Cafe Ivf με δωρεά ωαρίων

[Rafaelatarzan]

@ dimitra 19

μπορείς  να μας πεις οτι θες κ για οσο θες...δεν υπαρχουν πιο " αρμόδιες " ςπο μας εδω μεσα για να σε βοηθήσουν...η καθε μοα με το τρόπο  της κ την γνώμη της...

 

[dimitra19]

Σας ευχαριστω όλες για τις συμβουλές.κ.την συμπαρασταση .

Ειλικρινα ειναι καταπληκτικο να σου συμπαραστεκονται " ξενοι " ανθρωποι.

Αν θελετε όμως ας το αφήσουμε για λιγο για τωρα γιατι δεν ειμαι κ πολύ καλά ...

Προσπαθω να τα διαχειριστώ όλα κ το συστημα εχει αρχισει να μπλοκάρει  !

Σας ευχαριστω κ πάλι 

[Rafaelatarzan]

Just now, dimitra19 είπε:

Σας ευχαριστω όλες για τις συμβουλές.κ.την συμπαρασταση .

Ειλικρινα ειναι καταπληκτικο να σου συμπαραστεκονται " ξενοι " ανθρωποι.

Αν θελετε όμως ας το αφήσουμε για λιγο για τωρα γιατι δεν ειμαι κ πολύ καλά ...

Προσπαθω να τα διαχειριστώ όλα κ το συστημα εχει αρχισει να μπλοκάρει  !

Σας ευχαριστω κ πάλι 

Να είσαι καλα εσυ κ μεις το κοβουμε εδω ...για οτι θελησεις ξερεις να μας βρεις...

μια αγκαλιά απο μας.

[Mary H]

Just now, dimitra19 είπε:

Σε χιλιοευχαριστω 

Πονεσε η ψυχη μου χθες που τα διαβασα ολα αυτα. Εσυ να μην ντρεπεσαι για τιποτα και κυριως για την επιλογη σου. Ολες εχουμε κανει επιλογες που μας εκαναν καποια στιγμη να αναρωτιομαστε. Το να μιλησεις με ειδικο ειναι αμεση αναγκη τωρα πιστευω για να σε στηριξει κυριως στο θεμα της σχεσης.

Διαβασα πριν λιγο οτι σου ζητησε συγνωμη. Κι αλλη φορα σε καταρρακωσε κ ξανα συγνωμη. Πρεπει να καταλαβει οτι η γλωσσα κόκαλα δεν εχει κ κοκαλα τσακιζει... Να του το πεις αυτο κι οτι δεν θα ανεχτεις αλλη φορα τις εκρηξεις του κ να το εννοεις. Αν συνεχισες μ αυτο τον ανθρωπο πρεπει να θεσεις ορια! Εγω δεν πιστευω οτι ο ανθρωπος αλλαζει κ το εχω δει σε πολλες σχεσεις. Η αποδεχεσαι αυτο που εχεις με την σκληροτητα του η προχωρας αποδεσμευμενη κ ελευθερη απο ατομα που σε πονανε...

Και ναι στο δυσκολο δρομο της εξωσωματικης ολοι περασαμε την κριση μας. Κι εμενα μετα τη δευτερη αποτυχια ηθελε να τα παρατησω γιατι φοβοταν για την υγεια μου κ τις ορμονες. Πατησαμε κ τον καυγα μας. Αλλα ειναι αλλο μια διαφωνια και μια αλλη φιλοσοφια ζωης απ το να δηλητηριαζεις τον αλλον ....Σ αυτο δεν πρεπει να ειμαστε ανεκτικες

Σορρυ τωρα το ειδα Δημητρουλα, θα σε αφησουμε να ηρεμησεις κ οτι θες εδω ειμαστε!Ελπιζουμε σε θετικη χοριακη πανω απ ολα!

[santibel]

καλημερα κοριτσια μου!

@dimitra19 κοριτσακι μου γλυκό διαβαζοντας  τη χθεσινη σου απογνωση θυμηθηκα πολύ τον εαυτό μου. εγω με τον πρωην συζυγο να σου πω πως, ημουν 2 ζωες και όχι μια, εννοώντας πως με γυρόφερνε απο το λύκειο, ισως και απο το γυμνάσιο. 

δυστυχως το μονοπατι τις υπογονιμότητας ειναι οτι πιο δυσκολο θα περπατησουμε. θα μετρηθουν αντοχες και ορια που δεν ξεραμε πως εχουμε και πολλές φορες να μην εχουμε κιολας. οι δικοι μας καυγαδες ηταν ομηρικοι, μαλωναμε για τα πάντα και πολλες φορες το λήγαμε με ασχημες κουβεντες που δεν ειχαμε φανταστει ποτε πως θα πουμε ο ενας στον αλλο. 

εμενα ο αντρας σου μου βγαζει μεγαλη ανυπομονησια να ξεκινησετε μια οικογενεια μαζι. δυστυχως δεν ξερει να διαχειριζεται τη μεγαλη του στεναχωρια και οπως ενα μικρο παιδι, μιας και οι αντρες φημιζονται στο οτι δεν μεγαλωνουν ποτε, γκρινιαζει και ψαχνει εναν αλλο φταιχτη. δε λεω πως ειναι σωστο απλα εγω αυτο καταλαβαινω συγκρινοντας με τη δική μου περιπτωση. 

κλεινοντας θα σου πω μια προσωπική εμπειρια, πριν λίγα χρόνια χασαμε τον αδερφο μου απο τροχαιο 17 χρονων. καταλαβαινεις ασφαλως ποσο μεγαλος πονος για του γονεις μου, ειναι μαζι απο τα 16 τους. ο πατερας μου μετα απο περιπου 1 χρόνο μου είπε πως θα πρεπε τα ζευγαρια που χανουν παιδί να χωρίζουν μετα. αντιλαμβάνεσαι ποσο σκληρά λογια πρεπει να ειπώθηκαν και πόσες ευθύνες αΛΛΑΞΑΝ στρατόπεδο πετώντας το μπαλάκο, δεν ρωτησα ποτε βεβαια. εκτοτε οι γονεις μου κοιμουνται σε χωρια δωματια. ειναι ακομα μαζι, αγαπημενοι, αλλα ποτε ξανά δεν κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεββάτι. και μιλάω για ηλικίες 47 και 58.

μετα την τελευταία μου απόβολή στον 9η εβδομάδα και αφου ειχαμε ακουσει και καρδουλα, θεωρησα πως μεγαλη ευθυνη εχει ο αντρας μου, του εριξα πολλές ευθυνες όπως και αυτός σε εμένα. ξεραμε  πως ειχε τελειωσει η ερωτική έλξη μεταξύ μας και δεν είχαμε αλλα κουραγια να μαζεψουμε τα κομμάτια μας. και καπου εκει τελειωσε ειρηνικά  οσο γινόταν, και αφου με χρεωσε όλα τα εξπδα του σπιτιου και οχι μόνο,αλλα αυτό ειναι μια αλλα κουβεντα, ξεφευγω του θεματος.

εκει που θελω να καταλήξω είναι με καθε αρνητικό τεστ η μια αποβολή ειναι σαν ενα πενθος για το ζευγαρι. θαμ κλαψουμε, θα ουρλίαξουμε, θα βρισουμε, θα τα βαλουμε με το θεο και πολλές φορες με το συντροφο μας που ειναι πιο κοντα και ευκολος στοχος να δεχτει τα πυρα, και φυσικά θα ψαξουμε τον ενοχο γιατι παντα σε μια τετοια περίπτωση καποιος πρεπει να φταιει. δεν λέω πως είναι σωστη η συμπεριφορά του, απλα την δικαιολογω στη μεγάλη του στεναχωρια.

θα κλεισω λέγοντας σου να κανετε ενα διάλλειμα, κανα μπανάκι, κανα τριημερο αν αντεχει η τσεπη. κανα κοκτειλ, λίγο χορό κατω απο το φεγγαρι. χαλαρωστε βρειτε τους εαυτού σας αγαπηθητε ξανα και παρτε μετα όποια αποφαση θα ναι αυτη. το χρωστας στον ευατό σου. και να μην ντρεπεσαι καθόλου, εχεις ηδη μια θεση στην καρδια μου και σου δινω μια ιντερνετική αγκαλία. 

Just now, Thia1985 είπε:

Εγώ σηκώθηκα αχάραγα, έχω γαστρεντερικες διαταραχές, είναι Κ λίγο το άγχος και πριν πέντε λεπτά έσκασαν μύτη οι μικρές, το μικρό μικρό ροζ μπλούζα, ασορτί πιπίλα, κίτρινο καυτό σορτσάκι Κ παραπονιάρικο κλάμα ώστε να μη μπει στο σχολικό!!! 

Έχω σκυλομετανιωσει που δε δήλωσα νηπιαγωγός η δασκάλα ενώ περνούσα. 

πω πω το κανω εικόνα και λιωνω !!!!! 

πραγμα που επίσης μετανιωνω με φαγαν τα οικονομικά και διευθυντικες θέσεις, αγχοι και βλακειες. 

συγκρίνονται με αυτες τις εικόνες??

και κατι ασχετο πατησα στο λαπτον κουμπιμ τυπου insert πουμετα οταν σβηνεις μια λέξη σβηνει την επομενη, αλλα δεν εχει κουμπι με αρχικα insert, ξερεις κανεις πως μπορει να το ονομαζει?

[k_elina54]

πρίν από 36 λεπτά , Thia1985 είπε:

Καλησπέρα. 

Πόσο χρονών είσαι? 

Είσαι Αθήνα η επαρχία? 

Εγώ Αθήνα γι αυτό σε ρωτώ. 

Μην συγκρίνεις... 

Εσύ έχεις δίπλα σου αυτόν τον άντρα και πρέπει αυτόν να αντιμετωπίσεις! 

Τον αγαπάς? 

Τον θέλεις? 

Είναι αγάπη αυτό που νιώθεις η συνήθεια? 

Λες ότι έχεις ανασφάλειες..... Ίσως αυτός να ναι ο λόγος που μένεις μαζί του το έχεις σκεφτεί αυτό? 

Εκείνος το βλέπει, να το ξέρεις. Δε βλέπει μια δυναμική γυναίκα δίπλα του που ξέρει τι θέλει, που πατάει Κ τι ζητάει!!! 

Ναι ναι αυτο φταίει.... Όχι ότι κάθε φορά σου... Την ψυχολογία. 

Κοπέλα μου τι εξετάσεις έχουν γίνει στο σπέρμα? 

Αν δε θες δημόσια μπορείς να μου το στείλεις σε πμ. 

Τhia1985 θεσσαλονικη μενω.αλλα για μια τετοια διαδικασια αν χρειαζοταν θα κατεβαινα αθηνα.και ειμαι 42 χρονων:)

[Thia1985]

Just now, santibel είπε:

καλημερα κοριτσια μου!

@dimitra19 κοριτσακι μου γλυκό διαβαζοντας  τη χθεσινη σου απογνωση θυμηθηκα πολύ τον εαυτό μου. εγω με τον πρωην συζυγο να σου πω πως, ημουν 2 ζωες και όχι μια, εννοώντας πως με γυρόφερνε απο το λύκειο, ισως και απο το γυμνάσιο. 

δυστυχως το μονοπατι τις υπογονιμότητας ειναι οτι πιο δυσκολο θα περπατησουμε. θα μετρηθουν αντοχες και ορια που δεν ξεραμε πως εχουμε και πολλές φορες να μην εχουμε κιολας. οι δικοι μας καυγαδες ηταν ομηρικοι, μαλωναμε για τα πάντα και πολλες φορες το λήγαμε με ασχημες κουβεντες που δεν ειχαμε φανταστει ποτε πως θα πουμε ο ενας στον αλλο. 

εμενα ο αντρας σου μου βγαζει μεγαλη ανυπομονησια να ξεκινησετε μια οικογενεια μαζι. δυστυχως δεν ξερει να διαχειριζεται τη μεγαλη του στεναχωρια και οπως ενα μικρο παιδι, μιας και οι αντρες φημιζονται στο οτι δεν μεγαλωνουν ποτε, γκρινιαζει και ψαχνει εναν αλλο φταιχτη. δε λεω πως ειναι σωστο απλα εγω αυτο καταλαβαινω συγκρινοντας με τη δική μου περιπτωση. 

κλεινοντας θα σου πω μια προσωπική εμπειρια, πριν λίγα χρόνια χασαμε τον αδερφο μου απο τροχαιο 17 χρονων. καταλαβαινεις ασφαλως ποσο μεγαλος πονος για του γονεις μου, ειναι μαζι απο τα 16 τους. ο πατερας μου μετα απο περιπου 1 χρόνο μου είπε πως θα πρεπε τα ζευγαρια που χανουν παιδί να χωρίζουν μετα. αντιλαμβάνεσαι ποσο σκληρά λογια πρεπει να ειπώθηκαν και πόσες ευθύνες αΛΛΑΞΑΝ στρατόπεδο πετώντας το μπαλάκο, δεν ρωτησα ποτε βεβαια. εκτοτε οι γονεις μου κοιμουνται σε χωρια δωματια. ειναι ακομα μαζι, αγαπημενοι, αλλα ποτε ξανά δεν κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεββάτι. και μιλάω για ηλικίες 47 και 58.

μετα την τελευταία μου απόβολή στον 9η εβδομάδα και αφου ειχαμε ακουσει και καρδουλα, θεωρησα πως μεγαλη ευθυνη εχει ο αντρας μου, του εριξα πολλές ευθυνες όπως και αυτός σε εμένα. ξεραμε  πως ειχε τελειωσει η ερωτική έλξη μεταξύ μας και δεν είχαμε αλλα κουραγια να μαζεψουμε τα κομμάτια μας. και καπου εκει τελειωσε ειρηνικά  οσο γινόταν, και αφου με χρεωσε όλα τα εξπδα του σπιτιου και οχι μόνο,αλλα αυτό ειναι μια αλλα κουβεντα, ξεφευγω του θεματος.

εκει που θελω να καταλήξω είναι με καθε αρνητικό τεστ η μια αποβολή ειναι σαν ενα πενθος για το ζευγαρι. θαμ κλαψουμε, θα ουρλίαξουμε, θα βρισουμε, θα τα βαλουμε με το θεο και πολλές φορες με το συντροφο μας που ειναι πιο κοντα και ευκολος στοχος να δεχτει τα πυρα, και φυσικά θα ψαξουμε τον ενοχο γιατι παντα σε μια τετοια περίπτωση καποιος πρεπει να φταιει. δεν λέω πως είναι σωστη η συμπεριφορά του, απλα την δικαιολογω στη μεγάλη του στεναχωρια.

θα κλεισω λέγοντας σου να κανετε ενα διάλλειμα, κανα μπανάκι, κανα τριημερο αν αντεχει η τσεπη. κανα κοκτειλ, λίγο χορό κατω απο το φεγγαρι. χαλαρωστε βρειτε τους εαυτού σας αγαπηθητε ξανα και παρτε μετα όποια αποφαση θα ναι αυτη. το χρωστας στον ευατό σου. και να μην ντρεπεσαι καθόλου, εχεις ηδη μια θεση στην καρδια μου και σου δινω μια ιντερνετική αγκαλία. 

πω πω το κανω εικόνα και λιωνω !!!!! 

πραγμα που επίσης μετανιωνω με φαγαν τα οικονομικά και διευθυντικες θέσεις, αγχοι και βλακειες. 

συγκρίνονται με αυτες τις εικόνες??

και κατι ασχετο πατησα στο λαπτον κουμπιμ τυπου insert πουμετα οταν σβηνεις μια λέξη σβηνει την επομενη, αλλα δεν εχει κουμπι με αρχικα insert, ξερεις κανεις πως μπορει να το ονομαζει?

Κορίτσι μου έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Χρειάζονται τα διαλείμματα στη σχέση, μια βόλτα, ένα μπάνιο, κάτι που να σε απομακρύνει από τα άγχη. 

Εγώ το έχω γράψει Κ παλιότερα, Ο άντρας μου στεναχωριέται πάρα πολύ που δεν έχουμε παιδι, μάλιστα κάθε αποτυχία του στοίχιζε πολύ περισσότερο από ότι σε εμένα Κ το θέλω σα τρελή, μπορείς λοιπόν να φανταστείς την απογοήτευση του Κ τη δική μου που είχα τη στεναχώρια μου κι έπρεπε να τον στηρίξω κιόλας γιατί πολύ απλά δε μπορούσε να το διαχειριστεί. Να πενθησει Κ να με παρηγορήσει ταυτόχρονα . Ήξερα πολύ καλά πως με αγαπούσε, πονούσε όμως Κ πονούσε πολύ. 

Όλη αυτή η κατάσταση άλλαξε με πολύ υπομονή από την πλευρά μου, κατανόηση κι αγάπη. 

Αυτή τη φορά που αποτύχαμε με τη δωρεά, πίστευα ότι θα το έπαιρνε πολύ βαριά όμως το πήρε λιγότερο βαριά από κάθε αλλά φορά. Με πήρε την επόμενη ημέρα Κ βγήκαμε για καφέ, δε με άφησε  λεπτό να στεναχωρηθώ, μη σου πω δευτερόλεπτο. Πήγε κι έκλαψε μόνος του, εμένα όμως δε μου είπε τπτ, το έμαθα από αλλού. 

Κάθε μέρα από εκείνη την ημέρα μου λέει ότι έχω τραβήξει τρελή ταλαιπωρία που τρέχω στους γιατρούς κι αποτέλεσμα μηδέν. Κάθε μέρα, κανονίζει τα πλάνα του ΣΚ που δε δουλεύει Κ πάμε βόλτες, συζητάμε για άσχετα πραγματα,περναμε καλά. Χθες όταν απογοητεύτηκα μου φώναξε Κ μου πε είμαστε η δεν είμαστε μαχητές?? 

Και έχει δίκιο. 

Η υπογονιμοτητα τσακίζει τα ζευγάρια, τα ματώνει ψυχολογικά Κ οικονομικά. Κι όχι απλά τα ματώνει αλλά είναι σα να υπάρχει μονίμως μια βελόνα που σταματά δευτερόλεπτα, νιώθεις ότι τελειωσε ξανά  πάλι το τσίμπημα. 

Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια αλλά του γιατρού μου όταν του είπαμε πως πια δεν αντέχουμε άλλες αποτυχίες. 

Συμφωνώ σε κάθε τι που έγραψες.

Όσο για τις μικρές, το έχω πει Κ το ξαναλέω, με γλίτωσαν από την κατάθλιψη Κ σε αυτές οφείλεται το πείσμα μου!!! 

Just now, k_elina54 είπε:

 

Κάτι πάτησες λάθος???

[myrainbowboy]

Καλημέρα κορίτσια!

@dimitra19 εύχομαι πρώτα από όλα να είσαι καλά από εδώ και πέρα και τα αρνητικά στη ζωή σου να ανατραπούν! Συμφωνώ με τα περισσότερα κορίτσια, αλλά όπως είπες σ' αφήνουμε να ηρεμήσεις και να τα σκεφτείς όλα πιο καθαρά...

Ήθελα τη γνώμη σας γιατί έχω μπει σε σκέψεις τελευταία...

Εν συντομία η ιστορία μου για όσες δε με ξέρετε, στα 34 είχα τη πρώτη εγκυμοσύνη, διακόψαμε στο 5ο λόγω δισχιδούς ράχης (τυχαίο? έλλειψη φυλικού? ποιότητα ωαρίου? δε ξέρουμε...) μαθαίνω ότι έχω πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια αμη 0.3 fsh με τιμές από 12 - 23... ακολουθεί 2η εγκυμοσύνη παλίνδρομη με τρισωμία και μετά ξεκινάμε διαδικασίες για εξωσωματική. Εν τω μεταξύ μετά τη 2η εγκυμοσύνη κάνω σαλπιγγογραφία για την επιτροπή οι σάλπιγγες δείχνουν κλειστές...η αριστερή μερικώς πέρναγε το υγρό ως τέλους αλλά αδρά, η δεξιά πλήρως. Αυτή την επανέλαβα τώρα και βγήκε αντίθετα, μερικώς η δεξιά κι η αριστερή σχεδόν τελείως φραγμένη... Ιανουάριο ξεκινήσαμε εξωσωματική μια διέγερση αποτυχημένη και φυσικούς, σε 6 μήνες πήραμε 2 βλαστοκύστες 2αα και 3αβ τις βάλαμε και 0...

Οπότε πάμε πάλι από την αρχή... Ο γιατρός υποστηρίζει ότι στις σάλπιγγες δεν είναι πιθανό να έχω θέμα αφού είχα 2 εγκυμοσύνες κ εύκολα χρονικά, ότι μάλλον στις εξετάσεις κάτι γίνεται κάποιος σπασμός και αν είναι όντως οκ αυτές μας δίνει περισσότερες πιθανότητες μόνοι μας παρά με εξωσωματική (είναι υπέρ της φυσικής διαδικασίας εφόσον δεν υπάρχουν εμπόδια). Προσωπικά πιστεύω ότι κάποιο θέμα θα το έχουν αν και οι 2 σαλπιγγογραφίες δίνουν τα αντίθετα συμπεράσματα. Οπότε δίνω αυτό το μήνα και τον Αύγουστο που είναι κλειστό το κέντρο σαν ευκαιρία για φυσική σύλληψη κ αν δεν προχωράμε πάλι με εξωσωματική...

Τώρα κλείνω τα 36, οι προγνώσεις για τη ποιότητα των ωαρίων μου δεν είναι καλές, φυσικά υπάρχουν πολλές κοπέλες που προσπάθησαν με επιμονή και κάποια στιγμή βρήκαν το ένα το καλό... Απ' τη μία όσο έχω ωάρια νιώθω ότι θα έπρεπε να τους δώσω την ευκαιρία, να τα εξαντλήσουμε. Απ' την άλλη θέλω να προχωρήσω στη ζωή μου να κάνουμε την οικογένεια που μας στερήθηκε πριν 2 χρόνια, οπότε σκέφτομαι όλο και πιο πολύ μήπως θα έπρεπε άμεσα να προχωρήσουμε με δανεικά ωάρια. Νιώθω ότι έχω κουραστεί σωματικά ψυχολογικά και εξαντλώ και τα αποθέματα μου που θα χρειαστούν και μετά αν τα καταφέρουμε να κάνουμε παιδί...Και βέβαια και τα οικονομικά που δεν υπάρχουν καν αποθέματα αλλά αυτό δε το υπολογίζω τόσο.

Η μεγάλη μου ανησυχία είναι όμως η αποτυχία και στα δανεικά...ξέρω πως κ εκεί κανείς δε μου εγγυάται εγκυμοσύνη πόσο μάλλον την επιτυχή ολοκλήρωση της...οικονομικά δε, οριακά να βγει μία προσπάθεια με δανεικά. Και βέβαια μετά την αποτυχημένη εξωσωματική τώρα μπήκα σε ανησυχίες για το κατά πόσο φταίγανε τα έμβρυα ή και κάτι άλλο...παράθυρο εμφύτευσης? μήτρα? Αφού είχα εμφυτεύσει μέχρι κ τρισωμία 4 και μόλις στο 2ο μήνα προσπαθειών, πως γίνεται τώρα τα 'καλύτερα' μας περιόδου 6 μηνών να μη δώσανε καν βιοχημική? πόσο χειρότερα μπορεί να είναι? Οπότε είτε με δανεικά είτε με δικά μου θα έπρεπε μάλλον να εξαντλήσουμε και άλλους παράγοντες πχ ερα, υστεροσκόπηση? Κι αυτά τα φοβάμαι απ την άλλη, είμαι της λογικής ότι αν κάτι ξέρουμε ότι λειτουργούσε, η μήτρα πχ, το να τη σκαλίσουμε ίσως φέρει αντίθετα αποτελέσματα...

Συγνώμη για το σεντόνι, έχω προβληματιστεί γενικώς...

[k_elina54]

Just now, Thia1985 είπε:

Κορίτσι μου έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Χρειάζονται τα διαλείμματα στη σχέση, μια βόλτα, ένα μπάνιο, κάτι που να σε απομακρύνει από τα άγχη. 

Εγώ το έχω γράψει Κ παλιότερα, Ο άντρας μου στεναχωριέται πάρα πολύ που δεν έχουμε παιδι, μάλιστα κάθε αποτυχία του στοίχιζε πολύ περισσότερο από ότι σε εμένα Κ το θέλω σα τρελή, μπορείς λοιπόν να φανταστείς την απογοήτευση του Κ τη δική μου που είχα τη στεναχώρια μου κι έπρεπε να τον στηρίξω κιόλας γιατί πολύ απλά δε μπορούσε να το διαχειριστεί. Να πενθησει Κ να με παρηγορήσει ταυτόχρονα . Ήξερα πολύ καλά πως με αγαπούσε, πονούσε όμως Κ πονούσε πολύ. 

Όλη αυτή η κατάσταση άλλαξε με πολύ υπομονή από την πλευρά μου, κατανόηση κι αγάπη. 

Αυτή τη φορά που αποτύχαμε με τη δωρεά, πίστευα ότι θα το έπαιρνε πολύ βαριά όμως το πήρε λιγότερο βαριά από κάθε αλλά φορά. Με πήρε την επόμενη ημέρα Κ βγήκαμε για καφέ, δε με άφησε  λεπτό να στεναχωρηθώ, μη σου πω δευτερόλεπτο. Πήγε κι έκλαψε μόνος του, εμένα όμως δε μου είπε τπτ, το έμαθα από αλλού. 

Κάθε μέρα από εκείνη την ημέρα μου λέει ότι έχω τραβήξει τρελή ταλαιπωρία που τρέχω στους γιατρούς κι αποτέλεσμα μηδέν. Κάθε μέρα, κανονίζει τα πλάνα του ΣΚ που δε δουλεύει Κ πάμε βόλτες, συζητάμε για άσχετα πραγματα,περναμε καλά. Χθες όταν απογοητεύτηκα μου φώναξε Κ μου πε είμαστε η δεν είμαστε μαχητές?? 

Και έχει δίκιο. 

Η υπογονιμοτητα τσακίζει τα ζευγάρια, τα ματώνει ψυχολογικά Κ οικονομικά. Κι όχι απλά τα ματώνει αλλά είναι σα να υπάρχει μονίμως μια βελόνα που σταματά δευτερόλεπτα, νιώθεις ότι τελειωσε ξανά  πάλι το τσίμπημα. 

Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια αλλά του γιατρού μου όταν του είπαμε πως πια δεν αντέχουμε άλλες αποτυχίες. 

Συμφωνώ σε κάθε τι που έγραψες.

Όσο για τις μικρές, το έχω πει Κ το ξαναλέω, με γλίτωσαν από την κατάθλιψη Κ σε αυτές οφείλεται το πείσμα μου!!! 

Κάτι πάτησες λάθος???

Ναι η ηλιθια...αδειο μηνυμα εστειλα...

θεσσαλονικη μενω αλλα αν χρειαζοταν για μια τετοια διαδικασια θα κατεβαινα αθηνα.επισης ειμαι 42 χρονων

[Katerina13]

Just now, Thia1985 είπε:

Κορίτσι μου έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Χρειάζονται τα διαλείμματα στη σχέση, μια βόλτα, ένα μπάνιο, κάτι που να σε απομακρύνει από τα άγχη. 

Εγώ το έχω γράψει Κ παλιότερα, Ο άντρας μου στεναχωριέται πάρα πολύ που δεν έχουμε παιδι, μάλιστα κάθε αποτυχία του στοίχιζε πολύ περισσότερο από ότι σε εμένα Κ το θέλω σα τρελή, μπορείς λοιπόν να φανταστείς την απογοήτευση του Κ τη δική μου που είχα τη στεναχώρια μου κι έπρεπε να τον στηρίξω κιόλας γιατί πολύ απλά δε μπορούσε να το διαχειριστεί. Να πενθησει Κ να με παρηγορήσει ταυτόχρονα . Ήξερα πολύ καλά πως με αγαπούσε, πονούσε όμως Κ πονούσε πολύ. 

Όλη αυτή η κατάσταση άλλαξε με πολύ υπομονή από την πλευρά μου, κατανόηση κι αγάπη. 

Αυτή τη φορά που αποτύχαμε με τη δωρεά, πίστευα ότι θα το έπαιρνε πολύ βαριά όμως το πήρε λιγότερο βαριά από κάθε αλλά φορά. Με πήρε την επόμενη ημέρα Κ βγήκαμε για καφέ, δε με άφησε  λεπτό να στεναχωρηθώ, μη σου πω δευτερόλεπτο. Πήγε κι έκλαψε μόνος του, εμένα όμως δε μου είπε τπτ, το έμαθα από αλλού. 

Κάθε μέρα από εκείνη την ημέρα μου λέει ότι έχω τραβήξει τρελή ταλαιπωρία που τρέχω στους γιατρούς κι αποτέλεσμα μηδέν. Κάθε μέρα, κανονίζει τα πλάνα του ΣΚ που δε δουλεύει Κ πάμε βόλτες, συζητάμε για άσχετα πραγματα,περναμε καλά. Χθες όταν απογοητεύτηκα μου φώναξε Κ μου πε είμαστε η δεν είμαστε μαχητές?? 

Και έχει δίκιο. 

Η υπογονιμοτητα τσακίζει τα ζευγάρια, τα ματώνει ψυχολογικά Κ οικονομικά. Κι όχι απλά τα ματώνει αλλά είναι σα να υπάρχει μονίμως μια βελόνα που σταματά δευτερόλεπτα, νιώθεις ότι τελειωσε ξανά  πάλι το τσίμπημα. 

Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια αλλά του γιατρού μου όταν του είπαμε πως πια δεν αντέχουμε άλλες αποτυχίες. 

Συμφωνώ σε κάθε τι που έγραψες.

Όσο για τις μικρές, το έχω πει Κ το ξαναλέω, με γλίτωσαν από την κατάθλιψη Κ σε αυτές οφείλεται το πείσμα μου!!! 

Κάτι πάτησες λάθος???

Τα έβαλα τα κλάμματα!!!Ποσες αλήθεια μαζεμένες!!

[Thia1985]

Just now, Katerina13 είπε:

Τα έβαλα τα κλάμματα!!!Ποσες αλήθεια μαζεμένες!!

Να κλαις Κ να σηκώνεσαι, αυτό είναι το μυστικό..

Έτσι είναι... Υπάρχουν ζευγάρια που τα καταφέρνουν πολύ εύκολα Κ ζευγάρια που δυσκολεύονται. Υπάρχουν άντρες μοντέρνοι κι άντρες παλαιότερης κοπής, άντρες που δεν ντρέπονται να κλάψουν κι άλλοι που το θεωρούν αδυναμία, άντρες που δέχονται με τη μια δανεικα ωαρια, σπέρμα δότη, υιοθεσία κι άντρες που θέλουν χρόνο να το χωνέψουν, ζευγάρια που μένουν μαζί Κ ζευγάρια που δεν αντέχουν Κ χωρίζουν.

Κάθε άτομο Κ κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό. 

Γι αυτό έγραψα ότι χρειάζεται υπομονή, επιμονή κι αγάπη..  

[dimitra19]

Just now, santibel είπε:

καλημερα κοριτσια μου!

@dimitra19 κοριτσακι μου γλυκό διαβαζοντας  τη χθεσινη σου απογνωση θυμηθηκα πολύ τον εαυτό μου. εγω με τον πρωην συζυγο να σου πω πως, ημουν 2 ζωες και όχι μια, εννοώντας πως με γυρόφερνε απο το λύκειο, ισως και απο το γυμνάσιο. 

δυστυχως το μονοπατι τις υπογονιμότητας ειναι οτι πιο δυσκολο θα περπατησουμε. θα μετρηθουν αντοχες και ορια που δεν ξεραμε πως εχουμε και πολλές φορες να μην εχουμε κιολας. οι δικοι μας καυγαδες ηταν ομηρικοι, μαλωναμε για τα πάντα και πολλες φορες το λήγαμε με ασχημες κουβεντες που δεν ειχαμε φανταστει ποτε πως θα πουμε ο ενας στον αλλο. 

εμενα ο αντρας σου μου βγαζει μεγαλη ανυπομονησια να ξεκινησετε μια οικογενεια μαζι. δυστυχως δεν ξερει να διαχειριζεται τη μεγαλη του στεναχωρια και οπως ενα μικρο παιδι, μιας και οι αντρες φημιζονται στο οτι δεν μεγαλωνουν ποτε, γκρινιαζει και ψαχνει εναν αλλο φταιχτη. δε λεω πως ειναι σωστο απλα εγω αυτο καταλαβαινω συγκρινοντας με τη δική μου περιπτωση. 

κλεινοντας θα σου πω μια προσωπική εμπειρια, πριν λίγα χρόνια χασαμε τον αδερφο μου απο τροχαιο 17 χρονων. καταλαβαινεις ασφαλως ποσο μεγαλος πονος για του γονεις μου, ειναι μαζι απο τα 16 τους. ο πατερας μου μετα απο περιπου 1 χρόνο μου είπε πως θα πρεπε τα ζευγαρια που χανουν παιδί να χωρίζουν μετα. αντιλαμβάνεσαι ποσο σκληρά λογια πρεπει να ειπώθηκαν και πόσες ευθύνες αΛΛΑΞΑΝ στρατόπεδο πετώντας το μπαλάκο, δεν ρωτησα ποτε βεβαια. εκτοτε οι γονεις μου κοιμουνται σε χωρια δωματια. ειναι ακομα μαζι, αγαπημενοι, αλλα ποτε ξανά δεν κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεββάτι. και μιλάω για ηλικίες 47 και 58.

μετα την τελευταία μου απόβολή στον 9η εβδομάδα και αφου ειχαμε ακουσει και καρδουλα, θεωρησα πως μεγαλη ευθυνη εχει ο αντρας μου, του εριξα πολλές ευθυνες όπως και αυτός σε εμένα. ξεραμε  πως ειχε τελειωσει η ερωτική έλξη μεταξύ μας και δεν είχαμε αλλα κουραγια να μαζεψουμε τα κομμάτια μας. και καπου εκει τελειωσε ειρηνικά  οσο γινόταν, και αφου με χρεωσε όλα τα εξπδα του σπιτιου και οχι μόνο,αλλα αυτό ειναι μια αλλα κουβεντα, ξεφευγω του θεματος.

εκει που θελω να καταλήξω είναι με καθε αρνητικό τεστ η μια αποβολή ειναι σαν ενα πενθος για το ζευγαρι. θαμ κλαψουμε, θα ουρλίαξουμε, θα βρισουμε, θα τα βαλουμε με το θεο και πολλές φορες με το συντροφο μας που ειναι πιο κοντα και ευκολος στοχος να δεχτει τα πυρα, και φυσικά θα ψαξουμε τον ενοχο γιατι παντα σε μια τετοια περίπτωση καποιος πρεπει να φταιει. δεν λέω πως είναι σωστη η συμπεριφορά του, απλα την δικαιολογω στη μεγάλη του στεναχωρια.

θα κλεισω λέγοντας σου να κανετε ενα διάλλειμα, κανα μπανάκι, κανα τριημερο αν αντεχει η τσεπη. κανα κοκτειλ, λίγο χορό κατω απο το φεγγαρι. χαλαρωστε βρειτε τους εαυτού σας αγαπηθητε ξανα και παρτε μετα όποια αποφαση θα ναι αυτη. το χρωστας στον ευατό σου. και να μην ντρεπεσαι καθόλου, εχεις ηδη μια θεση στην καρδια μου και σου δινω μια ιντερνετική αγκαλία. 

πω πω το κανω εικόνα και λιωνω !!!!! 

πραγμα που επίσης μετανιωνω με φαγαν τα οικονομικά και διευθυντικες θέσεις, αγχοι και βλακειες. 

συγκρίνονται με αυτες τις εικόνες??

και κατι ασχετο πατησα στο λαπτον κουμπιμ τυπου insert πουμετα οταν σβηνεις μια λέξη σβηνει την επομενη, αλλα δεν εχει κουμπι με αρχικα insert, ξερεις κανεις πως μπορει να το ονομαζει?

Χωρια οτι με συγκίνησες κ εχω βουρκώσει ... κάνουμε ηδη τα σχεδια των διακοπων , εκεινος προγραμματιζει καινουργιο ψαροντουφεκο κι εγω ενα κανό που πάντα ηθελα απο μικρή κ ποτε δεν ειχα πάρει ! 

Εχεις δικιο σε όλα 

Σε ευχαριστω για την αγκαλιά  ! Την νιωθω ηδη ! 

[Mary H]

Just now, olpapa είπε:

Καλημέρα κορίτσια!

@dimitra19 εύχομαι πρώτα από όλα να είσαι καλά από εδώ και πέρα και τα αρνητικά στη ζωή σου να ανατραπούν! Συμφωνώ με τα περισσότερα κορίτσια, αλλά όπως είπες σ' αφήνουμε να ηρεμήσεις και να τα σκεφτείς όλα πιο καθαρά...

Ήθελα τη γνώμη σας γιατί έχω μπει σε σκέψεις τελευταία...

Εν συντομία η ιστορία μου για όσες δε με ξέρετε, στα 34 είχα τη πρώτη εγκυμοσύνη, διακόψαμε στο 5ο λόγω δισχιδούς ράχης (τυχαίο? έλλειψη φυλικού? ποιότητα ωαρίου? δε ξέρουμε...) μαθαίνω ότι έχω πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια αμη 0.3 fsh με τιμές από 12 - 23... ακολουθεί 2η εγκυμοσύνη παλίνδρομη με τρισωμία και μετά ξεκινάμε διαδικασίες για εξωσωματική. Εν τω μεταξύ μετά τη 2η εγκυμοσύνη κάνω σαλπιγγογραφία για την επιτροπή οι σάλπιγγες δείχνουν κλειστές...η αριστερή μερικώς πέρναγε το υγρό ως τέλους αλλά αδρά, η δεξιά πλήρως. Αυτή την επανέλαβα τώρα και βγήκε αντίθετα, μερικώς η δεξιά κι η αριστερή σχεδόν τελείως φραγμένη... Ιανουάριο ξεκινήσαμε εξωσωματική μια διέγερση αποτυχημένη και φυσικούς, σε 6 μήνες πήραμε 2 βλαστοκύστες 2αα και 3αβ τις βάλαμε και 0...

Οπότε πάμε πάλι από την αρχή... Ο γιατρός υποστηρίζει ότι στις σάλπιγγες δεν είναι πιθανό να έχω θέμα αφού είχα 2 εγκυμοσύνες κ εύκολα χρονικά, ότι μάλλον στις εξετάσεις κάτι γίνεται κάποιος σπασμός και αν είναι όντως οκ αυτές μας δίνει περισσότερες πιθανότητες μόνοι μας παρά με εξωσωματική (είναι υπέρ της φυσικής διαδικασίας εφόσον δεν υπάρχουν εμπόδια). Προσωπικά πιστεύω ότι κάποιο θέμα θα το έχουν αν και οι 2 σαλπιγγογραφίες δίνουν τα αντίθετα συμπεράσματα. Οπότε δίνω αυτό το μήνα και τον Αύγουστο που είναι κλειστό το κέντρο σαν ευκαιρία για φυσική σύλληψη κ αν δεν προχωράμε πάλι με εξωσωματική...

Τώρα κλείνω τα 36, οι προγνώσεις για τη ποιότητα των ωαρίων μου δεν είναι καλές, φυσικά υπάρχουν πολλές κοπέλες που προσπάθησαν με επιμονή και κάποια στιγμή βρήκαν το ένα το καλό... Απ' τη μία όσο έχω ωάρια νιώθω ότι θα έπρεπε να τους δώσω την ευκαιρία, να τα εξαντλήσουμε. Απ' την άλλη θέλω να προχωρήσω στη ζωή μου να κάνουμε την οικογένεια που μας στερήθηκε πριν 2 χρόνια, οπότε σκέφτομαι όλο και πιο πολύ μήπως θα έπρεπε άμεσα να προχωρήσουμε με δανεικά ωάρια. Νιώθω ότι έχω κουραστεί σωματικά ψυχολογικά και εξαντλώ και τα αποθέματα μου που θα χρειαστούν και μετά αν τα καταφέρουμε να κάνουμε παιδί...Και βέβαια και τα οικονομικά που δεν υπάρχουν καν αποθέματα αλλά αυτό δε το υπολογίζω τόσο.

Η μεγάλη μου ανησυχία είναι όμως η αποτυχία και στα δανεικά...ξέρω πως κ εκεί κανείς δε μου εγγυάται εγκυμοσύνη πόσο μάλλον την επιτυχή ολοκλήρωση της...οικονομικά δε, οριακά να βγει μία προσπάθεια με δανεικά. Και βέβαια μετά την αποτυχημένη εξωσωματική τώρα μπήκα σε ανησυχίες για το κατά πόσο φταίγανε τα έμβρυα ή και κάτι άλλο...παράθυρο εμφύτευσης? μήτρα? Αφού είχα εμφυτεύσει μέχρι κ τρισωμία 4 και μόλις στο 2ο μήνα προσπαθειών, πως γίνεται τώρα τα 'καλύτερα' μας περιόδου 6 μηνών να μη δώσανε καν βιοχημική? πόσο χειρότερα μπορεί να είναι? Οπότε είτε με δανεικά είτε με δικά μου θα έπρεπε μάλλον να εξαντλήσουμε και άλλους παράγοντες πχ ερα, υστεροσκόπηση? Κι αυτά τα φοβάμαι απ την άλλη, είμαι της λογικής ότι αν κάτι ξέρουμε ότι λειτουργούσε, η μήτρα πχ, το να τη σκαλίσουμε ίσως φέρει αντίθετα αποτελέσματα...

Συγνώμη για το σεντόνι, έχω προβληματιστεί γενικώς...

Κοριτσι θα σου πω το εξης. Αφου εχεις μεινει εγκυος δυο φορες προφανως δε φταιει η μητρα αλλα τα εμβρυα. Το ερα δεν το χρειαζεσαι γιατι μετα τις εγκυμοσυνες οι γιατροι ξερουν το παραθυρο εμφυτευσης. Γραφεις οτι κ στα δυο ατυχα εμβρυα βρεθηκαν θεματα. Νομιζω οτι το ιστορικο σου μιλαει απο μονο του.

Αν εχεις αντοχες να χτυπας εξωσωματικες μεχρι να ερθει το ενα το καλο, καλως. Αυτο ομως μπορει να παρει χρονο, μπορει κ χρονια. Αν νιωθεις κουρασμενη, η καλυτερη λυση ειναι τα δανεικα. Δεν πιανουν ολες με την πρωτη, κι εγω περασα δυο αποτυχιες μεχρι να φτασω εδω, αλλα οι πιο πολλες κοπελες κι εδω στο φορουμ επιασαν με την πρωτη. Οποτε οι πιθανοτητες θα ειναι με το μερος σου...

[Thia1985]

Just now, k_elina54 είπε:

Τhia1985 θεσσαλονικη μενω.αλλα για μια τετοια διαδικασια αν χρειαζοταν θα κατεβαινα αθηνα.και ειμαι 42 χρονων:)

Η Mary μας είναι Θεσσαλονίκη με πολύ καλο  γιατρο από ότι έχω καταλάβει! 

[Sanel067]

22 ώρες πρίν, santibel είπε:

καλημερα κοριτσακια μου, διαβασα για αρνητικες χοριακες  και τεστ πραγματικα πόνεσε η ψυχή μου. πόσο δυσκολο βρε αγαπες. νιωθεις σαν να καταπλακωνεσαι απο νταλικα. μια αγκαλια απο εμενα . θαρρω πως δεν υπάρχουν λόγια.

@island1 νησακι μου? εισαι αυτη που μιλουσαμε παρειτσα πριν μερικά χρονια? @Sanel067 μια παρομοια ιστορια ειναι σαν να ακουω. βεβαια εγω δεν ειχα τοσες πολλές επιτυχημενες εμφυτευσεις. εμενα ηταν κουλουρακι σε ολες τι εξωσωματικες. παλινδρομες ηταν μονο οι φυσ. συλληψεις μου. εμενα το κεντρο μου ειναι θεσσαλονικη, εγω ειμαι απο παραδιπλα πόλη. αυτη τη φορά ξεκινω με αλλο ντοκ και αλλο κεντρο. βεβαια να πω οτι ξεκινω και με αλλο συζυγο. (ο πρωην βρηκε αλλο τροπο να κανει πιο συντομα παιδάκι.)

ο καινούργιος ντοκ λοιπόν οταν του πα το ιστορικό μου, μου πε, κατευθειαν για την ενδομητυριωση που διαβασα και σε σενα. μου λεει ενα πραγμα κραταω απο ολα αυτα. η ενδομητριωση να ξερεις χαλαει σχεδον για παντα τα ωαρια. για αυτο και μου προτεινε την λύση τις δωρεάς ωαρίων. αρχικά μου ρθε λίγο κάπως, δεν το κρυβω, γι αυτο και μου προτεινε αρχικα να στειλουμε να δικα μου ωαρια σε κεντρο ελεγχου για pgr αν το λεω σωστα,ωστε να βεβαιουθούμε 100% πως δεν μπορούμε ναν προχωρήσουμε με τα δικά μου. μετα απο μερες βεβαια και ακουγοντας τόσες ιστοριες εδω, σκεφτομαι να παω να του πω να ξεκινησουμε κατευθειαν με δανεικα. τι να σπαταλησουμε αδικα χρονο, και χρημα βεβαιως βεβαιως? ωστοσο θα ακουσω τι συμβουλη του και οτι μου πει, ειμαι πολυ πιο χαλαρη αυτη τη φορα.. τωρα τουλαχιστον. 

οτι χρειαστεις για ονοματα και περαιτερω πληροφοριες το inbox  μου ειναι διαθεσιμο 

Προσπαθω να σου στειλω πμ αλλα δεν μπορω..αν μπορεις στειλε μου εσυ..σ ευχαριστω πολυ.