ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΑ ...

[DEL]

Λίτσα μου,

Η Ελλάδα έχει απίστευτες ομορφιές και εναλλαγή τοπίων που πραγματικά σε τρελλαίνει...

Κι αυτό που λες για την ησυχία... δυστυχώς, όσο μεγαλώνω, όλο και περισσότερο την εκτιμώ... δώσ' μου ένα σπίτι στο βουνό μέσα στην φύση και μπορώ να περάσω εκεί μέρες -με χαλαρή παρέα και με πολλά βιβλία φυσικά- !!!

Οντως η Ελλάδα είναι πανέμορφη!!!

Εγώ στις Σπέτσες μπορεί να μην έχω ησυχία καθότι φασαριόζικο πολύ νησί αλλά από τα παιδιά και μετά έχω την ανάγκη να έχω ένα προορισμό και να μένω εκεί.δεν αντέχω πια το γυρω γυρω όλοι!!!

Και εγώ θέλω πάντως παρέα και πολλά πολλά βιβλία!!!!!!

[ζώπυρον]

μ' αρέσει που ήθελα τόσο ν' ανοίξει αυτό το θέμα και τώρα μ' έχει πιάσει... κλειστοστοματίτιδα...

μάλλον είναι πολύ όμορφες οι ταξιδιωτικές μου αναμνήσεις... για να τις χωρέσω μέσα σε τόση "καθημερινότητα" (την δική μου εννοώ)...

πάντως (και για ν' αρχίσω από κάπου) αναπολώ έντονα το Καστελλόριζο... μια φίλη που είχε προηγηθεί, μας είχε πει : καθώς θα πλησιάζετε και θα δείτε για πρώτη φορά το νησί... ή που θα το ερωτευτείτε ή που θα γυρίσετε πίσω με το ίδιο καράβι...

ε... το ερωτευτήκαμε σφόδρα...

[love4four]

......... αναπολώ έντονα το Καστελλόριζο... μια φίλη που είχε προηγηθεί, μας είχε πει : καθώς θα πλησιάζετε και θα δείτε για πρώτη φορά το νησί... ή που θα το ερωτευτείτε ή που θα γυρίσετε πίσω με το ίδιο καράβι...

ε... το ερωτευτήκαμε σφόδρα...

με 2 λέξεις τα είπες όλα ζουπυ μου...

[glitter]

Αχ μ' αρέσει πολύ αυτό το θέμα, αλλά δεν προλαβαίνω να γράψω μετην ησυχία μου. Θέλω το χρόνο μου και μεθαύριο φεύγουμε..

Λίτσα μου,

Η Ελλάδα έχει απίστευτες ομορφιές και εναλλαγή τοπίων που πραγματικά σε τρελλαίνει...

Κι αυτό που λες για την ησυχία... δυστυχώς, όσο μεγαλώνω, όλο και περισσότερο την εκτιμώ... δώσ' μου ένα σπίτι στο βουνό μέσα στην φύση και μπορώ να περάσω εκεί μέρες -με χαλαρή παρέα και με πολλά βιβλία φυσικά- !!!

Αχ βιβλία, ποτέ δεν είναι αρκετά και τελειώνουν γρήγορα τα άτιμα, ειδικά στις ήσυχες διακοπές!

μ' αρέσει που ήθελα τόσο ν' ανοίξει αυτό το θέμα και τώρα μ' έχει πιάσει... κλειστοστοματίτιδα...

μάλλον είναι πολύ όμορφες οι ταξιδιωτικές μου αναμνήσεις... για να τις χωρέσω μέσα σε τόση "καθημερινότητα" (την δική μου εννοώ)...

πάντως (και για ν' αρχίσω από κάπου) αναπολώ έντονα το Καστελλόριζο... μια φίλη που είχε προηγηθεί, μας είχε πει : καθώς θα πλησιάζετε και θα δείτε για πρώτη φορά το νησί... ή που θα το ερωτευτείτε ή που θα γυρίσετε πίσω με το ίδιο καράβι...

ε... το ερωτευτήκαμε σφόδρα...

Μόνα από αυτό, θέλω κι εγώ να πάω! Ε δεν πιστεύω να γυρίσω πίσω!! Αλλά περιμένω να διαβάσω λεπτομέρειες!

Μ' αυτό το θέμα που μπλέξαμε, μεγαλώνει η λίστα των προορισμών!

[love4four]

Να σας χαιρετήσω -- θα λείψουμε για 15 μερούλες !!!!

Αφιερωμένο το παρακάτω με αγάπη

"Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη σου

Στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου "

[pashalitsa]

Ωραία η Νάξος αλλά εγώ την ψιλοβαρέθηκα... Παίρνουμε λοιπόν το πλοιο και πάμε Αμοργό... Μα αυτό το νησί με μάγεψε... Το λιμάνι στα Κατάπολα είναι από τα ομορφότερα και βαθύτερα φυσικά λιμάνια που έχω δει... Τα τοπία της Αμοργού έχουν μια άγρια ομορφιά με ένα έντονο ανάγλυφο που κάπου θυμίζει τη Σαντορίνη... Και μια αίσθηση πρωτόγνωρη... Ένα φως να λούζει τα πάντα, ένα φως τόσο έντονο που νιώθεις την ενέργειά του... Η κούραση της ανάβασης το μοναστήρι της Παναγίας την Χοζοβιότισσας εξαφανίζεται όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι της εκκλησίας και είσαι κρεμασμένος ψηλά στα βράχια πάνω από το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου...

Η Αιγιάλη έχει ταβέρνες με πραγματικά ωραίο φαγητό (όχι και τόσο συνηθισμένο στις Κυκλάδες) και σε λογικές τιμές... Η Χώρα, ψηλά στο βουνό, γεμάτη σοκάκια που δεν μπόρεσα να γυρίσω αρκετά (γιατί το καρότσι δεν ηταν για τέτοιες εμπειρίες). Οπωσδήποτε αξίζει μια επίσκεψη στο γλυκοπωλείο "Καλλιστώ". Ότι και να πάρεις είναι απλά υπέροχο!

Αμοργός! Ένα νησί ρομαντικό, ιδανικό για ερωτευμένα ζευγάρια! Ένα διαμάντι στο Αιγαίο!

[glitter]

Tελικά όλα είναι σχετικά και υποκειμενικά! Ο καθένας έχει άλλο γούστο και αυτό είναι καλό τελικά, γιατί διαφορετικά θα βαριόμασταν!

Στη Νάξο είχα πάει με τη αδερφή μου και μου άρεσε πολύ! Και οι παραλίες και η χώρα! Δε θα ξεχάσω την Πορτάρα στην είσοδο του νησιού!

Στην Αμοργό πήγαμε με τον άντρα μου πριν 12 χρόνια, ήταν οι πρώτες διακοπές ως τρελά ερωτευμένο ζευγάρι. Δεν είδα κανένα απέραντο γαλάζιο, ούτε κάτι που να με εντυπωσιάσει. Δεν το λέω βέβαια ειρωνικά, στον καθέναν αρέσουν άλλα πράγματα! Ήταν περίπου 20 Αυγούστου και ήταν σχεδόν ερημιά, δε βρίσκαμε καν ταβέρνα ανοιχτή να φάμε.. Ίσως επειδή ήταν και πολλά χρόνια πριν, τώρα φαντάζομαι θα είναι πιο οργανωμένη! Γενικά ψιλοβαρεθήκαμε και φύγαμε..

Πήγαμε Σαντορίνη και περάσαμε όνειρο.. Μάλιστα πήγαμε μέσω Νάξου για μία μέρα, μιας και δεν υπήρχε απευθείας καράβι.

Στη Σαντορίνη δεν υπήρχε κάτι που να μη μου αρέσει.. Τα Φηρά, η Οία, η κόκκινη παραλία, η άσπρη, η μαύρη. Καθόλου πράσινο βέβαια, αλλά άγρια ομορφιά.... Τα σοκάκια πολύ γραφικά, αξέχαστες οι βόλτες.. Ευτυχώς που υπάρχουν οι φωτογραφίες να μας θυμίζουν πόσο όμορφα περάσαμε..

[glitter]

Φτού! Είχα γράψει ένα κατεβατό για τις φετινές μας διακοπές, πριν λίγες μέρες γυρίσαμε από το Ντουμπάϊ. Αλλά μου σβήστηκε το κείμενο! Άντε να ξαναγράφω τώρα..

[pashalitsa]

Δεν είδες πουθενά το απέραντο γαλάζιο της Αμοργού;;; Από την πλευρά του μοναστηριού της Παναγίας πήγες;;;

Κι εγώ λατρεύω τη Σαντορίνη και μάλιστα κατάγομαι από εκεί και η Αμοργός είναι το μόνο Κυκλαδονήσι που μου θύμισε την άγρια ομορφιά της Σαντορίνης...

Η Σαντορίνη είναι η μεγάλη αγαπημένη μου, ένα από τα πιο ξεχωριστά νησιά ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

[pashalitsa]

Εκεί που η φύση σε αφήνει άφωνη με την επιβλητικότητά της...

Τεράστια, πανύψηλα δέντρα (τύπου ελάτου) κατέβαιναν ως τη θάλασσα καθώς πλησίαζε το κρουαζιερόπλοιο...

Το πράσινο των δέντρων έκανε συντροφιά με το μπλε της θάλασσας... Καθώς το βουνό κατέβαινε απότομα προς την θάλασσα, νόμιζες ότι τα δέντρα θα πέσουν στη θάλασσα...

Ο ίσκιος των δέντρων έπεφτε μέσα στο νερό και πραγματικά δεν έβλεπες τίποτε άλλο εκτός από αυτή τη μαγική εικόνα της φύσης... Ήταν σα να μη είχε πατήσει εκεί ανθρώπου πόδι, έλεγες ότι "εδώ κάνει ακόμη κουμάντο η μεγάλη κυρία, η φύση!"

Φτάσαμε στο Τζούνο που ήταν το port of call για την Αλάσκα και κατεβήκαμε σε μια όμορφη και ήσυχη κωμόπολη που θύμιζε πολύ Καναδά. Φάγαμε κάτι υπέροχες αξέχαστες καβουροδαγκάνες (το μισό τραπέζί έπιανε η καθε μια) που έσπαγαν ειδικές τανάλιες και θυμάμαι ότι γέλαγα ένα τέταρτο όταν είδα τα κουβαδάκια με τα σύνεργα να έρχονται...

Τα μαγαζιά πουλουσαν πολύ γούνα, δέρμα και χρυσό...

Το επόμενο πρωί φτάναμε στο Hubbard Glacier, ένα μεγάλο παγόβουνο κολλημένο στην ακτή και το κρουαζιερόπλοιο το πλησίαζε σε απόσταση αναπνοής (πάντα σε όρια ασφαλείας)... Τεράστιοι όγκοι πάγου υψώνονταν και που και που έβλεπες να πέφτουν στη θάλασσα τεράστια κομμάτια πάγου!!!

Ένα μέρος του κόσμου που δε θα ξεχάσω ποτέ, ένα από τα πιο συγκλονιστικά φυσικά τοπία που έχω δει!

[pashalitsa]

Ένα ακόμη μέρος του κόσμου όπου είδα και γνώρισα ένα άλλο κομμάτι της φύσης, το τροπικό δάσος!

Πριν ξεκινήσει το σαφάρι με το 4*4, υπογράψαμε όλοι ότι πηγαίνουμε με δική μας ευθύνη! Ε, χμ, ένιωσα λίγο άβολα τότε!

Δέντρα τόσο ψηλά και πυκνά που δεν έβλεπες ουρανό, οι ρίζες τους χοντρές και έξω από το έδαφος ένα μεγάλο κομμάτι τους... Βατραχάκια κόκκινα, κατακόκκινα, με μαύρα ματάκια! Στην πεζοπορία έπρεπε να προσέχουμε να μην ανέβουν στα πόδια μας τα ψιλά κόκκινα μυρμήγια, γιατί τσιμπούσαν άσχημα! Μας έδειξαν πως είναι μια φωλιά από τερμίτες και γενικά ότι μπορούσαν να μας δείξουν από πανίδα και χλωρίδα στο δάσος... Έπειτα πήγαμε σε ένα σημείο όπου υπήρχαν εναέρια βαγόνια που σε έκαναν βόλτα κάτω από το ανώτερο επίπεδο του φυλλώματος των δέντρων, conopy riding λεγόταν νομίζω αυτό... Μαζί μας ήταν ειδικός στη χλωρίδα πανίδα του δάσους και σε όλη τη διαδρομή μας έδειχνε δέντρα και μας έλεγε πόσες χιλιάδες φαρμακευτικές ουσίες παίρνουμε από τα τροπικά δάση... Δυστυχώς ζώα δεν είδαμε γιατί μας εξήγησαν ότι με τη βροχή κρύβονται... Μετά το ψιλόβροχο (σπάνια δε βρέχει εκεί) εμφανίστηκε ξαφνικά μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπλε ρουά πεταλούδα με μαύρες πιτσιλιές!!! Μας είπαν ότι αυτές είναι οι πιο χαρακτηριστικές πεταλούδες του τροπικού δάσους! Ο γεωπόνος μου έφτιαξε και ένα πρόχειρο βραχιολάκι από το κλαδάκι ενός δέντρου και μου το εδωσε, ακόμα το φυλαώ ... Για να θυμάμαι το ΥΠΕΡΟΧΟ δάσος στην Κόστα Ρίκα...

[love4four]

pashalitsa,

Ευχαριστούμε για τις πολύ όμορφες εικόνες που μας μεταφέρεις .... όσο για Νάξο/Αμοργό... δεν έχω πατήσει το πόδι μου εκεί, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω την (υποκειμενική μου) γνώμη...

Σάντυ,

Όποτε μπορέσεις , περιμένω να διαβάσω εντυπώσεις από Ντουμπάι....

[manoutita]

Καλησπερα και καλη βδομαδα και κυριως καλοριζικο το νεο ταξιδιαρικο τοπικ

Καλα κοριτσια ομολογω οτι με ταξιδεψατε ολεςς με τις περιγραφες,γερες να ειστε και να κανετε παντα τοσο μαγικα ταξιδια.

Εγω γυρισα μολις χθες απο Βασιλιτσα.Η αληθεια ειναι πως παρ'οτι ειναι κοντα στη Θεσ/νικη δεν ειχαμε ξαναπαει.Μου αρεσει παντα να κλεινω τις καλοκαιρινες μου διακοπες,με μια βολτα σε βουνο(μετα απο τη θαλασσα)

Ηταν καταπληκτικα,το ξενοδοχειο χτισμενο μεσα στο δασος,περικυκλωμενο απο δεντρα.Ειχε τοση δροσια και το ματι του ταξιδευε,εβλεπες μονο ουρανο και δασος.

Πηγαμε σε κατι καταπληκτικα γραφικα χωροιουδακια με φιλικους ανθρωπους και καταπληκτικο φαγητο.

Μια βολτα στη Βαλια Καλντα και μας αφησε αφωνους μπροστα στη φυση.

Αυτο που για μενα ομως ηταν πρωτογνωρο ηταν η απολυτη ησυχια που επικρατουσε αργα το βραδυ,ακουγες μονο τον ανεμο,και τα αστερια στον ουρανο (μη γελασετε) αλλα μου φανηκαν τοσαααα πολλα και τοσο κοντα σε μας και ακομα πιο φωτεινα.Η κορη μου τρελαθηκε και ειπαμε πως θα επαναλαβουμε το ταξιδακι και το χειμωνα,ακομα κι αν δεν ειμαστε fun του ski.Αρκει που θα χουχουλιαζουμε

[Melduck]

Καταπληκτικο θεμα λαβ!

Η Πολη ειναι απωθημενο μου και η περιγραφη σου απλα το πυροδοτησε!

Αλλο ταξιδι-ονειρο, πιο δυσκολα εφικτο τωρα πια, η Κουβα!

Γενικα λατρευω τα ταξιδια...

Εχω ζησει αρκετα χρονια, σαν παιδακι, σε πολη της Σ.Αραβιας λογω δουλειας του μπαμπα και γι'αυτο λατρευω τη μυρωδια της ανατολης!

Επισης, εχω επισκεφτει αρκετες χωρες της Ευρωπης...

Ξεχωριστη θεση στην καρδια μου βεβαια εχει το Παρισι, οπου εζησα και δυο χρονια..

Ομως, το ταξιδι που θα ηθελα να σας περιγραψω εδω, ειναι εκει οπου πηγαμε το μηνα του μελιτος, στην Κορσικη.

Το ταξιδι ειναι λιγο μακρινο..

Υπαρχει αν δεν κανω λαθος απ'ευθειας πτηση απο Παρισι, αλλα τα εισητηρια ειναι απλησιαστα. Ετσι, ο πιο συνηθισμενος και οικονομικος τροπος ειναι να φτασει κανεις Νικαια (εμεις πηγαμε με ανταποκριση μεσω Γενευης), και απο εκει να φτασει στο νησι με το φερρυ.

Το νησι ειναι πολυ μεγαλο, χρειαζεται οπωσδηποτε αυτοκινητο και φυσικα μερες.

Εμεις μειναμε μια εβδομαδα (με το ταξιδι μεσα), οποτε σιγουρα ειναι πολλα αυτα που ΔΕΝ ειδαμε.

Μειναμε στο Calvi, που θεωρειται κοσμοπολιτικο θερετρο. Η παλια πολη, κλεισμενη μεσα σε ενα γενοβεζικο καστρο, ειναι πολυ γραφικη, με χρωματα που μυριζουν Ιταλια. Στα στενα σοκακια, υπαρχουν κατι απιθανα τοπικα ταβερνακια, οπου φαγαμε καταπληκτικα και δοκιμασαμε μπυρα απο καστανο, που ειναι μια απο τις σπεσιαλιτε της Κορσικης!

Απο το Calvi, καναμε διαφορες εξορμησεις :

- καναμε με καραβακι μια υπεροχη διαδρομη σε κοντινα νησακια, οπου την ωρα που δυει ο ηλιος ειναι απλα μαγευτικα

- με ενα γραφικο τρενακι, διασχισαμε το βορειοδυτικο τμημα του νησιου (ονειρεμενη διαδρομη μεσα στο πρασινο) και φτασαμε στο δασος της vizzautoeditadminautoeditadminautoeditadminautoeditadmina, οπου μας εκαναν και ξεναγηση. εκει μας μιλησαν και για το θρυλικο ευρωπαικο μονοπατι πεζοποριας GR20, που διασχιζει το νησι, μηκους πανω απο 150 χλμ αν θυμαμαι καλα

- με καραβακι πηγαμε στο ajjaccio, με τα παστελ χρωματα παντου, πατριδα του Ναπολεοντα

- πηγαμε οδικως στο νοτιο ακρο του νησιου, οπου υπαρχει ενα εκπληκτικο χωριο, κυριολεκτικα κρεμασμενο στο γκρεμο, το bonifaccio. απο εκει βλεπεις τη σαρδηνια, νομιζεις μαλιστα οτι μπορεις να την φτασεις κολυμπωντας!

πανεμορφο νησι, πολυπολιτισμικο, με πανυψηλα βουνα, τεραστια δαση, πανεμορφες παραλιες, που θυμιζει Ιταλια, ανηκει στη Γαλλια και μυριζει Ελλαδα...

[pashalitsa]

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ!

Άλλο ένα μέρος του κόσμου με απαράμιλλη φυσική ομορφιά... Αν πατήσε στο Google το όνομα αυτού του μέρους θα καταλάβετε τί εννοώ ακριβώς... Όλη η διαδρομή με το πούλμαν μέχρι τη λίμνη Santiego (δεν είμαι σίγουρη για το όνομα) ήταν μια απόλαυση των αισθήσεων, μια γαλήνια εικόνα που θα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου! Πράσινοι καταπράσινοι λόφοι με σκόρπιες ελεύθερες αγελάδες να βόσκουν και αραιότατα σπίτια... Χωρίς συρματοπλέγματα και φράχτες... Και φυσικά η καταπράσινη λίμνη που χρωματιζόταν από τα τεράστια δάση που κατηφόριζαν απότομα ως την επιφάνειά της, ήταν ένα υπέροχο θέαμα...

Σε αυτό το μέρος του κόσμου κράτησα εικόνες από αυτές που φέρνω στο μυαλό μου όταν θέλω να ηρεμήσω απόλυτα... Η ανθρώπινη παρεμβαση είναι ελάχιστη, οι άνθρωποι ζουν πολύ απλά και λιτά από την κτηνοτροφία και τη γεωργία... Αφού για αναμνηστικά φεύγοντας πουλούσαν κρασιά και κεφάλια από τυρί!

Ένα μέρος του κόσμου που θα ήθελα να ξαναπάω κάποτε και να μην έχει αλλάξει καθόλου...