Καφέ Εξωσωματικής 2023 !

[Katiamaxiking]

9 ώρες πρίν, MarGe2022 είπε:

Ρε κορίτσι, τι να πω, καλή δύναμη... μας έχει κατουρήσει μαύρη χελώνα ρε γ*&^%$? 

@Katiamaxiking κορίτσι μου, περιέγραψες πως νιώθω πλέον - πένθος. Το μόνο που σκέφτομαι και εγώ είναι απλά να τα σταματήσω όλα, να φύγουμε ένα ταξίδι, και να δω πως προχωράω. 

Τα αποτελέσματα της διέγερσης ως τώρα είναι αποτυχία. Η εικόνα της 2ης μέρας δεν προχώρησε έτσι όπως περίμενα, σε κάθε υπέρηχο που πάω όλο και χειρότερα, παρότι ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο που είχα τον Ιούλιο και που είχε πάει καλά. Στον σημερινό υπέρηχο δε, μπερδεύτηκα τελείως. Έχω ένα που μεγαλώνει γρήγορα, και άλλα 3 που δεν μεγαλώνουν όπως θα έπρεπε, έχουν μείνει πίσω για την φάση που είμαστε. Ουσιαστικά με προετοίμασαν ότι θα είμαστε τυχεροί αν πάρουμε ένα... περιμένω να με πάρουν τηλέφωνο να δούμε πως προχωράμε, αλλά δεν ξέρω τι νόημα έχει καν να πάω για ωοληψία. 

Δεν έχω καν δάκρυα να χύσω πλέον, δεν βγαίνει ούτε ένα. Για τι να πρωτοκλάψω; για το ότι είμαι 36 και δεν βγάζω ωάρια; ότι ο οργανισμός μου αντιδρά τελείως αλλοπρόσαλλα στις διεγέρσεις; ότι όταν καταφέρνουμε να πάρουμε ωάρια δεν γονιμοποιούνται ή γονιμοποιούνται αλλά δεν φτάνουν την βλαστοκύστη; ότι δεν έχω ούτε ένα έμβρυο στην κατάψυξη να τα παίξω όλα για όλα και να το στείλω για προεμφυτευτικό, μπας και μου γελάσει η τύχη και είναι υγιές να πάω να κάνω εμβρυομεταφορά;;; για το ότι είμαι στην 4η διέγερση και έχω φάει τόσες ενέσεις και έχω πιει ότι dhea, q10, βιταμίνες υπάρχουν εδώ και ένα-ενάμιση χρόνο;;; ότι ακόμα και αν βρω το κουράγιο να πάω σε επόμενη προσπάθεια, δεν θα είναι ούτε καν τον δεκέμρβη, ούτε τον γενάρη (λόγω κλειστών κέντρων όταν αδιαθετώ), αλλά από φλεβάρη πια;;; ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;; 

Σόρρυ που σας ρίχνω, απλά δεν έχω που αλλού να τα πω. Στους γονείς μας, μετά τις πρώτες δυο αποτυχίες αποφασίσαμε να μην λέμε τίποτα, και ο άντρας μου ενώ με στηρίζει αφάνταστα, το σημερινό τον τσάκισε. 

Αχ βρε κοπέλα μου…ποσο δίκιο εχεις σε όλα αυτά που λες!!!ποσα απανωτά χτυπήματα να αντέξεις και εσυ και ο άντρας σου. 
Θα σου πω κάτι που μου λένε και μου δίνει κουραγιο. Ότι εφόσον το θέλουμε τόσο πολύ, το σίγουρο είναι ότι θα γίνουμε γονεις. με κάποιο τρόπο. 
μπορει τελικά να μην είναι αυτός που ειχαμε ονειρευτεί. Μπορεί να είναι δωρεά ωαρίων, μπορεί υιοθεσία..αλλα αν θέλετε να δώσετε την αγάπη σας σε ένα πλασματάκι, θα το κάνετε. 
και δεν το γράφω τώρα ελαφρά τη καρδιά όλο αυτό..είναι σκέψεις που κάνω και για τον εαυτό μου. Και δεν θέλω να χάσω μέσα σε όλη αυτή τη προσπάθεια, ουτε τον εαυτό μου, ουτε τη σχέση μου με τον άντρα μου. 
Πενθηστε, πάρτε ανάσες, βρείτε υποστήριξη. 
 

@winspert @vikoula2023 λυπαμαι παρά πολύ για την απώλεια σας. Μια μεγάλη αγκαλιά και από εμενα! Καλο κουραγιο ❤️

[MarGe2022]

15 minutes ago, winspert said:

Εγω γενικα παντα εβρισκα τη δυναμη να σηκώνομαι ξανα...να παλευω...Κ ακομα και μετα απο αυτο που μου συνεβη νιωθω πως τελικά μετά από τόσα χρόνια εχω ακομα δυναμη να συνεχίσω. Το δικο μας προβλημα που μας εκανε να λεμε πως αυτη ηταν η τελευταία προσπάθεια ειναι οτι πλεον δε βρισκαμε κανενα σπερματοζωάριο...οποτε αυτο είναι ο,τι χειρότερο... γιατί ενω θέλουμε δεν μπορούμε...Και επισης ο αντρας μου ειναι πλέον 49 χρονων κ εγω 40.. Με στενοχωρει να σκέφτομαι οτι οταν το παιδι μου ενηλικιωθεί ο πατερας του θα είναι παππούς...Ειναι αλλη κοπελα εδω μεσα που έχει σύζυγο σε πιο μεγαλη ηλικια; Το βλέπω λαθος; Πειτε μου λιγο πως το βλεπετε εσεις....

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση: Αυτό είναι πως νιώθεις εσύ ή πως νομίζεις ότι νιώθουν/σκέφτονται οι άλλοι από τον κοινωνικό σου περίγυρο; Έχω στο οικογενειακό μου περιβάλλον περίπτωση που η γυναίκα ήταν 49 όταν έκανε τρίδυμα, και ο άντρας 50+. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πω «πωπω, όταν ενηλικιωθούν τα παιδιά τους, αυτοί θα είναι γέροι». Αυτό που μου πέρασε από το μυαλό όμως όταν τους επισκέφτηκα ήταν «πόση χαρά παίρνουν από αυτά τα μικρούλια αυτοί οι δυο άνθρωποι», και πόσο έλαμπαν και οι δυο. 
Όταν κάνεις εικόνα το μέλλον σου με ένα ή δυο ή τρία παιδιά και τον άντρα σου, τι βλέπεις; Μια όμορφη εικόνα, σωστά; πχ μια μέρα όλοι μαζί στην παραλία. Είμαι σίγουρη ότι όταν σκέφτεσαι αυτήν την εικόνα από το μέλλον και κάνεις αυτά τα όνειρα, ούτε καν σκέφτεσαι το χρώμα που θα έχει στα μαλλιά του ο άντρας σου. ☺️ Επικεντρώσου σε αυτό που θες - τα άλλα είναι απλά θόρυβος. ❤️

[Tintin]

πρίν από 15 λεπτά , winspert είπε:

Εγω γενικα παντα εβρισκα τη δυναμη να σηκώνομαι ξανα...να παλευω...Κ ακομα και μετα απο αυτο που μου συνεβη νιωθω πως τελικά μετά από τόσα χρόνια εχω ακομα δυναμη να συνεχίσω. Το δικο μας προβλημα που μας εκανε να λεμε πως αυτη ηταν η τελευταία προσπάθεια ειναι οτι πλεον δε βρισκαμε κανενα σπερματοζωάριο...οποτε αυτο είναι ο,τι χειρότερο... γιατί ενω θέλουμε δεν μπορούμε...Και επισης ο αντρας μου ειναι πλέον 49 χρονων κ εγω 40.. Με στενοχωρει να σκέφτομαι οτι οταν το παιδι μου ενηλικιωθεί ο πατερας του θα είναι παππούς...Ειναι αλλη κοπελα εδω μεσα που έχει σύζυγο σε πιο μεγαλη ηλικια; Το βλέπω λαθος; Πειτε μου λιγο πως το βλεπετε εσεις....

Και εμένα ο μπαμπας μου σε μεγάλη ηλικία με έκανε κ σου λέω με το χερι στην καρδιά πως δεν θα τον αλλαζα με τίποτα στον κοσμο.. Η ψυχή μας τι λέει οχι η ταυτότητα μας.. 

[winspert]

πρίν από 3 λεπτά , MarGe2022 είπε:

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση: Αυτό είναι πως νιώθεις εσύ ή πως νομίζεις ότι νιώθουν/σκέφτονται οι άλλοι από τον κοινωνικό σου περίγυρο; Έχω στο οικογενειακό μου περιβάλλον περίπτωση που η γυναίκα ήταν 49 όταν έκανε τρίδυμα, και ο άντρας 50+. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πω «πωπω, όταν ενηλικιωθούν τα παιδιά τους, αυτοί θα είναι γέροι». Αυτό που μου πέρασε από το μυαλό όμως όταν τους επισκέφτηκα ήταν «πόση χαρά παίρνουν από αυτά τα μικρούλια αυτοί οι δυο άνθρωποι», και πόσο έλαμπαν και οι δυο. 
Όταν κάνεις εικόνα το μέλλον σου με ένα ή δυο ή τρία παιδιά και τον άντρα σου, τι βλέπεις; Μια όμορφη εικόνα, σωστά; πχ μια μέρα όλοι μαζί στην παραλία. Είμαι σίγουρη ότι όταν σκέφτεσαι αυτήν την εικόνα από το μέλλον και κάνεις αυτά τα όνειρα, ούτε καν σκέφτεσαι το χρώμα που θα έχει στα μαλλιά του ο άντρας σου. ☺️ Επικεντρώσου σε αυτό που θες - τα άλλα είναι απλά θόρυβος. ❤️

Τα λες πολυ σωστα... Αλλα δεν στέκομαι στα χρόνια μονο σαν ηλικια. Σκέφτομαι πόσο θα μπορούμε να ειμαστε διπλα του πρακτικα... ουσιαστικά ...Κ εμενα ο μπαμπάς μου με εκανε στα 45... Και δυστυχώς τον εχασα οταν ημουν 28 χρονων...εχασα τη γη κατω απο τα πόδια μου... Και σκέφτομαι αν παω να κανω το ιδιο και στο παιδι μου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σ' αυτή τη ζωή και φυσικά κανεις δεν ξέρει ποτε θα φύγει....αλλα δυστυχώς φοβάμαι για το μελλον... Και εννοείται πως οταν βλεπω ανθρώπους να παλεύουν για ενα μωρακι,σε οποια ηλικία,λεω μπράβο και προχωρήστε....αλλα οταν σκέφτομαι τα δικα μου... φοβάμαι...Σε ευχαριστώ για την απάντηση 

πρίν από 4 λεπτά , Tintin είπε:

Και εμένα ο μπαμπας μου σε μεγάλη ηλικία με έκανε κ σου λέω με το χερι στην καρδιά πως δεν θα τον αλλαζα με τίποτα στον κοσμο.. Η ψυχή μας τι λέει οχι η ταυτότητα μας.. 

Ουτε εγω θα τον αλλαζα...με τίποτα στον κόσμο...Αλλα τον εχασα οταν εγινε 74 (το 2012) και ολο αυτό μου εχει δημιουργήσει φοβια...

[Σποράκι]

πρίν από 28 λεπτά , winspert είπε:

Εγω γενικα παντα εβρισκα τη δυναμη να σηκώνομαι ξανα...να παλευω...Κ ακομα και μετα απο αυτο που μου συνεβη νιωθω πως τελικά μετά από τόσα χρόνια εχω ακομα δυναμη να συνεχίσω. Το δικο μας προβλημα που μας εκανε να λεμε πως αυτη ηταν η τελευταία προσπάθεια ειναι οτι πλεον δε βρισκαμε κανενα σπερματοζωάριο...οποτε αυτο είναι ο,τι χειρότερο... γιατί ενω θέλουμε δεν μπορούμε...Και επισης ο αντρας μου ειναι πλέον 49 χρονων κ εγω 40.. Με στενοχωρει να σκέφτομαι οτι οταν το παιδι μου ενηλικιωθεί ο πατερας του θα είναι παππούς...Ειναι αλλη κοπελα εδω μεσα που έχει σύζυγο σε πιο μεγαλη ηλικια; Το βλέπω λαθος; Πειτε μου λιγο πως το βλεπετε εσεις....

50 χρονών μπαμπάς δεν είναι μεγάλος. Πλέον παρά πολλοί άντρες γίνονται μπαμπάδες μετά τα 50. Τώρα το αν αντέχετε να συνεχίσετε εφόσον έχετε ήδη ένα παιδάκι το ξέρετε μόνο εσείς και κανείς άλλος. Οι ηλικίες πάντως δεν είναι απαγορευτικές, κάθε άλλο. 

[silvy22]

πρίν από 9 λεπτά , winspert είπε:

Τα λες πολυ σωστα... Αλλα δεν στέκομαι στα χρόνια μονο σαν ηλικια. Σκέφτομαι πόσο θα μπορούμε να ειμαστε διπλα του πρακτικα... ουσιαστικά ...Κ εμενα ο μπαμπάς μου με εκανε στα 45... Και δυστυχώς τον εχασα οταν ημουν 28 χρονων...εχασα τη γη κατω απο τα πόδια μου... Και σκέφτομαι αν παω να κανω το ιδιο και στο παιδι μου. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σ' αυτή τη ζωή και φυσικά κανεις δεν ξέρει ποτε θα φύγει....αλλα δυστυχώς φοβάμαι για το μελλον... Και εννοείται πως οταν βλεπω ανθρώπους να παλεύουν για ενα μωρακι,σε οποια ηλικία,λεω μπράβο και προχωρήστε....αλλα οταν σκέφτομαι τα δικα μου... φοβάμαι...Σε ευχαριστώ για την απάντηση 

Ουτε εγω θα τον αλλαζα...με τίποτα στον κόσμο...Αλλα τον εχασα οταν εγινε 74 (το 2012) και ολο αυτό μου εχει δημιουργήσει φοβια...

Λυπαμαι πολύ για την απώλεια σου 

εμενα ο συζηγος μου είναι 56χρ τωρα που ήρθε το μωράκι μας μετά απο πολύ κοπο έχει ξανανιώσει, ( έχει μια κόρη 21χρ απο τον πρώτο του γάμο) η αγάπη που νιώθεις ξεπερνάει ε χρόνια ηλικίες τυχόν προβλήματα υγείας είναι ε να πολύ δυνατο κίνητρο αυτή η φατσούλα , εύχομαι να το ξαναζήσετε ! 

[lizard12]

11 ώρες πρίν, MarGe2022 είπε:

Ρε κορίτσι, τι να πω, καλή δύναμη... μας έχει κατουρήσει μαύρη χελώνα ρε γ*&^%$? 

@Katiamaxiking κορίτσι μου, περιέγραψες πως νιώθω πλέον - πένθος. Το μόνο που σκέφτομαι και εγώ είναι απλά να τα σταματήσω όλα, να φύγουμε ένα ταξίδι, και να δω πως προχωράω. 

Τα αποτελέσματα της διέγερσης ως τώρα είναι αποτυχία. Η εικόνα της 2ης μέρας δεν προχώρησε έτσι όπως περίμενα, σε κάθε υπέρηχο που πάω όλο και χειρότερα, παρότι ακολουθήσαμε το ίδιο πρωτόκολλο που είχα τον Ιούλιο και που είχε πάει καλά. Στον σημερινό υπέρηχο δε, μπερδεύτηκα τελείως. Έχω ένα που μεγαλώνει γρήγορα, και άλλα 3 που δεν μεγαλώνουν όπως θα έπρεπε, έχουν μείνει πίσω για την φάση που είμαστε. Ουσιαστικά με προετοίμασαν ότι θα είμαστε τυχεροί αν πάρουμε ένα... περιμένω να με πάρουν τηλέφωνο να δούμε πως προχωράμε, αλλά δεν ξέρω τι νόημα έχει καν να πάω για ωοληψία. 

Δεν έχω καν δάκρυα να χύσω πλέον, δεν βγαίνει ούτε ένα. Για τι να πρωτοκλάψω; για το ότι είμαι 36 και δεν βγάζω ωάρια; ότι ο οργανισμός μου αντιδρά τελείως αλλοπρόσαλλα στις διεγέρσεις; ότι όταν καταφέρνουμε να πάρουμε ωάρια δεν γονιμοποιούνται ή γονιμοποιούνται αλλά δεν φτάνουν την βλαστοκύστη; ότι δεν έχω ούτε ένα έμβρυο στην κατάψυξη να τα παίξω όλα για όλα και να το στείλω για προεμφυτευτικό, μπας και μου γελάσει η τύχη και είναι υγιές να πάω να κάνω εμβρυομεταφορά;;; για το ότι είμαι στην 4η διέγερση και έχω φάει τόσες ενέσεις και έχω πιει ότι dhea, q10, βιταμίνες υπάρχουν εδώ και ένα-ενάμιση χρόνο;;; ότι ακόμα και αν βρω το κουράγιο να πάω σε επόμενη προσπάθεια, δεν θα είναι ούτε καν τον δεκέμρβη, ούτε τον γενάρη (λόγω κλειστών κέντρων όταν αδιαθετώ), αλλά από φλεβάρη πια;;; ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΚΛΑΨΩ;;; 

Σόρρυ που σας ρίχνω, απλά δεν έχω που αλλού να τα πω. Στους γονείς μας, μετά τις πρώτες δυο αποτυχίες αποφασίσαμε να μην λέμε τίποτα, και ο άντρας μου ενώ με στηρίζει αφάνταστα, το σημερινό τον τσάκισε. 

Κορίτσι μου μάζεψε τις δυνάμεις σου και κοίτα εκεί που θέλεις να πας. Και βήμα βήμα κάθε φορά. Σου απαντώ επειδή μοιάζουν πολύ οι ιστορίες μας. Ξεκίνησα 33 ετών λόγω σπέρματος , πρώτη προσπάθεια μόνο ένα ωάριο, αρνητική χοριακη. 34 ετών δεύτερη προσπάθεια ένα ωάριο,καμιά γονιμοποίηση. Συνεχίζω με φυσικούς ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ. 35 ετών βρίσκουμε επιτέλους ένα, άριστη βλαστοκυστη, βιοχημική όταν η χοριακη έφτασε 700 μονάδες. 36 ετών , μετά από ΚΆΘΕ ΜΉΝΑ φυσικούς βρίσκουμε κ άλλο. Άριστη βλαστοκυστη. Βιοχημικη. Εκεί λοιπόν αποφάσισα να κάνω διάλειμμα - παύση. Προσωρινή.  37 ετών έχω 4 άριστες βλαστοκυστεις από ωάριο δοτριας και σπέρμα δότη και μια μέτρια βλαστοκυστη από ωάριο δοτριας και σπέρμα συζύγου. Τα παίξαμε όλα για όλα. Πήγαμε με ολόκληρη δοτρια και μοιρασαμε τα ωάρια. Εφόσον έχουμε και οι δύο πρόβλημα. 38 ετών, λίγες μέρες πριν τα γενέθλια μου βάζουμε την μέτρια βλαστοκυστη. Τον Μάρτιο. Οι μήνες κυλούν βασανιστικά. Αρχίζουμε με κακές χοριακες, συνεχίζουμε με προβληματική αυχενικη, μετά μια καλή νιπτ, έπειτα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη αλλά με φόβο στα ύψη, φόβο για την αποτυχία, γιατί μόνο αποτυχίες είχαμε τόσα χρόνια. Σήμερα, 37 εβδομάδων μου λέει πάμε για καισαρική γιατί το μωρό δεν παίρνει βάρος. Την Δευτέρα μπαίνω. Κ την περιμένω. Κ ακόμη δεν το πιστεύω. Αλλά συνεχίζω να ελπίζω, να το παλεύω. Βήμα βήμα. Η καθεμία μας έχει την ιστορία της. Και όλες μας έχουμε αυτήν την υπέρτατη δύναμη και θέληση που μας κρατάει στον αγώνα. Ο αγώνας δικαιώνεται. Με κάποιο τρόπο. Κορίτσια δοκιμάστε κάθε τρόπο. Όλους τους τρόπους. Κάποιος θα ταιριάζει στην καθεμία μας. Σου εύχομαι να βρεις τρόπο να συνεχίσεις και να έχεις την δύναμη να το κάνεις μέχρι να τους εξαντλησεις όλους. 

Και για τα κορίτσια που είχαν την τόσο μεγάλη ατυχία να χαρούν και μετά να τους κοπεί αυτή η χαρά τόσο βίαια σε έναν σιωπηλό υπέρηχο, να ξέρετε δεν είστε μόνες. Τώρα μπορείτε να πέσετε,να κουλουριαστειτε, να κλάψετε και αύριο να το αφήσετε πίσω και να συνεχίσετε τον αγώνα. Όσο εσείς θέλετε. Χωρίς ηλικίες ταμπού και κρίσεις τρίτων. 

[Σποράκι]

πρίν από 17 λεπτά , lizard12 είπε:

Κορίτσι μου μάζεψε τις δυνάμεις σου και κοίτα εκεί που θέλεις να πας. Και βήμα βήμα κάθε φορά. Σου απαντώ επειδή μοιάζουν πολύ οι ιστορίες μας. Ξεκίνησα 33 ετών λόγω σπέρματος , πρώτη προσπάθεια μόνο ένα ωάριο, αρνητική χοριακη. 34 ετών δεύτερη προσπάθεια ένα ωάριο,καμιά γονιμοποίηση. Συνεχίζω με φυσικούς ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ. 35 ετών βρίσκουμε επιτέλους ένα, άριστη βλαστοκυστη, βιοχημική όταν η χοριακη έφτασε 700 μονάδες. 36 ετών , μετά από ΚΆΘΕ ΜΉΝΑ φυσικούς βρίσκουμε κ άλλο. Άριστη βλαστοκυστη. Βιοχημικη. Εκεί λοιπόν αποφάσισα να κάνω διάλειμμα - παύση. Προσωρινή.  37 ετών έχω 4 άριστες βλαστοκυστεις από ωάριο δοτριας και σπέρμα δότη και μια μέτρια βλαστοκυστη από ωάριο δοτριας και σπέρμα συζύγου. Τα παίξαμε όλα για όλα. Πήγαμε με ολόκληρη δοτρια και μοιρασαμε τα ωάρια. Εφόσον έχουμε και οι δύο πρόβλημα. 38 ετών, λίγες μέρες πριν τα γενέθλια μου βάζουμε την μέτρια βλαστοκυστη. Τον Μάρτιο. Οι μήνες κυλούν βασανιστικά. Αρχίζουμε με κακές χοριακες, συνεχίζουμε με προβληματική αυχενικη, μετά μια καλή νιπτ, έπειτα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη αλλά με φόβο στα ύψη, φόβο για την αποτυχία, γιατί μόνο αποτυχίες είχαμε τόσα χρόνια. Σήμερα, 37 εβδομάδων μου λέει πάμε για καισαρική γιατί το μωρό δεν παίρνει βάρος. Την Δευτέρα μπαίνω. Κ την περιμένω. Κ ακόμη δεν το πιστεύω. Αλλά συνεχίζω να ελπίζω, να το παλεύω. Βήμα βήμα. Η καθεμία μας έχει την ιστορία της. Και όλες μας έχουμε αυτήν την υπέρτατη δύναμη και θέληση που μας κρατάει στον αγώνα. Ο αγώνας δικαιώνεται. Με κάποιο τρόπο. Κορίτσια δοκιμάστε κάθε τρόπο. Όλους τους τρόπους. Κάποιος θα ταιριάζει στην καθεμία μας. Σου εύχομαι να βρεις τρόπο να συνεχίσεις και να έχεις την δύναμη να το κάνεις μέχρι να τους εξαντλησεις όλους. 

Και για τα κορίτσια που είχαν την τόσο μεγάλη ατυχία να χαρούν και μετά να τους κοπεί αυτή η χαρά τόσο βίαια σε έναν σιωπηλό υπέρηχο, να ξέρετε δεν είστε μόνες. Τώρα μπορείτε να πέσετε,να κουλουριαστειτε, να κλάψετε και αύριο να το αφήσετε πίσω και να συνεχίσετε τον αγώνα. Όσο εσείς θέλετε. Χωρίς ηλικίες ταμπού και κρίσεις τρίτων. 

Με το καλό κορίτσι μου να δεχτείτε το μωράκι σας! Όλα να πάνε τέλεια!!! ❣️Για όλες μας υπάρχει λύση και στο τέλος τη βρίσκουμε!!!

[Αγγελική2021]

πρίν από 30 λεπτά , lizard12 είπε:

Κορίτσι μου μάζεψε τις δυνάμεις σου και κοίτα εκεί που θέλεις να πας. Και βήμα βήμα κάθε φορά. Σου απαντώ επειδή μοιάζουν πολύ οι ιστορίες μας. Ξεκίνησα 33 ετών λόγω σπέρματος , πρώτη προσπάθεια μόνο ένα ωάριο, αρνητική χοριακη. 34 ετών δεύτερη προσπάθεια ένα ωάριο,καμιά γονιμοποίηση. Συνεχίζω με φυσικούς ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ. 35 ετών βρίσκουμε επιτέλους ένα, άριστη βλαστοκυστη, βιοχημική όταν η χοριακη έφτασε 700 μονάδες. 36 ετών , μετά από ΚΆΘΕ ΜΉΝΑ φυσικούς βρίσκουμε κ άλλο. Άριστη βλαστοκυστη. Βιοχημικη. Εκεί λοιπόν αποφάσισα να κάνω διάλειμμα - παύση. Προσωρινή.  37 ετών έχω 4 άριστες βλαστοκυστεις από ωάριο δοτριας και σπέρμα δότη και μια μέτρια βλαστοκυστη από ωάριο δοτριας και σπέρμα συζύγου. Τα παίξαμε όλα για όλα. Πήγαμε με ολόκληρη δοτρια και μοιρασαμε τα ωάρια. Εφόσον έχουμε και οι δύο πρόβλημα. 38 ετών, λίγες μέρες πριν τα γενέθλια μου βάζουμε την μέτρια βλαστοκυστη. Τον Μάρτιο. Οι μήνες κυλούν βασανιστικά. Αρχίζουμε με κακές χοριακες, συνεχίζουμε με προβληματική αυχενικη, μετά μια καλή νιπτ, έπειτα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη αλλά με φόβο στα ύψη, φόβο για την αποτυχία, γιατί μόνο αποτυχίες είχαμε τόσα χρόνια. Σήμερα, 37 εβδομάδων μου λέει πάμε για καισαρική γιατί το μωρό δεν παίρνει βάρος. Την Δευτέρα μπαίνω. Κ την περιμένω. Κ ακόμη δεν το πιστεύω. Αλλά συνεχίζω να ελπίζω, να το παλεύω. Βήμα βήμα. Η καθεμία μας έχει την ιστορία της. Και όλες μας έχουμε αυτήν την υπέρτατη δύναμη και θέληση που μας κρατάει στον αγώνα. Ο αγώνας δικαιώνεται. Με κάποιο τρόπο. Κορίτσια δοκιμάστε κάθε τρόπο. Όλους τους τρόπους. Κάποιος θα ταιριάζει στην καθεμία μας. Σου εύχομαι να βρεις τρόπο να συνεχίσεις και να έχεις την δύναμη να το κάνεις μέχρι να τους εξαντλησεις όλους. 

Και για τα κορίτσια που είχαν την τόσο μεγάλη ατυχία να χαρούν και μετά να τους κοπεί αυτή η χαρά τόσο βίαια σε έναν σιωπηλό υπέρηχο, να ξέρετε δεν είστε μόνες. Τώρα μπορείτε να πέσετε,να κουλουριαστειτε, να κλάψετε και αύριο να το αφήσετε πίσω και να συνεχίσετε τον αγώνα. Όσο εσείς θέλετε. Χωρίς ηλικίες ταμπού και κρίσεις τρίτων. 

Με το καλό να το σφιχταγκαλιάσεις  κορίτσι μου !!!!

[winspert]

7 ώρες πρίν, silvy22 είπε:

Λυπαμαι πολύ για την απώλεια σου 

εμενα ο συζηγος μου είναι 56χρ τωρα που ήρθε το μωράκι μας μετά απο πολύ κοπο έχει ξανανιώσει, ( έχει μια κόρη 21χρ απο τον πρώτο του γάμο) η αγάπη που νιώθεις ξεπερνάει ε χρόνια ηλικίες τυχόν προβλήματα υγείας είναι ε να πολύ δυνατο κίνητρο αυτή η φατσούλα , εύχομαι να το ξαναζήσετε ! 

Να σας ζήσει κοριτσάκι μου το μωρακι σας!!! Δεν ξερω τι με έχει πιάσει; Ανασφάλεια για το μέλλον.. τίποτα αλλο. Σε ευχαριστώ για το μνμ...

6 ώρες πρίν, lizard12 είπε:

Κορίτσι μου μάζεψε τις δυνάμεις σου και κοίτα εκεί που θέλεις να πας. Και βήμα βήμα κάθε φορά. Σου απαντώ επειδή μοιάζουν πολύ οι ιστορίες μας. Ξεκίνησα 33 ετών λόγω σπέρματος , πρώτη προσπάθεια μόνο ένα ωάριο, αρνητική χοριακη. 34 ετών δεύτερη προσπάθεια ένα ωάριο,καμιά γονιμοποίηση. Συνεχίζω με φυσικούς ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ. 35 ετών βρίσκουμε επιτέλους ένα, άριστη βλαστοκυστη, βιοχημική όταν η χοριακη έφτασε 700 μονάδες. 36 ετών , μετά από ΚΆΘΕ ΜΉΝΑ φυσικούς βρίσκουμε κ άλλο. Άριστη βλαστοκυστη. Βιοχημικη. Εκεί λοιπόν αποφάσισα να κάνω διάλειμμα - παύση. Προσωρινή.  37 ετών έχω 4 άριστες βλαστοκυστεις από ωάριο δοτριας και σπέρμα δότη και μια μέτρια βλαστοκυστη από ωάριο δοτριας και σπέρμα συζύγου. Τα παίξαμε όλα για όλα. Πήγαμε με ολόκληρη δοτρια και μοιρασαμε τα ωάρια. Εφόσον έχουμε και οι δύο πρόβλημα. 38 ετών, λίγες μέρες πριν τα γενέθλια μου βάζουμε την μέτρια βλαστοκυστη. Τον Μάρτιο. Οι μήνες κυλούν βασανιστικά. Αρχίζουμε με κακές χοριακες, συνεχίζουμε με προβληματική αυχενικη, μετά μια καλή νιπτ, έπειτα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη αλλά με φόβο στα ύψη, φόβο για την αποτυχία, γιατί μόνο αποτυχίες είχαμε τόσα χρόνια. Σήμερα, 37 εβδομάδων μου λέει πάμε για καισαρική γιατί το μωρό δεν παίρνει βάρος. Την Δευτέρα μπαίνω. Κ την περιμένω. Κ ακόμη δεν το πιστεύω. Αλλά συνεχίζω να ελπίζω, να το παλεύω. Βήμα βήμα. Η καθεμία μας έχει την ιστορία της. Και όλες μας έχουμε αυτήν την υπέρτατη δύναμη και θέληση που μας κρατάει στον αγώνα. Ο αγώνας δικαιώνεται. Με κάποιο τρόπο. Κορίτσια δοκιμάστε κάθε τρόπο. Όλους τους τρόπους. Κάποιος θα ταιριάζει στην καθεμία μας. Σου εύχομαι να βρεις τρόπο να συνεχίσεις και να έχεις την δύναμη να το κάνεις μέχρι να τους εξαντλησεις όλους. 

Και για τα κορίτσια που είχαν την τόσο μεγάλη ατυχία να χαρούν και μετά να τους κοπεί αυτή η χαρά τόσο βίαια σε έναν σιωπηλό υπέρηχο, να ξέρετε δεν είστε μόνες. Τώρα μπορείτε να πέσετε,να κουλουριαστειτε, να κλάψετε και αύριο να το αφήσετε πίσω και να συνεχίσετε τον αγώνα. Όσο εσείς θέλετε. Χωρίς ηλικίες ταμπού και κρίσεις τρίτων. 

Με το καλο να κρατήσετε το μωρακι στην αγκαλιά σας τη Δευτέρα. Ποσα σταδια περνάμε; Ποσες αγωνιες; Δεν εχω ταμπου...δεν με ενοχλεί η ηλικια του αντρα μου. Ετσι κ αλλιως ειμαστε μαζι εδω και 24 χρονια περίπου...Απλα οπως γραφω και πιο πανω ,οσο μεγαλώνουμε με πιανει ανασφαλεια...μη συμβει κατι....Και παλι με το καλο!!!

[Zaxaroulamak]

Κοριτσια καλημερα. Λυπαμαι πολυ για οσες περνατε δυσκολα, πιστευω ειλικρινα πως ολες μας θα καταφερουμε καποια στιγμη το θαυμα. Εγω ειμαι στην πρωτη ετ για την οποια βεβαια δεν ειμαι καθολου αισιοδοξη καθως αισθανομαι πως ολα εγιναν στην τυχη. Επιπλεον εχω φοβερη πιεση στο σπιτι και δεν απολαυσα καθολου το διαστημα της αναμονης. Επειδη δεν μπορω με τπτ να περασω ολο το σκ ετσι ηθελα να ρωτησω αν υπαρχει καποια κοπελα που να εκανε χοριακη 7η μερα μετα απο μεταφορα βλαστοκυστης και να εδειξε. Προφανως το νουμερο θα ειναι μικρο σε περιπτωση π ειναι θετικο αλλα θα μου δωσει δυναμη και ενα κινητρο να αντεχω και τις καταστασεις.

[linaa]

πρίν από 6 λεπτά , Zaxaroulamak είπε:

Κοριτσια καλημερα. Λυπαμαι πολυ για οσες περνατε δυσκολα, πιστευω ειλικρινα πως ολες μας θα καταφερουμε καποια στιγμη το θαυμα. Εγω ειμαι στην πρωτη ετ για την οποια βεβαια δεν ειμαι καθολου αισιοδοξη καθως αισθανομαι πως ολα εγιναν στην τυχη. Επιπλεον εχω φοβερη πιεση στο σπιτι και δεν απολαυσα καθολου το διαστημα της αναμονης. Επειδη δεν μπορω με τπτ να περασω ολο το σκ ετσι ηθελα να ρωτησω αν υπαρχει καποια κοπελα που να εκανε χοριακη 7η μερα μετα απο μεταφορα βλαστοκυστης και να εδειξε. Προφανως το νουμερο θα ειναι μικρο σε περιπτωση π ειναι θετικο αλλα θα μου δωσει δυναμη και ενα κινητρο να αντεχω και τις καταστασεις.

Η angot έκανε τεστ 4-5η  μέρα Κ βγήκε θετικότατο Κ με μερικούς υπολογισμούς πρεπει η χοριακη της τότε να ήταν γύρω στο 50-80. Βέβαια υπάρχει Κ περίπτωση που έκανε τεστ πιο νωρίς Κ βγήκε αρνητικό. Σίγουρα 7η μέρα μπορεί να δειξει αλλά για σιγουριά πρέπει να επαναλαβεις Κ 10η μέρα . 

[Blu24]

14 ώρες πρίν, Angot είπε:

@Bluee19 κορίτσι μ θα συνέλθεις ώρα με την ώρα θα καλυτερεύεις! καμια φορά μπορεί να σε πειράξει η μέθη! άλλη φορά αν ξανακάνεις μπορεί να μην νιώσεις τπτ! σκεψου εχω κάνει τουλάχιστον 10 και στην τελευταία ειχα παρενέργεια και δεν έβλεπα για 1,5 μέρα ! είχε πειράξει την όραση μου ! μετά συνήλθα εννοείται όποτε υπομονή! 

Καλημερα !!! Μετά την ωοληψια έμεινε λίγο αίμα στην ωοθηκη και κάναμε χθες βράδυ λαπαροσκόπηση !!! Έχω λίγο πόνο σήμερα ελπίζω μα περάσει σύντομα !!!

[Zaxaroulamak]

πρίν από 18 λεπτά , linaa είπε:

Η angot έκανε τεστ 4-5η  μέρα Κ βγήκε θετικότατο Κ με μερικούς υπολογισμούς πρεπει η χοριακη της τότε να ήταν γύρω στο 50-80. Βέβαια υπάρχει Κ περίπτωση που έκανε τεστ πιο νωρίς Κ βγήκε αρνητικό. Σίγουρα 7η μέρα μπορεί να δειξει αλλά για σιγουριά πρέπει να επαναλαβεις Κ 10η μέρα . 

Ναι σε περιπτωση που βγει ενα χαμηλο νουμερο οκ αλλα υπαρχει πριπτωση την 7η μερα να ειναι αρνητικη η χοριακη και 8η-9η μερα ξαφνικα να ανεβει; 

[Soho24]

πρίν από 19 λεπτά , Bluee19 είπε:

Καλημερα !!! Μετά την ωοληψια έμεινε λίγο αίμα στην ωοθηκη και κάναμε χθες βράδυ λαπαροσκόπηση !!! Έχω λίγο πόνο σήμερα ελπίζω μα περάσει σύντομα !!!

Καλημέρα κορίτσι μου, λυπάμαι πολύ που ταλαιπωρήθηκες και χαίρομαι που το αντιμετωπίσατε άμεσα. Γρήγορα περαστικά και μόνο καλά νέα από εδώ και πέρα.