Cafe Ivf με δωρεά ωαρίων

[Dream_on]

Καλησπέρα στην παρέα! Κάντε καφεδάκι και διαβάστε… είναι λίγο μεγάλο το κειμενάκι!

Νέα κι εγώ στην ομάδα αυτή καθώς με ενδιαφέρει το θέμα. Συμβάλατε στο να πάρω πιο εύκολα την απόφαση να προχωρήσω σε εξωσωματική με ωάριο δότριας. Είναι σημαντικό να ακούς την εμπειρία κάποιου που είχε παρόμοιους ενδοιασμούς για μια τόσο σημαντική απόφαση. Προσωπικά δεν είμαι τόσο βασανισμένη όσο οι φίλες που εξιστορούν την περιπέτειά τους επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Το όνειρο της μητρότητας για μένα ήταν πολύ μακρινό πάντα, το φοβόμουν, δεν είχα και τον κατάλληλο σύντροφο, έλεγα ότι έχω καιρό μπροστά μου, αλλά ο χρόνος τελειώνει κάποτε! Είναι αμείλικτος ο μπαγάσας! Άγγιξα αυτό το όνειρο, όταν με το νέο μου σύντροφο έμεινα έγκυος 3 μήνες αφού αρχίσαμε να έχουμε επαφές χωρίς προφύλαξη. Ήμουν 42 χρονών. Ανέλπιστη χαρά… το ένιωσα σα δώρο από τη ζωή, από το σύμπαν ολόκληρο. Άκουσα κι αυτό το ταμπούρλο που χτυπάει τόσο γρήγορα ενώ μετά βίας μπορούσα να δω το εμβρυάκι στον υπέρηχο – μια σκιά που κουνιέται και κάνει τόσο θόρυβο! Η καρδούλα του! Απίστευτο… Στις 11 εβδομάδες, ένα βράδυ έβλεπα το δωμάτιό μου κι αναρωτιόμουν που θα πάει το κρεβάτι του μωρού… στη σκέψη αυτή σφίχτηκα… «Πολύ τρέχεις…» λέω στον εαυτό μου. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα με πόνους, είχα αιμορραγία, πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν υπέρηχο κι ακούω, λες και το έλεγαν σε κάποια άλλη, «είναι χαμηλά… έχει αποβληθεί». Σοκ. Δεν είναι ευγενικό όταν σου δίνουν ένα δώρο να στο παίρνουν πίσω, αλλά αυτή είναι ζωή… Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα, συμβαίνουν πολλά (θάνατοι, δυσκολίες, άγχος) που κάνουν την ερωτική επιθυμία να ατονεί. Οι αραιές επαφές δε συμβάλουν στη σύλληψη. Κι όμως 2 χρόνια μετά, στα 44 μου, ξαναμένω έγκυος. Άντε πάλι αυτό το αίσθημα ευγνωμοσύνης στη ζωή για το νέο δώρο της, άντε πάλι η καρδούλα να χτυπάει! Στις 9 εβδομάδες στο προγραμματισμένο ραντεβού πήγα για να ξανακούσω την καρδούλα… Το εμβρυάκι είχε το προβλεπόμενο μέγεθος, αλλά η καρδούλα του δεν ακουγόταν (και μαντέψτε... δεν είχε χαλάσει το μηχάνημα όπως ήλπιζα με όλη μου τη δύναμη).  Άντε πάλι αυτή κατρακύλα… Τα επόμενα χρόνια δεν καταφέραμε πολλά με τον παραδοσιακό τρόπο, κι εκεί που άκουγα «εξωσωματική» έβγαζα λογύδριο για το πόσο αντίθετη ήμουν. Δεν ήθελα να μου γίνει έμμονη ιδέα κάτι που ίσως δεν μπορούσα να αποκτήσω. Ο γιατρός μου, όταν στα 46 μου πια, μου έκανε την ενημέρωση για τις προοπτικές μου, μου ανέφερε ότι πια ήταν πολύ δύσκολο με δικά μου ωάρια. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα για ωάρια δότριας. Άλλη φρίκη… μεγαλύτερη από την «απλή» εξωσωματική. Τώρα πια, με πατημένα τα 47, έχοντας ήδη κάνει μια εξωσωματική κατά την οποία μου πήραν 3 ωάρια που αποδείχτηκαν τζούφια, δεν έχω χρόνο ούτε να φρικάρω. Έχω αποφασίσει το plan B με συνοπτικές διαδικασίες – μέσα σε 2 εβδομάδες από την αποτυχημένη εξωσωματική με τα δικά μου ωάρια. Με τα δικά μου ωάρια (όσα έχουν μείνει…), ούτε ένα 3% δεν έχω να πετύχω να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Με ωάρια δότριας έχω 60%, όσο έχει και μια νέα γυναίκα. Στην οικογένειά μου δεν έχω πει τίποτα… ψέλλισα ότι θα κάνω εξωσωματική και δέχτηκα όλη την αρνητική κριτική του κόσμου (με το χειρότερο «το παιδί θέλει μαμά κι όχι γιαγιά» – φανταστείτε να έλεγα και για ωάριο δότριας). Οι φίλες μου είναι απείρως θετικές. Το ίδιο κι ο σύντροφός μου, μαζί μου. Μας ενημέρωσαν από το κέντρο εξωσωματικής που πήγαμε, ότι περνούν τις δότριες από κόσκινο με πολλές εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ. Θα επιλέξουν κάποια που να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με μένα, θα είναι υγιής και νέα. Θα μπω σε λίστα αναμονής λίγων μηνών. Φοβάμαι… αλλά θα το πάω μέχρι τέλους. Διαβάζω και σας… Σας πιστεύω… αν πετύχεις την πιο κρυφή σου επιθυμία, δε θα σκέφτεσαι τις πρώτες ύλες που έδωσαν στο όνειρο μια ευκαιρία, αλλά το πως θα το κάνεις αλήθεια μέρα με τη μέρα. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα που χρειάζεται τη φροντίδα και την αγάπη να μετατραπεί από σποράκι σε θαύμα. Σποράκι μπορεί να μην έχω, αλλά έχω την αγάπη και την ανάγκη να συμβεί στη ζωή μου αυτό το θαύμα. Σας διαβάζω και σας ευχαριστώ! 

[eleni17]

Καλημέρα dream on! Καλως ηρθες!

Εύχομαι η ανάγκη σου και η αγάπη σου να " συναντήσουν " το μωράκι σου!! 

Καλή επιτυχία μεσα απο την καρδιά μου!

[Papaki@]

7 ώρες πρίν, Dream_on είπε:

Καλησπέρα στην παρέα! Κάντε καφεδάκι και διαβάστε… είναι λίγο μεγάλο το κειμενάκι!

Νέα κι εγώ στην ομάδα αυτή καθώς με ενδιαφέρει το θέμα. Συμβάλατε στο να πάρω πιο εύκολα την απόφαση να προχωρήσω σε εξωσωματική με ωάριο δότριας. Είναι σημαντικό να ακούς την εμπειρία κάποιου που είχε παρόμοιους ενδοιασμούς για μια τόσο σημαντική απόφαση. Προσωπικά δεν είμαι τόσο βασανισμένη όσο οι φίλες που εξιστορούν την περιπέτειά τους επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Το όνειρο της μητρότητας για μένα ήταν πολύ μακρινό πάντα, το φοβόμουν, δεν είχα και τον κατάλληλο σύντροφο, έλεγα ότι έχω καιρό μπροστά μου, αλλά ο χρόνος τελειώνει κάποτε! Είναι αμείλικτος ο μπαγάσας! Άγγιξα αυτό το όνειρο, όταν με το νέο μου σύντροφο έμεινα έγκυος 3 μήνες αφού αρχίσαμε να έχουμε επαφές χωρίς προφύλαξη. Ήμουν 42 χρονών. Ανέλπιστη χαρά… το ένιωσα σα δώρο από τη ζωή, από το σύμπαν ολόκληρο. Άκουσα κι αυτό το ταμπούρλο που χτυπάει τόσο γρήγορα ενώ μετά βίας μπορούσα να δω το εμβρυάκι στον υπέρηχο – μια σκιά που κουνιέται και κάνει τόσο θόρυβο! Η καρδούλα του! Απίστευτο… Στις 11 εβδομάδες, ένα βράδυ έβλεπα το δωμάτιό μου κι αναρωτιόμουν που θα πάει το κρεβάτι του μωρού… στη σκέψη αυτή σφίχτηκα… «Πολύ τρέχεις…» λέω στον εαυτό μου. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα με πόνους, είχα αιμορραγία, πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν υπέρηχο κι ακούω, λες και το έλεγαν σε κάποια άλλη, «είναι χαμηλά… έχει αποβληθεί». Σοκ. Δεν είναι ευγενικό όταν σου δίνουν ένα δώρο να στο παίρνουν πίσω, αλλά αυτή είναι ζωή… Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα, συμβαίνουν πολλά (θάνατοι, δυσκολίες, άγχος) που κάνουν την ερωτική επιθυμία να ατονεί. Οι αραιές επαφές δε συμβάλουν στη σύλληψη. Κι όμως 2 χρόνια μετά, στα 44 μου, ξαναμένω έγκυος. Άντε πάλι αυτό το αίσθημα ευγνωμοσύνης στη ζωή για το νέο δώρο της, άντε πάλι η καρδούλα να χτυπάει! Στις 9 εβδομάδες στο προγραμματισμένο ραντεβού πήγα για να ξανακούσω την καρδούλα… Το εμβρυάκι είχε το προβλεπόμενο μέγεθος, αλλά η καρδούλα του δεν ακουγόταν (και μαντέψτε... δεν είχε χαλάσει το μηχάνημα όπως ήλπιζα με όλη μου τη δύναμη).  Άντε πάλι αυτή κατρακύλα… Τα επόμενα χρόνια δεν καταφέραμε πολλά με τον παραδοσιακό τρόπο, κι εκεί που άκουγα «εξωσωματική» έβγαζα λογύδριο για το πόσο αντίθετη ήμουν. Δεν ήθελα να μου γίνει έμμονη ιδέα κάτι που ίσως δεν μπορούσα να αποκτήσω. Ο γιατρός μου, όταν στα 46 μου πια, μου έκανε την ενημέρωση για τις προοπτικές μου, μου ανέφερε ότι πια ήταν πολύ δύσκολο με δικά μου ωάρια. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα για ωάρια δότριας. Άλλη φρίκη… μεγαλύτερη από την «απλή» εξωσωματική. Τώρα πια, με πατημένα τα 47, έχοντας ήδη κάνει μια εξωσωματική κατά την οποία μου πήραν 3 ωάρια που αποδείχτηκαν τζούφια, δεν έχω χρόνο ούτε να φρικάρω. Έχω αποφασίσει το plan B με συνοπτικές διαδικασίες – μέσα σε 2 εβδομάδες από την αποτυχημένη εξωσωματική με τα δικά μου ωάρια. Με τα δικά μου ωάρια (όσα έχουν μείνει…), ούτε ένα 3% δεν έχω να πετύχω να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Με ωάρια δότριας έχω 60%, όσο έχει και μια νέα γυναίκα. Στην οικογένειά μου δεν έχω πει τίποτα… ψέλλισα ότι θα κάνω εξωσωματική και δέχτηκα όλη την αρνητική κριτική του κόσμου (με το χειρότερο «το παιδί θέλει μαμά κι όχι γιαγιά» – φανταστείτε να έλεγα και για ωάριο δότριας). Οι φίλες μου είναι απείρως θετικές. Το ίδιο κι ο σύντροφός μου, μαζί μου. Μας ενημέρωσαν από το κέντρο εξωσωματικής που πήγαμε, ότι περνούν τις δότριες από κόσκινο με πολλές εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ. Θα επιλέξουν κάποια που να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με μένα, θα είναι υγιής και νέα. Θα μπω σε λίστα αναμονής λίγων μηνών. Φοβάμαι… αλλά θα το πάω μέχρι τέλους. Διαβάζω και σας… Σας πιστεύω… αν πετύχεις την πιο κρυφή σου επιθυμία, δε θα σκέφτεσαι τις πρώτες ύλες που έδωσαν στο όνειρο μια ευκαιρία, αλλά το πως θα το κάνεις αλήθεια μέρα με τη μέρα. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα που χρειάζεται τη φροντίδα και την αγάπη να μετατραπεί από σποράκι σε θαύμα. Σποράκι μπορεί να μην έχω, αλλά έχω την αγάπη και την ανάγκη να συμβεί στη ζωή μου αυτό το θαύμα. Σας διαβάζω και σας ευχαριστώ! 

καλώς ήλθες στην παρέα μας και καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου! ευχομαι σύντομα να τα καταφέρεις

εγώ κορίτσια πήγα στον γιατρό και μου πρότεινε αυτό που είχα και εγώ στο νού μου, θα κάνουμε και αυτόν τον μήνα προσπάθεια σε φυσικό κύκλο και αν δεν πάει καλά θα βάλουμε αυτό που έχουμε κατάψυξη 

 

[lennio]

8 hours ago, Dream_on said:

Καλησπέρα στην παρέα! Κάντε καφεδάκι και διαβάστε… είναι λίγο μεγάλο το κειμενάκι!

Νέα κι εγώ στην ομάδα αυτή καθώς με ενδιαφέρει το θέμα. Συμβάλατε στο να πάρω πιο εύκολα την απόφαση να προχωρήσω σε εξωσωματική με ωάριο δότριας. Είναι σημαντικό να ακούς την εμπειρία κάποιου που είχε παρόμοιους ενδοιασμούς για μια τόσο σημαντική απόφαση. Προσωπικά δεν είμαι τόσο βασανισμένη όσο οι φίλες που εξιστορούν την περιπέτειά τους επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Το όνειρο της μητρότητας για μένα ήταν πολύ μακρινό πάντα, το φοβόμουν, δεν είχα και τον κατάλληλο σύντροφο, έλεγα ότι έχω καιρό μπροστά μου, αλλά ο χρόνος τελειώνει κάποτε! Είναι αμείλικτος ο μπαγάσας! Άγγιξα αυτό το όνειρο, όταν με το νέο μου σύντροφο έμεινα έγκυος 3 μήνες αφού αρχίσαμε να έχουμε επαφές χωρίς προφύλαξη. Ήμουν 42 χρονών. Ανέλπιστη χαρά… το ένιωσα σα δώρο από τη ζωή, από το σύμπαν ολόκληρο. Άκουσα κι αυτό το ταμπούρλο που χτυπάει τόσο γρήγορα ενώ μετά βίας μπορούσα να δω το εμβρυάκι στον υπέρηχο – μια σκιά που κουνιέται και κάνει τόσο θόρυβο! Η καρδούλα του! Απίστευτο… Στις 11 εβδομάδες, ένα βράδυ έβλεπα το δωμάτιό μου κι αναρωτιόμουν που θα πάει το κρεβάτι του μωρού… στη σκέψη αυτή σφίχτηκα… «Πολύ τρέχεις…» λέω στον εαυτό μου. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα με πόνους, είχα αιμορραγία, πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν υπέρηχο κι ακούω, λες και το έλεγαν σε κάποια άλλη, «είναι χαμηλά… έχει αποβληθεί». Σοκ. Δεν είναι ευγενικό όταν σου δίνουν ένα δώρο να στο παίρνουν πίσω, αλλά αυτή είναι ζωή… Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα, συμβαίνουν πολλά (θάνατοι, δυσκολίες, άγχος) που κάνουν την ερωτική επιθυμία να ατονεί. Οι αραιές επαφές δε συμβάλουν στη σύλληψη. Κι όμως 2 χρόνια μετά, στα 44 μου, ξαναμένω έγκυος. Άντε πάλι αυτό το αίσθημα ευγνωμοσύνης στη ζωή για το νέο δώρο της, άντε πάλι η καρδούλα να χτυπάει! Στις 9 εβδομάδες στο προγραμματισμένο ραντεβού πήγα για να ξανακούσω την καρδούλα… Το εμβρυάκι είχε το προβλεπόμενο μέγεθος, αλλά η καρδούλα του δεν ακουγόταν (και μαντέψτε... δεν είχε χαλάσει το μηχάνημα όπως ήλπιζα με όλη μου τη δύναμη).  Άντε πάλι αυτή κατρακύλα… Τα επόμενα χρόνια δεν καταφέραμε πολλά με τον παραδοσιακό τρόπο, κι εκεί που άκουγα «εξωσωματική» έβγαζα λογύδριο για το πόσο αντίθετη ήμουν. Δεν ήθελα να μου γίνει έμμονη ιδέα κάτι που ίσως δεν μπορούσα να αποκτήσω. Ο γιατρός μου, όταν στα 46 μου πια, μου έκανε την ενημέρωση για τις προοπτικές μου, μου ανέφερε ότι πια ήταν πολύ δύσκολο με δικά μου ωάρια. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα για ωάρια δότριας. Άλλη φρίκη… μεγαλύτερη από την «απλή» εξωσωματική. Τώρα πια, με πατημένα τα 47, έχοντας ήδη κάνει μια εξωσωματική κατά την οποία μου πήραν 3 ωάρια που αποδείχτηκαν τζούφια, δεν έχω χρόνο ούτε να φρικάρω. Έχω αποφασίσει το plan B με συνοπτικές διαδικασίες – μέσα σε 2 εβδομάδες από την αποτυχημένη εξωσωματική με τα δικά μου ωάρια. Με τα δικά μου ωάρια (όσα έχουν μείνει…), ούτε ένα 3% δεν έχω να πετύχω να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Με ωάρια δότριας έχω 60%, όσο έχει και μια νέα γυναίκα. Στην οικογένειά μου δεν έχω πει τίποτα… ψέλλισα ότι θα κάνω εξωσωματική και δέχτηκα όλη την αρνητική κριτική του κόσμου (με το χειρότερο «το παιδί θέλει μαμά κι όχι γιαγιά» – φανταστείτε να έλεγα και για ωάριο δότριας). Οι φίλες μου είναι απείρως θετικές. Το ίδιο κι ο σύντροφός μου, μαζί μου. Μας ενημέρωσαν από το κέντρο εξωσωματικής που πήγαμε, ότι περνούν τις δότριες από κόσκινο με πολλές εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ. Θα επιλέξουν κάποια που να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με μένα, θα είναι υγιής και νέα. Θα μπω σε λίστα αναμονής λίγων μηνών. Φοβάμαι… αλλά θα το πάω μέχρι τέλους. Διαβάζω και σας… Σας πιστεύω… αν πετύχεις την πιο κρυφή σου επιθυμία, δε θα σκέφτεσαι τις πρώτες ύλες που έδωσαν στο όνειρο μια ευκαιρία, αλλά το πως θα το κάνεις αλήθεια μέρα με τη μέρα. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα που χρειάζεται τη φροντίδα και την αγάπη να μετατραπεί από σποράκι σε θαύμα. Σποράκι μπορεί να μην έχω, αλλά έχω την αγάπη και την ανάγκη να συμβεί στη ζωή μου αυτό το θαύμα. Σας διαβάζω και σας ευχαριστώ! 

Καλώς την, καλή σου μέρα.

Να είσαι καλά που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου. Η ζωή είναι δική μας και πορευόμαστε όπως πιστεύουμε και θέλουμε, να ακούς μόνο εσένα και τον άντρα σου.

Σας εύχομαι κάθε επιτυχία σε αυτό το ταξίδι για τη γονεϊκότητα.

Αγαπητά μου κορίτσια, γνωρίζει κάποια κάτι σχετικά με την ερώτηση που σας έθεσα; Πολλά φιλιά.

[MelinaFo]

1 hour ago, Papaki@ είπε:

καλώς ήλθες στην παρέα μας και καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου! ευχομαι σύντομα να τα καταφέρεις

εγώ κορίτσια πήγα στον γιατρό και μου πρότεινε αυτό που είχα και εγώ στο νού μου, θα κάνουμε και αυτόν τον μήνα προσπάθεια σε φυσικό κύκλο και αν δεν πάει καλά θα βάλουμε αυτό που έχουμε κατάψυξη 

 

Καλη επιτυχια!!!

 

9 ώρες πρίν, Dream_on είπε:

Καλησπέρα στην παρέα! Κάντε καφεδάκι και διαβάστε… είναι λίγο μεγάλο το κειμενάκι!

Νέα κι εγώ στην ομάδα αυτή καθώς με ενδιαφέρει το θέμα. Συμβάλατε στο να πάρω πιο εύκολα την απόφαση να προχωρήσω σε εξωσωματική με ωάριο δότριας. Είναι σημαντικό να ακούς την εμπειρία κάποιου που είχε παρόμοιους ενδοιασμούς για μια τόσο σημαντική απόφαση. Προσωπικά δεν είμαι τόσο βασανισμένη όσο οι φίλες που εξιστορούν την περιπέτειά τους επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Το όνειρο της μητρότητας για μένα ήταν πολύ μακρινό πάντα, το φοβόμουν, δεν είχα και τον κατάλληλο σύντροφο, έλεγα ότι έχω καιρό μπροστά μου, αλλά ο χρόνος τελειώνει κάποτε! Είναι αμείλικτος ο μπαγάσας! Άγγιξα αυτό το όνειρο, όταν με το νέο μου σύντροφο έμεινα έγκυος 3 μήνες αφού αρχίσαμε να έχουμε επαφές χωρίς προφύλαξη. Ήμουν 42 χρονών. Ανέλπιστη χαρά… το ένιωσα σα δώρο από τη ζωή, από το σύμπαν ολόκληρο. Άκουσα κι αυτό το ταμπούρλο που χτυπάει τόσο γρήγορα ενώ μετά βίας μπορούσα να δω το εμβρυάκι στον υπέρηχο – μια σκιά που κουνιέται και κάνει τόσο θόρυβο! Η καρδούλα του! Απίστευτο… Στις 11 εβδομάδες, ένα βράδυ έβλεπα το δωμάτιό μου κι αναρωτιόμουν που θα πάει το κρεβάτι του μωρού… στη σκέψη αυτή σφίχτηκα… «Πολύ τρέχεις…» λέω στον εαυτό μου. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα με πόνους, είχα αιμορραγία, πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν υπέρηχο κι ακούω, λες και το έλεγαν σε κάποια άλλη, «είναι χαμηλά… έχει αποβληθεί». Σοκ. Δεν είναι ευγενικό όταν σου δίνουν ένα δώρο να στο παίρνουν πίσω, αλλά αυτή είναι ζωή… Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα, συμβαίνουν πολλά (θάνατοι, δυσκολίες, άγχος) που κάνουν την ερωτική επιθυμία να ατονεί. Οι αραιές επαφές δε συμβάλουν στη σύλληψη. Κι όμως 2 χρόνια μετά, στα 44 μου, ξαναμένω έγκυος. Άντε πάλι αυτό το αίσθημα ευγνωμοσύνης στη ζωή για το νέο δώρο της, άντε πάλι η καρδούλα να χτυπάει! Στις 9 εβδομάδες στο προγραμματισμένο ραντεβού πήγα για να ξανακούσω την καρδούλα… Το εμβρυάκι είχε το προβλεπόμενο μέγεθος, αλλά η καρδούλα του δεν ακουγόταν (και μαντέψτε... δεν είχε χαλάσει το μηχάνημα όπως ήλπιζα με όλη μου τη δύναμη).  Άντε πάλι αυτή κατρακύλα… Τα επόμενα χρόνια δεν καταφέραμε πολλά με τον παραδοσιακό τρόπο, κι εκεί που άκουγα «εξωσωματική» έβγαζα λογύδριο για το πόσο αντίθετη ήμουν. Δεν ήθελα να μου γίνει έμμονη ιδέα κάτι που ίσως δεν μπορούσα να αποκτήσω. Ο γιατρός μου, όταν στα 46 μου πια, μου έκανε την ενημέρωση για τις προοπτικές μου, μου ανέφερε ότι πια ήταν πολύ δύσκολο με δικά μου ωάρια. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα για ωάρια δότριας. Άλλη φρίκη… μεγαλύτερη από την «απλή» εξωσωματική. Τώρα πια, με πατημένα τα 47, έχοντας ήδη κάνει μια εξωσωματική κατά την οποία μου πήραν 3 ωάρια που αποδείχτηκαν τζούφια, δεν έχω χρόνο ούτε να φρικάρω. Έχω αποφασίσει το plan B με συνοπτικές διαδικασίες – μέσα σε 2 εβδομάδες από την αποτυχημένη εξωσωματική με τα δικά μου ωάρια. Με τα δικά μου ωάρια (όσα έχουν μείνει…), ούτε ένα 3% δεν έχω να πετύχω να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Με ωάρια δότριας έχω 60%, όσο έχει και μια νέα γυναίκα. Στην οικογένειά μου δεν έχω πει τίποτα… ψέλλισα ότι θα κάνω εξωσωματική και δέχτηκα όλη την αρνητική κριτική του κόσμου (με το χειρότερο «το παιδί θέλει μαμά κι όχι γιαγιά» – φανταστείτε να έλεγα και για ωάριο δότριας). Οι φίλες μου είναι απείρως θετικές. Το ίδιο κι ο σύντροφός μου, μαζί μου. Μας ενημέρωσαν από το κέντρο εξωσωματικής που πήγαμε, ότι περνούν τις δότριες από κόσκινο με πολλές εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ. Θα επιλέξουν κάποια που να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με μένα, θα είναι υγιής και νέα. Θα μπω σε λίστα αναμονής λίγων μηνών. Φοβάμαι… αλλά θα το πάω μέχρι τέλους. Διαβάζω και σας… Σας πιστεύω… αν πετύχεις την πιο κρυφή σου επιθυμία, δε θα σκέφτεσαι τις πρώτες ύλες που έδωσαν στο όνειρο μια ευκαιρία, αλλά το πως θα το κάνεις αλήθεια μέρα με τη μέρα. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα που χρειάζεται τη φροντίδα και την αγάπη να μετατραπεί από σποράκι σε θαύμα. Σποράκι μπορεί να μην έχω, αλλά έχω την αγάπη και την ανάγκη να συμβεί στη ζωή μου αυτό το θαύμα. Σας διαβάζω και σας ευχαριστώ! 

Καλη επιτυχια! Αυτος που σε γεμιζει αγαπη και χαρα, αυτος ειναι που σε γεννα!

[Dream_on]

1 ώρα πρίν, lennio είπε:

Καλώς την, καλή σου μέρα.

Να είσαι καλά που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου. Η ζωή είναι δική μας και πορευόμαστε όπως πιστεύουμε και θέλουμε, να ακούς μόνο εσένα και τον άντρα σου.

Σας εύχομαι κάθε επιτυχία σε αυτό το ταξίδι για τη γονεϊκότητα.

Αγαπητά μου κορίτσια, γνωρίζει κάποια κάτι σχετικά με την ερώτηση που σας έθεσα; Πολλά φιλιά.

Αγαπητή Lenio 

.γνωρίζω ότι η διάγνωση περί θρομβοφιλιας είναι ιδιαίτερη. Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό που ρωτάς. Στη θέση σου θα ρωτούσα έναν ειδικό. Ή ακόμα καλύτερα, να κάνεις αυτήν τη δυσβάσταχτη υπομονή να πάρεις όλες τις εξετάσεις, γιατί μπορεί το συγκεκριμένο να έχει σχέση θρομβοφιλια, αλλά σε συνδυασμό με άλλους δείκτες που σου μετρήσουν, να μην υπάρχει πρόβλημα. Δυστυχώς, δε γνωρίζουμε ως μη ειδικοί, και οι πληροφορίες από μόνες τους μπορούν να προκαλέσουν χάος και άγχος χωρίς λόγο. Φιλιά πολλά!

[lennio]

2 minutes ago, Dream_on said:

Αγαπητή Lenio 

.γνωρίζω ότι η διάγνωση περί θρομβοφιλιας είναι ιδιαίτερη. Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό που ρωτάς. Στη θέση σου θα ρωτούσα έναν ειδικό. Ή ακόμα καλύτερα, να κάνεις αυτήν τη δυσβάσταχτη υπομονή να πάρεις όλες τις εξετάσεις, γιατί μπορεί το συγκεκριμένο να έχει σχέση θρομβοφιλια, αλλά σε συνδυασμό με άλλους δείκτες που σου μετρήσουν, να μην υπάρχει πρόβλημα. Δυστυχώς, δε γνωρίζουμε ως μη ειδικοί, και οι πληροφορίες από μόνες τους μπορούν να προκαλέσουν χάος και άγχος χωρίς λόγο. Φιλιά πολλά!

Σ ευχαριστώ για την απάντησή σου, κι εγω αυτό λέω

[aggel-mak]

10 ώρες πρίν, Dream_on είπε:

Καλησπέρα στην παρέα! Κάντε καφεδάκι και διαβάστε… είναι λίγο μεγάλο το κειμενάκι!

Νέα κι εγώ στην ομάδα αυτή καθώς με ενδιαφέρει το θέμα. Συμβάλατε στο να πάρω πιο εύκολα την απόφαση να προχωρήσω σε εξωσωματική με ωάριο δότριας. Είναι σημαντικό να ακούς την εμπειρία κάποιου που είχε παρόμοιους ενδοιασμούς για μια τόσο σημαντική απόφαση. Προσωπικά δεν είμαι τόσο βασανισμένη όσο οι φίλες που εξιστορούν την περιπέτειά τους επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Το όνειρο της μητρότητας για μένα ήταν πολύ μακρινό πάντα, το φοβόμουν, δεν είχα και τον κατάλληλο σύντροφο, έλεγα ότι έχω καιρό μπροστά μου, αλλά ο χρόνος τελειώνει κάποτε! Είναι αμείλικτος ο μπαγάσας! Άγγιξα αυτό το όνειρο, όταν με το νέο μου σύντροφο έμεινα έγκυος 3 μήνες αφού αρχίσαμε να έχουμε επαφές χωρίς προφύλαξη. Ήμουν 42 χρονών. Ανέλπιστη χαρά… το ένιωσα σα δώρο από τη ζωή, από το σύμπαν ολόκληρο. Άκουσα κι αυτό το ταμπούρλο που χτυπάει τόσο γρήγορα ενώ μετά βίας μπορούσα να δω το εμβρυάκι στον υπέρηχο – μια σκιά που κουνιέται και κάνει τόσο θόρυβο! Η καρδούλα του! Απίστευτο… Στις 11 εβδομάδες, ένα βράδυ έβλεπα το δωμάτιό μου κι αναρωτιόμουν που θα πάει το κρεβάτι του μωρού… στη σκέψη αυτή σφίχτηκα… «Πολύ τρέχεις…» λέω στον εαυτό μου. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα με πόνους, είχα αιμορραγία, πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν υπέρηχο κι ακούω, λες και το έλεγαν σε κάποια άλλη, «είναι χαμηλά… έχει αποβληθεί». Σοκ. Δεν είναι ευγενικό όταν σου δίνουν ένα δώρο να στο παίρνουν πίσω, αλλά αυτή είναι ζωή… Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν εύκολα, συμβαίνουν πολλά (θάνατοι, δυσκολίες, άγχος) που κάνουν την ερωτική επιθυμία να ατονεί. Οι αραιές επαφές δε συμβάλουν στη σύλληψη. Κι όμως 2 χρόνια μετά, στα 44 μου, ξαναμένω έγκυος. Άντε πάλι αυτό το αίσθημα ευγνωμοσύνης στη ζωή για το νέο δώρο της, άντε πάλι η καρδούλα να χτυπάει! Στις 9 εβδομάδες στο προγραμματισμένο ραντεβού πήγα για να ξανακούσω την καρδούλα… Το εμβρυάκι είχε το προβλεπόμενο μέγεθος, αλλά η καρδούλα του δεν ακουγόταν (και μαντέψτε... δεν είχε χαλάσει το μηχάνημα όπως ήλπιζα με όλη μου τη δύναμη).  Άντε πάλι αυτή κατρακύλα… Τα επόμενα χρόνια δεν καταφέραμε πολλά με τον παραδοσιακό τρόπο, κι εκεί που άκουγα «εξωσωματική» έβγαζα λογύδριο για το πόσο αντίθετη ήμουν. Δεν ήθελα να μου γίνει έμμονη ιδέα κάτι που ίσως δεν μπορούσα να αποκτήσω. Ο γιατρός μου, όταν στα 46 μου πια, μου έκανε την ενημέρωση για τις προοπτικές μου, μου ανέφερε ότι πια ήταν πολύ δύσκολο με δικά μου ωάρια. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα για ωάρια δότριας. Άλλη φρίκη… μεγαλύτερη από την «απλή» εξωσωματική. Τώρα πια, με πατημένα τα 47, έχοντας ήδη κάνει μια εξωσωματική κατά την οποία μου πήραν 3 ωάρια που αποδείχτηκαν τζούφια, δεν έχω χρόνο ούτε να φρικάρω. Έχω αποφασίσει το plan B με συνοπτικές διαδικασίες – μέσα σε 2 εβδομάδες από την αποτυχημένη εξωσωματική με τα δικά μου ωάρια. Με τα δικά μου ωάρια (όσα έχουν μείνει…), ούτε ένα 3% δεν έχω να πετύχω να γεννήσω ένα υγιές παιδί. Με ωάρια δότριας έχω 60%, όσο έχει και μια νέα γυναίκα. Στην οικογένειά μου δεν έχω πει τίποτα… ψέλλισα ότι θα κάνω εξωσωματική και δέχτηκα όλη την αρνητική κριτική του κόσμου (με το χειρότερο «το παιδί θέλει μαμά κι όχι γιαγιά» – φανταστείτε να έλεγα και για ωάριο δότριας). Οι φίλες μου είναι απείρως θετικές. Το ίδιο κι ο σύντροφός μου, μαζί μου. Μας ενημέρωσαν από το κέντρο εξωσωματικής που πήγαμε, ότι περνούν τις δότριες από κόσκινο με πολλές εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ. Θα επιλέξουν κάποια που να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με μένα, θα είναι υγιής και νέα. Θα μπω σε λίστα αναμονής λίγων μηνών. Φοβάμαι… αλλά θα το πάω μέχρι τέλους. Διαβάζω και σας… Σας πιστεύω… αν πετύχεις την πιο κρυφή σου επιθυμία, δε θα σκέφτεσαι τις πρώτες ύλες που έδωσαν στο όνειρο μια ευκαιρία, αλλά το πως θα το κάνεις αλήθεια μέρα με τη μέρα. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα που χρειάζεται τη φροντίδα και την αγάπη να μετατραπεί από σποράκι σε θαύμα. Σποράκι μπορεί να μην έχω, αλλά έχω την αγάπη και την ανάγκη να συμβεί στη ζωή μου αυτό το θαύμα. Σας διαβάζω και σας ευχαριστώ! 

Καλησπέρα κ απο εμένα κ καλη επιτυχία στη προσπάθειά σας.Το εχω σκεφτει κ εγω τη διαφορά ηλικιας.Είμαι 40 κ αν πανε ολα καλά θα ειμαι 50 κ το παιδι 10.Αλλά θελουμε τοσο πολυ ενα γερό παιδακι με τον άντρα μου που αυτό το εχω ξεχάσει.Πρόσφατα στη δουλειά μου δυο γυναίκες έγιναν μητέρες η μια 50 κ η άλλη 48 φυσικά με εξωσωματική με ξένα ωάρια.Όλοι "επεσαν" πανω τους να τους αποτρεψουν λέγοντας αυτό που είπες οτι θα μοιάζουν με γιαγιάδες κ οχι μητέρες,οτι δεν θα εχουν κουράγιο να τρεχουν πισω απ τα παιδια τους.Αυτές αγνοησαν τους πάντες,γεννησαν,επέστρεψαν στη δουλειά κ είναι πιο λαμπερές κ φρέσκιες απο ποτέ..

 

[lennio]

27 minutes ago, aggel-mak said:

Καλησπέρα κ απο εμένα κ καλη επιτυχία στη προσπάθειά σας.Το εχω σκεφτει κ εγω τη διαφορά ηλικιας.Είμαι 40 κ αν πανε ολα καλά θα ειμαι 50 κ το παιδι 10.Αλλά θελουμε τοσο πολυ ενα γερό παιδακι με τον άντρα μου που αυτό το εχω ξεχάσει.Πρόσφατα στη δουλειά μου δυο γυναίκες έγιναν μητέρες η μια 50 κ η άλλη 48 φυσικά με εξωσωματική με ξένα ωάρια.Όλοι "επεσαν" πανω τους να τους αποτρεψουν λέγοντας αυτό που είπες οτι θα μοιάζουν με γιαγιάδες κ οχι μητέρες,οτι δεν θα εχουν κουράγιο να τρεχουν πισω απ τα παιδια τους.Αυτές αγνοησαν τους πάντες,γεννησαν,επέστρεψαν στη δουλειά κ είναι πιο λαμπερές κ φρέσκιες απο ποτέ..

 

Eπειδή είμαι ήδη μητριά δυο αγοριών, μπορώ να πω με σιγουριά πως είναι κουραστικό άθλημα με τεράστια ανταπόδωση σε ομορφα συναισθήματα. Έχω προσωπικά αρχίσει πάλι γυμναστική για να είμαι σε φόρμα όταν και αν με το καλό. Και για μένα αλλά και για να μπορώ να τρέχω από πίσω τους χεχεχεχε

[island1]

18 ώρες πρίν, aggel-mak είπε:

Καλησπερα  island1....ποσο δίκαιο έχεις! Τα λογια σου θα ελεγα πως ειναι λυτρωτικά.. Αν μου ελεγες θες ενα γερό παιδί ή ενα παιδι που θα σου μοιάζει,φυσικά θα διαλεγα το πρώτο..  Τι σημασία έχει τελικά..

Εχω μια ανιψια 9 χρονών που δεν μοιάζει καθόλου στην αδερφή μου.Αν μαθαινα οτι δεν είναι δικό της παιδί,θα την αγαπουσα λιγότερο..? Ποτέ.. Τη λατρεύω. Είναι ωραίο που μου τα λες αυτα εσυ που εχεις γινει μητέρα.. ο αντρας μου λέει θελω παιδί να μεγαλωσω ,να αγκαλιασω κ να αγαπησω κ δεν με νοιαζει που θα μοιάζει.. Κοριτσια μου... φεύγει ενα βάρος μου..

Πίστεψε με είναι αλήθεια που θα τη νιώσεις το πρώτο δευτερόλεπτο που θα γνωρίσεις το παιδί σου!! Η επιστήμη προχωρά για όλους μας ευτυχώς .έχω φίλη που έκανε αφαίρεση ωοθηκών λόγω καρκίνου..ο μόνος δρόμος της είναι με αυτό τον τρόπο να γίνει μαμά ..και;; Ευγνώμονες το Θεό που βοήθησε την επιστήμη να προοδεύσει...στην πραγματικότητα εμείς κολλάμε διότι μας πιπιλιζουν ότι έχουμε εναλλακτική τα δικά μας ψάρια ..δεκάδες ανούσιες εξωσωματικές που καταλήγουν τελικά εκεί...ναι οκ να το προσπαθήσεις αλλά αν δε γίνεται; Να μείνεις με μια άδεια αγκαλιά; Όχι λυπάμαι εγώ έκανα ότι μπορούσα να ρθει στη ζωή μας η κόρη μας κ θα έκανα κι άλλα τόσα .η μόνη φοβία μου ήταν τα φάρμακα ..κανένας άλλος ενδιάσμος κ ειδικά έχοντας δίπλα μου συμπαραστάτη τον άντρα μου!! Από την καρδιά μου μέσα ότι κι αν αποφασίσεις καλή επιτυχια

23 ώρες πρίν, lennio είπε:

Αγαπητά μου κορίτσια, μια ερώτηση σας έχω, παρακαλώ.

Βγήκε η πρώτη από τις εξετάσεις που κάνω τώρα. Τα αντικαρδιολιπιδικά. Με έβγαλε θετική στο αντιπηκτικό λύκου με τιμή στο πρώτο θετικο όριο δηλαδή 1,20. Μέχρι να βγουν όλΑ τα αποτελέσματα και να δω τους γιατρούς μου εδώ και στην Ελλάδα, θα περάσει ενας μήνας κ κάτι.

Τα φώτα σας παρακαλώ αγαπημένες. Το αποτέλεσμα αυτό έχει να κάνει με τη θρομβοφιλία; Γνωρίζετε κάτι;

Ευχαριστώ !

Όλες αυτές οι εξετάσεις βλέπονται συνδιαστηκα για αυτοάνοσα κ θρομβοφιλιες

[aggel-mak]

πρίν από 52 λεπτά , island1 είπε:

Πίστεψε με είναι αλήθεια που θα τη νιώσεις το πρώτο δευτερόλεπτο που θα γνωρίσεις το παιδί σου!! Η επιστήμη προχωρά για όλους μας ευτυχώς .έχω φίλη που έκανε αφαίρεση ωοθηκών λόγω καρκίνου..ο μόνος δρόμος της είναι με αυτό τον τρόπο να γίνει μαμά ..και;; Ευγνώμονες το Θεό που βοήθησε την επιστήμη να προοδεύσει...στην πραγματικότητα εμείς κολλάμε διότι μας πιπιλιζουν ότι έχουμε εναλλακτική τα δικά μας ψάρια ..δεκάδες ανούσιες εξωσωματικές που καταλήγουν τελικά εκεί...ναι οκ να το προσπαθήσεις αλλά αν δε γίνεται; Να μείνεις με μια άδεια αγκαλιά; Όχι λυπάμαι εγώ έκανα ότι μπορούσα να ρθει στη ζωή μας η κόρη μας κ θα έκανα κι άλλα τόσα .η μόνη φοβία μου ήταν τα φάρμακα ..κανένας άλλος ενδιάσμος κ ειδικά έχοντας δίπλα μου συμπαραστάτη τον άντρα μου!! Από την καρδιά μου μέσα ότι κι αν αποφασίσεις καλή επιτυχια

Κοριτσι μου σήμερα ηταν δυσκολη μερα για σένα..ελπιζω ολα να πηγαν καλά κ να το προσπεράσεις γρήγορα..περαστικά!

Αυτό που είπες ειναι σωστό,περιμένουμε οτι ίσως πιαστουν τα δικα μας ψαρακια,αλλά εφοσον δεν γίνεται μια δυο τρεις,μετα τί; θα γινουν καλά; προσωπικα δεν θελω άλλα φάρμακα,κάπως με φοβιζουν,οσο για φυσικο κύκλο,δεν εχω τοσο περιθώριο χρονου.Εξάλλου τρείς μήνες που προσπαθησε να παρει ο γιατρός το ωαριο του μηνα τη μια φορα ηταν πολυ μικρό,την αλλη δεν υπήρχε κ η τριτη που εγινε ωοληψια ουτε καν γονιμοποιηθηκε..οπότε ναι η δοτρια ειναι η λυση για εμας..

[Dream_on]

4 ώρες πρίν, aggel-mak είπε:

Καλησπέρα κ απο εμένα κ καλη επιτυχία στη προσπάθειά σας.Το εχω σκεφτει κ εγω τη διαφορά ηλικιας.Είμαι 40 κ αν πανε ολα καλά θα ειμαι 50 κ το παιδι 10.Αλλά θελουμε τοσο πολυ ενα γερό παιδακι με τον άντρα μου που αυτό το εχω ξεχάσει.Πρόσφατα στη δουλειά μου δυο γυναίκες έγιναν μητέρες η μια 50 κ η άλλη 48 φυσικά με εξωσωματική με ξένα ωάρια.Όλοι "επεσαν" πανω τους να τους αποτρεψουν λέγοντας αυτό που είπες οτι θα μοιάζουν με γιαγιάδες κ οχι μητέρες,οτι δεν θα εχουν κουράγιο να τρεχουν πισω απ τα παιδια τους.Αυτές αγνοησαν τους πάντες,γεννησαν,επέστρεψαν στη δουλειά κ είναι πιο λαμπερές κ φρέσκιες απο ποτέ..

5 ώρες πρίν, aggel-mak είπε:

Καλησπέρα κ απο εμένα κ καλη επιτυχία στη προσπάθειά σας.Το εχω σκεφτει κ εγω τη διαφορά ηλικιας.Είμαι 40 κ αν πανε ολα καλά θα ειμαι 50 κ το παιδι 10.Αλλά θελουμε τοσο πολυ ενα γερό παιδακι με τον άντρα μου που αυτό το εχω ξεχάσει.Πρόσφατα στη δουλειά μου δυο γυναίκες έγιναν μητέρες η μια 50 κ η άλλη 48 φυσικά με εξωσωματική με ξένα ωάρια.Όλοι "επεσαν" πανω τους να τους αποτρεψουν λέγοντας αυτό που είπες οτι θα μοιάζουν με γιαγιάδες κ οχι μητέρες,οτι δεν θα εχουν κουράγιο να τρεχουν πισω απ τα παιδια τους.Αυτές αγνοησαν τους πάντες,γεννησαν,επέστρεψαν στη δουλειά κ είναι πιο λαμπερές κ φρέσκιες απο ποτέ..

 

Πολύ καλά έκαναν κι αγνόησαν τους πάντες, κι εγώ το ίδιο κάνω με αυτούς που με συμβουλεύουν να το σκεφτώ για το καλό μου και ιδιαίτερα για το καλό του παιδιού. Στην εφηβεία του θα είμαι 60+. Μεγάλο το χάσμα, άσε που μπορεί να μείνει κι ορφανό νωρίς... Όμως όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι τόσο στον αέρα! Η ζωή είναι απρόβλεπτη και οι γενικότητες αυτού του είδους είναι γελοίες και  δεν μπορούν να την περιγράψουν. Έχω ανάγκη από θετικές κουβέντες κι όχι από νουθεσίες για το τι "πρέπει" να κάνω σύμφωνα με την ηλικία μου, λες και η ηλικία είναι τιμωρία. Οι ανάγκες κάθε ανθρώπου δεν μπαίνουν σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία. Η δύναμη που έχει ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετρηθεί. Κουράστηκα με την κριτική ανθρώπων που μιλάνε έχοντας κάνει τα παιδιά τους και μιλάνε εκ του ασφαλούς.

[island1]

3 ώρες πρίν, aggel-mak είπε:

Κοριτσι μου σήμερα ηταν δυσκολη μερα για σένα..ελπιζω ολα να πηγαν καλά κ να το προσπεράσεις γρήγορα..περαστικά!

Αυτό που είπες ειναι σωστό,περιμένουμε οτι ίσως πιαστουν τα δικα μας ψαρακια,αλλά εφοσον δεν γίνεται μια δυο τρεις,μετα τί; θα γινουν καλά; προσωπικα δεν θελω άλλα φάρμακα,κάπως με φοβιζουν,οσο για φυσικο κύκλο,δεν εχω τοσο περιθώριο χρονου.Εξάλλου τρείς μήνες που προσπαθησε να παρει ο γιατρός το ωαριο του μηνα τη μια φορα ηταν πολυ μικρό,την αλλη δεν υπήρχε κ η τριτη που εγινε ωοληψια ουτε καν γονιμοποιηθηκε..οπότε ναι η δοτρια ειναι η λυση για εμας..

Με το καλό λοιπόν να έρθει το μωρό η τα μωρά σας κορίτσι μου!!! Δόξα το Θεό στο δρόμο προς το στόχο υπάρχει κι αυτός ο παράδρομος!!!! Θα χαρώ να μάθω ευχάριστα ευχαριστώ για τις ευχες

 

[lennio]

23 hours ago, island1 said:

Πίστεψε με είναι αλήθεια που θα τη νιώσεις το πρώτο δευτερόλεπτο που θα γνωρίσεις το παιδί σου!! Η επιστήμη προχωρά για όλους μας ευτυχώς .έχω φίλη που έκανε αφαίρεση ωοθηκών λόγω καρκίνου..ο μόνος δρόμος της είναι με αυτό τον τρόπο να γίνει μαμά ..και;; Ευγνώμονες το Θεό που βοήθησε την επιστήμη να προοδεύσει...στην πραγματικότητα εμείς κολλάμε διότι μας πιπιλιζουν ότι έχουμε εναλλακτική τα δικά μας ψάρια ..δεκάδες ανούσιες εξωσωματικές που καταλήγουν τελικά εκεί...ναι οκ να το προσπαθήσεις αλλά αν δε γίνεται; Να μείνεις με μια άδεια αγκαλιά; Όχι λυπάμαι εγώ έκανα ότι μπορούσα να ρθει στη ζωή μας η κόρη μας κ θα έκανα κι άλλα τόσα .η μόνη φοβία μου ήταν τα φάρμακα ..κανένας άλλος ενδιάσμος κ ειδικά έχοντας δίπλα μου συμπαραστάτη τον άντρα μου!! Από την καρδιά μου μέσα ότι κι αν αποφασίσεις καλή επιτυχια

Όλες αυτές οι εξετάσεις βλέπονται συνδιαστηκα για αυτοάνοσα κ θρομβοφιλιες

Σ ευχαριστω! 

Κατά τ'αλλα συμφωνώ σε ότι λες. 

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

Καλημερα  καλημερα 

ελπιζω να σας βρίσκω όλες καλά , κ σιγά σιγά να επιστρέφουμε στη βάση μας , όσες από εμάς κατάφεραν να ξεκλεψουν μέρες να ξεκουραστούν σε διακοπές ...

εγω πέρασα ένα δύσκολο Αύγουστο.....χρειαστηκε να κάνω μια λαπαροσκοπική επέμβαση 20 λεπτών....φοβήθηκα πολύ.....και κάπου εκεί σκέφτηκα δεν κάνω ίσως για μάνα.....ο γιατρός μου , ο θεός να τον έχει καλά...με διαβεβαίωσε ότι δεν δατρεχουμε κίνδυνο.στην εβδομάδα που βρισκόμουν ... εγώ φοβόμουν και μάλιστα πολύ...δεν ήθελα να δω παιδικά δωμάτια , τίποτα....σε αδράνεια μυαλό κ σώμα .

πηγαν όμως όλα καλά....και χτες 8/9 , μεγάλη η χάρη της Παναγίας μας.....κάναμε το β επιπέδου....και είδαμε την Μπέμπα μας...είμαι 22 εβδομάδων , και έχω ένα πλασματάκι 510γρ στη κοιλιά μου...

και κάνω όνειρα δειλά δειλά ....θα ετοιμάσω το παιδικό δωμάτιο , είπα στον σύζυγο να το αδειάσουμε , λειτουργούσε σαν ξενώνας . Και ψάχνω κάποιον στην πόλη μας , να ζωγραφίζει.... θέλω να ζωγραφίσω τον έναν τοίχο......

απο το γραφείο σταματάω κανονικά 15/11......σκέφτομαι να σταματήσω αρχές Οκτώβρη , γιατί μετά τις 13.00 δεν την πολύ παλεύω στην καρέκλα....(8.00-16.00 ωράριο) εξάλλου έχω χτυπήσει τρελλές εργατοώρες χρόνια τώρα....

σας καλημεριζω

καλη Κυριακή σε όλες....  

Σας φιλώ