ΤΟ MARIADI ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΑΚΙ ΤΗΣ!!!

[NADIMOR]

Κοριτσάκι μου, τις πιο θερμές ευχές μου για τον άγγελο που κρατάς αγκαλίτσα!!!!...Κάθε ευτυχία στο σπίτι σας!!!Καλά κουράγια και σε περιμένουμε!!!:grin:

[elina1978]

εχεις το μωρο επιτελους στην αγκαλια σου!παντα να εισαι τοσο ευτυχισμενη οσο τωρα.να σου ζησει μεσα απο την καρδια μου.καμια λεπτομερια θα μαθουμε?

[mariadi]

σας ευχαριστω καθε εναν προσωπικα για τις ευχες σας κ πανω απ' ολα το Ματινακι που μου ανοιξε θεμα! γεννησα την παρασκευη 11/02/2011 το ονειρακι μου, βαρους μολις 2200!! ειμαι πολυ ευτυχισμενη...

για οσους ζητησαν λεπτομερειες, οριστε......

πεμπτη 10 φεβρουαριου 9.15

καθως καθομουν στον καναπε, μετα απο εναν πολυ ωραιο υπνο, νιωθω κατι να τρεχει. παω στην τουαλετα κ ημουν μουσκεμα κ δεν μπορουσα να συγκρατησω τον χειμμαρο που ειχε ξεκινησει... νερα κ αιματακι να τρεχουν! δεν αγχωθηκα, παραδοξως, κ αρχισα να κανω τηλεφωνα. πηρα τον αντρα μου, την γυναικολογο μου κ την μαια. μεχρι να ερθει ο Γ. εκανα ενα μπανακι κ ετοιμαστηκα. φευγουμε για το αλεξανδρας κ με βαζουν στο nst. καθολου πονοι, ουτε συσπασεις. μου κανουν εισαγωγη κ παρακολουθηση με το nst. δεν φαινοταν να εξελισσεται κατι, οποτε μου ειπαν οτι αν δεν με πιασουν οι πονοι μεχρι το βραδυ, στις 2 τα ξημερωματα θα μου εβαζαν το πρωτο χαπακι για την προκληση. στο μεταξυ, συνεχιζω ολη την ημερα να χανω νερα! πολυ εκνευριστικο!!! κατα τις 22.00 αρχιζω να ποναω. μεχρι τις 4.30 το πρωι, εκανα καποιες συπσασεις 60αρες ανα 6λεπτο κ μετα επεσαν 4αρες ανα 3,5-4 λεπτα. κατ' επεκτασιν, δεν μου εβαλαν το χαπι, αφου φαινοταν να εξελισσεται ο τοκετος!

παρασκευη 11 φεβρουαριου 9.30

αφου οι πονοι κ οι συσπασεις εχουν σταματησει, μπαινει το πρωτο χαπακι. η γιατρος μου ειπε οτι αν χρειαζοταν θα βαζαμε αλλο ενα στις 15.30 κ ισως κ ενα τριτο στις 21.30. απο τις 9.30 μεχρι τις 15.30, ουτε πονος, ουτε ενοχληση, ουτε τιποτα!!!! στις 15.30 ερχεται η γυανικολογος μου για το δευτερο χαπι. εκει τοτε ανακαλυπτει οτι το πρωτο χαπι δεν το εχει απορροφησει ο οργανισμος κ ειναι ατοφιο μεσα!!!!!!! τοτε λιωνει το πρωτο χαπι μαζι με το δευτερο....... μετα απο 30-40 λεπτα ξεκινανε πονακια! οσο περνουσε η ωρα αυξανοντουσαν... στις 19.30 αφου ειχα διαστολη 2 προς 3, με ανεβαζουν στην αιθουσα τοκετων. για καμια ωρα, πονουσα, αλλα ανεκτα τα πραγματα. μπορουσα να συνομιλω με την μαια μου κ ενιωθα σχετικα καλα! ερχεται λοιπον κ ο αναισθησιολογος να με ενημερωσει για την επισκληριδιο. Καθως μου λεει πως γινεται η επισκληριδιος, με καποια λογια μου, ερχομαστε σε μια κατασταση με το ιστορικο μου. παλιοτερα υπηρχε η υποψια για σκληρυνση κατα πλακας κ η επισκληριδιος ηταν αντενδειξη σε μια τετοια κατασταση, καθως μπορουσε να ξυπνησει την παθηση.... σοκ.......... ο αναισθησιολογος δεν επαιρνε την ευθυνη κ το αφησε πανω μου.... φυσικα εγω δεν μπορουσα να ριψοκινδυνευσω.... οποτε αποφασιζω να μην κανω επισκληριδιο... η αληθεια ειναι οτι απογοητευτηκα λιγο...

μετα αρχιζουν οι "καλοι" πονοι.... καποια στιγμη, δεν αντεχα αλλο, ειχα κουραστει... μου κανουν πεθιδινη κ με βαζουν στο οξυγονο.... ειχα κουραστει απο τον πονο, δεν μπορουσα να νοιξω τα ματια μου, ζαλιζομουν, ειχα ταση για λιποθυμια, ζεσταινομουν... αρχισα να βγαζω την μασκα οξυγονου κ ακουω την γυναικολογο μου να μου λεει οτι πρεπει να παρω βαθιες ανασες για να οξυγονωσω το μωρο, γιατι εχανε τους παλμους του..... καποια στιγμη ανοιγω τα ματια μου κ βλεπω ενα παγωμενο βλεμμα, να ψαχνει απεγνωσμενα με το nst να βρει τους παλμους του μωρου κ να μου φωναζουν να ανασαινω βαθια για το μωρο....

λιγο αργοτερα, νιωθω οτι θελω να ενεργηθω, οταν τους το ειπα μου ειπαν οτι ξεκινανε οι εξωθησεις. στην αρχη δεν μπορουσα να καταλαβω πως επρεπε να σπρωχνω κ εβαζα ολη την δυναμη στο προσωπο μου... ο μικρος εχανε ακομα τους παλμους του, ηταν τυλιγμενος με τον λωρο κ μετα απο 6 εξωθησεις, εβαλαν βεντουζα να τον τραβηξουν... εκει ενιωσα οτι με κοβουν στα 2.... επιτελους ακουσα το κλαμα του..... 2200γρ κ 45εκ. μια σταλιτσα ανθρωπακι που οταν μου τον ακουμπησαν στην αγκαλια μου κ του μιλησα με κοιταξε με τα γκριζογαλανα ματια του κ σταματησε το κλαμα.... ελιωσα.... ενιωσα την απολυτη ανακουφιση....

το ιδιο βραδυ μου τον κρατησαν στην θερμοκοιτιδα, λογω χαμηλου βαρους κ λογω της βεντουζας.

ειναι ενα κουκλι κοριτσια! ειναι ξανθουλης, με γκριζογαλανα ματακια κ κοκκινα υγρα χειλακια!!! ειναι ενα θαυμα ολο αυτο που ζω....

επιτελους κραταω το ονειρακι μου αγκαλια!!!!! οσο για το "σουσαμακι", τον φωναζω ετσι γιατι με τους υπερηχους για το βαρος του περιμενα ενα φρατζολακι, καπου στα 3 κιλα κ μου ηρθε ενα σουσαμακι, μολις 2200!!!!

αυτη ηταν η ιστορια μας, μαζι με ολα οσα μας ετυχαν κ κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης, εχω εναν μικρο αγωνιστη!!! ελπιζω να ειναι η Παναγια παντα διπλα του να τον προσεχει κ να του δινει δυναμη!!!