ΤΟ ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ...

[sweet_february]

Η ΒΡΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΑΠΗ

Στη κοινότητα των Πραμάντων, η κεντρική βρύση του χωριού ονομάζεται «Η βρύση του Αράπη». Σύμφωνα με το θρύλο κάποια στιγμή το χωριό υπέφερε από μεγάλα δεινά. Οι φυσικές βρύσες στις γύρω περιοχές είχαν κατά περίεργο τρόπο δηλητηριαστεί και μία αδηφάγα επιδημία είχε εξαπλωθεί ρίχνοντας στο θάνατο αδιακρίτως άτομα κάθε ηλ...ικίας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κεντρική βρύση του χωριού είχε στερέψει. Το μόνο που έτρεχε από εκεί ήταν πηχτή λάσπη. Κανείς δεν μπορούσε να βρει κάποιο λόγο για τον οποίο τα Πράμαντα χτυπήθηκαν από τέτοιο πλήγμα ώσπου ένα βράδυ κάποιος από τους κατοίκους του χωριού είδε πάνω από τη βρύση να κάθεται μία περίεργη σκοτεινή φιγούρα. Φορούσε μαύρα ρούχα, αλλά η σιλουέτα δεν ήταν ξεκάθαρη Έμοιαζε περισσότερο με καπνό παρά με υλικό ον Τρομοκρατημένος ο κάτοικος, ειδοποίησε τον ιερέα και τον υπεύθυνο του χωριού για το τι είχε δει. Ήταν ξεκάθαρο, είπε ο ιερέας, ότι η μορφή που στοίχειωνε τη βρύση δεν ήταν παρά ένας «Αράπης». Μια δαιμονική παρουσία επικαλούμενη από μάγισσες για να προστατεύει ή να στοιχειώνει ένα χώρο, ανάλογα με τις διαταγές που δέχονταν. Έπειτα με γρήγορες δρασκελιές έφτασε στη βρύση όπου στο όνομα του Χριστού και των Ευαγγελίων προσπάθησε να διώξει το πνεύμα. Η μάχη που ακολούθησε μεταξύ του ιερέα και του Αράπη ήταν τρομακτική, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο ιερέας ηττήθηκε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Οι κάτοικοι βρίσκονταν σε απόγνωση, μέχρι που η μικρή, κοντά 10 χρονών, κόρη του δημάρχου πλησίασε τη βρύση και μίλησε στον Αράπη. Όταν το ρώτησε γιατί το κάνει αυτό, εκείνος απάντησε ότι η αφέντρα του πέθανε και αυτός έμεινε να τυραννιέται μόνος πάνω στη Γη. Δεν ήθελε, λέει, να πράττει το κακό, αλλά δυστυχώς αυτό γινόταν και μόνο από τη παρουσία του κάπου. Το μόνο που ήθελε ήταν να τον βοηθήσει ο ιερέας να βρει την αιώνια γαλήνη. Μόλις μαθεύτηκε αυτό, ο ιερέας πήγε στη βρύση, όπου εκτέλεσε μνημόσυνο και δέηση για τον Αράπη. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα η επιδημία έληξε και το νερό της βρύσης έγινε ξανά γάργαρο.

[sweet_february]

Και τωρα το τελευταιο που παραθετω (κι ειναι και το αρχικο του χρηστη απο τον οποιο τα αντεγραψα)

Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο ο καθένας μας να έγραφε μία ιστορία από τον τόπο του ή από κάποιο σημείο στην Ελλάδα που έχει ακούσει. Θα ξεκινήσω εγώ λέγοντας για τα Γιάννενα από όπου είναι ένας φίλος. Υπάρχει ένα σπίτι που είναι χτισμένο ακριβώς πάνω στο τοίχος του μεσαιωνικού κάστρου της πόλης. Το σπίτι αυτό λέγετε " Το ...σπίτι του Τσεκούρα". Σ' αυτό το σπίτι λοιπόν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 κάποια παιδιά περνούσαν απέξω και άκουσαν πονεμένα γαυγίσματα σκύλου. Τότε αποφάσισαν να μπουν. Μπήκαν αλλά μόνο το ένα από τα δύο παιδιά κατάφερε να βγει. Ο άλλος κάλεσε την αστυνομία. Ήρθαν τότε οι αστυνομικοί μπήκαν μέσα και άρχισαν να ψάχνουν. Δεν βρήκαν τίποτα όμως όταν βγήκαν από μέσα πραγματικά υπήρχε ένας που δεν βγήκε ποτέ. Η ιστορία δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο της εποχής. Το σπίτι είναι διώροφο όπου ο κάθε όροφος είναι γύρο στα 50τ.μ περίπου και το σπίτι είναι στο κέντρο της πόλης . Που μπορεί να χάθηκαν? Κανείς δεν ξέρει.

[ΚατερίναΒ]

Kαλημέρα!!!!!

Φαίη σούπερ οι ιστορίες που παραθέτεις!!!!!!!

[koufetaki]

πω![ω!μπραβο για τις ιστοριες βρε παιδια ξεκινησα αργα χτες να τις διαβαζω και......τις τελιωσα τωρα το πρωϊ,μου ρθε χτες και μια φλασια με το σπιτι(το στοιχειωμενο)ειναι κοντα στην αιγιου τελικα διπλα απο την παλεια ναυτικη σχολη,ασε που με πιασαν και οι ανασφαλιες μου που θα στειλω το παιδακι μου σε δυο χρονια φανταρο,πως θα φυλαει σκοπιες ωρε?

[TARA]

Καλημέρα! Φαίη, όντως σούπερ οι ιστορίες! Εγώ τις διάβασα τώρα το πρωί, σιγά μην τις διάβαζα βράδυ!!!Αργότερα θα σας γράψω κάποια πράγματα που θυμάμαι από μικρή. Θέλω να διασταυρώσω κάποιες λεπτομέρειες με τη μαμά μου, και θα επανέλθω και στο θέμα της Ατλαντίδας, γιατί έχω πολλές πληροφορίες-αποδείξεις για την πραγματική τοποθεσία!

[TARA]

Από τότε που ο Πλάτωνας έγραψε τον Τίμαιο και τον Κριτία, την ανθρώπινη σκέψη την απασχολέί ο μύθος της Ατλαντίδας. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Πλάτωνα, οι ιερείς ενός ναού στην αιγυπτιακή πόλη Σάϊδα διηγήθηκαν στο Σόλωνα ότι πέρα από τις Στήλες, στον Ατλαντικό Ωκεανό υπήρχε μια εκτεταμένη μεγαλόνησοςή ήπειρος, η Ατλαντίδα, "μεγαλύτερη από τη Λιβύη και την Ασία μαζί", οι κάτοικοι της οποίας 9000 χρόνια πριν από την εποχή του Σόλωνα επιχείρησαν να κατακτήσουν ολόκληρον τον κόσμο αλλά αποκρούστηκαν από τους τότε Aθηναίους. Η Ατλαντίδα τελικά καταποντίστηκε στα νερά του ωκεανού, που στο σημείο αυτό δεν είναι πια πλωτός.

Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας πολλοί γοητεύτηκαν από τις προοπτικές ανατροπής πολλών ιστορικών δεδομένων, που θα προκαλούσε η επαλήθευσή του μύθου της Ατλαντίδας, άλλοι όμως, λογικώτεροι, απέριψαν μια τέτοιαν εκδοχή και κράτησαν μόνο τον γοητευτικό μύθο. O επιφανέστερος μαθητής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, τον αντιμετωπίζει σα μύθο. "Οπως τη δημιούργησε έτσι και την κατέστρεψε, (ο Πλάτωνας την Ατλαντίδα)", γράφει σχολιάζοντας το απότομο τέλος της σχετικής διήγησης στον Κριτία.

Νεώτεροι ερευνητές, (Μαρινάτος, Γαλανόπουλος), δέχονται την αλήθεια της πλατωνικής διήγησης, τοποθετούν όμως την Ατλαντίδα στο Αιγαίο και ειδικώτερα στη Θήρα, υποστηρίζοντας ότι όλοι οι, υπερβολικοί, αριθμοί, που δίνει ο Πλάτωνας για την αρχαιότητα, την απόσταση, το μέγεθος, το στρατό και το στόλο της Ατλαντίδας οφείλονται σε λανθασμένη μεταγραφή των αιγυπτιακών αριθμητικών ψηφίων σε ελληνικά και πρέπει να διαιρεθούν δια του δέκα. Ετσι η ηλικία των 9000 χρόνων πριν από το Σόλωνα γίνεται 900, (γύρω στο 1500 π.Χ.), η απόσταση των 5000 χιλιομέτρων από την Αίγυπτο γίνεται 500, (δηλαδή ως στις Κυκλάδες) και η διάμετρος των 300 χιλιομέτρων για το κεντική περιοχή της Ατλαντίδας γίνεται μόνο 30, όση η αρχική διάμετρος της Θήρας, όταν πριν ανατιναχθεί στον αέρα από την έκρηξη του ηφαιστείου της, ονομαζόταν ακόμα Στρογγύλη.

Εφόσον με αρχαιολογικές, γεωφυσικές ή άλλες έρευνες επαληθευθεί η υπόθεση Μαρινάτου - Γαλανόπουλου, το πρόβλημα της Ατλαντίδας θα λυθεί με τον ευλογοφανέστερο και ικανοποιητικότερο τρόπο.

Λοιπόν... κάποτε παρακολούθησα σεμινάρια σεισμολογίας με τον διευθυντή του γεωδυναμικού ινστιτούτου Αθηνών. Ενα από τα θέματα που μελετήσαμε διεξοδικά, ήταν η Σαντορίνη και η σχέση της με τη μυθική Ατλαντίδα.

Η καταστροφή της Θήρας θεωρείται η μεγαλύτερη των αρχαίων χρόνων, και είχε παγκόσμιες συνέπειες. Κείμενα που βρέθηκαν στη Σκανδιναβία και στην Ασία και χρονολογούνται γύρω στο 1450 π.Χ. που συνέβη η έκρηξη του ηφαιστείου, αναφέρουν ότι κρύφτηκε ο ήλιος για πολλές μέρες και εμφανίστηκε ένα γκρίζο σύννεφο που κάλυψε τον ορίζοντα. Βρέθηκε ηφαιστειακή στάχτη σε απολιθωμένα δέντρα της Νορβηγίας. Από την καταστροφή προκλήθηκε τεράστιο τσουνάμι που έπληξε τις ακτές της Τουρκίας και κατέστρεψε τη Μινωική Κρήτη. Μελέτες στα γεωλογικά στρώματα του εδάφους το αποδεικνύουν.

Οσο για τη Μινωική Θήρα, ο πολιτισμός της ήταν πολύ εξελιγμένος. Στο Ακρωτήρι βρέθηκαν τοιχογραφίες που αναπαριστούν ζώα και μέρη της Αφρικής... Το εμπόριο άνθιζε. Καθώς φαίνεται, οι κάτοικοι ταξίδευαν πολύ μακριά. Είχαν όλα τα χαρακτηριστικά που είχαν οι κάτοικοι της μυθικής Ατλαντίδας, συν την καταστροφή που καταπόντισε το μεγαλύτερο μέρος του νησιού...

Τη θεωρία αυτή ασπάζονται όχι μόνο Ελληνες σεισμολόγοι, ηφαιστειολόγοι και γεωλόγοι, αλλά και πάρα πολλοί επιστήμονες παγκοσμίου επιπέδου.

[ChristinaGRZ]

Spooky Φαίη!!!

[Sam]

πω![ω!μπραβο για τις ιστοριες βρε παιδια ξεκινησα αργα χτες να τις διαβαζω και......τις τελιωσα τωρα το πρωϊ,μου ρθε χτες και μια φλασια με το σπιτι(το στοιχειωμενο)ειναι κοντα στην αιγιου τελικα διπλα απο την παλεια ναυτικη σχολη,ασε που με πιασαν και οι ανασφαλιες μου που θα στειλω το παιδακι μου σε δυο χρονια φανταρο,πως θα φυλαει σκοπιες ωρε?

χαχα κι εγώ έφαγα φλασιά για το στοιχειωμένο σπίτι 2-3 φορές την

εβδομάδα περνάμε από εκεί αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει

Ωραίες ιστορίες Φαίη!!!

[koufetaki]

χαχα κι εγώ έφαγα φλασιά για το στοιχειωμένο σπίτι 2-3 φορές την

εβδομάδα περνάμε από εκεί αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει

Ωραίες ιστορίες Φαίη!!!

εισαι της γειτονια ε?εγω μενω προς την ν.ελβετια εσυ προς τα που?αντε να βουμε και κανα κοριτσι εδω κοντα.σκεφτομαι να ανοιξω σελ.για την περιοχη μας

[TARA]

εισαι της γειτονια ε?εγω μενω προς την ν.ελβετια εσυ προς τα που?αντε να βουμε και κανα κοριτσι εδω κοντα.σκεφτομαι να ανοιξω σελ.για την περιοχη μας

Αντε να μαζευτείτε να κάνετε και καμιά ενδιαφέρουσα εξόρμηση!

Οπως εγώ με την Κατερίνα, που θα πάμε στη σπηλιά του Νταβέλη!

[sweet_february]

Κοριτσια σημερα θα σας αντιγραψω και αλλες ιστοριες απο αυτο το γκρουπ στο facebook (Οποια θελει ας γινει μελος!) Ξεκιναω:

Το διαβολικό συλλείτουργο

Γύρω στα 1850, μια φορά τη νύχτα ο Μιχάλης Αποστολάκης ξεκίνησε από τη Καλαμάτα για να πάει στα αμπέλια του. Στο δρόμο ήταν ένα ερημοκλήσι και καθώς πλησίαζε σε αυτό το είδε όλο κατάφωτο και του φάνηκε πως άκουσε μέσα ψαλμωδίες. Μα εκείνες οι ψαλμωδίες ήταν άλλο πράγμα, σαν να έψαλλαν άγγελοι του ουρανού. Λέει με το νο...υ του, πως γίνεται αυτό; Τέτοια ώρα ποιος παπάς ήρθε να λειτουργήσει. Αλλά πάλι, είπε μέσα του, ας πάω και εγώ να κάνω το σταυρό μου. Μόλις όμως έκανε το σταυρό του, αμέσως σταμάτησαν οι ψαλμωδίες, έσβησαν οι λαμπάδες και άκουσε σε μια λίμνη εκεί κοντά να κράζουν πολλοί βάτραχοι. Έβαλε ο άνθρωπος υποψία κακή, γύρισε τρομαγμένος στο σπίτι του και έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι.

[lisa]

αει καλαααα!!!!!!!!

που ζω εγω?????????

τωρα ειδα τη συγκεκριμενη ενοτητα cafe... και καποια απο αυτα τα θεματα!!!

εχω να γραψω και εγω διαφορα "περιεργα" που τα εχω ζησει!!!!!

η πρωτη περιοχη που εγινε και γινεται κατι οποτε πηγαινω ειναι η Σπαρτη!!!!

και η δευτερη... στο χωριο των γονιων μου στην ορεινη Αρτα!!!!!!!!

επειδη ομως ειναι νυχτα... μηπως να τ΄αφησω για πρωινες ωρες ??? :rolleyes:

[sweet_february]

Το καταραμένο σπίτι

Το παρακάτω γράφτηκε στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Καιροί» της 30/07/1893) Στη Κυπαρισσία υπάρχουν σπίτια για τα οποία υπάρχει η πρόληψη ότι αυτός που θα τα κατοικήσει θα πάθει πολλά κακά. Μεταξύ αυτών είναι και το σπίτι των κληρονόμων Τουρκολιά. Σε αυτό το σπίτι μόλις χτίστηκε έμεινε ο οικοδεσπότης ο οποίος πέθανε μέσα σε ...λίγους μήνες. Μετά από αυτόν έμεινε κάποιος άλλος ο οποίος σε οχτώ μέρες έχασε τη γυναίκα του και ένα από τα παιδιά του. Μετά από αυτόν έμεινε στο σπίτι κάποιος άλλος ο οποίος έχασε όλα του τα παιδιά. Τέλος πάντων όποιος έμεινε σε αυτό το σπίτι δεν απέφυγε τις οικογενειακές συμφορές. Προτελευταίος έμεινα εγώ και αφού έχασα το πρώτο μου παιδί, έφυγα από το σπίτι πριν να λήξει η μίσθωση. Τελευταίος πήρε το σπίτι και κατοικεί ο φαρμακοποιός κ. Ι. Δεσποτόπουλος. Αλλά και αυτού του δυστυχή, το μοναχοπαίδι του δώδεκα χρονών, επιχείρησε μια φορά να αυτοκτονήσει και σήμερα πληγώθηκε από όπλο που κρατούσε κάποιο άλλο παιδί, από αμέλεια όπως λέγεται. Αυτά τα δύο γεγονότα έγιναν μέσα σε τέσσερις μήνες που μένει σε αυτό το σπίτι.

[sweet_february]

Χαμένο πλήρωμα

Στις 23 του Μάρτη 1969, επισημάνθηκε να πλέει ακυβέρνητο, είκοσι μίλια από τη νησίδα Σαπιέντζα στη Μεθώνη, το μικρό τουρκικό δεξαμενόπλοιο «Αϋγκάζ». Στις 26 το απόγευμα το γαλλικό φορτηγό «Λεόν Σεφ» κατέπλευσε επί τόπου και μετά από πολλές προσπάθειες, εξαιτίας της θαλασσοταραχής, κατόρθωσε να το προσδέσει και να το ρυ...μουλκήσει ως το λιμάνι της Πύλου. Ποτέ δεν βρέθηκε κάποιο από τα μέλη του πληρώματος ζωντανό ή νεκρό. Στις 17 Απρίλη το «Αϋγκάζ» βυθίστηκε μέσα στο λιμάνι της Πύλου. Φαίνεται πως η «κατάρα» το κυνηγούσε μέχρι το τέλος.

[sweet_february]

Ο ΘΑΛΑΣΣΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

ο μύθος θέλει τον Θαλασσομάχο, έναν γενναίο μαχητή της θάλασσας, ο οποίος παρόλο που είχε κάνει τόσα καλά για τον τόπο, προδόθηκε. Συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε. Έτσι λοιπόν, κάτι σαν ακέφαλος ιππότης, έβγαινε μέσα από την θάλασσα για να κατατρομάξει και συγχρόνως να εκδικηθεί. Συνεπώς μόλις νύχτωνε για τα καλά, οι ντόπ...ιοι, κλειδαμπαρώνονταν μέσα στα σπίτια τους. Μάλιστα όταν έβλεπαν και κάτι φωτάκια να κουνιούνται μέσα στο σκοτάδι ανεβαίνοντας, τον Πύργο ή τον Αθηνιό.....ε, τότε πλέον ήσαν σίγουροι ότι ο Θαλασσομάχος είχε πάρει στο κυνήγι κάποιο δύστυχο που είχε ξεμείνει.... Μιλώντας με τους ντόπιους κατάφερα να βγάλω μία άκρη...Πιθανότατα η ιστορία του Θαλασσομάχου να είναι πολύ παλιά. Το σίγουρο όμως είναι ότι τεχνιέντως "ζούσε" τόσα χρόνια και διατηρήτο έξυπνα από τους συν- εργάτες των λαθρεμπόρων. Σιγά-σιγά ο μύθος αυτός καταλάγιασε μεταξύ των ντόπιων....και απλώς που και που κάποιος παλιός να τον διηγηθεί ή να τον χρησιμοποιήσει σαν "μπαμπούλα" για κάποιο πιτσιρίκι. Ανεξαρτήτως του πως ο συγκεκριμένος μύθος δημιουργήθηκε δεν παύει να αποτελεί μια μαρτυρία για κάποιο νεκροζώντανο όν που υπήρχε και δρούσε....έστω μέσα στις απλοϊκές ψυχές και την φαντασία των νησιωτών.