Cafe Αυγουστος 2009

[eleanax]

καλημέρα, καλή βδομάδα!

[Anstef]

Καλημερες!!!!

τι κάνετε??

Εγω σερνομαι, εχω βαρεθει να παραπονιέμα αλλά τι να κάνω?

πολυ αϋπνία ρε γαμώτο.

Σοφάκι,άστα,ουτε ο Αγιος Φανουριος δε με βοηθά πια...

πάει το βιβλιάριο του κοριτσιου...

[JimDin]

Καλησπέρα

Αγγελική πήρες τηλ στα ιατρεία που έχεις παει με την μικρή μήπως το έχεις ξεχάσει κάπου?Στα παιχνίδια και στο δωμάτιο της μικρής κοίταξες μήπως το βρήκε και το έβαλε κάπου?Σε καμία τσάντα δικιά σου που την κραταγες όταν είχατε πάει στον παιδίατρος?ΣΤο αυτοκίνητο?

[mikio]

Γεια σας κι από εμάς! Αγγελική μην σε νοιάζει καλέ που παραπονιέσαι! Πες τα εδώ που έχει κόσμο να σε καταλάβει και να σε παρηγορήσει! Σε βασανίζει ο έρωτας ε?? Δε λέει να κοιμηθεί ο σκατούλης λίγο παραπάνω να ξεκουραστεί η μανούλα του? Κάθε βράδυ τα ίδια σου κάνει ή κάνει και κανένα διάλειμμα. Εσύ που είσαι το αυτοκολλητάκι του και τον ξέρεις καλά, μπορείς να εντοπίσεις την αιτία? Πού κοιμάται είπαμε; Εγώ όσο ξυπνούσε η μικρή την είχα μαζί μου για να γλιτώνω τις βόλτες πέρα-δωθε. Αν ξυπνάς και παράλληλα σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου είναι χειρότερα. Τι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ, την πιπίλα επέμεινε λίγο παραπάνω μπας και την συνηθίσει, εγώ κάθε μέρα βλέπω πόσο πολύ την βοηθούσε στο ύπνο. Τόσους μήνες είχε στάνταρ πρόγραμμα και εν μία νυκτί άλλαξε και ξυπνάει νωρίτερα. Πριν βλέπεις, έπιανε την πιπίλα και συνέχιζε τον ύπνο της...

Σοφάκι δεν πας κι εσύ σε κανένα πνευμονολόγο? Αφού τους πήρες όλους σβάρνα πήγαινε κι εκεί να έχεις ολοκληρωμένη διάγνωση. Στον ωρλ δεν σε έστειλε σε αλλεργιολόγο να κάνεις κι αλλεργικό προφίλ? Τι πάει να πει αλλεργία, έτσι, χωρίς εξετάσεις? Εγώ υποψιάζομαι και καμιά αλλεργική ρινίτιδα που είναι υπεύθυνη για το άσθμα. Θα κλείσω τα ραντεβουδάκια μου να δω. Ωστόσο έχω εδώ και μέρες, από το Πάσχα δλδ έναν πόνο στο αριστερό γόνατο όταν ανεβοκατεβαίνω σκάλες... πρέπει κι αυτό να το ψάξω. Ο Άρης λέει μηνίσκος... αυτό μου έλειπε τώρα! Σας είπα, εγώ πάω κατευθείαν για απόσυρση!

Ωστόσο στο σχολείο πολλή δουλειά, γιορτή, θεατρικά, πρόβες σε χορευτικά, τελευταία και πιο φουλ στην ύλη μαθήματα... Πνίγομαι! Και δεν έχω και βοήθεια! Δεν κατεβάζω ιδέες! Όποια έχει φαντασία για ένα χορευτικό που θέλω ας πει μια γνώμη. 25 παιδάκια της μαρινέλας το "να παίζει το τρανζίστορ". Δραματοποίηση κάτι θα κάνω αλλά κάποια σημεία θέλει και χορό... και πώς χορεύεται αυτό το τραγούδι ρε παιδί μου?? Εδώ στο αυθεντικό βίντεο κλιπ δεν ήξερε ο σκηνοθέτης τι έκανε κι έφτιαξε μια σαχλαμάρα...

[mikio]

Καλησπέρα

Αγγελική πήρες τηλ στα ιατρεία που έχεις παει με την μικρή μήπως το έχεις ξεχάσει κάπου?Στα παιχνίδια και στο δωμάτιο της μικρής κοίταξες μήπως το βρήκε και το έβαλε κάπου?Σε καμία τσάντα δικιά σου που την κραταγες όταν είχατε πάει στον παιδίατρος?ΣΤο αυτοκίνητο?

Το αυτοκίνητο είναι πιθανό, να έπεσε κάτω από καθίσματα. Εγώ χάνω μια ζακέτα πάλι... δεν τη βρίσκω με τίποτα!

[Anstef]

Ολα τα εψαξα,ουφ,το αυτοκινητο βεβαια οχι,αν και το δωσαμε,αν το χε βρει ο καινουριος ιδιοκτητης πιστευω θα ειχε πάρει τηλέφωνο,τι να πω..

Ασε βρε Νεκ, πολυ παιδεμα,ανα 2ωρο ξυπνάει με κλάμα,τον βαζω βυζι και ξανακοιμάται βεβαια,αλλά τωρα τον εχω στο δωμάτιό του και αυτο το πέρα-δωθε με εξοντώνει.

Δε νομιζω οτι ειναι απο πείνα πάντως, γιατι 1-2 φορες εχει γινει το θαυμα και εχει ξανακοιμηθεί χωρις στήθος.

Καλά μη νομιζεις τις πιο πολλες φορες καταληγει στο κρεβάτι μας γιατι δεν αντεχω,αλλά ακομη κ εκει ξυπνάει!

Η Μαριλιζα που κοιμοταν μαζι μας μεχρι τα 2,5,στην ηλικια του ξεραινόταν ενα 6ωρο.

Τι να πω...υπομονη αλλά η αυπνια ολη μερα δεν παλευεται.

[mikio]

Nα σου πω, εγώ δεν ακολούθησα τις συμβουλές της παιδιάτρου και όσα διαβάζουμε κατά καιρούς με το θέμα "μωρό στο κρεβάτι με τους γονείς" για δική μου ευκολία. Ή μάλλον για να ακριβολογώ έκανα κατά το ήμισυ την παρασπονδία. Δλδ την έβαλα τη μικρή στο δωμάτιό της από την αρχή αλλά κοιμόμουν στο κρεβάτι το ημίδιπλο (που κοιμάται αυτή τώρα) και την είχα δίπλα μου μέχρι μια ηλικία, λίγων μηνών, δε θυμάμαι. Μετά την έβαλα σε κούνια δίπλα μου κι έπειτα την ξανάβγαλα όταν πλέον έκανε ακροβατικά επικίνδυνα σκαρφαλώνοντας και μαζί με τον αδερφό της κινδύνευαν και να σκοτωθούν και να την διαλύσουν. Το βολικό σε όλο αυτό ήταν ότι δεν πηγαινοερχόμουν γιατί με το Γιώργο που τον είχα πάει 6 μηνών στο δωμάτιό του είχα διαλυθεί να πηγαινοέρχομαι και ήμουν και έγκυος θυμίζω... οπότε πολλές φορές κατέληγε στο κρεβάτι στο δωμάτιο της μικρής (που τότε ήταν ξένων) και κοιμόμασταν μαζί στο ημίδιπλο. Οπότε με την μικρή το έκανα εξαρχής. Μόλις άκουγα μουρμούρα, έβγαζα έξω το βυζί χωρίς καν να σηκωθώ και τη θήλαζα ξάπλα και δεν κουραζόμουν, ούτε ξεξυπνούσα.

Πονεμένη ιστορία η σύγκριση σε τέτοια θέματα, εμένα τουλάχιστον ήταν ο Γιώργος αυτός που με είχε ξεβγάλει και η Αριάδνη με αποζημίωσε! Αλλά να παρηγοριέσαι σκεπτόμενη ότι κι ο έρωτας θα σε αποζημιώσει σε άλλα ζητήματα και θα τα ξεχάσεις όλα! Εμένα τώρα αντίστροφα η Αριάδνη μας ξεβγάζει οικογενειακώς σε άλλα θέματα με τα τρομερά, θεοτρόμερα δύο που περνάει και ειλικρινά κάποιες μέρες δεν την παλεύω με τη γκρίνια, τα νεύρα, το μόνιμο "όχι" που έχει στο στόμα της, την επιθετικότητά της. Γυρίζει το μάτι μου ανάποδα μιλάμε! Δεν υπάρχει αυτό το παιδί, εγώ κορίτσι ήθελα κι έβγαλα έναν τσατισμένο Σουγκλάκο! Ας παραπονεθώ κι εγώ λίγο!

[mikio]

Και μιας και μίλησα για την αστείρευτη υπομονή μου (αφού ακόμα δεν την έχω σκοτώσει) θυμήθηκα κι ένα χθεσινό περιστατικό δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο!

Ήμαστε χθες σε ένα τραπέζι που έκανε η κουμπάρα μου. Μαζί και μια φίλη τους με το 7 μηνών μωρό (λίγες μέρες μεγαλύτερο από το δικό σου Αγγελική) ένα τουλουμπάκι που όσες φορές το έχω δει χαμογελάει τρελά όλη την ώρα κι όταν γκρινιάζει είναι πολύ λάιτ η κατάσταση, νιαουρίζει ρε παιδί μου, πώς το λένε...

Χθες λοιπόν η δικιά μου η νευρικιά έκανε τα δικά της την ώρα που ήταν να καθίσουμε στο τραπέζι.

Της λέω χαριτολογώντας λοιπόν: Αριάδνη καλό μου, θα καθίσεις στο τραπέζι να φάμε σαν άνθρωποι το φαΐ μας ή μήπως να σε μάθω πώς είναι να τρως ξυλιές;

Πετάγεται μια θεία από απέναντι πολύ συμπαθής αλλά της παλιάς σχολής και ρωτάει: Γιατί, δεν ξέρει τι θα πει ξύλο; Κι απαντώ "Όχι βέβαια!" "Καλά πόσο χρονών είναι και δεν ξέρει το ξύλο;" Λέω: δυόμιση. "Μωρέ μπράβοοοο!" απαντάει με έκπληξη και μουρμουράει για τα δικά της τα οποία είναι συνομήλικά μου και το είχαν μάθει από νωρίς, όπως όλα τα παιδιά της γενιάς μου.

Πετάγεται τότε και η κοπελιά με το 7 μηνών μωρό (το οποίο να σημειώσω ζορίστηκε και να το συλλάβει) και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

-Ο δικός μου πάντως έμαθε προχθές τις ξυλιές!

-Πλάκα κάνεις, έτσι;

-Όοοοχι! Έφαγε προχθές δυο στο πάμπερς!

-Τι λες παιδί μου?!!! Γιατί;;;;

-Γιατί γκρίνιαζε χωρίς λόγο.

-Και μόλις του τις έδωσες δλδ, τι έκανε; Συμμορφώθηκε?

-Όχι συνέχισε να γκρινιάζει, αλλά με λόγο!

-Δεν υπάρχει "γκρίνιαζε χωρίς λόγο σε τόσο μικρά μωρά..."

Κι εκεί δεν συνέχισα την κουβέντα γιατί ακολούθησα τη συμβουλή του Άρη, ότι σε τέτοιους ανθρώπους ότι και να πεις μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο. Κι ήθελα να τη ρωτήσω άμα 7 μηνών του δίνει δυο στο πάμπερς, 7 χρονών τι θα του κάνει? αλλά κρατήθηκα για να μην παρεξηγηθώ.

[Anstef]

Δικιο εχει ο Αρης, δεν βγαζεις άκρη με τέτοιους, το σάλιο σου χαλάς.

Κριμα γιατι ειναι και νέα κοπέλα, για τη θείτσα δε θα σχολιάσω, η αδελφη του παππου μου εδενε με σχοινιά και αλυσίδες τα παιδιά της στα κάγκελα και τα εδερνε με τη βέργα.

[mikio]

η αδελφη του παππου μου εδενε με σχοινιά και αλυσίδες τα παιδιά της στα κάγκελα και τα εδερνε με τη βέργα.

Ξύλο της αρκούδας έτρωγε κι ο πατέρας μου. Αλλά έχει γυρίσει κι έχει πει ότι το άξιζε γιατί έκανε τα όσα όταν ήταν παιδί. Μας έχει πει κάποια κι είναι τρομακτικά τρομερά! Και μας έχει πει ότι είναι κι άλλα που δεν τα ξέρει κανείς και δεν πρόκειται να τα πει σε κανέναν από τη ντροπή του, οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο τρομερά είναι... Μια φορά μάλιστα είχε φάει με τον ίδιο τρόπο ξύλο, δλδ τον έδεσε στην κολόνα της αυλής ο συγχωρεμένος ο παππούς μου και τον έδερνε με τη ζώνη σε σημείο που η γιαγιά μου που του φώναζε κι έκλαιγε να σταματήσει, λιποθύμησε η καημένη!

Και το χειρότερο από όλα είναι που ακόμα παιδιά τρώνε ξύλο κατ'αυτό τον τρόπο, με ζώνες και βέργες κλπ. Τρομερή και αδικαιολόγητη η βία απέναντι στα παιδιά σε οποιαδήποτε μορφή της, αλλά ειδικά τις ξυλιές στο πάμπερς 7 μηνών μωρού δεν μπορώ να τις χωνέψω με τπτ!

[Anstef]

Το "παρήγορο" αν μπορείς να το πεις έτσι,είναι ότι το 7 μηνών δεν θυμάται ,βέβαια αν το συνεχίσει η μανα του...θα ζει κ αυτό να διηγείται ιστορίες.

Και γω έχω φαρι ξύλο,με ζώνη,με κουτάλα,με χέρια,με τακούνι!!! Αυτό μου χει μείνει,με το τακούνι της γοβας στο κεφάλι.

Για γέλια και για κλάματα.

[female]

Καλησπέρα!!!Ξύλο ε?Εγώ να δείτε πόσο έχω φάει αλλά είχαν δίκιο. Ήμουν πολύ ζωηρό παιδί, αγοροκόριτσο και βάλε. Όχι πως έφερνε αποτέλεσμα αλλά κάποιες φορές φοβόμουν να πω την αλήθεια.

Βρε συ Νεκτ 2 στο πάμπερς γιατί ακούγονται τόσο τρομερές? Φαντάζομαι σαν χαδάκι θα τις έδωσε η κοπέλα, δεν πιστεύω να είχε σκοπό να πονέσει το 7μηνίτικο ε?

Μην λέτε για ύπνο, δεν νομίζω να υπάρχει μητέρα στο χάλι το δικό μου. Και τα δυο κοπέλια μου άυπνα ρε γμτ, έχω 4 χρόνια να κοιμηθώ. Χθες η μικρή κοιμήθηκε 10 μέχρι 6 και δεν το πίστευα, πρώτη φορά. Στις 4 ξύπνησα από μόνη μου φυσικά και ψαχνόμουν τι έγινε και δεν ξύπνησε!

Χθες είχαμε πάει στο χωριό, απογοητευμένη και η κουνιάδα μου. Ζορίζεται πολύ με τα δυο παιδιά. Της λέω κάτσε να περπατήσει ο μικρός και έλα να με βρεις αν και πήρε μια γεύση από την κόρη μου που την κυνηγούσαμε 2 άτομα!

Σήμερα πήγε ο Μάνος για δοκιμαστικό στο κολυμβητήριο. Καλά τα πήγε μου είπε ο Σ. Θα τον ξαναπάμε άλλη μια φορά και αν όλα πάνε καλά θα τον γράψουμε. Αλλά ρε κορίτσια...πανάκριβα...8 ώρες τον μήνα (ο Θεός να τις κάνει ώρες...40λεπτα είναι) στα 60 Ευρώ!

[mikio]

Βρε συ Νεκτ 2 στο πάμπερς γιατί ακούγονται τόσο τρομερές? Φαντάζομαι σαν χαδάκι θα τις έδωσε η κοπέλα, δεν πιστεύω να είχε σκοπό να πονέσει το 7μηνίτικο ε?

Τρομερές, τρομαρότατες γιατί αν ήταν χαδάκι δε θα το χαρακτήριζε ξυλιές, ούτε θα σοβαρολογούσε όταν τη ρώτησα σοκαρισμένη το πώς και το γιατί. Σε τέτοια θέματα, δεν ξέρω, είμαι κολλημένη! Εδώ εμένα άλλοι έλεγαν στα μωρά μου το "ντα!" και τους έκανα ολόκληρη φασαρία να μη μάθουν τα παιδιά μου ούτε την κίνηση, ούτε την λέξη (άσχετο ότι τα μαθαίνουν όλα μεγαλώνοντας). Και ακόμα της ίδιας φιλοσοφίας είμαι. Το σχολιάκι στην Αριάδνη το έκανα περισσότερο για να το ακούσουν οι άλλοι που την έβλεπαν αλιμπερτή, τάχα μου ότι τη μαλώνω και το έκανα κι εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι η μικρή δεν καταλάβαινε τι της έλεγα. Και με τα δύο τα παιδιά, δεν χρησιμοποιώ το ξύλο ούτε σαν απειλή. Συγκεκριμένα σήμερα(!) το απόγευμα μάλιστα ακούγοντας ρεπερτόριο ζουζουνιών, ο Γιώργος παρατήρησε και πάλι: "αφού δεν τρώγεται το ξύλο!" στο τραγουδάκι αχ κουνελάκι που άκουγε η Αριάδνη και είμαι πολύ περήφανη που το παιδί μου κάνει μια για την ηλικία του κουλή παρατήρηση καθότι τα περισσότερα παιδάκια θα καταλάβαιναν περί τίνος πρόκειται. Την διάκριση μεταξύ μεταφοράς και κυριολεξίας θα του τη μάθω αργότερα και χαίρομαι γι'αυτό!

[mikio]

και αν μπορούσα θα της έλεγα αυτό που ένιωθα: εδώ ίδρωσες να το αποκτήσεις και σηκώνεις το χέρι σου έστω και στο πάμπερς πριν καλά-καλά μπουσουλήσει! ήμαρτον δλδ!

[JimDin]

Καλημέρα!

Πρέπει να βγώ και βαριέμαι!

Περι ξύλου τι να πώ?Απο τον μπαμπά μου εγώ 2 χαστούκια έχω φάει και μετά μου ζήταγε χίλιες φορές συγνώμη και αυτά απο άγχος και αγωνία...απο την μαμά μου κάτι λίγο είχα φάει αλλα σε πιό μεγάλη ηλικία μωράκια...βρεφάκια..νήπια το ξύλο ούτε τ ξέραμε...στο παιδί μου μέχρι να πάει 3+ ποτέ δεν του δώσαμε ξύλο...ε τώρα μπορεί να έχει φάει κανα χαίδεμα πάντα στο ποπο και πάντα όχι με δύναμή...ξύλο δεν έχει φάει όμως ποτέ...με την έννοια αυτή...μάλιστα πριν κάμποσο καιρό καθόμαστε στο μπαλκόνι και κάποιος απο κάτω "πατέρας" είχε σαπίσει ένα πιτσιρικά και μάλιστα τον χτυπούσε στο κεφάλι...ο άντρας μου κόντεψε να πηδήξει απο τ μπαλκόνι...το τι του είπε δεν λέγεται...εγώ του είπα μην ανακατεύεσαι αλλά εκείνος που μάλιστα μου λέει "αν θέλει να παιξει ξύλο ας τα βάλει με κάποιον στην ηλικία του ο κύριος"...