ΑνΑλ (Ανώνυμες Αλλοπρόσαλλες)

[sweet_february]

Καλησπεριζω κι εγω αλλα για πολυ λιγο.. Κρατιεμαι με το ζορι και αυτο μονο για να παρω την αντιβιωση γιατι ξερω πως αν ξαπλωσω θα πεσω σαν κουτσουρο..

Το στεφανι μου παλι ειναι βραδυνο και ελπιζω η μικρη να κοιμηθει αποψε γιατι δεν αντεχω αλλο αυτο το περα - δωθε...

Τωρα για το θηλασμο... Και για εμας πονεμενη ιστορια.. Η Μαρια δεν θηλασε καθολου (ουτε μια φορα, ετσι για το γαμωτο).. Το 1ο 24ωρο της ζωης της σιτιστηκε αποκλειστικα με ξενο γαλα γιατι ειχε μεταφερθει στη μοναδα προωρων για να παρακολουθηθει μηπως κανει υπογλυκαιμια επειδη εγω ειχα διαβητη κυησης και μαλιστα δεν ελεγχοταν με τιποτα, ουτε καν με την ινσουλινη. Εγω ειχα γεννησει με καισαρικη και δεν μπορουσα να κατεβω στη μοναδα να τη θηλασω, οποτε το 2ο 24ωρο που την ανεβασαν επανω δεν ηθελε να πιασει καθολου το στηθος.. Ημουν κι εγω εντελως ανενημερωτη για το θηλασμο (βαθια μεσανυχτα στην κυριολεξια), βοηθεια απο τις μαιες δεν υπηρχε και ετσι... Συνεχισαμε κι εμεις τη φορμουλα!

[marsolan]

Κλειδωθηκε το Σαμποταζ!!!

Κι επισης ξεκινησαν τα οργανα με τον 13χρονο...Μπεη!!!

[ζώπυρον]

ποιόν λες μάρσυ? αυτόν που έγραψε στο ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο?

[marsolan]

Αυτον!!!Εφαγε τις αναφορουλες του απο μενα παντως!!

[my_Kelly]

Καλημέρα!!!

Στο θέμα με το σαμποτάζ, έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ πως "οι γυναίκες που δεν θήλασαν" δεν έπρεπε να γράφουν εκεί. Εγώ νομίζω το αντίθετο. Αυτές που θήλασαν προφανώς δεν σαμποταρίστηκαν, οπότε τι ζόρι τραβάνε?

Φαίη, κάτι ανάλογο έγινε και μ'εμένα. Λόγω διαβήτη κύησης (άσχετα αν ο λόγος της επείγουσας καισαρικής ήταν η αυξημένη πίεση) είχαν τη μικρή στην παρακολούθηση, στην αρχή για ένα 24ωρο και αφού έκανε την πρώτη μέρα μια ελαφρά υπογλυκαιμία την κράτησαν άλλα δυο 24ωρα. Εγώ με την καισαρική ήταν δύσκολο να τρέχω να προσπαθήσω να θηλάσω γιατί πονούσα, προσπαθούσα να βγάζω με το θήλαστρο, αισθανόμουν σαν αγελάδα στη γραμμή παραγωγής που της βάζουν τα μεμε στο μηχάνημα, έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν το μωρό μου μόνο του σε ένα κρύο δωμάτιο όλο φώτα να του λείπω, οπότε έφτασα μετά από 40 λεπτά άντλησης και από τα 2 στήθη να βγάζω συνολικά 5ml.

Στο σπίτι όταν ήρθαμε, πήρα κι εγώ σύμβουλο θηλασμού -ήθελα να δώσω στη μικρή αντισώματα, γι΄'αυτό το πάλευα- η οποία μου είπε πως αφού δεν καταφέρνει το μωρό να πιάσει τη θηλή θα πρέπει να κάνω αντλήσεις 10 φορές το 24ωρο από 20' κάθε στήθος (νοίκιασα νοσοκομειακό θήλαστρο) και να τρώω με τις χούφτες μαγιά μπύρας. Τα έκανα όλα αυτά, αλλά προφανώς η ψυχολογία μου ήταν τόσο άθλια που το γάλα δεν κατέβηκε ποτέ. Όσα ml έβγαζα τα έδινα στη μικρή με το μπουκάλι, αλλά εννοείται το συμπλήρωμα ήταν το 95%. Το βασανιστήριο αυτό το επέβαλα στον εαυτό μου για 20 μέρες, ώσπου ο άντρας μου μου είπε "τέλος, εγώ θέλω να είμαστε ευτυχισμένοι με το παιδάκι μας, δεν θέλω η γυναίκα μου να καταλήξει με ψυχοφάρμακα" και έτσι ήρθε το άδοξο τέλος...

Διάβαζα και δίπλα τότε και αισθανόμουν ΑΠΑΙΣΙΑ. Σαν να μην έκανα τπτ σημαντικό. Ούτε "σωστά" γέννησα, ούτε καν "γέννησα"! Με ξεγέννησαν στο χειρουργείο και έπειτα δεν ήμουν ικανή ούτε να δώσω τα απαραίτητα αντισώματα στο παιδί, το οποίο θα αρρώσταινε συνέχεια και θα ήταν λιγότερο έξυπνο από τα άλλα... Αυτά που σας γράφω ειλικρινά τα πίστευα. Και μια μέρα η κουνιάδα μου (η κλαίουσα) μου είπε πως θήλασε το παιδάκι της για 12 μέρες και μετά επειδή κουραζόταν πήρε χάπια και σταμάτησε. Το παιδί αυτό ήταν τόσο "χαζό" που ενάμισι χρονών είπε σε κάποιον "να σε κεράσω ένα ουίσκι?". Ε, λέω κι εγώ τότε αν θεωρείται μη εξυπνάδα αυτό, ας γίνει και η δικιά μου έτσι!!! Πήρα τα πάνω μου και δεν ξανασκέφτηκα το θέμα. Βέβαια κάπου μέσα μου με πονάει, κυρίως γιατί έκανα τα πάντα, ό,τι μπορούσα δλδ. Τέλος πάντων, μη σας πρήζω πρωινιάτικα, ελπίζω στο δεύτερο (εάν και όταν) να εξελιχθούν διαφορετικά τα πράγματα.

[sweet_february]

Καλημερα κοριτσακια!!

Ειπα να γραψω κι εδω τον πονο μου μπας και εχετε καμμια ιδεα να μου προτεινετε:

Η Μαρια οπως ηδη ξερετε, απο οταν τη βαλαμε στο κρεβατι της δεν κοιμαται τα βραδυα.. Δηλαδη κοιμαται απο τις 10 παρα που τη βαζω μεχρι τις 02:30 ή τις 03:30 και μετα ξεκιναμε να πηγαινοερχομαστε. Εχω εξαντληθει με αυτο και δεν ξερω τι να κανω για να σταματησει.. Δοκιμασα να ξαπλωσω μαζι της, να την παρω στο κρεβατι μου, να την περιορισω στο δωματιο της με ενα πορτακι που μας εδωσε η Χριστινα καθως με τιποτα δεν θελω να την κλειδωσω στο δωματιο, να της μιλησω ηρεμα και να της εξηγησω πως τωρα ειναι νυχτα και ολα τα παιδακια -αλλα και οι μεγαλοι- κοιμουνται, να της φωναξω και ξανα μανα τα ιδια.. Νιωθω πως δεν μου εχει μεινει αλλο αποθεμα ενεργειας και πραγματικα τα εχω δοκιμασει ολα (ή ετσι φανταζομαι, αν εχετε καποια ιδεα - ευπροσδεκτη). Ο Βασιλης ηδη απο την ταλαιπωρια θελει να ξαναστησει την κουνια και καθημερινα τσακωνομαστε γιατι ΔΕΝ θελω το παιδι να γυρναει πισω σε προηγουμενες φασεις.. Θελω να "δουλεψουμε" πανω σε αυτο.. Καμμια γνωμη?

Επιπροσθετα σημερα η μερα μας ξεκινησε ΣΚ@ΤΑ!! Καποια στιγμη ακουσα την πορτα της να ανοιγει (γιατι εχει μαθει και την ανοιγει) και σηκωθηκα γρηγορα να παω να τη βαλω πισω (η ωρα ηταν 6 παρα 20). Εκεινη ομως ακουσε τα βηματα μου και καθοταν πισω απο την πορτα, οποτε ετσι οπως την ανοιξα εγω μεσα στον υπνο μου, την πετυχα στο 2ο δαχτυλακι του ποδιου και τωρα το νυχι της ειναι ετοιμο να φυγει.. Ξερετε μηπως τι να κανω εκει? Την πηγα στο μπανιο, την επλυνα, βαλαμε και betadine αλλα αυτο το σκασμενο για νυχι κρεμεται.. Φυσικα και δεν ξαπλωσαμε απο εκεινη την ωρα και επειτα, δεν ηθελα να νιωθει απαρηγορητη μετα το χτυπημα!

Απλα επειδη δεν ξερω αν με καταλαβαινετε σας διευκρινιζω πως δεν ειμαι θυμωμενη με το παιδι, απλα αισθανομαι λιγο κουρασμενη μετα απο τοσα ξενυχτια και λιγο απογοητευμενη. Αυτο!

Καθε γνωμη σας ευπροσδεκτη!

[sevoula]

Καλημερα κοριτσακια!!

Ειπα να γραψω κι εδω τον πονο μου μπας και εχετε καμμια ιδεα να μου προτεινετε:

Η Μαρια οπως ηδη ξερετε, απο οταν τη βαλαμε στο κρεβατι της δεν κοιμαται τα βραδυα.. Δηλαδη κοιμαται απο τις 10 παρα που τη βαζω μεχρι τις 02:30 ή τις 03:30 και μετα ξεκιναμε να πηγαινοερχομαστε. Εχω εξαντληθει με αυτο και δεν ξερω τι να κανω για να σταματησει.. Δοκιμασα να ξαπλωσω μαζι της, να την παρω στο κρεβατι μου, να την περιορισω στο δωματιο της με ενα πορτακι που μας εδωσε η Χριστινα καθως με τιποτα δεν θελω να την κλειδωσω στο δωματιο, να της μιλησω ηρεμα και να της εξηγησω πως τωρα ειναι νυχτα και ολα τα παιδακια -αλλα και οι μεγαλοι- κοιμουνται, να της φωναξω και ξανα μανα τα ιδια.. Νιωθω πως δεν μου εχει μεινει αλλο αποθεμα ενεργειας και πραγματικα τα εχω δοκιμασει ολα (ή ετσι φανταζομαι, αν εχετε καποια ιδεα - ευπροσδεκτη). Ο Βασιλης ηδη απο την ταλαιπωρια θελει να ξαναστησει την κουνια και καθημερινα τσακωνομαστε γιατι ΔΕΝ θελω το παιδι να γυρναει πισω σε προηγουμενες φασεις.. Θελω να "δουλεψουμε" πανω σε αυτο.. Καμμια γνωμη?

Επιπροσθετα σημερα η μερα μας ξεκινησε ΣΚ@ΤΑ!! Καποια στιγμη ακουσα την πορτα της να ανοιγει (γιατι εχει μαθει και την ανοιγει) και σηκωθηκα γρηγορα να παω να τη βαλω πισω (η ωρα ηταν 6 παρα 20). Εκεινη ομως ακουσε τα βηματα μου και καθοταν πισω απο την πορτα, οποτε ετσι οπως την ανοιξα εγω μεσα στον υπνο μου, την πετυχα στο 2ο δαχτυλακι του ποδιου και τωρα το νυχι της ειναι ετοιμο να φυγει.. Ξερετε μηπως τι να κανω εκει? Την πηγα στο μπανιο, την επλυνα, βαλαμε και betadine αλλα αυτο το σκασμενο για νυχι κρεμεται.. Φυσικα και δεν ξαπλωσαμε απο εκεινη την ωρα και επειτα, δεν ηθελα να νιωθει απαρηγορητη μετα το χτυπημα!

Απλα επειδη δεν ξερω αν με καταλαβαινετε σας διευκρινιζω πως δεν ειμαι θυμωμενη με το παιδι, απλα αισθανομαι λιγο κουρασμενη μετα απο τοσα ξενυχτια και λιγο απογοητευμενη. Αυτο!

Καθε γνωμη σας ευπροσδεκτη!

καλημέρα Φαίη μου.

σε καταλαβαίνω. δεν είμαι σε θέση να σε συμβουλέψω για το πώς να πετύχετε να κοιμάται η Μαρία στο δωμάτιό της, γιατί και η Χρύσπα μου κοιμάται από τις 9.30-12 στο κρεβάτι της και μετά στο δικό μας.

αλλά εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι να αφήσεις το ένστικτό σου να λειτουργήσει, χωρίς κανόνες και πρέπει.

δηλαδή, αν σας διευκολύνει και τους 3 το να κοιμάται το παιδί στην κούνια δίπλα σας, στο κρεβάτι σας, ή ο,τιδήποτε, μη διαστάζεις μόνο και μόνο για τα πρέπει.

κανείς δεν ξέρει καλύτερα ένα μωρό από τη μαμά του.

όσο για το νύχι... άουτς.ο χειρότερος εφιάλτης μου.

οι κινήσεις σου είναι σωστές. το μπεταντίν.

κατά τα άλλα υπομονή. θα το βρείτε.

μάκια

[Aeriko]

Καλημέρα... σπίτι σήμερα...

Λευκή νομίζω πως όταν ξανανοίξει το θέμα την παράγραφο για το διάβαζα και αισθανόμουν θα πρέπει να την βάλεις δίπλα... η Eve έχει δώσει πολύ ωραία πάσα με την ερώτησή της και έχει πιάσει το νόημα όσων γράφτηκαν... είναι κρίμα να πάνε ανεκμετάλλευτα. Στόχος πρέπει να είναι η αλλαγή του κλίματος από τις γνώστριες στα θέματα θηλασμού προκειμένου να μπορέσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να βοηθήσουν και να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη! Τουλάχιστον ο δικός μου στόχος αυτός είναι... δεν με νοιάζει να αλλάξω άποψη σε κανέναν... θέλω όμως κοπέλες που βρίσκονται στη θέση μας να βρίσκουν λύση και όχι χλευασμό ή απογοήτευση.

[my_Kelly]

Μπα Χριστίνα δεν έχω όρεξη για αντιπαραθέσεις... γι'αυτό και τα έγραψα σ'εσάς που αν μη τι άλλο ξέρω πως θα βρω κατανόηση εκ των προτέρων. Δε γουστάρω να μου υποδείξουν λάθη ή παραλείψεις που τυχόν έκανα (εν αγνοία μου) ή ακόμα ακόμα να μου πουν πως έπρεπε να ήμουν καλύτερα διαβασμένη (σαν κι αυτές).

anyway, είδα στο fb πως είστε σπίτι... τι έγινε πάλι, μίλησες με κανένα γιατρό?

[sevoula]

Καλημέρα!!!

Στο θέμα με το σαμποτάζ, έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ πως "οι γυναίκες που δεν θήλασαν" δεν έπρεπε να γράφουν εκεί. Εγώ νομίζω το αντίθετο. Αυτές που θήλασαν προφανώς δεν σαμποταρίστηκαν, οπότε τι ζόρι τραβάνε?

έγραψαν τέτοια παπαγιά!

Φαίη, κάτι ανάλογο έγινε και μ'εμένα. Λόγω διαβήτη κύησης (άσχετα αν ο λόγος της επείγουσας καισαρικής ήταν η αυξημένη πίεση) είχαν τη μικρή στην παρακολούθηση, στην αρχή για ένα 24ωρο και αφού έκανε την πρώτη μέρα μια ελαφρά υπογλυκαιμία την κράτησαν άλλα δυο 24ωρα. Εγώ με την καισαρική ήταν δύσκολο να τρέχω να προσπαθήσω να θηλάσω γιατί πονούσα, προσπαθούσα να βγάζω με το θήλαστρο, αισθανόμουν σαν αγελάδα στη γραμμή παραγωγής που της βάζουν τα μεμε στο μηχάνημα, έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν το μωρό μου μόνο του σε ένα κρύο δωμάτιο όλο φώτα να του λείπω, οπότε έφτασα μετά από 40 λεπτά άντλησης και από τα 2 στήθη να βγάζω συνολικά 5ml.

Στο σπίτι όταν ήρθαμε, πήρα κι εγώ σύμβουλο θηλασμού -ήθελα να δώσω στη μικρή αντισώματα, γι΄'αυτό το πάλευα- η οποία μου είπε πως αφού δεν καταφέρνει το μωρό να πιάσει τη θηλή θα πρέπει να κάνω αντλήσεις 10 φορές το 24ωρο από 20' κάθε στήθος (νοίκιασα νοσοκομειακό θήλαστρο) και να τρώω με τις χούφτες μαγιά μπύρας. Τα έκανα όλα αυτά, αλλά προφανώς η ψυχολογία μου ήταν τόσο άθλια που το γάλα δεν κατέβηκε ποτέ. Όσα ml έβγαζα τα έδινα στη μικρή με το μπουκάλι, αλλά εννοείται το συμπλήρωμα ήταν το 95%. Το βασανιστήριο αυτό το επέβαλα στον εαυτό μου για 20 μέρες, ώσπου ο άντρας μου μου είπε "τέλος, εγώ θέλω να είμαστε ευτυχισμένοι με το παιδάκι μας, δεν θέλω η γυναίκα μου να καταλήξει με ψυχοφάρμακα" και έτσι ήρθε το άδοξο τέλος...

Διάβαζα και δίπλα τότε και αισθανόμουν ΑΠΑΙΣΙΑ. Σαν να μην έκανα τπτ σημαντικό. Ούτε "σωστά" γέννησα, ούτε καν "γέννησα"! Με ξεγέννησαν στο χειρουργείο και έπειτα δεν ήμουν ικανή ούτε να δώσω τα απαραίτητα αντισώματα στο παιδί, το οποίο θα αρρώσταινε συνέχεια και θα ήταν λιγότερο έξυπνο από τα άλλα... Αυτά που σας γράφω ειλικρινά τα πίστευα. Και μια μέρα η κουνιάδα μου (η κλαίουσα) μου είπε πως θήλασε το παιδάκι της για 12 μέρες και μετά επειδή κουραζόταν πήρε χάπια και σταμάτησε. Το παιδί αυτό ήταν τόσο "χαζό" που ενάμισι χρονών είπε σε κάποιον "να σε κεράσω ένα ουίσκι?". Ε, λέω κι εγώ τότε αν θεωρείται μη εξυπνάδα αυτό, ας γίνει και η δικιά μου έτσι!!! Πήρα τα πάνω μου και δεν ξανασκέφτηκα το θέμα. Βέβαια κάπου μέσα μου με πονάει, κυρίως γιατί έκανα τα πάντα, ό,τι μπορούσα δλδ. Τέλος πάντων, μη σας πρήζω πρωινιάτικα, ελπίζω στο δεύτερο (εάν και όταν) να εξελιχθούν διαφορετικά τα πράγματα.

έκανες όλα αυτά, πάλεψες τόσο και νιώθεις άσχημα;

άσε μας ρε Λευκή.

εσύ αγάπη μου ήσουν ήρωας.

ας έκαναν το μισό από το δικό σου "δρομολόγιο" οι σούπερμανάδες ...

εγώ σε παραδέχομαι πάντως.

[culte]

καλημέρα κορίτσια!

για ρίξτε ένα λινκ να δουμε τι λένε οι κυρίες από εκεί...όταν ξεκολήσει δλδ

[my_Kelly]

έκανες όλα αυτά, πάλεψες τόσο και νιώθεις άσχημα;

άσε μας ρε Λευκή.

εσύ αγάπη μου ήσουν ήρωας.

ας έκαναν το μισό από το δικό σου "δρομολόγιο" οι σούπερμανάδες ...

εγώ σε παραδέχομαι πάντως.

@@ Σεβούλα. Το μόνο που κέρδισα ήταν κούραση και έφτασα στα όρια της κατάθλιψης και εν τέλει το παιδί δεν θήλασε.

[sweet_february]

Σεβουλα ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες! Το αναθεματισμενο για νυχι κι εμενα ειναι ο εφιαλτης μου.. Και αισθανομαι ασχημα γιατι εγω της το εκανα ουσιαστικα με την πορτα!

Λευκη respect! Μακαρι να προσπαθουσα κι εγω τοσο!

[sevoula]

πριν γεννήσω είχα διαβάσει τα πάντα όλα στο πάρεντς για θηλασμό, το βιβλίο της πατσούρου, βιβλία άλλα, ίντερνετ.

μιλάμε για πόρωση. το σύζήτησα με τον άντρα μου και συμφώνησε να με υποστηρίξει.

το συζήτησα και με μαμά και πεθερά και θα με στήριζαν.

μέχρι που γεννάω κι εγώ με κ.τ. η άπονη, και θηλάζω από την πρώτη μέρα. μου έφερναν και ξένο γάλα στην κλινική, αλλά δεν έδινα, γιατί το μωρό το κρατουσα συνεχώς στο στηθος, παρά τις υποδείξεις της παιδιάτρου για 5λεπτο ανά δίωρο.

εκεί άρχισε να γίνεται ο χαμός. ο σύζυγος ήθελε τη σιγουριά του ξένου γάλακτος, κατά τις υποδείξεις της παιδιάτρου, η πεθερά άδραξε την ευκαιρία να βάλει φυτίλια για το ότι το παιδί δεν θα βάλει βάρος αν δεν πάρει ξένο, για το ότι κουράζομαι και μη πάθω τίποτα, για το ότι θα....

μιλάμε για μάχη.

γυρίζουμε από την κλινική, εγώ να θηλάζω και να έρχεται ο σύζυγος πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει "θα ετοιμάσω γάλα, να ξεκουραστείς."

εγώ το χαβά μου, αυτός τα νεύρα του, αυτός να ετοιμάζει γάλα, εγώ να μη το δίνω, καβγάδες... ουυυυυυυυυυυ!

ήθελε το καλό μου ο άντρας μου, κατά τα λεγόμενα-εντολές της πεθεράς μου.

εγώ πόρωση, αυτός απομόνωση.

ζυγίσαμε τη μικρή, είχε πάρει πάνω από το αναμενόμενο.

ο φόβος της πεθεράς μετατράπηκε μήπως την κάνω την κόρη μου θρεφτάρι.

άγχος ο σύζυγος μήπως πάθω υπερκόπωση, μήπως το παιδί το βασσανίζω με τους μαραθώνιους θηλασμούς, κι άντε πάλι να μου μιλάει για το ξένο γάλα.

εγώ το χαβά μου, αυτός τα νεύρα του.

μέχρι που του άρχισα το τροπάριο περί του ότι αν δεν θηλάσω θα πετρώσει το στήθος μου.

του το είχα πεί τόσες φορές, που πρέπει να του έγινε πλύση εγκεφάλου, φοβία. ακόμα και τώρα, αν μιλήσουμε για θηλασμό, αυτή η φράση του έχει μείνει.

όμως λειτούργησε μια χαρά. με άφησε στην ησυχία μου, κι έτσι εδραιώθηκε η γαλουχία γύρω στις 30 μέρες.

αλλά τα προβλήματα με την πεθερά έφταναν σε οριακό σημείο, εγώ έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά, να σταθώ πιο κοντά στα θέματα του συζύγου, που τον είχα κάνει πέρα, πιο πέρα δεν έχει....

κι έτσι μετά από 2 μήνες αποκλειστικου, ξεκίνησα και ξένο και μια εβδομαδα πριν επιστρέψω στη δουλειά, κλείνοντας η μικρή τους 3 μήνες, διέκοψα, παίρνοντας χάπια. δεν μου έφτασε το ένα για μια εβδομαδα, πήρα κι άλλο για 2η εβδομαδα.

ηθικά ήταν πολύ ζόρι να διακόψω. μου στοίχισε πολύ.

γιατί η μικρή ήταν από την αρχή συνεργάσιμη, γιατί εγώ είχα πολύ γάλα και παχύ, γιατί το σουίγκ θήλαστρο ήταν μια χαρά, βολικό, άλλο που εγώ δεν έφευγα από κοντά της για τίποτα.

γιατί όταν θήλαζα ένιωθα πιο μάνα ρε παιδιά.αυτό το δέσιμο είναι το κάτι άλλο.

άλλη πεθερά δεν χαρηκε τόσο όσο η δική μου όταν διέκοψα, όταν ξανακάπνισα.

μιλάμε μόνο σημαία δεν ύψωσε.

αυτό της το χρωστάω και θα της το ξεπληρώσω μα την Παναγία.

μπορώ να συγχωρέσω άλλα κι άλλα, που ήθελε να με χωρίσει, που έχει πει ένα βουνό ψέμματα, που, που... αλλά το ότι δεν σεβάστηκε το θηλασμό, ενώ με έβλεπε ευτυχισμένη, ενώ της εξομολογήθηκα πόσο γεματη νιώθω, ... θα της το ξεπληρώσω.

[malecon]

Καλημέρααααααααα :p:p:p