Μονη με μικρο παιδακι

[TZHTA]

Καλησπερα σε ολα τα κοριτσια!Σας διαβαζω καιρο....Φρεσκοχωρισμενη μαμα με εναν μικρουλη 4 ετων, αυτοκολλητοι!Ζω σε αλλη πολη πλεον μονη με τον μικρο μου χωρις βοηθεια-οχι οτι ειχα πριν απο τον μπαμπα του...-τωρα ομως κ επισημα μονη!Η μαμα μου ερχεται καθε 2 εβδομαδες κ με βοηθαει, ειναι σχετικα κοντα μα εχει θεματα υγειας κ δεν μπορει πολλα....και εχω αγχωθει κοριτσια πως θα τα καταφερω...πως θα γνωρισω αλλες κοπελες, πως θα μεγαλωσω τον μικρο, πως θα αντεξω δουλεια κ υποχρεωσεις μαμας...που θα βρω ενα καλο κοριτσι να μου κραταει λιγο τον μικρο για να παω για καποια δουλεια....εχω αγχωθει για ολα!Πειτε μου αν υπαρχουν στην παρεα μας μαμαδες στην ιδια κατασταση τι κανατε..αν καταφερατε να ζησετε οπως θελετε, μονες σε μια πολη με ενα παιδακι χωρις βοηθεια!

[Μαίρη Μπ.]

Καλησπέρα κορίτσι μου να σου ζήσει το παιδάκι σου!! Χώρισα από τον πρώτο μου γάμο όταν ο γιος μου ήταν τριών μηνών όμως είχα τους γονείς μου που με βοήθησαν σε όλα.Ειχα και σταθερή δουλειά και όλα πήγαν καλά.Εσενα είναι σαφώς πιο δυσκολη η κατάσταση αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις όλα.Και φίλες θα κάνεις και δουλειά θα βρεις... πίστεψε στον εαυτό σου και όταν σε πιάνει απογοήτευση να κοιτάς το θαυματακι σου και να λες οτι όλα θα πάνε καλά ♥️ Το οτι έχεις τη μανούλα σου και τη βοήθεια της σε ότι μπορεί είναι πολύτιμο πίστεψέ με..Να παίρνεις το παιδάκι σου και να βγαίνεις βόλτες σίγουρα έτσι θα γνωρίσεις άλλες μανουλες και θα κάνεις παρέες και σιγά σιγά με τις γνωριμίες θα βρεις και δουλειά.Ευχομαι όλα να πάνε όπως τα θέλεις!!

[Melie]

Καλησπέρα!

Πριν από 5 χρόνια ήμουν στην κατάστασή σου, με έναν μπαμπά που ήθελε πολύ να είναι παρών, αλλά λόγω του ότι έμενε σε άλλη πόλη πολύ μακριά, έβλεπε αναγκαστικά το παιδί μια φορά τον μήνα. Κι εγώ είχα ελάχιστη βοήθεια από τη μαμά μου (η οποία μπορούσε να βοηθήσει, αλλά δεν...), αλλά δεν το έβαλα κάτω.

Το πιο σημαντικό είναι να μην απογοητεύεσαι, να μη στεναχωριέσαι και να πιστεύεις στον εαυτό σου. Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι να βρεις δουλειά. Το παιδί θα πηγαίνει σχολείο τα πρωινά και εκεί είναι η ευκαιρία σου για να δουλέψεις και να σταθείς στα πόδια σου.

Δε θα σου πω ότι είναι εύκολο. Το παιδί θα αρρωσταίνει και θα πρέπει να λείπεις από τη δουλειά σου. Όλοι θα θέλουν ένα κόμματι από σένα. Θα ξεχάσεις τι σημαίνει προσωπικός χρόνος (αν έμαθες και ποτέ). Στην αρχή θα νιώθεις μόνη, έξω από όλα.

Κάθε μέρα όμως που μεγαλώνει το παιδί θα είναι και καλύτερα. Η σχέση σας θα είναι ο,τι καλύτερο σου έχει συμβεί. Και σιγά σιγά θα βρεις και χρόνο και τον εαυτό σου. Και ίσως, αν και όποτε νιώσεις έτοιμη, θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου.

Ένα βήμα τη φορά. Απλά να ξέρεις ότι το αύριο θα είναι καλύτερο.

[TZHTA]

Σας ευχαριστω πολυ κοριτσια για την συμπαρασταση!!!προσπαθω κ εγω να ειμαι αισιοδοξη!Η αληθεια ειναι πως ποτε αυτα τα 4 χρονια δεν ειχα προσωπικο χρονο, ο μπαμπας του μικρου δεν συμμετεχει ιδιαιτερα...μονη ολομοναχη ολα....αλλα ειμαι πολυ ετυχισμενη με το αγορακι μου, ειναι οντως η σπουδαιοτερη σχεση της ζωης μου!!ειμαι νεα κοπελα ομως κ εχω αναγκες για παρεουλα, φιλεναδιτσες....και φοβαμαι πως χωρις βοηθεια δεν θα τα καταφερω!Ξερω πως ποτε δεν πρεπει να τα παραταμε κ να σκεφτομαστε αρνητικα ομως!!Τωρα ειμαι κ πιο κοντα στην μαμα μου αλλα κ παλι μονη δεν ξερω πως να οργανωσω την ζωη μου!Λεω ν στειλω τον μικρο ολοημερο για να βρω κ εγω δουλεια...απο την αλλη φοβαμαι μηπως πιεστει ως πρωταρης η μηπως του λειπω πολυ τοσες ωρες.....μετα σκεφτομαι για δραστηριοτητες του δημου κατι οικονομικο να μην φευγουν ολα τα χρηματα μας!Αν εχετε ιδεες μου λετε!Ειμαι επαρχια εδω μαλλον θα εχουμε λιγες επιλογες!Πως τα καταφερατε εσεις οι μονες μαμαδες χωρις βοηθεια!

1 ώρα πρίν, Μαίρη Μπ. είπε:

Καλησπέρα κορίτσι μου να σου ζήσει το παιδάκι σου!! Χώρισα από τον πρώτο μου γάμο όταν ο γιος μου ήταν τριών μηνών όμως είχα τους γονείς μου που με βοήθησαν σε όλα.Ειχα και σταθερή δουλειά και όλα πήγαν καλά.Εσενα είναι σαφώς πιο δυσκολη η κατάσταση αλλά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις όλα.Και φίλες θα κάνεις και δουλειά θα βρεις... πίστεψε στον εαυτό σου και όταν σε πιάνει απογοήτευση να κοιτάς το θαυματακι σου και να λες οτι όλα θα πάνε καλά ♥️ Το οτι έχεις τη μανούλα σου και τη βοήθεια της σε ότι μπορεί είναι πολύτιμο πίστεψέ με..Να παίρνεις το παιδάκι σου και να βγαίνεις βόλτες σίγουρα έτσι θα γνωρίσεις άλλες μανουλες και θα κάνεις παρέες και σιγά σιγά με τις γνωριμίες θα βρεις και δουλειά.Ευχομαι όλα να πάνε όπως τα θέλεις!!

Σε καταλαβαινω κ εμας νωρις νωρις αρχισαν τα προβληματα αλλα το τραβηξαμε για το παιδι και ητνα λαθος τελικα....ηθελε δυναμη αυτο που εκανες με τοσο μωρακι αλλα τελικα η καλη μερα απο το πρωι φαινεται!!!!Να σου ζησει κ εσενα το παιδακι σου σε ευχαριστω για το κουραγιο που μου δινεις!!

[Melie]

9 ώρες πρίν, TZHTA είπε:

Τωρα ειμαι κ πιο κοντα στην μαμα μου αλλα κ παλι μονη δεν ξερω πως να οργανωσω την ζωη μου!Λεω ν στειλω τον μικρο ολοημερο για να βρω κ εγω δουλεια...απο την αλλη φοβαμαι μηπως πιεστει ως πρωταρης η μηπως του λειπω πολυ τοσες ωρες.....μετα σκεφτομαι για δραστηριοτητες του δημου κατι οικονομικο να μην φευγουν ολα τα χρηματα μας!Αν εχετε ιδεες μου λετε!Ειμαι επαρχια εδω μαλλον θα εχουμε λιγες επιλογες!Πως τα καταφερατε εσεις οι μονες μαμαδες χωρις βοηθεια!

Είμαι πολύ υπέρ του ολοήμερου για γονείς που δουλεύουν, ανεξαρτήτως αν είναι μόνοι ή μαζί. Διόρθωση: Το ολοήμερο είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για γονείς που δουλεύουν (εκτός αν έχεις τους παππούδες κάθε μέρα διαθέσιμους, πράγμα που εγώ δεν έχω ζήσει ποτέ και μου φαίνεται τόσο ρεαλιστικό, όσο η χαμένη Ατλαντίδα και το τέρας του Λοχ Νες!) Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι γονείς το "δαιμονοποιούν" (δε μιλώ για σένα, για παράδειγμα η αδερφή μου και η μαμά μου το κάνουν- κι ας μη βοήθησαν ποτέ να το αποφύγουμε!)

Το παιδί θα ζοριστεί τον πρώτο καιρό στο σχολείο, ο,τι ωράριο και να έχει. Θα προσαρμοστεί όμως γρήγορα. Δεν έχει την αίσθηση του χρόνου που έχουμε εμείς και δε θα είναι με ένα ρολόι στο χέρι για το πότε θα το παραλάβεις. Εμένα δεν είχε ποτέ πρόβλημα, εκτός κι αν έμενε τελευταίος! Προτελευταίος όμως, ήταν εντάξει!

Αυτό που λες με τις δραστηριότητες ισχύει, ξέρω μαμάδες που κάνουν τα πάντα στο δήμο και μάλιστα δωρεάν, ως μονογονεϊκές οικογένειες.

Μαμάδες και φίλες θα γνωρίσεις παντού. Στην παιδική χαρά, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο σουπερμάρκετ και εκεί θα χτίσεις σιγά σιγά και δίκτυο υποστήριξης. Εγώ (αναγκαστικά) έπαιρνα τον γιο μου παντού, από το ΚΤΕΟ μέχρι τον γυναικολόγο (δεν είχα και άλλη λύση) και προσαρμόστηκε τέλεια, ενώ οπουδήποτε βρεις κι άλλο παιδάκι, να ξέρεις ότι τα παιδιά τραβάνε τα παιδιά και η επαφή γίνεται σε δευτερόλεπτα.

Τέλος, όσο για γυναίκα για το παιδί, εγώ δεν πήρα ποτέ. Δεν ήθελα, δεν εμπιστευόμουν, δεν έτυχε να βρω την κατάλληλη, δεν είχα χρόνο να ψάξω αρκετά, δεν έκατσε, δεν... (Αν είχα άτομο εμπιστοσύνης στον κύκλο μου, εννοείται πως θα το δοκίμαζα). Ακόμη κι έτσι, όμως, περάσανε τα χρόνια και ορθοπόδισα. Έχασα καμιά 1000αρα εξόδους στο μεταξύ, αλλά επιβίωσα!

Εσύ δε χρειάζεται να φτάσεις στο αμήν. Προς Θεού! Κι ούτε λέω ότι εγώ τα έκανα όλα σωστά. Αλλίμονο! Τον πρώτο καιρό, θες απλά να βγαίνει η μέρα για να πας στην επόμενη. Απλά σου λέω ότι και στη χειρότερη που δεν έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ βοήθεια, πάλι γίνεται! 

[TZHTA]

2 ώρες πρίν, Melie είπε:

Είμαι πολύ υπέρ του ολοήμερου για γονείς που δουλεύουν, ανεξαρτήτως αν είναι μόνοι ή μαζί. Διόρθωση: Το ολοήμερο είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για γονείς που δουλεύουν (εκτός αν έχεις τους παππούδες κάθε μέρα διαθέσιμους, πράγμα που εγώ δεν έχω ζήσει ποτέ και μου φαίνεται τόσο ρεαλιστικό, όσο η χαμένη Ατλαντίδα και το τέρας του Λοχ Νες!) Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι γονείς το "δαιμονοποιούν" (δε μιλώ για σένα, για παράδειγμα η αδερφή μου και η μαμά μου το κάνουν- κι ας μη βοήθησαν ποτέ να το αποφύγουμε!)

Το παιδί θα ζοριστεί τον πρώτο καιρό στο σχολείο, ο,τι ωράριο και να έχει. Θα προσαρμοστεί όμως γρήγορα. Δεν έχει την αίσθηση του χρόνου που έχουμε εμείς και δε θα είναι με ένα ρολόι στο χέρι για το πότε θα το παραλάβεις. Εμένα δεν είχε ποτέ πρόβλημα, εκτός κι αν έμενε τελευταίος! Προτελευταίος όμως, ήταν εντάξει!

Αυτό που λες με τις δραστηριότητες ισχύει, ξέρω μαμάδες που κάνουν τα πάντα στο δήμο και μάλιστα δωρεάν, ως μονογονεϊκές οικογένειες.

Μαμάδες και φίλες θα γνωρίσεις παντού. Στην παιδική χαρά, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο σουπερμάρκετ και εκεί θα χτίσεις σιγά σιγά και δίκτυο υποστήριξης. Εγώ (αναγκαστικά) έπαιρνα τον γιο μου παντού, από το ΚΤΕΟ μέχρι τον γυναικολόγο (δεν είχα και άλλη λύση) και προσαρμόστηκε τέλεια, ενώ οπουδήποτε βρεις κι άλλο παιδάκι, να ξέρεις ότι τα παιδιά τραβάνε τα παιδιά και η επαφή γίνεται σε δευτερόλεπτα.

Τέλος, όσο για γυναίκα για το παιδί, εγώ δεν πήρα ποτέ. Δεν ήθελα, δεν εμπιστευόμουν, δεν έτυχε να βρω την κατάλληλη, δεν είχα χρόνο να ψάξω αρκετά, δεν έκατσε, δεν... (Αν είχα άτομο εμπιστοσύνης στον κύκλο μου, εννοείται πως θα το δοκίμαζα). Ακόμη κι έτσι, όμως, περάσανε τα χρόνια και ορθοπόδισα. Έχασα καμιά 1000αρα εξόδους στο μεταξύ, αλλά επιβίωσα!

Εσύ δε χρειάζεται να φτάσεις στο αμήν. Προς Θεού! Κι ούτε λέω ότι εγώ τα έκανα όλα σωστά. Αλλίμονο! Τον πρώτο καιρό, θες απλά να βγαίνει η μέρα για να πας στην επόμενη. Απλά σου λέω ότι και στη χειρότερη που δεν έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ βοήθεια, πάλι γίνεται! 

Εχεις πολυ δικιο...δεν ξερω γιατι εχω πελαγωσει!!4 χρονια το παιδι το εχω μεγαλωσει εντελως μονη...εντελως ομως γτ ημουν μακρια πολυ απο την μανα μου!Παντου μαζι μου κ εγω!Γυναικολογο, τραπεζα, δουλειες...στα παντα!Κουραστηκα η αληθεια ειναι πολυ.....αξιζε το παιδακι μου αλλα κουραστικα!Εξοδοι?Τι ειναι αυτο!!χεχε!Με εχει πιασει απλως μια ανασφαλεια που πλεον θα ειμαι σε νεο περιβαλλον μονη κ επισημα...βεβαια η πατρικη μου οικογενεια το χωριο μου κτλ ειναι κοντα. Μεχρι στιγμης με την πανδημια δεν ειχαμε κ πολλες βλεψεις για κοινωνικοποιηση....τωρα σκεφτομαι κ μελλοντικα σιγα σιγα κ λεω πως θα οργανωθω γτ κοριτσια κ η μοναξια δεν ειναι καλη για πολλα χρονια...δεν εννοω η ερωτικη αλλα η φιλικη...εχω φιλες αδερφικες πολλα χρονια αλλα ζουνε μακρια και οι 2!Οποτε παμε απο την αρχη νεα αρχη...Και μια σκεψη ακομη.....μια χωρισμενη με παιδι...φοβαμαι την κοινωνικη απομονωση διαβαζω πολλα....βλακεια ισως αλλα το σκεφτομαι κ αυτο!

[Melie]

Να μην το σκέφτεσαι καθόλου. Δεν ισχύουν πια τέτοια στερεότυπα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα:

Στη δουλειά μου το 2015, ήμουν "στα χωρίσματα" και δεν έλεγα τίποτα σε κανέναν, γιατί το θεωρούσα μια προσωπική αποτυχία όλο αυτό που βίωνα. Στην επόμενη το 2017, πήγα πια χωρισμένη και διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη ότι όχι απλά δεν ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, αλλά σιγά σιγά έρχονταν οι συνάδελφοι και μου μιλούσαν για πολύ προσωπικά τους θέματα και πόσο άσχημα περνούσαν μέσα στο γάμο τους! Προφανώς κάπου ήθελαν να μιλήσουν και μαζί μου ένιωθαν ασφάλεια.

Εκεί συνειδητοποίησα πως δεν είναι όλα όπως φαίνονται και ότι αυτό που εγώ θεωρούσα προσωπική αποτυχία, ήταν μεγάλη δύναμη. Άνθρωποι έκλαιγαν και μου έλεγαν ότι δεν έχουν τη δύναμη να χωρίσουν, για χίλιους λόγους, και ότι έχουν καταντήσει να σιχαίνονται τον εαυτό τους και τον σύντροφό τους.

Δε συμβούλεψα ποτέ κανέναν να χωρίσει. Κι εγώ μέχρι να το κάνω, το πάλεψα όσο δεν πήγαινε. Ίσως για αυτό και έχουμε τόσο καλές σχέσεις με τον μπαμπά του παιδιού μου τώρα, δεν έμεινε πια κανένα περιθώριο να είμαστε μαζί, καμία αμφιβολία. Αλλά τους συμβούλεψα να μη φοβούνται και να μη συμβιβάζονται με τη δυστυχία και τη μιζέρια...

[TZHTA]

3 ώρες πρίν, Melie είπε:

Να μην το σκέφτεσαι καθόλου. Δεν ισχύουν πια τέτοια στερεότυπα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα:

Στη δουλειά μου το 2015, ήμουν "στα χωρίσματα" και δεν έλεγα τίποτα σε κανέναν, γιατί το θεωρούσα μια προσωπική αποτυχία όλο αυτό που βίωνα. Στην επόμενη το 2017, πήγα πια χωρισμένη και διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη ότι όχι απλά δεν ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, αλλά σιγά σιγά έρχονταν οι συνάδελφοι και μου μιλούσαν για πολύ προσωπικά τους θέματα και πόσο άσχημα περνούσαν μέσα στο γάμο τους! Προφανώς κάπου ήθελαν να μιλήσουν και μαζί μου ένιωθαν ασφάλεια.

Εκεί συνειδητοποίησα πως δεν είναι όλα όπως φαίνονται και ότι αυτό που εγώ θεωρούσα προσωπική αποτυχία, ήταν μεγάλη δύναμη. Άνθρωποι έκλαιγαν και μου έλεγαν ότι δεν έχουν τη δύναμη να χωρίσουν, για χίλιους λόγους, και ότι έχουν καταντήσει να σιχαίνονται τον εαυτό τους και τον σύντροφό τους.

Δε συμβούλεψα ποτέ κανέναν να χωρίσει. Κι εγώ μέχρι να το κάνω, το πάλεψα όσο δεν πήγαινε. Ίσως για αυτό και έχουμε τόσο καλές σχέσεις με τον μπαμπά του παιδιού μου τώρα, δεν έμεινε πια κανένα περιθώριο να είμαστε μαζί, καμία αμφιβολία. Αλλά τους συμβούλεψα να μη φοβούνται και να μη συμβιβάζονται με τη δυστυχία και τη μιζέρια...

Εχεις δικιο....πολλα ζευγαρια σε βαλτωμενους γαμους...ειναι πολυ δυσκολο ιδως αν εχεις χτισει μια κοινη κοινωνικη ζωη και εχουν μεγαλωσει τα παιδια, θελει πολλη δυναμη να τα γκρεμισεις ολα αυτα.Απο αυτη την αποψη καλυτερα με μωραι να χωρισει κανεις-αν βεβαια εχει προβληματα- παρα να το παρατεινει οσο περνανε τα χρονια δυσκολευει κ ζητανε κ τα παιδια μαζι τους γονεις, τα ξερω απο φιλες μου!παρολαυτα εγω παραδεχομαι εχω ενα μικρο ταμπου το οποιο μου μεταδωσε η οικογενεια μου η οποια το κρυβει ακομη απο φιλους κ γνωστους κ γενικα ντρεπεται για την χωρισμενη (εμενα δλδ )Και λιγο αγχωνομαι λογω επαρχιας να ανοιχτω μην σταμπαριστω ως η χωρισμενη με το παιδι (ξερω ξερω βλακειες λεω μαλλον !)η μηπως με αποφευγουν οι αλλες μαμαδες, διαβαζω διαφορα....και ειναι νεο το μερος κ φοβαμαι οσο ναναι!Η ζωη ομως ειναι ΜΙΑ και καθε αποφαση αλλαγης απο κατι στασιμο , μονο καλη μπορει να ειναι!Καθημερινα παππουδες οντως δυσκολο....κ με τον κορονοιο αν εχουν κ καποια ηλικια ακομη πιο δυσκολο αν αρρωσταινει το παιδι!Ενα απο γευμα ενα βραδακι χρειαζονται..δεν ξερω πως το καταφερνες να βγεις για μια βολτα βρε αδερφε μια στο τοσο, εγω ετσι σκεφτηκα μια κοπελα στο μελλον, δεν ειμαι κ εγω εξοικειωμενη με αυτο αλλα μαλλον θα χρειαστει!