστηκαν και διαπομπεύτηκαν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο καθηγητής Tsum εγκατέλειψε την Κίνα και κατέφυγε στην Ιαπωνία όπου και πέθανε το 1965.

Το τέλος του καθηγητή Tsum δεν έκλεισε το θέμα παρά την αδιαφορία του Κινεζικού κατεστημένου. Σοβιετικοί επιστήμονες είδαν τους δίσκους στο μουσείο της Κίνας, και ζήτησαν κάποιους από αυτούς να τους πάρουν στη Μόσχα για περισσότερες έρευνες και αναλύσεις. Η Κίνα δέχτηκε το αίτημα, έστειλε μερικούς από τους δίσκους (προφανώς υπήρξε ανταλλαγή ευρημάτων), και οι Σοβιετικοί προέβησαν σε σχολαστικές και λεπτομερείς έρευνες. Αφού προχώρησαν σε μια προσεκτική και λεπτομερή αποκόλληση όλων των ξένων σωμάτων που με την πάροδο των αιώνων "κάθισαν " πάνω στους δίσκους, τους τοποθέτησαν πάνω σε μια ειδική περιστρεφόμενη πλάκα.

Όπως καταγράφτηκε, οι δίσκοι άρχισαν να πάλλονται έντονα και να παράγουν ήχους με έναν ασυνήθιστο ρυθμό, κάτι που έδινε την εντύπωση ότι μέσα από τους δίσκους περνούσε ηλεκτρισμός. Μέρος των ερευνών και των πειραμάτων από τους Σοβιετικούς δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σπούτκιν από τον Δρ. Vyatchslav Saizev, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι οι δίσκοι των Dzopas πρέπει να ήταν μέρος ενός ευρύτερου ηλεκτρικού κυκλώματος άγνωστης χρήσης, και κάποια στιγμή εκτέθηκαν σε υψηλές τάσεις, στα πλαίσια της λειτουργίας του.

Ήταν αρκετοί οι ερευνητές που προσπάθησαν να εξετάσουν και να ερμηνεύσουν τους δίσκους των Dzopas, και να ανακαλύψουν το βαθύ παρελθόν αυτής της μυστηριώδους φυλής. Σκόνταφταν όμως σε αυτή την προσπάθειά τους, στο κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας και στο απομονωτισμό της επιστημονικής έρευνας, που ακολουθούσε και αυτή την μοναχική πορεία της χώρας σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής της ζωής.

Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολήθηκαν (στα περιθώρια που τους άφηνε το καθεστώς και πάντα με βάση ότι το Κινεζικό επιστημονικό κατεστημένο έκανε τα πάντα τόσο για να διαψεύσει όσο και να εξαφανίσει τελείως τα ίχνη των δίσκων και της ανακάλυψης των σκελετών), περιλαμβάνονται ο μηχανικός ο Αυστριακός μηχανικός Ερνεστ Βέγκερερ (φωτογράφισε το 1974 δύο δίσκους στο μουσείο Μπάνπο στην πόλη Ζιάν), και ο Ελβετός συγγραφέας Εριχ Φον Νταίνεκεν , που μέσα από τα έργα του δίνει νέες διαστάσεις στην ήδη υπάρχουσα πίστη σε μεγάλη μερίδα των λαών, περί ύπαρξη άλλων κατοικημένων πλανητών και επίσκεψη κάποιων από τους κατοίκους τους στη γη.

Μια σημαντική ανακάλυψη που συνδέθηκε άμεσα με την φυλή των Dzopas έγινε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο Άγγλος αρχαιολόγος Δρ. Κ.Ρ.΄Έβανς πήρε στα χέρια του μέσω του Πολωνού καθηγητή Λόλαντορφ έναν δίσκο από πέτρα ακτίνας 12 εκ. και πάχους 5 εκ. (βρέθηκε στην Μυσώρη της Ινδίας) κατασκευασμένος από σκληρότατο πέτρωμα και στη σπειροειδή χάραξη που είχε διέκρινε παραστάσεις, ανθρώπων, ερπετοειδών πλασμάτων, και μια σειρά γραμμάτων, μιας άγνωστης γραφής που θύμιζε όμως σε πολλά σημεία της διάφορες Ελληνικές. Ο Πολωνός καθηγητής είπε στον Έβανς ότι η πέτρα αυτή προερχόταν από μια άγνωστη και μυστηριώδη φυλή που κατοικούσε στην οροσειρά της Bayankara Ula, στα σύνορα της Κίνας με το Θιβέτ.

Ο Έβανς, εντυπωσιασμένος και με μεγάλο πάθος για την έρευνα και την αναζήτηση άγνωστων πολιτισμών, ήταν από αυτούς που επισκέφτηκαν την περιοχή. Μετέβη σ' αυτή το 1947. Αν και είχε την υποστήριξη του 12 χρονου τότε Λάμα, που του έδωσε εφόδια και συνοδεία ανδρών, εγκαταλείφθηκε στην πορεία από αυτούς, αλλά κατάφερε μόνος του, μέσα από αντιξοότητες και κακουχίες να φτάσει τον στόχο του και να αντικρίσει του κατοίκους αυτής την άγνωστης φυλής, σε απρόσιτα σημεία της οροσειράς. Κατοίκους που το ύψος τους έφτανε μόλις το 1,30 μ.

Ο Έβανς συμβίωσε για αρκετό διάστημα μαζί τους, έμαθε την γλώσσα τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μάθει πολλά για την ιστορία αυτής της φυλής, και να μπορέσει να ακούσει από τον θρησκευτικό της ηγέτη Lourgan La, για τα δύο ταξίδια που πραγματοποίησαν οι προγονοί τους από τον δικό τους πλανήτη στη γη. Το ένα πριν από 20.000 χρόνια, και το άλλο το 1014 μ,χ. Το δεύτερο ήταν και το μοιραίο γι' αυτούς, αφού η καταστροφή του διαστημόπλοιού τους, τους παγίδευσε για πάντα στην γη. Οι Ντζόπας αναβίωσαν στον βαθμό που μπόρεσαν τον πολιτισμό τους, και οι απόγονοί τους είναι οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού.

Ο Έβανς, όταν ανέβαινε τις ψηλές οροσειρές για να φτάσει στο όνειρό του, αρχικά είχε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς του για αυτό που θα συναντούσε. Στον γυρισμό όμως και με τα όσα άκουσε και είδε στην διάρκεια αυτής της μοναδικής, συγκλονιστικής εμπειρίας του, είχε βαθιά πια μέσα του την πεποίθηση για την αλήθεια της ιστορίας και του παρελθόντος των Dzopas.

Η διαφοροποίηση στις χρονικές στιγμές που πραγματοποιήθηκαν οι αποστολές των Dzopas στην γη, όπως ήξερε μέχρι εκείνη την ώρα (και η αναφορά δύο αποστολών), δεν κλόνισε αυτήν του την πεποίθηση, καθώς εκτίμησε ότι το μακρό χρονικό διάστημα που συνέβησαν ήταν πολύ πιθανό να έχει μπερδέψει τα γεγονότα στο πέρασμα τους από γενιά σε γενιά (αυτή η διαφοροποίηση ήταν και η αιτία κάποιοι ερευνητές να μιλούν για δύο διαφορετικές φυλές).

Τα όσα αφηγήθηκε ο Έβανς, αμφισβητήθηκαν έντονα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για προϊόν της φαντασίας του. Πάντως σε αναπάντητο ερώτημα εξακολουθεί να μένει η φωτογραφία που βρέθηκε μετά τον θάνατό του, ανάμεσα στα συγγράμματα του, που φαίνεται να εικονίζει ένα κοντόσωμο περίεργο ζευγάρι που το είχε σημειώσει σαν το βασιλικό ζεύγος της μυστηριώδους φυλής (ο άνδρας 1,20 μ. ψηλός περίπου και η γυναίκα 1,10).

Η φωτογραφία του Έβανς

Σε εργαστηριακό επίπεδο ο Εβανς χρησιμοποίησε σε μια σειρά πειραμάτων τον δίσκο, όπου έκπληκτος διαπίστωσε ότι αυτό το μυστηριώδες, ερχόμενο από το παρελθόν αντικείμενο ( η ηλικία του προσδιορίστηκε σε χιλιάδες χρόνια ), δεν είχε σταθερό βάρος αλλά αυτό αυξομειωνόταν με μια συχνότητα που έκλεινε κύκλο περίπου κάθε τρισήμισι ώρες. Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν 4 χρόνια μετά το θάνατο του, το 1978, σε μια μελέτη υπό το τίτλο "Η εξορία των θεών του ήλιου".

Το μυστήριο της φυλής των Dzopas, εξακολουθεί να παραμένει και αυτό διότι στην ανθρωπογεωγραφία της Κινεζικής επικράτειας, η φυλή αυτή φαίνεται σαν να μην υπάρχει. Αυτό όμως δεν σημαίνει άρνηση και αποκλεισμό της ύπαρξή της από τους ερευνητές, καθώς δεν είναι η μόνη φυλή που από την πλευρά της Κινεζικής κυβέρνησης τυγχάνει για λόγους εθνολογικούς αυτής της αντιμετώπισης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη μόλις το 1995 μια ανύπαρκτης και άγνωστης μέχρι εκείνη την στιγμή φυλής με πληθυσμό 120 ατόμων και με ύψος 0,65 έως 1 μέτρο. Και αυτή η φυλή βρέθηκε στο ίδια περιοχή που φαίνεται να ζουν και οι απόγονοι των Dzopaz. Την οροσειρά Bayankara-Ula.

Αν και oi ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν απλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τις θάλασσες, τα ψηλά βουνά, τις ερήμους, τα βαθιά δάση, τις αφιλόξενες ζούγκλες και τα απομακρυσμένα νησιά, εν τούτοις οι ερευνητές επιστήμονες και ανθρωπολόγοι, βρίσκονται πολύ συχνά απέναντι σε εκπληκτικές ανακαλύψεις. Άγνωστες φυλές, διαφορετικοί άνθρωποι, ξεχωριστοί πολιτισμοί, που πολλοί από αυτούς κρύβουν ερμητικά κλεισμένα και ασφυκτικά φυλαγμένα τα μυστικά τους.

Μυστικά που αν κάποια στιγμή αποκρυπτογραφηθούν, ίσως αλλάξει όλη η γνώση για την ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορία του πλανήτη μας όπως την ξέραμε μέχρι τώρα. Ίσως η μυστηριώδης φυλή των Dzopas αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς κρίκους σε αυτή την εξέλιξη, και ταυτόχρονα την πιστοποίηση για την ύπαρξη και ενός ακόμα είδους ευφυούς πλάσματος πάνω στον πλανήτη μας. Που συμβιώνει δίπλα μας, μαζί μας, για χιλιάδες χρόνια...

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas