ΤΡΙΤΕΚΝΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ

[margori]

Eίχα και έχω ζήλιες από το μεσαίο που ήταν και είναι κολλημένος με τη μάνα, λογικές ζήλιες!Με βοηθάει όμως όσο μπορεί να βοηθήσει ένα τρίχρονο, του στυλ να πετάει τα πάμπερς, να παίζει λίγο με το μωράκι, λίγο το' χεις?Όταν έχω καταφέρει να κοιμηθώ λίγο το μεσημέρι παίζω πολύ καλά μαζί τους βρε playmobil θες, βρε τουβλάκια, τα πάντα όλα, αλλά άμα δεν έχω ξεκουραστεί το μισαωράκι μου είμαι κομμάτια.Προσπαθώ όσο γίνεται να μην αλλάξει πολύ η καθημερινότητά τους όσο γίνεται αυτό φυσικά!

αχ, δυσκολα, δυσκολα, ποσα κομματια να γινεις? εγω, οταν γεννηθηκε η μικρη, ειχα το μεγαλο 14 μηνων και ως τοτε ημασταν συνεχεια μαζι. να φανταστεις, δεν ηθελα να φυγω απο το σπιτι για να παω να γεννησω γιατι δεν τον ειχα αφησει ποτε ως τοτε. και οταν γυρισα με το μωρο στο σπιτι και το μεγαλο μωρο (γιατι μωρο ηταν και κεινο!) μου ελεγε "πα" "πα" (=επανω = να το παρω αγκαλια) και δεν μπορουσα γιατι θηλαζα τη μικρη, να σου το κλαμα ποταμι...απο εμενα!! αλλα μετα ολα καλα, και τωρα δε νομιζω να θυμαται συνειδητα την περιοδο που ηταν μονος του. σε περιπτωση τριτου, φοβαμαι μηπως και τα δυο νιωσουν οτι παραγκωνιζονται απο το νεο μελος. και γω πως θα τα καταφερνω να δειχνω την ιδια αγαπη και προσοχη σε ολα? γι'αυτο προβληματιζομαι. βεβαια αυτο που κανεις (που δινεις στο μεσαιο αρμοδιοτητες) ειναι πολυ καλο. και γω το εκανα αυτο...ειχα το μεγαλο 18 μηνων και τη μικρη 4 και του την εβαζα στην αγκαλια του να την ταισει με το μπιμπερο!!!! το ενα μωρο ταιζε το αλλο!

ουφ! και συνεχιζω να ειμαι σαν μια ζυγαρια... και συνεχιζω την αυτοαπαγορευση μου!!!