ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

http://periergaa.blogspot.com/2012/03/dna_16.html

[Eviri]

Το θανατηφόρο κτύπημα απο τον Ήλιο - Ένα συγκλονιστικό βίντεο (Ελληνικοί υπότιτλοι)

Σημείωσης Αντιπληροφόρησης: Παρ'όλο που τα προγράμματα υπεραισθητικής αντίληψης είναι γνωστό οτι έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία απο τις μυστικές υπηρεσίες πολλών κρατών και δεν αμφισβητείται η ύπαρξή τους, το συγκεκριμένο πρόγραμμα του πρώην ταγματάρχη του Αμερικανικού Στρατού, Ed Dames, μπορεί να αποτελεί μέρος ενός προγράμματος για την προώθηση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.

Μην ξεχνάτε άλλωστε το Blue Beam Project που λέει οτι θα

χρησιμοποιηθούν Ολογράμματα με εξηγήϊνα σκάφη ή κάποια εξωτερική απειλή προς την ανθρωπότητα όπως μια καταστροφή απο τον Ήλιο, προκειμένου οι Παγκοσμιοποιητές - Διεθνείς Τραπεζίτες να πετύχουν τους στόχους τους για Παγκόσμια Κυβέρνηση. Διαβάστε εδω σχετικό μας άρθρο..

Οπότε πρέπει να είμαστε πολλοί προσεκτικοί με τις πληροφορίες που διαρρέουν προς εμάς για επικείμενες καταστροφές. Σίγουρα παγκόσμιας κλίμακας καταστροφές έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν. Σίγουρα αυτοί που διοικούν την ανθρωπότητα και έχουν πρόσβαση σε απόκρυφες γνώσεις γνωρίζουν πολύ περισσότερα για το θέμα. Εμείς όμως δεν έχουμε την δυνατότητα να διασταυρώσουμε με πρωτογενή στοιχεία το αν και πότε θα γίνει μια καταστροφή.

Μεταφράσαμε το βίντεο αυτό των 38 λεπτών για να μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του..

Kh3M5jarryk

ZQ6Q7ORSzMM

uS5qBJMoJhw&NR

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot.

[Eviri]

Ο υπολογιστής του Μίνωα!

(σ.σ.Yπάρχει και κάτι πολύ εκπληκτικό στο εύρημα.Ο υπολογιστής αυτός είναι μια μινιατούρα ακριβείας του Στόουνχεντζ άλλα και του ναού των Δελφών!!Στο Στουνχεντζ επίσης έχουν βρεθεί χαραγμένα Μινωικά σύμβολά,αν αυτό λέει κάτι...

Επίσης ο υπολογιστής διαθέτει αστρονομικές γνώσεις ,παλαιότερες κατα μία χιλιετία περίπου από αυτές των Βαβυλώνιων και των Χαλδαίων που υποτίθεται ότι μας είχαν δανείσει.Τελικά κάτι τέτοια μικρά ευρήματα έρχονται,και γυρίζουν

ανάποδα όλη την ιστορία της επιστήμης..

Ένας ερευνητής από την Κρήτη, υποστηρίζει πως ο πρώτος υπολογιστής, λειτούργησε στον Μινωικό πολιτισμό.

Ο κ. Μηνάς Τσικριτζής, μάλιστα, ισχυρίζεται πως τον έχει θέσει σε λειτουργία και πως μετά από μια ολική σεληνιακή έκλειψη που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου του 2010, ανακάλυψε πως μπορούν να προβλεφθούν όλες οι εκλείψεις που θα συμβούν μέχρι το 2018.

Πρόκειται για έναν ακτινωτό κύκλο, που φέρει πάνω του τα σύμβολα του Ηλίου και της Σελήνης. Σύμφωνα με τον ερευνητή, η ανακάλυψη λογίζεται πως έγινε 1.400 χρόνια πριν την ανακάλυψη του μηχανισμού των Αντικυθήρων.

Ο ακτινωτός κύκλος, εκτιμάται πως είναι η «μήτρα» του υπολογιστή. Έχει 25 τριγωνικές ακτίνες, που η καθεμία ισοδυναμεί με ένα 15νθήμερο. Εσωτερικά ο κύκλος χωρίζεται από δύο ημικύκλια που έχουν 29 και 30 χαράξεις αντίστοιχα. Έτσι συμβολίζονται δύο σεληνιακοί μήνες 29 και 30 ημερών.

Από τη μελέτη του επιστήμονα, σύμφωνα με όσα είπε ο ίδιος στο «Εθνος», υπολογίζεται πως ο «υπολογιστής» βοηθούσε τους Μινωίτες να προβλέπουν και να καταγράφουν τις εκλείψεις της σελήνης και του Ήλιου. Μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και σαν ρολόι, αλλά και σαν όργανο προσδιορισμού γεωγραφικού πλάτους.

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[Eviri]

ΑΡΑΒΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ – ΟΙ ΓΗΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΖΊΝΙ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ…

Αραβία η Γη του πυρωμένου ανέμου, των ερήμων και των Νομάδων, τι είναι αυτό άραγε που γοητεύει τον δυτικό άνθρωπο από τις τραχιές εκείνες χώρες της ανατολής με τα, πολλές φορές, σκληρά έθιμα και τους παράξενους εξωτικούς σχεδόν τρόπους;

Η απάντηση είναι απλή, από την στιγμή φυσικά που θα την σκεφτεί κανείς, η Μαγεία, οι μύθοι και οι θρύλοι των πονηρών Τζίνι, των πνευμάτων που καβαλάνε τον άνεμο και ταξιδεύουν στις καυτές ερήμους και στις πλινθόχτιστες αραβικές πόλεις. Ήμουν 17 χρονών όταν ταξίδεψα στην Δαμασκό και από εκεί στην Αρχαία Πόλη, δευτερεύουσα κωμόπολη σήμερα, Χαλέπι. Η Ελληνική Ονομασία της Αλεπού, παραπέμπει στο μικρόσωμο αρπακτικό εκείνο ζώο που περιπλανιέται στις ερήμους, πόλη μικρή αλλά με ιστορία που χάνεται στα βάθη του Χρόνου…

Εκεί είχα και την Πρώτη Επαφή μου με τις γητειές του Αραβικού Λαού και μάλιστα με αυτές που δεν έχουν νοθευτεί από τον Μεταγενέστερο Δυτικότροπο τρόπο Θέασης και πρακτικής. Στην διαδρομή από την Δαμασκό μέχρι το

σπίτι στο οποίο θα μας φιλοξενούσαν, εκτός από το κιτρινωπό μάρμαρο από το οποίο ήταν φτιαγμένα τα σπίτια κάνοντας τα να φαίνονται σαν από άμμο φτιαγμένα, τίποτα δεν μου ξύπνησε τον ρομαντισμό εκείνον που μας μετέδιδαν τα αραβικά παραμύθια και ο Κινηματογράφος. Αντιδραστικός και Καχύποπτος, όπως ήμουν, σκέφτηκα ότι τα παραμύθια όσο και αν θέλουμε στην φαντασία μας να είναι αληθινά παραμένουν Παραμύθια, γραώδεις μύθοι που διηγούνται οι παλιοί στα παιδιά για να τρομάξουν ή να κοιμηθούν το βράδυ. Και έτσι συνέχισε όλη η πρώτη εβδομάδα φιλοξενίας, πέραν του παράξενου για μένα τρόπου διαβίωσης τους, όλα κυλούσαν εντελώς φυσιολογικά, εκτός από ένα γεγονός που συνέβαινε κάθε απόγευμα πριν την δύση του ήλιου. Σχεδόν κάθε μέρα εκτός την Ημέρα της προσευχής που είναι η Παρασκευή, μαζεύονταν πολλές φίλες και γειτόνισσες της οικοδέσποινας μας, της Νατζάχ και κλείνονταν στο μεγάλο Σαλόνι.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

Μια μέρα παρακινούμενος από το ελάττωμα της περιέργειας το οποίο τότε είχα σε μεγάλο βαθμό με έκανε να κρυφτώ πίσω από έναν μεγάλο ξύλινο Μπουφέ που κάλυπτε την βορινή μεριά του καθιστικού, ώστε να παρακολουθήσω την μυστική τους σύναξη (Την Γλώσσα την καταλάβαινα κάπως γιατί είχα μεγαλώσει με Κηδεμόνα Άραβα). Όταν μαζεύτηκαν όλες η ….. άναψε πολλά κάρβουνα σε ένα μαγκάλι όπου έριξε μέσα μεθυστικά εξωτικά αρώματα, έπειτα άρχισαν και έψελναν διάφορα, τα οποία ομολογώ ότι δεν κατάλαβα, κρατώντας ένα στρόγγυλο ιριδίζων αντικείμενο το οποίο ήταν από ότι είδα αργότερα ζωγραφισμένο Μάτι. Ήταν λες και οι χίλιες και μία νύχτες ξύπνησαν από το όνειρο τους και ξεχύθηκαν με βία στον κόσμο μου. Όταν τέλειωσαν όλα βγήκα από την κρυψώνα μου και πήγα τρομοκρατημένος για ύπνο. Το μάτι προορίζονταν καθώς είδα την επόμενη μέρα για την νύφη μίας γειτόνισσας, όταν το πήρε στα χέρια της, δήθεν ως κόσμημα, μετά από αρκετή ώρα ένιωσε ζαλάδες και άρχισε να έχει σπασμούς. Αργότερα ο γιος της έξαλλος ήρθε στο σπίτι της …. και της πέταξε το μενταγιόν. Εγώ που δεν που δεν είχα πειστεί για όλα αυτά φέρνοντας πάντα στο μυαλό μου το επιχείρημα της επιληψίας, το πήρα από κάτω και αφού ζήτησα άδεια από την οικοδέσποινα, το έβαλα στα πράγματα μου.

Γυρνώντας στην Ελλάδα, από κάποιο ίσως πείσμα της μοίρας, δεν είχα αισθανθεί το παραμικρό άσχημο συναίσθημα ή αδιαθεσία ή κάτι ανάλογο. Όμως, αργότερα και ξεκινώντας το σχολείο άρχισα να έχω ξαφνικές ζαλάδες, σπασμούς και μείωση της όρασης ακόμα κα τότε όμως αρνήθηκα να πιστέψω ότι είχε σχέση με όλα αυτά το πανέμορφο αυτό μενταγιόν, όμως η ζωή μου χειροτέρεψε και έγινε πολύ δύσκολη ώσπου με τα πολλά ο κηδεμόνας μου με έπεισε να κάψουμε το μάτι και να το πετάξουμε στην Θάλασσα. Τότε όλα ξανάγιναν φυσιολογικά….μετά από καιρό ρωτώντας τον τι ήταν όλα αυτό που μετέτρεψε την ζωή μου σε καθαρτήριο, μου είπε απλά μια λέξη Τζίνι…

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Τι είναι Όμως αυτές οι Οντότητες, οι τόσο γνωστές στους θρύλους και τους μύθους που μας ήρθαν από την Ανατολή; Τα Τζίνι, ή για να τα πούμε καλύτερα τα ντζιν, ως πνεύματα συναντώνται ήδη στις προϊσλαμικές παραδόσεις των Σημιτικών Λαών 7000 πριν ως προγονικά πνεύματα ή ακόμα και ως θανατηφόροι σεξουαλικοί δαίμονες που παρέσυραν τους αφελείς, (σχεδόν σαν τα Ίνκουμπους και Σούκουμπους, τους σεξουαλικούς δαίμονες της δικής μας παράδοσης) και κυριαρχούσαν στον νυχτερινό έναστρο ουρανό της ερήμου. Σύμφωνα με τις Λαϊκές Δοξασίες ζούσαν στην Κάφ, μια Υπερβατική Διάσταση που στο νου των νομάδων ήταν γνωστή ως χώρα των σμαραγδένιων βουνών. Εκτός από ανθρώπινη μορφή μπορούσαν να πάρουν μορφή φιδιού η μαύρου σκύλου, προκειμένου να τρομάξουν τους θνητούς.

ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΖΙΝΙ

Αργότερα, όταν ο Μωαμεθανισμός έγινε η Νέα Θρησκεία των Αράβων, το Ισλάμ κράτησε στους κόλπους τους την πίστη στα Τζίνι, το Κοράνι μάλιστα αφιερώνει στα πλάσματα αυτά, πέραν των διάσπαρτων αναφορών, ένα αυτοτελές κεφάλαιο, την Σούρα Ελ-Τζιν. Αλλά και οι Χαντίθ, οι προφορικές παραδόσεις περί του Μωάμεθ και της καινούργιας του Θεοφιλοσοφίας, έχουν συμπεριλάβει στις διδασκαλίες τους τα τρομερά Τζίνι. Έτσι πληροφορούμαστε ότι ο Ισλαμικός κόσμος και επισήμως αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτών των πνευμάτων που έχουν δημιουργηθεί από άκαπνη φωτιά, πριν ακόμα ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος πλάσει τον άνθρωπο από χώμα. Υπάρχουν σύμφωνα με το Ιερό Βιβλίο των Μουσουλμάνων και καλά αλλά και ασεβή τζίνι. Τα πρώτα είναι καλότυχα και αγαθά, Τα δεύτερα όμως είναι ακόλουθοι του Φοβερού Ιμπλίς, του διαβόλου, που αρνήθηκε την Εντολή του Αλλάχ να προσκυνήσει τον Άνθρωπο. Ο Μωάμεθ προειδοποιεί τους Πιστούς να αποφεύγουν την κατεργαριά και την πονηριά τους, κρατώντας τα παιδιά τους προστατευμένα, ιδιαίτερα την νύχτα όπου παραμονεύουν προκειμένου να βλάψουν τα γεννήματα των ανθρώπων. Αυτά στο τέλος τον καιρών θα γίνουν με τον κύριο τους, τον αποστάτη οι φλόγες της κόλασης.

ΓΡΗΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΖΙΝΙ…

Στον Μεσαίωνα, τα τζίνι κάνουν την εμφάνιση τους στα Γρημόρια, στα μυστηριώδη μαγικά ημερολόγια. Εκεί, οι θρύλοι τα θέλουν να υποτάσσονται στον Σοφό Βασιλιά του Ισραήλ Σολωμόντα μέσω ενός χάλκινου και σιδερένιου Δακτυλιδιού με εγχάρακτη πεντάλφα, δώρου του Θεού στον Μονάρχη. Σε αυτές τις Παραδόσεις τα δυτικά δαιμονικά πνεύματα συμπλέκονται με τα αραβικά τζίνι, σε μία μάλιστα ιστορία ένα Τζίνι που ονομάζεται Ασμοδαίος, ο οποίος κατʼ ουσία είναι εβραϊκός Δαίμονας, ζηλιάρικο καθώς ήταν προσπάθησε να πετάξει το μαγικό Δακτυλίδι στην Θάλασσα. Ο Δίκαιος όμως Σολομώντας το τιμώρησε φυλακίζοντας το σε ένα χάλκινο σκεύος.

ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΦΥΛΕΣ…

Πριν σας δώσω τα απλά κλειδιά, που θα σας φέρουν σε επαφή με τις γητειές και γτα ξόρκια της πύρινης φυλής των γοητευτικών αυτών πνευμάτων θα πρέπει να τα χωρίσουμε σε κατηγορίες ώστε να βοηθηθούμε αργότερα στην επιλογή του κατάλληλου, σχετικά με το σκοπό μας, Πνεύματος. Τα Τζίν έχουν ονόματα και χρώματα ανάλογα την μορφή, τις ιδιότητες και την ….. ηλικία τους! Έτσι έχουμε τα Γκούλς, αυτά, κατοικούν στα νεκροταφεία και σε ερείπια παλιών σπιτιών, πόλεων, χωριών κτλ αγαπούν την νύχτα και εμφανίζονται μόνο κατά την διάρκεια της. Το όνομα τους επικαλείται σε νεκρομαντικές εργασίες καθώς και κάποιος θέλει να προκαλέσει καταστροφή μιας η ενός αντιζήλου. Η δεύτερη φυλή τους είναι η Χίνας, πλάσματα πολύ δυνατά που παίρνουν την μορφή σκύλου. Λένε ότι τα περισσότερα τζίνι από τα Χίνας προσκύνησαν τον Θεό και δέχτηκαν Το Ιερό Βιβλίο, Το Κοράνι, καθώς και την Πίστη του Προφήτη, του Μωάμεθ. Η Ευεργεσία αυτών αν εργαστεί μαζί τους Ο Μάγος είναι μεγάλη, δίνουν Σοφία, παραδείσια οράματα, φέρνουν αφθονία αγαθών και χαρίζουν κοινωνική άνοδο και αναγνώριση. Αρκεί ο γητευτής να είναι ενάρετος και πιστός στον Νόμο του Θεού. Την τρίτη φυλή, τους Ιφράτ είναι καλό να μην τους επικαλεστεί κανείς, η παράδοση τους θέλει διαβολικούς και βίαιους . Έτσι σίγουρα θα οδηγήσουν αυτόν που θα τα ενοχλήσει στην Άβυσσο της τρέλας μέσα από σκοτεινά όνειρα και εφιαλτικά οράματα. Αν παρόλα αυτά επιμένετε, η ιδιότητα τους είναι να κάνουν κακό στους εχθρούς σας και να συνομιλούν με τον κόσμο των νεκρών. Ο επόμενος τύπος Τζίνι, οι Τζαν είναι όντα αγαθά και καλά, ζουν στις ερήμους και αγαπάνε τους ανθρώπους. Προσφέρουν προστασία στα ταξίδια εξορκίζουν τους γκουλς και γενικά κάθε βαμπιρική και αρνητική δύναμη. Για αυτό οι γητευτές ζητούν την αρωγή τους σε όλα τα ξόρκια προστασίας. Η επόμενη κατηγορία, η ομάδα των Σαϊτάν, δεν είναι τόσο φιλική με τους θνητούς, είναι πνεύματα επανάστασης και εχθροί κάθε καλού αυτά δεν συνεργάζονται με τους ανθρώπους και κανείς δεν τα επικαλείται εκτός και αν επιζητεί τον θάνατο του. Τα εξυπνότερα όμως τζίνι είναι η φυλή των Σιλάτ, συνεργάζονται με τον άνθρωπο και αν μπορέσεις να τα υποτάξεις σου ικανοποιούν κάθε σου επιθυμία. Τελευταία κατηγορία και η πιο παράξενη είναι οι Νάσνας. Οι χίλιες και μια Νύκτες θέλουν τα όντα αυτά να προέρχονται από την ένωση ανθρώπων και κάποιας φυλής τζίνι των Σικ. Αυτοί είναι πολύ κοντά στα δικά μας μαγικά όντα, τις νεράιδες και τα ξωτικά. Οι Νάσνας συνήθως δίνουν ενέργεια σε μαγικές εργασίες που έχουν να κάνουν με συναισθήματα.

Παναγιώτης Κάρδαρης

Πηγή: Strange-files.net

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[Eviri]

Το φάντασμα του Πρώτου Νεκροταφείου.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που άκουσα από ένα φίλο μου,παλιό φρακοφόρο (κοράκι) για ένα φάντασμα.Πρόκειται για το περιβόητο φάντασμα του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών,μια ιστορία που πολλοί φραγκοφόροι συζητάνε με δέος,άλλοτε ως αστείο για χαβαλέ,και άλλοτε στα σοβαρά... Μα πολύ σοβαρά!

Πρόκειται για την ιστορία εμφανίσεως ενός φαντάσματος ενός παλιού πεθαμένου πλέον φραγκοφόρου, ο οποίος πέθανε κουβαλώντας ένα πένθιμο στεφάνι στον ώμο του.

Αφού η Αθήνα είχε ελευθερωθεί από την Τουρκοκρατία και αποφασίστηκε να γίνει η πρωτεύουσα της Ελλάδας,φτιάχτηκε το πρώτο (ιστορικά) νεκροταφείο της Αθήνας,το οποίο αποκαλείται ως ''Πρώτο Νεκροταφείο'' εως και σήμερα.

Σε αυτό το νεκροταφείο που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας,έχει αναφερθεί πολλές φορές η παρουσία ενός φαντάσματος ηλικιωμένου άντρα ντυμένου με μαύρα, (κλασσική ενδυμασία φραγκοφόρου) να κουβαλάει ένα στεφάνι,και να το πηγαίνει βόλτα.

Υποτίθεται πως είναι το φάντασμα ενός από τους πρώτους φραγκοφόρους της Αθήνας,του Νικολάου Μπάτσαρη,απόγονου της γνωστής οικογένειας Κλεφτών Μπάτσαρη. Ο Νικόλαος Μπάτσαρης ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε φτωχό,και από το Κλέφτικο περιβάλλον που ζούσε,έμαθε να αποκτά το χρήμα πάση θυσία.Μόνο που αυτός ήταν κάτι παραπάνω από κλέφτης.Αγαπούσε τα λεφτά όσο τίποτα στο κόσμο.

Στην Αθήνα εκείνης της εποχής που ήταν σχεδόν κατεστραμμένη αλλά ελεύθερη,ο Μπάτσαρης γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί,και σε ηλικία πολύ μικρή άρχισε να δουλεύει ως ένας από τους πρώτους φραγκοφόρους της Αθήνας.

Κάθε μέρα ευχόταν να πεθάνει κόσμος,για να έχει περισσότερους να θάψει,και όταν μια μέρα είχε να θάψει λιγότερους από 3 νεκρούς βλασφημούσε συχνά και ήταν κακόκεφος.

Ήταν ύπουλος και συχνά έκανε σαμποτάζ στους συναδέλφους του και τους ρουφιάνεβε,ενώ έγλυφε πάντα τους εργολάβους των κηδειών.

Συχνά όταν έβλεπε πως η οικογένεια του θανόντα δεν ήταν στον νεκροθάλαμο,πήγαινε μέσα και άνοιγε το καπάκι του φέρετρου και μίλαγε και χάιδευε τους νεκρούς με στοργή,ευχαριστώντας τους,επειδή θα του δίναν μεροκάματο.

Με το καιρό και με πολύ δουλειά κατάφερε και αγόρασε εκτάσεις στην τότε πάμφθηνη και άδεια Αθήνα τις οποίες και νοίκιαζε,αποκτώντας μεγάλη περιουσία.

Αλλά παρά τα κέρδη του και τη περιουσία του,συνέχιζε να δουλεύει καθημερινά και σκληρά,πάντα κάνοντας ρουφιανιές και σαμποτάζ στους συναδέλφους του.

Όταν έφτασε σε ηλικία συνταξιοδότησης,σταμάτησε να εργάζεται επίσημα ως φραγκοφόρος και να κουβαλάει κάσες,και συνέχισε να έρχεται στο νεκροταφείο για να κουβαλάει στεφάνια.

Καθόταν από το πολύ πρωί εως αργά το απόγευμα στο νεκροταφείο,το οποίο για αυτόν είχε γίνει το δεύτερο του σπίτι,και καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας έμενε νηστικός,ενώ και στο σπίτι του όταν έμενε δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου.Αγαπούσε τόσο πολύ το χρήμα που δεν ήθελε να το αποχωριστεί,και έτσι με το ζόρι σπαταλούσε αρκετά λεφτά για να εξακολουθεί να ζει,με το ζόρι για τα απαραίτητα,ενώ ήταν από τους πιο ευκατάστατους Έλληνες της εποχής.

Κι όμως,ο Νικόλαος ήταν εκεί κάθε μέρα,νηστικός και σκελετωμένος να παρακαλάει για να σηκώσει τώρα πλέον ένα στεφάνι για να βγάλει 8 δραχμές.

Άμα δεν υπήρχαν αρκετά στεφάνια για να σηκώσει και αυτός,πήγαινε σε αυτούς που σηκώνανε και τους παρακάλαγε να το παν μισό-μισό,δηλαδή στα μισά της διαδρομής που κάνει το φέρετρο από την εκκλησία ως τον τάφο να του το δώσουν,για να πληρωθεί το μισό μισθό,δηλαδή 4δρχ.

Υπήρχαν και παιδιά από πολύ φτωχές οικογένειες που δεν είχαν να φάνε,και πηγαίναν για να σηκώσουν στεφάνια για να μπορέσουν να πάρουν μια ή δυο φρατζόλες ψωμί.

Όμως ο Μπάτσαρης τα έβλεπε και αυτά σαν εχθρούς.Και όταν ένα παιδί νεαρό πήγαινε να σηκώσει ένα στεφάνι,του το έπαιρνε από τα χέρια με τη βία,σπρόχνοντας βρίζοντας και φωνάζοντας.Έτσι το παιδί θα πήγαινε σπίτι χωρίς μεροκάματο και θα έμενε νηστικό για μια ή δύο ημέρες,ενώ ο Μπάτσαρης θα έπαιρνε άλλες 8 δραχμές.

Οι 8 δραχμές όμως ήταν ασήμαντο ποσό για τα χρήματα που έβγαζε αυτός ο κύριος από την είσπραξη ενοικίων που αθροιζόντουσαν σε πολλές χιλιάδες δραχμές.

Μερικοί λένε ότι ο Μπάτσαρης ήταν ο δεύτερος Έλληνας που αγόρασε αυτοκίνητο,μετά από τον Βασιλέα της Ελλάδας.

Πριν σηκωθεί η κηδεία,ο Μπάτσαρης καθόταν δίπλα από τα στεφάνια και όπως έκανε παλαιότερα με τους νεκρούς,έτσι και τώρα με τα στεφάνια είχε μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης. Στεκόταν όλη την ώρα δίπλα τους,τους μιλούσε,τα χάιδευε,και τους έκανε παρέα,μέχρι να χρειαστεί να σηκώσει ένα για να το πάει στο τάφο και μετά να πληρωθεί.

Όταν οι άλλοι φραγκοφόροι τον ρωτούσαν τι τα κάνει τόσα χρήματα,έλεγε πως "Άμα ξανάρθουν οι Τούρκοι και τουρκέψει η Αθήνα θα δεις" και άλλοτε "Τα μαζεύω για τα γεράματα μου".Τελικά πέθανε σε ηλικία 90 ετών κουβαλώντας ένα στεφάνι.

Από τότε λέγεται πως βρυκολάκιασε και πως το φάντασμα του στοιχειώνει το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών,και εμφανίζεται αρκετά συχνά τόσο σε άλλους φραγκοφόρους όσο και στους νυχτερινούς φύλακες.Το φάντασμα του δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την ύπαρξη των ανθρώπων γύρω του,και συνήθως εμφανίζεται ή εκεί που ακουμπάν τα στεφάνια οι φραγκοφόροι,να μιλάει και να χαιδεύει τα στεφάνια,είτε σε κάποιο διάδρομο του νεκροταφείου να κουβαλάει το τελευταίο του στεφάνι.

Η εμφάνιση του φαντάσματος αλλά και η ιστορία της ζωής του,έχει αποκτήσει διαστάσεις αστικού θρύλου ανάμεσα σε νεκροθάφτες,γραφεία κηδειών και φραγκοφόρους,ενώ λέγεται πως μερικές φορές εμφανίζεται στα όνειρα κάποιων φραγκοφόρων απειλώντας τους και ζητώντας τους να μη σηκώσουν τον νεκρό ή το στεφάνι,για να το σηκώσει αυτός.

Από το metafysiko

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[TARA]

http://periergaa.blogspot.com/2012/03/blog-post_7487.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Γνωριζα μονο για τα εμβολια...

[TARA]

http://www.invisiblelycans.gr/2012/03/18/neotera-apo-tin-limni-vostok/

[TARA]

http://www.invisiblelycans.gr/2012/03/22/romaiko-kastro-stin-rosia/

[Eviri]

http://periergaa.blogspot.com/2012/03/blog-post_7487.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Γνωριζα μονο για τα εμβολια...

Ένιωσα σοκ, φρίκη, αποτροπιασμό κι αγανάκτιση .

Εγώ ούτε για τα εμβόλια δε γνώριζα ότι χρησιμοποιούνται βλαστοκύτταρα εκτρωμένων εμβρύων. Αρκετά από τα προϊόντα που αναφέρονται στις λίστες τα έχουμε καταναλώσει κι εμείς.

[Eviri]

ΣΤΑ ''ΒΡΟΚΟΛΙΑ'' ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

Βροκολια, ένα μέρος που αναφορές μιλάνε για αλλόκοσμους ήχους το βράδυ και για

θεάσεις μαύρων σκιών γύρω από το δέντρο των κρεμασμένων(βλ.βιβλιογραφια άδηλη Ελλάδα)

βλέπετε είναι εκείνοι οι τραγικοί θάνατοι ανταρτών που έγιναν στο μέρος πεταγοντας τους μέσα στα 2 παλιά πηγάδια

κατα την περιοδο της αντιστασης και μενουν τωρα να στοιχειωνουν το μερος.

Ετσι λοιπον υστερα απο το καλεσμα που εγινε στο forum του μεταφυσικου

http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=4112&page=1&pp=5

αποφασισα να λαβω μερος.

Η μερα οριστηκε για το σαββατο 05-07-08...

ακολουθει το κειμενο της αποστολης αυτης το οποιο εγραψε ο

Γιαννης Ξανθοπουλος (Απεριττος)

Τι συμβαίνει όταν μια παρέα βαριεστημένων από την ζωή στην πόλη και από την άνεση του καναπέ ανθρώπων, αποφασίζει να ξεκουνήσει και να πάει να κοιμηθεί βράδυ σε μια περιοχή που την ζώνουν οι παράξενες ιστορίες και οι θρύλοι για ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους εκεί;

Από ότι φαίνεται αυτό που έχεις είναι μια ενδιαφέρουσα νυκτερινή περιπέτεια για την οποία θα μιλάς πολύ καιρό για αυτήν με γνωστούς και φίλους και κυρίως μια βιωματική εμπειρία για την οποία άλλοι θα πλήρωναν πολλά λεφτά για να την ζήσουν!!! Μια περιπέτεια η οποία τα είχε όλα. Σασπένς, γέλιο, κούραση, αγωνία, φόβο, μεταφυσικές εμπειρίες, επαφή με την φύση με τρόπους που έχουμε ξεχάσει (απολαμβάνοντάς την μαζί με μπύρα και διάφορα σνακ) και πολύ πολύ κουβέντα .

Η πρόσκληση ήταν ανοικτή για όποιον φίλο ήθελε. Τελικά εκδήλωσαν ενδιαφέρον μόνο 8 άτομα εκ των οποίων καταλήξαμε να μείνουμε τέσσερεις και καλοί από ότι φαίνεται. Εκτός από εμένα ο οποίος ήμουν αυτός που διοργάνωσε την μικρή αυτή περιπέτεια, ο άλλος ήταν ο φίλος Ερρίκος (Henricsmir και ο οποίος ήταν ο μόνος που από την αρχή ήξερα ότι σίγουρα θα είναι παρών), ο αγαπητός φίλος Στέφανος (Schooligan ο οποίος παρότι άμαθος σε μεγάλες πεζοπορίες τα κατάφερε υπέροχα) και ένας καινούριος στην παρέα μας φίλος ο Αλέξανδρος (κατά φόρουμ Χρόνος ο οποίος είναι της ομάδας Παυσανίας).

κατα σειρα εγω,Γιαννης,Στεφανος,Ερρικος

Κατά τις επτά και μισή το απόγευμα του Σαββάτου της 5ης Ιουλίου του 2008 η παρέα μας βρέθηκε στον επίμαχο δασικό δρόμο, αφού είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητα της ομάδας κοντά σε μια ταβέρνα της περιοχής για ξεκάρφωμα

Μετά από δέκα λεπτά διαδρομής ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε πρώτος ότι κάπου μπροστά μας ακουγόταν ο ήχος από βαριά μηχανήματα και ομιλίες ανθρώπων. Αυτό ήταν κάτι που περιμέναμε γιατί όταν πήραμε τον δρόμο η μπάρα που συνήθως είναι κλειστή ήταν ανοιχτή οπότε ξέραμε ότι κάποιοι είναι μέσα και κάτι κάνουν. Τότε η παρέα για να αποφύγει δυσάρεστες συναντήσεις και το ενδεχόμενο η εξόρμηση να λήξει άδοξα εν τη γενέσει της, κρύφτηκε μέσα στα ρουμάνια προκειμένου να καλυφθεί μέχρι να φύγουν

αυτοί που ήταν μπροστά μας.

Αφού περιμέναμε κρυμμένοι κανα 20λεπτο δυο βαρέα οχήματα της δασικής με τους υπαλλήλους της έφυγαν από μπροστά μας. Λίγο παραπάνω διαπιστώσαμε ότι τοποθετούσαν δεξαμενές για νερό σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Έτσι η ώρα της άφιξής μας από λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μας πήγε αναγκαστικά λίγο πίσω κατά μισή ώρα περίπου. Φτάσαμε στο ξέφωτο στα Βροκόλια κατά τις εννέα με εννέα και κάτι λίγο πριν το φως της ημέρας χαθεί τελείως. Αποφασίσαμε να κατασκηνώσουμε κάτω από τον μεγάλο πλάτανο

(που ήταν το άλλο δέντρο της ιστορίας μας) και όχι κάτω από την αρχαία βελανιδιά γιατί μας φάνηκε πιο φιλικός και όπως αποδείχτηκε πράγματι ήταν. Αυτήν ακριβώς την στιγμή συνέβη το πρώτο παράξενο περιστατικό και θα εξηγήσω γιατί καταλάβαμε τελικά ότι ήταν παράξενο από αυτά που έγιναν στην συνέχεια. Ο συγκεκριμένος πλάτανος έχει μια τεράστια περίμετρο στα κλαδιά του και σχηματίζει μια φυσική ομπρέλα. Κάτω από εκεί μπορούν άνετα να κοιμηθούν γύρω στα δέκα άτομα. Όμως όταν γνωρίζεις τις ιστορίες που ζώνουν κάποια μέρη είναι φυσικό να μην νοιώθεις και πάρα πολύ καλά. Το περίεργο είναι ότι σε αυτό το δέντρο αποκάτω δεν νοιώσαμε ούτε μια στιγμή δυσάρεστα. Το αντίθετο μάλιστα. Είχαμε την αίσθηση ότι η «ψυχή» του δέντρου αντιλαμβανόμενη την διάθεσή μας ως προς την φύση μας αποδέχτηκε. Την στιγμή ακριβώς που μπήκαμε κάτω από το δέντρο μια περίεργη ριπή ανέμου κινήθηκε περιστροφικά στις φυλλωσιές της τέσσερεις φορές (όσος ακριβώς ήταν και ο αριθμός μας). Λέω περίεργο αυτόν τον άνεμο γιατί στα διπλανά δέντρα δεν κουνήθηκε φύλλο και ήταν σαν να περιτριγύρισε το δέντρο την στιγμή ακριβώς που μπήκαμε μέσα του.

Αυτό ήταν κάτι στο οποία θα δίναμε την πρέπουσα σημασία πολύ πολύ αργότερα. Αφού φτιάξαμε τα πράγματά μας και ήπιαμε τις μπυρίτσες μας και εγώ ανάγνωσα το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του αδελφού μου, αποφασίσαμε να πάμε στο άλλο δέντρο για να το δούμε μέσα στην νύχτα και να τοποθετήσουμε και ένα ψηφιακό κασετόφωνο για την καταγραφή των όποιων παράξενων ήχων θα μπορούσαν να ακουστούν κατά την διάρκεια της νύχτας. Η αίσθηση στο άλλο δέντρο ήταν τελείως διαφορετική.

Η εικόνα του ήταν τελείως απόκοσμη, δυσάρεστη και προκαλούσε ανατριχίλα. Κανείς μας δεν θα ήθελε να περάσει το βράδυ του κάτω από εκεί. Παρόλα αυτά έπρεπε να τραβήξουμε μερικές φωτό για να καλύψουμε την ιστορία μας με φωτογραφικά ντοκουμέντα!

Και πράγματι η εικόνα του δέντρου δεν ήταν καθόλου ευχάριστη… αντίθετα θα έλεγα ότι γεννούσε τον τρόμο…

Έπειτα από αυτά τα ωραία επιστρέψαμε κάτω από τον πλάτανό μας και είπαμε να μιλήσουμε και να κοιμηθούμε με το καλό όταν θα έφτανε η κατάλληλη στιγμή. Βγάλαμε και την σχετική αναμνηστική φωτογραφία στο σημείο κατάκλισης.

Σε αυτήν την φωτογραφία κάποιοι φίλοι θα διαπιστώσουν ότι υπάρχουν δεκάδες orbs. Εγώ δεν θα πω ότι είναι κάτι παράξενο όμως θα πω ότι είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον. Γιατί έγιναν και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Ένα από αυτά ήταν ότι ενώ έξω από την περίμετρο του πλατάνου ίπταντο κάθε λογής νυχτερινά έντομα μέσα στην περίμετρο δεν υπήρχε ούτε ένα κουνούπι!!!! Επίσης κατά ένα περίεργο τρόπο τα κινητά μας τα οποία έπαιρναν σήμα και από τις τρεις μεγάλες εταιρίες, ξαφνικά έχαναν το σήμα τελείως ταυτόχρονα όλα μαζί!!! Αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν είναι λογικό. Και συνέβη και κάτι άλλο περίεργο το οποίο ο Αλέξανδρος διαπίστωσε την άλλη μέρα το πρωί. Ενώ είχε γεμάτες μπαταρίες και χρησιμοποίησε όχι πάρα πολύ τις μηχανές του οι μπαταρίες του εκφορτίστηκαν τελείως σε χρόνο αδικαιολόγητα μικρό. Όμως ανεξάρτητα από αυτό η αίσθηση που μας άφηνε το δέντρο ήταν αίσθηση φιλικότητας και ασφάλειας. Αν θα το έλεγα πως το νοιώθω θα έλεγα ότι το δέντρο αποδέχτηκε την παρουσία μας και μας δημιούργησε ένα κλοιό προστασίας. Δεν ξέρω πως το διαβάζει κάποιος αυτό πάντως εγώ επιμένω σε αυτό και θέλω και οι υπόλοιποι φίλοι της παρέας να πουν την γνώμη τους.

Περάσαμε ένα πανέμορφο και ήσυχο βράδυ με μια αίσθηση γαλήνης, ηρεμίας και πληρότητας που μόνο η παραμονή στην φύση μπορεί να σου χαρίσει. Ξυπνήσαμε την άλλη μέρα ευδιάθετοι και γεμάτοι κέφι και όρεξη για πλάκα! Βγάλαμε και αναμνηστικές φωτό μεταξύ μας. Όσο για το άλλο δέντρο της ιστορίας μας, ευτυχώς που το φως του ήλιου ήρθε σιγά σιγά να διώξει την «σκιά» που το περιτριγύριζε και που η αίσθησή της ήταν τόσο έντονη.

Και τότε ήρθε η ώρα να δούμε τι είχε καταγράψει το ψηφιακό μας μαγνητόφωνο. Είναι ένα πολύ καλό εργαλείο με απίστευτη ευαισθησία. Παρόλα αυτά το είχα βάλει στην αυτόματη ενεργοποίηση και εκτός από την στιγμή που το τοποθετούσαμε και την στιγμή που το βγάλαμε από την θέση του για να το κλείσουμε είχε καταγράψει μόνο δεκαπέντε δευτερόλεπτα στα οποία ακούς έναν πολύ περίεργο ήχο σαν δυνατό ουρλιαχτό του ανέμου το οποίο όμως είναι αδικαιολόγητο γιατί δεν φυσούσε καθόλου το βράδυ!!! Ο Αλέξανδρος με το που άκουσε αυτήν την καταγραφή έμεινε έκπληκτος. Θα γίνει απομαγνητοφώνηση του ήχου και θα βρούμε τρόπο να το ανεβάσουμε να το ακούσετε κι εσείς…

Γεμάτοι και ευχαριστημένοι από όλα αυτά που ζήσαμε αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής πρωί πρωί πριν μιας πιάσει το λιοπύρι. Όλοι μας είχαμε την ίδια ανάγκη πριν φύγουμε. Θελήσαμε να ευχαριστήσουμε το δέντρο που μας φιλοξένησε. Καθίσαμε περιμετρικά ακουμπήσαμε το δεξί μας χέρι και του είπαμε «ευχαριστώ». Την ώρα που βγήκαμε από την περίμετρο σχολιάσαμε το γεγονός του χθεσινού ξαφνικού ανέμου και τότε έγινε κάτι το εκπληκτικό το οποίο μας επιβεβαίωσε για το πόσο σωστή ήταν η αίσθησή μας για το ότι το δέντρο μας αποδέχτηκε και μας προφύλαξε. Μια ξαφνική πάλι ριπή ανέμου μόνο στο δέντρο κινήθηκε γύρω του και έκανε τα φύλλα του να θροΐσουν σαν να μας απαντούσε. Και πάλι αυτό έγινε μόνο στο συγκεκριμένο δέντρο. Τα διπλανά ήταν τελείως ακίνητα γιατί απλά δεν φυσούσε!!!!!!!

Έτσι πλούσιοι από την εμπειρία που ζήσαμε, γεμάτοι από την καταλυτική αίσθηση της φύσης επάνω μας γυρίσαμε και υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας ότι θα είμαστε πάλι παρόντες στην επόμενη διανυκτέρευση στην φύση… ποιος ξέρει που….

Από το paysanias

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[Nefelirene]

Το φάντασμα του Πρώτου Νεκροταφείου.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που άκουσα από ένα φίλο μου,παλιό φρακοφόρο (κοράκι) για ένα φάντασμα.Πρόκειται για το περιβόητο φάντασμα του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών,μια ιστορία που πολλοί φραγκοφόροι συζητάνε με δέος,άλλοτε ως αστείο για χαβαλέ,και άλλοτε στα σοβαρά... Μα πολύ σοβαρά!

Πρόκειται για την ιστορία εμφανίσεως ενός φαντάσματος ενός παλιού πεθαμένου πλέον φραγκοφόρου, ο οποίος πέθανε κουβαλώντας ένα πένθιμο στεφάνι στον ώμο του.

Αφού η Αθήνα είχε ελευθερωθεί από την Τουρκοκρατία και αποφασίστηκε να γίνει η πρωτεύουσα της Ελλάδας,φτιάχτηκε το πρώτο (ιστορικά) νεκροταφείο της Αθήνας,το οποίο αποκαλείται ως ''Πρώτο Νεκροταφείο'' εως και σήμερα.

Σε αυτό το νεκροταφείο που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας,έχει αναφερθεί πολλές φορές η παρουσία ενός φαντάσματος ηλικιωμένου άντρα ντυμένου με μαύρα, (κλασσική ενδυμασία φραγκοφόρου) να κουβαλάει ένα στεφάνι,και να το πηγαίνει βόλτα.

Υποτίθεται πως είναι το φάντασμα ενός από τους πρώτους φραγκοφόρους της Αθήνας,του Νικολάου Μπάτσαρη,απόγονου της γνωστής οικογένειας Κλεφτών Μπάτσαρη. Ο Νικόλαος Μπάτσαρης ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε φτωχό,και από το Κλέφτικο περιβάλλον που ζούσε,έμαθε να αποκτά το χρήμα πάση θυσία.Μόνο που αυτός ήταν κάτι παραπάνω από κλέφτης.Αγαπούσε τα λεφτά όσο τίποτα στο κόσμο.

Στην Αθήνα εκείνης της εποχής που ήταν σχεδόν κατεστραμμένη αλλά ελεύθερη,ο Μπάτσαρης γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί,και σε ηλικία πολύ μικρή άρχισε να δουλεύει ως ένας από τους πρώτους φραγκοφόρους της Αθήνας.

Κάθε μέρα ευχόταν να πεθάνει κόσμος,για να έχει περισσότερους να θάψει,και όταν μια μέρα είχε να θάψει λιγότερους από 3 νεκρούς βλασφημούσε συχνά και ήταν κακόκεφος.

Ήταν ύπουλος και συχνά έκανε σαμποτάζ στους συναδέλφους του και τους ρουφιάνεβε,ενώ έγλυφε πάντα τους εργολάβους των κηδειών.

Συχνά όταν έβλεπε πως η οικογένεια του θανόντα δεν ήταν στον νεκροθάλαμο,πήγαινε μέσα και άνοιγε το καπάκι του φέρετρου και μίλαγε και χάιδευε τους νεκρούς με στοργή,ευχαριστώντας τους,επειδή θα του δίναν μεροκάματο.

Με το καιρό και με πολύ δουλειά κατάφερε και αγόρασε εκτάσεις στην τότε πάμφθηνη και άδεια Αθήνα τις οποίες και νοίκιαζε,αποκτώντας μεγάλη περιουσία.

Αλλά παρά τα κέρδη του και τη περιουσία του,συνέχιζε να δουλεύει καθημερινά και σκληρά,πάντα κάνοντας ρουφιανιές και σαμποτάζ στους συναδέλφους του.

Όταν έφτασε σε ηλικία συνταξιοδότησης,σταμάτησε να εργάζεται επίσημα ως φραγκοφόρος και να κουβαλάει κάσες,και συνέχισε να έρχεται στο νεκροταφείο για να κουβαλάει στεφάνια.

Καθόταν από το πολύ πρωί εως αργά το απόγευμα στο νεκροταφείο,το οποίο για αυτόν είχε γίνει το δεύτερο του σπίτι,και καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας έμενε νηστικός,ενώ και στο σπίτι του όταν έμενε δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου.Αγαπούσε τόσο πολύ το χρήμα που δεν ήθελε να το αποχωριστεί,και έτσι με το ζόρι σπαταλούσε αρκετά λεφτά για να εξακολουθεί να ζει,με το ζόρι για τα απαραίτητα,ενώ ήταν από τους πιο ευκατάστατους Έλληνες της εποχής.

Κι όμως,ο Νικόλαος ήταν εκεί κάθε μέρα,νηστικός και σκελετωμένος να παρακαλάει για να σηκώσει τώρα πλέον ένα στεφάνι για να βγάλει 8 δραχμές.

Άμα δεν υπήρχαν αρκετά στεφάνια για να σηκώσει και αυτός,πήγαινε σε αυτούς που σηκώνανε και τους παρακάλαγε να το παν μισό-μισό,δηλαδή στα μισά της διαδρομής που κάνει το φέρετρο από την εκκλησία ως τον τάφο να του το δώσουν,για να πληρωθεί το μισό μισθό,δηλαδή 4δρχ.

Υπήρχαν και παιδιά από πολύ φτωχές οικογένειες που δεν είχαν να φάνε,και πηγαίναν για να σηκώσουν στεφάνια για να μπορέσουν να πάρουν μια ή δυο φρατζόλες ψωμί.

Όμως ο Μπάτσαρης τα έβλεπε και αυτά σαν εχθρούς.Και όταν ένα παιδί νεαρό πήγαινε να σηκώσει ένα στεφάνι,του το έπαιρνε από τα χέρια με τη βία,σπρόχνοντας βρίζοντας και φωνάζοντας.Έτσι το παιδί θα πήγαινε σπίτι χωρίς μεροκάματο και θα έμενε νηστικό για μια ή δύο ημέρες,ενώ ο Μπάτσαρης θα έπαιρνε άλλες 8 δραχμές.

Οι 8 δραχμές όμως ήταν ασήμαντο ποσό για τα χρήματα που έβγαζε αυτός ο κύριος από την είσπραξη ενοικίων που αθροιζόντουσαν σε πολλές χιλιάδες δραχμές.

Μερικοί λένε ότι ο Μπάτσαρης ήταν ο δεύτερος Έλληνας που αγόρασε αυτοκίνητο,μετά από τον Βασιλέα της Ελλάδας.

Πριν σηκωθεί η κηδεία,ο Μπάτσαρης καθόταν δίπλα από τα στεφάνια και όπως έκανε παλαιότερα με τους νεκρούς,έτσι και τώρα με τα στεφάνια είχε μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης. Στεκόταν όλη την ώρα δίπλα τους,τους μιλούσε,τα χάιδευε,και τους έκανε παρέα,μέχρι να χρειαστεί να σηκώσει ένα για να το πάει στο τάφο και μετά να πληρωθεί.

Όταν οι άλλοι φραγκοφόροι τον ρωτούσαν τι τα κάνει τόσα χρήματα,έλεγε πως "Άμα ξανάρθουν οι Τούρκοι και τουρκέψει η Αθήνα θα δεις" και άλλοτε "Τα μαζεύω για τα γεράματα μου".Τελικά πέθανε σε ηλικία 90 ετών κουβαλώντας ένα στεφάνι.

Από τότε λέγεται πως βρυκολάκιασε και πως το φάντασμα του στοιχειώνει το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών,και εμφανίζεται αρκετά συχνά τόσο σε άλλους φραγκοφόρους όσο και στους νυχτερινούς φύλακες.Το φάντασμα του δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την ύπαρξη των ανθρώπων γύρω του,και συνήθως εμφανίζεται ή εκεί που ακουμπάν τα στεφάνια οι φραγκοφόροι,να μιλάει και να χαιδεύει τα στεφάνια,είτε σε κάποιο διάδρομο του νεκροταφείου να κουβαλάει το τελευταίο του στεφάνι.

Η εμφάνιση του φαντάσματος αλλά και η ιστορία της ζωής του,έχει αποκτήσει διαστάσεις αστικού θρύλου ανάμεσα σε νεκροθάφτες,γραφεία κηδειών και φραγκοφόρους,ενώ λέγεται πως μερικές φορές εμφανίζεται στα όνειρα κάποιων φραγκοφόρων απειλώντας τους και ζητώντας τους να μη σηκώσουν τον νεκρό ή το στεφάνι,για να το σηκώσει αυτός.

Από το metafysiko

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

Ε οτι θα στοίχειωνε άνθρώπος για στεφάνι δεν το πίστευα , απίστευτο λοιπόν και όμως αληθινο.

[Nefelirene]

αυτό μου το έστειλαν σήμερα και πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ οτι κολύμπαγα δίπλα σε τέτοια καλαμάρια (Μεγάλωσα στο Κοκκάρι)είναι σπάνιο είδος ή μήμπως μεταλλαγμένο ???

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σπάνιο φαινόμενο κατέγραψε το δίκτυο παρατήρησης του Αρχιπελάγους - Δύο τεράστια καλαμάρια εντοπίστηκαν σε Σάμο και Λειψούς

Δύο καλαμάρια του σπάνιου είδους Ommastrephes bartramii εντοπίστηκαν με διαφορά μιας μέρας σε Σάμο και Λειψούς αντίστοιχα. Το συγκεκριμένο είδος συναντάται συνήθως στον Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ σπάνια το βρίσκουμε στη Μεσόγειο και κυρίως στο Αιγαίο.

Στις 8 Μαρτίου ένα καλαμάρι μήκους 1,63μ και βάρους 9 κιλών(!) εντοπίζεται νεκρό κοντά στην παραλία «Κοκκάρι» της Σάμου από μέλη της ομάδας Αυτοδυτών Σάμου. Το τεράστιο καλαμάρι πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα θηλυκά του είδους που έχει καταγραφεί. Οι αυτοδύτες της Σάμου ειδοποιούν χωρίς χρονοτριβή την ομάδα Άμεσης Ανταπόκρισης του Αρχιπελάγους. Επί τόπου σπεύδουν ερευνητές του ινστιτούτου και παραλαμβάνουν το καλαμάρι προκειμένου να πραγματοποιήσουν τη σχετική αυτοψία. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τα αίτια θανάτου του καλαμαριού, που ήταν γεμάτο αυγά, είναι φυσικά.

Καλαμάρι του ίδιου είδους πιάστηκε την προηγούμενο μέρα σε δίχτυα στους Λειψούς. Ντόπιος ψαράς και μέλος του δικτύου παρατήρησης του Αρχιπελάγους στα Δωδεκάνησα ειδοποιεί το ινστιτούτο για το σπάνιο συμβάν. Ωστόσο, η αυτοψία δεν είναι δυνατή, καθώς το καλαμάρι έχει ήδη φαγωθεί στο μεγαλύτερο μέρος του από σμέρνα. Το ακέραιο των πλοκαμιών του είναι αρκετό για την αναγνώριση του είδους, όμως δεν είναι εφικτή η αναγνώριση του φύλου και άλλων χαρακτηριστικών, όπως το μέγεθος, βάρος κλπ.

Υπογραμμίζεται ότι η πρώτη αναφορά για το είδος αυτό στη Μεσόγειο έγινε το 1976, ενώ συχνότερες αναφορές του είδους αυτού γίνονται από το 2007. Η επιστημονική κοινότητα πιστεύει ότι υπάρχει πιθανή εξάπλωση του είδους στο Αιγαίο. Το καλαμάρι Ommastrephes bartramii ζει σε πολύ βαθιά νερά (200 – 250 μέτρα βάθος), με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολη η μελέτη γύρω από τη φυσιολογία του.

Στο περιθώριο της αυτοψίας το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ επικοινώνησε με ερευνητές από Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) οι οποίοι βοήθησαν σημαντικά στην προσπάθεια αναγνώρισης του είδους και στη διοχέτευση πληροφοριών γύρω από αυτό το σπάνιο καλαμάρι.

Το μοναδικό φαινόμενο που έλαβε χώρα μέσα σε δύο μέρες σε Σάμο και Λειψούς αποδεικνύει για ακόμα μία φορά ότι το Αιγαίο αποτελεί ένα σπάνιο οικοσύστημα μοναδικής περιβαλλοντικής σημασίας, το οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα. Αυτή η ανακάλυψη δίνει τη δυνατότητα στην επιστημονική κοινότητα να αντλήσει περισσότερες πληροφορίες για το μοναδικό αυτό ζώο και προσφέρει μία ακόμα σημαντική ευκαιρία για να κατανοήσουμε τον πραγματικό και ανυπολόγιστο φυσικό πλούτο των ελληνικών θαλασσών.

Τις επόμενες μέρες το σπάνιο καλαμάρι θα μεταφερθεί ακέραιο σε ειδικά διαμορφωμένο εκθεσιακό χώρο στο «Μανιάκειο» κτίριο, στη Σάμο, όπου πρόκειται να στεγαστεί το πρότυπο Διεθνές Κέντρο Σπουδών με τη συνεργασία του Αρχιπελάγους και του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Στον ίδιο χώρο θα βρίσκονται και πολλά άλλα εκθέματα - αντιπροσωπευτικά δείγματα της θαλάσσιας & χερσαίας νησιωτικής πανίδας που έχει συγκεντρώσει και διατηρεί το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ.

Σε περίπτωση που δεν εμφανίζονται οι φωτογραφίες διαβάστε το Δελτίου Τύπου ΕΔΩ

Για το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, ΙΘΠ

Γιάννης Κουτελίδας

Συντονιστής Επικοινωνίας

Θαλάσσια Ερευνητική Βάση

Τηλ: 22730 37533, 6932274235Όρμος Μαραθοκάμπου,

Σάμος Τ.Θ 229, 83 102

Χερσαία Ερευνητική Βάση

Τηλ: 22750 41070,

Φαξ: 22750 41673

Τ.Θ 1, 83 301, Ράχες - Ικαρία

Γραφείο Διεκπεραίωσης

τηλ 210 8253024

Μ. Βόδα 89, 10440, Αθήνα

www.archipelago.gr

Επισκεφθείτε τη σελίδα του Αρχιπελάγους στο Facebook, για αμεσότερη επικοινωνία & ενημέρωση.

• Αυτό το e-mail δεν μπορεί να θεωρηθεί spam εφόσον αναγράφονται τα στοιχεία του αποστολέα και διαδιακασίες διαγραφής από τη λίστα παραληπτών (This e-mail cannot be considered as spam as long as we include: Contact information & remove instructions)
  
• Εάν είσαστε σε αυτή τη λίστα κατά λάθος ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο θα θέλατε να διαγραφεί το e-mail σας από τη λίστα παραληπτών e-mail, απλά απαντήστε σε αυτό το e-mail με το θέμα "UNSUBSCRIBE" (If you have somehow gotten in this list by error or for any other reason would like to be removed please reply with "UNSUBSCRIBE"in the subject line of your message
  
• Αυτό το μήνυμα πληροί τις προϋποθέσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί διαφημιστικών μηνυμάτων. Κάθε μήνυμα θα πρέπει να φέρει ευκρινώς τα στοιχεία του αποστολέα και να δίδεται στον δέκτη η δυνατότητα διαγραφής
  

[TARA]

Δεν ξερω για τα καλαμαρια, αλλα λατρευω το Κοκκαρι! Πανεμορφο!!!

[Eviri]

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ... ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Όλοι μας στη γειτονιά γνωρίζαμε το 17χρονο ψηλόλιγνο, συμπαθητικό αγόρι, που έκανε τις βόλτες του καθισμένο στο αναπηρικό καροτσάκι.

Τον Μιχάλη.

Το ευγενικό, υπομονετικό, κάπως μελαγχολικό αγόρι. Τώρα ό Μιχάλης έφυγε για την αιωνιότητα. Πήγε στην άλλη, στην αληθινή ζωή.

Ταξίδεψε με τον Χριστό, συντροφιά στους κόσμους της αληθείας, του φωτός, τής Ανάστασης, τής Βασιλείας των Ουρανών. Φεύγοντας άφησε στους δικούς του ένα συγκλονιστικό μήνυμα. Το άκουσα από το στόμα του πατέρα του: Εκείνο τον απόγευμα ήμασταν κοντά του, ή μητέρα του, ή γιαγιά του, ό θείος του, εγώ και δυο νοσοκόμες.

Και ενώ προηγουμένως βρισκόταν σε κώμα, άνοιξε τα μάτια του,

μας κοίταξε με καθαρό βλέμμα και με φωνή βροντερή... (μέχρι τότε σχεδόν δεν μιλούσε και ότι έλεγε ήταν χαμηλόφωνα), είπε:

«Είστε όλοι έτοιμοι να ακούσετε τον μεγάλο λόγο; Είστε έτοιμοι και ψύχραιμοι; Εγώ είμαι έτοιμος, εσείς είστε;» (Πρώτη φορά χρησιμοποιούσε τέτοια γλώσσα). Έκανε μικρή παύση και συνέχισε:

«Εγώ τελείωσα». (Ό θείος του έκλεγε). «Τελείωσα. Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία. Θα πάμε και θα έρθουμε, με τον Χριστό» (Ο θείος του τον αγκάλιασε). «Μη με κρατάς, μη με καθυστερείς άσε με να φύγω, ένα, δυο, τρία, φύγαμε, είμαι ό καλύτερος, θα ξανασυναντηθούμε. Άντε γεια σας».Και το παιδί έσβησε.

Ποιός ξέρει σε ποιους κόσμους παραδεισένιους αξιώθηκε να ξεναγηθεί από τον Σωτήρα Χριστό, πριν την αναχώρησή του, για να κερδίσει την μεγάλη βεβαιότητα, που ίσως δεν είχε στην ζωή του προηγουμένως: «Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία».

Και κλείνοντας βαθειά μέσα του την βεβαιότητα αυτή έφυγε μακάρια, διαβαίνοντας το πέρασμα γης ουρανού, χωρίς να έχει πλέον ανάγκη το αναπηρικό του καροτσάκι.

Ό Σωτήρας Χριστός βλέποντας τον αγώνα του ενάντια στην αρρώστια, τον πήρε κοντά Του, αιώνια να χαίρεται μαζί με τους αγγέλους. Άφησε πίσω στους πονεμένους γονείς του και στον αδελφό του την παρηγοριά αυτής τής βεβαιότητας: «Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία!!!»

Πηγή: Τα Καλυτερότερα blogspot

[lianakleopatra]

Δεν ξερω για τα καλαμαρια, αλλα λατρευω το Κοκκαρι! Πανεμορφο!!!

Κι εγώ! Θα ήθελα να έχω σπίτι στο Κοκκάρι! Το έχει αλλού στη Σάμο η πεθερά μου βέβαια αλλά το Κοκκάρι είναι το κάτι άλλο.