Μανούλες Νοεμβρίου 2020

[Marilou77]

Just now, Gogo1994 είπε:

Πόσο σε καταλαβαίνω τώρα που μάλλον κ εγω με κ.τ θα πάω.

Κορίτσια δε νιώθω καθόλου καλά.νιωθω σαν κάποιος να μου κόβει την ανάσα κ το αίμα να μη κυκλοφορεί.τα πόδια μου τα νιωθω τεραστια κ να καίγονται ενώ δεν είναι πρησμένα.εχω κ εγώ διάρροια κ δεν πήγαινα τόσο συχνά τουαλέτα αναλογικά με το άπειρο νερό που έχω πιει.φοβηθηκα πολυ α κ για πρώτη φορά ένιωσα κ τι είναι σύσπαση.πηρα τη γιατρό μου είπε ξεκούραση  ότι φταίει κ η ζέστη για αυτό δε πάω κ όσο συχνά τουαλέτα φυσιολογικά θα πήγαινα κ ότι δεν συνδέεται με το ουρικό ελπίζω όντως να είναι έτσι 

Γωγώ μου μαλλον αισθάνεσαι ετσι γιατι τωρα προς το τελος αλλαξαν τα δεδομενα σου, η καθεμια μας πιστευω θα ταραζοταν αν εκει που πιστευε οτι θα γεννήσει φυσιολογικα της λεγανε καισαρική τομή. 

Δεν θελω να πω τι μου ειπε εμενα η εμβρυολογος για να μην ταραξω καμια νεα μανουλα, οτι ακομα κ θεση να ειχε παρει παλι για κ.τ. θα με ειχανε κ οταν ρωτησα γιατι μου ειπε, αυτο που δε θα σας πω. Τεσπα ταφηνω στου θεου το χερι. Το ιδιο κανε κι εσυ κ κοιτα φτασαμε στο τελος κ μπορει να σου φαινομαι ανετη, δεν ειμαι όμως με βοηθαει παντως να το παιζω ανετη μπας κ χαλαρωσω κι εγω. Τωρα εχουμε αυτα τα αγχη, αυριο θα χουμε αλλα χαμος, αγχος κ μητροτητα πανε μαζι, μιλαει η πείρα τωρα χαχαχαχαχα, ας πω κ καμια βλακειουλα να το ελαφρυνω.

[Argyroula]

Just now, Gogo1994 είπε:

Πόσο σε καταλαβαίνω τώρα που μάλλον κ εγω με κ.τ θα πάω.

Κορίτσια δε νιώθω καθόλου καλά.νιωθω σαν κάποιος να μου κόβει την ανάσα κ το αίμα να μη κυκλοφορεί.τα πόδια μου τα νιωθω τεραστια κ να καίγονται ενώ δεν είναι πρησμένα.εχω κ εγώ διάρροια κ δεν πήγαινα τόσο συχνά τουαλέτα αναλογικά με το άπειρο νερό που έχω πιει.φοβηθηκα πολυ α κ για πρώτη φορά ένιωσα κ τι είναι σύσπαση.πηρα τη γιατρό μου είπε ξεκούραση  ότι φταίει κ η ζέστη για αυτό δε πάω κ όσο συχνά τουαλέτα φυσιολογικά θα πήγαινα κ ότι δεν συνδέεται με το ουρικό ελπίζω όντως να είναι έτσι 

Η γιατρός σου σίγουρα θα σου έλεγε να σε δει η να κάνεις κατι αν υπήρχε κάποιος λόγος! Έτσι όπως τα περιγράφεις φαντάζομαι πως ειναι το άγχος σου! Προσπάθησε αν θες να βάλεις μούσικουλα και να κάνεις αναπνοές για να χαλαρώσει το σώμα σου. Νταξει είναι δύσκολο για κάποιους να χαλαρώσουν έτσι αλλά αν επιμείνεις βοηθάει. Επίσης οι συσπάσεις να μην σε αγχώνουν. Δεν νομίζω ότι μια στο τόσο σημαίνει κάτι... Ίσα ίσα είναι φυσιολογικό πλέον. Παρολαυτα σήμερα κι εγώ είμαι χααααλια. Ο καιρός είναι απαίσιος και είμαι και σε θάλασσα η υγρασία με διέλυσε...πονάω παντού. 

[Geo81]

Just now, Gogo1994 είπε:

Πόσο σε καταλαβαίνω τώρα που μάλλον κ εγω με κ.τ θα πάω.

Κορίτσια δε νιώθω καθόλου καλά.νιωθω σαν κάποιος να μου κόβει την ανάσα κ το αίμα να μη κυκλοφορεί.τα πόδια μου τα νιωθω τεραστια κ να καίγονται ενώ δεν είναι πρησμένα.εχω κ εγώ διάρροια κ δεν πήγαινα τόσο συχνά τουαλέτα αναλογικά με το άπειρο νερό που έχω πιει.φοβηθηκα πολυ α κ για πρώτη φορά ένιωσα κ τι είναι σύσπαση.πηρα τη γιατρό μου είπε ξεκούραση  ότι φταίει κ η ζέστη για αυτό δε πάω κ όσο συχνά τουαλέτα φυσιολογικά θα πήγαινα κ ότι δεν συνδέεται με το ουρικό ελπίζω όντως να είναι έτσι 

Γωγώ κορίτσι μου είναι το άγχος σου αυτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι... επίσης κατάλαβες ότι με το άγχος το υπερβολικό αναστατώνεις τον μπεμπακο σοΥ και κανεις συσπασουλες ... οι οποίες είναι κ εντελώς φυσιολογικές στις εβδομάδες που είσαι... προσπάθησε να χαλαρώσεις και αφού σε διαβεβαίωσε ήδη και η γιατρός σου ότι όλα πάνε καλά και ότι  αυτά σου τα «συμπτώματα» δεν συνδέονται με την ύπαρξη υψηλού ουρικού.. απλά σωματοποιειται το άγχος σου... 

 

Just now, Marilou77 είπε:

Γωγώ μου μαλλον αισθάνεσαι ετσι γιατι τωρα προς το τελος αλλαξαν τα δεδομενα σου, η καθεμια μας πιστευω θα ταραζοταν αν εκει που πιστευε οτι θα γεννήσει φυσιολογικα της λεγανε καισαρική τομή. 

Δεν θελω να πω τι μου ειπε εμενα η εμβρυολογος για να μην ταραξω καμια νεα μανουλα, οτι ακομα κ θεση να ειχε παρει παλι για κ.τ. θα με ειχανε κ οταν ρωτησα γιατι μου ειπε, αυτο που δε θα σας πω. Τεσπα ταφηνω στου θεου το χερι. Το ιδιο κανε κι εσυ κ κοιτα φτασαμε στο τελος κ μπορει να σου φαινομαι ανετη, δεν ειμαι όμως με βοηθαει παντως να το παιζω ανετη μπας κ χαλαρωσω κι εγω. Τωρα εχουμε αυτα τα αγχη, αυριο θα χουμε αλλα χαμος, αγχος κ μητροτητα πανε μαζι, μιλαει η πείρα τωρα χαχαχαχαχα, ας πω κ καμια βλακειουλα να το ελαφρυνω.

Μιλάς με γρίφους εσυυυυυ....;;;;; Γιατί κυρία μου;;;; Χιχιχιχιχ πες μου σε πμ εγώ δεν τρομάζω με τίποτα !!!!

Just now, Argyroula είπε:

Η γιατρός σου σίγουρα θα σου έλεγε να σε δει η να κάνεις κατι αν υπήρχε κάποιος λόγος! Έτσι όπως τα περιγράφεις φαντάζομαι πως ειναι το άγχος σου! Προσπάθησε αν θες να βάλεις μούσικουλα και να κάνεις αναπνοές για να χαλαρώσει το σώμα σου. Νταξει είναι δύσκολο για κάποιους να χαλαρώσουν έτσι αλλά αν επιμείνεις βοηθάει. Επίσης οι συσπάσεις να μην σε αγχώνουν. Δεν νομίζω ότι μια στο τόσο σημαίνει κάτι... Ίσα ίσα είναι φυσιολογικό πλέον. Παρολαυτα σήμερα κι εγώ είμαι χααααλια. Ο καιρός είναι απαίσιος και είμαι και σε θάλασσα η υγρασία με διέλυσε...πονάω παντού. 

Αργυρούλα κ εμείς πήγαμε μια βόλτα για φαγητό παραθαλάσσια κ το μετανιώσαμε ομαδικώς... τι υγρασία είναι αυτή;;; Μπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα τέρμα κλιματιστικό... ελπίζω να είσαι καλύτερα ψυχολογικά τουλάχιστον με τα διατροφολογικά σου!!

[Argyroula]

πρίν από 4 λεπτά , Marilou77 είπε:

Ειπα κι εγω, απο αυριο ξεκιναω κι εγω!!

Λοιπον μπηκα στις μανουλες Οκτωβρίου κ επεσα στην περιγραφη μανουλας που γεννησε τωρα οκ....αυτο ηταν πανικ, μηπως να κανω ολικη αναισθησια μην καταλαβω τιποτα; περιεγραψε πως ενιωσε το κεφαλι της μικρης κ μετα να γλιστράει το σωματακι κ ειπε αλλα αισθηση, κατι που δε θα νιωσω αφου θα παω κ.τ. απο την αλλη παλι φοβαμαι τοσο που λεω στον Χρήστο θα ζητησω ολικη κ με κοιταξε περιεργα χαχαχαχαχα, εμ βεβαια αυτος θα γεννήσει; 

Εγώ χθες έβαζα πάλι βιντεακια με τοκετους και πλανταξα στα κλάματα! Τι βίτσιο μ έχει πιάσει και θέλω να τα βλέπω δεν ξέρω! Κι εγώ διαβάζω τις μανουλες Οκτωβρίου πάω να δω την περιγραφή που λες... 

Just now, Geo81 είπε:

Γωγώ κορίτσι μου είναι το άγχος σου αυτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι... επίσης κατάλαβες ότι με το άγχος το υπερβολικό αναστατώνεις τον μπεμπακο σοΥ και κανεις συσπασουλες ... οι οποίες είναι κ εντελώς φυσιολογικές στις εβδομάδες που είσαι... προσπάθησε να χαλαρώσεις και αφού σε διαβεβαίωσε ήδη και η γιατρός σου ότι όλα πάνε καλά και ότι  αυτά σου τα «συμπτώματα» δεν συνδέονται με την ύπαρξη υψηλού ουρικού.. απλά σωματοποιειται το άγχος σου... 

 

Μιλάς με γρίφους εσυυυυυ....;;;;; Γιατί κυρία μου;;;; Χιχιχιχιχ πες μου σε πμ εγώ δεν τρομάζω με τίποτα !!!!

Αργυρούλα κ εμείς πήγαμε μια βόλτα για φαγητό παραθαλάσσια κ το μετανιώσαμε ομαδικώς... τι υγρασία είναι αυτή;;; Μπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα τέρμα κλιματιστικό... ελπίζω να είσαι καλύτερα ψυχολογικά τουλάχιστον με τα διατροφολογικά σου!!

Σ ευχαριστώ πολύ!! Ναι είμαι πολύ καλύτερα καθώς έστρωσε το στομάχι μου και τώρα χορταίνω. Επιπλέον εφαγα λιγη σοκολατιτσα μαύρη μια χαρά αφού δεν ανεβαίνει θα ξαναφαω... Τώρα που διάβασα οοολα αυτά τα υπέροχα φαγητά των κοριτσιών.... Δνε ξερω μπορεί να ξαναπεσω σε Κατάθλιψη! ΠΛΆΚΑ ΚΆΝΩ!! Χαχα. Όσο για την υγρασία... Νταξει... Το ψαράκι το έφαγα στο 10λεπτο και φύγαμε... Πόναγε η μέση μου τόσο πολύ... Και μ έπιασε μια φουντωση! Τωρα θα γυρίσουμε Αθήνα όπου πληροφορήθηκα ότι είναι χάλια! Και δεν θέλω να σκέφτομαι το ερκοντισιον! 

[Sousamaki]

Καλησπέρα συναγωνίστριες, διότι περί αγώνα πρόκειται!!

αγωνας ορμονών, ερεθισμάτων; 

Η υγρασία είναι τραγική κ με έχει τσακίσει σωματικα κ ψυχολογικά..τώρα όσον αφορά το θέμα που παρακολουθώ περί φυσιολογικού τοκετού κ καισαρικης..επειδή κ εγώ σε αυτό το σταυροδρόμι είμαι..να εξηγήσω τι εννοω..

εγω εξαρχής ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά..έχω διαβάσει κ μάθει κ τα στάδια απέξω τρομάρα μου για να ξέρω να αναγνωρίζω τα σημάδια κ σε τι φάση είμαστε κάθε φορά..όμως..μέχρι στιγμής 33η εβδομάδα η μικρή δεν έχει γυρίσει..κ ναι υπάρχουν πιθανότητες να γυρίσει αλλά υπάρχουν κ άλλες τόσες να μη το κάνει ειδικα στην περίπτωση μας που κάπως την εμποδίζει ο πλακούντας..ο γιατρός προσπαθεί να με προετοιμάσει.(γιατί όπως σαν είπα εγώ μόνο που δεν του είπα μπαίνοντας στο ιατρείο του «καλημέρα, εγώ θέλω να γεννήσω φυσιολογικά»..για τέτοια εμμονή μιλάμε). Και τώρα όταν σκέφτομαι  ότι μπορεί να χρειαστεί καισαρική ώρες ώρες ζοριζομαι..βασικά ζοριζομαι πολύ..αλλά να σας πω πως το είδα κ κάπως με βοηθάει;

αν χρειαστεί τελικά να μπω προγραμματισμένα για καισαρική, θα μου έχει λύσει ο,τι απορία έχω ο γιατρουλης μου..οποτε θα είμαι ηρεμη..κ θα πάω κ κιουριαααα( μαλλι , νυχι κτλ)..εντάξει αστειεύομαι για το μαλλι κ το νυχι..

αλλα ρε κορίτσια ακόμη κ με το πλάνο του φυσιολογικού τοκετού να ξεκινήσουμε μπορεί να χρειαστεί εν τελει για διάφορους λόγους να προχωρήσει ο γιατρός σε καισαρική..οποτε στην πραγματικότητα λίγα πράγματα μπορούμε να προγραμματίσουμε..

εμενα αυτή η σκέψη με βοηθάει!κ επίσης προσπαθω σκέψεις που με φοβίζουν η με αγχώνουν να τις απωθώ..να σκέφτομαι κάτι άλλο,οποιαδήποτε βλακεία..

το βασικό είναι να γεννηθούν καλά τα μωράκια μας κ εμείς να είμαστε καλά..

κ εν μέρη να σας πω νιώθω κ τυχερή που εν έτη 2020 υπάρχει η επιλογή της καισαρικης για όταν υπάρχει κάποιο θέμα..αν ζούσαμε ποσα χρόνια πριν θέματα που τώρα λύνονται με την κ.τ τότε θα ήταν δύσκολα κ για εμάς κ για τα μωρα

[Nina13]

3 ώρες πρίν, MumMaria είπε:

Πρήξιμο δεν έχω,ούτε πόνο στην μέση αλλά έχω κάτι πετρώματα στην κοιλιά που δεν τα είχα πέρσι.γι αυτό προσέχω ακόμα..θα ήθελα άλλες δύο βδομάδες να πάρω από τον μήνα μου.τωρα θα έρθει η μαμά μου κ θέλω να της κάνω κ εκπαίδευση με τον μικρό γιατί εμείς έχουμε κ στρατιωτικό πρόγραμμα,τι ώρες κοιμάται,τι ώρες τρώει,αχαχααχαχαχα!οπότε θέλω να το ακολουθήσει κ η μαμά μου το 3ημερο που θα λείπουμε στο μαιευτήριο.

Με τα αγόρια μου μια χαρά,η αλήθεια είναι νιώθω κουρασμένη γιατί έτυχε το τελευταίο 2ημερο να έχει πολύ δουλειά ο άντρας μου κ ο μικρός τώρα τρέχει ολη μέρα,αφού απορώ που την βρίσκει τόση ενέργεια.κ τα βράδια όταν κοιμάται,κάθομαι στο λάπτοπ να δουλέψω.οπουε νιώθω να μην μου φτάνει το 24ωρο κάποιες φορές..να δούμε κ με το δεύτερο τώρα τι χαμός θα επικρατησει αλλά από την άλλη την περιμένουμε πως κ πως

Κι εσύ ρίξε λίγο τους ρυθμούς να φτάσεις τις 38 σιγουρα

Ποπο σε νιώθω.. Και εγώ λέω ότι δεν μου φτάνει ένα 24ωρο..καθως κάποτε έκανα και δυο δουλειές παρακαλω.. Αστα... 

Μπα θα αυξήσω ρυθμους γιατί η κυρία δεν λέει να παρει σωστή θέση, μπα; και με βοηθήσει για φυσιολογικό... 

2 ώρες πρίν, Marilou77 είπε:

Ειπα κι εγω, απο αυριο ξεκιναω κι εγω!!

Λοιπον μπηκα στις μανουλες Οκτωβρίου κ επεσα στην περιγραφη μανουλας που γεννησε τωρα οκ....αυτο ηταν πανικ, μηπως να κανω ολικη αναισθησια μην καταλαβω τιποτα; περιεγραψε πως ενιωσε το κεφαλι της μικρης κ μετα να γλιστράει το σωματακι κ ειπε αλλα αισθηση, κατι που δε θα νιωσω αφου θα παω κ.τ. απο την αλλη παλι φοβαμαι τοσο που λεω στον Χρήστο θα ζητησω ολικη κ με κοιταξε περιεργα χαχαχαχαχα, εμ βεβαια αυτος θα γεννήσει; 

Τπυλαχιστον αυτή η μανουλα τα λέει έξω από τα δόντια και μιλάει για την εμπειρία της.. Και όχι όπως κάποιες άλλες που τα βγάζουν οκα ρόδινα και εξωπραγματικά.. Εγώ θέλω να διαβάζω ρεαλιστικά πραγματα και όχι για εξώφυλλα περιοδικων... 

Καταλαβαίνεις πως το λέω σωστά??? 

Δεν έχουν όλες οι γυναίκες καλές εμπειρίες φυσιολογικών τοκετού, όπως δεν έχουν και όσες κάνουν καισαρική.. Δυστυχώς δεν είναι όλα ροδινα

Just now, Sousamaki είπε:

Καλησπέρα συναγωνίστριες, διότι περί αγώνα πρόκειται!!

αγωνας ορμονών, ερεθισμάτων; 

Η υγρασία είναι τραγική κ με έχει τσακίσει σωματικα κ ψυχολογικά..τώρα όσον αφορά το θέμα που παρακολουθώ περί φυσιολογικού τοκετού κ καισαρικης..επειδή κ εγώ σε αυτό το σταυροδρόμι είμαι..να εξηγήσω τι εννοω..

εγω εξαρχής ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά..έχω διαβάσει κ μάθει κ τα στάδια απέξω τρομάρα μου για να ξέρω να αναγνωρίζω τα σημάδια κ σε τι φάση είμαστε κάθε φορά..όμως..μέχρι στιγμής 33η εβδομάδα η μικρή δεν έχει γυρίσει..κ ναι υπάρχουν πιθανότητες να γυρίσει αλλά υπάρχουν κ άλλες τόσες να μη το κάνει ειδικα στην περίπτωση μας που κάπως την εμποδίζει ο πλακούντας..ο γιατρός προσπαθεί να με προετοιμάσει.(γιατί όπως σαν είπα εγώ μόνο που δεν του είπα μπαίνοντας στο ιατρείο του «καλημέρα, εγώ θέλω να γεννήσω φυσιολογικά»..για τέτοια εμμονή μιλάμε). Και τώρα όταν σκέφτομαι  ότι μπορεί να χρειαστεί καισαρική ώρες ώρες ζοριζομαι..βασικά ζοριζομαι πολύ..αλλά να σας πω πως το είδα κ κάπως με βοηθάει;

αν χρειαστεί τελικά να μπω προγραμματισμένα για καισαρική, θα μου έχει λύσει ο,τι απορία έχω ο γιατρουλης μου..οποτε θα είμαι ηρεμη..κ θα πάω κ κιουριαααα( μαλλι , νυχι κτλ)..εντάξει αστειεύομαι για το μαλλι κ το νυχι..

αλλα ρε κορίτσια ακόμη κ με το πλάνο του φυσιολογικού τοκετού να ξεκινήσουμε μπορεί να χρειαστεί εν τελει για διάφορους λόγους να προχωρήσει ο γιατρός σε καισαρική..οποτε στην πραγματικότητα λίγα πράγματα μπορούμε να προγραμματίσουμε..

εμενα αυτή η σκέψη με βοηθάει!κ επίσης προσπαθω σκέψεις που με φοβίζουν η με αγχώνουν να τις απωθώ..να σκέφτομαι κάτι άλλο,οποιαδήποτε βλακεία..

το βασικό είναι να γεννηθούν καλά τα μωράκια μας κ εμείς να είμαστε καλά..

κ εν μέρη να σας πω νιώθω κ τυχερή που εν έτη 2020 υπάρχει η επιλογή της καισαρικης για όταν υπάρχει κάποιο θέμα..αν ζούσαμε ποσα χρόνια πριν θέματα που τώρα λύνονται με την κ.τ τότε θα ήταν δύσκολα κ για εμάς κ για τα μωρα

Το βασικό είναι να γεννηθουν γερά τα μωρά και να μαστε καλα να τα μεγαλωσουμε.. Ο τρόπος δεν παιζει κανένα ρόλο.. 

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου και μπράβο σου

[Gogo1994]

Ήταν κρίση πανικού κορίτσια.ξαναμιλησα με τη γιατρό κ μετά από κουβέντα όλα πέρασαν 

Δε μπορώ να σας περιγράψω τι ένιωθα.Ητα απαίσιο.σαν να πατάω σε καρφια δε μπορούσα να σύρω τα πόδια μου.ουτε να πάρω ανάσα ούτε καν να σηκώσω τα χέρια μού

[Nina13]

Just now, Gogo1994 είπε:

Ήταν κρίση πανικού κορίτσια.ξαναμιλησα με τη γιατρό κ μετά από κουβέντα όλα πέρασαν 

Δε μπορώ να σας περιγράψω τι ένιωθα.Ητα απαίσιο.σαν να πατάω σε καρφια δε μπορούσα να σύρω τα πόδια μου.ουτε να πάρω ανάσα ούτε καν να σηκώσω τα χέρια μού

Περαστικα σου και ηρεμησε... Μην μπαίνει; να διαβάζεις εδώ περα ιστορίες.. Βγες μια βόλτα να περπατησεις και κάνε κάτι που σε ευχαριστεί.... 

4 ώρες πρίν, Marilou77 είπε:

Καλησπερα Μαράκι, καλησπέρα κορίτσια!!!! Μαρία δε θα το πιστεψεις αυτα έλεγα σήμερα στον Χρήστο, κι εγω εχει 2 μέρες που ποναω κάτω, παλια ενιωθα που με κλωτσουσε τ ρα δεν είναι έτσι κ επισης παω κανονικα τουαλέτα καμια σχεση με δυσκοιλιότητα, κι εγω το χω δει καπου οτι ειναι σημαδι οτι φτανει η μερα, αχ θα τρελαθω!!!! 

Λοιπον @Nina13 & @MumMaria κι εγω σκεφτομαι φαγητα για καταψυξη, κ γενικα πρεπει να στρωσω τον δικο μου να βοηθησει παραπανω με τις δουλειες γιατι πελαγωσα τωρα αισθανομαι σαν να μην εκανα τιποτα .

Παντως απευθυνομαι σε ολες τις μανούλες κ ενα εχω να πω respect, που με παιδι η παιδια τα καταφέρνετε!!!!!

Respect σε όλες τις γυναίκες γιατί είμαστε αγωνίστριες και όλα τα καταφέρνουμε.. Respect γιατί εμείς φέρουμε δυνάμεις που δεν γνωρίζαμε ότι έχουμε... 

Respect σε κάθε μια από εμάς κορίτσια!!! 

Με το καλό στα μωρά μας

[Argyroula]

Just now, Gogo1994 είπε:

Ήταν κρίση πανικού κορίτσια.ξαναμιλησα με τη γιατρό κ μετά από κουβέντα όλα πέρασαν 

Δε μπορώ να σας περιγράψω τι ένιωθα.Ητα απαίσιο.σαν να πατάω σε καρφια δε μπορούσα να σύρω τα πόδια μου.ουτε να πάρω ανάσα ούτε καν να σηκώσω τα χέρια μού

Μπράβο σου που την πήρες και μιλήσατε και ηρέμησες! Το αναγνώρισες κοπέλα μου και το διαχειριστήκες όπως μπορούσες! Μια χαρά θα είσαι! Ελπίζω εκεί να έχετε καθαρό αέρα να βγεις να αναπνεύσεις!! 

[Φραουλίνο]

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

[Argyroula]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

Κορίτσι μου γλυκό!!! Σ ευχαριστώ τόσο πολύ που μπήκες να μας γράψεις! Και  προσωπικά σ ευχαριστώ που είσαι τόσο μα τόσο γλυκια και τρυφερή σε αυτά που λες για μας!!! Δεν μπορείς να φανταστείς πόση δύναμη μου έδωσες (πάλι) αυτή τη στιγμή! Δενεχω τίποτα παραπανω να σου πω από το ευχαριστώ!

[Rebecca85]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

Ποσο δίκιο εχεις κοπέλα μου! Σε ευχαριστουμε πολύ για την υπενθύμιση ! Απλά respect!!!

[MumMaria]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω.νομιζω τα είπες όλα.δεν έχω λόγια.κι εμάς μας λείπεις πολύ...

[Geo81]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

Είσαι η πρωτομανούλα μας σε αυτό το γκρουπ να ξέρεις ❤️ Μας λείπεις πολύ... μίλησες σαν να ήσουν μέσα στο μυαλό κ την καρδιά μου !!! 

[demifilol]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Κοριτσάκια μου καλά, αγαπημένες μου φουσκοκοιλιτσες.. Σας διαβάζω και χαίρομαι πολύ με τα νέα σας και που είστε πια μια ανάσα από το να κρατήσετε τα μωράκια σας επιτέλους αγκαλιά!! Εγώ είμαι καλύτερα και ο αντρουλης μου επίσης (τώρα που σας γράφω σιδερωνει, στο τσακ γλιτώσανε οι δικοί σας τα ταχύρρυθμα μαθήματα να ξέρετε!!) 

Μπήκα να σας γράψω γιατί είδα λίγο άγχος στην ομαδουλα και ήθελα να σας πω κάτι μέσα από την καρδιά μου και με όλη μου την αγάπη.. 

Σε όλη μου την εγκυμοσύνη σκεφτόμουν πολλά, από το πως θα γεννήσω (ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά), πόσα κιλά θα πάρω, μην κολλήσω κανένα τοξοπλασμα, μην ανεβάσω πίεση, να είναι όλα καλά μέχρι τέλους, και ένα σωρό άλλα που ούτε τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή..

Όταν λοιπόν τα πράγματα πήγαν άσχημα και έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τον χειρότερο φόβο μου, και της κάθε εγκύου θεωρώ, ξαφνικά κορίτσια ένιωσα ότι δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα! Ξαφνικά δεν φοβόμουν τους πόνους της πρόκλησης, την επισκληριδειο, τον έλεγχο διαστολής, τον τοκετό, τα ράμματα, το ενδεχόμενο καισαρικής, ΤΊΠΟΤΑ!!! Δεν σκεφτόμουν τίποτα, όχι μόνο γιατί πονουσα ψυχικά αλλά και γιατί αυτοί οι φόβοι από τη μία στιγμή στην άλλη μου φαινοντουσαν τόσο ασήμαντοι μπροστά στο λόγο για τον οποίο περνούσα όλη αυτή τη διαδικασία! Τώρα θα μου πείτε λογικό είναι, είχες τον πόνο σου σιγά μη σκεφτόσουν τις λεπτομέρειες.. Σκεφτείτε όμως κάτι, όλα αυτά είναι ακριβώς λεπτομερειες!!

Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, φτ ή καισαρική και με όποιο τρόπο βιώσει η κάθε μία γυναίκα τη διαδικασία στο τέλος θα κρατάτε αγκαλιά τα παιδάκια σας και η ευτυχία θα υπερκαλυψει τα πάντα! Τα πάντα όμως!! Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ αυτό που λέω τώρα αλλά δεν σας το λέει μια γυναίκα που κράτησε τελικά το μωρακι της αγκαλιά και όλα μέλι γάλα αλλά μία που το πέρασε όλο ξέροντας από την αρχή ότι θα γυρίσει σπίτι με άδεια αγκαλιά και την καρδιά της ξεριζωμενη.. (κάποιες εδώ ξέρουν ακριβώς τι λέω).. 

Έχουμε οι άνθρωποι μια τάση όταν περιμένουμε το καλό, το ευτυχές γεγονός να σκεφτόμαστε όλα τα εμπόδια και τα κακά που μπορεί να προκύψουν στην πορεία ή να μη γίνουν τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε.. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, βλέπουμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις εξαφανιζονται γιατί πολύ απλά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε και το να αγχωθουμε για κάτι ή να επιλέξουμε κάτι είναι ξαφνικα πολυτέλεια!

Γι'αυτό γλυκά μου κορίτσια προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε ήρεμες, να χαλαρωνετε, να οραματιζεστε όμορφα πράγματα και να σκέφτεστε ότι όλα θα πάνε πραγματικά υπέροχα!! Και να σας πω κάτι αλήθεια; Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε, προσωπικά βίωσα τη διαδικασία σωματικά ανώδυνα παρόλο που κράτησε 24 ώρες και δεν έγινε τίποτα, ούτε μου έκαναν κάτι κατά τη διάρκεια που να με πόνεσε όντως ή να με τρόμαξε ή να είναι λόγος που θα με ανησυχεί ο τοκετός σε μια μετέπειτα εγκυμοσύνη με το καλό.. 

Μπήκα λοιπόν για μια απλή υπενθύμιση (η φραουλίνο είναι ακόμα εδώ!) και για μία ενεσουλα θάρρους σε όσες ανησυχούν και αγχώνονται λίγο παραπάνω.. Σας σκέφτομαι και σας στέλνω όλη μου την αγάπη και τη θετική μου ενέργεια!! Κορίτσια μου εσείς, μου λείπει η ομαδουλα μας μωρεεε!!! 

RESPECT και από μένα !!!και σε εμας λείπεις !!!!