Rock-αδες Ενωθείτε!

[vasdeli]

Καληνύχτα!!!!

[maestria77]

Μια καληνύχτα κι από 'δω, γιατί τελευταία - λόγω παρέας - το 'χω ρίξει στο λαϊκό, αλλά μη ξεχνιόμαστε κιόλας!

SmLdkKF4wa8

Kάποια έβαλε Marillion και το θυμήθηκα αυτό το κομμάτι, που αγαπάω!

TARA να είσαι γερή και να τον θυμάσαι κορίτσι μου!

[TARA]

Μια καληνύχτα κι από 'δω, γιατί τελευταία - λόγω παρέας - το 'χω ρίξει στο λαϊκό, αλλά μη ξεχνιόμαστε κιόλας!

Λαικο?:confused:

Kάποια έβαλε Marillion και το θυμήθηκα αυτό το κομμάτι, που αγαπάω!

Εγω καλε!

TARA να είσαι γερή και να τον θυμάσαι κορίτσι μου!

Ευχαριστω!

[maira95]

4b0oj__UY4Y

[lianakleopatra]

Μάντυ, μ' αυτά που έχεις ποστάρει στο φάτσαμπουκ, την έχουμε καταβρεί εγώ και η Κλεό!!!!

[Mary Poppins]

Κορίτσια, θέλω τη γνώμη σας. Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Και χθες δηλαδή, και προχθές μπορώ να πω. Έχω πολλά νεύρα. Ξυπνάω και όλα μου φταίνε. Είναι νορμάλ αυτό; Από τη μια να έχω αυτό το όμορφο και ήρεμο μωράκι και από την άλλη εγώ να ασχολούμαι με την τρελή την από πάνω που τινάζει, με το Μπερτ που ο έρμος τρέχει και δεν φτάνει και πάλι για μένα δεν είναι αρκετό... Αισθανόμαι τόσο μα τόσο χάλια... Δεν είναι αχαριστία όλο αυτό; Με χίλια ζόρια κατάφερα να έχω αυτό το θησαυρό κι εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου...

"Δεν καθάρισα-ες καλά τον πάγκο"

"Δεν σούπισα-ες καλά το υπνοδωμάτιο"

"Αυτό το θερμός που έφερες δεν είναι καλό - πήγαινε να το αλλάξεις"

Και άλλα τέτοια πανέμορφα.

Με βαρέθηκα.

Το ξέρω ότι η κλεισούρα, η αγωνία και η ένταση τόσων μηνών κάποτε θα έβγαιναν... Είναι, όμως, τόσο λάθος η χρονική συγκυρία. Εγώ θα έπρεπε να είμαι τρισευτυχισμένη και όχι μια γκρινιάρα στριγγλίτσα. Από την άλλη είμαι απολύτως βέβαιη ότι κανένας δεν μπορεί να τον φροντίσει τόσο καλά, όσο εγώ. Δεν μπορώ να τον μοιραστώ. Κακό αυτό. Κι αν τον κάνω μαμάκια; Αν γίνω ό,τι κοροϊδεύω εδώ και χρόνια;

Το ξέρω ότι γράφω σε λάθος θέμα. Είστε, όμως, για μένα οι σωστοί άνθρωποι για να μου πείτε τη γνώμη σας.

Περάσατε από αυτή τη φάση; Μήπως να ανησυχώ; Να περιμένω να περάσει (διαρκεί λίγο; ) ή να ζητήσω βοήθεια;

Εγώ θέλω να είμαι πολύ ήρεμη και χαλαρή με το μωρό. Να τα έχω όλα και όλους γραμμένους και να απολαμβάνω τη φροντίδα του. Να είμαι η ασφάλειά του. Στην αγκαλιά μου να ηρεμεί και να γαληνεύει. Αν είμαι μες στην ένταση, αυτό δεν περνάει και στο παιδί;

Πείτε μου βρε κορίτσια. Θα σκάσω...

Ένα τελευταίο και πάρα πολύ σημαντικό για μένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να τον θηλάσω. Είναι μια πονεμένη ιστορία... Θα μιλήσω άλλη φορά για αυτό (Χριστίνα θα χρειαστώ τη γνώμη σου). Τώρα αισθάνομαι τόσο μειονεκτικά... Σαν να υστερώ... Σαν να μην ολοκλήρωσα τη βιολογική μου αποστόλη... Κάθε παιδάκι αξίζει το καλύτερο κι εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να του το δώσω.

[ChristinaGRZ]

Κορίτσια, θέλω τη γνώμη σας. Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Και χθες δηλαδή, και προχθές μπορώ να πω. Έχω πολλά νεύρα. Ξυπνάω και όλα μου φταίνε. Είναι νορμάλ αυτό; Από τη μια να έχω αυτό το όμορφο και ήρεμο μωράκι και από την άλλη εγώ να ασχολούμαι με την τρελή την από πάνω που τινάζει, με το Μπερτ που ο έρμος τρέχει και δεν φτάνει και πάλι για μένα δεν είναι αρκετό... Αισθανόμαι τόσο μα τόσο χάλια... Δεν είναι αχαριστία όλο αυτό; Με χίλια ζόρια κατάφερα να έχω αυτό το θησαυρό κι εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου...

"Δεν καθάρισα-ες καλά τον πάγκο"

"Δεν σούπισα-ες καλά το υπνοδωμάτιο"

"Αυτό το θερμός που έφερες δεν είναι καλό - πήγαινε να το αλλάξεις"

Και άλλα τέτοια πανέμορφα.

Με βαρέθηκα.

Το ξέρω ότι η κλεισούρα, η αγωνία και η ένταση τόσων μηνών κάποτε θα έβγαιναν... Είναι, όμως, τόσο λάθος η χρονική συγκυρία. Εγώ θα έπρεπε να είμαι τρισευτυχισμένη και όχι μια γκρινιάρα στριγγλίτσα. Από την άλλη είμαι απολύτως βέβαιη ότι κανένας δεν μπορεί να τον φροντίσει τόσο καλά, όσο εγώ. Δεν μπορώ να τον μοιραστώ. Κακό αυτό. Κι αν τον κάνω μαμάκια; Αν γίνω ό,τι κοροϊδεύω εδώ και χρόνια;

Το ξέρω ότι γράφω σε λάθος θέμα. Είστε, όμως, για μένα οι σωστοί άνθρωποι για να μου πείτε τη γνώμη σας.

Περάσατε από αυτή τη φάση; Μήπως να ανησυχώ; Να περιμένω να περάσει (διαρκεί λίγο; ) ή να ζητήσω βοήθεια;

Εγώ θέλω να είμαι πολύ ήρεμη και χαλαρή με το μωρό. Να τα έχω όλα και όλους γραμμένους και να απολαμβάνω τη φροντίδα του. Να είμαι η ασφάλειά του. Στην αγκαλιά μου να ηρεμεί και να γαληνεύει. Αν είμαι μες στην ένταση, αυτό δεν περνάει και στο παιδί;

Πείτε μου βρε κορίτσια. Θα σκάσω...

Ένα τελευταίο και πάρα πολύ σημαντικό για μένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να τον θηλάσω. Είναι μια πονεμένη ιστορία... Θα μιλήσω άλλη φορά για αυτό (Χριστίνα θα χρειαστώ τη γνώμη σου). Τώρα αισθάνομαι τόσο μειονεκτικά... Σαν να υστερώ... Σαν να μην ολοκλήρωσα τη βιολογική μου αποστόλη... Κάθε παιδάκι αξίζει το καλύτερο κι εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να του το δώσω.

Κοίτα, είναι σα να περιγράφεις εμένα τον πρώτο καιρό, οπότε είσαι φυσιολογικότατη, δεδομένου ότι εγώ είμαι και πολύ φυσιολογική όπως όλοι ξέρουμε (να λείπουν τα ου!). Σοβαρά τώρα, φτάσαμε σε σημείο να ξεστομίζω κουβέντες που δεν είχε ξανακούσει ο μπραντομπαμπάς. Σε υστερίες. Σε κλάμματα με το παραμικρό. Δεν ήθελα να τον δώσω σε κανέναν να τον κρατάει τον μικρό μπράντη, ήταν δικός μου και μόνο εγώ ήξερα πως να τον φροντίσω. Και ναι, δεν κατάφερα να τον θηλάσω, αλλά γέννησα και πρόωρα, οπότε αγαπημένη, έχω δύο συν στις τύψεις που με βάραιναν.

Κοίτα, δεν έχω μαγική συνταγή για να γίνεις αυτομάτως αρνάκι από στρίγγλα, για να νιώσεις καλύτερα και ξεκούραστη.... Έτσι είναι όμως λίγο πολύ τον πρώτο καιρό. Oταν σου λέγαμε join the club δεν είχες ιδέα έτσι; Αρχίζεις τώρα να καταλαβαίνεις τι εννοούσαμε! Άκου, μόλις σαραντήσετε και αρχίσετε να βγαίνετε έξω θα νιώσεις πολύυυυυ καλύτερα. Προς το παρόν, προσπάθησε να τον αφήσεις μισή ώρα, για να πας στο σούπερ μάρκετ (θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που τον άφησα στη μαμά μου, δεν έφευγα...). Πάρε έναν μάρσιπο και μόλις μπορέσεις, βγάζε τον έξω μαζί σου, μια βόλτα το τετράγωνο, για να πάρετε αέρα. Τα βλέμματα των γύρω σου θα σε ανεβάσουν αυτομάτως (που θα καμαρώνουν το μωράκι σου). Όσο για το να αφήνεις άλλους να τον αγγίζουν έστω (εγώ με πόνο καρδιάς έκανα ακόμα κι αυτό, δεν ήθελα), είναι λίγο νωρίς για να το ξεπεράσεις. Εμένα έγινε τελείως ξαφνικά ένα κλικ μέσα μου, πρέπει να ήταν 2 μηνών περίπου ο μικρός.

Τι θα κάνεις το παιδί, θα το κλείσεις σε γυάλα; Θα το κάνεις μαμόθρεφτο και μυγιάγγιχτο; Κι αν ακουμπήσει και κάτι λίγο βρώμικο τι θα πάθει πια; Θα το πλύνεις μετά. Κι αν η πεθερά έχει λίγο διαφορετικό τρόπο να το προσέχει, δεν θα πάθει τίποτα το παιδί!

Αυτά σκέφτηκα και προσπάθησα να χαλαρώσω. Και το κατάφερα σιγά σιγά. Τώρα παρακαλάω να συνηθίσει ο μικρός την πεθερά μπας και μείνει κάνα βράδυ εκεί και βγούμε κι εμείς ή έχουμε καμιά τρυφερή στιγμή το ζεύγος.

Είσαι απόλυτα φυσιολογική, όταν όμως νιώθεις εκρήξεις θυμού, προσπάθησε να φεύγεις από το δωμάτιο να μη σε ακούει και σε νιώθει το παιδί τσαντισμένη. Εξήγησε στον άντρα σου ότι για λίγο καιρό θα είσαι έτσι και να μην σου πηγαίνει κόντρα ότι κι αν λες (εγώ τον είχα προετοιμάσει πριν γεννήσω ακόμα). Χρειάζεσαι χρόνο, μην περιμένεις να στρώσουν όλα την άλλη μέρα. Όταν θα πάτε όμως όλο καμάρι τον πρώτο σας καφέ με τον μικρό, έλα να μου πεις πως ήταν την άλλη μέρα, πως ένιωσες εσύ!

Όσο για τον θηλασμό, η φόρμουλα να είναι καλά. Κοτζάμ παλλήκαρος έγινε ο δικός μου κι αρρώστησε μόνο μια φορά μέσα στη χρονιά. Του έδωσες το δώρο της ζωής, αυτό από μόνο του είναι θείο δώρο, μην σε απασχολεί ο θηλασμός, δεν μπόρεσες, τελείωσε. Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, είμαστε γυναίκες που κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να είναι όσο καλύτερες γίνεται για την οικογένειά τους. Εγώ σου βγάζω το καπέλο, δυσκολεύτηκες και τα κατάφερες. Μπράβο σου! Είσαι μια σούπερ μαμά! Κι εσύ κι όλες της παρέας μας, είστε φανταστικές και χίλια συγχαρητήρια! Ε, κι εγώ καλά νομίζω τα καταφέρνω

[GIOYLA]

Κορίτσια, θέλω τη γνώμη σας. Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Και χθες δηλαδή, και προχθές μπορώ να πω. Έχω πολλά νεύρα. Ξυπνάω και όλα μου φταίνε. Είναι νορμάλ αυτό; Από τη μια να έχω αυτό το όμορφο και ήρεμο μωράκι και από την άλλη εγώ να ασχολούμαι με την τρελή την από πάνω που τινάζει, με το Μπερτ που ο έρμος τρέχει και δεν φτάνει και πάλι για μένα δεν είναι αρκετό... Αισθανόμαι τόσο μα τόσο χάλια... Δεν είναι αχαριστία όλο αυτό; Με χίλια ζόρια κατάφερα να έχω αυτό το θησαυρό κι εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου...

"Δεν καθάρισα-ες καλά τον πάγκο"

"Δεν σούπισα-ες καλά το υπνοδωμάτιο"

"Αυτό το θερμός που έφερες δεν είναι καλό - πήγαινε να το αλλάξεις"

Και άλλα τέτοια πανέμορφα.

Με βαρέθηκα.

Το ξέρω ότι η κλεισούρα, η αγωνία και η ένταση τόσων μηνών κάποτε θα έβγαιναν... Είναι, όμως, τόσο λάθος η χρονική συγκυρία. Εγώ θα έπρεπε να είμαι τρισευτυχισμένη και όχι μια γκρινιάρα στριγγλίτσα. Από την άλλη είμαι απολύτως βέβαιη ότι κανένας δεν μπορεί να τον φροντίσει τόσο καλά, όσο εγώ. Δεν μπορώ να τον μοιραστώ. Κακό αυτό. Κι αν τον κάνω μαμάκια; Αν γίνω ό,τι κοροϊδεύω εδώ και χρόνια;

Το ξέρω ότι γράφω σε λάθος θέμα. Είστε, όμως, για μένα οι σωστοί άνθρωποι για να μου πείτε τη γνώμη σας.

Περάσατε από αυτή τη φάση; Μήπως να ανησυχώ; Να περιμένω να περάσει (διαρκεί λίγο; ) ή να ζητήσω βοήθεια;

Εγώ θέλω να είμαι πολύ ήρεμη και χαλαρή με το μωρό. Να τα έχω όλα και όλους γραμμένους και να απολαμβάνω τη φροντίδα του. Να είμαι η ασφάλειά του. Στην αγκαλιά μου να ηρεμεί και να γαληνεύει. Αν είμαι μες στην ένταση, αυτό δεν περνάει και στο παιδί;

Πείτε μου βρε κορίτσια. Θα σκάσω...

Ένα τελευταίο και πάρα πολύ σημαντικό για μένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να τον θηλάσω. Είναι μια πονεμένη ιστορία... Θα μιλήσω άλλη φορά για αυτό (Χριστίνα θα χρειαστώ τη γνώμη σου). Τώρα αισθάνομαι τόσο μειονεκτικά... Σαν να υστερώ... Σαν να μην ολοκλήρωσα τη βιολογική μου αποστόλη... Κάθε παιδάκι αξίζει το καλύτερο κι εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να του το δώσω.

Μαιρη μου το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι εισαι μια φυσιολογικη μαμαοπως ειπε και παραπανω η Χριστινα καλως ορισες στο κλαμπ

ολα αυτα που λες τωρα ειναι απολυτως φυσιολογικα απλα προσπαθησε να μιλησεις στον αντρα σου σε μια φιλη σου σε καποιον τελως παντων που αισθανεσαι ανετα,το καταλαβαινω οτι ολα αυτα που περνας και σκεφτεσαι τωρα σου φαινονται βουνο αλλα πιστεψε με σε λιγο καιρο θα σου φαινονται αστεια και θα γελας με τον αντρα σου(τουλαχιστον αυτο καναμε εμεις)εμενα δεν με πιανει αυτο που λες μετα απο την γεννα αλλα στο 9μηνο σημερα το πρωι μου ειπε!αυτο θα πρεπει να ειναι το πιο γκρινιαρικο απο ολαδεν μπορεις να φανταστεις τι του λεω καθημερινα

Ολες μεγαλωνουμε με την ιδεα οτι θα γινουμε οι τελειες μαμαδες αλλα πες μου ποια μπορει να πει οτι ειναι τελεια και δεν εχει κανει λαθοςεγω παντως πρωτη σου λεω οτι στα

στα 14 χρονια που ειμαι μαμα εχω κανει αμετρητα λαθη και θα κανω ακομα τοσα, μια προσπαθεια ειναι και η μητροτητα μια προσπαθεια που ξεκιναει απο την ημερα που μαθαινεις οτι εισαι εγκυος μεχρι και την ημερα που πεθαινουμε,πολλες φορες βλεπω αλλες μαμαδες που τα παιδια τους ειναι στην τριχα που βγαινουμε εξω και καθονται σουζα! που ειναι τα παιδια σαν στρατιωτακια εεε!!! σε πληρωφορω οτι αισθανομαι τοτε οτι ειμαι μια πολυ καλη μαμα γιατι εχω δυο παιδια φυσιολογικα ζωηρα ζωντανα

τωρα για τον θηλασμο τι να σου πω ουτε και εγω τα θηλασα και ηταν δικη μου αποφαση ομως ποτε δεν μου αρρωστησαν μεγαλωσαν φυσιολογικα οπως και τοσα αλλα παιδια που δεν τα θηλασαν οι μητερες τους,τις θαυμαζω και εγω αυτες που τα καταφεραν και της ζηλευω αλλα τι παει να πει αυτο; με κανει λιγοτερο μαμα απο οτι ολες αυτες τις μαμαδες που τα καταφεραν; δεν νομιζω

πρεπει να αισθανεσαι περηφανια που εφερες στον κοσμο αυτο το παιδι να αισθανεσαι και περηφανια που εχεις εναν αντρα να σε προσεχει και να σε αγαπαει ετσι, και να εισαι σιγουρη οτι οταν θα σου περασει η γκρινια θα σε αγαπαει ακομα περισσοτερο, καποια στιγμη που θα εισαι ηρεμη προσπαθησε να του εξηγησεις πως αισθανεσαι.

Εγω απο την αλλη εκανα το αλλο επειδη ξερω τον εαυτο μου και δεν την μπορω την κλεισουρα βρε παιδι μου με τιποτα βγηκα εξω απο την πρωτη εβδομαδα μην φανταστεις τρελλα πραγματα για μιση μια ωρα ετσι για να αλλαζω παραστασεις δεν υπηρχε περιπτωση να αντεξω μεσα στο σπιτι 40 μερεςπροσπαθησε να βγεις εστω και λιγο και να μην εισαι ολη την ημερα μεσα στο σπιτι ειμαι σιγουρη οτι ο μπαμπας μπορει να τα καταφερει εξισου καλα με εσενα

ειμαστε ανθρωποι φυσιολογικοι με τα λαθη μας τις αδυναμιες μας και τα παραλογα μας,αυτο μην το ξεχνας ποτε

[vasdeli]

Κορίτσια, θέλω τη γνώμη σας. Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Και χθες δηλαδή, και προχθές μπορώ να πω. Έχω πολλά νεύρα. Ξυπνάω και όλα μου φταίνε. Είναι νορμάλ αυτό; Από τη μια να έχω αυτό το όμορφο και ήρεμο μωράκι και από την άλλη εγώ να ασχολούμαι με την τρελή την από πάνω που τινάζει, με το Μπερτ που ο έρμος τρέχει και δεν φτάνει και πάλι για μένα δεν είναι αρκετό... Αισθανόμαι τόσο μα τόσο χάλια... Δεν είναι αχαριστία όλο αυτό; Με χίλια ζόρια κατάφερα να έχω αυτό το θησαυρό κι εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου...

"Δεν καθάρισα-ες καλά τον πάγκο"

"Δεν σούπισα-ες καλά το υπνοδωμάτιο"

"Αυτό το θερμός που έφερες δεν είναι καλό - πήγαινε να το αλλάξεις"

Και άλλα τέτοια πανέμορφα.

Με βαρέθηκα.

Το ξέρω ότι η κλεισούρα, η αγωνία και η ένταση τόσων μηνών κάποτε θα έβγαιναν... Είναι, όμως, τόσο λάθος η χρονική συγκυρία. Εγώ θα έπρεπε να είμαι τρισευτυχισμένη και όχι μια γκρινιάρα στριγγλίτσα. Από την άλλη είμαι απολύτως βέβαιη ότι κανένας δεν μπορεί να τον φροντίσει τόσο καλά, όσο εγώ. Δεν μπορώ να τον μοιραστώ. Κακό αυτό. Κι αν τον κάνω μαμάκια; Αν γίνω ό,τι κοροϊδεύω εδώ και χρόνια;

Το ξέρω ότι γράφω σε λάθος θέμα. Είστε, όμως, για μένα οι σωστοί άνθρωποι για να μου πείτε τη γνώμη σας.

Περάσατε από αυτή τη φάση; Μήπως να ανησυχώ; Να περιμένω να περάσει (διαρκεί λίγο; ) ή να ζητήσω βοήθεια;

Εγώ θέλω να είμαι πολύ ήρεμη και χαλαρή με το μωρό. Να τα έχω όλα και όλους γραμμένους και να απολαμβάνω τη φροντίδα του. Να είμαι η ασφάλειά του. Στην αγκαλιά μου να ηρεμεί και να γαληνεύει. Αν είμαι μες στην ένταση, αυτό δεν περνάει και στο παιδί;

Πείτε μου βρε κορίτσια. Θα σκάσω...

Ένα τελευταίο και πάρα πολύ σημαντικό για μένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να τον θηλάσω. Είναι μια πονεμένη ιστορία... Θα μιλήσω άλλη φορά για αυτό (Χριστίνα θα χρειαστώ τη γνώμη σου). Τώρα αισθάνομαι τόσο μειονεκτικά... Σαν να υστερώ... Σαν να μην ολοκλήρωσα τη βιολογική μου αποστόλη... Κάθε παιδάκι αξίζει το καλύτερο κι εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να του το δώσω.

Oυ, ου!! Mary Poppins!!! Καλωσήρθες στο κλάμπ!

Είσαι απολύτως φυσιολογική!!! Έχεις να αντιμετωπίσεις έναν μικρό εισβολέα που ναι, μεν τον ήθελες τόσο πολύ να έρθει στη ζωή σου αλλά σε έχει αναγκάσει να ξαναμοιράσεις τους ρόλους μέσα στο σπίτι σου... Είναι δύσκολος ο πρώτος καιρός, μέχρι να γίνει πάλι αυτή η ανακατανομή των ρόλων! Και ναι, θα γίνεις στρίγγλα, και ναι θα θεωρείς το poppinaki μόνο δικό σου, και ναι, θα αντιδράσεις σαν την μάνα γάτα που ορμάει σε όποιον απειλεί το γατάκι της(και πιο πολύ στον αρσενικό γάτο!). Ταυτόχρονα όμως θα θες να ξεφύγεις και από όλο αυτό!

Ίσως νιώθεις ακόμη και ενοχές που δεν θηλάζεις, μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου....Οκ, δεν τα κατάφερες, αλλά είσαι αυτή που τον φροντίζεις, τον αγαπάς, του απαλύνεις τον πόνο, το άγχος και την ανησυχία του με ένα σου χάδι και μια αγκαλιά!!!Είσαι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του και μέχρι να γίνει 1 έτους εκείνος ο μικρούλης θα νιώθει ότι είστε ένα γιαυτό και θα σε διεκδικεί συνεχώς.

Λοιπόν, ώρα για βολτίτσες στον Ήλιο!!! Και μίλα για το πως αισθάνεσαι στον Bert, πες του αυτά ακριβώς που είπες σε μας τώρα....Βάλτον στο παιχνίδι....

Η γέννα από μόνη της είναι ένας βίαιος αποχωρισμός και είναι λογικό οι ορμόνες που ακόμη δεν έχουν επανέλθει να σε κάνουν έτσι... Σε φιλώ!

[ΚατερίναΒ]

Γιούχουυυυυυυυ κοπέλες!!!!!!!! Και άντρα!!!!

Ολα καλά?

Βασδέλι και Γιούλα είστε θεόμουρλες που θα κάνετε και 3ο!!!!! Μπράβο ρε κορίτσια, βασικά για μένα αποτελείτε παράδειγμα, όταν τσακώνομαι με την κόρη μου και νευριάζω, σκέφτομαι πόση υπομονή κάνετε εσείς με τα 3. Και το βουλώνω (λέμε τώρα, γιατί όλο μες στη γκρίνια είμαι).

Α! μια συνάδελφος του άντρα μου, 44 ετών παρακαλώ πάει για το 5ο!!!!!!!!!!!!! Καλό? Νομίζω ότι της αξίζει βασιλική σουίτα στο Δρομοκαίτειο!! Οχι, η αλήθεια είναι ότι αν τα πρώτα είναι μεγάλα, τότε το τελευταίο μεγαλώνει απο τα μεγάλα παιδιά. Τεσπά! Αντε κοριτσάκια με το καλό τα μπεμπεδάκια!

Μαιρουλίνι, βεβαιωθήκαμε ότι είσαι μια φυσιολογική λεχώνα!!!!!! Αν δεν μας έλεγες για τις εκρήξεις, τα νεύρα και τις τύψεις θα ανησυχούσαμε!!!!! Είναι πολύ φυσιολογικά αυτά που περιγράφεις! Να μας στείλεις τον Μπέρτ απο το τόπικ μας να του πούμε 2 κουβέντες περί υπομονής. Θυμάμαι εγώ έκλαιγα και ούρλιαζα για το παραμικρό.

Η κόρη μου δεν θήλασε καθόλου. Ούτε σταγόνα! Θα σου πω ότι ήμουν πολύ χάλια γι'αυτό, καταλαβαίνεις πόσες τύψεις ένιωθα που σε συνδυασμό με την γέννα (μετά απο αρκετές ώρες, γέννησα τελικά με καισαρική) με έκαναν κουρέλι. Ομως ξέρεις τι? Η μικρή μου είναι 2 χρονών και έχει αρρωστήσει μόνο μια φορά!

Θα σου πω κάτι το οποίο λεω σε όλες τις φίλες μου που γεννάνε το 1ο τους μωρό, τα μπουμπουκάκια μας μεγαλώνουν σε χρόνο dt, μόλις γίνουν 3 μηνών είναι ολόκληρα μωράκια, ας τα ευχαριστηθούμε τώρα που είναι μικρά και να μη στεναχωριόμαστε με βλακείες! Αν έχεις νεύρα και στεναχώρια και τύψεις, μπαίνε και λέγε τα μας να σου φεύγουν και μετά να πηγαίνεις να αγκαλιάζεις τους άντρες σου!!!!!!

Να του δώσεις του μικρούλη ένα φιλάκι στο πατουσάκι!!!!!!!!!

[lianakleopatra]

Μαιρούλα, ψυχραιμία!!! Οπως λέει και η Κατ, αν δεν είχες αυτές τις εξάρσεις τότε θα ανησυχούσαμε!!! Θυμάστε το Survivor που έπαιζαν η Ορθούλα και η Ευαγγελία? Θυμάστε την Ευαγγελία??? Ετσι με φώναζε εμένα η πεθερά μου όταν ήμουν λεχώνα! Είχα μονίμως μία μούρη μέχρι το πάτωμα και γκρίνιαζα για όλα. Μία φορά- θα την πω την αμαρτία μου- το μωρό (είχε σαραντίσει) δεν σταμάταγε να κλαίει, το σήκωσα απο το καλαθάκι και άρχισα να το ταρακουνάω για να σταματήσει. Ευτυχώς που ήταν ο άντρας μου δίπλα γιατί δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα νεύρα μου. Το έχω καραμετανιώσει και με θεωρώ σκύλα μάνα γι' αυτό που έκανα. Απλά, προσπάθησε να διοχετεύεις τα νεύρα σου αλλού και όχι στο μωρό. Στην ανάγκη βρίζε τον άντρα σου απο το πρωί μέχρι το βράδυ (όμως πες του να δείξει κατανόηση ή πες να μπει στο ροκάδες να τον ενημερώσουμε εμείς ότι θα τον βαράς!!!).

[Mary Poppins]

Κορίτσια, είναι μεγάλη η ανακούφισή μου που διάβασα τις απαντήσεις σας. Σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ.

Σήμερα βρήκα το χρόνο να σκεφτώ. Μην φαντάζεστε ότι βρέθηκα σε κανά καναπέ... Όχι! Όχι! Σιδέρωνα και σκεφτόμουν.

Έκανα την εξής διαπίστωση : έχω να βγω μόνη μου από 18/9! Γύρισα από τη δουλειά, έκανα το τεστ, ήμουν έγκυος και ξανά δεν βγήκα ΠΟΤΕ χωρίς το Bert. Δεν έβγαινα παρά μόνο 4-5 φορές το μήνα και αυτό για να με βλέπει ο γιατρός και το τελευταίο δίμηνο μερικές φορές για ψώνια για το μικρούλη μου. Ακόμα και τον ένα και μοναδικό καφέ που ήπια με φίλη μου, είχα τη συνοδεία του Bert... Από την άλλη, στο σπίτι ήμουν είτε στο κρεβάτι, είτε στον καναπέ... Θα ξανάκανα τα ίδια και με το παραπάνω για να έχω το μωράκι μου, αλλά όσο να ΄ναι ήταν κομματάκι ζόρικα. Το χειρότερο από όλα ήταν η αγωνία που είχα για το πώς θα πάει η εγκυμοσύνη. Αυτό με σκότωνε... Για αυτό εξαφανίστηκα από όλους και όλα. Τέλος πάντων, πάει - πέρασε. Πιστεύω ότι μου βγαίνει η ένταση τώρα. Ωστόσο, είμαι περήφανη που μπροστά στο μικρούλη μου συγκρατούμαι. Ούτε κλάμματα, ούτε εντάσεις. Όλα τα ξεσπάσματα στα κρυφά και σχεδόν ψιθυριστά. Αλλά οι κακίες... πάνε κι έρχονται. Τον έχω κάνει το Bert... Θα μου πεις τι θα πάθει; Το είδος των αντρών είναι χοντρόπετσο και αναίσθητο!

Αυτά... Σας ζάλισα πάλι. Ευχαριστώ που με ακούτε και μου απαντάτε κι ας είμαι άσχετη στα μουσικά, κι ας σας το χάλασα το θέμα σήμερα.

[TARA]

Γελαω με τη Λιανα που τα λεει ωραια!

Μια χαρα τα ειπαν τα κοριτσια, δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο, κι εγω ετσι ημουν, και ολες οι λεχωνες το ιδιο, απλα εγω ως γνησια Τοξοτης, τα εμπιστευομουν απο την αρχη στον μπαμπα τους! Ηθελα την ελευθερια μου!!!

Παντως το θεμα ειναι να αφηνεις τον αντρα σου με το μωρο. Να μαθει, και ας κανει λαθη. Κανεις δε γεννηθηκε μαθημενος, ολοι χρειαζομαστε τον χρονο μας. Μην εισαι πανω απ΄το κεφαλι του και μην τον κρινεις. Αστον ελευθερο, δωσε του την ευκαιρια να περασει χρονο με τον γιο του, και πηγαινε μια βολτουλα, σουπερ μαρκετ, οπου θελεις. Μην του το στερησεις αυτο, ειναι και δικο του παιδι.

[maira95]

Έκανα την εξής διαπίστωση : έχω να βγω μόνη μου από 18/9!

ποιανου ετους?μαλλον του 2009 θα εννοεις!

υπαρχουν και καποιες που κανουν να βγουν εξω.....ουουουουου.....

οσο για τα υπολοιπα θα συμφωνησω με τα κοριτσια!

αυτο που εχω να προσθεσω ειναι οτι στο δευτερο θα εισαι πιο χαλαρη!θα δεις!

κοινως.....στο δευτερο θα στρωσεις!

Αυτά... Σας ζάλισα πάλι. Ευχαριστώ που με ακούτε και μου απαντάτε κι ας είμαι άσχετη στα μουσικά, κι ας σας το χάλασα το θέμα σήμερα.

οσο για τα μουσικα μην ανυσηχεις εδω ειμαι εγω!

hi7OxZDX768

[TARA]

οσο για τα μουσικα μην ανυσηχεις εδω ειμαι εγω!

hi7OxZDX768

ΕΥΓΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ!!!