Cafe Ivf με δωρεά ωαρίων

[wannabe]

2 ώρες πρίν, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ είπε:

Στα 41 μου , χάνοντας κ τον πατέρα μου ( την μητέρα μου την έχασα στην εφηβεία ) ένιωσα ότι δεν ανήκω πουθενά , ότι δεν είχα ρίζες....κ ξαφνικά ήθελα παιδί απεγνωσμένα...

η φύση εκδικείται  ; Ο θεός με τιμωρεί ; Που το αρνιόμουν πεισματικά για χρόνια ... κ μόνος τρόπο αποδείχθηκε η δωρεά γενετικού υλικού..

στην ζωή τίποτα δεν μου ήρθε εύκολο , κόπος στο πανεπιστήμιο , μετά μεταπτυχιακό , να βρούμε την τέλεια δουλειά , να χαρούμε την άνετη ζωή μας κ άργησα για το αυτονόητα.....

τωρα είμαι έγκυος με δανεικό γενετικό υλικό.....κ φοβαμαι....κ μάλιστα πολύ.....νιωθω ότι κάτι δεν θα πάει καλά....κ παθαίνω κρίσεις πανικου....προσπαθω να το διαχειριστώ , έκλεισα τα 43 , δεν τα καταφέρνω όμως....

για μερικούς ανθρώπους τα πράγματα είναι πιο εύκολα....εγώ χρειάστηκε να κάνω κ δυο κύκλους εξωσωματικής με δανεικά...

 

νιωθω να με κυνηγάει ο Μερφυ...

Γνώρισα τον άντρα μου λίγους μήνες πριν κλείσω τα 39. Πριν, είχα περάσει επί χρόνια το άλλο φοβερό λούκι "είμαι μόνη και θα μείνω για πάντα μόνη, δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια, δεν μπορώ άλλο να πηγαίνω σε γάμους και μαζώξεις για να με κοιτάνε όλοι με κάτι ανάμεσα σε λύπηση και χαιρεκακία". Είχα σκεφτεί τα πάντα κατά καιρούς: υιοθεσία ως μόνη μητέρα, δότη σπέρματος, τον πρώτο τυχόντα που θα έπεφτε στον δρόμο μου κι ας ήταν όπως ήταν. Φρικτό να σε ξεκουφαίνει το βιολογικό σου ρολόι κι εσύ να μην έχεις καν σύντροφο. Πώς το έλεγε ο Καλλιβωκάς στο "μια τρελή - τρελή οικογένεια"; "Γάμος - διαζύγιο, δύο σκαλοπάτια, αρραβώνας - γάμος - διαζύγιο, τρία σκαλοπάτια" Εγώ ήμουν μείον ένα σκαλοπάτι, αυτό του συντρόφου, στο κυνήγι της μητρότητας.

Όταν αποφάσισα, μετά από ψυχοθεραπεία πρέπει να πω, να σταματήσω ν' αγχώνομαι για τα πάντα και ν' απολαύσω το σήμερα, την καλή μου υγεία και τους καλούς μου φίλους, ερωτεύτηκα ...

Τον πρώτο χρόνο έπεσα με τα μούτρα στην σχέση που μου έλειπε τόσο. Στο αφηρημένο, θέλαμε κι οι δυο παιδί και δεν παίρναμε προφυλάξεις αλλά ομολογώ πως κάθε μήνα έβλεπα την περίοδο να έρχεται και σκεφτόμουν "εντάξει, τον άλλο μήνα, ας πάμε τώρα αυτή την εκδρομή, ας περάσει η γιορτή μου που έχουμε κανονίσει να βγούμε και να πιούμε, ας ... ας ... ας". Όταν έκλεισα τα 40 με χτύπησε η αλήθεια ότι ήμουν σε μια ηλικία που έπρεπε να ψάξω το πράγμα λίγο καλύτερα κι άμεσα.

Ο σύντροφος αρνητικός στο θέμα της εξωσωματικής. Δεν του άρεσε ο χώρος, δεν του άρεσε η διαδικασία (για την ακρίβεια την σιχαινόταν), δεν έτρεχε και τίποτα αν δεν κάναμε παιδί. Τον "έσυρα" σε όλα τα στάδια. Των εξετάσεων, των προσπαθειών. Καθυστερούσε να δεχτεί το κάθε βήμα και γκρίνιαζε πολύ. Τότε μου έσπαγε τα νεύρα. Τώρα παραδέχομαι ότι προσπαθούσε να μου κάνει το χατήρι σε κάτι που δεν τον εξέφραζε καθόλου, μα καθόλου. Είχαμε δύο αποτυχίες και φανερή διάσταση στο πώς να συνεχίσουμε. Μέσα σ' όλα αυτά ο πατέρας μου διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο. Την πρωτοχρονιά του 2017 την πέρασα με την ψυχολογία στα τάρταρα. Ο πατέρας μου πέθαινε, ο σύντροφός μου είχε θέσει τελεσίγραφο ότι δεν ήθελε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες, εγώ σκεφτόμουν με οδύνη ότι ή θα τον άκουγα και θα έμενα στην σχέση κατηγορώντας τον συνέχεια ότι δεν με στήριξε να κυνηγήσουμε κι άλλο το όνειρο ή θα με άκουγε και θα τον "έσερνα" ακόμα πιο απρόθυμο και διαμαρτυρόμενο ή θα χωρίζαμε. Είχα κλείσει τα 41 κι ένιωθα να στερεύω απ' όλα.

Κάποιος εκεί πάνω μας αγάπησε πολύ κι έμεινα έγκυος. Αν πιστέψουμε ότι πρέπει να πληρώνουμε για τα όμορφα πράγματα που μας συμβαίνουν, "πλήρωσα" με το να φύγει ο μπαμπάς μου όταν ήμουν στην 9η εβδομάδα. Περιέργως από τότε ησύχασα. Θεώρησα ότι όλα θα πάνε καλά με το μωρό γιατί ο μπαμπάς μου το προσέχει από εκεί ψηλά. 

Έχω συναίσθηση ότι είμαι τυχερή. Ξέρω ότι υπάρχουν ιστορίες πιο ζόρικες, δυσκολίες πιο βαρβάτες, πόνος μεγαλύτερος.

Δεν κρίνω πια κανέναν για τις επιλογές του. Είμαι πολύ μεγάλη για να το κάνω. Βλέπω άλλες μαμάδες με μωράκια στην ηλικία του δικού μου να σφάζονται για το αν πρέπει να θηλάσεις ή όχι, να το πας baby swimming ή όχι, να σ'το κρατήσει η πεθερά σου ή όχι, να γυρίσεις στη δουλειά σου μετά την πρώτη βδομάδα ή την πρώτη δεκαετία. Ζούμε σε μία χώρα που όλοι θέλουν να έχουν άποψη για τα πάντα και μόνο η δικιά τους να είναι σωστή.

Για δύο πράγματα είμαι σίγουρη. Το πρώτο είναι ότι μια καλή μαμά φαίνεται σε βάθος χρόνου κι είναι κάτι άσχετο από γενετικό υλικό, θηλασμούς, την επιλογή του καλύτερου σχολείου ή του καλύτερου παιδότοπου. Το δεύτερο ότι η ζωή του καθενός είναι μια ρόδα. Πρέπει να κάνουμε υπομονή όταν βρίσκεται στην κάτω μεριά. Είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή θ' ανέβει.

[Georgia1972]

Κοριτσια καλημερα. Μπαινω στα γρηγορα γιατι ηθελα να μαθω το αποτελεσμα της Plmoira. Κοριτσι μου συγχαρητηρια!!! Να έχεις μια ήρεμη και τελειομηνη εγκυμοσύνη! Ηρεμία τώρα και καλή διατροφή. Καλο κλωσσημα που λεει κι ο γιατρος μου! Χαχαχα!

Bella Dona σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Και σε σένα εύχομαι όλα να έρθουν όπως τα επιθυμείς. Θα ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μέσα σου και τότε θα πάρεις τη σωστή για σένα αποφαση. Όλα θέλουν τον χρόνο τους.

Εμείς κορίτσια τρέχουμε! Ζωή να 'χουν τα πουλάκια μου, δε φτάνει το 24ωρο! Είναι πανέμορφα όπως λένε ολοι και πολύ χαριτωμένα. Για ζουλιγμσ! Λίγο ο μικρός μας κουράζεται με μια ήπια παλινδρόμηση που έχει ως προωρακι που ηταν, αλλά κατά τα άλλα τα πάνε καλά. Σαραντισαμε την περασμενη Κυριακη. Απο την κουραση και το τρέξιμο εγω χάνω γεύματα και αντλήσεις και άρχισε το γάλα να μειώνεται, αλλά μου ειπε μια μαία να πίνω μαγιά μπυρας (σκεύασμα από το φαρμακειο) καθώς και ένα αφέψημα από βότανα και θα βοηθηθώ. Ο παιδίατρος θέλει να κόψω τη μαγιά αλλά δεν μου εξήγησε κιόλας ενω επεμενα τι κακό κατά τη γνώμη του μπορεί να προκαλέσει... Άλλες κοπέλες που έκαναν το ίδιο δεν παραπονέθηκαν για κάτι...  Τελος παντων...

Αυτά τα λίγα από εμας. Πολλά φιλιά σε όλες. Η θετική μου σκέψη είναι μαζί σας!

 

 

[nina999]

Καλημέρα σε όλες σας! !!Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ ...Μόνο διάβαζα τις ιστορίες σας για να μαθαίνω κ να μη νιώθω μόνη σε αυτόν τον τεράστιο Γολγοθά..Η ιστορία μου 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής με δικά μου ωαρια, η τελευταία αρνητική χοριακη ήταν χθες ..κλείνω πρώτα ο Θεός τον Σεπτέμβριο τα 38 με μια ταλαιπωρημενη ωοθήκη και  ψυχολογία στα πατώματα.   Ο γιατρός μου ήταν ειλικρινής. .Μπορείς να παιδεύεσαι όσο αντέχεις με δικά σου αλλά να ξέρεις ότι τα ποσοστά επιτυχίας εινσι μονοψηφια..Μου έχει ζητήσει να βρεθούμε μόλις τελειώσω με την περίοδο μου να συζητήσουμε. Θα μιλήσουμε για τη δωρεά ωαριων αυτή τη φορά και κορίτσια είμαι τοοοσο πολύ μπερδεμένη ..Ο σύντροφος μου προσπαθεί να με ηρεμήσει να με κάνει να δω την αισιόδοξη πλευρά του θέματος αλλά. ...Είναι κολλημένο το μυαλό μου σε χαζομάρες ....Θα το αγαπήσω? ??Όσο θα μεγαλώνει και θα μου θυμίζει μια Άλλη πως θα το αντιμετωπίσω? ? Δε ξέρω από πού να το πιάσω ..με ποιον να μιλήσω και ποιος θα καταλάβει? ??

[linaa]

πρίν από 7 λεπτά , nina999 είπε:

Καλημέρα σε όλες σας! !!Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ ...Μόνο διάβαζα τις ιστορίες σας για να μαθαίνω κ να μη νιώθω μόνη σε αυτόν τον τεράστιο Γολγοθά..Η ιστορία μου 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής με δικά μου ωαρια, η τελευταία αρνητική χοριακη ήταν χθες ..κλείνω πρώτα ο Θεός τον Σεπτέμβριο τα 38 με μια ταλαιπωρημενη ωοθήκη και  ψυχολογία στα πατώματα.   Ο γιατρός μου ήταν ειλικρινής. .Μπορείς να παιδεύεσαι όσο αντέχεις με δικά σου αλλά να ξέρεις ότι τα ποσοστά επιτυχίας εινσι μονοψηφια..Μου έχει ζητήσει να βρεθούμε μόλις τελειώσω με την περίοδο μου να συζητήσουμε. Θα μιλήσουμε για τη δωρεά ωαριων αυτή τη φορά και κορίτσια είμαι τοοοσο πολύ μπερδεμένη ..Ο σύντροφος μου προσπαθεί να με ηρεμήσει να με κάνει να δω την αισιόδοξη πλευρά του θέματος αλλά. ...Είναι κολλημένο το μυαλό μου σε χαζομάρες ....Θα το αγαπήσω? ??Όσο θα μεγαλώνει και θα μου θυμίζει μια Άλλη πως θα το αντιμετωπίσω? ? Δε ξέρω από πού να το πιάσω ..με ποιον να μιλήσω και ποιος θα καταλάβει? ??

κοριτσι μου καλως ορισες ειναι λογικες ολες οι σκεψεις σου νομιζω οτι ολοι τις κανουν. καταρχας αφου ακομα μπορεις με δικα σου κ εχεις αμφιβολιες για τα δανεικα προσπαθησε το ακομα με τα δικα σου. μην αφησεις να σε τρωει το αν θα πετυχω με τα δικα μου. μπορει να ειναι μονοψηφια τα ποσοστα αλλα ειναι ποσοστα.. αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα κυριως προσπαθησε το ακομα με δικα σου.

τωρα για το μωρο αν θα το αγαπησεις αυτο ειναι σιγουρο. οπως βλεπεις ολες τα αγαπανε κ μην ξεχνας οτι  θα ειναι κ του συντροφου σου. εσυ θα το γεννησεις εσυ θα το πονεσεις. σκεψου αυτο αν ερχοταν καποιος ακομα κ δικα σου παιδια να ειχες κ σου ελεγε ξερεις εγω αυριο πεθαινω κ σου δινω το μωρο μου να το μεγαλωσεις δεν θα το αγαπουσες?? 

μονο κανε το βημα οταν θα εισαι πραγματικα ετοιμη μην αφησεις την αμφιβολια μεσα σου γιαυτο εξαντλησε κ ολες τις αλλες πιθανοτητες. 

[nina999]

Σε ευχαριστώ πάαρα πολύ για την όμορφη απάντηση..Είμαι στο γραφείο και διαβάζοντας το μνμ σου έτρεξαν τα δάκρυα χείμαρρος.Πωπω. .τι είναι αυτό το πράγμα..Δε σταματω το κλάμα έτσι με τίποτα..Ετσο ακριβώς τα σκέφτομουν και εγώ και στην μεταξύ μας κουβέντα με τον σύντροφό μου αυτό είχαμε πει..Όσο αντέχουμε οικονομικά και ψυχολογικά θα το παλέψουμε! Και μετά από σχεδόν έναν χρόνο και κάτι που κάνουμε ότι μπορούμε δηλώνω διαλυμμενη σωματικα και ψυχολογικά.....Και τώρα αυτό που θέλω και χρειάζομαι είναι αληθινές μαρτυρίες γυναικών που έγιναν μητέρες με δανεικά ωαρια να μου πουν ΠΏΣ ΕΊΝΑΙ??Πως νιώθετε ??

[palmoira]

πρίν από 47 λεπτά , nina999 είπε:

Καλημέρα σε όλες σας! !!Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ ...Μόνο διάβαζα τις ιστορίες σας για να μαθαίνω κ να μη νιώθω μόνη σε αυτόν τον τεράστιο Γολγοθά..Η ιστορία μου 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής με δικά μου ωαρια, η τελευταία αρνητική χοριακη ήταν χθες ..κλείνω πρώτα ο Θεός τον Σεπτέμβριο τα 38 με μια ταλαιπωρημενη ωοθήκη και  ψυχολογία στα πατώματα.   Ο γιατρός μου ήταν ειλικρινής. .Μπορείς να παιδεύεσαι όσο αντέχεις με δικά σου αλλά να ξέρεις ότι τα ποσοστά επιτυχίας εινσι μονοψηφια..Μου έχει ζητήσει να βρεθούμε μόλις τελειώσω με την περίοδο μου να συζητήσουμε. Θα μιλήσουμε για τη δωρεά ωαριων αυτή τη φορά και κορίτσια είμαι τοοοσο πολύ μπερδεμένη ..Ο σύντροφος μου προσπαθεί να με ηρεμήσει να με κάνει να δω την αισιόδοξη πλευρά του θέματος αλλά. ...Είναι κολλημένο το μυαλό μου σε χαζομάρες ....Θα το αγαπήσω? ??Όσο θα μεγαλώνει και θα μου θυμίζει μια Άλλη πως θα το αντιμετωπίσω? ? Δε ξέρω από πού να το πιάσω ..με ποιον να μιλήσω και ποιος θα καταλάβει? ??

Καλωσόρισες Νινα! 

Συμφωνώ απόλυτα με τΗ @linaa. Πρέπει να δεις τα πράγματα αισιόδοξα και με ηρεμία να αποφασίσεις. Τα δανεικά είναι μια επιλογή που πάντα θα υπάρχει. Εάν δεν νιώθεις έτοιμη γι αυτό το βήμα προσπάθησε ξανά με δικά σου. Μην έχεις όμως καμία αμφιβολία για το εάν θα αγαπάς το μωρό σου επειδή θα έχεις πάρει ένα ωάριο από μια άλλη γυναίκα. Θα τραφεί από το αίμα σου,θα το νιώσεις να μεγαλώσει μέσα σου,θα το γεννήσεις. Παρε το χρόνο σου και με ηρεμία προχωρά σε οποία επιλογή θεωρείς εσυ καλύτερη.

[lennio]

18 hours ago, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ said:

Στα 41 μου , χάνοντας κ τον πατέρα μου ( την μητέρα μου την έχασα στην εφηβεία ) ένιωσα ότι δεν ανήκω πουθενά , ότι δεν είχα ρίζες....κ ξαφνικά ήθελα παιδί απεγνωσμένα...

η φύση εκδικείται  ; Ο θεός με τιμωρεί ; Που το αρνιόμουν πεισματικά για χρόνια ... κ μόνος τρόπο αποδείχθηκε η δωρεά γενετικού υλικού..

στην ζωή τίποτα δεν μου ήρθε εύκολο , κόπος στο πανεπιστήμιο , μετά μεταπτυχιακό , να βρούμε την τέλεια δουλειά , να χαρούμε την άνετη ζωή μας κ άργησα για το αυτονόητα.....

τωρα είμαι έγκυος με δανεικό γενετικό υλικό.....κ φοβαμαι....κ μάλιστα πολύ.....νιωθω ότι κάτι δεν θα πάει καλά....κ παθαίνω κρίσεις πανικου....προσπαθω να το διαχειριστώ , έκλεισα τα 43 , δεν τα καταφέρνω όμως....

για μερικούς ανθρώπους τα πράγματα είναι πιο εύκολα....εγώ χρειάστηκε να κάνω κ δυο κύκλους εξωσωματικής με δανεικά...

 

νιωθω να με κυνηγάει ο Μερφυ...

Καλημέρα ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ , όλα θα σου πάνε καλά, άσε που πάνε ήδη, αν κατάλαβα καλά. 'Εχεις περάσει πάρα πολλά και με τόσες απώλειες είναι λογικό να έχεις κρίσεις πανικού και όταν είσαι σε περίοδο κρίσεων πανικού, κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο φόβος. Δεν είμαι ειδική αλλά είχα κι εγώ για αρκετά χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας μου στα 35 μου και χρειάστηκε γερή δουλειά με ειδικό αλλά και προσωπική, για νατις διαχειριστώ. Τώρα πια δεν έχω αλλά όταν πιέζομαι πολύ πάνε να ξανάρθουν αλλά δεν τις φοβάμαι κι έτσι σπάω τον κύκλο. Οι αποτυχημένες εξωσωματικές, άλλη απώλεια κι αυτή. Το να σου πουν ότι δε μπορείς με δικά σου ωάρια, άλλη απώλεια κι αυτή. Είναι δύσκολος όλος αυτός ο δρόμος και είσαι ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ! Μετά από τόσα κι ακόμα προσπαθείς και δεν το βάζεις κάτω κι είσαι έγκυος. Κι εγώ στη θέση σου θα ήμουν ανήσυχη, σε καταλαβαίνω.Σκέψου όμως πως υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να πανε όλα καλά τελικά!

Εγώ βρήκα τον άντρα της ζωής μου στα 37 μου και δεν το μετανοιώνω. Επέμενα, κάτι μου έλειπε πάντα και δεν έκανα το βήμα. Από τη στιγμή που γνώρισα τον άντρα μου δεν είχα καμία αμφιβολία, δε μου έλειπε τίποτα. Ούτε από εκείνον αλλά ούτε κι από εμένα. Όλα έχουν ένα τίμημα, ήξερα ότι θα το πληρώσω στο θέμα ηλικίας αλλά το ρίσκαρα. Δεν ήθελα να είμαι απλά μια μαμά κι ας χωρίσω κι ας μην είμαι ευτυχισμένη. Όχι. Τώρα 41 μισό και στην προσπάθεια εδώ και 2 μιση χρόνια με τα γνωστά. Κι ευτυχώς δε ματανοιώνω κι ας είναι πολύ μα πολύ δύσκολο όλο αυτό. Είμαστε δυνατές όλες μας κι αυτό θα μας κάνει και καλές μάνες και καλό παράδειγμα για τα παιδιά μας.

Σου στέλνω τη σκέψη μου και μια αγκαλιά.

Κορίτσια καλημέρα.

Βρήκα το χρόνο να γράψω κι εγώ πέρα από μόνο δυο κουβέντες. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλες μία μία για τις απαντήσεις σας στο θέμα των πληροφοριών και σκέψεων γύρω από τη δωρεά ωαρίων. Πέρα από κάποιες δύσκολες στιγμές στις απαντήσεις, πρέπει να πω πως είδα πως μοιραζόμαστε πάνω κάτω τις ίδιες ανησυχίες οι υποψήφιες και πως οι εμπειρίες, γνώσεις και σκέψεις των υπόλοιπων κοριτσιών είναι πολύ βοηθητικές. Από κει και πέρα μένει να κάνουμε και την έρευνά μας αλλά εγώ εδώ έχω βρει ανάμεσά σας την πιο ουσιαστική στήριξη και ανταλλαγή σκέψεων. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ λοιπόν. Μου έχουν ξεκαθαρίσει αρκετά πράγματα. κι έκανα κ μί απολύ απλή σκέψη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας... λέω καλά κάνω και το σκέφτομαι απ΄ολες τις μεριές και ψάχνω τις απαντήσεις μου για να είμαι σίγουρη όταν αποφασίσω τι θα κάνω αλλά ΑΝ και μόνο ΑΝ αύριο κάποιος μου έλεγε ότι "ξέρεις, δεν έχεις πια την επιλόγή της δωρεάς" τι θα έκανα; Και συνειδητοποίησα πόσο τυχερές είμαστε γι αυτήν την επιλογή. Ευτυχώς!!!!

Σας χαιρετώ όλες.

[marillia]

Μακάρι κορίτσια μου να σας έρθει ένα μωράκι σύντομα με οποιοδήποτε τρόπο!!Ποτέ δν είναι αργά κ σίγουρα πιστεύω έρχεται πάντα την σωστή στιγμή κι ας μην το καταλαβαίνουμε τώρα!!Ανησυχίες πάντα θα υπάρχουν αλλά στο τέλος νικά η έντονη επιθυμία της μητρότητας!!Σκέφτομαι πολλές φόρες κι ας μην πάω με δανεικά θα καταφέρω να γίνω καλή μαμά?Ακόμα δν τα έχουμε καταφέρει κ η εξωσωματική με φοβίζει!!Νιώθω όσο αργούμε τόσο οι φοβίες να μεγαλώνουν!!Χρειάζεται να παλέψουμε όσο γίνεται τις φοβίες μας είτε μικρές είτε μεγάλες! Ολες οι γυναίκες που κρατούν αγκαλιά το μωράκι τους όπως κ να το απέκτησαν μετά  θα τα ξεχνουν όλα!!!

[Nicol_]

.

[lennio]

3 hours ago, nina999 said:

Καλημέρα σε όλες σας! !!Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ ...Μόνο διάβαζα τις ιστορίες σας για να μαθαίνω κ να μη νιώθω μόνη σε αυτόν τον τεράστιο Γολγοθά..Η ιστορία μου 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής με δικά μου ωαρια, η τελευταία αρνητική χοριακη ήταν χθες ..κλείνω πρώτα ο Θεός τον Σεπτέμβριο τα 38 με μια ταλαιπωρημενη ωοθήκη και  ψυχολογία στα πατώματα.   Ο γιατρός μου ήταν ειλικρινής. .Μπορείς να παιδεύεσαι όσο αντέχεις με δικά σου αλλά να ξέρεις ότι τα ποσοστά επιτυχίας εινσι μονοψηφια..Μου έχει ζητήσει να βρεθούμε μόλις τελειώσω με την περίοδο μου να συζητήσουμε. Θα μιλήσουμε για τη δωρεά ωαριων αυτή τη φορά και κορίτσια είμαι τοοοσο πολύ μπερδεμένη ..Ο σύντροφος μου προσπαθεί να με ηρεμήσει να με κάνει να δω την αισιόδοξη πλευρά του θέματος αλλά. ...Είναι κολλημένο το μυαλό μου σε χαζομάρες ....Θα το αγαπήσω? ??Όσο θα μεγαλώνει και θα μου θυμίζει μια Άλλη πως θα το αντιμετωπίσω? ? Δε ξέρω από πού να το πιάσω ..με ποιον να μιλήσω και ποιος θα καταλάβει? ??

Καλημέρα Νίνα! Καλώς ήρθες.

Να σου πω από τη μεριά μου πως για τους ίδιους ακριβώς λόγους και μέσα σε μια 4η και δύσκολη (αγώνας δρόμου) αποτυχημένη διέγερση ωοθηκών (για τα δεδομένα της Γαλλίας όπου και μένω) ξεκίνησα να γράφω εδώ. Πριν κι εγώ διάβαζα τις ιστορίες των κοριτσιών. Πρέπει να σου πω πως κι εγώ έκλαιγα πολύ ιδίως με τις πρώτες απαντήσεις, ένιωσα πρώτη φορά τι σημαίνει συμπόνοια και κατανόηση ακριβής στο τι περνούσα, πέρα από τον άντρα μου. Κλάψε, είναι υπέρχο να σε καταλαβαίνουν και να σ αγκαλιάζουν έτσι γυναίκες που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά αλλα μοιραζόμαστε κοινά συναισθήματα κι εμπειρίες. Είμαι κι εγώ στη διαδικασία αποδοχής της περίπτωσης απόκτησης παιδιού με δωρεά ωαρίων. Εδώ και ένα μήνα περίπου ταξιδεύει η σκέψη μου πρωί και βράδυ γύρω από το θέμα. Μια έτσι μια αλλιώς με βρίσκω αλλά θετική. Έχω απορρίψει αρχικές ανησυχίες και κατασταλάζω στο τι είναι πραγματικά αυτό που με ταράζει. Και πιστευω πως πανω κατω τα ίδια είναι για όλες μας.

Πρώτα θέλω να σου πω κάτι όσον αφορά την εύλογη απορία σου για το αν θα τ αγαπήσεις. Έχω δύο θετούς γιους 8 και 5 χρονών. Μεγαλώνουν μια εβδομάδα μ εμάς και μία με τη μαμά τους. Τα μεγαλώνω, τα πονάω, τα αγαπάω, τα μαλώνω, τα οριοθετώ, τα ταίζω, τα παίζω, τα κοιμίζω, τα πλένω, αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε, τους φτιάχνω και λέω πράγματα που έκανε η μαμά μου για εμένα και τον αδερφό μου. Το μόνο πράγμα που δε με κάνει μαμά τους είναι ότι δεν είμαι η μαμά τους και έχουν μαμά. Τα αγαπώ όμως σαν παιδιά μου και είμαι μαμά για εκείνα, μητριά λέγεται. Πρώτα το δικό τους καλό θέλω κι όταν ακόμη δε θέλω να κάνω κάτι το κάνω για εκείνα, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Φαντάσου λοιπόν να κάνουμε ένα μωρό ή και δύο, που εάν δεν είμασταν εμείς δε θα υπήρχε. Τι κάνει κάθε ωάριο που δε γονιμοποιείται κάθε μήνα; Ξέρουμε. Το αν θα γίνει άνθρωπος, θα γίνει από εμάς, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Το να μου μοιάζει δε με νοιάζει. Αλλά αγαπούσα τόσο τη γιαγιά μου (απο τη μαμα) και τη μαμά μου που ήθελα να κάνω κόρη για να τους περάσω γονίδια κι από κείνες. Αλλά αυτά είναι φαντασιώσεις μια που και δικά μου να ήταν τα ωάρια, μπορεί να υπερτερούσαν  γεννιές πίσω ή και του άντρα μου που δεν τα ξέρω, οπότε εγώ θα τα περάσω στα παιδιά μου! Εδώ περνάω πράγματα από τη μαμά μου στα θετά μου! Προσωπικά έχω σχεδόν καταλήξει στο τι είναι αυτό που με ταράσει...και θα το μοιραστώ μαζί σας. Είναι ότι ένα παιδί με δικά μας ωάρια, μας απαλάσει κάπως από το φόβο του θανάτου, μια που ένα κομμάτι μας συνεχίζει να υπάρχει γονιδιακά, μετά από μας. Εάν δεν είναι δικά μας τα γονίδια, όχι. Και πάλι πανω σ αυτο μου απαντώ πως είναι φαντασίωση κι αυτός ο φόβος. Η αγάπη σε κάνει να συνεχίζεις στις καρδιές των ανθρώπων που μένουν, όχι ένα ελάχιστο ποσοστό γονιδίων, είναι όοοοοολο κοινωνικό και συναισθηματικό. 

Σταματώ εδώ για να μη σας κουράσω άλλο. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας πάλι κορίτσια! Πολλά φιλιά για τώρα.

[nina999]

πρίν από 18 λεπτά , lennio είπε:

Καλημέρα ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ , όλα θα σου πάνε καλά, άσε που πάνε ήδη, αν κατάλαβα καλά. 'Εχεις περάσει πάρα πολλά και με τόσες απώλειες είναι λογικό να έχεις κρίσεις πανικού και όταν είσαι σε περίοδο κρίσεων πανικού, κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο φόβος. Δεν είμαι ειδική αλλά είχα κι εγώ για αρκετά χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας μου στα 35 μου και χρειάστηκε γερή δουλειά με ειδικό αλλά και προσωπική, για νατις διαχειριστώ. Τώρα πια δεν έχω αλλά όταν πιέζομαι πολύ πάνε να ξανάρθουν αλλά δεν τις φοβάμαι κι έτσι σπάω τον κύκλο. Οι αποτυχημένες εξωσωματικές, άλλη απώλεια κι αυτή. Το να σου πουν ότι δε μπορείς με δικά σου ωάρια, άλλη απώλεια κι αυτή. Είναι δύσκολος όλος αυτός ο δρόμος και είσαι ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ! Μετά από τόσα κι ακόμα προσπαθείς και δεν το βάζεις κάτω κι είσαι έγκυος. Κι εγώ στη θέση σου θα ήμουν ανήσυχη, σε καταλαβαίνω.Σκέψου όμως πως υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να πανε όλα καλά τελικά!

Εγώ βρήκα τον άντρα της ζωής μου στα 37 μου και δεν το μετανοιώνω. Επέμενα, κάτι μου έλειπε πάντα και δεν έκανα το βήμα. Από τη στιγμή που γνώρισα τον άντρα μου δεν είχα καμία αμφιβολία, δε μου έλειπε τίποτα. Ούτε από εκείνον αλλά ούτε κι από εμένα. Όλα έχουν ένα τίμημα, ήξερα ότι θα το πληρώσω στο θέμα ηλικίας αλλά το ρίσκαρα. Δεν ήθελα να είμαι απλά μια μαμά κι ας χωρίσω κι ας μην είμαι ευτυχισμένη. Όχι. Τώρα 41 μισό και στην προσπάθεια εδώ και 2 μιση χρόνια με τα γνωστά. Κι ευτυχώς δε ματανοιώνω κι ας είναι πολύ μα πολύ δύσκολο όλο αυτό. Είμαστε δυνατές όλες μας κι αυτό θα μας κάνει και καλές μάνες και καλό παράδειγμα για τα παιδιά μας.

Σου στέλνω τη σκέψη μου και μια αγκαλιά.

Κορίτσια καλημέρα.

Βρήκα το χρόνο να γράψω κι εγώ πέρα από μόνο δυο κουβέντες. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλες μία μία για τις απαντήσεις σας στο θέμα των πληροφοριών και σκέψεων γύρω από τη δωρεά ωαρίων. Πέρα από κάποιες δύσκολες στιγμές στις απαντήσεις, πρέπει να πω πως είδα πως μοιραζόμαστε πάνω κάτω τις ίδιες ανησυχίες οι υποψήφιες και πως οι εμπειρίες, γνώσεις και σκέψεις των υπόλοιπων κοριτσιών είναι πολύ βοηθητικές. Από κει και πέρα μένει να κάνουμε και την έρευνά μας αλλά εγώ εδώ έχω βρει ανάμεσά σας την πιο ουσιαστική στήριξη και ανταλλαγή σκέψεων. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ λοιπόν. Μου έχουν ξεκαθαρίσει αρκετά πράγματα. κι έκανα κ μί απολύ απλή σκέψη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας... λέω καλά κάνω και το σκέφτομαι απ΄ολες τις μεριές και ψάχνω τις απαντήσεις μου για να είμαι σίγουρη όταν αποφασίσω τι θα κάνω αλλά ΑΝ και μόνο ΑΝ αύριο κάποιος μου έλεγε ότι "ξέρεις, δεν έχεις πια την επιλόγή της δωρεάς" τι θα έκανα; Και συνειδητοποίησα πόσο τυχερές είμαστε γι αυτήν την επιλογή. Ευτυχώς!!!!

Σας χαιρετώ όλες.

Πόσο συμφωνώ μαζί σου για όλα όσα περιγράφεις....

[Nicol_]

Κοριτσια παρακολουθω τη συζητηση σας και για να ελαφρυνω το κλιμα θα πω πως η Σουζαν Σαραντον απέκτησε το πρωτο της παιδι στα 39 και το τριτο στα 45! Και δεν μετανιωσε ποτέ για το πότε.  

Η ηλικια δεν αποτελεσε ποτε ταμπου για μενα.Το παιδι το κανεις οταν εισαι ετοιμη και οταν οι συνθηκες ειναι σωστες στη ζωη σου.

[lennio]

23 minutes ago, marillia said:

Μακάρι κορίτσια μου να σας έρθει ένα μωράκι σύντομα με οποιοδήποτε τρόπο!!Ποτέ δν είναι αργά κ σίγουρα πιστεύω έρχεται πάντα την σωστή στιγμή κι ας μην το καταλαβαίνουμε τώρα!!Ανησυχίες πάντα θα υπάρχουν αλλά στο τέλος νικά η έντονη επιθυμία της μητρότητας!!Σκέφτομαι πολλές φόρες κι ας μην πάω με δανεικά θα καταφέρω να γίνω καλή μαμά?Ακόμα δν τα έχουμε καταφέρει κ η εξωσωματική με φοβίζει!!Νιώθω όσο αργούμε τόσο οι φοβίες να μεγαλώνουν!!Χρειάζεται να παλέψουμε όσο γίνεται τις φοβίες μας είτε μικρές είτε μεγάλες! Ολες οι γυναίκες που κρατούν αγκαλιά το μωράκι τους όπως κ να το απέκτησαν μετά  θα τα ξεχνουν όλα!!!

Θα πάτε μια χαρά, στο δρόμο είσαι και στο λέω μετά από 4 αποτυχημένες προσπαθειεςκαι διεγέρσεις. Κλειστές σάλπιγγες κι ελάχιστο απόθεμα. Πριν ξεκινησω τις εξωσωματικές το άγχος μου ήταν πολύ και φοβόμουν, μετά έκανα τις ενέσεις σα να μασούσα τσίχλα. Απλά ένα θα σου πω. Εγώ υποψιαζόμουν ότι κάτι δεν πάει καλά κι έχασα ένα χρόνο με δυο γιατρούς, χρόνο πολύτιμο! Όλοι μου έλεγαν καλέ είσαι νέα, κι εγώ έλεγα εθελοτυφλούν, 40 είχα πάει, νέα ήμουν και είμαι αλλά αναπαραγωγικά είμαι ηλικιωμένη. Ξεκίνησα τελικά τις εξωσωματικές στα 40. Η απάντησή μου στις διεγέρσεις έπεσε κατακόρυφα σε 6 μήνες, επίσης. Μία μικρή συμβουλή εάν μου επιτρέπεις, σίγουρα ποτισμένη με την προσωπική μου εμπειρία, γιατί κάθε γυναίκα είναι διαφορετική και το σώμα μας επίσης. Εάν η ηλικία σου δεν είναι 30 ή και 35, ζήτα εξετάσεις και ό,τι δεδομένο αν υπάρχει λύνεται. Κι αν όλα είναι καλά δε θα χάνεις χρόνο με το να φοβάσαι και θα χαλαρώσεις. Αλλά όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα πιστεύω. Καλό απόγευμα

10 minutes ago, Nicol_ said:

Κοριτσια παρακολουθω τη συζητηση σας και για να ελαφρυνω το κλιμα θα πω πως η Σουζαν Σαραντον απέκτησε το πρωτο της παιδι στα 39 και το τριτο στα 45! Και δεν μετανιωσε ποτέ για το πότε.  

Η ηλικια δεν αποτελεσε ποτε ταμπου για μενα.Το παιδι το κανεις οταν εισαι ετοιμη και οταν οι συνθηκες ειναι σωστες στη ζωη σου.

Συμφωνώ απόλυτα. Το μόνο θέμα της ηλικίας είναι η γονιμότητα αλλά ευτυχώς στα χρόνια μας έχουμε εναλλακτικές, ευτυχώς!

[NINA78]

πρίν από 13 λεπτά , lennio είπε:

Καλημέρα Νίνα! Καλώς ήρθες.

Να σου πω από τη μεριά μου πως για τους ίδιους ακριβώς λόγους και μέσα σε μια 4η και δύσκολη (αγώνας δρόμου) αποτυχημένη διέγερση ωοθηκών (για τα δεδομένα της Γαλλίας όπου και μένω) ξεκίνησα να γράφω εδώ. Πριν κι εγώ διάβαζα τις ιστορίες των κοριτσιών. Πρέπει να σου πω πως κι εγώ έκλαιγα πολύ ιδίως με τις πρώτες απαντήσεις, ένιωσα πρώτη φορά τι σημαίνει συμπόνοια και κατανόηση ακριβής στο τι περνούσα, πέρα από τον άντρα μου. Κλάψε, είναι υπέρχο να σε καταλαβαίνουν και να σ αγκαλιάζουν έτσι γυναίκες που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά αλλα μοιραζόμαστε κοινά συναισθήματα κι εμπειρίες. Είμαι κι εγώ στη διαδικασία αποδοχής της περίπτωσης απόκτησης παιδιού με δωρεά ωαρίων. Εδώ και ένα μήνα περίπου ταξιδεύει η σκέψη μου πρωί και βράδυ γύρω από το θέμα. Μια έτσι μια αλλιώς με βρίσκω αλλά θετική. Έχω απορρίψει αρχικές ανησυχίες και κατασταλάζω στο τι είναι πραγματικά αυτό που με ταράζει. Και πιστευω πως πανω κατω τα ίδια είναι για όλες μας.

Πρώτα θέλω να σου πω κάτι όσον αφορά την εύλογη απορία σου για το αν θα τ αγαπήσεις. Έχω δύο θετούς γιους 8 και 5 χρονών. Μεγαλώνουν μια εβδομάδα μ εμάς και μία με τη μαμά τους. Τα μεγαλώνω, τα πονάω, τα αγαπάω, τα μαλώνω, τα οριοθετώ, τα ταίζω, τα παίζω, τα κοιμίζω, τα πλένω, αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε, τους φτιάχνω και λέω πράγματα που έκανε η μαμά μου για εμένα και τον αδερφό μου. Το μόνο πράγμα που δε με κάνει μαμά τους είναι ότι δεν είμαι η μαμά τους και έχουν μαμά. Τα αγαπώ όμως σαν παιδιά μου και είμαι μαμά για εκείνα, μητριά λέγεται. Πρώτα το δικό τους καλό θέλω κι όταν ακόμη δε θέλω να κάνω κάτι το κάνω για εκείνα, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Φαντάσου λοιπόν να κάνουμε ένα μωρό ή και δύο, που εάν δεν είμασταν εμείς δε θα υπήρχε. Τι κάνει κάθε ωάριο που δε γονιμοποιείται κάθε μήνα; Ξέρουμε. Το αν θα γίνει άνθρωπος, θα γίνει από εμάς, αν αυτό δεν είναι μαμά τι είναι; Το να μου μοιάζει δε με νοιάζει. Αλλά αγαπούσα τόσο τη γιαγιά μου (απο τη μαμα) και τη μαμά μου που ήθελα να κάνω κόρη για να τους περάσω γονίδια κι από κείνες. Αλλά αυτά είναι φαντασιώσεις μια που και δικά μου να ήταν τα ωάρια, μπορεί να υπερτερούσαν  γεννιές πίσω ή και του άντρα μου που δεν τα ξέρω, οπότε εγώ θα τα περάσω στα παιδιά μου! Εδώ περνάω πράγματα από τη μαμά μου στα θετά μου! Προσωπικά έχω σχεδόν καταλήξει στο τι είναι αυτό που με ταράσει...και θα το μοιραστώ μαζί σας. Είναι ότι ένα παιδί με δικά μας ωάρια, μας απαλάσει κάπως από το φόβο του θανάτου, μια που ένα κομμάτι μας συνεχίζει να υπάρχει γονιδιακά, μετά από μας. Εάν δεν είναι δικά μας τα γονίδια, όχι. Και πάλι πανω σ αυτο μου απαντώ πως είναι φαντασίωση κι αυτός ο φόβος. Η αγάπη σε κάνει να συνεχίζεις στις καρδιές των ανθρώπων που μένουν, όχι ένα ελάχιστο ποσοστό γονιδίων, είναι όοοοοολο κοινωνικό και συναισθηματικό. 

Σταματώ εδώ για να μη σας κουράσω άλλο. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας πάλι κορίτσια! Πολλά φιλιά για τώρα.

Λοιπον Λενιω,νομιζω οτι εκει ειναι το ζητημα να δουμε τι ειναι αυτο που μας κρατα και λιγο μακρια,στην σκεψη και μονο πιστευω και στην φαντασια,απο τα ξενα ωαρια και νομιζω οτι περα απο τα πολλα κοινα που θα βρουμε αν μοιραστουμε αυτε τις πιο μυχιες σκεψεις μας εδω.Υπαρχει και μια πολυ προσωπικη για την καθεμια μας.Εγω μετα την παλλινδρομη ειδα ενα ονειρο.Βρισκομουν σε ενα νεκροταφειο και μπροστα μου ηταν ενας ταφος,απο την μια πλευρα καθοταν ο πατερας μου(το σημαντικοτερο προσωπο στην ζωη μου που δεν ζει),στην αλλη καθοταν ενας φιλος μου καρδιακος(που χαθηκε πριν δυο χρονια απο καρκινο στο κεφαλι).Πλησιασα,ο ταφος ειχε το ονομα μου και ελεγε,''Εχασε με μεγαλη γενναιοτητα την μαχη με τον καρκινο".Τοτε ξεσπασα σε κλαμματα και ελεγα,κραυγαζοντας δεν θελω να γραφει αυτο,δεν θελω να γραφει αυτο.Τοτε ο πατερας μου,μου ειπε ΄΄Μπορεις να το αλλαξεις,εχεις χρονο!"Προχτες ειδα το ιδιο ονειρο με την διαφορα,οτι η επιτυμβια στηλη εγραφε το ονομα μου και ''Ηταν μητερα δυο παιδιων".

Οταν ξυπνησα σκεφτηκα οτι το σημαντικοτερο πραγμα για εμενα,ειναι αυτο.Με οποιονδηποτε τροπο με δικα μου,με ξενα,με ξενα ωαρια-ξενο σπερμα.,με παρενθετη (που εκει υπαρχει μια αλλη γυναικα),με υιοθεσια(που εκει υπαρχουν και αλλοι γονεις),να γινω μητερα!Και συναμα σκεφτηκα οτι θα εδινα οτι εχω αποκτησει σημερα,φημη,λεφτα,την ζωη μου την ιδια για να εχω ακομη ενα δευτερολεπτο με τον πατερα μου(ακομη και αν μου ελεγε οτι ειμαι απο ξενο σπερμα)!Για εμενα αυτα ειναι τα δυο πιο σημαντικα να γινω μητερα και ο χρονος.

Συγνωμη αν σας κουρασα.Φιλια σε ολες!

[lennio]

5 minutes ago, NINA78 said:

Λοιπον Λενιω,νομιζω οτι εκει ειναι το ζητημα να δουμε τι ειναι αυτο που μας κρατα και λιγο μακρια,στην σκεψη και μονο πιστευω και στην φαντασια,απο τα ξενα ωαρια και νομιζω οτι περα απο τα πολλα κοινα που θα βρουμε αν μοιραστουμε αυτε τις πιο μυχιες σκεψεις μας εδω.Υπαρχει και μια πολυ προσωπικη για την καθεμια μας.Εγω μετα την παλλινδρομη ειδα ενα ονειρο.Βρισκομουν σε ενα νεκροταφειο και μπροστα μου ηταν ενας ταφος,απο την μια πλευρα καθοταν ο πατερας μου(το σημαντικοτερο προσωπο στην ζωη μου που δεν ζει),στην αλλη καθοταν ενας φιλος μου καρδιακος(που χαθηκε πριν δυο χρονια απο καρκινο στο κεφαλι).Πλησιασα,ο ταφος ειχε το ονομα μου και ελεγε,''Εχασε με μεγαλη γενναιοτητα την μαχη με τον καρκινο".Τοτε ξεσπασα σε κλαμματα και ελεγα,κραυγαζοντας δεν θελω να γραφει αυτο,δεν θελω να γραφει αυτο.Τοτε ο πατερας μου,μου ειπε ΄΄Μπορεις να το αλλαξεις,εχεις χρονο!"Προχτες ειδα το ιδιο ονειρο με την διαφορα,οτι η επιτυμβια στηλη εγραφε το ονομα μου και ''Ηταν μητερα δυο παιδιων".

Οταν ξυπνησα σκεφτηκα οτι το σημαντικοτερο πραγμα για εμενα,ειναι αυτο.Με οποιονδηποτε τροπο με δικα μου,με ξενα,με ξενα ωαρια-ξενο σπερμα.,με παρενθετη (που εκει υπαρχει μια αλλη γυναικα),με υιοθεσια(που εκει υπαρχουν και αλλοι γονεις),να γινω μητερα!Και συναμα σκεφτηκα οτι θα εδινα οτι εχω αποκτησει σημερα,φημη,λεφτα,την ζωη μου την ιδια για να εχω ακομη ενα δευτερολεπτο με τον πατερα μου(ακομη και αν μου ελεγε οτι ειμαι απο ξενο σπερμα)!Για εμενα αυτα ειναι τα δυο πιο σημαντικα να γινω μητερα και ο χρονος.

Συγνωμη αν σας κουρασα.Φιλια σε ολες!

Με συγκίνησες βαθυά και σ ευχαριστώ που το μοιράστηκες.