ΑνΑλ (Ανώνυμες Αλλοπρόσαλλες)

[Αγγελίνα_2]

Καλώς σε βρήκα!

Ας πω κάτι τελείως άσχετο. Έχεις δει το Τhe Black Swan, που πήρε δύο όσκαρ, με τη Νάταλι Πόρτμαν?

[ζώπυρον]

όχι δεν τόχω δει αγγελίνα μου

η ξαδέλφη μου που το είδε μου είπε πως είναι πολύ καλό αλλά βαρύ...

[Αγγελίνα_2]

Έφυγες Ζωπυρόν μου? Με το δίκιο σου, μέχρι να απαντήσω...πάλι διάβαζα δίπλα για τις ωτίτιδες, σνιφ σνιφ.

Θα κάνω κριτική-ανάλυση της ταινίας το πρωί, με τον καφέ.

[ζώπυρον]

ξέρεις τι?

ταυτόχρονα - διορθώνω εκθέσεις, βγαίνω στο μπαλκόνι για τσιγάρο (όπου κάνει ΤΟ ΚΡΥΟ) και γράφω κι εδώ...

σε λίγο θα την κάνω! σαν να με πονάει και το στομάχι μου...

[kikileuteris]

Επειδή στο δωμάτιο έχει ένα κρεββάτι κοιμόμαστε με βάρδιες, οπότε είναι η ώρα της αγρυπνίας μου.

Φαίη μου περαστικά. Να σου πω μόνο, κι εσένα και μιας ακόμη που ανέφερε για ιλλίγγους, είχε η μάνα μου, και αυχενικό από το οποίο νομίζω προέρχονταν (δεν παίρνω κι όρκο, δε θυμάμαι, θα ρωτήσω και θα σας πω) και σώθηκε με την ομοιοπαθητική!

Θα με βλέπουν τώρα στο διάδρομο με το νετμπουκ και θα λένε ε τον μπρούκλη. Ότι σιχαίνομαι. Αυτούς που το παίζουν ιστορία και τώρα θα με παιρνάν για τέτοια. Αλλά δεν παλεύεται διαφορετικά.

Η μικρή 99% θα βγει αύριο, πάει πολύ καλά. Όλο μας τα αλλάζουν οι γιατροί. Ο μεγάλος θα δούμε. Έχει λίγο αμυγδαλές, γαστρεντερίτιδα, και αύριο θα κάνουμε καλλιέργεια ούρων και για τα υπόλοιπα.

Εδώ χιόνιζε πριν αλλάδεν το έστρωσε γιατί πιο πριν έβρεχε.

Ελλ, δες αν έχει σάιτ ο δήμος σου. Ο δικός μας έχει όλα τα στοιχεία των δημοτικών παιδικών εκεί.

Αυτά

Καλή σας μέρα!

[kinkajoujou]

πολύ καλά τα νέα για τη μικρούλα σου Κική, εύχομαι να βγει αύριο να ησυχάσετε τουλάχιστον για το ένα.

άσε τώρα μην σε απασχολεί τι λέει και τι σκέφτεται ο κάθε ένας, κοίτα εσύ πώς θα βγάλεις τη βραδιά πιο ανώδυνα

Ελλ, επειδή από ό,τι καταλαβαίνω είσαι κοντά στην παλιά μου τη γειτονιά, θυμάμαι είχε έναν παιδικό ιδιωτικό στην οδό Βώνου, κάθετη στην Ασκληπιού λίγο πριν βγεις στην Αλεξάνδρας, ένα μικρό δρομάκι κατηφορικό (ή ανηφορικό, ανάλογα από πού το κοιτάς ), τα μελλισάκια λεγόταν ή κάτι τέτοιο. Αν δεν το έχεις δει, ρίξε μια ματιά μήπως και γίνει κάτι κι από εκεί. Το καλύτερο βέβαια είναι να βγάλεις άκρη με δημόσιο/ δημοτικό και να γλιτώσεις τα λεφτάκια σου!

[culte]

κερνάω καφέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

[Aeriko]

Καλημέρα Μαμακία να είσαι γραφείο και να ριχνει χιόνι έξω! Σέλω να είμαι πίτι μου με το παιζάκι μου ουαααααααααααααααααααααα (έτσι είναι και η μικρή στον παιδικό δυστυχώς!)

[culte]

και γω σέλω αερικάκι!

[Αγγελίνα_2]

Καλημέρα κορίτσια. Εγώ είμαι σπίτι, και θα συνεχίσω να είμαι για πολύυυυυ καιρό ακόμα, διότι, όπως σας είπα, ο παιδικός κομμένος μέχρι νεοτέρας. Αχ βαχ.

Ζώπυρον, χαθήκαμε χθες.

Κική, πώς ξημερώσατε? Ελπίζω να κοντοζυγώνει το εξιτήριο!

Φαίη μου, περαστικά και πάλι. Είχες μετακομίσει κοντά στη μαμά σου ή λάθος θυμάμαι? Δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει? Ως φοιτήτρια είχα πάθει κι εγώ κάποτε το ίδιο, είχε πειραχτεί το ακουστικό νεύρο. Παιδευόμουν κάτι μήνες μέχρι να πάρω τα σωστά χάπια, κάτι μικρά στρογγυλά κόκκινα ήτανε, δεν τα θυμάμαι πώς τα λέγανε. Μου έμεινε κουσούρι πάντως να μην αντέχω τους πολύ δυνατούς ήχους.

[Aeriko]

Αγγελίνα μου εσάς σας το έστρωσε τουλάχιστον;

[Αγγελίνα_2]

Μπα, όχι. Ήταν βρεγμένα κάτω και, παρ' όλο που είχε παγωνιά, δεν χιόνισ πολλές ώρες. Σήμερα πάλι, έχει έναν ήλιο! Τυφλωθήκαμε! Γίναμε σαν τα βαμπίρ, τόσον καιρο στη μούχλα και τη σκοτεινιά.

Λέω να αποπειραθούμε μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο, να προμηθευτούμε υλικό. Μας περιμένουν δύσκολες ώρες...

[kikileuteris]

Είμαστε καλά. Η κόρη μου σήμερα βγαίνει! Θα συζητήσω με τη γιατρό την κατάσταση του μεγάλου να δούμε τι θα κάνουμε και με αυτόν.

Στο επόμενο ποστ θα σας κάνω κόπυ πέηστ το μέηλ που θα τους στείλω.

Οποιαδήποτε διόρθωση δεκτή.

Ερώτηση: Τώρα με τον Καλλικράτη το Λοιμωδών δεν υπάγεται και στο δήμο Θεσσαλονίκης?

[kikileuteris]

Κύριοι,

Για μια ακόμη φορά, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να συντάσσω μια επιστολή διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο Ειδικών Λοιμωδών Παθήσεων, στη Θεσσαλονίκη, που βρίσκεται επί της Γρηγορίου Λαμπράκη.

Ας ξεκινήσω όμως με τα καλά, σε μια προσπάθεια να μην καούν τα χλωρά μαζί με τα ξερά όπως λέει ο λαός.

Οι παιδίατροι του νοσοκομείου, είναι εξαιρετικοί. Καθώς και το προσωπικό στα εξωτερικά ιατρεία. Ανθρώπινοι και με κατανόηση στα παιδιά και στους γονείς. Επεξηγηματικοί, απαντούσαν ευγενέστατα στην κάθε ερώτηση που τους κάναμε.

Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω στην κυρία Τσιώνη επιμελήτρια παιδιατρικής, η οποία ήταν και η γιατρός που μας παρακολούθησε.

Επίσης το προσωπικό του τομέα της καθαριότητας (με τις ροζ ποδιές) ήταν ευγενέστατοι. Και οι χώροι καθαροί.

Δυστυχώς όμως, ενώ για τα καλά του νοσοκομείου έχω λίγες γραμμές, για τα κακά έχω πολλές…

Να διευκρινίσω ότι νοσηλεύτηκαν και τα 2 μου παιδιά, ο γιος μου 20 μηνών και η κόρη μου 4 με διάγνωση γαστρεντερίτιδας ταυτόχρονα.

Νοσηλευόμαστε στο θάλαμο 8 στα βρεφικά κρεβατάκια, των οποίων φωτογραφία σας επισυνάπτω.

Πείτε μου, θα δεχόσασταν ποτέ να νοσηλευτούν τα παιδιά σας σε αυτά τα κρεβάτια; Επειδή φαντάζομαι την απάντηση, σας ρωτάω: εγώ γιατί να το δεχτώ;

Τα κάγκελα σε αυτά τα κρεβατάκια έχουν αρκετά μεγάλο διάκενο, ώστε η κόρη μου, 5500 κιλά, να χωράει άνετα ανάμεσα για να πέσει. Μάλιστα, το Σάββατο το βράδυ, ξάπλωσα και κοιμήθηκα στο διπλανό κρεβάτι. Ξύπνησα από το κλάμα της κόρης μου. Έκλαιγε γιατί το κορμάκι της είχε σφηνώσει ανάμεσα στα κάγκελα. Για την ακρίβεια, το κεφαλάκι της και ο κορμός της βρίσκονταν έξω από το κρεβατάκι. Αντιλαμβάνεστε το σοκ μου. Φυσικά επιφυλάσσομαι κάθε νόμιμου δικαιώματος μου κατά παντός υπευθύνου.

Στα δωμάτια δεν υπάρχει το κλασσικό κουδουνάκι για να ειδοποιήσουμε τη νοσοκόμα, αλλά ένα τηλέφωνο. Στο οποίο πήρα 2 φορές και δεν απάντησε κανείς. Κάτι που δε χρεώνω στο προσωπικό, αλλά στην έλλειψη αυτού.

Και ενώ γνωρίζετε την έλλειψη που υπάρχει σε προσωπικό, επιμένετε να επιτρέπετε μόνο 1 συνοδό, με ποια λογική; Δε θα έπρεπε να είσαστε διαλλακτικότεροι, εφόσον γνωρίζετε ότι δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί τόσος κόσμος από τόσα λίγα άτομα; Γνωρίζετε τι κινδύνους ενέχει αυτή σας η κίνηση;

Το δωμάτιο, μέσα στο οποίο φιλοξενούνται βρέφη, έχει υγρασία, φωτογραφία της οποίας επισυνάπτω. Τις επιπτώσεις αυτές στην υγεία γενικότερα του ανθρώπου, και ειδικότερα σε ένα μωρό που νοσηλεύεται με λοίμωξη, νομίζω ότι είναι περιττό να τις αναφέρω.

Γενικότερα φυσικά, οι θάλαμοι των παιδιών δε θυμίζουν σε τίποτα παιδιατρική κλινική. Το συγκεκριμένο μάλιστα δωμάτιο, έχει ένα παράθυρο, που βλέπει σε ένα τοίχο, με αποτέλεσμα τον ελλιπή αερισμό του δωματίου.

Επίσης, το αντισηπτικό που υπάρχει μέσα στο δωμάτιο δεν έχει καπάκι. Καθώς και το σαπούνι του μπάνιου. Είναι σε ένα χάρτινο κουτί και τα 2 χωρίς αντλίες και καπάκια, απλά ανοιχτά. Σας επισυνάπτω και αυτών φωτογραφίες. Φυσικά, στο μπάνιο δεν υπάρχουν ούτε πετσέτες, ούτε χαρτί για να σκουπίσουμε τα χέρια μας μετά το πλύσιμο. Και οι πικέ κουβέρτες (μέσα στο καταχείμωνο) που υπάρχουν για τα παιδιά στο δωμάτιο είναι όλες ξεφτισμένες.

Ξέρω ότι πολλά από αυτά που αναφέρω θα θεωρηθούν αμελητέα. Και ίσως είναι. Με το να μην καταγγέλλεται τίποτα όμως όλα αυτά τα χρόνια φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Γι αυτό καταγγέλλω τα πάντα σχεδόν που εντόπισα, με μικρές παραλείψεις, με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει.

Παρακάτω θα ήθελα να αναφέρω μερικές παρατηρήσεις που μας έγιναν από το προσωπικό. Όχι ότι φταίει το προσωπικό, αλά οι ανώτεροι που δίνουν τέτοιες οδηγίες..

Μας ζητήθηκε να κρεμάσουμε τα μπουφάν στις ντουλάπες… όπου δεν υπήρχαν κρεμάστρες.

Μια κυρία που αλλάζει τα σεντόνια, μας είπε ότι μπορούμε να ξαπλώσουμε σε κάποια κρεβάτια που ήταν ενδεδυμένα με μπλε νάιλον, κι ότι ήταν έτσι γι αυτόν ακριβώς το λόγο.

Μια άλλη κυρία που πέρασε στις 8/03 για την ίδια δουλειά μας είπε ότι τα κρεβάτια τα παιδικά δεν είναι γι αυτό το λόγο. Τελικά τι από τα 2 ισχύει; Δε θα έπρεπε να υπάρχει κοινή γραμμή; Όταν δε ρώτησα που θα κοιμηθεί η μανούλα, μου ήταν δίπλα στο μωρό (στην καρέκλα δηλαδή) κι ότι έτσι γίνεται σε όλα τα νοσοκομεία. Της Ελλάδας, γιατί στο εξωτερικό γίνονται πολύ διαφορετικά. Και το ότι γίνονται έτσι, δε σημαίνει ότι γίνονται και σωστά.

Μια άλλη κυρία μας έκανε παρατήρηση γιατί πήραμε ένα παιδικό καρεκλάκι από ένα άλλο δωμάτιο, τη στιγμή που στο δικό μας δεν υπήρχε.

Αρκετές νοσοκόμες επίσης μας έκαναν παρατήρηση, γιατί τύχαινε να πάμε τα μπιμπερό για αποστείρωση, και στην πορεία να έπεφτε η πιπίλα, να πηγαίναμε εκείνη και να μας λένε να μην τα πηγαίνουμε ένα ένα! Δηλαδή πρέπει να μαντέψω πότε θα πέσει η πιπίλα, ή να αφήσω την κόρη μου χωρίς αυτήν να κλαίει.

Τέλος, μια νοσοκόμα υπήρξε αγενέστατη και προσβλητική. Και θα έπρεπε, στο θάλαμο των παιδιών να είναι διπλά προσεκτικές με τους γονείς των οποίων η ψυχολογία είναι ιδιαίτερη τη δεδομένη στιγμή.

Θα αναφέρω ένα συγκεκριμένο περιστατικό, παραλείποντας αρκετά άλλα. Όταν μπήκα με την κόρη μου, είχα μόνο 1 μπιμπερό, καθώς δε γνώριζα ότι θα μείνουμε. Έψαχνα την κυρία για να το δώσω για αποστείρωση και δεν την έβρισκα. Το βιαζόμουν όμως όπως καταλαβαίνετε. Έτσι το έβαλα μόνη μου για αποστείρωση. Όταν πήγα πίσω να το παραλάβω, προτού προλάβω να μιλήσω μου είπε κάποιες ασυναρτησίες και στη συνέχεια μου έκανε παρατήρηση να μην το ξανακάνω γιατί μπορεί πχ να της λείψουν ναρκωτικά, οπότε τι θα κάνει.

Νομίζω ότι θα πρέπει να πάψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι κάποια στιγμή να έχουν αυτή τη νοοτροπία και να καταλάβουν ότι πληρώνονται από εμάς, τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.

Και επιτέλους κάποια στιγμή κάτι πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να έχουμε τη δημόσια υγεία για την οποία πληρώνουμε. Μια αξιοπρεπή δημόσια υγεία. Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε τα περισσότερα χρήματα για την υγεία να δίνονται στην Ελλάδα και να μη φτάνει το αποτέλεσμα στον Έλληνα πολίτη. Γιατί και που χάνονται τα χρήματα στο ενδιάμεσο;

Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος μου κατά παντός υπευθύνου.

Βαρυπάτη Κυριακή

[Aeriko]

Όταν δε ρώτησα που θα κοιμηθεί η μανούλα, μου απάντησαν ήταν δίπλα στο μωρό