Θυρεοειδής αδένας-παθήσεις-συμπτώματα

[cinnamon]

Marian σ' ευχαριστώ πολύ! Να δω τι καινούριο θ' ανακαλύψω σήμερα για να ανησυχήσω...

[marian84]

ειναι τρομακτικο το τι μπορει να δημιουργησει ο υποθυροειδισμος.αυτα παντως που εχεις ανηκουν στα λεγομενα 'Νευρολογικα' προβληματα του υποθυροειδισμου.εχω εχω αλλα 'νευρολογικα' λογω υποθυροειδισμου.κυριως τσιμπηματα απο βελονεσ στο σωμα και μυρμηγκιασμα.η θολη οραση επισησ ειναι συμπτωμα υποθυροειδισμου.ποσο ειναι η tsh σου και εχεισ τετοια συμπτωματα?εμενα παντωσ ολα αρχισαν οταν πηγε στο 24.

[sonia64]

Cinnamon,καλημερα!Εγω ειχα μια θολη οραση ,οχι ομως πολυ εντονη και το χειροτερο που θυμαμαι και αναγουλιαζω ακομα,ηταν η μυρωδια του ιωδιου για πολλες μερες (οσα ντους κι αν εκανα για να φευγει).Αφου μου ειχε πει ο αντρας μου οτι για πολλες μερες το δωματιο που ημουν κλεισμενη μυριζε εντονα ιωδιο κι ας ειχα ανοιχτο παραθυρο!!Αλλα και γευση ιωδιου ειχα!!!Οσο για τον βαρυ υποθυρεοειδισμο που βρισκομαστε εκεινη την περιοδο,ηταν για μενα ο,τι χειροτερο (δεν εχουν ολοι τα ιδια συμπτωματα!!)!!Εντονες ημικρανιες καθημερινες(ειχα TSH 105,7!!!!!) και ασχημη ψυχολογικη διαθεση με σκαμπανεβασματα!!Μην αγχωνεσαι ομως ολα θα περασουν με την θυροξινη και σιγα-σιγα θα κατεβει η TSH και θα εισαι μια χαρα!!!Υπομονη!!

Με την οσφρηση εχω ενα θεμα!!Ενα χρονο μετα το ιωδιο αρχισα να μην εχω καλη οσφρηση και ψαχνοντας στο διαδικτυο βρηκα οτι οσοι εχουν κανει ακτινοβολιες στην περιοχη του τραχηλου και γενικα στο κεφαλι μπορει να εχουν προβληματα οσφρησης.Ακτινοβολια δεν θεωρειται και το ραδιενεργο ιωδιο?

[katrin]

βρε κορίτσια, όταν λέτε θολή όραση, πόσο θολή δηλαδή? και στα δύο μάτια ταυτόχρονα? κάποιες ώρες της ημέρας? Πώς ακριβώς εμφανίζεται?

[cinnamon]

Δεν ξέρω πόση TSH έχω τώρα, γιατί είχα διακόψει το Τ3 για να πάρω ιώδιο και ξεκίνησα το Eythyrox μόλις πριν 8 μέρες οπότε σίγουρα είμαι ακόμα φουλ υποθυροειδική! Να φανταστείτε ότι Δευτέρα 24/9 πήρα το ιώδιο και είχα κάνει 2 μέρες πριν εξέταση να δω την TSH και ήταν 250!!!!!!!!!! Μου είπαν κι εμένα ότι ο υποθυροειδισμός μπορεί να κάνει πολλάαααααααα προβλήματα κ να κάνω υπομονή μέχρι να ρυθμιστώ (κανα 2μηνο λένε), αλλά τους φαίνεται κ λίγο πρωτάκουστο αυτό με τη γεύση στους γιατρούς... τι να πω... εγώ πάλι εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν όλα έχουν την ίδια γεύση κ νοιώθω μόνο τις πολύ έντονες π.χ. μανιτάρια, φιστίκια κτλ... Μπορεί ν' ακούγεται χαζό αλλά είναι πολύ ενοχλητικό.... Όσο για την όραση, αυτό που μου συμβαίνει είναι ότι πολλές φορές μέσα στην ημέρα απλώς κοιτώντας και όχι κοιτώντας επίμονα ένα αντικείμενο, που τότε θα ήταν φυσιολογικό, εάν είναι επίπεδο γίνεται τρισδιάστατο και ίσως το περίγραμμά του ασαφές... δεν μπορώ να το περιγράψω πολύ καλά, πάντως έκανα πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο και τα μάτια μου θεωρητικά δουλεύουν τέλεια... τι να πω.... ναι, συμβαίνει και στα δύο μάτια....

Για την όσφρηση το είχα ξανακούσει αλλά κι ένα χρόνο μετά; Έτσι νομίζω κι εγώ ότι είναι μια μορφή ακτινοβολίας το ιώδιο... Τι να πω ρε κορίτσια, ταλαιπωρία αυτός ο παλιοθυροειδής αει στο καλό πια....

[sonia64]

Cinnamon,το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κανεις υπομονη μεχρι να κατεβει η TSH,με την θυροξινη!!Σιγουρα θα φυγουν ολα αυτες οι ενοχλησεις!!Ειναι λιγο νωρις δυστυχως ,μεχρι να στρωσει η κατασταση.Θα δεις ομως οτι σιγα-σιγα θα εισαι ολο και καλυτερα!!Να ξερεις οτι ο βαρυς υπο-θ/μος που μας τον επιβαλλουν για θεραπεια και αξονικη(τρεις φορες τον περασα),ειναι μια πολυ νοσηρη κατασταση και ο καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα.Καθε μερα ημουν με χαπια ημικρανιας ,εξαντλημενη και σε χαλια ψυχολογικη κατασταση,ενω αλλοι οχι.

[cinnamon]

Σόνια σ'ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση! Κ όλες για το ενδιαφέρον σας! Ηρέμησα λίγο από αυτό, το αποδέχτηκα δηλαδή ότι μπορεί να μου συμβούν διάφορα μέχρι να ρυθμιστώ και κάπως έχω χαλαρώσει με αυτά.... Αυτό που με ανησυχεί τώρα είναι άλλο (ξέρω ξέρω είμαι περιπτωσάρα): Γύρισα σήμερα το πρωί σπίτι μου μετά από 14 μέρες και νύχτες (2 στο νοσοκομείο και 12 στη γιαγιά μου) και όπως ήταν φυσικό η 3χρονη κορούλα μου ήταν κολλημένη πάνω μου όλη μέρα... έγώ έλεγα ότι θα γυρίσω και θα της πω ότι πρέπει να είμαστε σε απόσταση για λίγες μέρες ακόμα κτλ, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν! Κι έχω φρικάρει (πρωτότυπο) γιατί φοβάμαι μήπως είμαι επιζήμια για το παιδί μου, αλλά δεν μπορούσα να λείψω άλλο γιατί και ο άντρας μου δεν άντεχε άλλο μόνος με το παιδί... δεν είναι δίκαιο αυτό που συμβαίνει τώρα, να έχω περάσει και να περνάω όλη αυτήν την παλιοταλαιπωρία, να χρεώνω στον άντρα μου ότι γύρισα πίσω νωρίς και να νοιώθω ότι μπορεί να κάνω κακό στο παιδί μου! Δεν είναι δίκαιο.... . Αν έχει καμία να πει οτιδήποτε, γνώμη, σύσταση, συμβουλή, αν ξέρει οτιδήποτε για το πόσο καιρό χρειάζεται να είσαι μακριά μέχρι να είναι απόλυτα ασφαλές να είσαι με το παιδάκι σου, θα με βοηθούσε πολύ...... αν παίζει ρόλο πήρα 80 μιλικιουρί, ο ρυθμός απώλειας δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος, και την προηγούμενη Παρασκευή, δηλαδή την 5η μέρα μετά τη λήψη του ιωδίου και 11 μέρες πριν από σήμερα είχα 7 μιλικιουρί στο σώμα μου (τους ζήτησα να με μετρήσουν όταν είχα πάει για το σπινθηρογράφημα)

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων και συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα και τα συνεχή άγχη....

[iguanna]

Cinnamon συγνώμη αν θα φανώ αυστηρή αλλά εμένα μου είχαν δώσει σαφείς οδηγίες να παραμείνω μακριά από παιδιά και εγκύους τουλάχιστον στα 2 μέτρα. Το ξέρω οτι είναι απάνθρωπο αλλά είναι μια έκτακτη ανάγκη (ασθένεια0 που μας αναγκάζει να ξεχνάμε συναισθηματισμούς. Πες ας πούμε οτι έπρεπε (χτύπα ξύλο) να παραμείνεις στο νοσοκομείο όλες τις μέρες, τι θα έκανες; Εγώ θα σου πρότεινα να αφήσεις τους συναισθηματισμούς, να "αδιαφορήσεις" λίγο για αυτά που γίνονται γύρω σου γιατί τραβάς το δικό σου γολγοθά και δε συγκρίνεται με το "έλειψα της κόρης μου" ή "ο άντρας μου δεν μπορεί να μείνει με το παιδί άλλο". Δυστυχώς είναι ώρα για θυσίες και πρέπει να γίνουν. Σου τρίζω τα δόντια για να καταλάβεις τη σοβαρότητα της κατάστασης. Όλα αυτά θα περάσουν και θα ξεχαστούν.

[cinnamon]

iguanna δεν με πειράζει καθόλου να είσαι σκληρή, ίσα ίσα θέλω να ξέρω ποιο είναι το σωστό. Το θέμα είναι ότι ο πυρηνικός για τόσο διάστημα μου μίλησε, όσο έκατσα μακριά (2 βδομάδες) κι εγώ του είχα τονίσει ότι θα γυρίσω φουλ τάιμ μαμά και μου είπε οκ. Παρ'όλα αυτά επειδή έχω διαβάσει για άλλες μαμάδες που μένουν 20 μέρες μακριά σκέφτομαι ότι σίγουρα θα μου έχει μείνει κάποια ραδιενέργεια και δεν ξέρω πότε πραγματικά είναι εντελώς ασφαλές να είμαι με την κόρη μου. Εσένα τι σου είχε πει ο γιατρός; Για πόσο διάστημα να είσαι στα 2 μέτρα από εγκύους και παιδιά;

[iguanna]

iguanna δεν με πειράζει καθόλου να είσαι σκληρή, ίσα ίσα θέλω να ξέρω ποιο είναι το σωστό. Το θέμα είναι ότι ο πυρηνικός για τόσο διάστημα μου μίλησε, όσο έκατσα μακριά (2 βδομάδες) κι εγώ του είχα τονίσει ότι θα γυρίσω φουλ τάιμ μαμά και μου είπε οκ. Παρ'όλα αυτά επειδή έχω διαβάσει για άλλες μαμάδες που μένουν 20 μέρες μακριά σκέφτομαι ότι σίγουρα θα μου έχει μείνει κάποια ραδιενέργεια και δεν ξέρω πότε πραγματικά είναι εντελώς ασφαλές να είμαι με την κόρη μου. Εσένα τι σου είχε πει ο γιατρός; Για πόσο διάστημα να είσαι στα 2 μέτρα από εγκύους και παιδιά;

Μου είχε πει 20 μέρες από ενήλικες και 30 μέρες από εγκύους και παιδιά. Πάντως καλύτερα να μείνεις μακριά περισσότερο παρά λιγότερο. Μην παίζεις με αυτά τα πράγματα. Είναι ένας μήνας και θα περάσει. Δόξα τω Θεώ να λες που πέρασε αυτό, μην κολλάς σε λεπτομέρειες. Η μικρή ούτε που θα το θυμάται κι ο άντρας σου έχει "υποχρέωση" να σε βοηθήσει. Σκέψου λίγο τον εαυτό σου, πέρασες όσα πέρασες, κρίμα δεν είσαι;

[sonia64]

Cinnamon και εγω θα σε "μαλωσω" χωρις να με παρεξηγησεις σε παρακαλω!!Ειδικα κοντα σε παιδια δεν πρεπει να βρισκεσαι γιατι αυτη ειδικα η ακτινοβολια κανει πολυ κακο!!Οι οδηγιες που εδωσαν σ`εμενα ηταν 1 μηνα μακρια κι απο μεγαλους κι απο παιδια!!Σε αυτο το θεμα ηταν πολυ αυστηροι.Βεβαια ειχα παρει 100 μιλικιουρι.

[Missbhavin]

Καλησπέρα κορίτσια, έχω να μπώ πάρα πολούς μήνες μέσα στο forum και πραγματικά ζητώ συγνώμη για αυτό.

Είχα υποθεορειδισμό από το 2000-2011, οπού και εγχειρίστηκα και έκανα ολική αφαίρεση στο Ιπποκράτειο.Παράλληλα έχω και Hashimoto. Η εγχείρηση μου πήγε πολυ καλά αν και μου έχει μείνει ένα μικρό υπόλειμμα ιστού, το οποίο το αντιμετωπίζουμε με Eythirox 200mg καθημερινώς με τον ενδοκρινολόγο μου και θα το κανουμε για τα επόμενα 2 χρόνια μέχρι να σταθεροποιηθώ.

Το πρόβλημα μου είναι το εξής, μετά την εγχείρηση με αφήσαν για ένα μήνα εντελώς χωρίς χάπια και με την ειδική διατροφή για να πάρω το ιώδιο.Το πήρα και αυτό και όλα μια χαρά.Κράτησα και τις αποστάσεις μου απο το κόσμο και όλα καλά. όμως απο πέρυσι έχω μια συνεχή κουραση, μια συνεχή δυσθυμία,είχα παχύνει και πολύ αν και δεν έτρωγα, από την ημέρα της εγχείρησης έχω χάσει 20 κιλά,αλλά θέλω σιγουρα άλλα 20. Έχoντας μια συνεχή κούραση και ζαλάδα, όσο ερχόταν το καλοκαίρι και άρχισα και ζεσταινόμουν, παράλληλα με διάφορους άλλους ψυχολογικούς παράγοντες (δουλειά,σχέση κ.τ.λ.), άρχισα να εμφανίζω πολύ και ανεξήγητο άγχος, αυπνίες, διάρροιες, ανησυχίες κ.τ.λ. Υποθέτω πως λόγω του θυρεοειδή μου, υπήρχε μια υποβόσκουσα κατάθλιψη και δυσθυμία,μιάς και μετα βίας κάθε μέρα σηκωνόμουν απο το κρεββάτι και να κάνω οτιδήποτε.

Για χρόνια κάθε πρωί έπινα ένα καφέ πριν πάω δουλειά,και μετά έφευγα με το αμάξι μου.Μια μέρα στην δουλειά ένιωθα απίστευτη κουραση, είχα περασει και μια εβδομάδα πιο πριν με περίοδο,διάρροιες,πονοκεφάλους,εμετούς κ.τ.λ.Για κακή μου τύχη δοκίμασα να πιώ ένα Red B**ll, μετά απο μια ώρα με έπιασε ταχυκαρδία,λιποθυμία,διάρροιες,έχανα το κόσμο.Όλο αυτό κράτησε τουλάχιστον 2 ώρες, και νόμιζα πως πέθαινα.Μετά απο μία βδομάδα πάλι τα ίδια, είχα πιει το καφέ μου και ξεκινάω για δουλειά και με πιάνει σε ένα φανάρι μια ζαλάδα, μια ταχυκαρδία, μια δύσπνοια,να μουδιάζουν τα χέρια μου, να τρέμουν τα πόδια μου τρελλάθηκα.3 ώρες μέχρι να συνέλθω και μετά ήμουν τέζα,συνέχεια κόπωση και να σέρνομαι.Μετά απο μία βδομάδα πίνω πάλι ένα καφέ στην δουλεία και πάλι τα ίδια.Ε λέω τέρμα η καφείνη για εμένα, τέρμα τα τσάγια, τέρμα τα γλυκά, τέρμα και οι coca c*la. Όλα αυτά τον Ιούλιο...Για την δυσανεξία στην ζέστη δεν θα το συζητήσω και το πόσο έυκολα φουντώνω πιά,αλλά το άγχος μου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο,δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου και αρνούμαι να πάω οπουδήποτε μόνη μιας και φοβάμαι μην λιποθυμήσω και κάνω διάρροια πάνω μου και ντρέπομαι.Δεν μπορώ να οδηγήσω πιά, και κόντεψα να τρελλαθώ, με πιάναν αποπροσωποιήσεις, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης μια ανησυχία συνεχής και δεν ήξερα τι να κάνω. Τον Σεπτέμβρη πέρασα 5 μέρες και δεν είχα κοιμηθεί πάνω από 3 ώρες.

Όλο αυτό το καιρό έκανα αιματολογικές, όλα καλά, πήγα σε 2 παθολόγους και μου λένε όλα καλά,πήγα σε γαστρεντερολόγο μου λέει έχεις κρίσεις πανικού, πάω στον ενδοκρινολόγο μου, μου λέει δεν νομίζω να είναι από τα χάπια του θυρεοειδή, ρωτάω τον πυρηνικό φυσικό μου, γιατί την προηγούμενη εβδομαδα έκανα επαναληπτικά Thyrogen και ιώδιο μου λέει και αυτός υπάρχουν τόσοι στρεσσογόνοι παράγοντες που δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οφείλεται στα χάπια. Τώρα με παρακολουθεί ψυχίατρος και ψυχολόγος και έχω αρχίσει να παίρνω αντικαταθλιπτικά τα οποία λειτουργουν ώς ανασταλτικά στις κρίσεις πανικού.

Δεν αντέχω άλλο κορίτσια, πάνω που έχασα μερικά κιλά να σου τώρα πάλι τα αντικαταθλιπτικά που ξέρω πως παχαίνουν.Κουράστηκα με τις αρρώστιες τόσα χρόνια.Τόσα χρόνια να νιώθω κόπωση,μία νεύρα, μία κλάμματα, έβγαλα τον θυρεοειδή μου να ησυχάσω υποτίθεται και το σώμα μου τρελλάθηκε!!!

Οι διάρροιες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα εννοείται.Δεν αντέχω άλλο ειλικρινά,σηκώνομαι κάθε μέρα από τα άγρια χαράματα και λέω άλλη μια δυστυχισμένη μέρα με φόβο και κούραση και άγχος.

[georgiamami]

Missbhavin, διαβαζοντας το ποστ σου, θυμηθηκα εμενα πριν 3+ χρονια. Τοτε που κι εγω αφαιρεσα τον αδενα για να "γλιτωσω" και με βρηκαν ολα τα παραλογα. Τοτε λοιπον, ελεγα για τα συμπτωματα που ειχα, οτι δεν ειμαι καλα, οτι απεκτησα το ενα και το αλλο, ετρεχα σε γιατρους γιατι ο καθενας που πηγαινα δεν εντοπιζε κατι σχετικο με την ειδικοτητα του. Και με τα πολλα και τα λιγα φορτωθηκα καμια 20αρια κιλα τα οποια οσο και να παιδευομαι, δεν ξεκουμπιζονται απο πανω μου.

Το θετικο με μενα ειναι οτι εδω και ενα χρονο ειμαι σε καλο δρομο και προσπαθει ο οργανισμος μου, να ισορροπησει. Τα κιλα βεβαια τα κουβαλω ακομη με μικρα σκαμπανεβασματα.

Θα σε συμβουλευα να ηρεμησεις πανω απο ολα, και να μη νιωθεις ασχημα που αισθανεσαι ολα αυτα τα συμπτωματα τα οποια υποθετω οτι δεν παιρνουν σοβαρα οσοι σε ακουνε. Δε φταις εσυ.

Πασχιζα να αποδειξω στην γιατρο μου οτι κατι δεν παει καλα κι εκεινη με αγνοουσε, με ειρωνευοταν οτι τρωω πολυ, οτι το χαπι λειτουργει μια χαρα και πως συμπτωματικα εχω καποιο αλλο προβλημα. Τι να σου λεω...... ωσπου ....αλλαξα γιατρο και ψαχτηκα να ενημερωθω. Βρηκα συνπασχοντες και ενιωσα οτι δεν ειμαι τρελη και πως αυτα που συνεβαιναν σε μενα, συνεβαιναν και σε αλλους που εβγαλαν τον αδενα.

Κλεινοντας, εχω κανει τη διαπιστωση οτι καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα. Αλλοι δεν πτοουνται και συνεχιζουν τη ζωη τους κανονικοτατα παιρνοντας το χαπι και αλλοι παθαινουν ΣΟΚ και βλεπουν τον ουρανο με τα αστρα. Επισης θεωρω πολυ σημαντικο, να δοθει εξ αρχης η σωστη δοση χαπιου.

Ηρεμησε λοιπον, και δωσε χρονο στο σωμα σου να συνηθισει τη νεα κατασταση. Με τα ΑΧ και ΒΑΧ θα σε βρουν πολλα κακα. Χαμογελα και ζησε ..... παρεα με το προβλημα. Καποια στιγμη θα βαρεθει και θα εξαφανισθει.

ΥΓ.Εδω, υπαρχει παντα μια παρεα με κατανοηση. Μοιρασου μαζι μας καθετι που σε ταλαιπωρει και θα δεις...... η ζωη θα κυλησει πιο ομορφα.

[Missbhavin]

georgiamami μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα υποστηρικτικά σου λόγια.Ο ενδοκρινολόγος μου και ο πυρηνικός φυσικός που μου χορήγησε το ιώδιο για επανάληψη εξετάσεων με Τhyrogen και ολικο σπινθηρογράφημα μου είπαν πως είναι τόσοι πολλοί οι στρεσσογόνοι παράγοντες που δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οφείλεται ξεκάθαρα στα χάπια.Κοιτάξε να δείς όταν έπαθα τις κρίσεις έπερνα τ3 και τ4 σε μεγάλες δόσεις. Μετά μου το αλλάξαν σε Euthyrox και πέρνω 2*100mg την ημέρα και η ths μου έχει φτάσει 0,01, και ο γιατρός μου θέλει να με κρατήσει εκεί 3 χρόνια, ειλικρινά δεν ξέρω πως θα το αντέξω. Τα έχω δεί όλα με το άγχος και τις διάρροιες και την ζέστη.Κομμένα πόδια όλο το καλοκαίρι και τρέλα.Απο εκεί που όλα τα καλοκαίρια κυκλοφορούσα με ζακετάκι,για να μην πώ οτι δεν ίδρωνα ποτέ.

Τέλος πάντων, ανέπτυξα αγχώδη διαταραχή και αποπροσωποιήσεις που κρατούσαν μέρες.Μουδιάσματα στα χέρια και ασβέστιο μιά χαρά.Μια μόνιμη ανησυχία και όλο αρνητικές σκέψεις.Δεν τα ρίχνω όλα στα χάπια μιας και ψυχολογικά δεν ήμουν στα καλύτερα, αλλά μπορεί και εγώ να με χειροτέρεψα με το άγχος μου κτλ. Το χειρότερο απο όλα τώρα είναι οτι φοβάμαι να πάω οπουδήποτε μόνη μου.Το να σε πιάνει κρίση πανικού και να σε ξαπλώνει και να χάνεις όλο το κόσμο γύρω σου για ώρες και όχι για 10 λεπτά δεν είναι όπως συνηθίζεται με κάποιους άλλους ανθρώπους είναι άλλο από το να είσαι ένα μήνα με τάσεις λιποθυμίας,ατονίας, να νιώθεις τώρα θα πάθω έφραγμα, τώρα θα λιποθυμήσω,να έχεις δύσπνοιες και ταχυκαρδίες και να μην ηρεμείς με τίποτα μέχρι να σε ξαπλώσουν σε ένα κρεβάτι.Δεν θα το συζητήσω για απώλεια μνήμης ή δυσκολία του να θυμηθώ χρονικά κάποια πράγματα, καθότι μια ζωή είχα μνήμη ελέφαντα.

Δεν ξέρω, όλα παίζουν ρόλο, και το άγχος και τα χάπια και η ζέστη και η ψυχολογία και το τι περνάει ο καθένας.

Τώρα πέρνω δυστυχώς αντικαταθλιπτικά και εύχομαι να πάρω την δύναμη να μπορέσω να ξανακυκλοφορώ μονάχη έξω.Τουλάχιστον με το αμαξάκι μου, γιατι απο ΜΜΜ δεν το συζητώ ακόμη.

[sonia64]

Missbhavin,καλημερα!!Κατι αναλογο σε πιο ηπιο βαθμο βιωσα κι εγω οταν επρεπε μετα την ολικη αφαιρεση να ειμαι σε βαρυ υπο-θ/σμο με Τ3 για το Uptake,αμεσως μετα κι ενω δεν προλαβα να συνελθω απο αυτο επρεπε να το ξαναπερασω για να κανω το ραδιενεργο ιωδιο και μετα απο λιγους μηνες ξανα τα ιδια για να κανω το ολοσωμο!!Δηλαδη για πολλους μηνες σε πολυ βαρυ υπο-θ!!Ημουν πολυ χαλια και σωματικα αλλα και ψυχικα!!!Βιωσα 2 κρισεις πανικου και δεν ενιωθα καλα καθολου!!!Να ξερεις οτι ο βαρυς υπο-θ προκαλει τετοια συμπτωματα!!Τωρα εχω συνελθει,αλλα τρεμω στη ιδεα μηπως ξαναχρειαστει κατι τετοιο!!Ευχομαι να το ξεπερασεις γρηγορα!!κανε λιγο υπομονη,μηπως με τα χαπια βελτιωθεις!!