Κλάμα με το που το αφήσεις κάτω

[BabyGirl_A]

Κορίτσια καλησπέρα. Με αφορμή το γνωστό σε όλες μας "μαμά γιατί με άφησες στην κουνια μου, ουααα" θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άρθρο που βρήκα και θεωρώ πως είναι πολύ σωστό κι εύστοχο. 

Παράθεση

Είναι η απογοήτευση πολλών γονιών: τελικά το μωρό σας κοιμήθηκε στην αγκαλιά σας, και θέλετε να το ακουμπήσετε κάτω για να πάρετε μια ανάσα, να πάτε στην τουαλέτα ή να φάτε κάτι! Πατάτε στις μύτες των ποδιών σας, μπαίνετε στο δωμάτιο του μωρού σας, βάζετε τα δυνατά σας να μην το ενοχλήσετε με κανέναν τρόπο. Με μια βασανιστικά αργή ταχύτητα και με πάρα πολύ απαλές κινήσεις, το κατεβάζετε προς το κρεβάτι και… το δευτερόλεπτο που το ακουμπάτε στο κρεβάτι, ανοίγει τα μάτια και σας κοιτάζει με το βλέμμα «Δεν το πιστεύω ότι πήγες να με αφήσεις στο κρεβάτι!!» με ορθάνοιχτα μάτια! Και ξανά από την αρχή, δείχνει με κάθε τρόπο ότι θέλει να είναι στην αγκαλιά της μαμάς του… Δεν έχει σημασία όσες φορές και να προσπαθήσετε, όσο βαθειά και να νομίζετε ότι κοιμάται, θα συμβεί ξανά και ξανά και ξανά. Μα.. γιατί;  Δυστυχώς (ή ευτυχώς ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς!) δεν είναι κάτι που μπορείτε να ελέγξετε ή να αλλάξετε. Όπως εξηγεί ο καθηγητής James McKenna (ο ειδικός παγκοσμίως για το Co-Sleeping): «Τα μωρά, είναι βιολογικά “σχεδιασμένα” αν διαισθάνονται όταν κάτι “επικίνδυνο” συμβαίνει - στην περίπτωση αυτή ο αποχωρισμός τους από τη μαμά τους. Αισθάνονται, μέσω του δέρματός τους, ότι κάτι είναι διαφορετικό - όπως ότι ξαφνικά λείπει η απαλότητα της αφής της μαμάς τους, η θερμότητα του σώματός της, η μυρωδιά του γάλακτος της, η ηρεμία των κινήσεων της, η κίνηση της αναπνοή στο στήθος και το συναίσθημα ότι προστατεύονται. Τα βρέφη προειδοποιούνται επειδή, όσον αφορά το δικό τους σώμα, πρόκειται να “εγκαταλειφθούν”, και ως εκ τούτου πρέπει να ξυπνήσουν για να μπορέσουν να καλέσουν τη μαμά τους πίσω (με τον τρόπο που ξέρουν: κλαίνε), τον άνθρωπο από τον οποίο εξαρτάται η επιβίωση του βρέφους.»  Ωραία, τώρα καταλάβατε γιατί ξυπνάνε. Αλλά τι μπορείτε να κάνετε για αυτό;  Προφανώς δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε κάτι όσον αφορά τη βιολογική αυτή ανάγκη του μωρού σας, αλλά η γνώση ότι αυτό θα διαρκέσει για ένα σύντομο χρονικό διάστημα της ζωής τους, μπορεί να σας βοηθήσει στο να έχετε κατανόηση γιατί το μωρό σας χρειάζεται να αισθάνεται ασφαλές. Η ζωή μπορεί να είναι τόσο πολύ ευκολότερη - τόσο εσείς όσο και το μωρό σας μπορείτε να είστε τόσο πολύ πιο ευτυχισμένοι - εάν κατανοήσετε τους βασικούς κανόνες και δουλέψετε σύμφωνα με (και όχι αντίθετα προς) το πώς το μικρό σας είναι «προγραμματισμένο». Αν βάλετε λοιπόν το μωρό να ξαπλώσει και ξυπνήσει και αρχίσει να κλαίει, θα μπορούσατε να το παρηγορήσετε στο κρεβάτι του (σωματική επαφή) κα να δείτε πως πάει αυτή η πρακτική. Αν το μωρό δεν ανταποκριθεί αμέσως και το αφήσετε να κλάψει κι άλλο, αυτό μπορεί να ανεβάσει κι άλλο τα επίπεδα στρες, καθώς θα αισθανθεί ότι εγκαταλείφθηκε σε ένα ανασφαλές περιβάλλον. Να θυμάστε ότι η αλληλεπίδραση αυτή του μαθαίνει και το πώς λειτουργεί ο κόσμος - η έκκληση προς βοήθεια έχει ως αποτέλεσμα καθησύχαση γεμάτη αγάπη ή έχει ως αποτέλεσμα ένα τίποτα, οπότε γιατί να ζητήσει βοήθεια… Είναι το πρώτο και βασικό μάθημα ενσυναίσθησης: του δίνουμε ενδιαφέρον κι αγάπη όταν τα ζητά, κι έτσι μαθαίνει με τη σειρά του να δίνει ενδιαφέρον κι αγάπη όταν του τα ζητήσουν.  Ναι, μπορεί να είναι κουραστική, αγχωτική δουλειά μερικές φορές, να πρέπει να βάλεις όλα τα άλλα σε αναμονή. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι το μωρό σας επικοινωνεί τον φόβο του (και σε καμμία περίπτωση δεν προσπαθεί να σας «εκμεταλλευτεί»)  Όσο πιο πολύ αντιστέκεστε, τόσο εξακολουθεί και παραμένει...  Μπορεί να σας βοηθήσει να θυμηθείτε ότι όπως σε όλα τις εμπειρίες τις οποίες αντιμετωπίζετε πρώτη φορά ως γονείς «και αυτό επίσης θα περάσει». Τα πάντα είναι προσωρινά, τίποτα στη ζωή δεν είναι μόνιμο. Όταν το μωρό σας μεγαλώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου θα αισθάνεται ασφαλές στην αγκαλιά σας (πράγμα το οποίο συμβαίνει σχεδόν αμέσως από τη στιγμή που θα το πάρετε αγκαλιά), θα είναι ένα μικρό πλάσμα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αίσθηση ασφάλειας. Να θυμάστε ότι είναι ένα απαραίτητο αναπτυξιακό βήμα. Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς θα σκέφτεστε «Θα τρελαθώ τελείως αν έχω συνέχεια το μωρό στην αγκαλιά μου και δεν κάνω τίποτε απολύτως!». Θα προτιμούσατε μήπως να τρελαθείτε προσπαθώντας να ηρεμήσετε ένα μωρό του οποίου ο βιολογικός «συναγερμός» χτυπάει όλη μέρα, και δεν έχει λίγο αξιοπρεπές ύπνο; Μόνον όταν του προσφέρετε παρηγοριά και μάθει από εσάς ότι μπορεί να αισθάνεται ασφαλές και προστατευμένο (και κοιμάται με άνεση, παρηγορημένο στην αγκαλιά σας) τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο να περάσει και από αυτό το αναπτυξιακό στάδιο.  Πηγή: Why Does My Baby Wake Up When I Try To Put Him Down? By Kelly Winder BellyBelly Creator, Mum & Birth Attendant

Και κάπου εδώ θα δηλώσω ότι είμαι απο τις μανούλες που έχω την μικρή μου συνέχεια πάνω μου. Ακόμα κι όταν κοιμάται πολλές φορές δεν την βάζω στην καλαθουνα της. Την αφήνω στο θώρακα μου και απλά την χαζεύω.

Κι ας μου λένε "την έχεις κακομαθει". Είναι μόλις 16ημερων. Δεν μπορεί να κακομαθει.. μπορεί μόνο να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά. Και ναι αυτό θα συνεχίσω να κάνω κι ας λένε ότι θέλουν. 

[Ξένη]

Just now, BabyGirl_A είπε:

Κορίτσια καλησπέρα. Με αφορμή το γνωστό σε όλες μας "μαμά γιατί με άφησες στην κουνια μου, ουααα" θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άρθρο που βρήκα και θεωρώ πως είναι πολύ σωστό κι εύστοχο. 

Και κάπου εδώ θα δηλώσω ότι είμαι απο τις μανούλες που έχω την μικρή μου συνέχεια πάνω μου. Ακόμα κι όταν κοιμάται πολλές φορές δεν την βάζω στην καλαθουνα της. Την αφήνω στο θώρακα μου και απλά την χαζεύω.

Κι ας μου λένε "την έχεις κακομαθει". Είναι μόλις 16ημερων. Δεν μπορεί να κακομαθει.. μπορεί μόνο να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά. Και ναι αυτό θα συνεχίσω να κάνω κι ας λένε ότι θέλουν. 

Μην ακούς κανέναν....όποτε θες και όσο θες να την έχεις αγκαλιά και να τους λες "Τα χρόνια πίσω δεν γυρνούν...."Όταν θα φτάσει σε μια ηλικία δεν θα μπορείς να την έχεις αγκαλιά όπως τώρα...

Πες μου όσες έχουν παιδιά θα λένε τώρα,  τι λέει αυτή κάτσε να γεννήσει,  να δει πως θα θέλει να το αφήνει κάτω...χαχαχχα...πιστεύω θα έχω πρόβλημα αν το παίρνουν αγκαλιά οι άλλοι και όχι Εγώ...με τον άντρα μου θα παίζουμε μπουνιές ποιος θα την πρώτο πάρει αγκαλιά...

[BabyGirl_A]

Just now, Ξένη είπε:

Μην ακούς κανέναν....όποτε θες και όσο θες να την έχεις αγκαλιά και να τους λες "Τα χρόνια πίσω δεν γυρνούν...."Όταν θα φτάσει σε μια ηλικία δεν θα μπορείς να την έχεις αγκαλιά όπως τώρα...

Πες μου όσες έχουν παιδιά θα λένε τώρα,  τι λέει αυτή κάτσε να γεννήσει,  να δει πως θα θέλει να το αφήνει κάτω...χαχαχχα...πιστεύω θα έχω πρόβλημα αν το παίρνουν αγκαλιά οι άλλοι και όχι Εγώ...με τον άντρα μου θα παίζουμε μπουνιές ποιος θα την πρώτο πάρει αγκαλιά...

Ακριβώς αυτό @Ξένη μου !!!! Δεν ακούω τίποτα και κανένα 

[February17]

Just now, BabyGirl_A είπε:

Κορίτσια καλησπέρα. Με αφορμή το γνωστό σε όλες μας "μαμά γιατί με άφησες στην κουνια μου, ουααα" θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άρθρο που βρήκα και θεωρώ πως είναι πολύ σωστό κι εύστοχο. 

Και κάπου εδώ θα δηλώσω ότι είμαι απο τις μανούλες που έχω την μικρή μου συνέχεια πάνω μου. Ακόμα κι όταν κοιμάται πολλές φορές δεν την βάζω στην καλαθουνα της. Την αφήνω στο θώρακα μου και απλά την χαζεύω.

Κι ας μου λένε "την έχεις κακομαθει". Είναι μόλις 16ημερων. Δεν μπορεί να κακομαθει.. μπορεί μόνο να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά. Και ναι αυτό θα συνεχίσω να κάνω κι ας λένε ότι θέλουν. 

Κ κάπως έτσι, φτάσαμε κ εμείς ενός χρόνου κ είμαστε ακόμα έτσι.. κοιμόμαστε μαζί, θηλαζουμε αποκλειστικά ακόμα, κ είναι το πιο ηρεμο κ έξυπνο παιδί... θα τα καταφέρεις κ όλο αυτό σου δίνει δύναμη..  Η αγκαλιά, η μυρωδιά του, η ηρεμία του όταν κοιμάται πάνω σου... παίρνεις δύναμη κ προχωράς!!

Έτσι ακριβώς μεγάλωσα κ τον μεγάλο μου γιο κ τώρα 3 χρονών κ είναι λίγες οι αγκαλιές που θέλει... Δεν μετανιώνω τπτ γτ αυτές οι στιγμές κρατάνε λίγο..  γι αυτό να το ζήσεις όσο μπορείς..... Είναι τέλειο Ταξίδι!!!!!

Να σου ζήσει το μωρό σου..  γερό κ δυνατό!!!

[BabyGirl_A]

Just now, February17 είπε:

Κ κάπως έτσι, φτάσαμε κ εμείς ενός χρόνου κ είμαστε ακόμα έτσι.. κοιμόμαστε μαζί, θηλαζουμε αποκλειστικά ακόμα, κ είναι το πιο ηρεμο κ έξυπνο παιδί... θα τα καταφέρεις κ όλο αυτό σου δίνει δύναμη..  Η αγκαλιά, η μυρωδιά του, η ηρεμία του όταν κοιμάται πάνω σου... παίρνεις δύναμη κ προχωράς!!

Έτσι ακριβώς μεγάλωσα κ τον μεγάλο μου γιο κ τώρα 3 χρονών κ είναι λίγες οι αγκαλιές που θέλει... Δεν μετανιώνω τπτ γτ αυτές οι στιγμές κρατάνε λίγο..  γι αυτό να το ζήσεις όσο μπορείς..... Είναι τέλειο Ταξίδι!!!!!

Να σου ζήσει το μωρό σου..  γερό κ δυνατό!!!

Κοριτσι μου να σου ζήσουν κι εσένα τα παιδάκια σου!!!!!!! Αχ αυτή η μυρωδιά τους. Όλη την ώρα την φιλάω δεν μπορώ! 

Συμφωνώ απόλυτα... όσο πιο ασφαλές νιώθει ένα παιδί στην αγκαλιά της μανούλας τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη κι αυτοπεποίθηση αναπτύσσει. Ήρεμα παιδάκια γεμάτα ενεργεία κι ευστροφια..Και πάνω από όλα υγεία!!!! ♡♡♡

[Comet]

Just now, BabyGirl_A είπε:

Κοριτσι μου να σου ζήσουν κι εσένα τα παιδάκια σου!!!!!!! Αχ αυτή η μυρωδιά τους. Όλη την ώρα την φιλάω δεν μπορώ! 

Συμφωνώ απόλυτα... όσο πιο ασφαλές νιώθει ένα παιδί στην αγκαλιά της μανούλας τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη κι αυτοπεποίθηση αναπτύσσει. Ήρεμα παιδάκια γεμάτα ενεργεία κι ευστροφια..Και πάνω από όλα υγεία!!!! ♡♡♡

Καλα κανεις κοριτσι μου.Κι εγω το μικρο τον ειχα συνεχεια πανω μου και ολο το βραδυ στο στηθος.Με το που γυρισαμε απο την κλινικη μολις τον αφηνα κατω ειδικα το βραδυ εκλαιγε,ειχε και κολικους.Περασα πολλα αυπνα βραδυα και στις 2 βδομαδες εκανα συγκοιμηση στον καναπε απλα για να ξαπλωνω λιγο,ελαχιστα κοιμομουν.Ολοι μου λεγαν οτι το κακομαθαινω και δεν θα κοιμηθει ποτε μονο του κι ομως στους 4 μηνες κοιμοταν στο λικνο του διπλα στο κρεβατι μου(περασαν και οι κολικοι) και μολις εκλεισε τους 6 πηγε στο δικο του δωματιο χωρις προβλημα.Μολις περπατησε μονος του πριν χρονισει δεν ηθελε πια αγκαλιες

[BabyGirl_A]

17 ώρες πρίν, Comet είπε:

Καλα κανεις κοριτσι μου.Κι εγω το μικρο τον ειχα συνεχεια πανω μου και ολο το βραδυ στο στηθος.Με το που γυρισαμε απο την κλινικη μολις τον αφηνα κατω ειδικα το βραδυ εκλαιγε,ειχε και κολικους.Περασα πολλα αυπνα βραδυα και στις 2 βδομαδες εκανα συγκοιμηση στον καναπε απλα για να ξαπλωνω λιγο,ελαχιστα κοιμομουν.Ολοι μου λεγαν οτι το κακομαθαινω και δεν θα κοιμηθει ποτε μονο του κι ομως στους 4 μηνες κοιμοταν στο λικνο του διπλα στο κρεβατι μου(περασαν και οι κολικοι) και μολις εκλεισε τους 6 πηγε στο δικο του δωματιο χωρις προβλημα.Μολις περπατησε μονος του πριν χρονισει δεν ηθελε πια αγκαλιες

Ποσό σωστη!!!!! Εννοείται ότι το παιδί δεν κακομαθαινει τόσο μικρό...Απλά παίρνει την ασφάλεια την αγάπη και την εμπιστοσύνη από το μόνο μέσο που μπορεί να του τα προσφέρει. Τη μαμά του! Απόλυτα φυσιολογικό !!!! Μπράβο βρε @Cometμου. Με το καλό και το νέο μέλος της οικογένειας ♡

[ada32]

18 ώρες πρίν, Ξένη είπε:

Μην ακούς κανέναν....όποτε θες και όσο θες να την έχεις αγκαλιά και να τους λες "Τα χρόνια πίσω δεν γυρνούν...."Όταν θα φτάσει σε μια ηλικία δεν θα μπορείς να την έχεις αγκαλιά όπως τώρα...

Πες μου όσες έχουν παιδιά θα λένε τώρα,  τι λέει αυτή κάτσε να γεννήσει,  να δει πως θα θέλει να το αφήνει κάτω...χαχαχχα...πιστεύω θα έχω πρόβλημα αν το παίρνουν αγκαλιά οι άλλοι και όχι Εγώ...με τον άντρα μου θα παίζουμε μπουνιές ποιος θα την πρώτο πάρει αγκαλιά...

Συμφωνω μαζι σου εγω που το πρωτο μου ειναι 17 μηνων ! ακομα κ ορθια το θηλαζα καποιες φορες ....Ε και ? αφου του αρεσε . ενας χρονος ηταν κ περασε , τωρα δεν θελει αγκαλιες αλλα παιζει μονος ολη την ωρα! 

ΚΡατηστε τα μωρακια σας οσο μπορειτε . Κ αγκαλια δν θα θελουν κ στο κρεβατι μαζι σας μετα απο λιγο δεν θα θελουν να κοιμουνται !!! οποτε κανεις δεν κακομαθαινει κανεναν .

17 ώρες πρίν, Comet είπε:

Καλα κανεις κοριτσι μου.Κι εγω το μικρο τον ειχα συνεχεια πανω μου και ολο το βραδυ στο στηθος.Με το που γυρισαμε απο την κλινικη μολις τον αφηνα κατω ειδικα το βραδυ εκλαιγε,ειχε και κολικους.Περασα πολλα αυπνα βραδυα και στις 2 βδομαδες εκανα συγκοιμηση στον καναπε απλα για να ξαπλωνω λιγο,ελαχιστα κοιμομουν.Ολοι μου λεγαν οτι το κακομαθαινω και δεν θα κοιμηθει ποτε μονο του κι ομως στους 4 μηνες κοιμοταν στο λικνο του διπλα στο κρεβατι μου(περασαν και οι κολικοι) και μολις εκλεισε τους 6 πηγε στο δικο του δωματιο χωρις προβλημα.Μολις περπατησε μονος του πριν χρονισει δεν ηθελε πια αγκαλιες

Ακριβως!!!! Ποσο συμφωνω !!