ΑνΑλ (Ανώνυμες Αλλοπρόσαλλες)

[skathari]

Aeriko κ Ζουπη περαστικουλια στα παιδια σας.....

κι ο τραμπαλιζε σημερα πολυ γκρινια......

[sevoula]

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Φαίη μου. μικρή, αλλά ώριμη! μπράβο σου κ μπράβο στη μάνα σου!

ζωπ, περαστικά.αερικιά, κουράγια!

τα φασολάκια από ψυγείο δεν είναι απλά καλά-βοηθητικά για δυσκοιλιότητα, αλλά λειτουργούν ως του μπο φλο-αποφρακτήρας-καθαρτικό-ξεβουλωτήρας...να συνεχίσω;

ρε φυστίκι! τί παιδί έχεις μαρή! στο στόμα την έφτυσες; σπίρτο!

Μάρα, μόνο εσύ ξέρεις πώς να το χειριστείς καλύτερα το θέμα με την τύπισσα, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα τις ισορροπίες ανάμεσά σας!

τα γλυκά μου κοιμούνται, εγώ σκέφτομαι την αυριανή μέρα στη δουλειά...

μετράω τις μέρες να πάρω άδεια...τα έχω φτύσει σωματικά κ ψυχολογικά.

μια πορτοκαλάδα με 2 σουβλάκια παρακαλώ! Φαίη σε πειράζω........κ εμείς σουβλακια τα λέμε!

φιλούρες κ καλή μας νύχτα!

[ζώπυρον]

κοριτσάκια μου, σας ευχαριστώ πολύ για τα περαστικά!!

δεν ξέρω τι έπαθε το παλιόπαιδό μου κι αρρώστησε... και πάνω που νόμιζα πως θα ξεκαλοκαιριάζαμε!

βέβαια... χθες βράδυ, είχαμε πάει σε γάμο και μετά στο τραπέζι (εξοχική ταβέρνα) - δεν είμασταν σε κλειστό χώρο κι είχε και δροσούλα... αλλά ο μικρός ξεσάλωσε = κυνηγητό, κρυφτό, χαλίκια, λιμνούλα, ποδήλατο... και μετά χορό... και μετά... χώθηκε με την κόρη ενός φίλου πίσω από κάτι πρασινάδες και φιλιόντουσαν...:shock:

τώρα που το σκέφτομαι... θα είχε ιδρώσει σίγουρα αλλά παρ' ότι είχα ρούχα μαζί μου, δεν τον άλλαξα!! μίλαγα/γέλαγα/χόρευα και ξεχάστηκα!!:oops:

[ζώπυρον]

Δίκιο έχεις. Αλλά ακριβώς αυτό είναι το θέμα μου. Ότι στα άλλα σπίτια, ή όταν υπάρχει ένα παιδί στο χώρο με δικό του παιχνίδι, από συγκεκριμένα άτομα το βλέπω βέβαια αυτό, υπάρχει το δικό μου-δικό σου, από τους γονείς πρωτίστως ως νοοτροπία. Δλδ ακόμη κι όταν τα δικά τους παιδιά πάρουν κάτι του Μ, θα πεταχτούν να πουν άστο είναι του Μ, απλά θα παρέμβω ότι δεν υπάρχει μου και θα είναι οκ.

Στην αντίστοιχη περίπτωση όμως, όταν θα πω εγώ άστο είναι του Π πχ η μαμά του Π δε θα πει δεν υπάρχει μου σου του.

Και για να σας προλάβω, προβληματίζομαι τόσο, γιατί την συγκεκριμένη παρέα ο γιος μου την απολαμβάνει. Αλλιώς ήξερα.

Κι είναι ακόμη πολύ μικρός μωρέ Νιτσάκι, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να του μιλήσω, να μου απαντήσει και να του δώσω ενναλακτικές.

και που είσαι ακόμα κικίτσα μου... π.χ. να δίνει το άλλο παιδάκι τα παιχνίδια και να τα παίρνει και να τα κρύβει αλαφιασμένη η μάνα!:shock:

συνέχισε να μιλάς στο γιο σου ότι πρέπει να μοιράζεται και μην ακούς τις μούφες ότι όλα τα παιδάκια αρνούνται να δώσουν ότι τους ανήκει! γιατί δεν συμβαίνει αυτό!! όπως το μάθεις το παιδί...

όσο για τις υστερικές/υστερικούς... αντιμετώπισέ το με χιούμορ, υπομονή, επιμονή... και στο παιδί σου... πάντα την αλήθεια!!

οχι, ελλακι... δεν ειναι ετσι..

η δικια μου ανεκαθεν, σχεδον απο μωρο, ειναι πολυ ανεξαρτητη, παρ ολο που πιστεψε με, ειμαστε πολυ δεμενες, οσοι μας γνωριζουν ξερουν...

απλα ειναι πολυ κοινωνικη και νιωθει ανετα με τους αλλους..

βολτα ειδικα, παει με οποιον να ναι!!!!!!!!!!! επισης για παιχνιδι, μπορεις να την αφησεις με τον οποιονδηποτε, δεν εχει προβλημα.. εχει κατσει με την φαιη και τον αντρα της, χωρις εμενα... χωρις προβλημα, καποια στιγμη που ειχα μαθημα και δεν ειχα που να την αφησω..

μου την ζητανε γειτονες, οταν ερχονται τα εγγονια της για να παιξουν ολοι μαζι.. παει... ανετα.. χωρις εμενα...

ο πατερας της την παιρνει και πανε για μπιλιαρδο... και η μαρια και καθεται στην μπαρα με τους φιλους του και πινει 'μπυρα' (πορτοκαλαδα σε ποτηρι μπυρας)

ολο αυτο εχει και τα αρνητικα του βεβαια (υπερβολικα κοινωνικη, χαριεντιζεται με ολον το κοσμο) αλλα θελω να ελπιζω πως μεγαλωνοντας θα ειναι και πιο προσεκτικη και θα κραταει και καποιες αποστασεις...

εγω απο την αλλη, οατν ημουν μικρη, δεν ξεκολλαγα απο τη μανα μου, με τιποτα!!!! υπρβολικα ντροπαλη και φοβιτσιαρα!!!

έλα να κάνουμε παρέα!! έχω γιο βέβαια αλλά υπερβολικά κοινωνικό...

Ωραία.

Σας διαβάζω τόση ώρα και απορώ...

Εγώ έχω το ανάποδο πρόβλημα ρε φυστίκι...

Εμένα είναι ντροπαλές.

Πάμε σε παρτυ, κάθονται δίπλα μου και δεν πάνε να παίξουν με τα παιδάκια.

Πάνε σε παιδότοπο και κάθονται στο τραπέζι, αρνούνται να μπουν να παίξουν με τα υπόλοιπα παιδάκια.

Πάμε στην παιδική χαρά, ερχονται παιδάκια τους μιλάνε, δεν απαντάνε (τις σπρώχνω εγώ μπας και μιλήσουν... αλλά δεν) τις ρωτάνε αν θέλουν να παίξουν και λένε οχι....

Ρεζίλι με κάνουν σας λέω.. Και αναρωτιέμαι γιατί είναι τόσο ντροπαλές. Τι κάνω λάθος??????

αν είναι δυνατόν - μην το βλέπεις ως... ρεζίλι! παίζει το ότι είναι δίδυμα, παίζει η κληρονομικότητα αλλά παίζει και το ότι... τα παιδιά δεν ακολουθούν τα λόγια μας αλλά τις πράξεις μας! ο μπαμπάς ως άνθρωπος πως είναι, πως βλέπει την συμπεριφορά των κοριτσιών??

Μάρα το μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτά που διάβασα μου φάνηκε το ότι η ξαδέρφη σου δεν παραδέχεται ότι το παιδί της έχει πρόβλημα... δεδομένου αυτού, μόνο την απομάκρυνση θεωρώ λύση.

Το ότι ένας ψυχολόγος σήκωσε τα χέρια ψηλά, φυσικά δεν σημαίνει τίποτα. Σίγουρα υπάρχουν καλύτεροι και εμπειρότεροι ψυχολόγοι όπως και ψυχίατροι.

συμφωνώ απόλυτα!! και παρ' ότι - ως άνθρωπος γενικότερα - έχω ανεχτεί πολλά, θυμίζω... στα παιδιά δεν κάνουμε εκπτώσεις!!

εσύ κι ο άντρας σου μάρα μου, φερθείτε της όπως νομίζετε/θέλετε αλλά μακριά από την πούκι η κοπελιά!! δεν ρισκάρουμε την σωματική/ψυχική ακεραιότητα των παιδιών...!!!!!

[rkta]

και μετά χορό... και μετά... χώθηκε με την κόρη ενός φίλου πίσω από κάτι πρασινάδες και φιλιόντουσαν...:shock:

:D:D:D:D

Ε, ρε γλέντια!

Καλέ, πόσο είναι ο κανακάρης σου?

αν είναι δυνατόν - μην το βλέπεις ως... ρεζίλι! παίζει το ότι είναι δίδυμα, παίζει η κληρονομικότητα αλλά παίζει και το ότι... τα παιδιά δεν ακολουθούν τα λόγια μας αλλά τις πράξεις μας! ο μπαμπάς ως άνθρωπος πως είναι, πως βλέπει την συμπεριφορά των κοριτσιών??

:oops:

Εντάξει κάντε με ρεζίλι.

Είπαμε είμαι ντροπαλή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μιλάω στον άλλο, απλώς δυσκολεύομαι να ξεκινήσω πρώτη μία κουβέντα.

Αν μου μιλήσει ο άλλος, εννοείτε πως μιλαώ και εγώ και στο τσακίρ κέφι να πιάσω και κουβεντούλα. Ειδικά τώρα με τα παιδιά, είναι πολύ πιο εύκολο να πιάσω κουβέντα με άλλες μαμάδες .

Ο μπαμπάς πως είναι? Κάπως έτσι και αυτός......

Ντάξει καλέ.... Απλώς θα μου άρεσε να είναι πιο κοινωνικές από εμάς.....ωωωωωωωω.

[sevoula]

κοριτσάκια μου, σας ευχαριστώ πολύ για τα περαστικά!!

βέβαια... χθες βράδυ, είχαμε πάει σε γάμο και μετά στο τραπέζι (εξοχική ταβέρνα) - δεν είμασταν σε κλειστό χώρο κι είχε και δροσούλα... αλλά ο μικρός ξεσάλωσε = κυνηγητό, κρυφτό, χαλίκια, λιμνούλα, ποδήλατο... και μετά χορό... και μετά... χώθηκε με την κόρη ενός φίλου πίσω από κάτι πρασινάδες και φιλιόντουσαν...:shock:

ώπα!

νά τα, νά τα!

να σας ζήσουν τα παιδιά!

τί κάνετε; εμείς καλά, στα ίδια. βαριέμαι, έχω απίστευτη δουλειά σήμερα! αλλά νυστάζω! όη όη, που λέει κ η Χ!

μάκι μούκι!

[Aeriko]

Καλημέρα Γράφω πριν φύγω για τρεχάματα σε ΤΕΒΕ, ΙΚΑ και λοιπά...

Το παιδί κοιμήθηκε σερί (φυσικά εφόσον πήρε ντεπόν) και ξύπνησε χωρίς να πονάει με τρελά κέφια. Μπήκε και στον παιδικό πανεύκολα, θυμήθηκε ότι θα φύγω, γυρνάει με κοιτάει (λέω από μέσα μου ωχ ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό) μου λέει 'φιλάκι;' έρχεται μου δίνει αγκαλιά φιλί και ξαναφεύγει!!!!!!!!! τρεις μέρες πριν τις διακοπές!!!!!!!! το πνίγεις κύριε πρόεδρε ή δεν το πνίγεις;

[Aeriko]

Μάρα μια χαρά το χειρίστικες! Μακριά από το παιδί και αγαπημένοι θα λες και θα το δουν όλοι απολύτως φυσιολογικά!

Κική... δεν χρειάζεται να λες περισσότερα... ένα 'εμείς μοιραζόμαστε τα παιχνίδια μας' φτάνει. Όσο περισσότερο τους αναλύεις τόσο μεγαλύτερος κίνδυνος να πέσεις σε 'αντιφάσεις'

[luckyMe]

Καλημέρα...

Προσπάθησα να κάνω multi-quote αλλά για κπ λόγο δεν μου βγαίνει γμτ!!!

Ζούπυ Πρώτα από όλα, Χρόνια Πολλά και περαστικά στο Ζωπυρόπαιδο. Να τον χαίρεσαι, πάντα γερός, δυνατός και να μην το πιάνουν οι αρρώστιες αυτό το παιδί!

Μάρα, calm down με τη δουλειά διότι το μόνο που κάνεις είναι να χαλάς τα νεύρα σου και να σου δημιουργείται ακόμη μεγαλύτερο άγχος. Τρίξτους τα δόντια όσο μπορείς, στην ανάγκη απείλησε τους κιόλας με δημοσίευμα-κόλαφο αλλά, please, μην αρρωστήσεις γι' αυτό.

Για το θέμα των παιδιών ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν κατέκρινα γονείς ζωηρού παιδιού επειδή το 'χω βιώσει στο πετσί μου με τον Π. κι έχω κριθεί πολύ ως μάνα. Βέβαια, όσο περνούν τα χρόνια διαπίστωσα ότι πολλοί το κάνανε από ζήλεια. Ωστόσο, ξεπεράστηκαν όλα. Βρήκαμε τους σωστούς χειρισμούς, τους εφαρμόζουμε και θέλω να πιστεύω ότι και το παιδί δεν νιώθει πλέον να έχει ταμπέλα και έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση!!! μεγάλο θέμα...

Για το θέμα της ανιψιάς, θα συμφωνήσω με Harlow...Το κορίτσι είναι φως φανάρι ότι έχει πρόβλημα και θέλει όχι ψυχολόγο αλλά ψυχίατρο. Η ξαδέλφη σου, προφανώς, το βλέπει αλλά κι αυτή η δόλια η μάνα τι να κάνει?! Δύσκολη περίπτωση, πολύ... Φαντάζομαι ότι θα 'χουν σηκώσει κι οι ίδιοι τα χέρια ψηλά και δεν ξέρουν πλέον τι να κάνουν. Εσύ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις! Από μακριά και μην ασχολείστε....και ειδικά ο Η.

Harlow, για τη δυσκοιλιότητα εγώ έδινα και αχλαδάκια

Δοκίμασε ότι τρόφιμο ενδείκνυται για τη δυσκοιλιότητα (αχλάδια, δαμάσκηνα) κι έτσι θα καταλάβεις τι το βοηθά και για άλλες φορές. Δυστυχώς, το κλίσμα είναι μία προσωρινή λύση...

Και η δική μου κόρη είναι πολύ κοινωνική αλλά δεν ανησυχώ! προς το παρόν τουλάχιστον...

Λοιπόν, κορίτσια....εγώ συνήλθα από την ψύξη. Ήρθα στα σύγκαλα μου και χθες το βραδάκι πήγα στο σπίτι μίας φίλης μου με τη μάνα μου (σημ. οι μαμάδες μας φίλες χρόνια, εξού κι εμείς) και πέρασα τέλεια! Είχα να τη δω.....μμμμμμ.......15χρόνια σίγουρα! Και χάρηκα πάρα πολύ...Αύριο, καλών εχόντων των πραγμάτων, την περιμένω με το σύζυξ σπίτι μου...

Αυτά τα νέα μας

[my_Kelly]

Καλημερούδια τσούπρες!

λοιπόν, κάνω αντιγραφή από δίπλα, γιατί εδώ ξέρω πως θα πάρω σίγουρα απάντηση

Κορίτσια η μικρή μου είναι 13 μηνών και κάτι. Έχει 7 δοντάρες και πάμε και για τα επόμενα. Τώρα είμαστε στο σημείο που τα φρούτα και το φαγητό τα τρώει ακόμα αλεσμένα, αλλά αν τύχει και τρώω εγώ ή ο άντρας μου θέλει να της δίνουμε μικρά κομματάκια με το χέρι τα οποία τα τσακίζει. Μήπως αυτό είναι σημάδι πως πρέπει να σταματήσω σιγά σιγά το πολύ άλεσμα ή είναι νωρίς ακόμα?

[culte]

γιορταζει το ζωπυροπαιδο καλε???????????

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

η δικια μου παλι δεν κοιμηθηκε απο τον βηχα χτες..της δωσαμε αταραξ και τα καταφερε αργα..η παιδιατρος λειπει για διακοπες! να δω τι θα κανουμε......

[luckyMe]

Κιουλτάκι, Περαστικούλια...

Αν δεις και συνεχίζει μετά το αταράξ στο Παίδων, για να είσαι σίγουρη!

Κάνει και μυξούλες?

[luckyMe]

Κορίτσια η μικρή μου είναι 13 μηνών και κάτι. Έχει 7 δοντάρες και πάμε και για τα επόμενα. Τώρα είμαστε στο σημείο που τα φρούτα και το φαγητό τα τρώει ακόμα αλεσμένα, αλλά αν τύχει και τρώω εγώ ή ο άντρας μου θέλει να της δίνουμε μικρά κομματάκια με το χέρι τα οποία τα τσακίζει. Μήπως αυτό είναι σημάδι πως πρέπει να σταματήσω σιγά σιγά το πολύ άλεσμα ή είναι νωρίς ακόμα?

Λευκούλα, εμείς στο έτος πάνω σταματούσαμε τα αλεσμένα και στα 2 παιδιά, συμβουλή παιδιάτρου

Απλά για να είναι πιο ομαλή η μετάβαση μπορείς να τα λιώνεις με το πηρούνι και σιγά-σιγά να δώσεις κομματάκια.

[sevoula]

Καλημέρα Το παιδί κοιμήθηκε σερί (φυσικά εφόσον πήρε ντεπόν) και ξύπνησε χωρίς να πονάει με τρελά κέφια. Μπήκε και στον παιδικό πανεύκολα, θυμήθηκε ότι θα φύγω, γυρνάει με κοιτάει (λέω από μέσα μου ωχ ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό) μου λέει 'φιλάκι;' έρχεται μου δίνει αγκαλιά φιλί και ξαναφεύγει!!!!!!!!! τρεις μέρες πριν τις διακοπές!!!!!!!! το πνίγεις κύριε πρόεδρε ή δεν το πνίγεις;

εύγε το κορίτσι μου! είδες μαρή παραπονιάρα! αυτό για να μάθεις να προδικάζεις!

Καλημέρα...

Για το θέμα των παιδιών ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν κατέκρινα γονείς ζωηρού παιδιού επειδή το 'χω βιώσει στο πετσί μου με τον Π. κι έχω κριθεί πολύ ως μάνα. Βέβαια, όσο περνούν τα χρόνια διαπίστωσα ότι πολλοί το κάνανε από ζήλεια.

αυτό το έχω σκεφτεί κ εγώ. γιατί όλως τυχαίως ακούω κάτι περίεργα από γονείς που τα παιδιά τους είναι πάρα πολύ ντροπαλά.

Ωστόσο, ξεπεράστηκαν όλα. Βρήκαμε τους σωστούς χειρισμούς, τους εφαρμόζουμε και θέλω να πιστεύω ότι και το παιδί δεν νιώθει πλέον να έχει ταμπέλα και έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση!!! μεγάλο θέμα...

καλά, στο μυαλό μου είσαι!

μάκια!

Καλημερούδια τσούπρες!

λοιπόν, κάνω αντιγραφή από δίπλα, γιατί εδώ ξέρω πως θα πάρω σίγουρα απάντηση

Κορίτσια η μικρή μου είναι 13 μηνών και κάτι. Έχει 7 δοντάρες και πάμε και για τα επόμενα. Τώρα είμαστε στο σημείο που τα φρούτα και το φαγητό τα τρώει ακόμα αλεσμένα, αλλά αν τύχει και τρώω εγώ ή ο άντρας μου θέλει να της δίνουμε μικρά κομματάκια με το χέρι τα οποία τα τσακίζει. Μήπως αυτό είναι σημάδι πως πρέπει να σταματήσω σιγά σιγά το πολύ άλεσμα ή είναι νωρίς ακόμα?

μη βιάζεσαι. πειραματίσου, με βάση το ένστικτό σου. κάθε παιδί είναι κ διαφορετικό.

εγώ το άφησα για αργότερα, άλλη το είχε ξεκινήσει νωρίτερα...εσείς όπως βολεύεστε!

καλές μάσες!

γιορταζει το ζωπυροπαιδο καλε???????????

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

η δικια μου παλι δεν κοιμηθηκε απο τον βηχα χτες..της δωσαμε αταραξ και τα καταφερε αργα..η παιδιατρος λειπει για διακοπες! να δω τι θα κανουμε......

περαστικά στην Ζωίτσα!

Χρόνια πολλά κ καλά στο ζωπυράκι που γκομενίζει... γερό κ καλότυχο!

[luckyMe]

Κορίτσια,

θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια πως μας άφηναν οι γονείς μας να τρέχουμε στις γειτονιές και να παίζουμε κυνηγητό/κρυφτό. Που περνούσαμε παιδικές αρρώστιες πιο ανώδυνα και χωρίς τόσα φάρμακα. Η μαμά μου, επειδή τότε δεν είχε την οικονομική ευχέρεια να πληρώνει ιδιωτικούς γιατρούς, μας έκανε όλα τα εμβόλια στο τότε ΠΙΚΠΑ, τώρα Κέντρο Υγείας Μάνας & Παιδιού. Τα καλοκαίρια τη βγάζαμε χωρίς κλιματιστικό και δεν παραπονιόταν κανένας. Κινηματογράφους δεν είχαμε και μόλις είχε βγει το video οι γονείς μου το αγόρασαν. Θυμάμαι που έπαιρνε η μαμά μου κασέτες με το Μικρό μου Πόνυ και πετούσαμε από τη χαρά μας με την αδελφή μου. Και 1002 άλλα που τα θυμηθήκαμε χθες με τη φίλη μου. Πηγαίναμε στο σπίτι τους όπου στην αυλή υπήρχε μία μεγάλη μουριά και σκαρφαλώναμε να πιάσουμε μούρα τα οποία και τρώγαμε άπλυτα και οι μαμάδες μας ήταν τόσο χαλαρές που ούτε καν παρατήρηση δεν μας έκαναν.

Και σκέφτομαι.......... και συλλογίζομαι............

Πόσο μα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και πλέον κάνουμε 1 παιδί άντε 2 και πέφτουμε με τα μούτρα, υστερία. Τα παιδιά μας να είναι τέλεια και τα φυλάμε και τα προσέχουμε, και καλά κάνουμε! Και φυσικά καταλαβαίνετε ότι δεν αναφέρομαι σε κπ από εμάς αλλά βάζω και τον εαυτό μου μέσα! Μου έλεγε προχθές ένα συγγενικό πρόσωπο ότι φέτος που θα πάει ο υιός της α' δημοτικού θα το γράψει κι αγγλικά. Και το σκεφτόμουν κι εγώ αλλά ευτυχώς μου "έφυγε" γρήγορα..........

Βλέπω από μένα, τουλάχιστον, ότι

1. δεν έχω αφήσει ποτέ τον Π. να βγει στη γειτονιά να παίξει μόνος του -από φόβο!

2. δεν έχω κάνει ούτε 1 εμβόλιο στο Κέντρο Υγείας Μάνας & Παιδιού. Τα έχω πληρώσει όλα αδρά, όπως πολλές από εμάς (χαζομάρα!) κι εξακολουθώ να το κάνω.

3. τα παιδιά μου δεν έχουν περάσει ούτε ΜΙΑ παιδική αρρώστια. Εγώ τις είχα περάσει σχεδόν όλες (ιλαρά, ανεμοβλογιά που την είχα κολλήσει και στον πατέρα μου, μαγουλάδες, σταφυλόκοκκο).

4. χωρίς κλιματιστικό δεν "παίζει" να κοιμηθούμε. Με εξαίρεση τις 2 τελευταίες μέρες που την πάτησα.

5. Φυσικά δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να επιτρέψω στα παιδιά να σκαρφαλώσουν ή να παίξουν κάτι επικίνδυνο -για ευνόητους λόγους!

6. πλέον δεν παίρνουμε παιδικά dvd -ότι θέλουμε το κατεβάζουμε. Και με το που βγει κάτι καλό στο σινεμά παίρνουμε τα παιδιά και τρέχουμε.

Και φυσικά τότε για εργοθεραπείες, ΣΔΠ κλπ κλπ. ούτε λόγος. Όχι ότι δεν υπήρχαν, υπήρχαν, απλά ο κόσμος δεν γνώριζε!

Καταλήγω στο ότι, κρίνοντας από τον ευατό μου πάντα, τα παιδιά μας μεγαλώνουν "φυλακισμένα" και με συγκεκριμένα πρότυπα και καλούπια.

Του "μη", του "δεν πρέπει" κι όλα από φόβο...