Συμβουλή για μια απόφαση!!!

[Μαριαγάπη]

Καλησπέρα σε όλες...Είμαι 27 ετών και εδώ και 5 χρόνια είμαι παντρεμένη  και έχουμε και μια κορούλα (5 ετών). Το ξεκινήσαμε με τις καλύτερες προθέσεις, ένιωθα ότι με αγαπάει και πριν από το γάμο ήμασταν μαζί ήδη 3 χρόνια. Εγώ όταν γέννησα την μικρή ήμουν  φοιτήτρια στο 3ο έτος  Αλεξανδρούπολη (παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης). Εκείνος είναι στρατιωτικός στο επάγγελμα (εποπ). Βοήθεια είχα πολύ από τους γονείς μου προκειμένου να ολοκληρώσω και εγώ τις σπουδές μου. Ο σύζυγος στο διάστημα αυτό είχε την 9 μήνη άδεια από την δουλειά του λόγω του παιδιού οπότε είχαμε νοικιάσει σπίτι στην Θεσσαλονίκη (η καταγωγή μου) ώστε να έχουμε και βοήθεια με την μικρή. Με το που τελείωσε η 9μηνη άδεια του και ολοκλήρωσα εγώ τις σπουδές μου του ήρθε μετάθεση στην Αλεξανδρούπολη κάτι που δεν ήθελα εγώ καθόλου επειδή δεν έχω δικά μου άτομα εκεί και χρειαζόμουν και βοήθεια με την μικρή. Επειδή όμως δεν ήθελα να χαλάσω την οικογενεια μου το δέχτηκα με την προϋπόθεση να είναι προσωρινή η μετακόμιση και να πάρει μετάθεση στην Θεσσαλονίκη. Εντωμεταξυ βρήκαμε σπιτι εκεί (η πόλη μου ήταν και γνώριμη βέβαια επειδή ήμουν εκεί φοιτήτρια αλλά όλοι οι φίλοι μου αφού τελείωσαν έφυγαν από εκεί) και ξεκινήσαμε να μενουμε εκεί. Όσο ήμασταν εκεί τα έκανα όλα μονη μου ουσιαστικά αυτός έλειπε συνέχεια είτε στην δουλειά που είναι απαιτητική με υπηρεσίες και διάφορα είτε στο ποδόσφαιρο τα απογεύματα επειδή είχε μπει και σε μια ποδοσφαιρική ομάδα παράλληλα και γενικά τις πιο πολλές ώρες ήμουν μόνη με την μικρή. Εντάξει πηγαίναμε και κάποιες βόλτες  μαζί αλλά γενικά δεν μπόρεσα  να γνωρίσω και πολλές παρέες ούτε να βρω κάποια δουλειά αφού δεν είχα και βοήθεια με την μικρή.. από οικονομικής  άποψης  με το ζόρι να κάνει κάτι ακόμη και τα ψώνια μόνη μου τα έκανα τα περισσότερα και οπότε τον έλεγα να με αφήσει λεφτά η να πάρει κάτι και αυτός το έπαιρνε αλλά εκανε μούτρα μετά και οπότε του έκανα παράπονα εγώ μου έλεγε ότι εγώ δεν κάνω τίποτα και ότι δεν δουλεύω και διάφορα τέτοια. Οπότε του έλεγα για μετάθεση μου έλεγε ότι εγώ δεν μπορώ μακρυά από το σπίτι μου και διάφορα τέτοια και γενικά δεν ήταν υποστηρικτικός απέναντι μου ως προς το αν θα βρω δουλειά και γενικά δεν με ενθάρρυνε. Τέλος πάντων έκανα υπομονή μήπως και αλλάξουν τα πράγματα επειδη τον αγαπούσα κιολας και περίμενα μήπως και πάρει μετάθεση για να βοηθηθουμε όλοι επειδή και στην Θεσσαλονίκη έχω και τα δικά μου άτομα και υπάρχουν και περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά. Τελικά περισυ το καλοκαίρι του ήρθε μια μετάθεση στην Κω και έκανε προσφυγή  για να την αποφύγει. Μου έλεγε ότι έχει πολλές πιθανότητες να έρθει  Θεσσαλονίκη με αυτήν την προσφυγή και με έβαλε στην διαδικασία να περιμένω και να έχω ελπίδες ότι θα πάνε επιτέλους τα πράγματα καλά και για τους δύο όμως αυτός όχι μόνο τελικά γλίτωσε την Κω αλλά παρέμεινε στην Αλεξανδρούπολη και άρχισε να μου ρίχνει εμένα το σφάλμα ότι είμαι υπερβολική και δεν μπορώ μακρυά από το σπίτι μου. Εγώ μετά από όλη αυτή την εξέλιξη πάλι εκανα λίγη υπομονή και λόγω του παιδιού και την ξεκινήσαμε εκεί σχολείο μικρά νήπια... Απο δουλειά πάλι τίποτα δεν είχα καταφέρει να βρω έκει και πάλι τα ίδια. Μόνη μου πάλι όλα και το παιδί είχε αρπάξει μια γερή ίωση από το σχολείο μόνη μου να ενδιαφέρομαι αυτός είχε δικτυωθει και με το ποδόσφαιρο ακόμη πιο πολύ και ουσιαστικά περνούσε ο καιρός στο ίδιο μοτίβο. Μετα από λίγο καιρο είχα κάνει μια αίτηση για μεταπτυχιακό το οποίο διαρκεί 2χρονια  και έγινε δεκτή οπότε χρειαζόμουν ακόμη πιο πολύ βοήθεια για να διαβάζω κιόλας οπότε αποφασισα να κάνω την μικρή μου μια μεταγραφή εδώ στην Θεσσαλονίκη για να βοηθηθω και εγώ . Βέβαια αυτή μου η απόφαση δεν έγινε γρήγορα αποδεκτη από τον σύζυγό μου έφερε πολλές αντιρρήσεις αλλα τελικά το αποδέχτηκε. Ουσιαστικά την κίνηση αυτή την έκανα μήπως και κατάλαβει ότι του λείπουμε και προσπαθήσει να κάνει τα αδύνατα δυνατά να μας ακολουθήσει και να σεβαστεί επιτέλους και τα δικά μου τα θέλω επειδή 3 χρόνια έκανα αυτό που ήθελε εκείνος..αυτός όμως αντί να σκεφτεί έτσι βολεύτηκε και ερχόταν μόνο κάποια τριήμερα να μας δεί έλεγε ότι εμείς τον παρατήσαμε ενώ αυτός από την μεριά του δεν ήθελε να κάνει τίποτα και για εμένα που δεν μου άρεσε  όλο αυτό και του το είχα πει πολλές φορές και μάζεψε μέσα του και κακια για την οικογένεια μου που μας βοηθησε πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια και συναισθηματικά αλλά και οικονομικά. Τέλος πάντων για να μην λέω και πολλά άφησαμε την κατασταση να αιωρείται έτσι και πλέον είναι πολύ άρρωστη μιας και δεν είμαστε ουσιαστικά μαζί και ακόμη και τώρα τελευταία είχα μια ελπίδα ότι θα αλλάξει όλο αυτό από την μεριά του μέσα από μια συζήτηση που ειχαμε αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο αντίθετα κάνει την πάπια και μιλάει στο τηλέφωνο σαν να μην τρέχει τίποτα. Εγώ  εδώ και 1 χρόνο σκέφτομαι τι θα κάνω με αυτή την κατάσταση και ενώ καταλαβαίνω ότι είναι άρρωστο όλο αυτό μεταξύ μας γιατί δεν μπορώ να πω το τέλος επιτέλους  και να προχωρήσω την ζωή μου παρακάτω ??? Εσείς τι συμβουλή θα μου δίνατε ? Ευχαριστω. 

 

[Spring_girl]

Νομίζω ότι το πρόβλημα σας είναι πολύ βαθύτερο από τον τόπο διαμονής. Μαζί το κάνατε το παιδί, θα πρέπει να βοηθάει εξίσου και να μοιράζεστε τις ευθύνες και τις ώρες. Χόμπυ, ποδόσφαιρο κτλ ουσιαστικά κλέβει το δικό σου ελεύθερο χρόνο που θα είχες αν εκτελούσε τα αυτονόητα χρέη του ως πατέρας. Από την άλλη ΕΠΟΠ και να έχει σταθερό τόπο διαμονής εκεί που σε βολεύει πολύ δύσκολο. Νομίζω θα πρέπει να κάνετε μια ειλικρινή συζήτηση για το τι θέλετε από το γάμο σας και αν είναι σε θέση να αλλάξει το κομμάτι της φροντίδας του παιδιού σας. Εσύ  ξέρεις φυσικά τι άνθρωπος είναι, αλλά για να αλλάξει θέλει σίγουρα ένα γερό ταρακούνημα.

[Μαριαγάπη]

Ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή!!! Έχουμε κάνει γενικά κάποιες συζητήσεις αλλά παραμένει μπερδεμένη η κατάσταση και πιο πολύ εγώ που έχω κάνει μέχρι τώρα αρκετές υποχωρήσεις...ταρακούνημα δηλαδή  με ποιους τρόπους προτείνετε? 

[linaa]

πρίν από 37 λεπτά , Μαριαγάπη είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή!!! Έχουμε κάνει γενικά κάποιες συζητήσεις αλλά παραμένει μπερδεμένη η κατάσταση και πιο πολύ εγώ που έχω κάνει μέχρι τώρα αρκετές υποχωρήσεις...ταρακούνημα δηλαδή  με ποιους τρόπους προτείνετε? 

Βασικά εγώ βλέπω ότι κ οι δυο έχετε πολύ διαφορετικά θέλω. Είσαστε κ πολύ μικροι κ νομιζω βιάστηκατε να κάνετε οικογενεια χωρίς να έχετε κατασταλάξει σε μια κοινή ζωή. Αφου το βλέπεις ότι κανεις από τους 2 δεν είναι χαρούμενος με το να μενετε μαζί γιατί διστάζεις να χωρίσεις. Ούτε αυτός θέλει ευθύνες αλλα ουτε κ εσύ μπορείς να ακολουθήσεις τον τρόπο ζωής του. Ακομα κ στην Θεσσαλονίκη να ερχόταν παλι άφαντος θα ήταν κ εσύ απλά θα είχες βοηθεια για να κάνεις κ εσύ την ζωή σου . Οποτε το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο απλα εσύ θα εισουν λιγο πιο ξεκούραστη. Πια η διαφορά? 

[Μαριαγάπη]

πρίν από 40 λεπτά , linaa είπε:

Βασικά εγώ βλέπω ότι κ οι δυο έχετε πολύ διαφορετικά θέλω. Είσαστε κ πολύ μικροι κ νομιζω βιάστηκατε να κάνετε οικογενεια χωρίς να έχετε κατασταλάξει σε μια κοινή ζωή. Αφου το βλέπεις ότι κανεις από τους 2 δεν είναι χαρούμενος με το να μενετε μαζί γιατί διστάζεις να χωρίσεις. Ούτε αυτός θέλει ευθύνες αλλα ουτε κ εσύ μπορείς να ακολουθήσεις τον τρόπο ζωής του. Ακομα κ στην Θεσσαλονίκη να ερχόταν παλι άφαντος θα ήταν κ εσύ απλά θα είχες βοηθεια για να κάνεις κ εσύ την ζωή σου . Οποτε το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο απλα εσύ θα εισουν λιγο πιο ξεκούραστη. Πια η διαφορά? 

Ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή... Βασικά έχουμε και διαφορά ηλικίας εγώ είμαι 27 και εκείνος 36 και μάλιστα αυτός από την αρχή φαινόταν πολύ θετικός με όλη αυτή την εξέλιξη της σχέσης μας οπότε  πίστευα ότι θα ήταν πολύ υποστηρικτικός απέναντι μου και φυσικά ότι θα υπήρχε κατανόηση επειδή δεν γίνεται να κάνει μόνο ο ένας από τους δύο  συνέχεια υποχωρήσεις και ο άλλος να κάνει τα δικά του. Το σκέφτομαι εδώ και 1 χρόνο περίπου ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση  αλλά ώρες ώρες το βλέπω πιο συναισθηματικά και μάλλον για αυτό πληγώνομαι περισσότερο.

[Spring_girl]

 @Μαριαγάπη σίγουρα δεν είναι εύκολη απόφαση το να χωρίσεις και εμείς ως τρίτοι δε μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Εγώ θα του έθετα το θέμα ξεκάθαρα, οτι πρέπει να πάρετε μια απόφαση. Η θα ειναι πιο ενεργός όπως ειναι το αυτονόητο δλδ δε θα σου κάνει χάρη ή αλλιώς σε χάνει. Και μόνο που είναι οκ με το να βλέπει το παιδί του μια στο τόσο τι να πω, λέει πολλά από μόνο του..

[linaa]

πρίν από 26 λεπτά , Μαριαγάπη είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή... Βασικά έχουμε και διαφορά ηλικίας εγώ είμαι 27 και εκείνος 36 και μάλιστα αυτός από την αρχή φαινόταν πολύ θετικός με όλη αυτή την εξέλιξη της σχέσης μας οπότε  πίστευα ότι θα ήταν πολύ υποστηρικτικός απέναντι μου και φυσικά ότι θα υπήρχε κατανόηση επειδή δεν γίνεται να κάνει μόνο ο ένας από τους δύο  συνέχεια υποχωρήσεις και ο άλλος να κάνει τα δικά του. Το σκέφτομαι εδώ και 1 χρόνο περίπου ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση  αλλά ώρες ώρες το βλέπω πιο συναισθηματικά και μάλλον για αυτό πληγώνομαι περισσότερο.

Γενικα στις σχέσεις δεν χρειάζονται υποχωρήσεις γιατί μετά μένουν αποθυμενα . Αυτο που χρειαζετε ειναι να αγαπάει ο ένας την ζωή που κανει με τον άλλο.  Στην δικιά σας σχέση κάνεις δεν αγαπάει την κοινή σας πορεία ο καθένας θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό οποτε δεν νομίζω ότι χρειαζετε να πληρώνεσε.  Ούτε εσύ θέλεις αυτο που θέλει εκείνος ουτε εκείνος αυτο που θες εσύ. Θέλετε κ οι δυο διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι θέμα να υποχωρήσεις σε κάτι αφού δεν σου αρέσει η ζωή του κ δεν περνάς καλά συνεχίζετε χωρια. Το ίδιο ισχύει κ για εκείνον προφανώς δεν του αρέσει η ζωή που θέλεις οποτε μενει απεξω. Γιατι να υποχωρησει αφού δεν περνάει καλά.? 

πρίν από 10 λεπτά , linaa είπε:

Γενικα στις σχέσεις δεν χρειάζονται υποχωρήσεις γιατί μετά μένουν αποθυμενα . Αυτο που χρειαζετε ειναι να αγαπάει ο ένας την ζωή που κανει με τον άλλο.  Στην δικιά σας σχέση κάνεις δεν αγαπάει την κοινή σας πορεία ο καθένας θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό οποτε δεν νομίζω ότι χρειαζετε να πληγωνεσε.  Ούτε εσύ θέλεις αυτο που θέλει εκείνος ουτε εκείνος αυτο που θες εσύ. Θέλετε κ οι δυο διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι θέμα να υποχωρήσεις σε κάτι αφού δεν σου αρέσει η ζωή του κ δεν περνάς καλά συνεχίζετε χωρια. Το ίδιο ισχύει κ για εκείνον προφανώς δεν του αρέσει η ζωή που θέλεις οποτε μενει απεξω. Γιατι να υποχωρησει αφού δεν περνάει καλά.?