CAFE ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

[girl30]

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά!

εγω δουλεύω σε μόνιμη δουλειά κι εχω το μισθό μου. εσεις εχετε κοινο λογαριασμό;τα έξοδα του σπιτιού ποιος τα πληρώνει;

χωρίς να του έχω δώσει ποτέ αφορμή(και το παραδέχεται) δεν μου εχει εμπιστοσύνη σε τίποτα.

απο το καράβι με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο και τώρα μου λεει οτι εξαιτίας μου πληρώνει υψηλό λογαριασμό στο τηλέφωνο.δηλαδή εκείνος δεν ήθελε να με ακουει;τότε γιατί με επαιρνε;

μπορεις να ζήσεις 7 μηνες κλεισμένη σε ένα σπίτι,πηγαίνοντας μόνο στη δουλειά ή στη μάνα του και περιμένοντας ένα τηλέφωνο μόνο,στο οποίο μπορεί να θυμώσει επειδή π.χ.του είπαν ιστορίες στο καράβι κι επηρεάστηκε και μου μιλάει σαν να ισχύουν και για εμάς και να μου το κλείνει και να μη με παίρνει για 2 μέρες;και μετα όταν με έπαιρνε εκανε σα να μη συμβαίνει τίποτα;

πόσο να αντέξω;

[pashalitsa]

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά!

εγω δουλεύω σε μόνιμη δουλειά κι εχω το μισθό μου. εσεις εχετε κοινο λογαριασμό;τα έξοδα του σπιτιού ποιος τα πληρώνει;

χωρίς να του έχω δώσει ποτέ αφορμή(και το παραδέχεται) δεν μου εχει εμπιστοσύνη σε τίποτα.

απο το καράβι με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο και τώρα μου λεει οτι εξαιτίας μου πληρώνει υψηλό λογαριασμό στο τηλέφωνο.δηλαδή εκείνος δεν ήθελε να με ακουει;τότε γιατί με επαιρνε;

μπορεις να ζήσεις 7 μηνες κλεισμένη σε ένα σπίτι,πηγαίνοντας μόνο στη δουλειά ή στη μάνα του και περιμένοντας ένα τηλέφωνο μόνο,στο οποίο μπορεί να θυμώσει επειδή π.χ.του είπαν ιστορίες στο καράβι κι επηρεάστηκε και μου μιλάει σαν να ισχύουν και για εμάς και να μου το κλείνει και να μη με παίρνει για 2 μέρες;και μετα όταν με έπαιρνε εκανε σα να μη συμβαίνει τίποτα;

πόσο να αντέξω;

Καλησπέρα! Ο άντρας μου από τότε που μείναμε μαζί [πολύ πριν παντρευτούμε] άνοιξε λογαριασμό στο όνομα και των δυο μας και μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Αντιμετώπισε μεγάλο πόλεμο από τους δικούς του αλλά τελικά τα κατάφερε να επιβληθεί με κάθε κόστος.

Αυτά που σου ζητάει ο δικός σου είναι παράλογα και δείχνουν αν μη τί άλλο ότι δε σε σέβεται... Εκείνος επέλεξε αυτή τη δουλειά και αυτό τον τρόπο ζωής, εσύ δεν είσαι υποχρεωμένη να κλειστείς μέσα στο σπίτι για να αισθάνεται εκείνος καλά και να καθησυχάζει τις ανασφάλειές του... ΔΕΝ είσαι υποχρεωμένη να αισθάνεσαι δυστυχισμένη... Ξέρω ότι έχεις πλάσει το παραμύθι σου αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ζωή που σε περιμένει δε θα σου αρέσει καθόλου. Γι΄αυτό πριν παγιδευτείς εντελώς σε αυτή την κατάσταση, διεκδίκησε τώρα τη σχέση που θες. Αν δεν μπορείς να την πάρεις πρέπει να φύγεις. Αλλιώς κάποτε θα κλαις τη μοίρα σου και θα λυπάσαι τον εαυτό σου για την αδυναμία σου να αλλάξεις την πορεία της ζωής σου. Θα θυμάσαι και θα λες «τότε που έγινε αυτό έπρεπε να φύγω...» Αλλά τότε θα έχεις αργήσει και να χρόνια τρέχουν σα σύννεφο που το σπρώχνει μανιασμένος άνεμος...

[girl30]

Καλη σας μέρα,

ειναι ολα παράλογα.ειναι οπως τα λες pasxalitsa,εγω επλασα το παραμυθι και νομιζα οτι τα πραγματα θα ειναι αλλιως.αλλα στα προβλήματα,προστεθηκαν κι αλλα.κι εγω ημουν σιγουρη οτι η πλεοψηφια των ναυτικων συμπεριφερεται λογικά κι οχι ετσι οπως εκανε και κανει ο αντρας μου.

εχουν πολλες εννοιες μεσα στο καραβι αλλα αυτο δε σημαίνει ότι πρέπει να αποποιούνται όλων των άλλων ευθυνών που αφορουν τη ζωή μας με τη δικαιολογία ότι είναι μακριά.

ο αντρας σου εβαλε όρια στους δικους του πολύ πριν παντρευτείτε και μπράβο του!!!

εμένα ο άντρας μου όχι μόνο δεν έβαλε(μετά από 13 χρόνια που ειμαστε μαζί) αλλά με κατηγορούσε κιολας.αν είχε πει δυο λογάκια στη μάνα του και πλέον δεν την άκουγε,τίποτα δε θα είχε γίνει.

[pashalitsa]

Καλη σας μέρα,

ειναι ολα παράλογα.ειναι οπως τα λες pasxalitsa,εγω επλασα το παραμυθι και νομιζα οτι τα πραγματα θα ειναι αλλιως.αλλα στα προβλήματα,προστεθηκαν κι αλλα.κι εγω ημουν σιγουρη οτι η πλεοψηφια των ναυτικων συμπεριφερεται λογικά κι οχι ετσι οπως εκανε και κανει ο αντρας μου.

εχουν πολλες εννοιες μεσα στο καραβι αλλα αυτο δε σημαίνει ότι πρέπει να αποποιούνται όλων των άλλων ευθυνών που αφορουν τη ζωή μας με τη δικαιολογία ότι είναι μακριά.

ο αντρας σου εβαλε όρια στους δικους του πολύ πριν παντρευτείτε και μπράβο του!!!

εμένα ο άντρας μου όχι μόνο δεν έβαλε(μετά από 13 χρόνια που ειμαστε μαζί) αλλά με κατηγορούσε κιολας.αν είχε πει δυο λογάκια στη μάνα του και πλέον δεν την άκουγε,τίποτα δε θα είχε γίνει.

Καλά, μη νομίζεις ότι και ο δικός μου τα έβαλε από την αρχή... Έφτασα να αγανακτήσω και να τα μαζέψω να φύγω για να σοκαριστεί και να συνέλθει και να βρει τη δύναμη να βάλει όρια... Και είχα φτάσει όντως στα όριά μου, δε μπλόφαρα...

Λοιπόν, το θέμα είναι καταρχήν να θέσεις εσύ όρια στον εαυτό σου πάνω στο τί μπορείς να ανεχτείς και τί όχι. Αυτά τα όρια πολύ ήρεμα και ωραία θα του τα εξηγήσεις ή θα του τα δείξεις με κάποιο τρόπο. Το να υποχωρείς πέρα από εκεί που αντέχεις δεν είναι λύση μόνιμη, ίσως προσωρινή αλλά στο μέλλον θα το μετανιώσεις σίγουρα. Είστε πολλά χρόνια μαζί και οι σχέσεις αλλάζουν μέσα στο χρόνο... Φοβάμαι ότι οι ισορροπίες που διαμορφώνονται είναι εις βάρος σου.... Συμβιβαζόμαστε στο γάμο με κάποια πράγματα αλλά ως ένα σημείο... Πριν τα παρατήσεις πολέμησέ το λίγο...

[girl30]

εδώ μου ειπε να χωρισουμε με ενα τραγουδι.........και όταν του ειπα σημερα τι ανωριμοτητα ηταν αυτη μου ειπε 'ε πλακα εκανα,το ακουσα και μου ταιριαζε και το ειπα'.μια τετοια σοβαρη αποφαση την παιρνει μονος του απο μακρια και τη λεει με ενα τραγουδι;

δεν φανταζεσαι τι εχω κανει εγω για εκεινον.........για τις σπουδες του,για τη δουλεια του,για το καραβι,για την ψυχολογια του;για τα παντα.

κι εκεινος απάντησε ότι εκανε πολύ περισσότερα: με βοηθησε στη μετακομιση,εδωσε προκαταβολή για το γάμο και μου πληρωσε την εγχειριση(την οποία εκεινος ειπε να την κάνω,οχι εγώ).ας γελάσω!!!!!

που ηταν οταν επρεπε να με στηριξει;πού;

[girl30]

Καλημέρα σας,

επεστρεψα "σπιτι" κ προσπαθω να μη μελαγχολήσω πάλι.για αυτο σας γραφω γιατι πραγματικα με βοηθατε.

μιλήσαμε στο τηλ και παλι ψιλοσκοτωθήκαμε,ημουν χειμαρρος.μου ελεγε να μην το κανω αυτό,να χωρισουμε σαν φίλοι|(!!!!!).μετά από όλα αυτά του λέω φίλοι δε γίνεται να ειμαστε.ειπα πολλά,η πίκρα κι η αδικία μου βγάλαν πράγματα που δεν εχω πει ποτέ.τον ρώτησα πότε θα ερθει και απάντησε ότι δε θα ερθει τώρα (οπως και ηταν προγραμματισμενο) γιατι δεν υπαρχει λόγος.μετα που τον ξαναρωτησα,σαν να καταλαβα οτι μπορει και να ερθει.δεν βγάζω άκρη.μετα μου λεει ότι σκεφτοταν να μου δώσει μια ακομα ευκαιρία(?????) αλλά φοβάται τι θα γίνει όταν θα ξαναφύγει.οσο για το τραγουδι ,μου απαντησε οτι ηταν για πλακα ,το ακουσε κ του ταιριαζε και για αυτο μου το ειπε.κ τοτε αρχισα να φωναζω.ηθελε να μου πει και κατι καλό αλλά ποτε δεν το έμαθα.εχω την εντυπωση ότι μαλλον δεν εχει καταλαβει την σοβαροτητα της καταστασης ή την εχει καταλαβει και την αποδεχεται.τι να πω!

[pashalitsa]

Καλημέρα σας,

επεστρεψα "σπιτι" κ προσπαθω να μη μελαγχολήσω πάλι.για αυτο σας γραφω γιατι πραγματικα με βοηθατε.

μιλήσαμε στο τηλ και παλι ψιλοσκοτωθήκαμε,ημουν χειμαρρος.μου ελεγε να μην το κανω αυτό,να χωρισουμε σαν φίλοι|(!!!!!).μετά από όλα αυτά του λέω φίλοι δε γίνεται να ειμαστε.ειπα πολλά,η πίκρα κι η αδικία μου βγάλαν πράγματα που δεν εχω πει ποτέ.τον ρώτησα πότε θα ερθει και απάντησε ότι δε θα ερθει τώρα (οπως και ηταν προγραμματισμενο) γιατι δεν υπαρχει λόγος.μετα που τον ξαναρωτησα,σαν να καταλαβα οτι μπορει και να ερθει.δεν βγάζω άκρη.μετα μου λεει ότι σκεφτοταν να μου δώσει μια ακομα ευκαιρία(?????) αλλά φοβάται τι θα γίνει όταν θα ξαναφύγει.οσο για το τραγουδι ,μου απαντησε οτι ηταν για πλακα ,το ακουσε κ του ταιριαζε και για αυτο μου το ειπε.κ τοτε αρχισα να φωναζω.ηθελε να μου πει και κατι καλό αλλά ποτε δεν το έμαθα.εχω την εντυπωση ότι μαλλον δεν εχει καταλαβει την σοβαροτητα της καταστασης ή την εχει καταλαβει και την αποδεχεται.τι να πω!

Φαντάζομαι πόσο πονάει να βλέπεις τον άλλο να μην τον νοιάζει και πολύ... Είναι γενικά τέτοιος τύπος της πλάκας και της χαζομάρας και της ανωριμότητας; Αν ναι ΟΚ, θα δεινοπαθήσεις αλλά αυτός είναι, σκέψου τί θα κάνεις τώρα. Αν όχι σήκω και φέρεται σε σένα μόνο έτσι, σήκω και φύγε ή σε θεωρεί δεδομένη εντελώς ή δε σε παίρνει στα σοβαρά. Αν σε θεωρεί δεδομένη αλλά σε αγαπάει θα έρθει να σε βρει. Αν δε σε παίρνει στα σοβαρά δε θα έρθει ποτέ και θα είναι καλύτερα για σένα. Αυτά έχω να σου πω έξω από τα δόντια. Για σκέψου, δε σου αξίζει κάτι καλύτερο;

[pashalitsa]

Καλησπέρα σε όσες παρακολουθούν ακόμα το τόπικ. Ο άντρας μου είναι Αμερική και θα έρθει στο επόμενο λιμάνι εκφόρτωσης. Ωραία, θα κάνουμε ίσως ολιγοήμερες διακοπούλες, θα πηγαίνουμε και για μπανάκι εδώ στη Ραφήνα και εδώ εξοχή είναι, το καλοκαίρι είναι υπέροχα εδώ...

Χαθήκατε όλες ε; Σας έφαγε το φέισμπουκ κλαψ!

[girl30]

Τελικα Γυρισε εδω και 2 βδομαδες και ηρθε στο σπιτι .δεν το πιστευα που τον εβλεπα.αρχικα πολύ αμηχανα και ψυχροι .μαλωσαμε,εφυγε,ξαναηρθε,προσπαθουμε τωρα να κοιταμε εμας τους 2.

θελει να εχω μια τυπικη σχεση με τους γονεις του,αν εμενε Ελλαδα και δεν ταξιδευε δεν θα τον ενοιαζε και να μη μιλουσα με τους δικους του.οι δικοι μ δεν τον θελουν,αν τωρα περασει ο χρονος κι αλλαξει κατι δεν το ξερω.

[Kallisth]

κοριτσια καλημερα και απο μενα!! κι εγω ειμαι γυναικα ναυτικου οχι ομως του εμπορικου,αλλα του πολεμικου. καταλαβαινω πως δεν ειναι το ιδιο.αλλα υπηρξε μια φορα που εφυγε για αποστολη του νατο με το καραβι στη σομαλια.ελειπε 4 μηνες!! τοτε βεβαια ημασταν ακομα ελευθεροι,χωρις πολλες υποχρεωσεις οπως τωρα που περιμενουμε παιδι.και να σας πω την αληθεια,ξεροντας απτην αρχη οτι ειναι στο ναυτικο,δε με πειραζε να λειπει σε ταξιδια.γιατι ειμαι ανθρωπος που ψιλοβαριεται τη ρουτινα και μου αρεσει να εχω ελευθερο χρονο να κανω οτι θελω,ακομα κ μεσα στο σπιτι.οποτε με βολευε αυτη η κατασταση.

κατα καιρους πανε σε ασκησεις οι οποιες κρατανε απο 1 εβδομαδα μεχρι 1+ μηνα.

τις μεγαλες αποστολες οπως στη σομαλια,τις εχουν κοψει πλεον με την οικονομικη κριση (στο ταξιδι αυτο ελαβε εξτρα 10000 ευρω).αν και προσφατα ο αντρας μου ακουσε οτι ισως πανε στη συρια για 1 μηνα το καλοκαιρι και εκει αγχωθηκα γιατι δε θελω να λειπει οταν γεννησω.

οπως σας ειπα καποτε με βολευαν αυτα τα ταξιδια γιατι ειχα το δικο μου χρονο,να ασχοληθω με τον εαυτο μου,να κανω οτι μου καπνισει τελοςπαντων(οχι τπτ πονηρο )

αλλα τωρα που ειμαι εγκυος και λειπει απτη δευτερα κ θα γυρισει σαββατο,πραγματικα νιωθω παααρα πολυ μονη.ισως φταινε κ οι ορμονες,ειμαι πιο ευαισθητη.ειδικα τα βραδια στριφογυρναω στο κρεβατι.ασε που ακουω θορυβους κ αναστατωνομαι με το παραμικρο.προχτες με το σεισμο,εκλασα μεντες!!!πλεον σκεφτομαι οτι αμα τυχει κατι,θα λειπει κ πανικοβαλλομαι,ασχετα αν εχω τους δικους μου εδω,οτι κι αν συμβει.

παντως τα μεγαλα κενα απουσιας ναυτικου,τα εζησα με την αγαπημενη μου θεια.ημουν πιτσιρικα τοτε,αλλα θυμαμαι τα παντα! κι εκεινη σε παρομοια κατασταση οπως εγω τωρα.νιοπαντρη και με ενα μωρο στη κοιλια.εκεινος ελειπε σκεφτειτε 9 μηνες και ερχοταν 3 στην αθηνα. ενα τεραστιο κενο!αλλα..τα λεφτα ερεαν σαν ποταμι!!!μιλαμε για πριν 15 χρονια.ομως ξερω οτι βαθια μεσα της η θεια μου ηθελε πολυ τον αντρα διπλα της σε ολα οσα περασε.και στις 2 εγκυμοσυνες ελειπε δυστυχως.κ γιαυτο η μαμα μου εστελνε εμενα να της κανω παρεα.σκεφτειτε οτι μετακομισα εκει κανονικα!αλλωστε δεν εμενε μακρια απο μας,πηγαινα κ σχολειο οπως πριν..τη βοηθουσα με τα ψωνια,της εκανα μασαζ,βλεπαμε ταινιες μαζι,καναμε βολτες..μου ανοιγοταν για τα προσωπικα της προβληματα,ειδικα με οσα περασε με την πεθερα της(η οποια ευτυχως δεν ερχοταν πια,αφου ημουν εγω εκει).στον πανω οροφο εμενε η κουνιαδα της,εργενισσα γεροντοκορη,ουτε που την βοηθουσε!!κι εγω 15 χρονων της τα εκανα ολα!! θυμαμαι που εγραφαν γραμματα ο ενας στον αλλον.τα φυλαγε σε ενα κουτι και καθε χαρτι μυριζε υπεροχα!θυμαμαι που πηγαιναμε στον οτε στη πατησιων για να στειλει τηλεγραφημα!!!50 δραχμες η λεξη νομιζω. τι ρομαντικο ε? τωρα η τεχνολογια εχει προχωρησει κ ολα τα καραβια σχεδον εχουν ιντερνετ.εστω κ για 2 λεπτα μπορεις να επικοινωνησεις.

αχ..αλλες εποχες!!!

[pashalitsa]

Είναι και ο αδελφός μου στο πολεμικό, έχει πάει και ταξίδια στη Σομαλία και συχνά πυκνά ασκήσεις κλπ. Κάνε υπομονή, κάποια στιγμή νομίζω ότι συμπληρώνουν τη θαλάσσια υπηρεσία και έχουν δικαίωμα να βγουν έξω για πάντα, οποτε θα τελειώσουν νωρίς σχετικά τα βάσανά σου...

[pashalitsa]

Όσο για εμάς άστα, εγώ έχω συμπληρώσει 8 μήνες που έχω να τον δω, πρώτη φορά τέτοιο χάλι και έχω ψιλοσαλτάρει... Δε βόλεψαν καθόλου τα λιμάνια για να πάω...

[lia**]

καλησπερα σας!! ειμαι 22 ετων και ειμαι με τ αγορι μου απο τ λυκειο!! περασε μηχανικος και ενω τον περιμενα και στ 2 υποχρεωτικα του μπαρκα, τωρα που πηρε πτυχιο και ετοιμαζεται να φυγει δεν ξερω τι να κανω... τον αγαπαω πολυ αλλα φοβαμαι οτι θα μαι δυστυχισμενη αν λειπει τοσο πολυ και αν κανουμε αργοτερα οικογενεια δεν θα ναι καθολου ευκολα τα πραγματα!! δεν ξερω τι να κανω!! εσεις που τα περνατε ολα αυτα τι θα με συμβουλευατε??

[pashalitsa]

καλησπερα σας!! ειμαι 22 ετων και ειμαι με τ αγορι μου απο τ λυκειο!! περασε μηχανικος και ενω τον περιμενα και στ 2 υποχρεωτικα του μπαρκα, τωρα που πηρε πτυχιο και ετοιμαζεται να φυγει δεν ξερω τι να κανω... τον αγαπαω πολυ αλλα φοβαμαι οτι θα μαι δυστυχισμενη αν λειπει τοσο πολυ και αν κανουμε αργοτερα οικογενεια δεν θα ναι καθολου ευκολα τα πραγματα!! δεν ξερω τι να κανω!! εσεις που τα περνατε ολα αυτα τι θα με συμβουλευατε??

Θα σε συμβούλευα να συνεχίσεις μόνο αν νιώθεις ότι δε θα ξαναβρείς άνθρωπο σαν και αυτόν που είσαι, ότι είναι κάτι το μοναδικό για σένα και ότι δε μπορείς να φανταστείς πώς θα είσαι χωρίς αυτόν...

[lia**]

ειναι οντως πολυ σημαντικος για μενα αλλα φοβαμαι μηπως καποια στιγμη το μετανιωσω! μηπως χασω τη ζωη μου περιμενωντας εναν αντρα που δν θα ναι συνεχεια κοντα μου! οι αλλες γυναικες θα χουν τους αντρες τους και εγω τιποτα!! με φοβιζει αυτη η σκεψη!! σ ευχαριστω για την απαντηση σου!!