ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[TARA]

http://www.newsbeast.gr/world/arthro/212945/oi-deka-pio-perierges-exafaniseis/

[Nefelirene]

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=139212

[TARA]

http://www.protothema.gr/world/article/?aid=139212

Παρασιτα ή μεταλλαξη???

[TARA]

http://networkedblogs.com/lzGkM

[Eviri]

Επανήλθε στη ζωή όταν τη ράντισαν με αγιασμένο νερό

Τρίτη, 09 Αυγούστου 2011, 23:06

Αδυνατούν να εξηγήσουν επιστημονικά την ξαφνική ανάρρωση οι γιατροί της

Όλοι πίστευαν ότι ο θάνατος της 13χρονης Lucy Hussey-Bergonzi ήταν σίγουρος. Όταν, όμως, ο παπάς έβρεξε το κεφάλι της ετοιμοθάνατης κοπέλας με αγιασμένο νερό εκείνη επανήλθε αμέσως!

Συγκεκριμένα, η νεαρή ηθοποιός, η οποία έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία λίγες μόλις μέρες μετά από τα γυρίσματα του έργου «Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιπας», μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου και συνδέθηκε με μηχανήματα υποστήριξης.

Η νεαρή κοπέλα η οποία γεννήθηκε με αρτηριοφλεβική δυσπλασία υπεβλήθη σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις ενώ βρισκόταν ήδη σε κώμα χωρίς να παρουσιάζει κάποια βελτίωση.

Όταν η 41χρονη μητέρα της, Denise, ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι ήρθε η στιγμή να την αποχαιρετήσουν εκείνη κάλεσε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας καθώς κι έναν παπά για να τη βαπτίσουν πριν την αποχαιρετίσουν οριστικά.

Τη στιγμή, όμως, που το αγιασμένο νερό άγγιξε το μέτωπο της, όλοι έμειναν άναυδοι καθώς το χέρι της τινάχτηκε απότομα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ως εκ θαύματος η κοπέλα κατάφερε να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα και να επανέλθει οριστικά εντός μόλις εντός 24 ωρών.

Η μητέρα της περιγράφει: «Δύο μέρες μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση είπα στο σύζυγό μου ότι πρέπει να τη βαφτίσουμε. Εκείνη τη στιγμή πίστευα πραγματικά ότι θα πέθαινε και ήθελα απλά να της προσφέρω μια καλύτερη ευκαιρία σε κάποια άλλη πιθανή ζωή. Δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε αλλά το νοσοκομείο οργάνωσε τα πάντα μέσα σε μόλις δύο μέρες.

Έτσι, βρισκόμασταν όλοι γύρω από το κρεβάτι της για να τη βαπτίσουμε. Τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή όταν ο παπάς έβαλε αγιασμένο νερό το μέτωπό της, το χέρι της τραντάχτηκε και κουνήθηκε άμεσα προς τα πάνω. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά ένα τίναγμα όμως μέσα σε ένα 24ωρο βγήκε από τα μηχανήματα υποστήριξης και ανάρρωσε. Πιθανότατα, να ανάρρωνε ούτως ή άλλως όμως ο τρόπος με τον οποίο συνέβη σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για θαύμα. Όταν ρώτησα τους γιατρούς σε τι οφείλεται η ξαφνική ανάρρωση μου είπαν ότι δεν έχουν καμία επιστημονική απάντηση κι ότι δεν γνωρίζουν πως συνέβη. Πιστεύω ότι είναι ένα θαύμα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη εξήγηση»…

Πηγή: Newsbeast.gr

[TARA]

THE BLOOP - Ο ΠΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΩΚΑΙΑΝΩΝ

THE BLOOP

Ο ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΩΚΑΙΑΝΩΝ!!!!

Στις 6/5/1990 ήταν που πρώτη φορά το πολεμικό ναυτικό της Αμερικής άκουσε αυτόν τον τόσο παράξενο ήχο από το σύστημα ( SOSUS ). Tο σύστημα αυτό, είναι ένα υδροφωνικό σύστημα παρακολούθησης οπού είχαν φτιάξει και είχαν τοποθέτηση σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές του πλανήτη το πολεμικό ναυτικό της Αμερικής από την εποχή του ψυχρού πολέμου για την παρακολούθηση των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων των Ρώσων. Το Bloop όταν πρώτο εντοπίστηκε από το ( SOSUS ) σήμανε συναγερμός στο πολεμικό ναυτικό της Αμερικής σε σημείο πανικού!! Ο λόγος ήταν ότι ο ήχος αυτός ερχόταν από πολύ βαθιά νερά ( 6.000 μέτρα- 8.500 ) και ακουγόταν σε μια ακτίνα πλάτους γύρω στα 4.850 μέτρα!! Αν και οι πρώτες αναφορές από τον παράξενο αυτόν ήχο ήταν ότι ήταν αμυδρές και όχι δυνατές , Αμερικανοί νόμιζαν στην αρχή ότι οι Ρώσοι είχαν φτιάξει κάποιο υπέρ υποβρύχιο κάνοντας τους να πάθουν κρίση πανικού!! Δεν άργησαν όμως να καταλάβουν ότι πρόκειται για κάτι άλλο. Αμέσως άρχισαν να καταγράφουν τον ήχο από τα υπέρ ευαίσθητα υδρόφωνα, αμέσως άρχισαν να αναλύουν τον ήχο αυτό που ερχόταν από τα μεγάλα βάθη του ωκεανού!! Δεν μπορούσαν όμως να καταλάβουν τι είναι, το μόνο που συμφωνούσαν όλοι οι ειδικοί είναι ότι ο ήχος αυτός προέρχεται από κάτι το ζωντανό!!!!!!!

Τον πιο δυνατό ήχο ζώου τον παράγει η μπλε φάλαινα μέσα στο νερό, δυστυχώς για αυτούς δεν είχε να κάνει με τέτοιον ήχο οπού και είχαν στην κατοχή τους, αλλά με κάτι πιο παράξενο και πιο μυστηριώδεις!! Άλλοι είπαν ίσως να επρόκειτο για κάποιο είδος τεράστιου καλαμαριού μα ούτε και αυτό έγινε αποδεκτό γιατί τα καλαμάρια δεν παράγουν ήχους, άλλοι είπαν μήπως ήταν από κάποιες ηφαιστειακές υποθαλάσσιες ενέργειες μα ούτε και αυτό έστεκε, άλλοι για υποθαλάσσιους σεισμούς μα ούτε και αυτό έγινε αποδεκτό. Δεν έγινε καμία θεωρία αποδεκτή για το τι θα μπορούσε να είναι ο ήχος αυτός γιατί ο ήχος είναι σαν κάτι μεγάλο να αναπνέει, δηλαδή σαν ανάσα……

Το Αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό άφησε να διαρρεύσει το 1997 όλο το θέμα γύρω από τον παράξενο ήχο, από το 1990 ακούστηκε για λίγες εβδομάδες και μετά σταμάτησε. Από τότε από διάφορες πηγές που έχω ξανά ακούστηκε για τρεις μέρες το 1994, για μια εβδομάδα το 1996, και μετά το 1997. Παρʼ όλο που άφησαν επίτηδες οι αρχές να διαρρεύσει δίνοντας ακόμη και ήχους στο κοινό δεν έχουν καταφέρει να βρουν το τι είναι. Η τελευταία φορά που ξανά ακούστηκε ήταν το 2002, 2005, 2008,

Το σημείο που μπορεί κάποιος να ακούσει τον ήχο βρίσκεται από την Νότιο Αμερική από τις Νότιο Δυτικές ακτές της 50ο Ν – 100ο W. Όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν σε ένα θέμα ότι πρόκειται για ένα προφίλ ζωντανού οργανισμού!! Μιλάνε για ένα τεράστιο ον το οποίο βρίσκετε στα βαθειά νερά του ωκεανού και είναι άγνωστο σε εμάς!! Που βρίσκετε όμως όταν εξαφανίζεται ο ήχος ; γιατί αναπνέει λες και είναι κάτι το θηλαστικό; Πρόκειται για έναν απίστευτο μαζικό οργανισμό οπού δεν ξέρει κανένας τίποτα. Για τις περεταίρω έρευνες που έχει κάνει αλλά και κάνει το πολεμικό ναυτικό της Αμερικής δεν έχει δοθεί τίποτα στην δημοσιότητα. Γιατί; Πράγματι είναι ένα τεράστιο αινιγματικό μυστήριο οπού κανείς δεν ξέρει γιατί πρόκειται………… όμως ίσως κάποιος και να ήξερε, ο Λαβκραφτ είχε γράψει: << ……εκεί κοιμάται ο αρχαίος παλαιός θεός Κθούλου, στον βυθό της θάλασσας στην βυθισμένη πόλη της Λ-ριε…… >>. Θα μου πείτε το πάω μακριά; Ίσως αλλά δεν το πάω εγώ πάει από μόνο του το μόνο σίγουρο οπού και να κοιτάξετε για το θέμα αυτό είναι ότι όλοι συμφωνούν σε κάτι, ότι πρόκειται για ζωντανό οργανισμό τεραστίων διαστάσεων, το ποσό;………….δεν ξέρουν!! Οι ήχοι που ακολουθούν είναι οι ήχοι που έχει δώσει το Αμερικανικό πολεμικό ναυτικό στο κοινό. Ακούστε τους καλά, όχι μια και δυο αλλά πολλές φορές, τα συμπεράσματα είναι δικά σας. Μην βιαστείτε να πείτε ότι είναι κάτι που ξέρετε γιατί εδώ και μια εικοσαετία κανείς ειδικός δεν ξέρει τι είναι!!!!!

Μέχρι την επομένη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε. Άμα δεν πιστέυτε σε κάτι δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει.

ghWt69zDUG4

9M3Rpy3tv50

OBN56wL35IQ

1TzZCL-u46Q

zxhJXoBjvBE

bdDXh4Ap49A

THE SECRET REAL TRUTH

ΠΗΓΗ: THE BLOOP - Ο ΠΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΩΚΑΙΑΝΩΝ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/07/bloop.html#ixzz1Uz6M5MhT

[Eviri]

Το χάος στα χρηματιστήρια και οι... ηλιακές καταιγίδες.

Συντάκτης: Λίζα ΜελλάΗ NASA είχε προειδοποιήσει ότι τρεις τεράστιες ηλιακές καταιγίδες θα δονήσουν το μαγνητικό πεδίο της Γης στις αρχές του Αυγούστου, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν διακοπές στην ηλεκτροδότηση. Επιπλέον, το βόρειο σέλας, που προκαλείται από διαταραχές στη γήινη ατμόσφαιρα, έχει γίνει ορατό σε περιοχές, όπως η Αγγλία και το Κολοράντο.

«Το μαγνητικό πεδίο της Γης ακόμη δονείται από τη CME της 5ης Αυγούστου που προκάλεσε μια από τις ισχυρότερες γεωμαγνητικές καταιγίδες εδώ και πολλά χρόνια» ανέφερε η

ιστοσελίδα SpaceWeather.

Μήπως όμως δεν είναι μόνο αυτές οι επιπτώσεις στον πλανήτη μας; Ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι τέτοιες γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορεί να επηρεάσουν τους ανθρώπους, να μεταβάλουν τη διάθεσή τους και να τους οδηγήσουν σε «αρνητική» συμπεριφορά, αλλάζοντας τη βιοχημεία τους.

Επίσης, υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι κατά τη διάρκεια γεωμαγνητικών καταιγίδων αυξάνονται οι αυτοκτονίες και η εισαγωγή στα νοσοκομεία λόγω κατάθλιψης.

Σύμφωνα με μια τέτοια μελέτη του 2003, η Κεντρική Τράπεζα της Ατλάντας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι «διαστημικές» καταιγίδες θα μπορούσαν να επηρεάσουν το χρηματιστήριο επειδή οι χρηματιστές είναι πιθανότερο να κάνουν «απαισιόδοξες» επιλογές.

«Τα ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα γεωμαγνητικής δραστηριότητας έχουν αρνητική, στατιστικά και οικονομικά σημαντική, επίπτωση στις αποδόσεις των μετοχών την αμέσως επόμενη εβδομάδα», αναφέρεται στα συμπεράσματα.

Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να ερμηνευτούν και οι ταραχές στο Λονδίνο και άλλες βρετανικές πόλεις. Ωστόσο, αν όντως οι γεωμαγνητικές καταιγίδες είναι οιωνοί δεινών, τότε θα ο κόσμος θα πρέπει να «οπλιστεί» με μεγάλη ψυχραιμία, καθώς ο τρέχων ενδεκαετής ηλιακός κύκλος αναμένεται να κορυφωθεί το 2013.

Πηγή: www.newsbomb.gr

[Eviri]

(ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ -Mαρτυρία επιβάτης σε αεροπλάνο που πέφτει!)

Προσκυνήτρια, Α.Π. Ένα πραγματικό γεγονός που το διηγείται επιβάτης σε αεροπλάνο που επέστρεφε

από τους Αγίους Τόπους στις 29 Αuγούστου του 2003.

Ήταν χαράματα Παρασκευής, 29 Αυγούστου του 2003. Φεύγαμε με βαριά καρδιά από την Ιερουσαλήμ, με κατεύθυνση προς Τελ Αβίβ και από εκεί για Αθήνα.

Είχαμε περάσει υπέροχα. Την προηγούμενη, είχαμε γιορτάσει Πανηγυρικά την Κοίμηση της Παναγίας μας στον Τάφο Της, αφού στα Ιεροσόλυμα η Κοίμηση εορτάζεται 13 ημέρες μετά, στις 28 Αυγούστου.

Ζήσαμε μία πρωτόγνωρη, μοναδική εμπειρία. Το πανηγύρι ήταν μεγαλοπρεπές, πλούσιο, γενναιόδωρο προς πάντας. Αργά το απόγευμα ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, το βράδυ λάβαμε μέρος στην αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο και αμέσως μετά, γρήγορα στο πούλμαν που μας περίμενε ακριβώς έξω από την παλαιά Πόλη. O καιρός ήταν καλός. O ουρανός έναστρος και μέσα σε μία γλυκιά ησυχία απολαμβάναμε την Πόλη φωτισμένη. Είχαμε στυλώσει τα μάτια μας στα τείχη της, αγκαλιάζοντας νοερά όλα τα Πανάγια Προσκυνήματα, κλείνοντας τα ερμητικά μέσα στην καρδιά μας. Ένα σχεδόν αδιόρατο ελαφρύ χαμόγελο πρόδιδε την κούραση των ημερών, αλλά και την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό για όσα ζήσαμε. Η ευχαρίστηση μας ήταν τόση, που δεν κλονίστηκε καθόλου από την παρατεταμένη αναμονή, ούτε από τον εξαντλητικό έλεγχο των Ισραηλινών στο αεροδρόμιο.

Όταν επιτέλους επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο – εάν θυμάμαι καλά ήταν ένα δικινητήριο Airbus – πρόσεξα ότι τα φώτα του τρεμόπαιζαν συνεχώς και δεν σταθεροποιούνταν σε μία συγκεκριμένη φωτεινότητα. Σκέφθηκα ότι κάποιο καλώδιο δεν κάνει καλή επαφή και βυθίστηκα στο κάθισμα μου. Όταν ξεκίνησε η τροχοδρόμηση, τα πρόβλημα στα ηλεκτρικά έγινε πιο έντονο, ενώ παράλληλα ακούγονταν και ο χαρακτηριστικός ήχος μικρών, πολλαπλών βραχυκυκλωμάτων. Δεν έδωσα σημασία· τα φώτα έσβησαν, απογειωθήκαμε και, όταν ξανάναψαν το πρόβλημα υφίστατο σε μικρότερο βαθμό. Καθόμουν με τη μητέρα μου στην αριστερή πλευρά του αεροσκάφους, μπροστά από το φτερό, ενώ φίλοι και γνωστοί κάθονταν σε κοντινές θέσεις.

Μετά από περίπου 20 λεπτά ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και το αεροπλάνο άρχιζε να τρέμει και να κινείται δεξιά και αριστερά, σαν να «κοσκινίζει», όπως εύστοχα παρατήρησε κάποιος φίλος. O πιλότος είπε πρώτα στα εβραϊκά και μετά στα αγγλικά να παραμείνουμε με τις ζώνες μας δεμένες, το ίδιο έκαναν αμέσως και οι αεροσυνοδοί Αρχικά δεν δώσαμε σημασία, ώσπου κοίταξα το φτερό και είδα την τουρμπίνα να φλέγεται και να εκσφενδονίζει κομμάτια από πυρωμένο σίδερο! Μετά από ένα καθησυχαστικό πρόλογο, την έδειξα στη μητέρα μου και στους γύρω φίλους. Όλοι μας είχαμε ταξιδέψει πολλές φορές με αεροπλάνο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε φλεγόμενο κινητήρα. Σφιχθήκαμε κάπως αλλά κρύψαμε επιμελώς την ανησυχία μας, σιωπώντας. Κάποιοι από εμάς όπως έμαθα αργότερα, λέγαμε νοερά την Ευχή. Μετά από αρκετά λεπτά έγινε νέα ανακοίνωση που μας πληροφορούσε για την απώλεια του αριστερού κινητήρα και ότι θα προσπαθήσουμε να φθάσουμε στα Ελευθέριος Βενιζέλος με τον άλλον.

Δεν πέρασαν άλλα είκοσι λεπτά όταν ακούστηκε ένας λιγότερος δυνατός θόρυβος από τη δεξιά πλευρά και νοιώσαμε όλοι τις ίδιες έντονες δονήσεις του αεροσκάφους, αναμεμιγμένες με αναταράξεις. Κάποιοι που κάθονταν μπροστά από το δεξί φτερό φώναξαν «πήρε φωτιά η τουρμπίνα»! Το μέχρι τότε ήπιο και, μάλλον ευχάριστο κλίμα, του θαλάμου αντικαταστάθηκε σύντομα από πανικό. Το αεροσκάφος έχανε διαρκώς και απότομα ύψος και ακουγόταν ένας θόρυβος σαν σφύριγμα, που μετά θυμήθηκα ότι τον άκουγα στις ταινίες, όταν έπεφταν οι βόμβες των αεροπλάνων. Οι αεροσυνοδοί, που μόλις είχαν ξεκίνησε να προσφέρουν αναψυκτικά, ασφάλισαν τρέχοντας τα καροτσάκια τους στις κατάλληλες θέσεις· κάθισαν γρήγορα κα προσδέθηκαν κρατώντας το κεφάλι τους κοντά στα γόνατα. Αρκετοί καρδιοπαθείς και ηλικιωμένοι έπαιρναν τα χάπια τους δύο-δύο. Μεταξύ συζύγων, γίνονται δημόσιες εξομολογήσεις για το πότε απάτησε ο ένας τον άλλον και με ποιόν και ζητούσαν συγχώρεση. Γιαγιάδες και παπούδες απεκάλυπταν στα παιδιά τους ότι τους αδίκησαν στη διαθήκη τους και ζητούσαν συγχώρεση και εκείνα την έδιναν, αλλά και τη ζητούσαν με τη σειρά τους για παλιές άπρεπες συμπεριφορές. Φίλοι ομολογούσαν ότι με αφορμή το τάδε περιστατικό είχαν πει ψέματα και συκοφαντήσει αλλήλους…

Όλα τα παραπάνω μαζί με τη συνεχή και απότομη απώλεια ύψους, τις ασυνήθιστες αναταράξεις και τη σιγή του πιλότου έκαναν βαριά την ατμόσφαιρα. Σαν να μην έφθανε αυτό, κάποιος από τήν παρέα φώναξε «είχε δίκιο ο τάδε», ενθυμούμενος τα λόγια ενός μοναχού, που του είχε πει, παρουσία τρίτων, πριν από λίγες ήμερες ότι η Ελλάδα θα θρηνήσει μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από ό,τι το Πάσχα – αναφερόμενος στο δυστύχημα λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα στα Τέμπη – μόνο που αυτή τη φορά θα είναι στη θάλασσα. Είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε σοβαρά…

Το αεροπλάνο άρχισε να παίρνει κλίση καταλάβαμε ότι προσπαθεί να στρίψει και σκέφθηκα ότι θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ η ότι θα πηγαίναμε στην Κύπρο. Σε λίγο σηκώθηκε μία αεροσυνοδός και πήγε βιαστικά να ασφαλίσει κάποια αντικείμενα που έπεφταν. Τη σταμάτησα και τη ρώτησα τι ακριβώς συνέβαινε. Η πρώην χαμογελαστή και γλυκομίλητη κοπέλα είχε γίνει κατάχλωμη και είχε χάσει τη φωνή της. Ο φόβος κυριαρχούσε στην έκφραση του προσώπου της, στα σφιγμένα δόντια και κορυφώνονχαν στα ματιά της.

Τη ρώτησα εάν είχαμε χάσει και τους δυο κινητήρες και απάντησε με νεύμα καταφατικά. «Και τώρα τι θα γίνει; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε;», ξαναρώτησα. Έπαψε να με κοιτάζει στα μάτια, το βλέμμα της έγινε μακρινό, σαν να κοιτούσε το κενό, κινούσε το κεφάλι της δεξιά και αριστερά, ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα, σαν όλα να είχαν τελειώσει και έκανε να φύγει. Τη συγκράτησα έντονα από το χέρι φωνάζοντας «Πέφτουμε;» και εκείνη μου έγνεψε πολλές φορές καταφατικά, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη και έτρεξε να προσδεθεί πάλι στο κάθισμα της, κρατώντας σφιχτά το κεφάλι στα γόνατα. Πήραμε όλοι βαauθιά ανάσα και προσπαθούσαμε όσο το δυνατόν ψύχραιμα να συνειδητοποιήσουμε τα συμβαίνοντα.

Το πέπλο της μελαγχολίας έσκισε η δυνατή φωνή ενός ρασοφόρου: «Μην φοβάστε, αδελφοί μου, ας προσευχηθούμε, δεν θα αφήσει ο Θεός!». Οι ιερείς έβαλαν πετραχήλι και άρχισαν να διαβάζουν, κάποιοι λαϊκοί έλεγαν νοερά την Ευχή και οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε δυο ομάδες – τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγα του θαλάμου των επιβατών – και άρχισαν δειλά να ψάλουν οι μεν την Παράκληση της Παναγίας, οι δε τους Χαιρετισμούς. Αναθέσαμε την ελπίδα μας στον Θεό και αισθανθήκαμε πολύ καλύτερα ξελαφρώσαμε.

Οι αλλόθρησκοι επιβάτες, υπερβολικά φοβισμένοι σε σύγκριση μʼ εμάς, νόμιζαν ότι τραγουδούσαμε και μας κοίταζαν σαν να ήμασταν τρελοί. Η παρήγορη όμως αυτή ψυχική ανάταση διεκόπη λίγο αργότερα, όταν έκανε ανακοίνωση με τρεμάμενη φωνή ο πιλότος: «όπως ήδη καταλάβατε, πριν από λίγη ώρα χάσαμε και το δεύτερο κινητήρα ανεφλέγη. Ρίξαμε τα καύσιμα και θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στο Μπεν Κουριόν (το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ), αλλά…» του ήρθε ένας κόμπος στον λαιμό και σταμάτησε απότομα. Προς στιγμήν πάγωσε το αίμα μας. Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να υποθέτεις βάσιμα πώς οδεύεις σε κάτι δυσάρεστο και αλλιώς είναι να σου το επιβεβαιώνουν επισήμως! Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές, συνεχίσαμε όλοι μαζί να προσευχόμαστε από το σημείο που είχαμε σταματήσει, άλλοι την Ευχή, άλλοι την Παράκληση, άλλοι τους Χαιρετισμούς. Μού έκανε εντύπωση ότι προσεύχονταν θερμά και όσοι έδειχναν στο παρελθόν να μην πιστεύουν…

Προσπάθησα να φερθώ ψύχραιμα σε σημείο που κατηγορήθηκα για αναισθησία. Εξήγησα ήρεμα, με την ελπίδα να δώσω κουράγιο και σε κάποιους που έκλαιγαν: «Κάποτε όλοι θα πεθάνουμε αυτό δεν αλλάζει. Τι μας μένει τότε; Το πόσα χρόνια θα ζήσουμε και το πώς θα τα ζήσουμε. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια, εάν όμως ο Θεός αποφάσισε να πεθάνουμε σήμερα, ούτε αυτό αλλάζει· έξαλλου, δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως για να σωθούμε και δεν το κάνουμε. Άρα, εάν πάρουμε ως δεδομένο ότι σήμερα θα κληθούμε σε απολογία, τι πρέπει να μας ενδιαφέρει; Το σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μας. Τώρα θα μού πείτε: «είμαι σε άσχημη κατάσταση, αλλά, εάν είχα και άλλα χρόνια, θα μετανοούσα!» Αυτή όμως η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι της παρούσης, είναι μάλλον ένας ευσεβής πόθος, γιατί είπαμε ότι παίρνουμε ως δεδομένο ότι παραδίδουμε σήμερα. Άρα τι μάς μένει να κάνουμε; Να προσευχηθούμε ειλικρινά και να ζητήσουμε με θερμή συγχώρεση των αμαρτιών μας. Όμως πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, γιατί:

ο Θεός από την άπειρη αγάπη Του για εμάς, δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει κάτι προς ζημία της ψυχής μας, δηλαδή, εάν μάς πάρει σήμερα, αυτό θα πει ότι θα μας πάρει στην καλύτερη στιγμή μας.

Οι περισσότεροι από εμάς εξομολογηθήκαμε και κοινωνήσαμε μόλις χθες στη εορτή της Παναγίας, άρα είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι. σκεφθείτε να φεύγαμε εντελώς απροετοίμαστοι; Όσοι ήρθαμε εδώ, δεν ήρθαμε για τουρισμό αλλά για προσκύνημα· λέτε ο Κύριος και η Παναγία, που ήρθαμε στην εορτή Της, να μάς αφήσουν έτσι;

Οι αναταράξεις συνεχίζονταν πάλι έντονες. Ήμασταν χαμηλά, άρχισαν να διακρίνονται τα νησιά με τα χαρακτηριστικά τους και μακριά η στεριά. Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος ο ίδιος ρασοφόρος, που καθόταν μπροστά δεξιά και μάς είχε παροτρύνει να προσευχηθούμε – δεν γνωρίζω εάν ήταν μοναχός η Ιερομόναχος (θυμάμαι μόνο την ψηλόλιγνη μορφή του το ιλαρό του προσώπου και τη μακριά του γενειάδα) και είπε με δυνατή και γεμάτι σιγουριά φωνή και δακρυσμένα μάτια «Παιδιά μου, σάς παρακαλώ, πιστέψτε με βλέπω την Παναγία μας μπροστά μου θεόρατη και κρατάει το αεροπλάνο από την κοιλιά- θα σωθούμε, θα σωθούμε!» και ξεσπώντας σε δάκρυα: «ας προσευχηθούμε να την ευχαριστήσουμε».

Όλοι οι επιβάτες πήραμε κουράγιο και αρχίσαμε να ψέλνουμε, δυνατά αυτή τι φορά, χαρμόσυνα την Παράκληση. Μέχρι και οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν από τι γλώσσα του σώματος ότι κάτι ευχάριστο συμβαίνει και αναθάρρεψαν κοιτώντας απορημένες.

Σε λίγη ώρα φάνηκαν καθαρά τα κτήρια του Τελ Αβίβ- ήμασταν ήδη πολύ χαμηλά. Έμεναν λίγες μόλις στιγμές… Άρχισαν να μπαίνουν λογισμοί αμφιβολίας στο μυαλό μου: «Άραγε η πρόσκρουση θα γίνει στη στεριά η θα πέσουμε στη θάλασσα;», μα προσπαθούσα να τους διώξω με την προσευχή: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία. Γεννηθήτω το θέλημα Σου. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ήμας.»

Σε λίγο φάνηκε το αεροδρόμιο. Ο διάδρομος ήταν στρωμένος με αφρό και κατά μήκος του ήταν παρατεταγμένα πολλά νοσοκομειακά. Άλλο αεροπλάνο δεν φαιautoeditadminνόταν, προφανώς μάς είχαν δώσει προτεραιότητα. Μας φάνηκε ότι κατεβαίναμε με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με τις άλλες φορές, μάς χώριζαν λίγα μόλις μέτρα από το έδαφος. Όταν έγινε η επαφή, το αεροπλάνο σταμάτησε κατά θαυμαστό τρόπο σε μόλις 50 μέτρα, χωρίς κανένας μας να κινηθεί από τη θέση του, έστω και κατʼ ελάχιστον. Τουρμπίνες δεν είχε, για να τις θέσει σε ανάστροφη λειτουργία, ώστε να φρενάρει, και το φρένο στις ρόδες θα έπρεπε να είναι πολύ απότομο – πράγμα πολύ επικίνδυνο – για να σταματήσουμε μόλις σε 50 μέτρα, και ακόμα και τότε θα έπρεπε λόγω αδράνειας να πεταχτούμε όλοι προς τα μπροστά! (Εδώ φρενάρει κανείς λίγο με το αυτοκίνητο και με μικρές ταχύτητες και το σώμα του πηγαίνει μπροστά). Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε. Το αεροπλάνο δεν σταμάτησε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αλλά σαν να εναποτέθηκε μαλακά στο έδαφος!

Όλοι αρχίσαμε, γεμάτοι ανακούφιση,τα ευχαριστήρια: «Δόξα Σοι Κύριε», «Σε ευχαριστώ Παναγία μου», «Ας είναι ευλογημένο το Όνομα Σου, Κύριε».

Μόνο τις αεροσυνοδούς είχε πιάσει νευρική κρίση. Για τουλάχιστον πέντε λεπτά η μία άνοιγε ένα γιαούρτι, έτρωγε μία κουταλιά, το πέταγε και έπαιρνε άλλο, η άλλη ανοιγόκλεινε συνεχώς κάποια μεταλλικά συρτάρια, η άλλη έτρεμε και χτυπούσαν τα δόντια της.

Μετά από λίγο αποβιβαστήκαμε και συνοδεία αστυνομικών, ιατρών και νοσοκόμων πήγαμε σε ένα σαλόνι, όπου κάποιους προσπαθούσαν να τους συνεφέρουν και στους υπόλοιπους πρόσφεραν ένα αναψυκτικό. Από την ένταση είχε στεγνώσει το στόμα μας, αλλά ποιος νοιαζόταν;

Ήμασταν ζωντανοί μόνο αυτό μετρούσε! Σε λίγο ήρθε άλλο αεροσκάφος να μάς πάει στην Αθήνα, όπου και φθάσαμε ασφαλώς. Βέβαια μάς περίμεναν δημοσιογράφοι και κάμερες. Ένας φίλος μου τηλεφώνησε με αγωνία να δει εάν είμαι καλά, γιατί είδε ένα trailer στις πρωινές ειδήσεις μεγάλου καναλιού για την πτήση μας, αλλά μετά το θέμα αποσιωπήθηκε επιμελώς.

Από εκείνη τη στιγμή, όλοι μας χάσαμε το ενδιαφέρον μας για τις λεπτομέρειες. Δεν φώναζε κανείς, δεν διαμαρτύρονταν για την καθυστέρηση, για τις βαλίτσες, για τις δημοσίως εξομολογηθείσες βαριές αμαρτίες, για τίποτα. Βαδίζαμε στη γη, αλλά το μυαλό και η καρδιά μας ήταν γεμάτα ευγνωμοσύνη, κατά τη δύναμη του καθενός προσκολλημένα σε Εκείνον που μάς επιβεβαίωσε τόσο περίτρανα και πάλι την αγάπη Του. Ξέραμε ότι ζούσαμε μέσα στην πρόνοια του Θεού και αισθανόμασταν απέραντη χαρά και ανεκλάλητη ευγνωμοσύνη γι αυτό.

Και οι επόμενες ήμερες πέρασαν έτσι. Έβλεπα καθετί ως δημιούργημα του Θεού, το αγαπούσα και το θαύμαζα. Είχα πάψει να θυμώνω και να αναλώνομαι σε δευτερεύοντα πράγματα. Προσπαθούσα να ανταποκριθώ στην Αγάπη του Θεού με επιεική συμπεριφορά, μην κρίνοντας και, οπού μπορούσα, βοηθώντας τους άλλους. Δυστυχώς, μετά από μία περίπου εβδομάδα, ξαναμπήκα στή ρουτίνα τής καθημερινότητας. Ντρέπομαι που το αναφέρω, αλλά δεν κατάφερα να συγκρατήσω μέσα μου εκείνη την πρωτόγνωρη ειρήνη, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη.

Αυτά το πέρα για πέρα πραγματικό γεγονός, με έκανε να βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, να προσπαθώ να βγω από το καβούκι του εγωκεντρισμού μου και της παράλογης λογικής μας, που τα βάζει όλα σε κουτάκια και θέλει να τα εξηγεί με νόμους και κανόνες. Ο φόβος του τέλους επιχαχύνει τη συνειδητοποίηση των λαθών, ωθεί σε συναίσθηση…Η ευγνωμοσύνη που νοιώθει κανείς την άπειρη αγάπη Του Θεού μαλακώνει την καρδιά του, τόν λιώνει, τόν κάνει να αγαπάει διά του Θεού τους αδελφούς του και την κτίση και παράλληλα φοβάται μήπως με κάποια πράξη του λυπήσει τον Θεό και χάσει αυτό που αρχίζει να γεύεται η καρδιά του και σκιρτά, αυτό που φτιάχτηκε να αναζητά η ψυχή του την διά της αγάπης δωρεάν παρεχόμενης ένωσης της με τόν Θεό.

(Αποφάσισα να γράψω αυτή τη μοναδική για μενα εμπειρία κατά παράκληση ενός αγαπητού αδελφού «προς δόξαν Θεού» και πνευματική τόνωση των αδελφών. Παρακαλώ, συγχωρέστε τον προσωπικό τόνο της διήγησης, αλλά ήθελα να αποδώσω τα γεγονότα και τα συναισθήματα ακριβώς, όπως τα ζήσαμε. Ευχαριστώ για την κατανόηση σας).

Πηγή: ΕΡΩ

[Nefelirene]

Παρασιτα ή μεταλλαξη???

Ισως συζευξη σκύλου-λύκου Πάντως είναι τέλεια ολα αυτά που έχετε ανεβάσει εχω χαζέψει ώρες

[Eviri]

Γεια σας κορίτσια.

Nefelirene τι θέματα διαβάζεις αυτές τις μέρες στο ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ; Κοντεύεις να τελειώσεις τις σελίδες που υπάρχουν;

[koufetaki]

Δεν είναι αληθινά, είναι μηχανικά φτιαγμένα από ένα καλλιτέχνη για ευαισθητοποίηση.

Τα genpets είναι η καινούργια ανακάλυψη της βιο-μηχανικής. Πρόκειται για ζωντανά ανθρωποειδή τα οποία θα πωλούνται στα ράφια των super market ίσως και των pet-shop. Είναι φτιαγμένα από ανάμιξη ανθρώπινου και ζωικού DNA. Όταν δεν έχουν ανοιχτεί από τη συσκευασία βρίσκονται σε κατάσταση ύπνου, κάτι σαν την χειμερία νάρκη. Αναπνέουν όμως επειδή η συσκευασία έχει τρύπες να περνάει ο αέρας.

Μόλις ο πελάτης ανοίξει την συσκευασία αρχίζει το κατοικίδιο ?? να ξυπνάει μετα από 20 λεπτά και ανοίγει τα μάτια του. Έχουν αίμα, οστά, μυς, μυαλό και οτιδήποτε άλλο έχουν τα θηλαστικά. Ζούνε με πρωτείνες. Επίσης έχουν προσωπικότητα και το χρώμα της συσκευασίας δείχνει τον τύπο τους. Αισθάνονται πόνο αλλά δεν έχουν αναπτυγμένες φωνητικές χορδές για να εκφραστούν. Αν τα κόψεις βγάζουν αίμα.

Υποτίθεται ότι η εταιρεία τα έχει βγάλει για να παίζουν τα παιδιά με κάτι ζωντανό αντί για κούκλες ή άψυχα ρομποτ. Το pet μόλις ανοιχτεί θεωρεί τον κάτοχο του κάτι σαν τη μάνα του. Δείχνουν συναισθήματα.

Για να μην ξεφεύγουν σε επίπεδο συμπεριφοράς τους δίνουν ναρκωτικά.

Συγκεκριμένα η εταιρεία γράφει:

How are the personalities controlled?

The Genpet feeding packs are color coded and specially formulated with a custom drug mixture that can be used to control the Genpet, much like human drugs can such as Ritalin or Lithium and other behaviour modifying drugs. Thus we can calm them, or stimulate them without extra tampering to the DNA structure.

Αν νομίζετε ότι κάνω πλάκα δεν έχετε παρά να δείτε το site της Εταιρείας http://www.genpets.com/index.php.

Ακόμα καλύτερα δείτε τις «συχνές ερωτήσεις» http://www.genpets.com/faq.php για να σας φύγουν οι αμφιβολίες ότι όλα αυτά είναι υπερβολικά αλλά και να διαβάσετε και άλλα τρελά όπως το ότι αν σε δαγκώσουν, πουλάνε ειδικό kit για να τους βγάζεις τα δόντια !!!.

Αναμένουν έγκριση και μετά πηγαίνουν για παγκόσμια παραγωγή.

ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.

[Eviri]

Κορίτσια αυτό κι αν με σόκαρε. Εννοώ αυτό που ανέρτησε το Κουφετάκι με τα ανθρωποειδή που ίσως να πουληθούν σε σούπερ μάρκετ. Σοκαριστικό είναι να παίζουν τα παιδιά με κάτι μισοζώντανο το οποίο θα μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν - από το να του δίνουν ναρκωτικά, μέχρι να του βγάζουν τα δόντια ή ακόμη και να το κόβουν δοκιμάζοντας πόσο αίμα θα τρέξει από τις φλέβες του. Θα μου πείτε ζωντανά δεν είναι και τα σκυλάκια και τα γατάκια και τα υπόλοιπα κατοικίδια με τα οποία παίζουν τα παιδιά; Υπάρχει όμως μια διαφορά. Τα παιδιά γνωρίζουν ότι αυτά είναι πλάσματα του Θεού, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος. Μαθαίνουν (φαντάζομαι) από τους γονείς τους ότι δεν πρέπει να τα κακοποιούν, αλλά να τα φροντίζουν. Για τα ανθρωποειδή που θα έχουν το νόημα του παιχνιδιού, αμφιβάλλω αν θα είναι το ίδιο πράγμα.

Σοκαριστική επίσης, είναι η πρόσμιξη του ζωικού με το ανθρώπινο DNA. Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο, αποτροπιαστικό, φρικιαστικό, απάνθρωπο και ανήκουστο. Η αλαζονεία του ανθρώπου τελικά δεν έχει σύνορα και όρια, για να μη μιλήσω για ηθικούς φραγμούς που έχουν εξαφανιστεί προ πολλών ετών.

Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εξυπηρετεί η δημιουργία ενός τέτοιου πλάσματος; Το να εξοικειωθεί ένα παιδί με ζωντανά όντα; Μα υπάρχουν τα κατοικίδια για τέτοιους σκοπούς. Μήπως κατά βάθος όλο αυτό είναι η αρχή για τον ανθρώπινο έλεγχο; Μήπως ήρθε η ώρα τα ιατρικά εργαστήρια να μας δείξουν τι παράγουν πειραματικά στα υπόγειά τους; Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που διάβαζα σε μια ξενόγλωσση εφημερίδα, ότι στα υπόγεια ιατρικών εργαστηρίων γίνονταν πειράματα για να κατασκευαστούν υπεράνθρωποι χωρίς νου, που θα διαθέτουν μόνο μυική δύναμη και τυφλή υπακοή στους κατασκευαστές-χειριστές τους, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως εργάτες και πολεμιστές και γενικά ως άνοα ζωντανά πλάσματα κάτω από τις ανθρώπινες υπηρεσίες. Αυτό μου θυμίζει αυτή η ιστορία.

Ελπίζω να μην αφήσει ο Θεός να προχωρήσει στην παραγωγή το παρανοϊκό αυτό κατασκεύασμα.

Επίλογος δικός μου: ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.

[TARA]

«Σκοτεινός» τουρισμός: 6 πόλεις (με) φαντάσματα

Οινικός τουρισμός, γαστρονομικός τουρισμός, φεστιβαλικός τουρισμός…

Αν υπάρχει ένα είδος τουρισμού για κάθε γούστο, γιατί όχι και για τους λάτρεις των θρίλερ, των τρομακτικών ιστοριών και των X-Files; Αυτό σκέφτηκαν πρόσφατα και οι ιθύνοντες του πάντα πρωτοπόρου Τσέχικου Οργανισμού Τουρισμού, και αποφάσισαν να λανσάρουν μια νέα μορφή τουρισμού. Και το όνομα αυτού; Dark Tourism.

«Μεταξύ των νέων μορφών τουρισμού που προβάλει ο Οργανισμός Τουρισμού της Τσεχίας είναι και το ταξίδι στο σκοτεινό παρελθόν της χώρας. Εκτός από τα τυπικά θέματα του Dark Tourism που είναι τα μνημεία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Τσεχία διαθέτει ιδιαίτερα μνημεία καθʼ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, όπως το παρεκκλήσι των Αγ. Πάντων στην περιοχή Sedlec που είναι εξʼ ολοκλήρου διακοσμημένο με ανθρώπινα κρανία και οστά, και την Άβυσσο Macocha, που αποτελεί ένα προορισμό για αυτοκτονίες» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το σχετικό δελτίο τύπου.

Δεν έχει, βέβαια, μόνο η Τσεχία σκοτεινό παρελθόν. Ιδού μια μίνι λίστα με μερικά από τα πλέον τρομακτικά μέρη ανά τον πλανήτη, για την περίπτωση που σας κουράσει ο… παραλιο-τουρισμός.

• Το Οστεοφυλάκιο στο Sedlec, Τσεχία
  

Όχι μόνο για να ξεκινήσουμε, τιμής ένεκεν, από την χώρα που φιλοδοξεί να κάνει τάση τον «σκοτεινό τουρισμό», αλλά και γιατί το οστεοφυλάκιο του Sedlec θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει τον τίτλο του πιο ανατριχιαστικού μνημείου στον πλανήτη. Πρόκειται για ένα παρεκκλήσι εξολοκλήρου διακοσμημένο με ανθρώπινα οστά: το τέμπλο του ιερού, οι πολυέλαιοι, ο ανάγλυφος διάκοσμος των τοίχων είναι φτιαγμένα από τα κόκκαλα και τα κρανία των θυμάτων μιας επιδημίας πανούκλας που ξέσπασε το 1318.

Περίπου 30.000 θύματα της επιδημίας είναι θαμμένα στην περιοχή, σημεία της οποίας σκεπάζει χώμα που έχει μεταφερθεί εδώ από την Ιερουσαλήμ. Τα οστά μετά από σειρά πολέμων μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι, το εσωτερικό του οποίου ανακαινίστηκε το 1709 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Jan Blažej Santini Aichel. Δεν είναι γνωστό αν από τότε ξεκίνησε η διακόσμηση με ανθρώπινα οστά, όμως τη σημερινή του μορφή το παρεκκλήσι την πήρε το 1870 που ανακαινίσθηκε και πάλι και διακοσμήθηκε με 40.000 οστά και κρανία. Το Sedlec βρίσκεται κοντά στη γραφική κωμόπολη κοντά στην Kutná Hora, σε απόσταση μιάμισης περίπου ώρας με το τραίνο από την Πράγα.

• Centralia, Πενσυλβανία, ΗΠΑ
  

Μια φορά κι έναν καιρό, η Centralia ήταν μια ήσυχη, μικρή κωμόπολη που στήριζε την οικονομική της ευημερία στα ανθρακωρυχεία της. Μέχρι που το Μάιο του 1962 το πατροπαράδοτο κάψιμο των σκουπιδιών σε μια χωματερή «άνοιξε τις πύλες της κολάσεως», όπως είπαν χαρακτηριστικά τα αμερικανικά ΜΜΕ. Το ανθρακωρυχείο έπιασε φωτιά, καταστρέφοντας την πόλη εκ των έσω. Οι αμερικανικές εφημερίδες έγραψαν ότι «ανθρώπινη ζωή δε θα μπορούσε να υπάρξει ξανά σε αυτόν τον τόπο, τον ζεστότερο και από τον πλανήτη Ερμή, με ατμόσφαιρα δηλητηριώδη όσο του Κρόνου. Τοξικά σύννεφα μονοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων στροβιλίζονταν πάνω από τα σκασίματα στο έδαφος». Η πόλη τελικά εγκαταλείφθηκε το 1984, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν πως η φωτιά στα σωθικά της θα συνεχίσει να καίει για 250 ακόμη χρόνια.

Όπως ήταν φυσικό, η Centralia αναδείχθηκε ταχύτατα σε hot spot του σκοτεινού τουρισμού της Αμερικής, με καπνούς να βγαίνουν από το οδόστρωμα, και τακτικές εκρήξεις που (δεν μοιάζουν απλά σαν αλλά) έρχονται όντως από τον κάτω κόσμο, διακόπτοντας την απόκοσμη σιωπή που βασιλεύει.

• Oradour-sur-Glane, Γαλλία
  

Το Σάββατο, 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατέστρεψαν σχεδόν εξολοκλήρου τη μικρή πόλη της κεντρικής Γαλλίας, σκοτώνοντας συνολικά 642 άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου, ένα χωριό με το ίδιο όνομα κτίσθηκε και κατοικείται σε μικρή απόσταση από το αρχικό, το οποίο διατηρήθηκε ακριβώς όπως έμεινε μετά την επίθεση. Ένα τεράστιο μνημείο ανεγέρθηκε ακριβώς μπροστά από το νεκροταφείο, εις μνήμη των θυμάτων, ενώ το χωριό είναι σήμερα επισκέψιμο και αποτελεί ανοιχτό μουσείο, μιας πόλης τραγικά ακινητοποιημένης στο χρόνο.

• Άουσβιτς, Πολωνία
  

Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια Εβραίοι υπολογίζεται πως σκοτώθηκαν στους θαλάμους αερίων του διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης, αναπνέοντας δηλητηριώδη αέρια τα οποία χρειάζονταν περίπου είκοσι λεπτά για να σκοτώσουν τους 4.420 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που χωρούσε κάθε φορά ο θάλαμος. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του γειτονικού Μπιρκενάου είναι σήμερα επισκέψιμα –πραγματοποιούνται μάλιστα και οργανωμένες ξεναγήσεις.

Οι ιστορίες φαντασμάτων που κατοικούν το Άουσβιτς, φυσικά, θα μπορούσαν να γεμίσουν βιβλία ολόκληρα, ακόμη όμως κι αν δεν είστε fans του παραφυσικού, αποκλείεται να μην προσέξετε την πλήρη έλλειψη ήχου έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης: ακόμη και τα πουλιά επάνω στα ψηλά δέντρα των προαυλίων δεν βγάζουν κανέναν απολύτως ήχο. Απλώς κάθονται και σας κοιτούν, σαν να βγήκαν από την ομώνυμη ταινία του Χίτσκοκ.

• Κατακόμβες του Παρισιού, Γαλλία
  

Οι λαβυρινθώδεις, σκοτεινές στοές που λαξεύτηκαν κάτω από την Πόλη του Φωτός από τους Ρωμαίους, και χρησιμοποιήθηκαν για την ταφή των νεκρών έως και τον 18ο αιώνα, είναι αναμφίβολα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία του πλανήτη, και όχι μόνο λόγω της έλλειψης φωτός. Ανθρώπινα οστά και κρανία στοιβαγμένα σε μεγάλες αίθουσες δίπλα στους διαδρόμους –στους οποίους ο θρύλος λέει πως κανείς ζωντανός δεν μπόρεσε να βρει μόνος το δρόμο του– αλλά και ιστορίες (και φωτογραφίες φαντασμάτων που τρομάζουν τους τουρίστες τόσο ώστε πολλές από τις ξεναγήσεις που πραγματοποιούνται εδώ διακόπτονται λόγω λιποθυμιών δικαιολογούν τον τίτλο των στοών του Παρισιού ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του πλανήτη.

• Pripyat, Τσέρνομπιλ, Ουκρανία
  

Η μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων που αποτελούσε μόνιμη κατοικία για όλους σχεδόν τους εργαζομένους στο εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ εκκενώθηκε πλήρως μετά την τραγωδία του Απριλίου του 1986, μαζί με την ομώνυμη πόλη, η οποία απείχε περισσότερο από τον πυρηνικό αντιδραστήρα απʼ ότι το Pripyat. Οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να εκκενώσουν τις δύο πόλεις 36 ώρες μετά το ατύχημα στον αντιδραστήρα 4. Προκειμένου αυτό να γίνει γρήγορα και αποτελεσματικά, οι πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που άφηναν τα σπίτια τους πληροφορήθηκαν πως η εκκένωση θα ήταν προσωρινή, και πως θα γυρνούσαν πίσω. Δεν πήραν μαζί τίποτα από τα υπάρχοντά τους. Κα βέβαια, δεν επέστρεψαν ποτέ.

Για αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή, το Pripyat αποτελούσε υπαίθριο μουσείο, που αποτύπωνε εύγλωττα τη σοβιετική ζωή και ατμόσφαιρα πριν την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος. Στις αρχές του 21ου αιώνα, όμως, λεηλατήθηκε μέχρις εσχάτων –κλάπηκαν ακόμη και τα καθίσματα των τουαλετών. Το Pripyat αποτελεί σήμερα την απόλυτη πόλη-φάντασμα, όπως μαρτυρούν τα τρία συγκλονιστικά φωτορεπορτάζ του Arkadiusz Podniesinski. Και, δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά ο επιστημονικά εξηγήσιμος τρόμος μας φαίνεται απείρως σκοτεινότερος από οποιοδήποτε παραφυσικό φαινόμενο.

Πηγή: in2life.gr, otherside.gr

[TARA]

Κορίτσια αυτό κι αν με σόκαρε. Εννοώ αυτό που ανέρτησε το Κουφετάκι με τα ανθρωποειδή που ίσως να πουληθούν σε σούπερ μάρκετ. Σοκαριστικό είναι να παίζουν τα παιδιά με κάτι μισοζώντανο το οποίο θα μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν - από το να του δίνουν ναρκωτικά, μέχρι να του βγάζουν τα δόντια ή ακόμη και να το κόβουν δοκιμάζοντας πόσο αίμα θα τρέξει από τις φλέβες του. Θα μου πείτε ζωντανά δεν είναι και τα σκυλάκια και τα γατάκια και τα υπόλοιπα κατοικίδια με τα οποία παίζουν τα παιδιά; Υπάρχει όμως μια διαφορά. Τα παιδιά γνωρίζουν ότι αυτά είναι πλάσματα του Θεού, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος. Μαθαίνουν (φαντάζομαι) από τους γονείς τους ότι δεν πρέπει να τα κακοποιούν, αλλά να τα φροντίζουν. Για τα ανθρωποειδή που θα έχουν το νόημα του παιχνιδιού, αμφιβάλλω αν θα είναι το ίδιο πράγμα.

Σοκαριστική επίσης, είναι η πρόσμιξη του ζωικού με το ανθρώπινο DNA. Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο, αποτροπιαστικό, φρικιαστικό, απάνθρωπο και ανήκουστο. Η αλαζονεία του ανθρώπου τελικά δεν έχει σύνορα και όρια, για να μη μιλήσω για ηθικούς φραγμούς που έχουν εξαφανιστεί προ πολλών ετών.

Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εξυπηρετεί η δημιουργία ενός τέτοιου πλάσματος; Το να εξοικειωθεί ένα παιδί με ζωντανά όντα; Μα υπάρχουν τα κατοικίδια για τέτοιους σκοπούς. Μήπως κατά βάθος όλο αυτό είναι η αρχή για τον ανθρώπινο έλεγχο; Μήπως ήρθε η ώρα τα ιατρικά εργαστήρια να μας δείξουν τι παράγουν πειραματικά στα υπόγειά τους; Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που διάβαζα σε μια ξενόγλωσση εφημερίδα, ότι στα υπόγεια ιατρικών εργαστηρίων γίνονταν πειράματα για να κατασκευαστούν υπεράνθρωποι χωρίς νου, που θα διαθέτουν μόνο μυική δύναμη και τυφλή υπακοή στους κατασκευαστές-χειριστές τους, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως εργάτες και πολεμιστές και γενικά ως άνοα ζωντανά πλάσματα κάτω από τις ανθρώπινες υπηρεσίες. Αυτό μου θυμίζει αυτή η ιστορία.

Ελπίζω να μην αφήσει ο Θεός να προχωρήσει στην παραγωγή το παρανοϊκό αυτό κατασκεύασμα.

Επίλογος δικός μου: ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.

Συμφωνω απολυτως και αναρωτιεμαι ποιοι γονεις θα παρουν αυτα τα τερατα δωρο στα παιδια τους...

[TARA]

Γιατροί έφτιαξαν αλεξίσφαιρο δέρμα!

Με

τη βοήθεια πρόβειου γάλατος και πρωτεϊνών από το μετάξι αράχνης οι

Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να φτιάξουν αλεξίσφαιρο δέρμα!

Πήραν το προβειο γάλα, ένα πολύ

ανθεκτικό μετάξι αράχνης και έφτιαξαν ένα αλεξίσφαιρο μίγμα, μετά το

άφησαν για πέντε εβδομάδες για να αναμειχθεί με ένα κομμάτι αληθινού

ανθρώπινου δέρματος... και το αποτέλεσμα? Μπορεί να ακούγεται σαν

σενάριο ταινίας με ύπερηρωες αλλά μπορεί να σταματάει σφαίρες!

ekiuZR62CC8

Δυστυχώς για τώρα οι ταχύτητες πυροβολισμών στις οποίες το δέρμα

αντιστέκεται είναι λίγο πιο κάτω από τις κανονικές, αλλά το σίγουρο

είναι πως το αλεξίσφαιρο δέρμα είναι κάτι το οποίο θα το συναντήσουμε

στο προσεχώς μέλλον...

blog.gr