Το καφέ της ηρεμίας!

[Elle12]

1 hour ago, mariaalexiou είπε:

Καλησπέρα

πάλι απέφυγα να μιλήσω με ειδικό, όμως μίλησα με φίλες μου συν-εγκυμονούσες ή με μωράκια, αλλά και με τον σύζυγό μου και με την οικογένεια μου.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ορμόνες μου κάνουν πάρτι και οι φόβοι πηγάζουν κυρίως επειδή είναι το πρώτο μου.

Έχω ηρεμήσει αρκετά, μάλλον, ΕΙΧΑ ηρεμήσει αρκετά μέχρι που πριν από λίγο άρχισα να έχω συσπάσεις. Η κοιλιά μου ήταν πετρωμένη από το πρωί και πριν από λίγο σταμάτησαν οι πόνοι.

Όσο πλησιάζει η γέννα, τόσο πολλαπλασιάζεται ο φόβος για το άγνωστο.

Τουλάχιστον δεν φοβάμαι μήπως πεθάνω. Το είπατε κι εσείς, είμαστε στο 2023 με πολλή ανάπτυξη. Η ιατρική είναι αρκετά προχωρημένη πια.

Με τους σημερινούς πόνους φοβήθηκα μήπως ξαφνικά νιώσω κάποιο κεφάλι ανάμεσα στα πόδια μου, αλλά και πάλι, δεν γεννιούνται τόσο εύκολα τα μωρά. Η ΠΗΤ μου είναι 3/7 οπότε είμαστε πολύ μακριά ακόμα από αυτό.

Πιστεύω πως έχω ηρεμήσει αρκετά, αν και ξεροκέφαλη (το λέω επειδή πάλι δεν πήγα σε ειδικό και δεν έχω σκοπό να πάω)

Χαιρομαι τοσο πολυ που νιωθεις καλυτερα κοριτσι μου! Σου ευχομαι και ακομα καλυτερα!

Εγω μετραω απο μερα σε μερα και απο ωρα σε ωρα κ καταλαβαινω το αγχος σου. Δεν εισαι μονη. Δεν εισαι τρελη δεν εισαι παραλογη. Απλα πρεπει να βαζουμε τη λογικη. Και να σκεφτομαστε οτι τα μωρακια μας ειναι υγιη, εμεις υγιεις, ολα θα πανε καλα κ τους αξιζει μια ηρεμη και ευτυχισμενη μαμα ❤️

[mariaalexiou]

20 ώρες πρίν, Elle12 είπε:

Χαιρομαι τοσο πολυ που νιωθεις καλυτερα κοριτσι μου! Σου ευχομαι και ακομα καλυτερα!

Εγω μετραω απο μερα σε μερα και απο ωρα σε ωρα κ καταλαβαινω το αγχος σου. Δεν εισαι μονη. Δεν εισαι τρελη δεν εισαι παραλογη. Απλα πρεπει να βαζουμε τη λογικη. Και να σκεφτομαστε οτι τα μωρακια μας ειναι υγιη, εμεις υγιεις, ολα θα πανε καλα κ τους αξιζει μια ηρεμη και ευτυχισμενη μαμα ❤️

Με το καλό να υποδεχτείς το μωράκι σου

Κατάλαβα πως αυτό που έχει σημασία είναι αυτό το σπορακι και η ψυχική μου υγεία!

Σε ευχαριστώ 

[miou90]

Καλησπέρα κι από μένα. 

Έπεσα στο θέμα πάνω στην ώρα. Είμαι στην 21η εβδομάδα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, και έχω ιστορικό αγχώδους διαταραχής. Έχω πάρει δυο φορές αντικαταθλιπτικά και στην ουσία τα έκοψα πρόσφατα για να μείνω έγκυος. Κάνω και ψυχοθεραπεία εντατικά. 

Στην αρχή της εγκυμοσύνης μου ήμουν τόσο χαρούμενη που ξέχασα τα όποια άγχη είχα γενικά στη ζωή μου. Ο άντρας μου έφυγε πριν ενάμιση μήνα γιατί δουλευει σε πλοιο εκτός Ελλάδος. Για την διάρκεια της κύησης λοιπόν ήρθα στο πατρικο μου που είναι λίγο έξω από την Αθήνα. Με έπιασε κατάθλιψη από την πρώτη μέρα, ένιωθα εγκλωβισμένη εδώ, δεν άντεχα τους γονείς μου. Πέρασα 20 μέρες χάλια με κλάμα όλη μέρα. Όμως σιγά σιγά συνήθισα και βρήκα τους ρυθμούς μου. Πριν λίγες μέρες πήγα Αθήνα να μείνω 3 μέρες να δω φίλους και τον γιατρό μου φυσικά. Έπαθα το τελευταίο βράδυ κρίση πανικού. Πυροδοτήθηκε από την δυσπεψία που είχα(γενικά με ταλαιπωρεί) και κατέληξα με εμετους από το άγχος και μυικούς σπασμους να κοιμηθώ μετά από ώρες. Ευτυχώς είχα την αδερφή μου. Μετά από αυτό μπήκα στο τριπακι του φόβου. Να σημειώσω πως είχα χρόνια να πάθω κρίση κ αν συνέβαινε είχα τη λυση να παρω ενα xanax. Τώρα δεν έχω αυτή την επιλογή, δεν έχω συζητήσει ακόμα με τον γιατρό μου για το θέμα. Αρχίζω και βλέπω αρνητικά τις αλλαγές στο σώμα μου, καθώς είμαι αρρωστοφοβική και το άγχος που είναι γυρω απο την υγεία. Μερικές φορές σκέφτομαι πως στο καλό θα τα καταφέρω. Όλα πηγαιναν καλά, είχα βρει τη διάθεση μου και μπαμ όλα κατέρρευσαν. Δεν ξέρω τι να κάνω... Έχω πολλά σκαμπανεβάσματα. Μακάρι να μπορουσα να παρω θεραπεία αλλά δεν νομίζω να γίνεται. Δεν βοηθάει φυσικά το ότι έχω φυγει απο το σπιτι μου κ λείπει ο άντρας μου. Εδώ δεν έχω κάποιον φίλο κ είμαι όλη μέρα μέσα. 

Το κατεβατό της ζωής μου... Ευχαριστώ για όποιον το διάβασε. 

Ευχομαι σε όλες τα καλύτερα 🥰

[Bobby89]

16 ώρες πρίν, miou90 είπε:

Καλησπέρα κι από μένα. 

Έπεσα στο θέμα πάνω στην ώρα. Είμαι στην 21η εβδομάδα έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, και έχω ιστορικό αγχώδους διαταραχής. Έχω πάρει δυο φορές αντικαταθλιπτικά και στην ουσία τα έκοψα πρόσφατα για να μείνω έγκυος. Κάνω και ψυχοθεραπεία εντατικά. 

Στην αρχή της εγκυμοσύνης μου ήμουν τόσο χαρούμενη που ξέχασα τα όποια άγχη είχα γενικά στη ζωή μου. Ο άντρας μου έφυγε πριν ενάμιση μήνα γιατί δουλευει σε πλοιο εκτός Ελλάδος. Για την διάρκεια της κύησης λοιπόν ήρθα στο πατρικο μου που είναι λίγο έξω από την Αθήνα. Με έπιασε κατάθλιψη από την πρώτη μέρα, ένιωθα εγκλωβισμένη εδώ, δεν άντεχα τους γονείς μου. Πέρασα 20 μέρες χάλια με κλάμα όλη μέρα. Όμως σιγά σιγά συνήθισα και βρήκα τους ρυθμούς μου. Πριν λίγες μέρες πήγα Αθήνα να μείνω 3 μέρες να δω φίλους και τον γιατρό μου φυσικά. Έπαθα το τελευταίο βράδυ κρίση πανικού. Πυροδοτήθηκε από την δυσπεψία που είχα(γενικά με ταλαιπωρεί) και κατέληξα με εμετους από το άγχος και μυικούς σπασμους να κοιμηθώ μετά από ώρες. Ευτυχώς είχα την αδερφή μου. Μετά από αυτό μπήκα στο τριπακι του φόβου. Να σημειώσω πως είχα χρόνια να πάθω κρίση κ αν συνέβαινε είχα τη λυση να παρω ενα xanax. Τώρα δεν έχω αυτή την επιλογή, δεν έχω συζητήσει ακόμα με τον γιατρό μου για το θέμα. Αρχίζω και βλέπω αρνητικά τις αλλαγές στο σώμα μου, καθώς είμαι αρρωστοφοβική και το άγχος που είναι γυρω απο την υγεία. Μερικές φορές σκέφτομαι πως στο καλό θα τα καταφέρω. Όλα πηγαιναν καλά, είχα βρει τη διάθεση μου και μπαμ όλα κατέρρευσαν. Δεν ξέρω τι να κάνω... Έχω πολλά σκαμπανεβάσματα. Μακάρι να μπορουσα να παρω θεραπεία αλλά δεν νομίζω να γίνεται. Δεν βοηθάει φυσικά το ότι έχω φυγει απο το σπιτι μου κ λείπει ο άντρας μου. Εδώ δεν έχω κάποιον φίλο κ είμαι όλη μέρα μέσα. 

Το κατεβατό της ζωής μου... Ευχαριστώ για όποιον το διάβασε. 

Ευχομαι σε όλες τα καλύτερα 🥰

Γλυκειά μου πόσο σε καταλαβαίνω να ξερες πέρασα αυτό που περιγράφεις  έντονα στην 1η μου εγκυμοσύνη σε δίδυμα. .Και από τότε έχω κατά καιρούς κρίσεις πανικού που όμως έχω μάθει να διαχειρίζομαι με κάποιον τρόπο θέλω να πιστεύω...Προσπάθησε να εστιάσεις στην εγκυμοσύνη σου και στο μωράκι σου όσο μπορείς να παίρνεις ανάσες και να του μιλάς. Να προσπαθησεις να συνδεθεις μαζί του ..εγώ πήγαινα prenatal yoga και pilates καί με το κομμάτι των ανασων είχα βοηθηθεί πολυ..Επίσης περπατούσα αρκετά έστω το τετράγωνο όταν ένιωθα αυτό το βάρος στο στςρνο.Προσπαθησα να αποσπάσω την προσοχή μου με αntistress μπλοκ ζωγραφικής αυτά με τα περιγραμματα όσο τετριμμένο και αν ακούγεται...έβαζα μουσική να ακούω και χόρευα μόνη μου ακόμη και αν δεν μπορούσα πίεζα τν εαυτό μου να ξεκολλήσω από αυτήν την κατασταση..Στο youtube έβαζα βιντεάκια διαλογισμού για εγκύους και επαναλάμβαναν τα όσα έλεγαν να το περάσω στο υποσυνείδητο μου και να τα πιστέψω κι εγώ.. επίσης πήγαινα σε κλινικό ψυχολόγο σχεδόν κάθε βδομάδα καθόλη τη διάρκεια των μηνών αυτων κάναμε κάποια trigger points και δεν ξέρω αν ήθελα να βοηθήθω και αφέθηκα αλλά βοηθήθηκα αλήθεια.Εβαζα σειρές στο netflix και παρακολουθούσα να απασχολω το μυαλό μου.Εκεινη την ώρα της έντονης κρίσης έλεγα Έλα δεν είσαι τίποτα θα σε αντιμετωπίσω όπως και όλες τις άλλες δυσκολίες..Τέλος αν ένιωθα τρομερή ένταση ο γυναικολόγος με είχε αφήσει να παίρνω βαλεριάνα και αταραξ.αλλα αυτό έγκειται στην γιατρό σου.Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου και τη ψυχή μου να βρεις τρόπο να το αντιμετωπίσεις.

 

[SofiDim]

Καλημέρα σε όλ@, 

πώς είστε; Έκλεισα αύριο ραντεβού για β´ επιπέδου. Είναι το πρώτο μας παιδακι και δυσκολευτήκαμε πολύ πολύ για να το «πιάσουμε».

Έχω ξυπνήσει χάλια σήμερα από διάθεση, φοβάμαι πάρα πάρα πολύ. Κ στην αυχενική φοβόμουν προφανώς απλά τώρα που έχουν περάσει πάνω από δυο μήνες τα πράγματα είναι πολύ πιο «απτα»: υπάρχει κοιλιά, είναι γεγονός για όλους, δεν μπορώ πλέον να το κρύψω και όσο κ αν προσπαθώ να συγκρατηθώ πιάνω τον εαυτό μου να χαίρεται με αυτό που μου συμβαίνει και αναπόφευκτα να κάνω μελλοντικές σκέψεις…τρέμω για αύριο…

δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, δεν μπορώ να δουλέψω είμαι ολιγον ράκος…

Πφφφφφφφφφ μακάρι να είναι όλα καλά Παναγία μου….

 

ευχαριστώ που με ακούσατε….κάπου ηθελα να τα γράψω και να τα εξομολογηθώ. 🥹

[MumMaria]

1 hour ago, SofiDim είπε:

Καλημέρα σε όλ@, 

πώς είστε; Έκλεισα αύριο ραντεβού για β´ επιπέδου. Είναι το πρώτο μας παιδακι και δυσκολευτήκαμε πολύ πολύ για να το «πιάσουμε».

Έχω ξυπνήσει χάλια σήμερα από διάθεση, φοβάμαι πάρα πάρα πολύ. Κ στην αυχενική φοβόμουν προφανώς απλά τώρα που έχουν περάσει πάνω από δυο μήνες τα πράγματα είναι πολύ πιο «απτα»: υπάρχει κοιλιά, είναι γεγονός για όλους, δεν μπορώ πλέον να το κρύψω και όσο κ αν προσπαθώ να συγκρατηθώ πιάνω τον εαυτό μου να χαίρεται με αυτό που μου συμβαίνει και αναπόφευκτα να κάνω μελλοντικές σκέψεις…τρέμω για αύριο…

δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, δεν μπορώ να δουλέψω είμαι ολιγον ράκος…

Πφφφφφφφφφ μακάρι να είναι όλα καλά Παναγία μου….

 

ευχαριστώ που με ακούσατε….κάπου ηθελα να τα γράψω και να τα εξομολογηθώ. 🥹

Καλημερα και σε σενα,

Και μονο που απευθύνθηκες με παπάκι,είπα να σου στειλω😋😉.

Και φυσικά θα χαίρεσαι,και καλά κάνεις κ δεν είσαι συγκρατημένη,την μισή αποσταση+ την περασες. Όλα θα πάνε καλά. Αν έχεις και γυναικολόγο κ εβρυολογο τσακαλακι δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Στον γιο μου(μετά από δύο παλινδρομες ) είχα φοβερό άγχος στην αυχενική,μετά αγχώθηκα για τον διαβήτη κύησης αλλά εν τέλει όλα πήγαν καλά. Στην κόρη πέντε μήνες μετά που έμεινα έγκυος από θαύμα,πήγαινα με την πεποίθηση ότι ο,τι είναι να γίνει,θα γίνει αφού πραγματικά δεν είχα καθόλου αγχος(ίσως είχα κ την σιγουριά του πρώτου παιδιού βεβαια). Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη,με αιμορραγίας λόγω επιπωματικου πλακούντα,ήμουν κλινικής για ένα διάστημα,πάθαινα κ ημικρανιες με αύρα σε σημείο που μουδιαζε η μισή μου πλευρά κ μιλούσα ακατανόητα,βρέθηκε ότι η μικρή είναι μονονεφρη κ δεν ήξερα καν τι είναι αυτο..όλα πήγαν καλά,γέννησα φυσιολογικά,κάναμε κ όσες εξετάσεις χρειάζονταν για την μονονεφρια όταν γεννήθηκε κ το επόμενο διαστημα,κ τώρα οδεύουμε προς τα τρία υγιεστατες.

Πίστευα ότι το άγχος στις εγκυμοσύνες δεν συγκρίνεται με τίποτα. Μετά έρχονται κ άλλα. Αλλά ευτυχώς πάντα βρίσκουμε την δύναμη κ τα αντιμετωπίζουμε ως πρέπει γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κ αλλιώς.

Αν θες ενημέρωσε μας πως θα πάει. Όλα καλά.

Να σας πω κι εγώ τον καημο μου,χαχα. Οποιαδήποτε συμβουλή,γνωμη ή  ο,τι άλλο είναι ευπρόσδεκτη.

Ετοιμαστείτε για σεντόνι. Έχω δύο παιδάκια κοντά 4 και 3 χρονων αντίστοιχα κ φέτος ήταν η πρώτη χρονιά στον παιδικό. Να σημειώσω ότι πριν τον παιδικο μέχρι τα τρία και δύο τους ,δεν είχαν αρρωστήσει πότε.ουτε συνάχι. Κ έρχεται ο Σεπτέμβρης. Κ εκεί που φοβόμουν για την προσαρμογή,μιας κ ειμασταν αυτοκολλητοι κ λόγω κοβιντ ,το βρήκα από τις ιωσεις. Εν συντομία,ο,τι κολλούσε ο ένας,κολλούσε κ η άλλη. Ο γιος μου πέρασε δύο βρογχιτιδες,,δύο λαρυγγιτιδες,γαστρεντεριτιδα(πταισμα) κοξακι,ρινοφαρυγγοτιδα,πνευμονία (τα χριστουγεννα),δύο ωοτητιδες.και μέσα τις απλές ιωσεις με λίγο συνάχι κ πυρετό. Αυτό σημαίνει εισπνεομενα,κορτιζόνη ποσιμη δύο φορές,αντιβιωσεις κτλ. Η μικρή από την άλλη τα ίδια περνούσε αλλά πάντα ελαφρυα. Ούτε αλγκοφρεν ευτυχώς χρειάστηκε ως τώρα να δώσω.και να πω ότι μαζί τα έστελνα,μαζί τα σταματούσα από τον παιδικο. Άλλαξα τρεις παιδιατρους μέσα στην χρόνια. Κατέληξα σε αυτόν που μου άρεσε από την τελευταία νοσηλεία του μικρού στον διαβαλκανικο κ ξέρει το ιστορικό του κ που έχει ευαισθησίες. Επισης να πω ότι τους κάνω ψυχαναγκαστικα συνέχεια ορους να καθαρίζω την μύτη,φυσάνε σωστά τα παιδιά την μύτη τους κ τους είχα πάει κ σε γενικό ιατρό ομοιπαθητικο τον Σεπτέμβρη πριν ξεκινήσουν παιδικο για τόνωση του ανοσοποιητικου.

Έχω κάπως απελπιστεί,στεναχωριέμαι με την τόση χημεία που έχει πάρει ο μεγάλος μου. Μέχρι κ τον προηγούμενο μήνα πηρε πάλι κορτιζόνη για λαρυγγιτιδα κ αποφάσισα να σταματήσω τώρα παιδικο για να πάρουν τα πάνω τους. Παρόλα αυτά κ βόλτες βγαίνουμε,παιδική χαρά,παιδότοπο,με άλλα παιδάκια έρχονται σε επαφή κ τρέμω μην μου ξανά αρρωστήσει.οσες φορές ρώτησα τον παιδιατρο,μου λέει ότι είναι στο παιδι κ είναι η χειρότερη του χρονια στο επάγγελμα από άποψη ιώσεων. Ότι είναι φυσιολογικό κ ότι ουσιαστικά η μικρή είναι εξαίρεση.

Θα ήθελα να μου πείτε αν κάποια μαμά πέρασε τα ίδια,αν έκανε κάτι διαφορετικό,αν απευθύνθηκε κάπου αλλού,σε άλλη ειδικότητα ,αν η επόμενη χρονιά πήγε καλύτερα κτλ.

[vikib]

@MumMaria παντα η πρωτη χρονια ειναι δυσκολη απο θεμα ιωσεων

δ μπορω να σου πω οτι περναμε τα ιδια,γτ εμεις ειμαστε στην αλλη ακρη,γιατρο παμε μονο για εμβολιο η ο,τι πιο περιεργο

 

επισης μην ξεχναμε ποση καραντινα,κλεισουρα,μασκες,αντισηπτικα ζησανε αυτα τα παιδια

αναμενομενο φετος να υπαρχει εξαρση.κ γω το εχω ακουσει για πολλες  κ διαφορες ιωσεις

εμεις το μονο που κανουμε ειναι να παιρνουμε καμια βιταμινη τον χειμωνα κ προπολη.τρωνε καλα

για αλλη ειδικοτητα μονο ωρυλα κ πνευμονολογος να δειτε αν υπαρχει κτ που πρεπει να προσεξετε με τον μεγαλο

οπως βλεπεις ειναι κ θεμα οργανισμου.η μικρη σου τα περναει ελαφρα

κ γενικα να μην υπαρχει μια "ευκολια" με τα φαρμακα απο τον γιατρο.γενικα μιλωντας,ειναι περιπτωσεις που χρειαζεται κ η αντιβιωση,δ περνανε ολα μονα

[MumMaria]

2 ώρες πρίν, vikib είπε:

@MumMaria παντα η πρωτη χρονια ειναι δυσκολη απο θεμα ιωσεων

δ μπορω να σου πω οτι περναμε τα ιδια,γτ εμεις ειμαστε στην αλλη ακρη,γιατρο παμε μονο για εμβολιο η ο,τι πιο περιεργο

 

επισης μην ξεχναμε ποση καραντινα,κλεισουρα,μασκες,αντισηπτικα ζησανε αυτα τα παιδια

αναμενομενο φετος να υπαρχει εξαρση.κ γω το εχω ακουσει για πολλες  κ διαφορες ιωσεις

εμεις το μονο που κανουμε ειναι να παιρνουμε καμια βιταμινη τον χειμωνα κ προπολη.τρωνε καλα

για αλλη ειδικοτητα μονο ωρυλα κ πνευμονολογος να δειτε αν υπαρχει κτ που πρεπει να προσεξετε με τον μεγαλο

οπως βλεπεις ειναι κ θεμα οργανισμου.η μικρη σου τα περναει ελαφρα

κ γενικα να μην υπαρχει μια "ευκολια" με τα φαρμακα απο τον γιατρο.γενικα μιλωντας,ειναι περιπτωσεις που χρειαζεται κ η αντιβιωση,δ περνανε ολα μονα

Αυτό με τα φάρμακα που λες ,μάλλον από εκεί ξεκίνησε το λάθος με προηγούμενους παιδιατρους,τύπου γυαλίζουν τα αυτάκια του,δώσε αντιβίωση. Το αντίστοιχο πχ συνέβη πριν ένα μήνα κ το πολεμησαμε με ορους,οτριβιν και αλγκοφρεν για την φλεγμονή στα αυτιά κ γλίτωσε αντιβίωση. Αλλά είδε είχε μπει το παιδί σε έναν φαύλο κυκλο μιας κ οι αντιβιωσεις ειδικά σαρώνουν τα πάντα κ μηδενιζουν το κοντέρ. 

Ωρυλα τον έχω πάει αρκετες φορές γιατί από το περσινό σοβαρό ατύχημα με τα καταγματα(σήμερα μάλιστα κλείνουμε ακριβώς έναν χρονο) τον παρακολουθούσε κ ωρυλας,τα αυτιά του ειναι οκ,κρεατακια,αμυγδαλές,στραβό διάφραγμα δεν έχει. Σκέφτηκα κ τον παιδοπνευμονολο αλλά ο παιδίατρος μου είναι της άποψης ότι από την στιγμή που ο βασιλης δεν έχει κάνει πάνω από δυο φορες ακροαστικα μέσα στην χρόνια, δεν χρήζει κάποιας ειδικής προληπτικής αγωγης( ειχαδιαβασει για τα σινγκιουλερ και διάφορα ανάλογα σκευασματα)

Βιταμίνες πινει μουρουνελαιο,πρόπολη και δίνω κ σκόνη ειδική προβιοτικων όλη την χρόνια. Καλά η μικρή ούτε για πλάκα να τα πάρει.ολα τα έχω δοκιμάσει. Ο μεγάλος είναι συνεργασιμος. Κ διατροφή καλή,όσπρια,λαδερά,λαχανικά,ξηρούς καρπούς,στιβω πορτοκάλια με το κιλο,μοσχάρι. Η μικρή τίποτα από αυτά. Ίσα ίσα στην παραμικρή ιωση σφραγίζει στόμα,σαμιαμιδι ειναι. Κι όμως.. 

Ελπίζω η επόμενη χρονιά να μας πάει καλύτερα.

[vikib]

1 hour ago, MumMaria είπε:

Αυτό με τα φάρμακα που λες ,μάλλον από εκεί ξεκίνησε το λάθος με προηγούμενους παιδιατρους,τύπου γυαλίζουν τα αυτάκια του,δώσε αντιβίωση. Το αντίστοιχο πχ συνέβη πριν ένα μήνα κ το πολεμησαμε με ορους,οτριβιν και αλγκοφρεν για την φλεγμονή στα αυτιά κ γλίτωσε αντιβίωση. Αλλά είδε είχε μπει το παιδί σε έναν φαύλο κυκλο μιας κ οι αντιβιωσεις ειδικά σαρώνουν τα πάντα κ μηδενιζουν το κοντέρ. 

Ωρυλα τον έχω πάει αρκετες φορές γιατί από το περσινό σοβαρό ατύχημα με τα καταγματα(σήμερα μάλιστα κλείνουμε ακριβώς έναν χρονο) τον παρακολουθούσε κ ωρυλας,τα αυτιά του ειναι οκ,κρεατακια,αμυγδαλές,στραβό διάφραγμα δεν έχει. Σκέφτηκα κ τον παιδοπνευμονολο αλλά ο παιδίατρος μου είναι της άποψης ότι από την στιγμή που ο βασιλης δεν έχει κάνει πάνω από δυο φορες ακροαστικα μέσα στην χρόνια, δεν χρήζει κάποιας ειδικής προληπτικής αγωγης( ειχαδιαβασει για τα σινγκιουλερ και διάφορα ανάλογα σκευασματα)

Βιταμίνες πινει μουρουνελαιο,πρόπολη και δίνω κ σκόνη ειδική προβιοτικων όλη την χρόνια. Καλά η μικρή ούτε για πλάκα να τα πάρει.ολα τα έχω δοκιμάσει. Ο μεγάλος είναι συνεργασιμος. Κ διατροφή καλή,όσπρια,λαδερά,λαχανικά,ξηρούς καρπούς,στιβω πορτοκάλια με το κιλο,μοσχάρι. Η μικρή τίποτα από αυτά. Ίσα ίσα στην παραμικρή ιωση σφραγίζει στόμα,σαμιαμιδι ειναι. Κι όμως.. 

Ελπίζω η επόμενη χρονιά να μας πάει καλύτερα.

πραγματι αν εχει μονο δυο φορες ακροαστικα δ χρειαζεται κτ περισσοτερο

αν κ οι αιματολογικες του ειναι καλες,πιστευω του χρονου θα τα πατε καλυτερα

γενικα μετα τα 5 ωριμαζει πολυ το αναπνευστικο,θα δεις διαφορα

[Nima21]

Καλησπέρα κορίτσια!

Με απασχολεί ενα δύσκολο κομμάτι που έχει να κάνει με την ψυχική υγεία και έχω απορίες που θα ήθελα να μου τις απαντήσει κάποια κοπέλα που το εχει περάσει. 

Προσωπικά ταλαιπωρούμαι από κρίσεις πανικού που εμφανίζονται και εξαφανίζονται απο τη ζωή μου τα τελευταια χρόνια. Θεωρώ οτι πλέον το έχω βελτιώσει ως ενα κομματι , αφού δεν τρέχω πλέον με το παραμικρό στον γιατρό. Εκανα ψυχοθεραπεία, σταματησα και ξεκίνησα παλι αλλά αυτό το καλοκαίρι με εχουν βασανίσει πολυ. Μολις ηρεμω με πιάνουν.. σχετικα με το θεμα της μητροτητας προσπαθω εδω και 2 χρονια με τον αντρα μου για παιδι, είχαμε θεμα με το σπερμα και ενω ετοιμαζομασταν για εξωσωματικη ειδαμε βελτιωση οποτε ο γιατρος μου επιμενει να το παλέψουμε φυσιολογικά για καποιους μηνες.. ειμαι ηδη 36 και θα μπω στα 37..

Το θέμα μου ειναι τι γινεται αν μεινω εγκυος αυριο μεθαυριο; Και αν καταφερω να αποκτησω ενα παιδι πως θα το διαχειριστω; Μηπως ειναι χειροτερα και για μενα και για αυτο; Το ξερω οτι θελει δουλεια αλλα καθε φορα που με πιάνει αυτό σκεφτομαι.. βεβαια τωρα που πρακτικα δεν υπαρχει  παθολογικο προβλημα σκέφτομαι οτι φταιει το αγχος μου και δεν μπορω μα συλλαβω..το εχει περασει καποια; Εχει καταφερει να μεινει εγκυος είτε φυσιολογικά είτε με εξωσωματικη και το δουλέψε; Παρακαλω πολυ οχι φοβιστικα σχολια που θα με αγχωσουν παραπανω. Πειτε μου την αληθεια σας με αγαπη, ηρεμια και οποια μπορει μα δώσει και την ελπίδα της! 

[Konisn]

On 17/8/2023 at 7:06 ΜΜ, Nima21 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια!

Με απασχολεί ενα δύσκολο κομμάτι που έχει να κάνει με την ψυχική υγεία και έχω απορίες που θα ήθελα να μου τις απαντήσει κάποια κοπέλα που το εχει περάσει. 

Προσωπικά ταλαιπωρούμαι από κρίσεις πανικού που εμφανίζονται και εξαφανίζονται απο τη ζωή μου τα τελευταια χρόνια. Θεωρώ οτι πλέον το έχω βελτιώσει ως ενα κομματι , αφού δεν τρέχω πλέον με το παραμικρό στον γιατρό. Εκανα ψυχοθεραπεία, σταματησα και ξεκίνησα παλι αλλά αυτό το καλοκαίρι με εχουν βασανίσει πολυ. Μολις ηρεμω με πιάνουν.. σχετικα με το θεμα της μητροτητας προσπαθω εδω και 2 χρονια με τον αντρα μου για παιδι, είχαμε θεμα με το σπερμα και ενω ετοιμαζομασταν για εξωσωματικη ειδαμε βελτιωση οποτε ο γιατρος μου επιμενει να το παλέψουμε φυσιολογικά για καποιους μηνες.. ειμαι ηδη 36 και θα μπω στα 37..

Το θέμα μου ειναι τι γινεται αν μεινω εγκυος αυριο μεθαυριο; Και αν καταφερω να αποκτησω ενα παιδι πως θα το διαχειριστω; Μηπως ειναι χειροτερα και για μενα και για αυτο; Το ξερω οτι θελει δουλεια αλλα καθε φορα που με πιάνει αυτό σκεφτομαι.. βεβαια τωρα που πρακτικα δεν υπαρχει  παθολογικο προβλημα σκέφτομαι οτι φταιει το αγχος μου και δεν μπορω μα συλλαβω..το εχει περασει καποια; Εχει καταφερει να μεινει εγκυος είτε φυσιολογικά είτε με εξωσωματικη και το δουλέψε; Παρακαλω πολυ οχι φοβιστικα σχολια που θα με αγχωσουν παραπανω. Πειτε μου την αληθεια σας με αγαπη, ηρεμια και οποια μπορει μα δώσει και την ελπίδα της! 

Καλησπέρα!!

Είμαι άνθρωπος με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Εχω περάσει πολλές φορές στο παρελθόν κρίσεις πανικού. Έκανα κ κάνω ακόμη ψυχοθεραπεία. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί αρκετά, αλλά σε καμία περίπτωση δε με λες χαλαρή.

Κατάφερα να αποκτήσω παιδάκι με εξωσωματική πριν 1 χρόνο, στα 41 μου.

Η αλήθεια είναι πως η γέννηση του παιδιού με οδήγησε σε επιλόχειο κατάθλιψη ή για να το θέσω αλλιώς σε μια θλίψη. Όμως με την ψυχοθεραπεία που ποτέ δε σταμάτησα κ τη βοήθεια του συζύγου μου το πάλεψα κ το ξεπέρασα χωρίς να χρειαστεί αγωγή. Ήμουν πολύ αγχωμένη, θρηνούσα τη παλιά μου ζωή, αναπολούσα στιγμές απο το παρελθόν κ πίστευα πως η ζωή μου καταστράφηκε. Ταυτόχρονα ενιωθα τύψεις για όλα αυτά. 

Αγκάλιασα όλα μου τα συναισθήματα ακόμα κ οταν συγγενικό πρόσωπο μου ειπε πως θα επρεπε να ντρέπομαι γι' αυτά. 

Δε θεωρώ πως οι κρίσεις πανικού είναι ανασταλτικός παράγοντας. Χρειάζεσαι όμως υποστηρικτικό περιβάλλον κ ανθρώπους που θα σε καταλαβαίνουν κ θα σε κρατούν απο το χέρι. Κ φυσικά μη σταματήσεις τη ψυχοθεραπεία ούτε κατα τη διάρκεια της λοχείας.

Ο σύζυγός μου, που απορώ πως με άντεξε τόσο καιρό, ήταν τρομερό στήριγμα για μένα. 

Μην αφήσεις αυτές τις σκέψεις να καθορίσουν την απόφασή σου. Είναι διαχειρίσιμο. Απλά χρειάζεται λίγη περισσότερη πρόσπάθεια κ προετοιμασία ψυχική. Αν γύριζα το χρόνο πίσω το μόνο που θα άλλαζα είναι να έχω βοήθεια απο κάποια μαία τις πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι, για να μη πελαγώνω κ να ξεκουράζομαι λιγάκι.

Κοίτα μπροστά κ πάλεψε τους φόβους σου. Είναι κάτι που πραγματικά μπορείς να κάνεις. 

Σου εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου να αποκτήσεις σύντομα ενα παιδάκι. Αξίζει το κόπο.

[Nima21]

15 ώρες πρίν, Konisn είπε:

Καλησπέρα!!

Είμαι άνθρωπος με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Εχω περάσει πολλές φορές στο παρελθόν κρίσεις πανικού. Έκανα κ κάνω ακόμη ψυχοθεραπεία. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί αρκετά, αλλά σε καμία περίπτωση δε με λες χαλαρή.

Κατάφερα να αποκτήσω παιδάκι με εξωσωματική πριν 1 χρόνο, στα 41 μου.

Η αλήθεια είναι πως η γέννηση του παιδιού με οδήγησε σε επιλόχειο κατάθλιψη ή για να το θέσω αλλιώς σε μια θλίψη. Όμως με την ψυχοθεραπεία που ποτέ δε σταμάτησα κ τη βοήθεια του συζύγου μου το πάλεψα κ το ξεπέρασα χωρίς να χρειαστεί αγωγή. Ήμουν πολύ αγχωμένη, θρηνούσα τη παλιά μου ζωή, αναπολούσα στιγμές απο το παρελθόν κ πίστευα πως η ζωή μου καταστράφηκε. Ταυτόχρονα ενιωθα τύψεις για όλα αυτά. 

Αγκάλιασα όλα μου τα συναισθήματα ακόμα κ οταν συγγενικό πρόσωπο μου ειπε πως θα επρεπε να ντρέπομαι γι' αυτά. 

Δε θεωρώ πως οι κρίσεις πανικού είναι ανασταλτικός παράγοντας. Χρειάζεσαι όμως υποστηρικτικό περιβάλλον κ ανθρώπους που θα σε καταλαβαίνουν κ θα σε κρατούν απο το χέρι. Κ φυσικά μη σταματήσεις τη ψυχοθεραπεία ούτε κατα τη διάρκεια της λοχείας.

Ο σύζυγός μου, που απορώ πως με άντεξε τόσο καιρό, ήταν τρομερό στήριγμα για μένα. 

Μην αφήσεις αυτές τις σκέψεις να καθορίσουν την απόφασή σου. Είναι διαχειρίσιμο. Απλά χρειάζεται λίγη περισσότερη πρόσπάθεια κ προετοιμασία ψυχική. Αν γύριζα το χρόνο πίσω το μόνο που θα άλλαζα είναι να έχω βοήθεια απο κάποια μαία τις πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι, για να μη πελαγώνω κ να ξεκουράζομαι λιγάκι.

Κοίτα μπροστά κ πάλεψε τους φόβους σου. Είναι κάτι που πραγματικά μπορείς να κάνεις. 

Σου εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου να αποκτήσεις σύντομα ενα παιδάκι. Αξίζει το κόπο.

Σε ευχαριστώ πολύ αρχικά για αυτό το μοίρασμα αλλά και για τις συμβουλές σου! Μου δινουν δυναμη και ελπίδα! Ειπες το πιο σημαντικό στο οποίο πρέπει να "εκπαιδευτώ".. ότι αγκάλιασες ολα σου τα συναισθήματα.. είναι πολύ βασικό να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτο μας στις χειροτερες στιγμές του για να μπορουμε να κανουμε ενα βήμα παραπέρα.. αν δεν το κάνουμε εμείς δεν θα το κάνουν οι άλλοι.. αν τιμωρούμε τον εαυτο μας φυσικά και θα νιώθουμε τύψεις για κατι που μας ζορίζει το οποίο ομως θέλησαμε παρα πολυ να το αποκτήσουμε οπότε μετά δεν συγχωρουμε το οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα! Και φυσικα θα δεχόμαστε σχολια.. μα καλα το ήθελες τοσο πολυ και τωρα δεν το χαίρεσαι; Θυμαμαι λιγο πριν τον γαμο μου που ημουν αρκετά αγχωμενη και ειχα αδυνατίσει πολύ.. και φιλη η οποια εντέλει δεν με στήριξε καθολου (πλέον εχουμε καθαρά τυπικές σχεσεις) τοτε που την χρειαζομουν μου ελεγε.. καλα εσυ επρεπε να εισαι γιολο; Γιατι εισαι ετσι; .. και ενω ένιωθα ενοχικά που δεν χαιρόμουν την προετοιμασία τελικά καταλαβα ότι δεν ήμουν η μόνη... 

Ευτυχώς εχω υποστηρικτικό σύζυγο που προσπαθώ να το συζητάω μαζί του όσο μπορώ και ξέρω ότι αν ερθει ενα παιδί θα ειναι βράχος και το θέλει κ αυτός οσο τπτ άλλο.. έχω 2 πολύ σημαντικά άτομα φίλες αδερφες που ειδικά τωρα καταλαβα ποσο σημαντικες ειναι για μενα και ποσο τυχερή ειμαι και φυσικά την ψυχοθεραπεία που ναι αυτη τη φορά το ξέρω και θα το κάνω σωστά! Φοβάμαι αλλα βλεπω οτι εχω βοηθεια και ειμαι τυχερή και θέλω πολύ να το παλέψω.. δεν ειναι δεδομενο για κανεναν! 

Να χαίρεσαι το παιδάκι σου, είσαι πολύ δυνατή και είχες θέληση να τα καταφέρεις! Βγήκες απο το σκοτάδι και ξέρεις πως ειναι πλέον! Σε ευχαριστώ, μακάρι να τα καταφέρω οπως εσεις ολες! Σιγουρα θα το παλέψω! Όσον αφορα το παιδί, φοβαμαι να ειμαι αισιόδοξη...καπου στο βάθος βάθος ομως ξερω και πιστεύω οτι θα ερθει στη ζωή μου το δικό μου θαύμα και οσο και να φοβαμαι ανυπομονώ οσο τπτ!! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!!! Να έχουμε υγεία σωματική και ψυχική, μπόλικη αγάπη και γαλήνη!!!

[Katerina P.]

Καλησπέρα κορίτσια,με τις ορμόνες πως τα πατε;; έχω μπει στον 8ο μήνα δόξα το θεό είμαι τόσο χαρούμενη που θα έχω σε λιγο καιρό το μωράκι μου αγκαλιά το θέλαμε τόσο πολύ όμως για κάποιο λόγο εκεί που είμαι είμαι κλαιω στα καλά καθούμενα,  με πιάνουν τα ψυχολογικά μου και δεν ξέρω τι φταίει. Φοβάμαι και αρκετά πολύ τη γεννα αλλα φοβάμαι και πως θα είμαστε με το μωρό εγώ και ο άντρας μου. Και πιο πολύ φοβάμαι για εκείνον διότι λείπει όλη μέρα στη δουλειά και έρχεται βράδυ.  Πως θα γίνει με το μωρό όλο αυτό;; με αγχώνει και με στεναχωρει.  Όλα με ενοχλούν όλα με πειράζουν η αυτοπεποίθηση μου έχει πέσει στα ταρταρα και δεν ξέρω γιατι.. βοήθεια....

[mama16]

3 ώρες πρίν, Katerina P. είπε:

Καλησπέρα κορίτσια,με τις ορμόνες πως τα πατε;; έχω μπει στον 8ο μήνα δόξα το θεό είμαι τόσο χαρούμενη που θα έχω σε λιγο καιρό το μωράκι μου αγκαλιά το θέλαμε τόσο πολύ όμως για κάποιο λόγο εκεί που είμαι είμαι κλαιω στα καλά καθούμενα,  με πιάνουν τα ψυχολογικά μου και δεν ξέρω τι φταίει. Φοβάμαι και αρκετά πολύ τη γεννα αλλα φοβάμαι και πως θα είμαστε με το μωρό εγώ και ο άντρας μου. Και πιο πολύ φοβάμαι για εκείνον διότι λείπει όλη μέρα στη δουλειά και έρχεται βράδυ.  Πως θα γίνει με το μωρό όλο αυτό;; με αγχώνει και με στεναχωρει.  Όλα με ενοχλούν όλα με πειράζουν η αυτοπεποίθηση μου έχει πέσει στα ταρταρα και δεν ξέρω γιατι.. βοήθεια....

Οι ορμόνες τρελαίνονται δυστυχώς στην εγκυμοσύνη..

Η αλήθεια είναι ότι ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος γιατί μπαίνεις σε μια νέα πραγματικότητα. Μέχρι να συνηθίσεις θα δυσκολευτεις, ιδιαίτερα αν είναι πρώτο μωρό. Αλλά θα δεις που σιγά σιγά όλα θα φτιάξουν.

Σαν συμβουλή, να μιλάς με τον σύζυγο, ότι σε ενοχλεί, ότι σε απασχολεί, τις σκέψεις σου. Κ να σε στηρίζει ψυχολογικά. Αν το κάνει, όλα θα γίνουν πιο εύκολα.

 Κ κάτι ακόμα,  όταν κοιμάται το μωρό να προσπαθείς κ εσύ ν χαλαρώνεις για να ανταπεξέλθεις, άσε το σπίτι, κάνε τα απολύτως απαραίτητα. Φαγητό μπορείς να φτιάχνεις πχ τις Κυριακές 2 κ να τα βάζεις σε κατάψυξη μερίδες ή να μαγειρεύεις ανά 2-3 μέρες κάτι εύκολο. Κ όσο γίνεται να βοηθάει κ ο άντρας, όσο του επιτρέπει η δουλειά..

[a miracle please]

Καλησπέρα σας!

Χάζευα λίγο εδώ στο φόρουμ και έπεσα πάνω σε αυτό το θέμα. 

Ίσως να μην διαβάσει τις σκέψεις μου, κάποια που να έχει κατάθλιψη!!!

Χρειάζεται κάπως να ηρεμίσω και να αποβάλλω τις σκέψεις μου. Είμαι 43 και δεν έχω πετύχει εγκυμοσύνη τελειόμηνη. Δυστυχώς μετράω αποβολές στο ιστορικό μου και έχω κάνει και εξωσωματική με δικά μου ωάρια, χωρίς επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αποφασίσαμε να πάμε για δωρεά ωαρίων μήπως και αποκτήσουμε το θαυματάκι μας με τη βοήθεια αυτή (που να πούμε την αλήθεια δεν δωρίζει έτσι απλά μια γυναίκα τα ωάρια της - αυτό το λέω και ως θετικό μέσα μου, για να μην φορτώνομαι με αρνητικές σκέψεις).

Δυστυχώς όμως με έχουν πιάσει όλες οι αρνητικές σκέψεις που μπορεί να κάνει "ίσως;" μια γυναίκα στην ηλικία μου. Με έχουν πει μεγάλη αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να σκέφτομαι συνέχεια εαν είμαι μεγάλη για να αποκτήσω παιδί και ίσως γι'αυτο να είχα τις αποβολές. Ξέρω πως υπάρχουν γυναίκες που έχουν αποκτήσει στην ηλικία μου παιδί και μεγαλύτερες, αλλά δεν ξέρω καμία προσωπικά.

Επίσης βομβαρδίζομαι σε όλα τα social media με topics για στενάχωρα θέματα όπως αρρώστιες σε όλες τις ηλικίες, για γονείς που έφυγαν απο τη ζωή κτλ  

Και σκέφτομαι πραγματικά όλα αυτά και λεω, εαν τύχει σε μένα τι θα απογίνει το παιδί? Και σκέφτομαι μετά πως γενικά ποτέ δεν ξέρεις τι σου φέρνει η ζωή. Και σκέφτομαι μήπως υπάρχουν και άλλες γυναίκες εκεί έξω που σκέφτονται σαν εμένα και δεν τολμούν να μιλήσουν? 

Θα πει κανείς αν σκέφτομαι όλα αυτά μήπως να μην κάνω παιδί.

Έχω ακούσει δεξιά αριστερά διάφορα αρνητικά πάνω στο θέμα εγκυμοσύνη σε ηλικία 40+ , αλλά δεν υπήρξε καμία γυναίκα να μου πει εμένα προσωπικά κάτι ανάλογα με τις σκέψεις μου.

Και να παω σε ψυχολογική υποστήριξη δεν μπορώ, δεν εχω πια την οικονομική ευχέρεια.  

Δεν ξέρω κορίτσια. Προσπαθώ να διαβάσω κάπου θετικά και δεν βρίσκω.

Θέλω τόσο πολύ να κρατήσω και εγώ ενα υγιέστατο μωράκια στην αγκαλιά μου. Να μεγαλώσει η οικογένεια μας. Νομίζω πως θα μπορούσα να γίνω μια καλή μανούλα.