Το καφέ της ηρεμίας!

[CoffeeMaker]

Γειά σας, σκεφτήκαμε ότι αυτό το καφέ έλειπε.... !  Μια δημοσίευση ενός νέου μέλους στο parents.org.gr ( https://parents.org.gr/forum/topic/94018-agchodis-diatarachi-egymosuni/ )μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οπωσδήποτε θα χρειαστεί και ένα τέτοιο καφέ. Για όσες είτε είναι ήδη μητέρες είτε θα γίνουν και έχουν ιστορικό με φοβίες, κρίσεις πανικού ή άλλες αγχώδης  καταστάσεις (αγχώδεις διαταραχή πχ) στις οποίες η ηρεμία είναι το ζητούμενο. 
Ας πάρουμε όλοι μαζί μια ανάσα, δεν είστε μόνες. 
Πατήστε εδώ για να πάτε στο Καφέ 

 

❤️🙏

[Elle12]

Αχ ωραια ιδεα. Να μοιραστω τον φοβο μου με τον τοκετο 

Γενικα ειμαι συγκρατημενα αισιοδοξη. Δε με τρομαζει το θεμα παιδι, ουτε η ζωη με αυτο κτλ. Με φρικαρει ομως η ιδεα του τοκετου. Παω για φ.τ με επισκληριδιο, εκτος απροοπτου. Ειμαι προετοιμασμενη, εχω διαβασει, εχω κανει μαθηματα, εχω κανει σκεψεις φυσιολογικες, οτι ειμαστε γεννημενες γι αυτο, οτι το σωμα μας και το μωρακι μας ξερει καλυτερα κτλ.

Θελω να ειμαι αισιοδοξη κ ηρεμη αλλα φοβαμαι οτι την στιγμη που θα ξεκινησει ο τοκετος θα παθω μπλακ αουτ και ειτε θα μπω στον αυτοματο, αν ειμαι τυχερη, ειτε θα φρικαρω και θα μπλοκαρω τον εαυτο μου και τον τοκετο μου.

Εχω τυφλη εμπιστοσυνη στον γιατρο κ τις μαιες μου. Θα εχω μαζι και τον αντρα μου που ειναι σουπερ ζεν. Και ολοι αυτοι με κανουν να νιωθω καλυτερα και μου δινουν ηρεμια. Ωστοσο τρεμω στην ιδεα. Φοβαμαι μη παθει κατι το παιδι, φοβαμαι μη παθω κατι εγω. Μη χρειαστουμε νοσηλεια, μην εχουμε αιμοραγιες, μη πεθανω στη γεννα, μη πεθανει το παιδι στη γεννα.. ξερω οι πιθανοτητες ειναι υπερ μιας υγιους μαμας και ενος υγιους μωρου, αλλα το μυαλο μου τρωει φρικες.

Ουφ. Τα ειπα. 

[LeneL]

1 hour ago, Elle12 είπε:

Αχ ωραια ιδεα. Να μοιραστω τον φοβο μου με τον τοκετο 

Γενικα ειμαι συγκρατημενα αισιοδοξη. Δε με τρομαζει το θεμα παιδι, ουτε η ζωη με αυτο κτλ. Με φρικαρει ομως η ιδεα του τοκετου. Παω για φ.τ με επισκληριδιο, εκτος απροοπτου. Ειμαι προετοιμασμενη, εχω διαβασει, εχω κανει μαθηματα, εχω κανει σκεψεις φυσιολογικες, οτι ειμαστε γεννημενες γι αυτο, οτι το σωμα μας και το μωρακι μας ξερει καλυτερα κτλ.

Θελω να ειμαι αισιοδοξη κ ηρεμη αλλα φοβαμαι οτι την στιγμη που θα ξεκινησει ο τοκετος θα παθω μπλακ αουτ και ειτε θα μπω στον αυτοματο, αν ειμαι τυχερη, ειτε θα φρικαρω και θα μπλοκαρω τον εαυτο μου και τον τοκετο μου.

Εχω τυφλη εμπιστοσυνη στον γιατρο κ τις μαιες μου. Θα εχω μαζι και τον αντρα μου που ειναι σουπερ ζεν. Και ολοι αυτοι με κανουν να νιωθω καλυτερα και μου δινουν ηρεμια. Ωστοσο τρεμω στην ιδεα. Φοβαμαι μη παθει κατι το παιδι, φοβαμαι μη παθω κατι εγω. Μη χρειαστουμε νοσηλεια, μην εχουμε αιμοραγιες, μη πεθανω στη γεννα, μη πεθανει το παιδι στη γεννα.. ξερω οι πιθανοτητες ειναι υπερ μιας υγιους μαμας και ενος υγιους μωρου, αλλα το μυαλο μου τρωει φρικες.

Ουφ. Τα ειπα. 

Αχ σε καταλαβαίνω απόλυτα! Τον ίδιο φόβο για τη γέννα έχω κι εγώ, που φαντάσου,λόγω δίδυμης κύησης πηγαίνω με καισαρική, άρα δε χρειάζεται καν να συνεργαστώ με κάποιο τρόπο.. εμένα με φρικαρει, ότι θα είμαι ξύπνια και θα ξέρω οτι από τη μέση και κάτω με έχουν ανοίξει! Στο μεταξύ το συζηταγα και με μια ξαδέλφη μου που είχε κάνει καισαρική με επισκληριδιο και μου είπε ότι είχε μια πόρτα απέναντι της και καθεφτιζοταν η επέμβαση και είδε κάποια πράγματα...γύρισε κάποια στιγμή το κεφάλι της από την άλλη, αλλά όλο και κάτι είχε δει! Απ την άλλη βέβαια είναι τόσο ρουτίνα αυτές οι διαδικασίες για τους γιατρούς κι έχεις και τόσο κόσμο πάνω από το κεφάλι σου, που τι να πάει στραβά;

[Elle12]

πρίν από 2 λεπτά , LeneL είπε:

Αχ σε καταλαβαίνω απόλυτα! Τον ίδιο φόβο για τη γέννα έχω κι εγώ, που φαντάσου,λόγω δίδυμης κύησης πηγαίνω με καισαρική, άρα δε χρειάζεται καν να συνεργαστώ με κάποιο τρόπο.. εμένα με φρικαρει, ότι θα είμαι ξύπνια και θα ξέρω οτι από τη μέση και κάτω με έχουν ανοίξει! Στο μεταξύ το συζηταγα και με μια ξαδέλφη μου που είχε κάνει καισαρική με επισκληριδιο και μου είπε ότι είχε μια πόρτα απέναντι της και καθεφτιζοταν η επέμβαση και είδε κάποια πράγματα...γύρισε κάποια στιγμή το κεφάλι της από την άλλη, αλλά όλο και κάτι είχε δει! Απ την άλλη βέβαια είναι τόσο ρουτίνα αυτές οι διαδικασίες για τους γιατρούς κι έχεις και τόσο κόσμο πάνω από το κεφάλι σου, που τι να πάει στραβά;

Ναι ρε συ. Οι πιθανοτητες ειναι με το μερος μας φυσικα. Ειμαστε στο 2023 και γεννανε σωρηδον οι γυναικες στα νοσοκομεια και με τους δυο τροπους. Αλλα οσο κι αν προσπαθω, δε μπορω να αποβαλλω το στρες. Και δε θελω να στρεσαρομαι γιατι ξερω οτι μπορει να κανει κακο στον τοκετο, να μπλοκαρει την διαδικασια.. 

Και φαντασου οτι τωρα ειμαι σχετικα ηρεμη. Οταν ξεκινησα τα μαθηματα ανωδυνου ημουν επι 10 φορες φρικαρισμενη... ηρεμησα λιγο με τη γνωση και την στηριξη του ιατρικου και προσωπικου κυκλου μου.. 

Επισης ενας ακομα μεγαλυτερος φοβος μου ειναι μη χρειαστει να κανω καισαρικη. Που οκ αν κινδυνεψω εννοειται θα πρπτιμησω καισαρικη απο το να παθουμε κατι, αλλα γενικα δε θελω με τιποτα. Αν φοβαμαι μια φορα τον φ.τ την καισαρικη τη φοβαμαι εκατο 

[LeneL]

πρίν από 1 λεπτό , Elle12 είπε:

Ναι ρε συ. Οι πιθανοτητες ειναι με το μερος μας φυσικα. Ειμαστε στο 2023 και γεννανε σωρηδον οι γυναικες στα νοσοκομεια και με τους δυο τροπους. Αλλα οσο κι αν προσπαθω, δε μπορω να αποβαλλω το στρες. Και δε θελω να στρεσαρομαι γιατι ξερω οτι μπορει να κανει κακο στον τοκετο, να μπλοκαρει την διαδικασια.. 

Και φαντασου οτι τωρα ειμαι σχετικα ηρεμη. Οταν ξεκινησα τα μαθηματα ανωδυνου ημουν επι 10 φορες φρικαρισμενη... ηρεμησα λιγο με τη γνωση και την στηριξη του ιατρικου και προσωπικου κυκλου μου.. 

Επισης ενας ακομα μεγαλυτερος φοβος μου ειναι μη χρειαστει να κανω καισαρικη. Που οκ αν κινδυνεψω εννοειται θα πρπτιμησω καισαρικη απο το να παθουμε κατι, αλλα γενικα δε θελω με τιποτα. Αν φοβαμαι μια φορα τον φ.τ την καισαρικη τη φοβαμαι εκατο 

Είναι πως το έχει στο μυαλό της η καθεμία τελικά.. εγώ νοιωθω λίγο καλύτερα που πάω με καισαρική γιατί σκέφτομαι ότι δε χρειάζεται να κάνω κάτι έγω... Πάντως η αλήθεια είναι ότι μάλλον όλες φοβούνται πριν και απλά το ξεχνάμε μόλις δούμε το/τα μωράκια μας!!! Αλλιώς άμα ήταν τόσο δύσκολα καμία δε θα έκανε δεύτερο.. πότε περιμένεις με το καλό;

[Elle12]

πρίν από 3 λεπτά , LeneL είπε:

Είναι πως το έχει στο μυαλό της η καθεμία τελικά.. εγώ νοιωθω λίγο καλύτερα που πάω με καισαρική γιατί σκέφτομαι ότι δε χρειάζεται να κάνω κάτι έγω... Πάντως η αλήθεια είναι ότι μάλλον όλες φοβούνται πριν και απλά το ξεχνάμε μόλις δούμε το/τα μωράκια μας!!! Αλλιώς άμα ήταν τόσο δύσκολα καμία δε θα έκανε δεύτερο.. πότε περιμένεις με το καλό;

Ε λογικος ο φοβος μωρε.. και εννοειται ο πονος και η ταλαιπωρια θα περασει. Μα σε μια ωρα μα σε μια βδομαδα, θα ειναι ολα καλα.. και εννοειται το παν ειναι να εχουμε τα μωρακια  μας γερα και δυνατα κοντα μας..

Παρασκευη μπαινω στον μηνα μου. Εχω πητ 21 μαιου!

Με το καλο τα διδυμακια σου ❤️

[LeneL]

Α κοντεύεις εσύ!!!! Τέλειο! Με το καλό να υποδεχτείς κι εσύ το μωράκι σου!

[MumMaria]

Με το καλό τα μωράκια σας!μιλάς σε ένα άτομο εν γένει αγχωτικό κ με θέματα ελέγχου. Αγχωνομουν κυριως στο πρώτο μου παιδάκι γιατί ήξερα ότι είναι μια κατάσταση που δεν θα είχα τον έλεγχο εκείνη την στιγμή. Πολύ βασικό σε αυτά που λες η εμπιστοσύνη στον γιατρό και στην μαία σου(που κ εγώ ειχα) κ εννοείται κ στον άντρα μου που όχι απλά ζεν,ένας μικρός βούδας. Με βοήθησαν κι εμένα τα μαθήματα αναπνοων που είχα κάνει πιο πριν καθώς και πέντε λεπτά την μέρα διαλογισμό αφότου μπήκα στον μήνα μου. 

Η διαδικασία διήρκησε ενα 12ωρο,όσο χαζό κ αν σου φαίνεται,εμένα αυτό με βοήθησε γιατί το τελευταίο τέταρτο που ήταν το βασικό για να σπρώξω,ήμουν τόσο εξαντλημενη,είχε μπλοκάρει το μυαλό μου από τα κακά σενάρια που έκανα κ απλά μπήκα στον αυτόματο κ άκουγα μόνο την μαία μου. Κυριολεκτικά σαν να είμαστε μόνο οι δύο μας στο δωμάτιο. Εν τέλει γέννησα τον γιο μου φυσιολογικά 4 κιλά κ όλα πήγαν καλά. Στην κόρη μου έναν χρόνο μετά,άλλη ψυχολογία. Σε έξι ώρες γέννησα κ όταν έφτασα διαστολή δέκα κ ήταν η ώρα να γεννήσω,τα ένιωθα όλα. Τους ζήτησα επισκληριδιο επαναληπτικό κ μου είπαν δεν προλαβαίνουμε κ οντως ήρθε σε δύο λεπτά η μικρή. Είχα όμως άλλη ψυχραιμία κ ήξερα να ακούω το σώμα μου. Πάντως όταν τα παίρνεις αγκαλιά,ισχύει ότι τα ξεχνάς όλα. Με το καλό!

[Elle12]

4 ώρες πρίν, MumMaria είπε:

Με το καλό τα μωράκια σας!μιλάς σε ένα άτομο εν γένει αγχωτικό κ με θέματα ελέγχου. Αγχωνομουν κυριως στο πρώτο μου παιδάκι γιατί ήξερα ότι είναι μια κατάσταση που δεν θα είχα τον έλεγχο εκείνη την στιγμή. Πολύ βασικό σε αυτά που λες η εμπιστοσύνη στον γιατρό και στην μαία σου(που κ εγώ ειχα) κ εννοείται κ στον άντρα μου που όχι απλά ζεν,ένας μικρός βούδας. Με βοήθησαν κι εμένα τα μαθήματα αναπνοων που είχα κάνει πιο πριν καθώς και πέντε λεπτά την μέρα διαλογισμό αφότου μπήκα στον μήνα μου. 

Η διαδικασία διήρκησε ενα 12ωρο,όσο χαζό κ αν σου φαίνεται,εμένα αυτό με βοήθησε γιατί το τελευταίο τέταρτο που ήταν το βασικό για να σπρώξω,ήμουν τόσο εξαντλημενη,είχε μπλοκάρει το μυαλό μου από τα κακά σενάρια που έκανα κ απλά μπήκα στον αυτόματο κ άκουγα μόνο την μαία μου. Κυριολεκτικά σαν να είμαστε μόνο οι δύο μας στο δωμάτιο. Εν τέλει γέννησα τον γιο μου φυσιολογικά 4 κιλά κ όλα πήγαν καλά. Στην κόρη μου έναν χρόνο μετά,άλλη ψυχολογία. Σε έξι ώρες γέννησα κ όταν έφτασα διαστολή δέκα κ ήταν η ώρα να γεννήσω,τα ένιωθα όλα. Τους ζήτησα επισκληριδιο επαναληπτικό κ μου είπαν δεν προλαβαίνουμε κ οντως ήρθε σε δύο λεπτά η μικρή. Είχα όμως άλλη ψυχραιμία κ ήξερα να ακούω το σώμα μου. Πάντως όταν τα παίρνεις αγκαλιά,ισχύει ότι τα ξεχνάς όλα. Με το καλό!

Τι ωραια.. μου δινεις κουραγιο! Να σου ζησουν τα παιδακια σου!! ❤️

[Agni-baby]

On 18/4/2023 at 2:36 ΜΜ, Elle12 είπε:

Αχ ωραια ιδεα. Να μοιραστω τον φοβο μου με τον τοκετο 

Γενικα ειμαι συγκρατημενα αισιοδοξη. Δε με τρομαζει το θεμα παιδι, ουτε η ζωη με αυτο κτλ. Με φρικαρει ομως η ιδεα του τοκετου. Παω για φ.τ με επισκληριδιο, εκτος απροοπτου. Ειμαι προετοιμασμενη, εχω διαβασει, εχω κανει μαθηματα, εχω κανει σκεψεις φυσιολογικες, οτι ειμαστε γεννημενες γι αυτο, οτι το σωμα μας και το μωρακι μας ξερει καλυτερα κτλ.

Θελω να ειμαι αισιοδοξη κ ηρεμη αλλα φοβαμαι οτι την στιγμη που θα ξεκινησει ο τοκετος θα παθω μπλακ αουτ και ειτε θα μπω στον αυτοματο, αν ειμαι τυχερη, ειτε θα φρικαρω και θα μπλοκαρω τον εαυτο μου και τον τοκετο μου.

Εχω τυφλη εμπιστοσυνη στον γιατρο κ τις μαιες μου. Θα εχω μαζι και τον αντρα μου που ειναι σουπερ ζεν. Και ολοι αυτοι με κανουν να νιωθω καλυτερα και μου δινουν ηρεμια. Ωστοσο τρεμω στην ιδεα. Φοβαμαι μη παθει κατι το παιδι, φοβαμαι μη παθω κατι εγω. Μη χρειαστουμε νοσηλεια, μην εχουμε αιμοραγιες, μη πεθανω στη γεννα, μη πεθανει το παιδι στη γεννα.. ξερω οι πιθανοτητες ειναι υπερ μιας υγιους μαμας και ενος υγιους μωρου, αλλα το μυαλο μου τρωει φρικες.

Ουφ. Τα ειπα. 

Καλησπέρα και από μένα! Ως μαμά ενός μικρού μπομπιράκου θυμάμαι και εγώ πολύ έντονα όλες αυτές τις ανησυχίες και τα άγχη που αναφέρεις... Είχα κάνει και εγώ την προετοιμασία μου με τις μαίες, είχα συζητήσει κάποια πράγματα με τη γιατρό και ενώ πίστευα ότι είχα κάνει ότι μπορούσα για να είμαι έτοιμη σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο την αγωνία μου όσο να πεις την είχα. Εδώ σπάσανε τα νερά και έλεγα "μπα, η ιδέα μου είναι"😋 - άρνηση κανονική! Αυτο που με βοήθησε από την στιγμή που πήγα στην κλινική ήταν ότι είχα συγκεντρωθεί σε όλα αυτα που ήξερα από την όλη προετοιμασία... να κάνω τις ασκησούλες μου για να εμπεδωθεί καλύτερα το μωρο, τις ανάσες (αν και λόγω επισκληριδίου λίγο τις χρειάστηκα), μίλησα και λίγο στο τηλέφωνο για να περάσει και η ώρα, κ.λπ. Ήμουν τόσο ζεν που εντυπωσιάστηκα με τον εαυτό μου😂! Φαντασου, έτυχε την ίδια ώρα η γιατρός μου να έχει ταυτόχρονα με μένα και άλλον φυσιολογικό τοκετό και δεν ήξερε πια να πρωτοβάλει μέσα. Τελικά ήμουν η δεύτερη στη σειρά και είχε μείνει μαζί μου μία μαία για να ενημερώσει τη γιατρό αν το μωρό ξεκινήσουσε την έξοδο. Η μαία ήταν αγχωμένη και εγώ πέρα βρέχει.. Και να σημειωθεί ότι είμαι ένα αρκετά αγχώδες άτομο. Μετά που τα σκεφτόμουν όλα αυτά πιστευώ ότι καθοριστικό ρόλο στην ηρεμία μου έπαιξε 1) η γιατρός μου που ήταν με το χαμόγελο όλη την ώρα και με απίστευτη ηρεμία και ψυχραιμία, 2) η προετοιμασία που είχα κάνει από πριν καθώς σκεφτομουν συνεχεια από μέσα μου τι να κάνω για να βοηθήσω τον τοκετό μου και να είμαι συνεργάσιμη με τη γιατρό και τις μαίες και 3) η ψυχραιμία και υποστήριξη του άντρα μου. Θα σου έλεγα να επικεντρώσεις την προσοχή σου και εσύ στη διαδικασία, να έχεις εμπιστοσύνη στον γιατρό και στο σώμα σου και να σκεφτεσαι μόνο ότι σε λίγο θα γνωρίσεις το παιδάκι σου. Εύχομαι όλα να πάνε υπέροχα και να έχετε όλες την πιο φανταστική εμπειρία τοκετού!

[Elle12]

1 ώρα πρίν, Agni-baby είπε:

Καλησπέρα και από μένα! Ως μαμά ενός μικρού μπομπιράκου θυμάμαι και εγώ πολύ έντονα όλες αυτές τις ανησυχίες και τα άγχη που αναφέρεις... Είχα κάνει και εγώ την προετοιμασία μου με τις μαίες, είχα συζητήσει κάποια πράγματα με τη γιατρό και ενώ πίστευα ότι είχα κάνει ότι μπορούσα για να είμαι έτοιμη σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο την αγωνία μου όσο να πεις την είχα. Εδώ σπάσανε τα νερά και έλεγα "μπα, η ιδέα μου είναι"😋 - άρνηση κανονική! Αυτο που με βοήθησε από την στιγμή που πήγα στην κλινική ήταν ότι είχα συγκεντρωθεί σε όλα αυτα που ήξερα από την όλη προετοιμασία... να κάνω τις ασκησούλες μου για να εμπεδωθεί καλύτερα το μωρο, τις ανάσες (αν και λόγω επισκληριδίου λίγο τις χρειάστηκα), μίλησα και λίγο στο τηλέφωνο για να περάσει και η ώρα, κ.λπ. Ήμουν τόσο ζεν που εντυπωσιάστηκα με τον εαυτό μου😂! Φαντασου, έτυχε την ίδια ώρα η γιατρός μου να έχει ταυτόχρονα με μένα και άλλον φυσιολογικό τοκετό και δεν ήξερε πια να πρωτοβάλει μέσα. Τελικά ήμουν η δεύτερη στη σειρά και είχε μείνει μαζί μου μία μαία για να ενημερώσει τη γιατρό αν το μωρό ξεκινήσουσε την έξοδο. Η μαία ήταν αγχωμένη και εγώ πέρα βρέχει.. Και να σημειωθεί ότι είμαι ένα αρκετά αγχώδες άτομο. Μετά που τα σκεφτόμουν όλα αυτά πιστευώ ότι καθοριστικό ρόλο στην ηρεμία μου έπαιξε 1) η γιατρός μου που ήταν με το χαμόγελο όλη την ώρα και με απίστευτη ηρεμία και ψυχραιμία, 2) η προετοιμασία που είχα κάνει από πριν καθώς σκεφτομουν συνεχεια από μέσα μου τι να κάνω για να βοηθήσω τον τοκετό μου και να είμαι συνεργάσιμη με τη γιατρό και τις μαίες και 3) η ψυχραιμία και υποστήριξη του άντρα μου. Θα σου έλεγα να επικεντρώσεις την προσοχή σου και εσύ στη διαδικασία, να έχεις εμπιστοσύνη στον γιατρό και στο σώμα σου και να σκεφτεσαι μόνο ότι σε λίγο θα γνωρίσεις το παιδάκι σου. Εύχομαι όλα να πάνε υπέροχα και να έχετε όλες την πιο φανταστική εμπειρία τοκετού!

Να σου ζησει το παιδακι σου!!!

Μακαρι να ειναι ετσι! Μακαρι να μπω στον αυτοματο εκεινη την ωρα και να κυλησουν ολα ομαλα. Ευτυχως εχω ΠΟΛΛΗ εμπιστοσυνη στον γιατρο τη μαια κ τον αντρα μου και ειναι και οι 3 σουπερ ηρεμοι, χαλαροι και αισιοδοξοι ανθρωποι... μακαρι να πανε ετσι κ να ερθει με το καλο και με ηρεμια η μπεμπα μας! Σε ευχαριστω πολυ!

[Kounelaki17]

Καλησπέρα και από εμένα κορίτσια!!

Μου άρεσε τόσο πολύ ο τίτλος "το καφέ της ηρεμίας"!Το έχω τόσο ανάγκη

Είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, πρώτα Ο Θεός το Νοέμβρη έχω ΠΗΤ , το οποίο ήρθε φυσικά μετά από αρκετή αναμονή και προσπάθεια εκεί που δεν το περιμέναμε!!

Και για να σασ είμαι ειλικρινής , είμαι και αγχώδης από τη φύση μου έχω πολύ άγχος να πάνε όλα καλα.

Χαίρομαι που είστε εδω!

Εύχομαι όσες έχετε ήδη παιδάκια να τα χαίρεστε και όσεσ ετοιμάζεστε να τα υποδεχτείτε με το καλό να τα κρατήσετε στην αγκαλίτσα σας!!

[Elle12]

πρίν από 37 λεπτά , Kounelaki17 είπε:

Καλησπέρα και από εμένα κορίτσια!!

Μου άρεσε τόσο πολύ ο τίτλος "το καφέ της ηρεμίας"!Το έχω τόσο ανάγκη

Είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι, πρώτα Ο Θεός το Νοέμβρη έχω ΠΗΤ , το οποίο ήρθε φυσικά μετά από αρκετή αναμονή και προσπάθεια εκεί που δεν το περιμέναμε!!

Και για να σασ είμαι ειλικρινής , είμαι και αγχώδης από τη φύση μου έχω πολύ άγχος να πάνε όλα καλα.

Χαίρομαι που είστε εδω!

Εύχομαι όσες έχετε ήδη παιδάκια να τα χαίρεστε και όσεσ ετοιμάζεστε να τα υποδεχτείτε με το καλό να τα κρατήσετε στην αγκαλίτσα σας!!

Με το καλο το μωρακι σου. Καταλαβαινω καθε αγχος και ανησυχια σου.. μετραω μερες αντιστροφα και αντι να ηρεμω φουντωνω..

Προσπαθω να εχω εμπιστοσυνη. Στο σωμα και τη φυση μου, στο παιδακι μου που σιγουρα ξερει καλυτερα τι πρεπει να κανει, στον γιατρο και τις μαιες μου.. μονο ετσι θα χαλαρωσω. Και οταν ερθει η ωρα, θα κανω αυτο που πρεπει, μ αρεσει δε μ αρεσει, ειναι αυτο που πρεπει να γινει. Εξαλλου το μονο σημαντικο ειναι η μπεμπα μου και εγω να ειμαστε υγιεις. Μια μερα ειναι θα περασει. Μετα θα ειμαι μαμα μια ζωη... θα εχω αλλα πραγματα να με αγχωνουν.. 

Αυτα να σκεφτεσαι.. ολα καλα να σου πανε, εδω θα μαστε να τα λεμε..

[Kounelaki17]

3 ώρες πρίν, Elle12 είπε:

Με το καλο το μωρακι σου. Καταλαβαινω καθε αγχος και ανησυχια σου.. μετραω μερες αντιστροφα και αντι να ηρεμω φουντωνω..

Προσπαθω να εχω εμπιστοσυνη. Στο σωμα και τη φυση μου, στο παιδακι μου που σιγουρα ξερει καλυτερα τι πρεπει να κανει, στον γιατρο και τις μαιες μου.. μονο ετσι θα χαλαρωσω. Και οταν ερθει η ωρα, θα κανω αυτο που πρεπει, μ αρεσει δε μ αρεσει, ειναι αυτο που πρεπει να γινει. Εξαλλου το μονο σημαντικο ειναι η μπεμπα μου και εγω να ειμαστε υγιεις. Μια μερα ειναι θα περασει. Μετα θα ειμαι μαμα μια ζωη... θα εχω αλλα πραγματα να με αγχωνουν.. 

Αυτα να σκεφτεσαι.. ολα καλα να σου πανε, εδω θα μαστε να τα λεμε..

Σε ευχαριστώ για την απάντηση!Προσπαθώ να είμαι ήρεμη και να κάνω όσο το δυνατόν θετικές σκέψεις αλλά δεν είναι πάντα εύκολο.Κάθε επίσκεψη στο γιατρό , κάθε εξέταση τα βλέπω σαν ένα βήμα ,ένα στόχο που κατακτούμε κάθε φορα.

Είμαι λογικό όσο ο καιρός πλησιάζει οι αγωνίες αλλά και η ανυπομονησία να γνωρίσεις τη μπεμπούλα σου να μεγαλώνουν αλλα όπως πολύ σωστά είπες πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη στο σώμα μας , στο παιδάκι που μασ διάλεξε για μαμάδες , στους γιατρούς μας και στη φύση η οποία θα κάνει τη δουλειά της ανεξάρτητα από το αν αγχωθούμε εμείς ή όχι. Η ηρεμία και η θετική σκέψη είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι ή έστω η προσπάθεια για αυτές.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά και η μπεμπούλα σου να έρθει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην αγκαλιά σου!💗

[Tamina88]

Καλησπέρα κορίτσια κ από εμένα… μιας και μιλάμε για ηρεμία …είμαι 19+1 . Η εγκυμοσύνη μου ( αν εξαιρέσουμε τον διαβήτη και τα εντερικά μου ) εξελισεται οκ. Ωστόσο εγώ δεν μπορώ με τίποτα να χαλαρώσω , είμαι μόνιμα αγχωμένη κ ψάχνω συνέχεια αν συμβεί αυτό αν εκείνο αν το άλλο… είναι πρώτη εγκυμοσύνη κ από εξωσωματική. Όποτε φοβάμαι ακόμη περισσότερο. Κ έχω κ ένα γιατρό που αντί να με ηρεμεί μου λέει όλη την ώρα να μην ξεθαρρεύω κ να προσέχω μέχρι να μπω στο 3 τρίμηνο… όλη μερα σχεδόν είμαι μόνη κ με τρώνε οι σκέψεις. Έλεγα να βγαίνω έστω γ ένα περίπατο το απόγευμα αλλά μου είπε να περπατώ μόνο μισή ώρα 2 φορές την εβδομάδα. Ενώ δεν ύπαρχουν ενδείξεις ,απλα για προσοχή και ασφάλεια. Δεν ξέρω κορίτσια πως να φερθώ ώστε να χαλαρώσω, να έχω κάποιες χαλαρές στιγμές στην μερα μου.σκέφτομαι συνέχεια πως ότι κανω διακινδυνεύω την εγκυμοσύνη μου…