Αν τα κατάφερα εγώ, όλες θα τα καταφέρετε!

[island1]

On 23/5/2020 at 1:40 ΠΜ, Καντι είπε:

Μπραβο τελεια λοιπόν!

Με το καλό!! 11w+3 d έκανα αυχαινικη και ήξερα οτι ερχεται κοριτσάκι.Εχουν μεγάλη εμπειρία οι γιατροί αυτοί πια και συνήθως πέφτουν μεσα

[Καντι]

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

[Moomin]

Just now, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Με συγκίνησες κ μου έδωσες δύναμη να προχωρήσουμε κ μεις με αισιοδοξία. Να σας ζήσει ο μπέμπης κ να έχετε μια όμορφη ζωή μαζί του...

[maroullaki]

Just now, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Να σας ζήσει κορίτσι. Να τον χαιρεστε και να ειστε ευτυχισμενοι. Και πάνε τα αν ολα στην ακρη, το μπεμπακι σας ειναι δυνατο.

[anoulious]

Just now, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Συγκινουμαι τόσο που ο, τι και να σου γράψω θα είναι λίγο. Να είναι γερός και καλότυχος. 

[Kiddo]

Just now, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Πωπω γλυκιά μου.... Με έκανες και ανατριχιασα, συγκινήθηκα και βούρκωσα με χαμόγελο.. η περιγραφή σου με έκανε να αισθανθώ ότι ήμουν εκεί μαζί σου! Σ'ευχαριστώ για όλη τη δύναμη που μόλις μου έδωσε το post σου να συνεχίσω σε αυτό το δύσκολο δρόμο που ακολουθούμε όλα τα κορίτσια της εξωσωματικής!

Σου εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου όλη την ευτυχία του κόσμου και πάντα με υγεία! 

Όλα πήγαν καλά και μόνο αυτό θα σκέφτεσαι κοιτώντας το μπέμπη σου, άλλωστε μόνο αυτό έχει σημασία! 

Καλές γιορτές κορίτσι μου! Από τις καλύτερες πιστεύω ούτως ή άλλως! 

[alexandra82]

Όλα πια ανήκουν στο παρελθόν, μην σκέφτεσαι τίποτα απλά κοίτα το μέλλον.

Σιδερένια και να σου ζήσει ο μπέμπης....

Πολλά συγχαρητήρια στην μαια και στον γιατρό σου♡♡♡♡

[Pagotoula]

Ολα καλα αγαπη μου...αφου ο μπεμπης ειναι καλα αυτο εχει σημασια....να τον χαιρεστε μια ζωη!

[Ele@n]

πρίν από 26 λεπτά , Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

απιστευτο....Μια τυχερή  μαμά με ένα πολύ πολύ τυχερό μωρό!!!! Γερό και ευλογημένο να είναι το μικρό της παρέας!!!! Μύριζε τον, αγκάλιαζε τον σαν να μην υπάρχει αύριο, μιλά του όλη την ώρα...και όταν μεγαλώσει θα του πεις ποσο τυχερός είναι που είχε τόσους ανθρώπους δίπλα του τηννπιο κατάλληλη στιγμή!!!! 

[Nina13]

πρίν από 37 λεπτά , Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Μαχητής από την κοιλιά δλδ ο γιος σας... Ευχομαι να ναι τυχερός σε όλη του τη ζωή και γέρος σαν τα ψηλά βουνά πογ λένε οι γιαγιάδες μας!!! Ευχομαι σε σενα να τον χαρεις και να τον καμαρώνεις όπως επιθυμείς και να ΣτΕ αχώριστοι και να σου χαρισει ο Θεος όλα τα καλά από δω και περα... Να ναι όλα όμορφα και ρόδινα στη ζωή σας!!!! Δεν γνωριζόμαστε αλλά έδωσες πολυ κουράγιο και δυναμη σε πολλες γυναίκες και μητέρες σας εμένα, να συνεχίζουμε αυτό το πολυτιμο έργο που κανουμε.. Αυτή την ευθυνη, να μεγαλωσουμε μαχητές, γιατί η ζωή είναι δυσκολη έχει όμως και τα πιο όμορφα πραγματα .... 

[linaa]

πρίν από 53 λεπτά , Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

συνχαρητηρια !! μπραβο που τα λες γιατι μερικοι δεν πιστευουν οτι καποια μωρα πρεπει να βγαινουν πιο νωρις κ οτι κινδυνευουν . ολα καλα μην το σκεφτεις παλι εισαι τυχερη γιατι ειχες στενη παρακολουθηση κ δεν θα συνεβαινε τιποτα . 

κ που εισαι ακομα για ξενυχτι οσο μεγαλωνουν αυτα ζωηρευουν περισσοτερο !!

[myrainbowboy]

1 hour ago, Καντι said:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Συγκινήθηκα πραγματικά... γερό και τυχερό να είναι πάντα όπως ήταν κ τη στιγμή που γεννήθηκε και μη σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν, σημασία έχει που είστε καλά και οι δύο! Να σας ζήσει!

[MaryH]

1 hour ago, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Η σημαντικότερη στιγμή, όταν παίρνεις το μωρό αγκαλια μετά τη γεννα!

Να σου ζήσει κ παλι ο μπεμπουλης!!!

[winspert]

1 ώρα πρίν, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Καλα μιλαμε για πολυ κλαμα!!!!!!Συγκινηθηκα τοοοοσο πολυ...Χριστουλη μου Παναγίτσα μου να το εχεις καλα αυτό το παιδακι κ ολα τα παιδακια...Να σας ζησει κ παλι κοπελα μου,να το χαιρεστε κ να θυμασαι μονο τις καλες στιγμές...Ολα πηγαν κατ ευχην κ το παιδακισας δόξα τω θεώ είναι μια χαρα... Καλη αναρρωση μανουλα κ καλες γιορτες!!!!!!

[Ελισώ]

10 ώρες πρίν, Καντι είπε:

Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες για τις ευχές !!! Πιστεύω οτι με τόση αγάπη απο σας  ο σπιρτουλης μου θα ειναι τρισευτυχισμένος. Ζήτω συγνώμη που δεν μπόρεσα καν να απαντήσω ενα ευχαριστω ξεχωριστά στην καθε μια σας.

 Γράφω εδώ για ολες σας που με ρωτάτε για τον τροπο που γέννησα και πως πηγε κλπ.

 Γιατι σε μια τελεια εγκυμοσυνη απλα μπορει να μην πανε  ολα καλα στο τελος και πρεπει και εμεις και ο γιατρος μας να ειμαστε σε εγρήγορση. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ειχα καμια ενόχληση , αλλα και μεγαλη ελευθερία απο τον γιατρο μου στις βόλτες , διακοπές , εκανα πιλάτες, πήρα στο σύνολο 11 κιλά , ολα τελεια. Αυχενική , β επιπεδου και ντοπλερ επισης εξαιρετικά, δεν χρειάστηκε να κανω καμια επιπλεον εξέταση.

 Στις 26 Νοεμβρίου ειχα το πρώτο Nst όπου ο μικρός μου ηταν 2.700 kg πολυ καλα δηλαδη , στις επόμενες δυο εβδομάδες που πήγαινα για nst το βάρος παρέμεινε ακριβως το ίδιο, χωρις καμια ομως ένδειξη οτι κατι δεν πάει καλα. Παρ ολα αυτα ο γιατρος μου στο τελευταίο μου ειπε σου κλείνω ραντεβού για σημερα με τον εμβρυομητρικο σου να μου επιβεβαιώσει αυτο που βλέπω ο ίδιος βάρος και οτι ολα ειναι καλα. Ξαναντοπλερ ξανά Nst την ίδια μερα. Τα ίδια μου επιβεβαίωσε και ο εμβρυομητρικος ολα ειναι εξαιρετικά , ισως να ειναι λιγο μικρός ο πλακούντας μου, χωρις αλλα θέματα ομως, παρ ολα αυτα μου ειπε εγω θα σε έβαζα για πρόκληση τοκετού πριν τις 39 εβδομάδες. Μιλάνε μεταξυ τους οι γιατροι κι ενώ εκανα τα Nst καθε τεταρτη, μου ζητάνε να ξαναπάω Δευτέρα για έλεγχο 38w 2d.

 Ξεκινάμε το nst το πρώτο δεκάλεπτο ηταν ολα τελεια, απο κεί και πέρα απλα ήμουν παρατηρητής σε ολα αυτα που συνέβαιναν. Έκανε αλλοιώσεις η μια μαια φώναξε και αλλη , ο γιατρος ηρθε τρέχοντας μεσα και προσπαθούσαν κουνήσουν το μπεμπη για να αντιδράσει. Η μαια με πηρε με το αυτοκίνητο της και φτάσαμε στο μητέρα  οσο πιο γρήγορα γινόταν. Θυμαμαι να πονάω πολυ στην επισκληρίδειο , τα φώτα και το επόμενο που θυμαμαι ειναι να μου βάζουν τον μπεμπη πάνω στο στήθος μου. Ολα τα υπόλοιπα τα εχω διαγράψει, σαν να μην ήμουν εκεί.

 Νιώθω τοσο ευγνώμων στον θεό , στην τύχη μου, στον γιατρο μου , στις μαίες και δεν ξερω σε ποιον αλλο που εχω τον μπεμπουλη μου δίπλα μου. Γεννήθηκε 2.680 κρατώντας στα χέρια του τον αμνιακό σάκο οπως μου ειπαν, ενα πολυ δυνατό μωρο , που έβγαλε τις εισεχουσες θηλες μου έξω απο την πρώτη στιγμή που τον έβαλαν στο στήθος μου.

 Ενα ήσυχο μωρο , που κλαίει μονο τα βραδια 12-3, που τρώει δίχως να υπάρχει αυριο, απο ολα, στήθος κατεύθυαν  , με ψευδοθηλες οταν πονάω,  απο αντλήσεις και σκονογαλα.

 Ειμαι τοσο ευτυχισμένη , νιώθω σαν να ζω σε όνειρο. Σας το ευχομαι ολόψυχα να το ζήσετε ολες σας. 

Η αλήθεια ειναι οτι μου εχει μείνει ενα ΑΝ και λόγω ορμονών συγκινούμαι πολυ οταν το σκέφτομαι. Τι θα γινόταν αν ειχα πάει μισή ώρα νωρίτερα, θα φαινόταν ολα πλασματικά καλα και θα γυρνούσα σπίτι; Αν πήγαινα μια ώρα αργότερα; Οι ορμόνες δεν βοηθάνε το συζήτησα και με τον γιατρο μου μου ειπε δεν μάθουμε ποτε και καλυτερα. Το μονο που βρήκε ο ίδιος ως εύρημα ηταν οτι ειχα βραχύ ομφάλιο λώρο, που και πάλι δεν μπορει να αποδοθεί σ αυτο οτι κόλλησε το βάρος του μικρού, anyway προσπαθώ να επικεντρωθώ σ αυτο που εχω και όχι σ αυτο που θα έχανα.

 P.s. Το ξενύχτι και η αϋπνία ειναι ατελείωτα! Κι έχουν περασει και 20 χρόνια απο τότε που τα εκανα...

Γλυκιά μανούλα, συγκινήθηκα τόσο πολύ με όσα έζησες. Να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου ,καλή ανάρρωση να έχεις και ο πρίγκηπάς σας να είναι πάντοτε γερός, δυνατός και καλότυχος!!