Cafe Μαϊος 2008

[ριτα79]

Να ευχηθω και εγω για τα ομορφα αγορια μας!!!!!!!!!!

Να τα καμαρωσετε φιλεναδες οπως εκεινα επιθυμουν ,γερα και καλοτυχα παντα!!!!!!

Μεγαλη συγκινηση οι νεες μας αφιξεις!!!!

Πολυ το νοσταλγω αυτο το καφε!

[GiovannaXA]

Ευχαριστούμε για τις ευχές κορίτσια. Με το καλό και στα επόμενα μωράκια.;);)

..... και εγώ νοσταλγώ αυτό το καφέ.....

[ριτα79]

Σαν αυριο...

13 Ιουλιου 2012

Εγκυος στην 33η εβδομαδα κυησης.Μια απιστευτα ευκολη εγκυμοσυνη που ηρθε ξαφνικα να αλλαξει τη ζωη μας.Το μωρακι ,το κοριτσακι μου,μεγαλωνει και θεριευει μερα με τη μερα μεσα μου,κανενα προβλημα,καμμια συσπαση οι δυναμεις μου στο φουλ και οι προετοιμασιες προχωρανε με γοργους ρυθμους.Ετοιμοι γονεις πια δεν βλεπουμε την ωρα να σε κρατησουμε στην αγκαλια μας!Ο αδερφος σου ανυπομονει να σε δει ,ολοι ανυπομονουμε.Τι κι αν περασαμε ενα καλοκαιρι μεσα στον καυσωνα,τι κι αν στερηθηκαμε διασκεδαση,μπανακια και βουτιες;Ο Αυγουστος που ερχοταν θα αλλαζε την οικογενειακη μας ζωη.Το περιμεναμε πως και πως ..λιγες μερες θελαμε μονο.

Ξαφνικα μια κριση χολης λογω της θεσης του μωρου που ειχε στρογγυλοκαθησει πανω.....επακολουθησαν πολλα, παρα πολλα οποιος το εχει περασει ξερει ...ακομα δεν τολμω να τα γραψω δεν μπορω ομως να μην τα θυμαμαι.

Μπηκαμε στο νοσοκομειο..κοντεψαμε να χασουμε και οι δυο τη ζωη μας.Δεν ειχα προλαβει να χαιρετησω το αγορακι μου...Περνουσαν οι μερες και το σωμα μου δεν αναταποκρινοταν στις αναγκες του μωρου...με εβρισκε το ξημερωμα καθισμενη στο κρεβατι του νοσοκομειου με τους ορους μου και τα καλωδια μου στα χερια να κοιταζω την φωτισμενη πολη και να παρακαλαω να ξημερωσει αλλη μια μερα που θα ειμαστε μαζι...

Αν δε καταφερουμε να συνελθεις θα σου παρουμε το μωρο αμεσα... μου ελεγαν ολοι....

Υβοννακι μου, σου στερησα τοσα πολλα εκεινες τις μερες ομως εσυ εκει επιμονη και δυνατη μου εδινες τα σημαδια σου,ακουγα την καρδουλα σου 3 φορες τη μερα και επερνα δυναμη.Ορκιστηκα πως αν βγαιναμε γερες θα σου εδινα οτι σου στερησε το σωμα μου ολες αυτες τις μερες, με καθε τροπο.Και τα καταφεραμε,βγηκαμε με ανεξιτηλα τα σημαδια της εμπειρας αυτης στην καρδια μου και γυρισαμε σπιτι μας να περιμενουμε ποτε θα ερθεις στην αγκαλια μας.

10 Αυγουστου 2012

Ηρθες στη ζωη μας μικρη μου χεστρουλα ,το κλαμμα σου ηταν λυτρωση.Κεχρωσμενα υγρα,αναρροφηση,οξυγονο και παλι το κλαμμα σου εκει δυνατο...σε εβλεπα να σε πεδευουν και ηξερα οτι ολα θα πανε καλα,γιατι εισαι δυνατη,σαν τον αδερφο σου.

Θηλασαμε 3 λεπτα μετα τη γεννα,ξαναθηλασαμε στην ανανηψη,γιναμε αχωριστες για πολλους μηνες,δεν χρειαστηκες παρακολουθηση,δεν χρεισστηκες νοσηλεια,βγηκες γερη και πανετοιμη να παρεις απο μενα οτι σου υποσχεθηκα!Και τα καταφεραμε!Σε λιγες μερες κλεινεις τον πρωτο σου χρονο καρδια μου και σε καμαρωνουμε καθε μερα,καθε λεπτο.Να εισαι παντα γερη και ευτυχισμενη στη ζωη σου.

Ενα χρονο μετα ...''Μαμα μου ελειψες πολυ'',μου λεει ο γρηγορης συχνα- πυκνα.''Ποτε αγορι μου;οταν πηγα να φερω την Υβοννη μας;''.''Οχι,οταν μπηκες στο νοσοκομειο οταν αρρωστησες''....

13 ιουλιου...μια μερα που μας σημαδεψε ολους ,βγηκαμε ομως πιο δυνατοι και πιο ωριμοι απο αυτη την εμπειρια!

Υβοννακι μου σε ευχαριστω!