ΑνΑλ (Ανώνυμες Αλλοπρόσαλλες)

[Aeriko]

Εντάξει ο Γ. δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι ίδιες οι εποχές και ότι εμείς είχαμε άλλα ερεθίσματα μακριά από φοβίες και μεγαλώσαμε πολύ πιο ελεύθερα γιατί δεν κινδυνεύαμε τόσο όσο τα σημερινά παιδιά.

Νομίζω πως αυτό μπορείς να του το δώσεις να το καταλάβει! Δεν είναι το ίδιο να μπορεί να βγαίνει στον δρόμο και να παίζει αμέριμνο χωρίς το φόβο να το πατήσει αυτοκίνητο ή να το αρπάξει κάποιος! Ήταν σαφώς πολύ πιο αθώες εποχές. Δεν είναι πια όμως!

[sevoula]

Ξέρεις τι γίνεται όμως? δε συμφωνούμε σχεδόν πουθενά! Ο Γ. ας πούμε είναι πιο χαλαρός. Θεωρεί ότι είναι υπερβολικό όλο αυτό το "τρέξιμο" μου κι ότι έχω βάλει ΕΓΩ το παιδί σ' αυτό το τρυπάκι. Κι εμένα με πληγώνει όλο αυτό. Εκτός αυτού, κάτι τα παιδιά, κάτι η δουλειά, κάτι τα προβλήματα έχουμε πάψει να είμαστε σύζυγοι. Το μόνο που μας έμεινε είναι το κρεβατικό Αλλά 0 τρυφερότητα, 0 στοργή! Νιώθω συναισθηματικά κενή. Το είπα κι αυτό χθες και λέει ο ψυχ/τής η μητέρα εκφράζει παράπονο κ φταίει ο πατέρας γι αυτό! Και απαντά ο Γ. ναι φταίω... ε διόρθωσε το ρε φίλε...δεν γίνεται έτσι!

ρε φιλενάδα, αν εσείς έχετε θέμα...τότε εγώ πρέπει να πάω πέρισυ στον ψυχοθεραπευτή!

εσείς μπορείτε να το λύσετε με την κουβέντα μεταξύ σας. έτσι το βλέπω εγώ, με το λίγο που σε ξέρω.

Ναι, μας είπε ότι πρέπει να βρούμε τους ρόλους μας και το κυριότερο...

"ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ"!

εγώ το κατάλαβα, ο Γ. πάλι όχι

τί σωστό!!!!

εγώ βλέπω το εξής.

από την ώρα που γέννησα είμαι μαμά,

κάποιες ώρες εργαζόμενη,

ελάχιστες στιγμές κόρη, αδερφή, νύφη, ξαδέρφη,

σπανιότατες φίλη, ανεψιά, θεία, γειτόνισσα,

μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ταίρι του άντρα μου.

μάλλον συγκάτοικος του άντρα μου είμαι, παρά σύζυγός του.

κ αυτό το κάνουμε από αγάπη να έχει το παιδί ό,τι καλό είχαμε κι εμείς ως παιδιά, για ν αμη λείψει στα παιδιά μας ό,τι μας έλλειψε εμάς ως παιδιά! χρόνος κ αφοσίωση!

[luckyMe]

Εντάξει ο Γ. δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι ίδιες οι εποχές και ότι εμείς είχαμε άλλα ερεθίσματα μακριά από φοβίες και μεγαλώσαμε πολύ πιο ελεύθερα γιατί δεν κινδυνεύαμε τόσο όσο τα σημερινά παιδιά.

Νομίζω πως αυτό μπορείς να του το δώσεις να το καταλάβει! Δεν είναι το ίδιο να μπορεί να βγαίνει στον δρόμο και να παίζει αμέριμνο χωρίς το φόβο να το πατήσει αυτοκίνητο ή να το αρπάξει κάποιος! Ήταν σαφώς πολύ πιο αθώες εποχές. Δεν είναι πια όμως!

Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα καταλαβαίνει. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι η σκορδοκαϊλα η δική μου να μορφώσω τα παιδιά μου! Θεωρεί ότι είναι θέμα δικό τους και ότι είμαι πολύ υπερβολική!

Γενικά, διαφωνούμε σε πολλά. Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ήρεμα τέτοια θέματα επειδή έχουμε μεγαλώσει αλλιώς και μας έχουν περάσει άλλα μνμ! Οι δικοί μου οι γονείς είχαν όνειρα, οι δικοί του ψιλοήταν σκορποχώρι... Κι έτσι δεν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον με αποτέλεσμα να "σκοτωνόμαστε". Ο ειδικός τουλάχιστον κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα μας.

[luckyMe]

ρε φιλενάδα, αν εσείς έχετε θέμα...τότε εγώ πρέπει να πάω πέρισυ στον ψυχοθεραπευτή!

εσείς μπορείτε να το λύσετε με την κουβέντα μεταξύ σας. έτσι το βλέπω εγώ, με το λίγο που σε ξέρω.

τί σωστό!!!!

εγώ βλέπω το εξής.

από την ώρα που γέννησα είμαι μαμά,

κάποιες ώρες εργαζόμενη,

ελάχιστες στιγμές κόρη, αδερφή, νύφη, ξαδέρφη,

σπανιότατες φίλη, ανεψιά, θεία, γειτόνισσα,

μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ταίρι του άντρα μου.

μάλλον συγκάτοικος του άντρα μου είμαι, παρά σύζυγός του.

κ αυτό το κάνουμε από αγάπη να έχει το παιδί ό,τι καλό είχαμε κι εμείς ως παιδιά, για ν αμη λείψει στα παιδιά μας ό,τι μας έλλειψε εμάς ως παιδιά! χρόνος κ αφοσίωση!

Μετά από όλα αυτά, που ταυτίζονται πλήρως κ μ' εμένα, κάνουμε ζημιά στα παιδιά μας. Αυτό κατάλαβα, εγώ τουλάχιστον, μετά τη χθεσινή κουβέντα. Πρέπει να τα συνδυάζουμε όλα και να συμμετέχουν και οι 2γονείς ενεργά στην ανατροφή των παιδιών.

Τι γίνεται όμως όταν ο ένας γονιός είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου?

[Hellcat]

Ζητώ συγνώμμη προκαταβολικά που θα ακουστώ ξυνή αλλά οι άντρες (τουλάχιστον η πλειοψηφία τους) δεν καταλαβαίνει Χριστό σε θέματα των παιδιών.

Ζουν στο δικό τους μικρόκοσμο και δεν απλά ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.

Τους μόνους άντρες που έχω γνωρίσει και καταλαβαίνουν από παιδιά η τουλάχιστον προσπαθούν, είναι ο νονός της μικρής μου και ο αδερφός του άντρα μου.

Έχω απογοητευτεί και κουραστεί πααααααααρα πολύ από την συμπεριφορά του άντρα μου στο παιδί. Την υπερ-αγαπάει και δεν εννοεί να καταλάβει πως πρέπει να συμπεριφέρεται μαζί της.Και φυσικά τώρα είναι αργά και η μπάλα έχει χαθεί.

Η μικρή το αγνοεί ΠΛΗΡΩΣ και τα πάντα περνάνε από τη δική μου την καμπούρα.

Και όσο προσπαθώ να του εξηγήσω (με άσχημο τρόπο πλέον γιατί είμαι πααααααααρα πολύ κουρασμένη και απογηοητευμένη μαζί του), τόσο δεν καταλαβαίνει.

Και έχω φτάσει στο σημείο να το αγνοώ πλεόν.................δεν τον αντέχω.

Αντί για ένα παιδί, έχω 2 παιδιά να νταντεύω μέσα στο σπίτι και αν θέλετε το πιστεύετε........η μικρή καταλαβαίνει περισσότερα πράγματα από κείνον.

Ιδίως όταν της σηκώνει φωνή μου'ρχεται να του χώσω μπουνιά να τον στείλω για μασέλα στον οδοντίατρο.

Εμ! την έχει κάνει να μην το υπολογίζει και από την άλλη αφού φυσικά η μικρή τον αγνοεί, εκείνος εκενυρίζεται και της φωνάζει......και κει αρχίζει και θολώνει το μάτι μου και αρζχίζω τα γαλλικά μπροστά στο παιδί (λάθος, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ πάει και τελειώσε).

Δεν θέλω να τον "ξαναπαντρευτώ", να πάει στη μάνα του θέλω, γίνεται?

Να μείνω με το παιδάκι μου να ηρεμήσω και να νταντεύω μόνο ένα νήπιο?

Άντρες σου λέει μετά...........

[Aeriko]

Εγώ πάντως ειμαι σε χειρότερη κατάσταση! Γιατί αισθάνομαι μόνο μαμά, εργαζόμενη και νοικοκυρά (ο θεός να με κάνει!)... όλα τα άλλα τα έχω χάσει!

[culte]

Εγώ πάντως ειμαι σε χειρότερη κατάσταση! Γιατί αισθάνομαι μόνο μαμά, εργαζόμενη και νοικοκυρά (ο θεός να με κάνει!)... όλα τα άλλα τα έχω χάσει!

χαχαχα σε νιώθωωωωωωωωωωωωωωωωωω

[luckyMe]

Σ εμάς συμβαίνει το αντίθετο. Όταν μιλάει ο ένας, ο άλλος παραμερίζει. Εγώ πρέπει να τον νταντέψω αλλά ούτε εκείνος θέλει ούτε κι εγώ.

Είμαστε 2 άνθρωποι εντελώς μα εντελώς διαφορετικοί κι ο λόγος που παντρευτήκαμε ήταν ο έρωτας, το πάθος που είχαμε κ η αγάπη! Τώρα που η σχέση μας άρχισε να κορένεται κι έχει μείνει η συνήθεια-καθημερινότητα έχουμε προβληματα συνεννόησης!

Και ναι θα ήθελα κι εγώ να μείνω μόνη μου με τα παιδιά μου, δυστυχώς! Έχω κουραστεί! Νιώθω κενή...

[luckyMe]

Ωχ ωχ ωχ τι έγινε ρε? βγάζουμε όλες τα απωθημένα μας προς τους άντρες μας? Ψυχανάλυση εντελώς..

Ελάτε και οι άλλες! Θα νιώσουμε καλύτερα!

[luckyMe]

Εγώ πάντως ειμαι σε χειρότερη κατάσταση! Γιατί αισθάνομαι μόνο μαμά, εργαζόμενη και νοικοκυρά (ο θεός να με κάνει!)... όλα τα άλλα τα έχω χάσει!

Έχουμε χάσει το σύζυγος...

Εκεί γίνεται η ζημιά! Αλλά δεν αρκεί να θέλει μόνο ο ενας..

[Hellcat]

Γι'αυτό λέγεται ΑνΑλ το τόπικ ρε σεις:D

(κάποιος να φωνάξει την άρια να κάνει μια αναλυσούλα)

[Aeriko]

Ξέρεις τι; Εγώ τον άντρα μου δεν τον 'ερωτεύτηκα' ευτυχώς. Τον αγάπησα. Τον αγαπώ ακόμα. Αλλά μας έχει καταπιεί πολύ το παιδί.... είχε αρχίσει να μας καταπίνει πριν τον ερχομό του και από την γέννησή της και μετά... το χάσαμε τελείως το παιχνίδι! Μπορούμε να συνεννοηθούμε σε ό,τι αφορά το παιδί (τις περισσότερες φορές έστω και με καυγά). Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούμε να βρουμε εμάς! Είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι και οι δύο! Το βράδυ χρειαζόμαστε ΜΟΝΟ αποσυμπίεση από όλη τη μέρα! Και την κάνει ο καθένας με τον δικό του τρόπο....

Ναι μάλλον χρειάζεται κι εμείς να ξαναπαντρευτούμε αλλά πότε;

[Aeriko]

Γι'αυτό λέγεται ΑνΑλ το τόπικ ρε σεις:D

(κάποιος να φωνάξει την άρια να κάνει μια αναλυσούλα)

μπα θα το πάρει μόνη της είδηση! έχει το τρίτο μάτι χαχαχαχα

[sweet_february]

Ναι, μας είπε ότι πρέπει να βρούμε τους ρόλους μας και το κυριότερο...

"ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ"!

εγώ το κατάλαβα, ο Γ. πάλι όχι

Χμμ.... Τα ιδια μου λεει και εμενα η ψυχιατρος μου..

Μεγαλη κουβεντα ξεκινησε σημερα!

Ολα καλα θα πανε Νιτσακι.. Εφοσον το παιδι ειναι καλα, μη στεναχωριεσαι για τιποτα, ολα διορθωνονται!

Μεταξακι μπραβο σας! Πολυ χαρηκα που σας εφυγε το αγχος!

Εμεις καλα.. Η Μαρια "λολειο" κι εγω ετοιμαζομαι να κανω καμμια δουλεια και α φτιαξω γιουβαρλακια. Θελει και η μανα μου να της στειλω, οποτε θα κανω μπολικα!

Καλημερα σε ολες!

[Hellcat]

Μπορούμε να συνεννοηθούμε σε ό,τι αφορά το παιδί (τις περισσότερες φορές έστω και με καυγά). Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούμε να βρουμε εμάς!

Εμείς δεν μπορούμε να συννενοηθούμε για το παιδί ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ.

Και εγώ δεν θέλω πια να βρούμε εμας..........ΜΑΣ έχω χεσμενους.

Τώρα καταλαβαίνω μια φίλη μου που όταν πέθανε ο πατέρας της που ήταν ανάπηρος, μετά από 2-3 μήνες ένα πρωί την ώρα του καφέ είπε στον άντρα της να τα μαζέψει και να φύγει (εντάξει ο τύπος ήταν αχρείος, καμιά σχέση με τον δικό μου).

Κι εγώ αυτό σκέφτομαι..............ότι δεν ζητάω διαζύγιο γιατί ζει ο πατέρας μου και δεν πάει σε αυτή τη ηλικία που είναι να του πω ότι θα πάρω ΚΙ ΑΛΛΟ διαζύγιο. Θα τον στείλω πριν την ώρα του τον ανθρωπάκο.