Cafe Ivf με δωρεά ωαρίων

[nina999]

πρίν από 21 λεπτά , NINA78 είπε:

Λοιπον Λενιω,νομιζω οτι εκει ειναι το ζητημα να δουμε τι ειναι αυτο που μας κρατα και λιγο μακρια,στην σκεψη και μονο πιστευω και στην φαντασια,απο τα ξενα ωαρια και νομιζω οτι περα απο τα πολλα κοινα που θα βρουμε αν μοιραστουμε αυτε τις πιο μυχιες σκεψεις μας εδω.Υπαρχει και μια πολυ προσωπικη για την καθεμια μας.Εγω μετα την παλλινδρομη ειδα ενα ονειρο.Βρισκομουν σε ενα νεκροταφειο και μπροστα μου ηταν ενας ταφος,απο την μια πλευρα καθοταν ο πατερας μου(το σημαντικοτερο προσωπο στην ζωη μου που δεν ζει),στην αλλη καθοταν ενας φιλος μου καρδιακος(που χαθηκε πριν δυο χρονια απο καρκινο στο κεφαλι).Πλησιασα,ο ταφος ειχε το ονομα μου και ελεγε,''Εχασε με μεγαλη γενναιοτητα την μαχη με τον καρκινο".Τοτε ξεσπασα σε κλαμματα και ελεγα,κραυγαζοντας δεν θελω να γραφει αυτο,δεν θελω να γραφει αυτο.Τοτε ο πατερας μου,μου ειπε ΄΄Μπορεις να το αλλαξεις,εχεις χρονο!"Προχτες ειδα το ιδιο ονειρο με την διαφορα,οτι η επιτυμβια στηλη εγραφε το ονομα μου και ''Ηταν μητερα δυο παιδιων".

Οταν ξυπνησα σκεφτηκα οτι το σημαντικοτερο πραγμα για εμενα,ειναι αυτο.Με οποιονδηποτε τροπο με δικα μου,με ξενα,με ξενα ωαρια-ξενο σπερμα.,με παρενθετη (που εκει υπαρχει μια αλλη γυναικα),με υιοθεσια(που εκει υπαρχουν και αλλοι γονεις),να γινω μητερα!Και συναμα σκεφτηκα οτι θα εδινα οτι εχω αποκτησει σημερα,φημη,λεφτα,την ζωη μου την ιδια για να εχω ακομη ενα δευτερολεπτο με τον πατερα μου(ακομη και αν μου ελεγε οτι ειμαι απο ξενο σπερμα)!Για εμενα αυτα ειναι τα δυο πιο σημαντικα να γινω μητερα και ο χρονος.

Συγνωμη αν σας κουρασα.Φιλια σε ολες!

Respect! Σε νιώθω...

[marillia]

1 hour ago, NINA78 είπε:

Λοιπον Λενιω,νομιζω οτι εκει ειναι το ζητημα να δουμε τι ειναι αυτο που μας κρατα και λιγο μακρια,στην σκεψη και μονο πιστευω και στην φαντασια,απο τα ξενα ωαρια και νομιζω οτι περα απο τα πολλα κοινα που θα βρουμε αν μοιραστουμε αυτε τις πιο μυχιες σκεψεις μας εδω.Υπαρχει και μια πολυ προσωπικη για την καθεμια μας.Εγω μετα την παλλινδρομη ειδα ενα ονειρο.Βρισκομουν σε ενα νεκροταφειο και μπροστα μου ηταν ενας ταφος,απο την μια πλευρα καθοταν ο πατερας μου(το σημαντικοτερο προσωπο στην ζωη μου που δεν ζει),στην αλλη καθοταν ενας φιλος μου καρδιακος(που χαθηκε πριν δυο χρονια απο καρκινο στο κεφαλι).Πλησιασα,ο ταφος ειχε το ονομα μου και ελεγε,''Εχασε με μεγαλη γενναιοτητα την μαχη με τον καρκινο".Τοτε ξεσπασα σε κλαμματα και ελεγα,κραυγαζοντας δεν θελω να γραφει αυτο,δεν θελω να γραφει αυτο.Τοτε ο πατερας μου,μου ειπε ΄΄Μπορεις να το αλλαξεις,εχεις χρονο!"Προχτες ειδα το ιδιο ονειρο με την διαφορα,οτι η επιτυμβια στηλη εγραφε το ονομα μου και ''Ηταν μητερα δυο παιδιων".

Οταν ξυπνησα σκεφτηκα οτι το σημαντικοτερο πραγμα για εμενα,ειναι αυτο.Με οποιονδηποτε τροπο με δικα μου,με ξενα,με ξενα ωαρια-ξενο σπερμα.,με παρενθετη (που εκει υπαρχει μια αλλη γυναικα),με υιοθεσια(που εκει υπαρχουν και αλλοι γονεις),να γινω μητερα!Και συναμα σκεφτηκα οτι θα εδινα οτι εχω αποκτησει σημερα,φημη,λεφτα,την ζωη μου την ιδια για να εχω ακομη ενα δευτερολεπτο με τον πατερα μου(ακομη και αν μου ελεγε οτι ειμαι απο ξενο σπερμα)!Για εμενα αυτα ειναι τα δυο πιο σημαντικα να γινω μητερα και ο χρονος.

Συγνωμη αν σας κουρασα.Φιλια σε ολες!

Koρίτσι μου πραγματικά ανατρίχιασα!Σου εύχομαι τα καλύτερα!!

@lennioΣ ευχαριστώ κορίτσι μου για τις συμβουλές σου!!Είχα πέρσυ μια παλίνδρομη κ έχουμε τώρα 15 μήνες που προσπαθούμε!!Είμαστε 31 ετών!!Δν μας βρίσκουν κάτι αλλά κ πόσο να περίμενεις?Δν ξέρω το άγχος φταίει,το πεπρωμένο!!Αν δν τα καταφέρουμε μάλλον θα πάω σε εξωσωματική αλλά σίγουρα με φοβία όχι για τα φάρμακα αλλά πιο πολύ το άγνωστο!!Οταν θες πραγματικά ένα παιδάκι θα κάνεις τα πάντα κ συμφωνώ απόλυτα να μην αφήνουμε πολυ τον χρόνο να κυλά!!!

[lennio]

1 hour ago, marillia said:

Koρίτσι μου πραγματικά ανατρίχιασα!Σου εύχομαι τα καλύτερα!!

@lennioΣ ευχαριστώ κορίτσι μου για τις συμβουλές σου!!Είχα πέρσυ μια παλίνδρομη κ έχουμε τώρα 15 μήνες που προσπαθούμε!!Είμαστε 31 ετών!!Δν μας βρίσκουν κάτι αλλά κ πόσο να περίμενεις?Δν ξέρω το άγχος φταίει,το πεπρωμένο!!Αν δν τα καταφέρουμε μάλλον θα πάω σε εξωσωματική αλλά σίγουρα με φοβία όχι για τα φάρμακα αλλά πιο πολύ το άγνωστο!!Οταν θες πραγματικά ένα παιδάκι θα κάνεις τα πάντα κ συμφωνώ απόλυτα να μην αφήνουμε πολυ τον χρόνο να κυλά!!!

Παρακαλω, δεν είναι τίποτα. Έχετε χρόνο! Όλα θα σας πάνε καλά. Όταν προσπαθούμε καιρο, η προσπάθεια αυτή παίρνει πολύ χώρο από τη ζωή και τις σκέψεις μας. Ειναι κι αυτή η λαχτάρα να κάνουμε παιδί. Λυπάμαι πραγματικά για την παλινδρομη. Με μια τέτοια  εμπειρία θεωρώ ότι είναι λογικό ν αγχώνεσαι παραπάνω. Όσον αφορά το φόβο μας για το άγνωστο ένα θα μας πω: και το πώς να είσαι μητέρα μας είναι άγνωστο αλλά το θέλουμε γιατι μας έχουμε εμπιστοσύνη. Μακάρι να το θυμόμαστε συχνά.

Καλό απόγευμα

7 hours ago, Georgia1972 said:

Κοριτσια καλημερα. Μπαινω στα γρηγορα γιατι ηθελα να μαθω το αποτελεσμα της Plmoira. Κοριτσι μου συγχαρητηρια!!! Να έχεις μια ήρεμη και τελειομηνη εγκυμοσύνη! Ηρεμία τώρα και καλή διατροφή. Καλο κλωσσημα που λεει κι ο γιατρος μου! Χαχαχα!

Bella Dona σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Και σε σένα εύχομαι όλα να έρθουν όπως τα επιθυμείς. Θα ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μέσα σου και τότε θα πάρεις τη σωστή για σένα αποφαση. Όλα θέλουν τον χρόνο τους.

Εμείς κορίτσια τρέχουμε! Ζωή να 'χουν τα πουλάκια μου, δε φτάνει το 24ωρο! Είναι πανέμορφα όπως λένε ολοι και πολύ χαριτωμένα. Για ζουλιγμσ! Λίγο ο μικρός μας κουράζεται με μια ήπια παλινδρόμηση που έχει ως προωρακι που ηταν, αλλά κατά τα άλλα τα πάνε καλά. Σαραντισαμε την περασμενη Κυριακη. Απο την κουραση και το τρέξιμο εγω χάνω γεύματα και αντλήσεις και άρχισε το γάλα να μειώνεται, αλλά μου ειπε μια μαία να πίνω μαγιά μπυρας (σκεύασμα από το φαρμακειο) καθώς και ένα αφέψημα από βότανα και θα βοηθηθώ. Ο παιδίατρος θέλει να κόψω τη μαγιά αλλά δεν μου εξήγησε κιόλας ενω επεμενα τι κακό κατά τη γνώμη του μπορεί να προκαλέσει... Άλλες κοπέλες που έκαναν το ίδιο δεν παραπονέθηκαν για κάτι...  Τελος παντων...

Αυτά τα λίγα από εμας. Πολλά φιλιά σε όλες. Η θετική μου σκέψη είναι μαζί σας!

 

 

Καλή δύναμη Γεωργία μου, χαίρομαι τόσο για το τρέξιμό σου

[bella_dona]

On 26/6/2018 at 10:11 ΜΜ, wannabe είπε:

Γνώρισα τον άντρα μου λίγους μήνες πριν κλείσω τα 39. Πριν, είχα περάσει επί χρόνια το άλλο φοβερό λούκι "είμαι μόνη και θα μείνω για πάντα μόνη, δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια, δεν μπορώ άλλο να πηγαίνω σε γάμους και μαζώξεις για να με κοιτάνε όλοι με κάτι ανάμεσα σε λύπηση και χαιρεκακία". Είχα σκεφτεί τα πάντα κατά καιρούς: υιοθεσία ως μόνη μητέρα, δότη σπέρματος, τον πρώτο τυχόντα που θα έπεφτε στον δρόμο μου κι ας ήταν όπως ήταν. Φρικτό να σε ξεκουφαίνει το βιολογικό σου ρολόι κι εσύ να μην έχεις καν σύντροφο. Πώς το έλεγε ο Καλλιβωκάς στο "μια τρελή - τρελή οικογένεια"; "Γάμος - διαζύγιο, δύο σκαλοπάτια, αρραβώνας - γάμος - διαζύγιο, τρία σκαλοπάτια" Εγώ ήμουν μείον ένα σκαλοπάτι, αυτό του συντρόφου, στο κυνήγι της μητρότητας.

Όταν αποφάσισα, μετά από ψυχοθεραπεία πρέπει να πω, να σταματήσω ν' αγχώνομαι για τα πάντα και ν' απολαύσω το σήμερα, την καλή μου υγεία και τους καλούς μου φίλους, ερωτεύτηκα ...

Τον πρώτο χρόνο έπεσα με τα μούτρα στην σχέση που μου έλειπε τόσο. Στο αφηρημένο, θέλαμε κι οι δυο παιδί και δεν παίρναμε προφυλάξεις αλλά ομολογώ πως κάθε μήνα έβλεπα την περίοδο να έρχεται και σκεφτόμουν "εντάξει, τον άλλο μήνα, ας πάμε τώρα αυτή την εκδρομή, ας περάσει η γιορτή μου που έχουμε κανονίσει να βγούμε και να πιούμε, ας ... ας ... ας". Όταν έκλεισα τα 40 με χτύπησε η αλήθεια ότι ήμουν σε μια ηλικία που έπρεπε να ψάξω το πράγμα λίγο καλύτερα κι άμεσα.

Ο σύντροφος αρνητικός στο θέμα της εξωσωματικής. Δεν του άρεσε ο χώρος, δεν του άρεσε η διαδικασία (για την ακρίβεια την σιχαινόταν), δεν έτρεχε και τίποτα αν δεν κάναμε παιδί. Τον "έσυρα" σε όλα τα στάδια. Των εξετάσεων, των προσπαθειών. Καθυστερούσε να δεχτεί το κάθε βήμα και γκρίνιαζε πολύ. Τότε μου έσπαγε τα νεύρα. Τώρα παραδέχομαι ότι προσπαθούσε να μου κάνει το χατήρι σε κάτι που δεν τον εξέφραζε καθόλου, μα καθόλου. Είχαμε δύο αποτυχίες και φανερή διάσταση στο πώς να συνεχίσουμε. Μέσα σ' όλα αυτά ο πατέρας μου διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο. Την πρωτοχρονιά του 2017 την πέρασα με την ψυχολογία στα τάρταρα. Ο πατέρας μου πέθαινε, ο σύντροφός μου είχε θέσει τελεσίγραφο ότι δεν ήθελε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες, εγώ σκεφτόμουν με οδύνη ότι ή θα τον άκουγα και θα έμενα στην σχέση κατηγορώντας τον συνέχεια ότι δεν με στήριξε να κυνηγήσουμε κι άλλο το όνειρο ή θα με άκουγε και θα τον "έσερνα" ακόμα πιο απρόθυμο και διαμαρτυρόμενο ή θα χωρίζαμε. Είχα κλείσει τα 41 κι ένιωθα να στερεύω απ' όλα.

Κάποιος εκεί πάνω μας αγάπησε πολύ κι έμεινα έγκυος. Αν πιστέψουμε ότι πρέπει να πληρώνουμε για τα όμορφα πράγματα που μας συμβαίνουν, "πλήρωσα" με το να φύγει ο μπαμπάς μου όταν ήμουν στην 9η εβδομάδα. Περιέργως από τότε ησύχασα. Θεώρησα ότι όλα θα πάνε καλά με το μωρό γιατί ο μπαμπάς μου το προσέχει από εκεί ψηλά. 

Έχω συναίσθηση ότι είμαι τυχερή. Ξέρω ότι υπάρχουν ιστορίες πιο ζόρικες, δυσκολίες πιο βαρβάτες, πόνος μεγαλύτερος.

Δεν κρίνω πια κανέναν για τις επιλογές του. Είμαι πολύ μεγάλη για να το κάνω. Βλέπω άλλες μαμάδες με μωράκια στην ηλικία του δικού μου να σφάζονται για το αν πρέπει να θηλάσεις ή όχι, να το πας baby swimming ή όχι, να σ'το κρατήσει η πεθερά σου ή όχι, να γυρίσεις στη δουλειά σου μετά την πρώτη βδομάδα ή την πρώτη δεκαετία. Ζούμε σε μία χώρα που όλοι θέλουν να έχουν άποψη για τα πάντα και μόνο η δικιά τους να είναι σωστή.

Για δύο πράγματα είμαι σίγουρη. Το πρώτο είναι ότι μια καλή μαμά φαίνεται σε βάθος χρόνου κι είναι κάτι άσχετο από γενετικό υλικό, θηλασμούς, την επιλογή του καλύτερου σχολείου ή του καλύτερου παιδότοπου. Το δεύτερο ότι η ζωή του καθενός είναι μια ρόδα. Πρέπει να κάνουμε υπομονή όταν βρίσκεται στην κάτω μεριά. Είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή θ' ανέβει.

....Ρεαλισμος, ισορροπια, αυτογνωσια....αυτο εισπρατω απο το λογο σου...να χαιρεσαι το καμαρι σου...ελπιζω απο την ιστορια σου να παρουν θαρρος ολες οι κοπελες που εχουν λογο να προσπαθουν...θαυματα γινονται...για καποιες απο εμας ισως να μη γινουν ποτε...καποιες θα τα καταφερουν ομως....για αυτες τις καποιες αξιζει να γραφονται αισιοδοξα κειμενα....μακαρι να μην χρειαζοταν να βιωσεις την στεναχωρια του πατερα σου...ακομη και τοτε ομως, καταφερες και μετετρεψες το πενθος σε κατι θετικο...μακαρι ολες να μπορουσαμε αυτη την "κατω μερια" να την γυρισουμε αναποδα και να παιρνουμε παραδειγμα απο εσας που τα καταφερατε....

[palmoira]

Δεύτερη χοριακη σήμερα 2221!

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

πρίν από 21 λεπτά , palmoira είπε:

Δεύτερη χοριακη σήμερα 2221!

Μπράβο κοριτσάκι μου!!! Διδυμάκια βλέπω !!!

[palmoira]

1 hour ago, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ είπε:

Μπράβο κοριτσάκι μου!!! Διδυμάκια βλέπω !!!

Σ ευχαριστώ! Δίδυμα αποκλείεται γιατί βάλαμε μια βλαστοκύστη μόνο!

[Georgia1972]

Καλησπερα κοριτσια. Πως ειστε; Οταν μπορω και κανω καμια αντληση που ειμαι για λιγα λεπτα στην καρεκλα, μπαινω να δω τα νεα σα καθως και των κοριτσιων απο το αλλο θεμα οπου συμμετεχω.

Μπράβο palmoira! Τέλεια!!! (Λες να έγινε μιτωση και να έχεις όντως διδυμακια;)

[bella_dona]

2 ώρες πρίν, palmoira είπε:

Δεύτερη χοριακη σήμερα 2221!

...μπρααααααβο!!!!!!!!!

[palmoira]

πρίν από 18 λεπτά , Georgia1972 είπε:

Καλησπερα κοριτσια. Πως ειστε; Οταν μπορω και κανω καμια αντληση που ειμαι για λιγα λεπτα στην καρεκλα, μπαινω να δω τα νεα σα καθως και των κοριτσιων απο το αλλο θεμα οπου συμμετεχω.

Μπράβο palmoira! Τέλεια!!! (Λες να έγινε μιτωση και να έχεις όντως διδυμακια;)

Ελπίζω όχι γιατί μην ξεχνάτε έχω μια μονοκερο μήτρα η οποία μάλλον δεν θα αντέξει δίδυμη κύηση 

[lennio]

palmoira

  ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕΕΕΕΕΕ ΜΠΡΑΒΟ !!!! ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

11 ώρες πρίν, palmoira είπε:

Σ ευχαριστώ! Δίδυμα αποκλείεται γιατί βάλαμε μια βλαστοκύστη μόνο!

Καλημερα καλημερα 

οι τιμές της χοριακης παραπέμπουν σε δίδυμη κυηση....κρίνοντας από τη δίκη μου χοριακη την 5η μέρα.....δεν είμαι γιατρός βέβαια , κ μπορεί να λέω κ μπούρδες 

ναι έχω στο νου μου , την μονόκερο μήτρα σου , αλλά αν όντως είναι δίδυμα , μπορείς να κάνεις μείωση (κάπως έτσι )

το μόνο σίγουρο , ότι όλα πάνε καλά 

[linaa]

15 ώρες πρίν, palmoira είπε:

Ελπίζω όχι γιατί μην ξεχνάτε έχω μια μονοκερο μήτρα η οποία μάλλον δεν θα αντέξει δίδυμη κύηση 

μην ανχωνεσε κοριτσι κ εγω ειχα μεγαλη αυξηση χοριακων κ ειναι ενα μωρακι απλα θα ειναι ενα δυνατο υγιες μωρακι!! με τετοια χοριακη πας για υπερηχο απο δευτερα!!! 

[inglaterra]

On 6/27/2018 at 12:59 PM, lennio said:

Καλημέρα Νίνα! Καλώς ήρθες.

Να σου πω από τη μεριά μου πως για τους ίδιους ακριβώς λόγους και μέσα σε μια 4η και δύσκολη (αγώνας δρόμου) αποτυχημένη διέγερση ωοθηκών (για τα δεδομένα της Γαλλίας όπου και μένω) ξεκίνησα να γράφω εδώ. Πριν κι εγώ διάβαζα τις ιστορίες των κοριτσιών. Πρέπει να σου πω πως κι εγώ έκλαιγα πολύ ιδίως με τις πρώτες απαντήσεις, ένιωσα πρώτη φορά τι σημαίνει συμπόνοια και κατανόηση ακριβής στο τι περνούσα, πέρα από τον άντρα μου. Κλάψε, είναι υπέρχο να σε καταλαβαίνουν και να σ αγκαλιάζουν έτσι γυναίκες που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά αλλα μοιραζόμαστε κοινά συναισθήματα κι εμπειρίες. Είμαι κι εγώ στη διαδικασία αποδοχής της περίπτωσης απόκτησης παιδιού με δωρεά ωαρίων. Εδώ και ένα μήνα περίπου ταξιδεύει η σκέψη μου πρωί και βράδυ γύρω από το θέμα. Μια έτσι μια αλλιώς με βρίσκω αλλά θετική. Έχω απορρίψει αρχικές ανησυχίες και κατασταλάζω στο τι είναι πραγματικά αυτό που με ταράζει. Και πιστευω πως πανω κατω τα ίδια είναι για όλες μας.

Πρώτα θέλω να σου πω κάτι όσον αφορά την εύλογη απορία σου για το αν θα τ αγαπήσεις. Έχω δύο θετούς γιους 8 και 5 χρονών. Μεγαλώνουν μια εβδομάδα μ εμάς και μία με τη μαμά τους. Τα μεγαλώνω, τα πονάω, τα αγαπάω, τα μαλώνω, τα οριοθετώ, τα ταίζω, τα παίζω, τα κοιμίζω, τα πλένω, αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε, τους φτιάχνω και λέω πράγματα που έκανε η μαμά μου για εμένα και τον αδερφό μου. Το μόνο πράγμα που δε με κάνει μαμά τους είναι ότι δεν είμαι η μαμά τους και έχουν μαμά. Τα αγαπώ όμως σαν παιδιά μου και είμαι μαμά για εκείνα, μητριά λέγεται. Πρώτα το δικό τους καλό θέλω κι όταν ακόμη δε θέλω να κάνω κάτι το κάνω για εκείνα, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Φαντάσου λοιπόν να κάνουμε ένα μωρό ή και δύο, που εάν δεν είμασταν εμείς δε θα υπήρχε. Τι κάνει κάθε ωάριο που δε γονιμοποιείται κάθε μήνα; Ξέρουμε. Το αν θα γίνει άνθρωπος, θα γίνει από εμάς, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Το να μου μοιάζει δε με νοιάζει. Αλλά αγαπούσα τόσο τη γιαγιά μου (απο τη μαμα) και τη μαμά μου που ήθελα να κάνω κόρη για να τους περάσω γονίδια κι από κείνες. Αλλά αυτά είναι φαντασιώσεις μια που και δικά μου να ήταν τα ωάρια, μπορεί να υπερτερούσαν  γεννιές πίσω ή και του άντρα μου που δεν τα ξέρω, οπότε εγώ θα τα περάσω στα παιδιά μου! Εδώ περνάω πράγματα από τη μαμά μου στα θετά μου! Προσωπικά έχω σχεδόν καταλήξει στο τι είναι αυτό που με ταράσει...και θα το μοιραστώ μαζί σας. Είναι ότι ένα παιδί με δικά μας ωάρια, μας απαλάσει κάπως από το φόβο του θανάτου, μια που ένα κομμάτι μας συνεχίζει να υπάρχει γονιδιακά, μετά από μας. Εάν δεν είναι δικά μας τα γονίδια, όχι. Και πάλι πανω σ αυτο μου απαντώ πως είναι φαντασίωση κι αυτός ο φόβος. Η αγάπη σε κάνει να συνεχίζεις στις καρδιές των ανθρώπων που μένουν, όχι ένα ελάχιστο ποσοστό γονιδίων, είναι όοοοοολο κοινωνικό και συναισθηματικό. 

Σταματώ εδώ για να μη σας κουράσω άλλο. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας πάλι κορίτσια! Πολλά φιλιά για τώρα.

Πόσο συμφωνώ με τα όσα έγραψες Λενιώ!

[inglaterra]

Καλησπέρα και από μένα κορίτσια και καλό μήνα!

Διαβάζω με προσοχή όσα μοιραστήκατε μαζί μας σχετικά με τις εμπειρίες και το "δύσκολο" θέμα της εξωσωματικής με δωρεά ωαρίων. Οπως η lennio ετσι και γω παρακολουθώ το cafe ζώντας στο εξωτερικό, στην Αγγλία.

Για πολλούς και διάφορους λόγους δεν έτυχε ποτέ να δω σοβαρά το θέμα απόκτησης παιδιού με αποτέλεσμα όταν το είδα τελικά, καταλάβα ότι δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Εκανα την πρώτη εξωσωματική πριν λίγες μέρες σε κλινική της Θεσσαλονίκης, όπου το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Η ανταπόκρισή μου γενικά στη διέγερση δεν πήγαινε καλά από τις πρώτες μέρες της διέγερσης, λίγα ωοθηλάκια που μεγάλωναν πολύ λίγο και αργά. Τελικά μεγάλωσαν τέσσερα αφότου αυξησαμε τη δόση για δύο μέρες και παρατείναμε λίγο το χρόνο μέχρι την ωοληψία. Τελικά έγινε  ωοληψία αλλά όλα τα ωοθηλάκια ήταν άδεια! Εννοείτε ότι σταματήσαμε αμέσως. Είμαι 45 χρονών, ΑΜΗ 5.3 pmol/L (πολύ χαμηλή). Ο γιατρός μου είπε ότι ανήκω  στην κατηγορία των φτωχών ανταποκριτριών και δεδομένης της ηλικίας μου και το χαμηλό απόθεμα ωαρίων μου μίλησε για τη δωρεά ωαρίων. Σοκ και απογοητευση με τα αποτελέσματα της δίεγερσης, σοκ όταν άκουσα από το στόμα του γιατρού να μου μιλάει για δωρέα ωαρίων!

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ αυτό το ενδεχόμενο. Αρχισα να ψάχνω πληροφορίες σχετικά και βρήκα ευτυχώς και αυτό το καφέ όπου μπορώ τουλάχιστον να διαβάσω τί λένε οι κοπέλες που το έχουν δοκιμάσει ήδη. Σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις πληροφορίες!

Νιώθω ότι είναι πολύ νωρίς για να πάρουμε μια τετοια απόφαση, ενόσω ακόμη ζω την περίοδο της απογοητευσης. Παίρνει χρόνο να συμφιλιωθεί κανείς με την ιδέα της δωρεάς ωαρίων. Πολλές αναστολές οφείλω να ομολογήσω.  Επειδή όμως στη ζωή πρέπει να κοιτάμε μόνο μπροστά και να αναζητούμε πάντα λύσεις και να μην κολλάμε στο πρόβλημα, είναι φορές που σκεφτομαι “γιατί όχι;”. Εχει συμβεί σε πολλά ζευγάρια και σήμερα χαίρονται τα παιδιά τους. Και από ό,τι διαβάζω εδώ στο καφέ οι κοπέλες που το προχώρησαν σήμερα ζουν την ευτυχία μεγαλώνοντας τα παιδάκια τους, έχοντας αφήσει πίσω ό,τι προηγήθηκε με αποτυχημένες εξωσωματικές, στρες, απογοητευσεις και στενοχώριες!

Σας ευχαριστώ και πάλι που μοιραστήκατε τις εμπειρίες σας! Καλή συνέχεια σε όλες!