Θυρεοειδής αδένας-παθήσεις-συμπτώματα

[georgiamami]

Ντιτα, ξερεις να μπεις στο τσατ του cafe???

Αν οχι, εχεις ΠΜ!!!

[chrisaki80]

Κοριτσια και αγορια καλημερα....Καλη χρονια....Σας διαβαζω καιρο τωρα και ειπα να γραψω κι εγω την ιστορια μου..Τον Νοεμβριο του 10 πηγα σ εναν ωρλ γιατι ενιωθα ενα μπαλακι κατω απο το αυτι...μου ειπε οτι ειναι πρησμενος λεμφαδενας αλλα να παω σ εναν ενδοκ. γιατι σιγουρα εχω οζο..Πηγα λοιπον και ναι...ειχα οζο 2.50εκ.Υπερθυροειδισμος,σπινθηρογραφημα θερμο οζο και πολλους μικρους ψυχρους..μου ειπε κατευθειαν χειρουργειο γιατι δεν υπαρχει καταλληλη θεραπεια...φυσικα πηρα κ δευτερη γνωμη και ακουσα τα ιδια...τελικα η εγχειρηση εγινε 1 χρονο μετα Νοεμβριο του 11 (πριν 2 μηνες)γιατι δεν ανεβαινε η tsh μου...ολα πηγαν καταπληκτικα με το χειρουργειο..μου εδωσε τ3 μεχρι να βγει η βιοψια..η βιοψια βγηκε καθαρη..1 μηνα περιπου τωρα παιρνω eytyrox των 100..ειμαι 58 κιλα..υποφερω ομως...εχω καταθλιψη..δεν μπορω να σηκωθω απο τον καναπε/κρεβατι..μολις κουραστω λιγο παραπανω λιποθυμω...κλαιω και κλαιω και κλαιω...τα χερια μου ειναι μονιμως παγωμενα και δεν μπορω να ζεσταθω....κοβονται τα γονατα μου...κρισεις πανικου....πονανε τα κοκκαλα μου στο αριστερο χερι και ποδι..κι εχω τρομερη ατονια..τοσο πολυ που ωρες ωρες οτι κραταω μου πεφτει....δεν ξερω τι να κανω....η ενδοκριν μου, μου ειπε να κανω εξετασεις σε 2 μηνες απ οταν ξεκινησα αλλα εγω δεν την παλευω αλλο....πειτε μου....ειχατε τετοια συμπτωματα τρελα ή να τα ριξω ολα στην καταθλιψη??ΣΑς ευχαριστω για το χρονο σας....και συγνωμη αν σας κουρασα.....φιλια σε ολους....

[georgiamami]

Κοριτσια και αγορια καλημερα....Καλη χρονια....Σας διαβαζω καιρο τωρα και ειπα να γραψω κι εγω την ιστορια μου..Τον Νοεμβριο του 10 πηγα σ εναν ωρλ γιατι ενιωθα ενα μπαλακι κατω απο το αυτι...μου ειπε οτι ειναι πρησμενος λεμφαδενας αλλα να παω σ εναν ενδοκ. γιατι σιγουρα εχω οζο..Πηγα λοιπον και ναι...ειχα οζο 2.50εκ.Υπερθυροειδισμος,σπινθηρογραφημα θερμο οζο και πολλους μικρους ψυχρους..μου ειπε κατευθειαν χειρουργειο γιατι δεν υπαρχει καταλληλη θεραπεια...φυσικα πηρα κ δευτερη γνωμη και ακουσα τα ιδια...τελικα η εγχειρηση εγινε 1 χρονο μετα Νοεμβριο του 11 (πριν 2 μηνες)γιατι δεν ανεβαινε η tsh μου...ολα πηγαν καταπληκτικα με το χειρουργειο..μου εδωσε τ3 μεχρι να βγει η βιοψια..η βιοψια βγηκε καθαρη..1 μηνα περιπου τωρα παιρνω eytyrox των 100..ειμαι 58 κιλα..υποφερω ομως...εχω καταθλιψη..δεν μπορω να σηκωθω απο τον καναπε/κρεβατι..μολις κουραστω λιγο παραπανω λιποθυμω...κλαιω και κλαιω και κλαιω...τα χερια μου ειναι μονιμως παγωμενα και δεν μπορω να ζεσταθω....κοβονται τα γονατα μου...κρισεις πανικου....πονανε τα κοκκαλα μου στο αριστερο χερι και ποδι..κι εχω τρομερη ατονια..τοσο πολυ που ωρες ωρες οτι κραταω μου πεφτει....δεν ξερω τι να κανω....η ενδοκριν μου, μου ειπε να κανω εξετασεις σε 2 μηνες απ οταν ξεκινησα αλλα εγω δεν την παλευω αλλο....πειτε μου....ειχατε τετοια συμπτωματα τρελα ή να τα ριξω ολα στην καταθλιψη??ΣΑς ευχαριστω για το χρονο σας....και συγνωμη αν σας κουρασα.....φιλια σε ολους....

Καλωσηρθες στην παρεα μας. 1ον ολα θα πανε καλα, μην ανησυχεις. 2ον ειναι λιγος ο καιρος που εκανες την αφαιρεση και ο οργανισμος σου τα χει παιξει ωσπου να προσαρμοσθει στους νεους ρυθμους. 3ον αμα ακουω τοσα λιγα κιλα χαιρομαι γιατι εγω ειμαι ......μπαλονακι. 4ον γιατι βρε καλη μου καταθλιψουλα??? Ξερεις ποσα ατομα βγαζουν τον αδενα και συνεχιζουν φυσιολογικα τη ζωη τους??? ΟΚ..χρειαζεται λιγος χρονος μεχρι να βρεις την απαραιτητη δοση για σενα και τις αναγκες του σωματος σου. Αλλα αυτο τακτοποιειται. Τωρα, για τα υπολοιπα συμπτωματα, μου θυμιζουν φαση υποθυρεοειδισμου αλλα και ελλειψης ασβεστιου καθως και δυσλειτουργια παραθυρεοειδων. Να ξερεις ακομη οτι οι αιματολογικες θα δειξουν το σωστο αποτελεσμα μονο μετα την παροδο 40-50 ημερων απο τοτε που ξεκινησες το χαπι θυροξινης. Επομενως εχεις μελλον ακομη. (Αν καταλαβα καλα το ξεκινησες προσφατα συνεπως εχει δικιο ο οργανισμος σου να ειναι στα πατωματα αφου δεν ειχε θυροξινη). Θα συνελθεις!!! Κανε υπομονη.

Σου ειπαν αν σου εβγαλαν παραθυρεοειδης?? Το ασβεστιο σου πως ειναι??? Υπερηχο σου ειπαν να κανεις και ποτε???

Ο ενδοκρινολογος σου τι σου λεει για ολα αυτα τα συμπτωματα???

Γενικα θα κρατησω το οτι η βιοψια ειναι καθαρη και ολα τα αλλα θα τα τακτοποιησεις. Κανε λιγη υπομονη, συμβουλεψου σωστους γιατρους, και φυσικα....... στειλε την καταθλιψη εκει που εστειλες και τον αδενα.

[α.παλ]

Καλησπέρα σε όλους

Chrisaki 80 καλωσόρισες στην παρέα μας. Είναι πολύ πρόσφατη η εγχείρηση και η προσπάθεια του οργανισμού σου να αντιμετωπίσει την νέα αυτή κατάσταση ειναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Άρα θα έχεις καθημερινά αρκετά

περίεργες μεταπτώσεις. Εγώ, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα νεύρα και εντάσεις είχα!!!!!!! χωρίς λόγο και αιτία φωνές, νευρικότητα, εφιδρώσεις, ζαλάδες, ατονίες, αλλά και αντίθετα υπερκινητικότητα , όρεξη,καλή διάθεση και μετά πτώση!!!!!! ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ όλα αυτά θα περάσουν!!!

Ο γατρός σου σωστά είπε για τις εξετάσεις, φυσικά θα σου εξήγησε για όλα αυτά και ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι υπομονή. Συζήτησε μαζί του για τους παραθυροειδεις αδένες και βεβαιώσου ότι βρίσκονται στην θέση τους! η λειτουργία τους έχει άμεση σχέση με το ασβέστιο και όχι μόνο.

Οσο για την λέξη... κατάθλιψη... βγάλε την απο το λεξιλόγιό σου, δεν υπάρχει! Είναι στο χέρι σου όλα, μόνον εσύ παρα την αλλόκοτη αυτην κατάσταση, μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να το ξεπεράσει ομαλά .

μπορείς!!!! αφιέρωσε λίγο χρόνο για σένα, κάνε κάτι που σε ευχαριστεί, σε χαλαρώνει. Όταν αρχίζεις να αισθάνεσαι κάπως, πήγαινε μια βόλτα, ακούσε μουσική, κάνε κάτι μαζι με τους αγαπημένους σου, `η ......

Ο χρόνος περνά υπέροχα όταν προσπαθούμε λίγο.

Είμαστε εδώ για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς.

καληνύχτα σε σένα και σε όλους

[georgiamami]

Οσο για την λέξη... κατάθλιψη... βγάλε την απο το λεξιλόγιό σου, δεν υπάρχει! Είναι στο χέρι σου όλα, μόνον εσύ παρα την αλλόκοτη αυτην κατάσταση, μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να το ξεπεράσει ομαλά .

μπορείς!!!! αφιέρωσε λίγο χρόνο για σένα, κάνε κάτι που σε ευχαριστεί, σε χαλαρώνει. Όταν αρχίζεις να αισθάνεσαι κάπως, πήγαινε μια βόλτα, ακούσε μουσική, κάνε κάτι μαζι με τους αγαπημένους σουQUOTE]

Ποσο συμφωνω!!!!!!!!!

[chrisaki80]

Καλωσηρθες στην παρεα μας. 1ον ολα θα πανε καλα, μην ανησυχεις. 2ον ειναι λιγος ο καιρος που εκανες την αφαιρεση και ο οργανισμος σου τα χει παιξει ωσπου να προσαρμοσθει στους νεους ρυθμους. 3ον αμα ακουω τοσα λιγα κιλα χαιρομαι γιατι εγω ειμαι ......μπαλονακι. 4ον γιατι βρε καλη μου καταθλιψουλα??? Ξερεις ποσα ατομα βγαζουν τον αδενα και συνεχιζουν φυσιολογικα τη ζωη τους??? ΟΚ..χρειαζεται λιγος χρονος μεχρι να βρεις την απαραιτητη δοση για σενα και τις αναγκες του σωματος σου. Αλλα αυτο τακτοποιειται. Τωρα, για τα υπολοιπα συμπτωματα, μου θυμιζουν φαση υποθυρεοειδισμου αλλα και ελλειψης ασβεστιου καθως και δυσλειτουργια παραθυρεοειδων. Να ξερεις ακομη οτι οι αιματολογικες θα δειξουν το σωστο αποτελεσμα μονο μετα την παροδο 40-50 ημερων απο τοτε που ξεκινησες το χαπι θυροξινης. Επομενως εχεις μελλον ακομη. (Αν καταλαβα καλα το ξεκινησες προσφατα συνεπως εχει δικιο ο οργανισμος σου να ειναι στα πατωματα αφου δεν ειχε θυροξινη). Θα συνελθεις!!! Κανε υπομονη.

Σου ειπαν αν σου εβγαλαν παραθυρεοειδης?? Το ασβεστιο σου πως ειναι??? Υπερηχο σου ειπαν να κανεις και ποτε???

Ο ενδοκρινολογος σου τι σου λεει για ολα αυτα τα συμπτωματα???

Γενικα θα κρατησω το οτι η βιοψια ειναι καθαρη και ολα τα αλλα θα τα τακτοποιησεις. Κανε λιγη υπομονη, συμβουλεψου σωστους γιατρους, και φυσικα....... στειλε την καταθλιψη εκει που εστειλες και τον αδενα.

Kαλησπερα και παλι.....Μαλλον τα εγραψα ολα μαζεμενα και σας μπερδεψα...καταρχην ευχαριστω για το καλοσωρισμα....καλως σας βρηκα...και χαιρομαι πολυ γι αυτο...λοιπον...οταν εμαθα οτι πρεπει να κανω εγχειρηση αγχωθηκα παρα πολυ...Αρχισα σαν τρελη να διαβαζω σαν τρελη στο ιντερνετ και εβλεπα μπροστα μου συνεχεια τη λεξη καρκινος..εδω να σας πω οτι την ιδια εποχη μια πολυ καλη μου φιλη παλευε με τον καρκινο στο παχυ εντερο κι ο αδερφος μιας αλλης φιλης μου ειχε λεμφωμα hodgkin...αυτο με επιρεασε παρα πολυ..ολοι μου ελεγαν οτι δεν ειναι τιποτα και να χαλαρωσω...η περσυνη χρονια ηταν πολυ πιεσμενη κι ετσι απλα ξεχαστηκα...(ειμαι παντρεμενη,εχω 2 παιδακια κι ασχολουμαι με το θεατρο ερασιτεχνικα)περασε ο καιρος κι εφτασε ο καιρος του χειρουργειου κι εκει ευτυχως ολα πηγαν καλα..2 βδομαδες μετα κι ενω ημουν καλα ψυχολογικα ειχα παει το γιο μου προπονηση και ξαφνικα εκει που επινα το καφεδακι μου κοκαλωσα...μουδιασα παντου κι αρχισα να κρυωνω.με πηγαν στο νοσοκομειο εκανα γενικες εξετασεις κι ηταν ολα πολυ καλα...το ασβεστιο μου 9..ειναι πολυ καλο..απο τοτε με πηρε η κατηφορα...πηγα σε καρδιολογο,γαστρεντερολογο,παθολογο...ολα καλα...εκανα κι εναν υπερυχο θυροειδους και η ακτινολογος μου ειπε οτι εχω 14 λεμφαδενες λιγο διογκωμενους αλλα δεν ειναι τιποτα σοβαρο αφου λειτουργουν κανονικα.πηγα σε ωρλ και καναμε μια εξεταση (ldh) κι ηταν λιγο αυξημενη..κι αυτος ομως με καθυσηχασε οτι ειναι πολυ μικρη η αυξηση που δεν μπορεις να την αξιολογησεις...στη βιοψια βγηκε τοξικη βρογχοκηλη και διασπαρτα καποια ατυπα κυτταρα..η ενδοκρινολος μου ομως με διαβεβαιωσε οτι δεν ειναι τιποτα αλλα μαλλον το προλαβαμε στο τσακ...(ουφ σας κουρασα...αλλα συνεχιζω....)εγω μετα απ αυτο που επαθα στην προπονηση του γιου μου κλειστηκα παρα πολυ.το αποτελεσμα αγοραφοβια..μολις βγω εξω τρελενομαι...με πιανουν κρισεις πανικου...εχω παει ηδη σε ψυχιατρο και μου ειπε οτι εχω καταθλιψη..κανουμε θεραπεια με αντικαταθληπτικα..εχει αφαιρεθει ενας παραθυροειδης αλλα το ασβεστιο μου ειναι και παλι πολυ καλο..γενικα οι εξετασεις αιματος βγαινουν καλες..σημερα το πρωι πηγε ο αντρας μου στην ενδοκρινολογο και του ειπε οτι πιθανοτατα ειναι καθαρα ψυχολογικα ολα τα συμπτωματα που εχω αλλα να κανω μια tsh αυριο να δουμε που βαδιζουμε αν και ειναι νωρις...αυτα....δεν ξερω τι αλλα να σας πω....ευχαριστω παντως....

[chrisaki80]

Καλησπέρα σε όλους

Chrisaki 80 καλωσόρισες στην παρέα μας. Είναι πολύ πρόσφατη η εγχείρηση και η προσπάθεια του οργανισμού σου να αντιμετωπίσει την νέα αυτή κατάσταση ειναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Άρα θα έχεις καθημερινά αρκετά

περίεργες μεταπτώσεις. Εγώ, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα νεύρα και εντάσεις είχα!!!!!!! χωρίς λόγο και αιτία φωνές, νευρικότητα, εφιδρώσεις, ζαλάδες, ατονίες, αλλά και αντίθετα υπερκινητικότητα , όρεξη,καλή διάθεση και μετά πτώση!!!!!! ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ όλα αυτά θα περάσουν!!!

Ο γατρός σου σωστά είπε για τις εξετάσεις, φυσικά θα σου εξήγησε για όλα αυτά και ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι υπομονή. Συζήτησε μαζί του για τους παραθυροειδεις αδένες και βεβαιώσου ότι βρίσκονται στην θέση τους! η λειτουργία τους έχει άμεση σχέση με το ασβέστιο και όχι μόνο.

Οσο για την λέξη... κατάθλιψη... βγάλε την απο το λεξιλόγιό σου, δεν υπάρχει! Είναι στο χέρι σου όλα, μόνον εσύ παρα την αλλόκοτη αυτην κατάσταση, μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να το ξεπεράσει ομαλά .

μπορείς!!!! αφιέρωσε λίγο χρόνο για σένα, κάνε κάτι που σε ευχαριστεί, σε χαλαρώνει. Όταν αρχίζεις να αισθάνεσαι κάπως, πήγαινε μια βόλτα, ακούσε μουσική, κάνε κάτι μαζι με τους αγαπημένους σου, `η ......

Ο χρόνος περνά υπέροχα όταν προσπαθούμε λίγο.

Είμαστε εδώ για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς.

καληνύχτα σε σένα και σε όλους

καλησπερα και σ ευχαριστω .... λοιποοοοοννν...τα πολλα τα εγραψα στην Γιωργια...θα σου πω για την καταθλιψη...δυστυχως ειναι κατι που δεν το ελεγχεις...στη φαση που βρισκομαι αυτη τη στιγμη οχι απλα δεν εχω διαθεση να κανω κατι αλλα και το σωμα μου δεν εχει την ενεργεια για να βοηθησει...εχουν αλλαξει οι ωρες που κοιμαμαι...δεν εχω δυναμεις ουτε για τα βασικα..αυτο που βλεπω καθαρα ειναι οτι δεν ειμαι εγω..ειναι μια αλλη γυναικα μεσα μου...εγω παντα ημουν η ψυχη της παρεας,η τρελη και προχω μαμα για τους φιλους των παιδιων μου,η γυναικα σουπεργουμαν...τα προλαβαινα ολα κι ημουν ευχαριστημενη κι ευτυχισμενη..το σπιτι παντα μια χαρα,το μαγειρεμα μου,να τρεχω τα παιδια απο δω κι απο κει,,μπαλες,αγγλικα,καρατε...να κανω κερκιδα στους αγωνες,να παιζω θεατρο,να διαβαζω βιβλια,να βγαινω,να χορευω,να πινω...και ξαφνικα σε ενα βραδυ να μην μπορω να παω ουτε στο περιπτερο..ετσι απλα...μολις πατησω το ποδι μου εξω απο το σπιτι παρτην κατω την χωμαγουμαν...χαχαχα....και δεν ειναι δεν προσπαθω..πιστεψε με προσπαθω μ ολη τη δυναμη της ψυχης μου και κλαιω που δεν μπορω να τα καταφερω..σηκωνομαι και λεω αρκετα χρυσακι...ξεκολλα...και βγαινω εξω παντα με καποιον και σε λιγα λεπτα κι ενω δεν το σκεφτομαι βρισκομαι στα πατωματα και μου κανουν αερα..νομιζω πια οτι απ οταν εμαθα για το θυροειδη κι επηρεασμενη απο τους φιλους που ειχαν καρκινο το εβαλα πολυ μεσα μου κι ετσι βγηκε επιτελους μ αυτον τον τροπο..εχω απογοητευτει γιατι δεν το περιμενα απο μενα κι ο ψυχιατρος μου λεει οτι με μενα θα ειναι πιο δυσκολο να το ξεπερασω γι αυτον ακριβως το λογο..επειδη ημουν μια σουπεργυναικα και τωρα ξαφνικα δεν μπορω καν να συμφιλιωθω με την ιδεα οτι ειμαι ετσι...και μονο που σας τα λεω αυτα νιωθω σκατα..οχι γιατι ντρεπομαι αλλα γιατι δεν μου αρεσει που το βλεπω πια...εχω υποσχεθει στον εαυτο μου πρωτα απ ολα οτι θα βγω απ ολο αυτο...αλλα δεν ειναι ευκολο..καθολου ευκολο..θελει πολυ δυναμη....αυτα...να σαι καλα...κι ευχομαι κανενας ανθρωπος να μην περναει ποτε απο αποιοδηποτε θεμα υγειας....

[georgiamami]

ο ψυχιατρος μου λεει οτι με μενα θα ειναι πιο δυσκολο να το ξεπερασω γι αυτον ακριβως το λογο..επειδη ημουν μια σουπεργυναικα και τωρα ξαφνικα δεν μπορω καν να συμφιλιωθω με την ιδεα οτι ειμαι ετσι...και μονο που σας τα λεω αυτα νιωθω σκατα..οχι γιατι ντρεπομαι αλλα γιατι δεν μου αρεσει που το βλεπω πια...εχω υποσχεθει στον εαυτο μου πρωτα απ ολα οτι θα βγω απ ολο αυτο...αλλα δεν ειναι ευκολο..καθολου ευκολο..θελει πολυ δυναμη....αυτα...να σαι καλα...κι ευχομαι κανενας ανθρωπος να μην περναει ποτε απο αποιοδηποτε θεμα υγειας....

Καλημερα. Τωρα θα σε μαλωσω αγρια. Εισαι πολυ σκληρη με τον εαυτο σου. Αδικως φυσικα. Πως εισαι δηλαδη????? Τοσος κοσμος ειναι ετσι ή αλλιως και δε σημαινει οτι τελειωσε η ζωη τους. Οτι δεν εχουν να δωσουν τιποτα αλλο στην ανθρωποτητα. Επειδη στειλαμε στον αλλο κοσμο τον αδενα μας, τι παει να πει???πεθαναμε?????? Ακου, Chrisaki80, σου ειπαν και οι προηγουμενοι, μονη σου θα βγεις απο αυτο το τρυπακι που μονη σου μπηκες. Και οπως καταλαβαινεις κι εσυ εχεις ενα αριστο κινητρο, την οικογενεια σου. Αν εχω καταλαβει καλα, εχεις δυο παιδακια και συζυγο, και φανταζομαι πως θα υπαρχουν και αλλα μελη (αδερφια, γονεις, κλπ συγγενεις). Μα πανω απο ολα να σκεφτεις τα παιδια σου και τον αντρα σου που θελουν να σε εχουν εκει, ως ανθρωπο και οχι απολυτα σουπεργουμαν.

Τους τροπους για να βγεις απο το τρυπακι, θα τους βρεις. Αρκει να το θελεις ΕΣΥ. Ειναι πολυ προσφατη η απωλεια του αδενα και το σωμα σου χρειαζεται καποιο χρονο προσαρμογης. Θα γινει ομως αυτο συντομα οπως εγινε και σε ολους εμας. Κανεις δε θα σου πει πως ολα θα ειναι ιδια με το πριν. Θα ειναι διαφορετικα μα εξισου καλα.

Τη λεξη "καρκινο" να την απομακρυνεις απο το μυαλο σου. Ολοι εχουμε τις ιδιες πιθανοτητες να νοσησουμε απο αυτον σε οποιοδηποτε μερος του σωματος μας ανα πασα στιγμη. Αυτη τη στιγμη ομως δεν νοσεις απο καρκινο. Επομενως δεν υπαρχει νοημα να νοσεις "υποθετικα".

Αλλα και αυτοι που νοσουν, το αντιμετωπιζουν...δε σηκωνουν τα χερια ψηλα και κλαινε τη μοιρα τους. Ξεχνα το λοιπον οπως και τη λεξη "καταθλιψη" οπως σου ειπε η Αλ.Παλ.

Εδω ειμαστε μια παρεα, που ομορφαινει τη μερα και δινει νοτες αισιοδοξιας με ζωντανες αποδειξεις. Ολα θα πανε καλα, επανελαβε το στον εαυτο σου και θα δεις, καθε μερα θα εισαι και καλυτερα.

(μετα 1 μηνα γυρνα και διαβασε αυτες τις αναρτησεις και θα δεις ποσο δικιο εχουμε ολοι)!!!!

[Ντίτα]

Γειά σου κι απο μένα κοπελιά!! Ηθελα να σου πω τη γνώμη μου πανω σ'ολο αυτο που σου συμβαίνει. Πριν απο μερικά χρόνια κι ενω τα παιδιά μου ητν μικρα, δούλευα,τα ετρεχα απο δω κιαπο κεί οπως κι εσύ, πήγαινα γυμναστήριο,επλεκα, ζωγραφιζα, μεγάλο σπίτι , γονεις και πεθερικα με τα δικά τους προβλήματα της ηλικιας που έπρεπε να είμαι ''εκεί'' και γενικά δεν ''ζέσταινα'' καρέκλα οπως μου έλεγαν χαρακτηριστικά...Κι οταν ερχόταν η ωρα να χαλαρώσω κι εγώ σαν ανθρωπος νόμιζα οτι κατι δεν είχα τελειώσει, καποια δουλειά δεν είχε γίνει... και πάει λέγοντας...και μπορω να πω μου άρεσε αυτη η ενταση, δεν παραπονιόμουν.

Ομως εδω και μιά πενταετία που δεν εργάζομαι, μεγάλωσαν τα παιδια και δεν έχουν την ανάγκη μου, οι γονείς ''πηραν την άγουσα'' (ενας εμεινε)νοιώθω να μου βγαίνει η κουραση, έπαθα αυτό που επαθα (καλα, μπορεί να είναι και ασχετο) και γενικα ουτε το ενα τέταρτο δεν κανω απ' αυτά που έκανα (παρε και μιά εμμηνόπαυση καπάκι). Που θέλω να καταλήξω;; Μήπως το παρακάνουμε στη ζωή μας;; Το σώμα βλέπετε;;;; θα ερθει η ωρα να μας το πει, αργά η γρήγορα. Κι εσένα πιστεύω οτι αυτή τη στιγμή σου φωνάζει!!!! Κανάκεψέ το λοιπόν, οσο μπορείς( και με τη βοήθεια του γιατρού σου φυσικά) φροντισέ το,δώστου το χρόνο του, αρχισε να γαληνεύεις μέσα στο μυαλό σου και ολα θα γίνουν οπως πρώτα, οχι ομως βιαστικά! Οπως θέλει το σώμα μας θα γίνουν, με τους ρυθμους του!!!

Τελειώνοντας, έχω να σου συστήσω δυό βιβλία τα οποια καλό θα ήταν να διαβάσεις με προσοχη, οταν εισαι μόνη και συγκεντρωμένη και θα δεις ποσο θα σε βοηθήσουν!!

1) Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ (ευαγγέλιο!) του Echart Tolle

2) Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗ FERRARI TOY.

Εγώ τα έχω πρόχειρα και ανατρέχω οταν νοιώθω οτι ''πεφτω'' λιγουλάκι..

Αυτά απο μένα!! ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!

Κοριτσια και αγορια καλημερα....Καλη χρονια....Σας διαβαζω καιρο τωρα και ειπα να γραψω κι εγω την ιστορια μου..Τον Νοεμβριο του 10 πηγα σ εναν ωρλ γιατι ενιωθα ενα μπαλακι κατω απο το αυτι...μου ειπε οτι ειναι πρησμενος λεμφαδενας αλλα να παω σ εναν ενδοκ. γιατι σιγουρα εχω οζο..Πηγα λοιπον και ναι...ειχα οζο 2.50εκ.Υπερθυροειδισμος,σπινθηρογραφημα θερμο οζο και πολλους μικρους ψυχρους..μου ειπε κατευθειαν χειρουργειο γιατι δεν υπαρχει καταλληλη θεραπεια...φυσικα πηρα κ δευτερη γνωμη και ακουσα τα ιδια...τελικα η εγχειρηση εγινε 1 χρονο μετα Νοεμβριο του 11 (πριν 2 μηνες)γιατι δεν ανεβαινε η tsh μου...ολα πηγαν καταπληκτικα με το χειρουργειο..μου εδωσε τ3 μεχρι να βγει η βιοψια..η βιοψια βγηκε καθαρη..1 μηνα περιπου τωρα παιρνω eytyrox των 100..ειμαι 58 κιλα..υποφερω ομως...εχω καταθλιψη..δεν μπορω να σηκωθω απο τον καναπε/κρεβατι..μολις κουραστω λιγο παραπανω λιποθυμω...κλαιω και κλαιω και κλαιω...τα χερια μου ειναι μονιμως παγωμενα και δεν μπορω να ζεσταθω....κοβονται τα γονατα μου...κρισεις πανικου....πονανε τα κοκκαλα μου στο αριστερο χερι και ποδι..κι εχω τρομερη ατονια..τοσο πολυ που ωρες ωρες οτι κραταω μου πεφτει....δεν ξερω τι να κανω....η ενδοκριν μου, μου ειπε να κανω εξετασεις σε 2 μηνες απ οταν ξεκινησα αλλα εγω δεν την παλευω αλλο....πειτε μου....ειχατε τετοια συμπτωματα τρελα ή να τα ριξω ολα στην καταθλιψη??ΣΑς ευχαριστω για το χρονο σας....και συγνωμη αν σας κουρασα.....φιλια σε ολους....

[α.παλ]

καλημέρα σε όλον τον κόσμο.

Chrisaki, ηρέμησε και κοίτα να αντιμετωπίσεις κάθε πρόβλημα με την σειρά.

Πρώτα απ` όλα όμως ηρέμησε, χαλάρωσε όπως πολύ σωστά σου είπε η Ντίτα

και κανάκεψε τον εαύτό σου. Το αξίζεις κι εσύ και όλοι μας , γιατί όλοι εμεις που έχουμε οικογένεια, τρέχουμε ...σαν τον Βέγγο... Δεν ειναι εύκολο, κανένας δεν σου το είπε αυτό, όμως δεν είναι αδύνατον!!! Μπορείς να μην κάνεις τίποτε από αυτά που συνήθιζες να κάνεις? Μην κάνεις τίποτε!!!! Ασε το να περάσει έτσι, όμως χωρις ενοχή, γιατι οι ΕΝΟΧΕΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ. Το σώμα σου χρειάζεται ξεκουραση και ηρεμία. Βοήθησέ το. Απόλαυσε αυτήν την ανάγκη σου για ξεκούραση, διότι καλή μου,

τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες με κλάματα και ερωτηματικά του τύπου...μα τί έχω? , κάτι έχω , τι με περιμένει..?

αυτά από μενα

φιλάκια

[katrin]

..εχω απογοητευτει γιατι δεν το περιμενα απο μενα κι ο ψυχιατρος μου λεει οτι με μενα θα ειναι πιο δυσκολο να το ξεπερασω γι αυτον ακριβως το λογο..επειδη ημουν μια σουπεργυναικα και τωρα ξαφνικα δεν μπορω καν να συμφιλιωθω με την ιδεα οτι ειμαι ετσι...και μονο που σας τα λεω αυτα νιωθω σκατα..οχι γιατι ντρεπομαι αλλα γιατι δεν μου αρεσει που το βλεπω πια...εχω υποσχεθει στον εαυτο μου πρωτα απ ολα οτι θα βγω απ ολο αυτο...αλλα δεν ειναι ευκολο..καθολου ευκολο..θελει πολυ δυναμη....αυτα...να σαι καλα...κι ευχομαι κανενας ανθρωπος να μην περναει ποτε απο αποιοδηποτε θεμα υγειας....

chrisaki80 έκανα bold κάποιες φράσεις σου οι οποίες πιστεύω πως αποτελούν σημείο κλειδί για την ψυχολογική σου κατάσταση. Αυτό που θέλω να πω είναι πως όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας - για την ακρίβεια πολλές φορές στη ζωή μας - παθαίνουμε κρίσεις άγχους, ή πανικού. Κι όσοι δεν τις παθαίνουμε με τη μορφή που σου συμβαίνουν εσένα, έχουμε άλλου είδους συμπτώματα, τα οποία οφείλονται σε αντίστοιχους λόγους: Στομαχικές διαταραχές, ημικρανίες, ψωρίαση, και πολλά πολλά άλλα.

Πρέπει να ξέρεις πως γι αυτά που σου συμβαίνουν:

- Δεν είσαι η μόνη που έχεις αυτά τα συμπτώματα, συμβαίνουν σε πάρα πάρα πολλούς ανθρώπους (θα πάθαινες πλάκα αν ήξερες πόσο συνηθισμένα είναι)

- Δεν πρέπει να ντρέπεσαι γι αυτά, γιατί αποδεικνύουν ότι είσαι άνθρωπος

- Δεν πρέπει να φοβάσαι όταν σου συμβαίνουν, διότι ΔΕΝ πρόκειται να πάθεις απολύτως τίποτα (δεν πεθαίνεις από κρίση πανικού, ούτε παθαίνεις κάποια βλάβη)

- Προσπάθησε να παραμείνεις ήρεμη και τότε σε λίγα λεπτά θα περάσει!

Για την φράση σου "θέλει πολύ δύναμη" θέλω να επισημάνω πως δεν θέλει δύναμη - τουλάχιστον ότι με την έννοια που εννοείς - αλλά ψυχραιμία και τακτική. Ο μεγαλύτερος εχθρός σου σ'αυτή την μάχη είναι ο φόβος. Αν σταματήσεις να φοβάσαι το φόβο σου, τότε τον νίκησες!

[Ντίτα]

Παρέλειψα να σου πω οτι κι εγώ αφαίρεσα τον αδενα 24 Νοεμβρίου του '11, πριν ακριβως 2 μηνες δηλαδη, επαιρνα το Τ3 μεχρι τις 15/1 δηλαδή το έκοψα πριν ακριβως μια΄βδομάδα για να κανω στις αρχες του αλλου μηνα το ιώδιο (και την αλλη τριτη το σπινθηρογράφημα). Εεε λοιπόν μέχριτώρα σωματικά είμαι πολύ καλά ρε παιδιά!!! ουτε με την επέμβαση είχα πρόβλημα, ούτε με τη φωνή μου, κανονικότατη απο την πρώτη μέρα!! λίγα νεύρα έχω ,αλλά και πριν είχα λόγω χαρακτήρα, και ομολογώ οτι είμαι σε αναμονη των ...''λοιπων'' συμπτωμάτων του Υ/,... Τι να πω!!! θα περιμένω να δω τα παρακάτω.....αν έρθουν (γιατί να αποτελέσω εξαιρεση αλήθεια; που ως τώρα δεν βλέπω, (φτου φτου!!) καμμιά διαφορά απο πρίν! Μονο που πεινάω απ' τη δίαιτα του ιωδίου και τοχω ρίξει στην υγίεινή (με αποτέλεσμα να μην εχω πάρει γραμμάριο ως τώρα) και νοιώθω και υπέροχα ξεφούσκωτη χωρις τα γαλακτοκομικά πού τελικά σε ψιλοπρήζουν (αμα σου αρέσουν κιόλας) .

Μήπως δεν υπάρχουν ασθένειες τελικά αλλα ασθενείς;;; Θα δείξει παιδιά!!! γι αυτο θα περιμενουμε να δουμε..... Αυτά!

Γειά σου κι απο μένα κοπελιά!! Ηθελα να σου πω τη γνώμη μου πανω σ'ολο αυτο που σου συμβαίνει. Πριν απο μερικά χρόνια κι ενω τα παιδιά μου ητν μικρα, δούλευα,τα ετρεχα απο δω κιαπο κεί οπως κι εσύ, πήγαινα γυμναστήριο,επλεκα, ζωγραφιζα, μεγάλο σπίτι , γονεις και πεθερικα με τα δικά τους προβλήματα της ηλικιας που έπρεπε να είμαι ''εκεί'' και γενικά δεν ''ζέσταινα'' καρέκλα οπως μου έλεγαν χαρακτηριστικά...Κι οταν ερχόταν η ωρα να χαλαρώσω κι εγώ σαν ανθρωπος νόμιζα οτι κατι δεν είχα τελειώσει, καποια δουλειά δεν είχε γίνει... και πάει λέγοντας...και μπορω να πω μου άρεσε αυτη η ενταση, δεν παραπονιόμουν.

Ομως εδω και μιά πενταετία που δεν εργάζομαι, μεγάλωσαν τα παιδια και δεν έχουν την ανάγκη μου, οι γονείς ''πηραν την άγουσα'' (ενας εμεινε)νοιώθω να μου βγαίνει η κουραση, έπαθα αυτό που επαθα (καλα, μπορεί να είναι και ασχετο) και γενικα ουτε το ενα τέταρτο δεν κανω απ' αυτά που έκανα (παρε και μιά εμμηνόπαυση καπάκι). Που θέλω να καταλήξω;; Μήπως το παρακάνουμε στη ζωή μας;; Το σώμα βλέπετε;;;; θα ερθει η ωρα να μας το πει, αργά η γρήγορα. Κι εσένα πιστεύω οτι αυτή τη στιγμή σου φωνάζει!!!! Κανάκεψέ το λοιπόν, οσο μπορείς( και με τη βοήθεια του γιατρού σου φυσικά) φροντισέ το,δώστου το χρόνο του, αρχισε να γαληνεύεις μέσα στο μυαλό σου και ολα θα γίνουν οπως πρώτα, οχι ομως βιαστικά! Οπως θέλει το σώμα μας θα γίνουν, με τους ρυθμους του!!!

Τελειώνοντας, έχω να σου συστήσω δυό βιβλία τα οποια καλό θα ήταν να διαβάσεις με προσοχη, οταν εισαι μόνη και συγκεντρωμένη και θα δεις ποσο θα σε βοηθήσουν!!

1) Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ (ευαγγέλιο!) του Echart Tolle

2) Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗ FERRARI TOY.

Εγώ τα έχω πρόχειρα και ανατρέχω οταν νοιώθω οτι ''πεφτω'' λιγουλάκι..

Αυτά απο μένα!! ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!

[Ντίτα]

Γιατι σημερα θέλω να κλαιω;;;; και δεν ξερω τι θέλω;;;....Με μάτιασα..........φτού! μηπως ''αρχίσαμε;''.....ή επειδή βρέχει;

[Ντίτα]

... μα που πήγατε όλοι;;; νοιώθω μοναξια βρε παιδιά....τί γίνεται.....

[georgiamami]

Ντιτα, καταλαβες τωρα γιατι καναμε την ομαδα??????

Καλη μου, ολες τις μερες δεν εχουμε την ιδια διαθεση. Συμβαινουν διαφορα στην καθημερινοτα του καθενος μας και "πεφτουμε". Και τοτε ειναι που εχουμε αναγκη ενα χερι, να μας αγγιξει ελαφρα και να μας πει δυο λογια αγαπης, και εμεις θα "νιωσουμε" πως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ!!!

Θες λιγο ο καιρος, θες οι ορμονες μας, συμβαινει σε ολους αυτο που νιωθεις. Λυπαμαι που δεν μπηκα νωριτερα για να δεις οτι δεν εισαι μονη. Ελπιζω τωρα αν εισαι καλυτερα και αυριο ακομη καλυτερα.

Αν θελεις, ξερεις που θα με βρεις.

Απο μενα μια διαδικτυακη αγκαλιτσα..... (((**)))