Μανούλες Οκτωβρίου 2019!

[Γεωργία Β]

Just now, Clue είπε:

Νομίζω ότι και τα δύο θα είναι πολύ κουραστικά... Η διαφορά είναι μόνο 1 ώρα αν πας με αυτοκίνητο ή με αεροπλάνο? Σκέψου και την επιλογή να κάνετε το ταξίδι σε δύο δόσεις οδικώς. Να μείνετε δηλαδή κάπου στα μισά για ένα βράδυ.

Επίσης, νομίζω ότι ψάχνεις τις μανούλες Οκτωβρίου 2020 ενώ εδώ είναι του 2019. Εμείς έχουμε γεννήσει εδώ και 8-9 μήνες οι πιο πολλές. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν μπορείς να μείνεις!

Α καλα θα γράψω για 3η φορά το ίδιο ποστ που θα παει θα το πετυχω το σωστό. 

[Marina K.]

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? Δεν την έχω πάει ακόμα στην κούνια φοβάμαι ν την πάω δεν θέλω είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή αλλά ο άντρας μ ξεκίνησε να δουλεύει βραδινές βάρδιες και την ξανά έφερα δυπλα μου στο λίκνο που πλέον δν χωράει το μωράκι. Πρέπει να το τολμήσω ε? Η παιδίατρος μ λέει ότι καλά κάνω κ αν μπορώ να το κάνω μέχρι 12 μηνών. 

Επίσης και κάτι άλλο που με ενδιαφέρει η μικρή μπουσουλαει φουλ δεν κρατιέται φοβάμαι να την αφήσω κάτω γιατί μερικές φορές χάνει την ισορροπία της κ φοβάμαι μην χτυπήσει. Την έχω πάνω στον καναπέ αλλά πρέπει να είμαι κ εγώ εκεί οπότε δεν μπορώ να κανω πολλές από τις δουλειές του σπιτιού. Μου είπαν πως η στρατα απαγορεύεται γιατί θα ήταν μια καλή λύση να πηγαίνει όπου θέλει και ν μ ακολουθεί με ασφάλεια. Τι άλλο μπορώ ν κάνω? Το πάρκο δν το θέλει ψάχνει τρόπους ν βγει. 

[Joann]

Just now, Marina K. είπε:

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? 

Καλησπέρα! Να σου ζήσει το παιδάκι σου! Εγώ δεν θα σου πω τι είναι σωστό και τι λάθος γιατί δεν ειμαι ειδική. Θα σου πω την εμπειρία μου όμως. Έχω δυο κοριτσάκια δίδυμα. Προσπάθησα από την αρχή να μην τις νανουριζω για να κοιμηθούν. Να τις βάζω απλά γλαρωμενες και να κοιμούνται μόνες τους. Κάθε φορά τις έβαζα και λιγότερο γλαρωμενες. Η μία λοιπόν πηγαίνει για ύπνο τελείως ξύπνια πια. Δεν θέλει καθόλου να ηρεμήσει στην αγκαλιά νευριάζει. Μόλις την ακουμπήσω στην κούνια παίρνει αγκαλιά το λαγουδακι της και κοιμάται. Το τέλειο παιδί είναι! Η άλλη το άκρως αντιθετο, ότι και να έκανα έκλαιγε στην κούνια μέχρι να αποκοιμηθεί. Ε βαρέθηκα και εγώ τα κλάματα και την κοιμιζα στην αγκαλιά μου. Την έβαζα όμως όχι εντελώς κοιμισμένη τόσο ώστε να μην έχει κουράγιο να ξυπνήσει για να κλάψει...

Μια βδομάδα τώρα όμως έχει ανακαλύψει τον ύπνο μπρούμυτα και καραγουσταρει! Το εκμεταλλεύομαι λοιπόν μήπως μάθει και αυτή να κοιμάται μόνη της.

Συμπέρασμα; Δύο παιδιά με ίδια μαμά τελείως διαφορετικά στον ύπνο, στο φαγητό σε όλα! 

Είναι στο παιδί αλλά ....αυτό μπορείς να κάνεις είναι σιγά σιγά να την εκπαιδεύεις...

Ελπίζω να βοήθησα!

Επεξεργάστηκαν 7 Ιουλίου,2020 by Joann

[Marina K.]

Just now, Joann είπε:

Καλησπέρα! Να σου ζήσει το παιδάκι σου! Εγώ δεν θα σου πω τι είναι σωστό και τι λάθος γιατί δεν ειμαι ειδική. Θα σου πω την εμπειρία μου όμως. Έχω δυο κοριτσάκια δίδυμα. Προσπάθησα από την αρχή να μην τις νανουριζω για να κοιμηθούν. Να τις βάζω απλά γλαρωμενες και να κοιμούνται μόνες τους. Κάθε φορά τις έβαζα και λιγότερο γλαρωμενες. Η μία λοιπόν πηγαίνει για ύπνο τελείως ξύπνια πια. Δεν θέλει καθόλου να ηρεμήσει στην αγκαλιά νευριάζει. Μόλις την ακουμπήσω στην κούνια παίρνει αγκαλιά το λαγουδακι της και κοιμάται. Το τέλειο παιδί είναι! Η άλλη το άκρως αντιθετο, ότι και να έκανα έκλαιγε στην κούνια μέχρι να αποκοιμηθεί. Ε βαρέθηκα και εγώ τα κλάματα και την κοιμιζα στην αγκαλιά μου. Την έβαζα όμως όχι εντελώς κοιμισμένη τόσο ώστε να μην έχει κουράγιο να ξυπνήσει για να κλάψει...

Μια βδομάδα τώρα όμως έχει ανακαλύψει τον ύπνο μπρούμυτα και καραγουσταρει! Το εκμεταλλεύομαι λοιπόν μήπως μάθει και αυτή να κοιμάται μόνη της.

Συμπέρασμα; Δύο παιδιά με ίδια μαμά τελείως διαφορετικά στον ύπνο, στο φαγητό σε όλα! 

Είναι στο παιδί αλλά ....αυτό μπορείς να κάνεις είναι σιγά σιγά να την εκπαιδεύεις...

Ελπίζω να βοήθησα!

Αχ δίδυμα τι ωραία να σου ζήσουν πρέπει να είναι υπέροχα. Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση θα προσπαθήσω κ εγώ σιγά σιγά να της το κόψω γιατί δεν γίνετε άλλο είναι 8 κιλά πλέον. 

[winspert]

Just now, Marina K. είπε:

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? Δεν την έχω πάει ακόμα στην κούνια φοβάμαι ν την πάω δεν θέλω είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή αλλά ο άντρας μ ξεκίνησε να δουλεύει βραδινές βάρδιες και την ξανά έφερα δυπλα μου στο λίκνο που πλέον δν χωράει το μωράκι. Πρέπει να το τολμήσω ε? Η παιδίατρος μ λέει ότι καλά κάνω κ αν μπορώ να το κάνω μέχρι 12 μηνών. 

Επίσης και κάτι άλλο που με ενδιαφέρει η μικρή μπουσουλαει φουλ δεν κρατιέται φοβάμαι να την αφήσω κάτω γιατί μερικές φορές χάνει την ισορροπία της κ φοβάμαι μην χτυπήσει. Την έχω πάνω στον καναπέ αλλά πρέπει να είμαι κ εγώ εκεί οπότε δεν μπορώ να κανω πολλές από τις δουλειές του σπιτιού. Μου είπαν πως η στρατα απαγορεύεται γιατί θα ήταν μια καλή λύση να πηγαίνει όπου θέλει και ν μ ακολουθεί με ασφάλεια. Τι άλλο μπορώ ν κάνω? Το πάρκο δν το θέλει ψάχνει τρόπους ν βγει. 

Καλησπέρα κοπελα μου...Εγω εχω έναν μπεμπουλη σχεδον 9 μηνων.Σε εμενα κοιμάται μονο στο στήθος..Ειναι ελαχιστες οι φορες που θα κοιμηθεί πανω μου αγκαλια χωρις στηθος ..Δεν το προκαλεσα απο την αρχη.Το ιδιο το παιδί ειχε αναγκη την πολλη αγκαλια...Οσες φορές κ αν ειχα προσπαθήσει να τον βαλω να κοιμηθει πλανταζε στο κλαμα...κ φυσικα ειναι το τελευταίο που θελω...Ακομα κ τωρα στηννκουνια κοιμάται τη νυχτα μονο μέχρι καποια ωρα κ μετα τον παιρνω στο κρεβάτι διπλα μαζι μου...Την ημερα ουτε γι αστείο δεν κοιμάται στην κουνια,μονο στην αγκαλια μου.

Γενικα δεν υπάρχει σωστό κ λαθος...Καλο ειναι ο,τι ταιριαζει σε καθε οικογένεια .Προφανως το μωράκι σου εχει αναγκη την επαφη...Μην της το στερήσεις αυτο...Ποσο καιρό ακομα θα θελουν τοσο πολυ αγκαλια;Μετα θα μας λείπει...Κ το λεω εγω αυτο που καθε πρωί σηκωνομαι πιασμενη γιατι βυζι βυζι ολη την ωρα τι να σου κανει...Κ ο δικος μου αν τον αφηνα πιο πολύ κατω μη σου πω οτι θα ειχε περπατησει...εχει πολλη δυναμη σε χερια κ ποδια...αλλα γενικα δεν του αρέσει να ειναι πολυ ωρα μονος...Κ παρκο εχω αλλα στενοχωριεται εκει μεσα...Ειναι λιγο κουραστικο ολο αυτο αλλα για μενα ειναι πολυ σημαντικό να μην κλαιει το παιδι...Δεν τους κανει καλο...Θα βρει τους ρυθμους της σιγα σιγα κ η δικια σου...Μην ακους αυτους που σου λενε οτι ειναι λαθος αυτο που κανεις...ακου το μωρο σου....

Just now, Marina K. είπε:

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? Δεν την έχω πάει ακόμα στην κούνια φοβάμαι ν την πάω δεν θέλω είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή αλλά ο άντρας μ ξεκίνησε να δουλεύει βραδινές βάρδιες και την ξανά έφερα δυπλα μου στο λίκνο που πλέον δν χωράει το μωράκι. Πρέπει να το τολμήσω ε? Η παιδίατρος μ λέει ότι καλά κάνω κ αν μπορώ να το κάνω μέχρι 12 μηνών. 

Επίσης και κάτι άλλο που με ενδιαφέρει η μικρή μπουσουλαει φουλ δεν κρατιέται φοβάμαι να την αφήσω κάτω γιατί μερικές φορές χάνει την ισορροπία της κ φοβάμαι μην χτυπήσει. Την έχω πάνω στον καναπέ αλλά πρέπει να είμαι κ εγώ εκεί οπότε δεν μπορώ να κανω πολλές από τις δουλειές του σπιτιού. Μου είπαν πως η στρατα απαγορεύεται γιατί θα ήταν μια καλή λύση να πηγαίνει όπου θέλει και ν μ ακολουθεί με ασφάλεια. Τι άλλο μπορώ ν κάνω? Το πάρκο δν το θέλει ψάχνει τρόπους ν βγει. 

Κ κατι που διάβασα κ μου αρεσε παρα πολυ απο μια παιδοψυχολογο

Η γιαγιά μου έλεγε......................
Τα παιδιά δεν θέλουν να κοιμούνται σε βρεφική κούνια, που περιβάλλεται από διάφορα παιχνίδια. 
Τα παιδιά θέλουν να κοιμούνται δίπλα στο σώμα της μητέρας τους, σε ένα ζεστό, ασφαλές μέρος. Τα μωρά δεν θέλουν καν να βρίσκονται πάντα σε οριζόντια θέση. Θέλουν να κοιμούνται στο στήθος σας, κάθετα, να αιωρούνται με το νανούρισμα της καρδιάς σας.  
Τα παιδιά δεν συνηθίζουν στα χέρια: είναι ήδη γεννημένα συνηθισμένα. Από την αρχή ξέρουν τι τους κάνει να νιώθουν καλά.
Τα παιδιά δεν κοιμούνται όλη τη νύχτα. Ξυπνούν ... Να τρώνε και να μην τρώνε. Για να δούνε ότι είστε δίπλα τους και ότι τους φροντίζετε. Για να διασφαλίσουν την παρουσία σας, που είναι η ασφάλειά τους. Να σας αγγίξουν και να νιώθουν τη μυρωδιά σας,  θέλουν να είναι δίπλα σας. 
Τα παιδιά δεν θέλουν να πάρουν γάλα από άλλο είδος. Θέλουν το γάλα της μαμάς τους. 
Τα παιδιά δεν θέλουν να πιπιλίζουν ένα κομμάτι πλαστικό όλη την ημέρα. Θέλουν να πιπιλίσουν από το στήθος σας, τα χέρια σας, τα δάχτυλά σας.
Τα παιδιά δεν θέλουν να καθίσουν ακίνητα. Θέλουν να κινηθείτε, να περπατήσετε και να περπατήσετε, να τους πάρετε μαζί σας. Το συντομότερο δυνατό, θέλουν να ανιχνεύσουν, να τρέξουν, να πηδήξουν, να εξερευνήσουν, να πάνε οπουδήποτε Ναι, τα παιδιά είναι περίεργα από τη φύση τους. Θέλουν και πρέπει να αγγίξουν τα πάντα, ο αισθητικός πλούτος τους αναπτύσσεται από εκεί. Τα παιδιά μαθαίνουν τι ζουν. Αν ακούνε πάντα "όχι", σύντομα θα πουν όχι σε όλα. Εάν φοβάστε, σύντομα θα φοβούνται τα πάντα. Δεν είναι αλήθεια. Τα παιδιά δεν θέλουν να τα αφήσετε. Θέλουν να πάνε μαζί σας παντού, είστε το παράδειγμά τους, η ασφάλειά τους, η σχέση τους, το σύμπαν τους.
Συμβουλές της γιαγιάς

[Marina K.]

Just now, winspert είπε:

Καλησπέρα κοπελα μου...Εγω εχω έναν μπεμπουλη σχεδον 9 μηνων.Σε εμενα κοιμάται μονο στο στήθος..Ειναι ελαχιστες οι φορες που θα κοιμηθεί πανω μου αγκαλια χωρις στηθος ..Δεν το προκαλεσα απο την αρχη.Το ιδιο το παιδί ειχε αναγκη την πολλη αγκαλια...Οσες φορές κ αν ειχα προσπαθήσει να τον βαλω να κοιμηθει πλανταζε στο κλαμα...κ φυσικα ειναι το τελευταίο που θελω...Ακομα κ τωρα στηννκουνια κοιμάται τη νυχτα μονο μέχρι καποια ωρα κ μετα τον παιρνω στο κρεβάτι διπλα μαζι μου...Την ημερα ουτε γι αστείο δεν κοιμάται στην κουνια,μονο στην αγκαλια μου.

Γενικα δεν υπάρχει σωστό κ λαθος...Καλο ειναι ο,τι ταιριαζει σε καθε οικογένεια .Προφανως το μωράκι σου εχει αναγκη την επαφη...Μην της το στερήσεις αυτο...Ποσο καιρό ακομα θα θελουν τοσο πολυ αγκαλια;Μετα θα μας λείπει...Κ το λεω εγω αυτο που καθε πρωί σηκωνομαι πιασμενη γιατι βυζι βυζι ολη την ωρα τι να σου κανει...Κ ο δικος μου αν τον αφηνα πιο πολύ κατω μη σου πω οτι θα ειχε περπατησει...εχει πολλη δυναμη σε χερια κ ποδια...αλλα γενικα δεν του αρέσει να ειναι πολυ ωρα μονος...Κ παρκο εχω αλλα στενοχωριεται εκει μεσα...Ειναι λιγο κουραστικο ολο αυτο αλλα για μενα ειναι πολυ σημαντικό να μην κλαιει το παιδι...Δεν τους κανει καλο...Θα βρει τους ρυθμους της σιγα σιγα κ η δικια σου...Μην ακους αυτους που σου λενε οτι ειναι λαθος αυτο που κανεις...ακου το μωρο σου....

Καλησπέρα να σου ζήσει ο μπεμπουλης σου και μπράβο που θηλάζεις ακόμα εγώ δυστυχώς το μετάνιωσα αλλά δν θήλασα πολύ. 

Και εγώ αυτό λεω ότι σε λίγο δεν θα θέλει την αγκαλιά μου αλλά και εγώ δν μπορώ ν την αφήσω ν κλαίει δν τ έχω κάνει ποτέ δν μπορώ ν βλέπω τν φατσουλα της έτσι και ν ευθύνομαι εγώ. Τις άλλες ώρες δν θέλει αγκαλιά θέλει ν κάνει βόλτες ν σκαρφαλώνει παντού πιάνεται και σηκώνεται όρθια για αυτό σκέφτομαι την στρατα γιατί δν γίνετε  να την έχω όλη μέρα πάνω στον καναπέ ν κάνει βόλτες. 

Just now, winspert είπε:

Καλησπέρα κοπελα μου...Εγω εχω έναν μπεμπουλη σχεδον 9 μηνων.Σε εμενα κοιμάται μονο στο στήθος..Ειναι ελαχιστες οι φορες που θα κοιμηθεί πανω μου αγκαλια χωρις στηθος ..Δεν το προκαλεσα απο την αρχη.Το ιδιο το παιδί ειχε αναγκη την πολλη αγκαλια...Οσες φορές κ αν ειχα προσπαθήσει να τον βαλω να κοιμηθει πλανταζε στο κλαμα...κ φυσικα ειναι το τελευταίο που θελω...Ακομα κ τωρα στηννκουνια κοιμάται τη νυχτα μονο μέχρι καποια ωρα κ μετα τον παιρνω στο κρεβάτι διπλα μαζι μου...Την ημερα ουτε γι αστείο δεν κοιμάται στην κουνια,μονο στην αγκαλια μου.

Γενικα δεν υπάρχει σωστό κ λαθος...Καλο ειναι ο,τι ταιριαζει σε καθε οικογένεια .Προφανως το μωράκι σου εχει αναγκη την επαφη...Μην της το στερήσεις αυτο...Ποσο καιρό ακομα θα θελουν τοσο πολυ αγκαλια;Μετα θα μας λείπει...Κ το λεω εγω αυτο που καθε πρωί σηκωνομαι πιασμενη γιατι βυζι βυζι ολη την ωρα τι να σου κανει...Κ ο δικος μου αν τον αφηνα πιο πολύ κατω μη σου πω οτι θα ειχε περπατησει...εχει πολλη δυναμη σε χερια κ ποδια...αλλα γενικα δεν του αρέσει να ειναι πολυ ωρα μονος...Κ παρκο εχω αλλα στενοχωριεται εκει μεσα...Ειναι λιγο κουραστικο ολο αυτο αλλα για μενα ειναι πολυ σημαντικό να μην κλαιει το παιδι...Δεν τους κανει καλο...Θα βρει τους ρυθμους της σιγα σιγα κ η δικια σου...Μην ακους αυτους που σου λενε οτι ειναι λαθος αυτο που κανεις...ακου το μωρο σου....

Κ κατι που διάβασα κ μου αρεσε παρα πολυ απο μια παιδοψυχολογο

Η γιαγιά μου έλεγε......................
Τα παιδιά δεν θέλουν να κοιμούνται σε βρεφική κούνια, που περιβάλλεται από διάφορα παιχνίδια. 
Τα παιδιά θέλουν να κοιμούνται δίπλα στο σώμα της μητέρας τους, σε ένα ζεστό, ασφαλές μέρος. Τα μωρά δεν θέλουν καν να βρίσκονται πάντα σε οριζόντια θέση. Θέλουν να κοιμούνται στο στήθος σας, κάθετα, να αιωρούνται με το νανούρισμα της καρδιάς σας.  
Τα παιδιά δεν συνηθίζουν στα χέρια: είναι ήδη γεννημένα συνηθισμένα. Από την αρχή ξέρουν τι τους κάνει να νιώθουν καλά.
Τα παιδιά δεν κοιμούνται όλη τη νύχτα. Ξυπνούν ... Να τρώνε και να μην τρώνε. Για να δούνε ότι είστε δίπλα τους και ότι τους φροντίζετε. Για να διασφαλίσουν την παρουσία σας, που είναι η ασφάλειά τους. Να σας αγγίξουν και να νιώθουν τη μυρωδιά σας,  θέλουν να είναι δίπλα σας. 
Τα παιδιά δεν θέλουν να πάρουν γάλα από άλλο είδος. Θέλουν το γάλα της μαμάς τους. 
Τα παιδιά δεν θέλουν να πιπιλίζουν ένα κομμάτι πλαστικό όλη την ημέρα. Θέλουν να πιπιλίσουν από το στήθος σας, τα χέρια σας, τα δάχτυλά σας.
Τα παιδιά δεν θέλουν να καθίσουν ακίνητα. Θέλουν να κινηθείτε, να περπατήσετε και να περπατήσετε, να τους πάρετε μαζί σας. Το συντομότερο δυνατό, θέλουν να ανιχνεύσουν, να τρέξουν, να πηδήξουν, να εξερευνήσουν, να πάνε οπουδήποτε Ναι, τα παιδιά είναι περίεργα από τη φύση τους. Θέλουν και πρέπει να αγγίξουν τα πάντα, ο αισθητικός πλούτος τους αναπτύσσεται από εκεί. Τα παιδιά μαθαίνουν τι ζουν. Αν ακούνε πάντα "όχι", σύντομα θα πουν όχι σε όλα. Εάν φοβάστε, σύντομα θα φοβούνται τα πάντα. Δεν είναι αλήθεια. Τα παιδιά δεν θέλουν να τα αφήσετε. Θέλουν να πάνε μαζί σας παντού, είστε το παράδειγμά τους, η ασφάλειά τους, η σχέση τους, το σύμπαν τους.
Συμβουλές της γιαγιάς

Πολύ ωραίο τα είπες όλα πραγματικά με αυτό που μου έγραψες νιώθω ότι κάνω το σωστό για το παιδί μου και αφού το έχουμε βρει έτσι δεν υπάρχει λόγος να το αλλάξω. Είναι ευτυχισμένη και αυτό μας το δείχνει όλη μέρα δεν θέλω με τίποτα ν της το χαλάσω. 

[winspert]

Just now, Marina K. είπε:

Καλησπέρα να σου ζήσει ο μπεμπουλης σου και μπράβο που θηλάζεις ακόμα εγώ δυστυχώς το μετάνιωσα αλλά δν θήλασα πολύ. 

Και εγώ αυτό λεω ότι σε λίγο δεν θα θέλει την αγκαλιά μου αλλά και εγώ δν μπορώ ν την αφήσω ν κλαίει δν τ έχω κάνει ποτέ δν μπορώ ν βλέπω τν φατσουλα της έτσι και ν ευθύνομαι εγώ. Τις άλλες ώρες δν θέλει αγκαλιά θέλει ν κάνει βόλτες ν σκαρφαλώνει παντού πιάνεται και σηκώνεται όρθια για αυτό σκέφτομαι την στρατα γιατί δν γίνετε  να την έχω όλη μέρα πάνω στον καναπέ ν κάνει βόλτες. 

Πολύ ωραίο τα είπες όλα πραγματικά με αυτό που μου έγραψες νιώθω ότι κάνω το σωστό για το παιδί μου και αφού το έχουμε βρει έτσι δεν υπάρχει λόγος να το αλλάξω. Είναι ευτυχισμένη και αυτό μας το δείχνει όλη μέρα δεν θέλω με τίποτα ν της το χαλάσω. 

Αυτο ακριβώς...Συνεχιστε τις αγκαλιες... Εσύ ξερεις το καλύτερο για το παιδι σου κ αυτό να κανεις....Η ευτυχια στο προσωπακι της τα λεει ολα...Πολλα φιλια... Καληνύχτα!!!!

[Marina K.]

Just now, winspert είπε:

Αυτο ακριβώς...Συνεχιστε τις αγκαλιες... Εσύ ξερεις το καλύτερο για το παιδι σου κ αυτό να κανεις....Η ευτυχια στο προσωπακι της τα λεει ολα...Πολλα φιλια... Καληνύχτα!!!!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Καληνύχτα 

[katerinaki 86]

πρίν από 25 λεπτά , Marina K. είπε:

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? Δεν την έχω πάει ακόμα στην κούνια φοβάμαι ν την πάω δεν θέλω είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή αλλά ο άντρας μ ξεκίνησε να δουλεύει βραδινές βάρδιες και την ξανά έφερα δυπλα μου στο λίκνο που πλέον δν χωράει το μωράκι. Πρέπει να το τολμήσω ε? Η παιδίατρος μ λέει ότι καλά κάνω κ αν μπορώ να το κάνω μέχρι 12 μηνών. 

Επίσης και κάτι άλλο που με ενδιαφέρει η μικρή μπουσουλαει φουλ δεν κρατιέται φοβάμαι να την αφήσω κάτω γιατί μερικές φορές χάνει την ισορροπία της κ φοβάμαι μην χτυπήσει. Την έχω πάνω στον καναπέ αλλά πρέπει να είμαι κ εγώ εκεί οπότε δεν μπορώ να κανω πολλές από τις δουλειές του σπιτιού. Μου είπαν πως η στρατα απαγορεύεται γιατί θα ήταν μια καλή λύση να πηγαίνει όπου θέλει και ν μ ακολουθεί με ασφάλεια. Τι άλλο μπορώ ν κάνω? Το πάρκο δν το θέλει ψάχνει τρόπους ν βγει. 

Θα συμφωνησω απολυτα με οσα σου εγραψε η @winspert!!Τα μωρα εχουν αναγκη την επαφη για να νιωθουν ασφαλεια...σιγουρα υπαρχουν κι αυτες οι περιπτωσεις που το μωρο το παιρνει ο υπνος εκει που παιζει ή νανουριζεται μονο του στην κουνια, αλλα νομιζω οτι τα περισσοτερα μωρα δεν ειναι ετσι και δυσκολευονται με τον υπνο. Ο δικος μου απο την 2η εβδομαδα οποτε ξεκινησαν οι κολικοι, ηταν μονιμως πανω μας. Μεγαλωνοντας, καταφεραμε να κοιμαται ξαπλωμενος διπλα μου θηλαζοντας, ενω ποτε δεν εχει κοιμηθει στην κουνια του. Σπανια ομως να ξαπλωσουμε και να τον παρει ο υπνος κατα το θηλασμο. Συνηθως, τον κουναω περα δωθε στο δωματιο με νανουρισματα. Το ιδιο κανει και η μαμα μου που τον προσεχει οταν ειμαι στη δουλεια, με τη μονη διαφορα οτι μ' εκεινη οταν κοιμηθει και τον βαλει στο κρεβατι, συνεχιζει τον υπνο του, ενω μ' εμενα ψαχνει να θηλασει. Νομιζω παντως οτι δεν υπαρχουν σωστα και λαθη, το θεμα ειναι να καταλαβαινουμε τις αναγκες του παιδιου μας και να βρισκουμε τροπους που να λειτουργουν στην πραξη...οι θεωριες ειναι για να λεγονται!Μεγαλωνουν και αλλαζουν τοσο γρηγορα αλλωστε...εγω στις αρχες επι 2 μηνες κοιμομουν καθιστη στο κρεβατι με το μωρο πανω μου και "γκρινιαζα"...τωρα σκεφτομαι καποιες φορες ποσο θα ηθελα να κοιμηθουμε οπως τοτε αλλα το αγορακι μου εχει μεγαλωσει πλεον και δεν βολευεται οπως οταν ηταν μικρουλης...Οσο για το μπουσουλημα, αν και δεν εχω εμπειρια γιατι ο δικος μου ουτε καν, νομιζω οτι απλα αντι να σε ακολουθει εκεινη, θα την ακολουθεις εσυ ωστε να μη χτυπησει χαχα!Οι δουλειες δε θα γινονται βεβαια αλλα εγω τουλαχιστον εχω συμβιβαστει πλεον με αυτο...βασικα εχω καταληξει να τα κανω ολα το βραδυ αφου κοιμηθει.

[Joann]

Κορίτσια σέβομαι τις απόψεις σας και τις κατανοώ. Όμως... Έχετε σκεφτεί αν είχατε δύο,τρία, τέσσερα παιδιά αν θα μπορούσατε να τα κοιμίζετε πάνω σας, να κρατούν το στήθος σας για πιπίλα όσο θέλουν; Να κοιμούνται στο κρεβάτι σας; Ακόμα και αν δε θελατε να τους χαλάσετε κανένα χατίρι δεν θα μπορούσατε. Αυτά τα παιδιά θα είχαν στερηθεί πιστεύετε τη μαμά τους ή την αγάπη; 

Ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο χωρίς να γνωρίζει τα όρια. Ζητάει συνεχως...Είναι θέμα επιβίωσης. Η δουλειά της μητέρας είναι να προσπαθήσει χωρίς να του στερήσει την αγάπη να του μάθει τα όρια. Να το κάνει ανεξάρτητο και δυνατό. Τα μωρά δεν γνωρίζουν πως να κοιμηθούν μόνα τους εμείς δεν πρέπει να τους μάθουμε; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από εξαρτημένα παιδιά... Έχετε σκεφτεί ποτέ μήπως είναι δική μας η ανάγκη να κοιμούνται πάνω μας τα παιδιά και όχι δική τους;

έχω φίλες που μου λένε ότι θέλουν τα παιδιά τους να είναι γύρω από το φουστάνι τους όσο είναι μικρά. Είναι η ανάγκη του παιδιού αυτή;

Αν είχα κάνει ένα παιδί ίσως να ειχα άλλη άποψη αλλά ως μητέρα διδύμων που τα μεγαλώνω μόνη μου με τον άντρα μου κάνω ότι καλύτερο μπορώ για αυτά. Αφιερωσα πολλά μεσημέρια, βράδια για να τα μάθω να κοιμούνται στο δωμάτιο τους. Ελπίζω να μην τους στερησα την αγάπη αλλά από όταν γεννήθηκαν ήταν προτεραιότητά μου ο ύπνος τους γιατί είχαμε καταντήσει ζόμπι και οι δύο από την αϋπνία. Τώρα είμαστε όλοι πιο χαρούμενοι και πιο ξεκούραστοι! 

 

 

[winspert]

Just now, Joann είπε:

Κορίτσια σέβομαι τις απόψεις σας και τις κατανοώ. Όμως... Έχετε σκεφτεί αν είχατε δύο,τρία, τέσσερα παιδιά αν θα μπορούσατε να τα κοιμίζετε πάνω σας, να κρατούν το στήθος σας για πιπίλα όσο θέλουν; Να κοιμούνται στο κρεβάτι σας; Ακόμα και αν δε θελατε να τους χαλάσετε κανένα χατίρι δεν θα μπορούσατε. Αυτά τα παιδιά θα είχαν στερηθεί πιστεύετε τη μαμά τους ή την αγάπη; 

Ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο χωρίς να γνωρίζει τα όρια. Ζητάει συνεχως...Είναι θέμα επιβίωσης. Η δουλειά της μητέρας είναι να προσπαθήσει χωρίς να του στερήσει την αγάπη να του μάθει τα όρια. Να το κάνει ανεξάρτητο και δυνατό. Τα μωρά δεν γνωρίζουν πως να κοιμηθούν μόνα τους εμείς δεν πρέπει να τους μάθουμε; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από εξαρτημένα παιδιά... Έχετε σκεφτεί ποτέ μήπως είναι δική μας η ανάγκη να κοιμούνται πάνω μας τα παιδιά και όχι δική τους;

έχω φίλες που μου λένε ότι θέλουν τα παιδιά τους να είναι γύρω από το φουστάνι τους όσο είναι μικρά. Είναι η ανάγκη του παιδιού αυτή;

Αν είχα κάνει ένα παιδί ίσως να ειχα άλλη άποψη αλλά ως μητέρα διδύμων που τα μεγαλώνω μόνη μου με τον άντρα μου κάνω ότι καλύτερο μπορώ για αυτά. Αφιερωσα πολλά μεσημέρια, βράδια για να τα μάθω να κοιμούνται στο δωμάτιο τους. Ελπίζω να μην τους στερησα την αγάπη αλλά από όταν γεννήθηκαν ήταν προτεραιότητά μου ο ύπνος τους γιατί είχαμε καταντήσει ζόμπι και οι δύο από την αϋπνία. Τώρα είμαστε όλοι πιο χαρούμενοι και πιο ξεκούραστοι! 

 

 

Να σου ζήσουν κοπελα μου τα διδυμακια σου... Νομίζω περιμενεις κ τριτο ή εχω μπερδευτεί; Θα πω κ χιλιοστη φορα πως ο γραπτός λογος παρεξηγείται...Μαλλον δε διαβασες καλα αυτα που γραψαμε... Υπαρχει μια ταση οταν καποιος γραφει κατι αλλο απο αυτο που πιστευουμε ή κάνουμε εμεις να αμυνόμαστε με μερικη επιθεση... Λοιπόν, όπως θα διαβασες,απευθυνομενοι κ μονο στην κοπελα που ρωταγε απλα την καθησυχασαμε πως δεν κανει τιποτα λαθος...Τα μωρα δεν έρχονται στον κοσμο ανεξαρτητα...Βασικα ειναι το μονο ον το οποιο εξαρταται απο τη μαμα-γονεις...Κ οι αγκαλιες μεσα στην ανάπτυξη ειναι...Εμεις δεν κριναμε καποια μανα αν εχει μαθει στο παιδί της να κοιμάται μονο του...ισα ισα που καποιες φορές θα το ειχαμε αναγκη κ εμεις...Καλο είναι σε καθε οικογενεια να γινεται αυτο που εξυπηρετεί την οικογένεια κ την καλύπτει...Αυτο της ειπαμε...Οτι δεν είναι λαθος αυτο που κανει...Λαθος είναι να κανει αυτο που πιστευουν οι αλλοι σωστο...Τωρα αν σε κουραζει μια κατασταση είναι αλλο θεμα.Δεν μιλαμε σε περιπτώσεις δυο ή πολλων παιδιων...Μιλαμε οταν εχεις ενα...Εχω δοκιμασει κ εγω να τον μαθω να κοιμάται μονος του αλλα ποτε μα ποτε δεν θα κανω αυτη τη μεθοδο που τη θεωρω απαράδεκτη,να κλαιει το μωρό μέχρι να το παρει ο υπνος για να μαθει...Ανεξαρτητο γινεται ενα παιδι στην πορεια...Δεν χρειάζεται να κανουμε ανεξαρτητα μωρα...δεν υπαρχουν ανεξάρτητα μωρα...Υπαρχουν πιο ευκολα.κ πιο δυσκολα ειτε στον ύπνο,ειτε στο φαγητό...ειτε σε οτιδήποτε αλλο...

Εσυ ως μητέρα διδυμων κανεις το καλύτερο που μπορεις κ αν κ λες οτι σεβεσαι τις αποψεις μας παρακατω λιγο το αναιρεις...Δεν υπαρχει λαθος κ σωστο στο μεγάλωμα των παιδιων(εκτος απο τα χτυπητα)...Υπαρχουν δυάδες,ομαδες-οικογενειες που βρισκουν τους ρυθμους τους κ κανουν το καλύτερο που μπορουν... Υπάρχουν μωρα που εχουν αυτα αναγκη κ οχι απαραίτητα η μητέρα οπως λες να νιωθουν την επαφη για να ηρεμούν κ υπαρχουν κ μωρα που θελουν την κουνια τους κ την απλα τους...Αυτο...

Τα παιδια που εχουν παρει πολλη αγαπη κ πολλες αγκαλιες στην τρυφερή αυτη ηλικια γίνονται πιο ανεξάρτητα στην πορεια...Κ για να μην παρεξηγηθω δεν υπονοοω σε καμια περίπτωση οτι εσυ δεν τους έδωσες,ετσι;.Ειπαμε...η καθεμια κανει το καλύτερο που μπορεί αναλογα το παιδι που εχει κ τις καταστασεις που επικρατούν...

Κ παλι να σου ζησουν τα παιδακια σου...Καλημερα...

[Clue]

12 hours ago, Marina K. said:

Καλησπέρα. Είμαι καινούργια εδώ. Έχω μια μπεμπούλα που γεννήθηκε 17 Οκτωβρίου 2 βδομάδες πριν την Π.Η.Τ.

Γενικά είναι πολύ καλό μωράκι και συνεργασιμη. Περάσαμε κολικούς μέχρι τον 5ο σχεδόν που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά πέρασε δεν το θυμάμαι καν πλέον. Με το φαγητό της δόξα το θεό δεν υπάρχει κανένα θέμα τα τρώει όλα οτι καινούργιο και να μπει στην διατροφή της αν και οι κρεατοσουπες μας πήραν κάνα μήνα για να τις φάει και τώρα μόνο με το γιαούρτι της έχουμε ένα θέμα αλλά θα το ξεπεράσουμε έχουμε επιλογές πλεον. Αυτό που ήθελα να μάθω είναι με ποιον τρόπο κοιμούνται τ μωρακια σας. Εγώ επειδή την είχα συνέχεια αγκαλιά λόγο κολικων μάλλον έμαθε έτσι και τώρα κάθε φορά που είναι να κοιμηθεί την κουνάω στην αγκαλιά μου. Όλοι μου λένε ότι είναι λάθος αλλά μια φορά προσπάθησα να την αφήσω να κοιμηθεί μόνη της και δεν μπορούσε την λυπήθηκα την σήκωσα κ κοιμήθηκε αμέσως πάνω μου. Εσείς τι κάνετε με αυτό το θέμα? Είναι όντως λάθος αυτό που κάνω? Δεν την έχω πάει ακόμα στην κούνια φοβάμαι ν την πάω δεν θέλω είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή αλλά ο άντρας μ ξεκίνησε να δουλεύει βραδινές βάρδιες και την ξανά έφερα δυπλα μου στο λίκνο που πλέον δν χωράει το μωράκι. Πρέπει να το τολμήσω ε? Η παιδίατρος μ λέει ότι καλά κάνω κ αν μπορώ να το κάνω μέχρι 12 μηνών. 

Επίσης και κάτι άλλο που με ενδιαφέρει η μικρή μπουσουλαει φουλ δεν κρατιέται φοβάμαι να την αφήσω κάτω γιατί μερικές φορές χάνει την ισορροπία της κ φοβάμαι μην χτυπήσει. Την έχω πάνω στον καναπέ αλλά πρέπει να είμαι κ εγώ εκεί οπότε δεν μπορώ να κανω πολλές από τις δουλειές του σπιτιού. Μου είπαν πως η στρατα απαγορεύεται γιατί θα ήταν μια καλή λύση να πηγαίνει όπου θέλει και ν μ ακολουθεί με ασφάλεια. Τι άλλο μπορώ ν κάνω? Το πάρκο δν το θέλει ψάχνει τρόπους ν βγει. 

Καλημέρα!

Θα σου απαντήσω πρώτα για την κίνηση. Έχω πάρει παζλ για το πάτωμα και προστατευτικό αφρολέξ που έχω βάλει γύρω γύρω στο τραπεζάκι και στα κάτω ράφια της βιβλιοθήκης. Κάθομαι κι εγώ μαζί της στο πάτωμα και την αφήνω να μπουσουλάει, να πιάνεται και να σηκώνεται μόνη της. Στις αρχές δυσκολευόταν και πολλές φορές με "έσωσε" το προστατευτικό. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο σίγουρη η κίνησή της, οπότε και νιώθω κι εγώ πιο άνετα να πηγαίνουμε και στο υπόλοιπο σπίτι. Δουλειές θα κάνω είτε με τη μικρή στο μάρσιπο, είτε στο καρεκλάκι φαγητού.

Σε σχέση με τον ύπνο είχαμε ξεκινήσει πολύ καλά στην αρχή! Την ημέρα κάποιες φορές αγκαλιά και κάποιες όταν κοιμόταν την άφηνα στο πορτ μπεμπέ ή στην κούνια. Το βράδυ κοιμόταν στην κούνια της και μάλιστα γύρω στους 4 μήνες κοιμόταν 7ωρα σερί.

Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Από τους 4 μήνες άρχισε πάλι να μειώνει το σερί του ύπνου με αποκορύφωμα ένα άλμα γύρω στους 6 όπου ξύπναγε κάθε μία ώρα. Εκείνο το διάστημα δεν άντεξα και ξεκίνησα συγκοίμιση. Πλέον έχουμε ενώσει το κρεβάτι της με το δικό μας και κοιμόμαστε εκεί. Πολύ πιο ξεκούραστα για εμένα που θηλάζω ακόμα. Βέβαια τώρα κάνει 2 4ωρα σίγουρα. Ίσως θα μπορουσα να δοκιμάσω πάλι να την κοιμίζω στην κούνια της. Αλλά έχω δει τη γλύκα της συγκοίμισης και δυσκολεύομαι να το αλλάξω πάλι. Γλύκα γιατί είναι πιο ξεκούραστο για μένα... Θα ήθελα όμως να κοιμάται μόνη της ιδανικά. Αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη για να το προσπαθήσω.

Μέχρι το έτος λένε ότι καλό είναι να κοιμάται το παιδί στο ίδιο δωμάτιο με τους γονείς του. Από εκεί και πέρα το πως θα γίνει αυτό έχει να κάνει με την κάθε οικογένεια. Δε θα σου πω τι είναι λάθος και τι σωστό. Στην τελική ο καθένας και η κάθεμία από εμάς πιστεύει ότι αυτό που κάνει ο ίδιος/η ίδια είναι το σωστό. Δεν ξέρω αν υπάρχει αντικειμενικό σωστό. Μάλλον αυτό που βολεύει εσένα.

Σίγουρα το "άγχος αποχωρισμού" δεν το έχουν μόνο τα παιδιά. Το έχουμε κι εμείς.  Απλά προσπαθούμε όλοι να το δουλέψουμε στους ρυθμούς που μας ταιριάζουν. Τα παιδιά είτε σταδιακά είτε απότομα θα μας αποχωριστούν. Για τον ύπνο, για το σχολείο, για το Πανεπιστήμιο χαχα

Άλλοι προσπαθούν και το κάνουν με εκπαίδευση νωρίτερα, άλλοι καθοδηγούμενα και ομαλά, άλλοι αφήνουν το παιδί να νιώσει έτοιμο. Είτε αυτό λέγεται θηλασμός, είτε αλεσμένα, είτε ύπνος μόνο του, είτε στο δωμάτιό του.

Δεν είμαι εδώ για να κρίνω καμία απόφαση. Μόνο να καταθέσω τη δικιά μου εμπειρία για να μπορέσει ίσως κάποια/ος να ταυτιστεί.

[Joann]

πρίν από 58 λεπτά , winspert είπε:

Να σου ζήσουν κοπελα μου τα διδυμακια σου... Νομίζω περιμενεις κ τριτο ή εχω μπερδευτεί; Θα πω κ χιλιοστη φορα πως ο γραπτός λογος παρεξηγείται...Μαλλον δε διαβασες καλα αυτα που γραψαμε... Υπαρχει μια ταση οταν καποιος γραφει κατι αλλο απο αυτο που πιστευουμε ή κάνουμε εμεις να αμυνόμαστε με μερικη επιθεση... Λοιπόν, όπως θα διαβασες,απευθυνομενοι κ μονο στην κοπελα που ρωταγε απλα την καθησυχασαμε πως δεν κανει τιποτα λαθος...Τα μωρα δεν έρχονται στον κοσμο ανεξαρτητα...Βασικα ειναι το μονο ον το οποιο εξαρταται απο τη μαμα-γονεις...Κ οι αγκαλιες μεσα στην ανάπτυξη ειναι...Εμεις δεν κριναμε καποια μανα αν εχει μαθει στο παιδί της να κοιμάται μονο του...ισα ισα που καποιες φορές θα το ειχαμε αναγκη κ εμεις...Καλο είναι σε καθε οικογενεια να γινεται αυτο που εξυπηρετεί την οικογένεια κ την καλύπτει...Αυτο της ειπαμε...Οτι δεν είναι λαθος αυτο που κανει...Λαθος είναι να κανει αυτο που πιστευουν οι αλλοι σωστο...Τωρα αν σε κουραζει μια κατασταση είναι αλλο θεμα.Δεν μιλαμε σε περιπτώσεις δυο ή πολλων παιδιων...Μιλαμε οταν εχεις ενα...Εχω δοκιμασει κ εγω να τον μαθω να κοιμάται μονος του αλλα ποτε μα ποτε δεν θα κανω αυτη τη μεθοδο που τη θεωρω απαράδεκτη,να κλαιει το μωρό μέχρι να το παρει ο υπνος για να μαθει...Ανεξαρτητο γινεται ενα παιδι στην πορεια...Δεν χρειάζεται να κανουμε ανεξαρτητα μωρα...δεν υπαρχουν ανεξάρτητα μωρα...Υπαρχουν πιο ευκολα.κ πιο δυσκολα ειτε στον ύπνο,ειτε στο φαγητό...ειτε σε οτιδήποτε αλλο...

Εσυ ως μητέρα διδυμων κανεις το καλύτερο που μπορεις κ αν κ λες οτι σεβεσαι τις αποψεις μας παρακατω λιγο το αναιρεις...Δεν υπαρχει λαθος κ σωστο στο μεγάλωμα των παιδιων(εκτος απο τα χτυπητα)...Υπαρχουν δυάδες,ομαδες-οικογενειες που βρισκουν τους ρυθμους τους κ κανουν το καλύτερο που μπορουν... Υπάρχουν μωρα που εχουν αυτα αναγκη κ οχι απαραίτητα η μητέρα οπως λες να νιωθουν την επαφη για να ηρεμούν κ υπαρχουν κ μωρα που θελουν την κουνια τους κ την απλα τους...Αυτο...

Τα παιδια που εχουν παρει πολλη αγαπη κ πολλες αγκαλιες στην τρυφερή αυτη ηλικια γίνονται πιο ανεξάρτητα στην πορεια...Κ για να μην παρεξηγηθω δεν υπονοοω σε καμια περίπτωση οτι εσυ δεν τους έδωσες,ετσι;.Ειπαμε...η καθεμια κανει το καλύτερο που μπορεί αναλογα το παιδι που εχει κ τις καταστασεις που επικρατούν...

Κ παλι να σου ζησουν τα παιδακια σου...Καλημερα...

Σκοπός μου με αυτό το μήνυμα ήταν να δώσω και μια άλλη οπτική των πραγμάτων...μιας μητέρας με παραπάνω από ένα παιδιά που δεν είναι λιγότερο καλή μητέρα. Δεν απευθύνθηκα σε κανεναν προσωπικά. Όλες οι μητέρες θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους.

Τώρα όσον αφορά στις λέξεις άμυνα, επίθεση, κριτική λυπάμαι που τις έλαβα.

Επεξεργάστηκαν 8 Ιουλίου,2020 by Joann

[Marina K.]

Just now, Clue είπε:

Καλημέρα!

Θα σου απαντήσω πρώτα για την κίνηση. Έχω πάρει παζλ για το πάτωμα και προστατευτικό αφρολέξ που έχω βάλει γύρω γύρω στο τραπεζάκι και στα κάτω ράφια της βιβλιοθήκης. Κάθομαι κι εγώ μαζί της στο πάτωμα και την αφήνω να μπουσουλάει, να πιάνεται και να σηκώνεται μόνη της. Στις αρχές δυσκολευόταν και πολλές φορές με "έσωσε" το προστατευτικό. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο σίγουρη η κίνησή της, οπότε και νιώθω κι εγώ πιο άνετα να πηγαίνουμε και στο υπόλοιπο σπίτι. Δουλειές θα κάνω είτε με τη μικρή στο μάρσιπο, είτε στο καρεκλάκι φαγητού.

Σε σχέση με τον ύπνο είχαμε ξεκινήσει πολύ καλά στην αρχή! Την ημέρα κάποιες φορές αγκαλιά και κάποιες όταν κοιμόταν την άφηνα στο πορτ μπεμπέ ή στην κούνια. Το βράδυ κοιμόταν στην κούνια της και μάλιστα γύρω στους 4 μήνες κοιμόταν 7ωρα σερί.

Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Από τους 4 μήνες άρχισε πάλι να μειώνει το σερί του ύπνου με αποκορύφωμα ένα άλμα γύρω στους 6 όπου ξύπναγε κάθε μία ώρα. Εκείνο το διάστημα δεν άντεξα και ξεκίνησα συγκοίμιση. Πλέον έχουμε ενώσει το κρεβάτι της με το δικό μας και κοιμόμαστε εκεί. Πολύ πιο ξεκούραστα για εμένα που θηλάζω ακόμα. Βέβαια τώρα κάνει 2 4ωρα σίγουρα. Ίσως θα μπορουσα να δοκιμάσω πάλι να την κοιμίζω στην κούνια της. Αλλά έχω δει τη γλύκα της συγκοίμισης και δυσκολεύομαι να το αλλάξω πάλι. Γλύκα γιατί είναι πιο ξεκούραστο για μένα... Θα ήθελα όμως να κοιμάται μόνη της ιδανικά. Αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη για να το προσπαθήσω.

Μέχρι το έτος λένε ότι καλό είναι να κοιμάται το παιδί στο ίδιο δωμάτιο με τους γονείς του. Από εκεί και πέρα το πως θα γίνει αυτό έχει να κάνει με την κάθε οικογένεια. Δε θα σου πω τι είναι λάθος και τι σωστό. Στην τελική ο καθένας και η κάθεμία από εμάς πιστεύει ότι αυτό που κάνει ο ίδιος/η ίδια είναι το σωστό. Δεν ξέρω αν υπάρχει αντικειμενικό σωστό. Μάλλον αυτό που βολεύει εσένα.

Σίγουρα το "άγχος αποχωρισμού" δεν το έχουν μόνο τα παιδιά. Το έχουμε κι εμείς.  Απλά προσπαθούμε όλοι να το δουλέψουμε στους ρυθμούς που μας ταιριάζουν. Τα παιδιά είτε σταδιακά είτε απότομα θα μας αποχωριστούν. Για τον ύπνο, για το σχολείο, για το Πανεπιστήμιο χαχα

Άλλοι προσπαθούν και το κάνουν με εκπαίδευση νωρίτερα, άλλοι καθοδηγούμενα και ομαλά, άλλοι αφήνουν το παιδί να νιώσει έτοιμο. Είτε αυτό λέγεται θηλασμός, είτε αλεσμένα, είτε ύπνος μόνο του, είτε στο δωμάτιό του.

Δεν είμαι εδώ για να κρίνω καμία απόφαση. Μόνο να καταθέσω τη δικιά μου εμπειρία για να μπορέσει ίσως κάποια/ος να ταυτιστεί.

Καλημέρα. Να σου ζήσει το μωράκι σου. 

Είδα αυτά τα παζλ πρόσφατα και θα της τα πάρω και εγώ για αρχή κ βλέπουμε. Κ εγώ Ν δυναμώσει λίγο ακόμα θέλω για να είμαι πιο σίγουρη. 

Ααα είχατε πολλές αλλαγές στον ύπνο εσείς, εμείς απο 2 μηνών δν ήθελε Ν την ξυπνάω να την ταΐζω κ από τότε το πάει σερί απλά ξυπνάει πολύ νωρίς μερικές φορές. Μπράβο σου που θηλάζεις πάντως είναι πολύ καλό. Εκεί που έχω καταλήξει εγώ είναι πως θα το πάω όπως πάει τόσο καιρό εκείνη αλλάζει το πρόγραμμα θα την αφήσω να δω που θα το πάει. Σήμερα έκανα την κίνηση μέσα στν μέρα να την κοιμιζω στ δωμάτιο της που το έχει δει ελάχιστα. Το σπίτι μας εχει 2 ορόφους κάτι που δεν είναι καθόλου βολικό τώρα με το μωρό και δν την έχω αφήσει σχεδόν καθόλου στο δωμάτιο. Θα κάνω κάποιες μικρό αλλαγές κ βλέπουμε. 

[winspert]

Just now, Joann είπε:

Σκοπός μου με αυτό το μήνυμα ήταν να δώσω και μια άλλη οπτική των πραγμάτων...μιας μητέρας με παραπάνω από ένα παιδιά που δεν είναι λιγότερο καλή μητέρα. Δεν απευθύνθηκα σε κανεναν προσωπικά. Όλες οι μητέρες θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους.

Τώρα όσον αφορά στις λέξεις άμυνα, επίθεση, κριτική λυπάμαι που τις έλαβα.

Αμα διαβασεις ξανα το μνμ σου θα δεις οτι ειχε λιγο απ ολα αυτα που σου εγραψα...Κατανοω πληρως αυτο που λες κ αξιζεις συγχαρητήρια ως μαμα διδυμων ετσι κ αλλιως...Εδω με ενα κ πελαγωνουμε καποιες φορες...Μιλησες για ανεξαρτησια κ αμυνθηκες λέγοντας πως η μανα που μαθαινει το μωρό της να κοιμάται μονο του δεν ειναι λιγοτερο καλη μανα...Εμεις δεν υπονοησαμε καν κατι τετοιο...Η κοπελα ρωταει αν με το ενα παιδι που εχει κανει κατι λαθος.Κ η απάντηση φυσικα ειναι οτι δεν υπάρχουν λαθη κ σωστα αλλα απλα καθε μανουλα προσπαθει να κανει το καλύτερο που μπορεί...