Cafe Αυγουστος 2009

[eleanax]

Το ιστορικό μασ: Από την επόμενη που μπήκε η μαμά μου στο νοσοκομείο για χαμηλό αιματοκρίτη αρρώστησε ο μικρός και ενώ έπρεπε να πηγαίνω να την περποιούμαι έψαχα παράλληλα δεξία κι αριστερά ανθρώπους να μου τον κρατάνε, τότε κολλήσαμε κι εγώ κι ο γ., 2 βδομάδες μετά κ 2 δυο μέρες αφού τη φέραμε σπίτι ξανααρρωσταίνει με ψηλό πυρετο ο μικρός και ξανακολλάμε όλοι στην πορεία, δεύτερη φορά αντιβίωση και τα λοιπά, ο γ. οφ, η μάνα μου οφ και με φάρμακα και θρόμβο και ειδικές κάλτσες, τρέχω κ δε φτάνω!

Όσο για τη δουλειά, στον παιδικό κάθεται μέχρι 1, δεν ξέρω αν στη μέση της χρονιάς θα δεχτούν αλλαγή, αλλά κ πάλι μέχρι 4 είναι το ωράριο, σε όποια δουλεια κι αν πάω το νωρίτερο που θα σχολάω είναι 5 και κανένα μισάωρο με ώρα να γυρίσω πίσω, θα χρειαστώ γυναίκα να παραλαμβάνει το παιδί, τα προβλήματα με τα πεθερικά σας τα έχω πει...βοήθεια είχα μόνο από τη μάνα μου, που πλέον δε θα μπορεί πολλά οπότε μάλλον με βλέπω στο σπίτι μέχρι να πάει τουλαχιστον γυμνάσιο το παιδί, άρα θα μπορούσαμε και το δέυτερο αλλά τα λεφτά γιοκ!!!

Μόνο ένα ωράριο σαν της ντίνας θα με βολευε τελικά, μήπως να πάω για νυχτοφύλακας;

[Anstef]

Εγώ πάντως έκανα πρωταπριλιάτικο στο σχολείο και το έχαψαν κανονικά. Μπαίνω μέσα με κόλλες χαρτί με ασκήσεις για τους συμμιγείς αριθμούς που είχα σκοπό να τις βάλω για το σπίτι και τους λέω: Μολύβι και γόμα μόνο πάνω στο θρανίο, γράφουμε διαγώνισμα!" Τους το έδωσα, από κάτω τρομάρα και πανικός κι άρχισαν να γράφουν. Δεν πρόλαβαν να αρχίσουν και τους σταμάτησα με ένα καλό μήνα. Αυτά καθόλου έμπνευση... παλιά το τι κάναμε στο σχολείο στους δασκάλους...

το πιο ξενερωτο πρωταπριλιατικο αστειο στο σχολειο ηταν το

"Σημερα θα παμε εκδρομη"

χοροπηδαγαμε σαν παλαβα εμεις και μετα ηρθε η ξενερα..

[mikio]

το πιο ξενερωτο πρωταπριλιατικο αστειο στο σχολειο ηταν το

"Σημερα θα παμε εκδρομη"

χοροπηδαγαμε σαν παλαβα εμεις και μετα ηρθε η ξενερα..

καλά με τη διευθύντρια που έχουμε φέτος δεν υπήρχε περίπτωση να κάναμε κανένα τέτοιο! αυτή με το που τελείωσε η προσευχή έκανε ένα "ουάου!!!" πειστικότατο και συνέχισε "κοιτάξτε στον ουρανό ένα καταπληκτικό ουράνιο τόξο!" Όλα γύρισαν γιατί συχνά πυκνά κοιτάμε διάφορα όμορφα, πριν να μπούμε για μάθημα, σύννεφα, τα χιόνια στα λευκά όρη (έχει καταπληκτική θέα το σχολείο μας!) οπότε ψάρωσαν!

[mikio]

Το ιστορικό μασ: Από την επόμενη που μπήκε η μαμά μου στο νοσοκομείο για χαμηλό αιματοκρίτη αρρώστησε ο μικρός και ενώ έπρεπε να πηγαίνω να την περποιούμαι έψαχα παράλληλα δεξία κι αριστερά ανθρώπους να μου τον κρατάνε, τότε κολλήσαμε κι εγώ κι ο γ., 2 βδομάδες μετά κ 2 δυο μέρες αφού τη φέραμε σπίτι ξανααρρωσταίνει με ψηλό πυρετο ο μικρός και ξανακολλάμε όλοι στην πορεία, δεύτερη φορά αντιβίωση και τα λοιπά, ο γ. οφ, η μάνα μου οφ και με φάρμακα και θρόμβο και ειδικές κάλτσες, τρέχω κ δε φτάνω!

Όσο για τη δουλειά, στον παιδικό κάθεται μέχρι 1, δεν ξέρω αν στη μέση της χρονιάς θα δεχτούν αλλαγή, αλλά κ πάλι μέχρι 4 είναι το ωράριο, σε όποια δουλεια κι αν πάω το νωρίτερο που θα σχολάω είναι 5 και κανένα μισάωρο με ώρα να γυρίσω πίσω, θα χρειαστώ γυναίκα να παραλαμβάνει το παιδί, τα προβλήματα με τα πεθερικά σας τα έχω πει...βοήθεια είχα μόνο από τη μάνα μου, που πλέον δε θα μπορεί πολλά οπότε μάλλον με βλέπω στο σπίτι μέχρι να πάει τουλαχιστον γυμνάσιο το παιδί, άρα θα μπορούσαμε και το δέυτερο αλλά τα λεφτά γιοκ!!!

Μόνο ένα ωράριο σαν της ντίνας θα με βολευε τελικά, μήπως να πάω για νυχτοφύλακας;

Αν δέχονταν να κάθεται στο σχολείο μέχρι τις 4 και έπειτα τον έπαιρναν τα πεθερικά σου για 1-2 ώρες δεν είναι τόσο τρομερό νομίζω... Θυμάμαι τα θέματα που έχεις μαζί τους αλλά για λίγη ώρα δεν νομίζω να υπάρχει θέμα. Αν είναι για καλό, να βάλουν κανένα χεράκι! και βάλε τον άντρα σου να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες ώστε να μην αγχώνεσαι για το παιδί στα πεθερικά σου. Μένετε κοντά με τα πεθερικά? Έχουν μέταφορικό μέσο? Για να τον πήγαιναν στο σπίτι σας μετά το σχολείο και να τον πρόσεχαν εκεί...?

[mikio]

Βάζω πλυντήρια και φυλάω κάτι βαριές κουβέρτες από χθες και έβαλα και τα παπουτσάκια των παιδιών που το σκ τα κάναμε ολοσκόνιστα οπότε και έφαγα φλασιά και έβαλα όλα τα παπούτσια τους τα παλιά από την παπουτσοθήκη για να είναι καθαρά κι έτοιμα να τα φυλάξω σε κούτες. Και κάθομαι και τα χαζεύω, πόσο μικρά ήταν τα παιδάκια μου και πώς μεγάλωσαν! Και πόσο θα μεγαλώσουν ακόμα! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός κι άλλα τέτοια... Πολλά εν τω μεταξύ είναι σαν καινούργια ρε γμτ. Κάποια φορέθηκαν μετρημένες φορές στα δάχτυλα! Έχω φυλάξει τόσα πράγματα, σήμερα που τα έπλενα, για κάποια μου έλεγε ο Άρης, "έλα μωρέ πέταξέ το αυτό" ενώ είναι εντάξει παπουτσάκι. Κρίμα είναι του έλεγα κι αν κάνουμε τρίτο μπορεί να το βάλει. "Αν..." μου έλεγε πάλι... Και μετά μου έλεγε "δεν πειράζει άμα είναι θα το δώσουμε στον αδερφό σου άμα κάνει παιδιά..." Ο αδερφός μου εν τω μεταξύ δεν θέλει παιδιά, ούτε παντρειές, ούτε τπτ. Αλλά αυτό το "αν", μια κρύο μια ζέστη είναι αυτός ο άνθρωπος. Καμιά φορά που τον ζαλίζω μου λέει "θα κάνουμε!" αλλά αυτός μου τα λέει για να μην τον ζαλίζω...

Προχθές πήγαμε και στην κουμπάρα μου, μοδίστρα είναι και της είχα δώσει ένα παντελόνι προ αμνημονεύτων χρόνων, δεν καιγόμουν, οπότε μου το έφτιαξε τώρα. Μου λέει: "είχες μέσα και κάτι ρουχαλάκια της μικρής το ένα ήθελε λάστιχο στη μέση", ούτε τα θυμόμουν, τα παίρνω κι ήταν κάτι μικράκια, ένα μπλουζάκι τοσοδά κι ένα παντελονάκι, κόντεψαν να με πάρουν τα ζουμιά που τα΄δα τόσο μικρά! Ουφ!!!

[mikio]

η μικρούλα εν τω μεταξύ είναι από το πρωί με ψιλοδεκατάκια. κουλό! κολλημένο το θερμόμετρο στο 37,3.

[ANNA27!]

καλησπέρες!!!

είπα να κάτσω να διαβάσω λίγο τα νέα σας....

ντίνα σιδερένιος ο παππούς!

ωραία τα παπουτσάκια σας! με γεια για όσες ψωνίσατε!

κ συμφωνώ απολύτως ο Κωνσταντίνος είναι ολόιδιος η μαμά του, πιο ίδιος δε γίνεται.

ελεανάκι πολλά περαστικά σας παιδί μου! εγώ θα τη τσάκωνα τη δουλειά πάση θυσία! κ θα τα κανόνιζα τα ωράρια.

τα δικά μας τα ίδια. αισίως χτες 8 μηνών ο μικρός μου! πολύ γελαστό αγόρι! δε με κουράζει καθόλου! ο μεγάλος έχει ξεφύγει κ ανεξαρτητοποιηθεί πολύ, έχουμε κάτι θεματάκια με το σχολείο κ τη βία ακόμα, ελπίζω του χρόνου που θα ναι μεγαλύτερα να ναι καλύτερα τα πράγματα μέσα στη τάξη.

με το μάνο μου είναι λίγο ζόρικα τα πράγματα με αρκετές εκρήξεις κ ουρλιαχτά...έχει αρχίσει κ να τραυλίζει τελευταίως κ δε μου πολυαρέσει. νεκ αν μπορείς να πεις καμιά ιδέα....μου λέει έχω κάτι στο στόμα μου κ δε μπορώ να μιλήσω κανονικά. τον βλέπω ζορίζεται. το μόνο που του λέω είναι ότι θα τον περιμένω όση ώρα χρειάζεται μέχρι να μου πει αυτό που θέλει. δε τον διακόπτω κ του λέω σιγά κ μην αγχώνεσαι κτλ. τι άλλο; στρες είναι αυτό. να προλάβει να μιλήσει. τον καπελώνει ο μεγάλος (όχι επίτηδες) κ στεναχωριέται. με το μωρό όμως όλα καλά, τον προσέχουν κ οι δύο.

αυτά στο περίπου, πάω να κάνω ντουλάπες κ σίδερο. τέλεια μέρα σήμερα! θα καλοκαιριάσει απότομα! για πάσχα κλείσαμε 3ημερο κ οι 5 στη Σύρο! ανυπομονώ!!!!

[JimDin]

Καλημέρα!!!!

Αννούλα δύσκολος ο Μανού ε?Όλα μωρέ τα ίδια κάνουν...

[JimDin]

Βάζω πλυντήρια και φυλάω κάτι βαριές κουβέρτες από χθες και έβαλα και τα παπουτσάκια των παιδιών που το σκ τα κάναμε ολοσκόνιστα οπότε και έφαγα φλασιά και έβαλα όλα τα παπούτσια τους τα παλιά από την παπουτσοθήκη για να είναι καθαρά κι έτοιμα να τα φυλάξω σε κούτες. Και κάθομαι και τα χαζεύω, πόσο μικρά ήταν τα παιδάκια μου και πώς μεγάλωσαν! Και πόσο θα μεγαλώσουν ακόμα! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός κι άλλα τέτοια... Πολλά εν τω μεταξύ είναι σαν καινούργια ρε γμτ. Κάποια φορέθηκαν μετρημένες φορές στα δάχτυλα! Έχω φυλάξει τόσα πράγματα, σήμερα που τα έπλενα, για κάποια μου έλεγε ο Άρης, "έλα μωρέ πέταξέ το αυτό" ενώ είναι εντάξει παπουτσάκι. Κρίμα είναι του έλεγα κι αν κάνουμε τρίτο μπορεί να το βάλει. "Αν..." μου έλεγε πάλι... Και μετά μου έλεγε "δεν πειράζει άμα είναι θα το δώσουμε στον αδερφό σου άμα κάνει παιδιά..." Ο αδερφός μου εν τω μεταξύ δεν θέλει παιδιά, ούτε παντρειές, ούτε τπτ. Αλλά αυτό το "αν", μια κρύο μια ζέστη είναι αυτός ο άνθρωπος. Καμιά φορά που τον ζαλίζω μου λέει "θα κάνουμε!" αλλά αυτός μου τα λέει για να μην τον ζαλίζω...

Προχθές πήγαμε και στην κουμπάρα μου, μοδίστρα είναι και της είχα δώσει ένα παντελόνι προ αμνημονεύτων χρόνων, δεν καιγόμουν, οπότε μου το έφτιαξε τώρα. Μου λέει: "είχες μέσα και κάτι ρουχαλάκια της μικρής το ένα ήθελε λάστιχο στη μέση", ούτε τα θυμόμουν, τα παίρνω κι ήταν κάτι μικράκια, ένα μπλουζάκι τοσοδά κι ένα παντελονάκι, κόντεψαν να με πάρουν τα ζουμιά που τα΄δα τόσο μικρά! Ουφ!!!

Φιλενάδα πρόσφατα έστειλα ένα σωρό πράγματα στην πεθερά μου...τα άνοιξα και τα χάζευα και έλεγα "αδύνατον να είχα τόοοσο μικρό μωράκι" και όμως το είχα και μάλιστα κάποια απο αυτά του ήταν μεγάλα!!!

Εγώ τα παπουτσάκια του τα βάζω στο πλυντήριο συχνά...καθαρίζουν μέσα έξω πολύ και δεν χαλάνε καθόλου!

[JimDin]

Εχθές πήγαμε το απόγευμα με το μικρό ,την μαμά μου και την πεθερά μου στην εκκλησία...είχαν φέρει στην ενορία μας τα λείψανα Αγίων απο την Μυτιλήνη και πήγαμε στην λειτουργία να προσκυνήσουμε...το μικρό έκανε σαν τρελό "θέλω να κοινωνήσω,θέλω χρυσό δοντάκι,θέλω κρασάκι!"!!!Τον πήγαμε του Ευαγγελισμού να κοινωνήσει και ήταν κύριος το μωρό μου!!!!

[JimDin]

Ελέανα μου υπομονή βρε κορίτσι και θα περάσουν όλα...αρκεί ό,τι περνάμε να είναι περαστικό...για την δουλειά δεν ξέρω τι να σου πώ εξαρτάται πόσο την έχεις ανάγκη...τις λύσεις θα τις βρείς....

[JimDin]

Ντινάκι ένα λινκ το έβαλες 2 φορές. τα 3α δε μου αρέσουν να σου πω την αλήθεια, μου θυμίζουν τους μπασκετμπολίστες του NBA κι εμείς με το να μην είμαστε και πρώτα μπόγια, θα φαινόμαστε σαν παππουτσωμένοι γάτοι.... και η τιμή τους δε μου αρέσει επίσης!

Το έφτιαξα φιλενάδα!

Είναι πολύ της μόδας και για να πώ την αλήθεια μου αρέσουν πολύ γιατί είναι μποτάκι και πιάνει όλο το ποδαράκι του...και του χρόνου θέλω να του πάρου αλλά αυτό το 60άρι και μένα πολύ με πληγώνει και με σταματάει...αλλά είπαμε έχει θεός για τους χρόνου καλά να είμαστε!!!

[eleanax]

Αν δέχονταν να κάθεται στο σχολείο μέχρι τις 4 και έπειτα τον έπαιρναν τα πεθερικά σου για 1-2 ώρες δεν είναι τόσο τρομερό νομίζω... Θυμάμαι τα θέματα που έχεις μαζί τους αλλά για λίγη ώρα δεν νομίζω να υπάρχει θέμα. Αν είναι για καλό, να βάλουν κανένα χεράκι! και βάλε τον άντρα σου να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες ώστε να μην αγχώνεσαι για το παιδί στα πεθερικά σου. Μένετε κοντά με τα πεθερικά? Έχουν μέταφορικό μέσο? Για να τον πήγαιναν στο σπίτι σας μετά το σχολείο και να τον πρόσεχαν εκεί...?

Νεκ μου άλλα είναι τα σοβαρά ζητήματα που έχουν, αυτά που έχω αναφέρει είναι τα παρελκόμενά τους: ποιο μεταφορικό μέσο; ο πατέρας του γ. εν μέρει κι από δική του ξεροκεφαλιά και καθυστέρηση είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι τα τελευταία 10 χρόνια και κάτι, η μητέρα του είναι μεγάλης ηλικίας, έχει να φροντίσει τον άντρα της και συν όλα τα άλλα είναι εντελώς άβουλη, της λες έλα σπίτι με ταξί κ προβληματίζεται μη χαθεί, και βάζει κ τη φέρνει ένας γείτονας ταξιτζής και μόνο αυτός! Η μόνη βοήθεια που έχω είναι κανένα φαγητό και οικ. βοήθεια για το νοίκι καθώς όπως μου είχαν ξεκαθαρίσει δεν έχουν δυνατότητα για κάτι άλλο!

[eleanax]

Ελέανα μου υπομονή βρε κορίτσι και θα περάσουν όλα...αρκεί ό,τι περνάμε να είναι περαστικό...για την δουλειά δεν ξέρω τι να σου πώ εξαρτάται πόσο την έχεις ανάγκη...τις λύσεις θα τις βρείς....

Τη δουλειά την έχω ανάγκη κ οικονομικά κ ψυχολογικά! Κάθε μηνα παίρνουμε κι από τα έτοιμα και οσονούπω τελείωνουν! Απλά στη συγκεκριμένη ήταν αδιαπραγμάτευτα λίγα για τις ώρες, αυτά που ζήταγαν, και βέβαια την εμπειρία μου, κατώτερο μισθό ουσιαστικά για 10ετη εμπειρία που έχω, και όχι απόλυτα στο αντικείμενό μου. Αλλά κ άλλη να βρω το ζήτημα με το μικρό παραμένει, τουλάχιστον να μη δουλεύω για να πληρώνω την κοπέλα!

[mikio]

τα δικά μας τα ίδια. αισίως χτες 8 μηνών ο μικρός μου! πολύ γελαστό αγόρι! δε με κουράζει καθόλου! ο μεγάλος έχει ξεφύγει κ ανεξαρτητοποιηθεί πολύ, έχουμε κάτι θεματάκια με το σχολείο κ τη βία ακόμα, ελπίζω του χρόνου που θα ναι μεγαλύτερα να ναι καλύτερα τα πράγματα μέσα στη τάξη.

με το μάνο μου είναι λίγο ζόρικα τα πράγματα με αρκετές εκρήξεις κ ουρλιαχτά...έχει αρχίσει κ να τραυλίζει τελευταίως κ δε μου πολυαρέσει. νεκ αν μπορείς να πεις καμιά ιδέα....μου λέει έχω κάτι στο στόμα μου κ δε μπορώ να μιλήσω κανονικά. τον βλέπω ζορίζεται. το μόνο που του λέω είναι ότι θα τον περιμένω όση ώρα χρειάζεται μέχρι να μου πει αυτό που θέλει. δε τον διακόπτω κ του λέω σιγά κ μην αγχώνεσαι κτλ. τι άλλο; στρες είναι αυτό. να προλάβει να μιλήσει. τον καπελώνει ο μεγάλος (όχι επίτηδες) κ στεναχωριέται. με το μωρό όμως όλα καλά, τον προσέχουν κ οι δύο

Αννούλα μου καλησπέρα! Μπαίνω να σου γράψω τι μου πέρασε από το μυαλό όταν διάβασα αυτά που γράφεις, χωρίς να κάτσω να τα πολυσκεφτώ. Καταρχάς είσαι πολύ σωστή ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το παιδί. Αυτό θέλει, να μην τον διακόπτεις και να του ολοκληρώνεις εσύ τη λέξη ή φράση που θέλει να πει, να του δείξεις ότι θα τον περιμένεις, θα του μιλάς κι εσύ αργά και θα ζητήσεις κι από τον Δημήτρη όσο γίνεται να μην τον καπελώνει. Λογικά ο Δημήτρης θα είναι δυναμικό παιδί κι ο μικρός που είναι το παιδί σάντουιτς θα περνάει τρομερό στρες. Πιστεύω ότι θα ζηλεύει και τον μικρό και οι εκρήξεις που λες ίσως είναι ένα σημάδι. Πιθανό και ο τραυλισμός να είναι δείγμα άγχους από τη ζήλια. Μέσα στην εβδομάδα θα πάρω τηλέφωνο μια φίλη λογοθεραπεύτρια για να δει το Γιώργο. Θες να τη ρωτήσω και για την περίπτωσή σας, απέξω-απέξω να μου πει μια γνώμη? Αν το βλέπεις να παρατραβάει μήπως να συμβουλευόσουν κάποιον ειδικό? Ψυχολόγο εννοώ, που με τις συναντήσεις που έχουμε κάνει στο σχολείο με διάφορους τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση πλέον. Ψυχολογικό μου μυρίζει το θέμα και κατά πάσα πιθανότητα το ότι είναι ο μεσαίος από τα παιδιά και μάλιστα ίδιου φύλου, οπότε θα υπάρχει και μεγάλος ανταγωνισμός. Τώρα ο μικρός ξετσουμίζει και κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του και θα τον ζήλευε σε αυτή τη φάση, ακόμα κι αν δεν υπήρχε κι ο Δημήτρης. Από την άλλη ο Δημήτρης ίσως να είναι ο μεγάλος αδερφός που δύσκολα θα τον ανταγωνιστεί ο Μάνος (πολύ μεγάλος, πολύ ικανός κλπ) ίσως λόγω των ηλικιακών απαιτήσεων ο Δημήτρης να κερδίζει και λίγο παραπάνω την προσοχή σου (στο διάβασμα ή στα θέματα του σχολείου κλπ.) και θα υπάρχει ζήλια κι από εκεί. Το Παρθενάκι σου το κόβω και λιγότερο ισχυρή προσωπικότητα από τον Αιγόκερω και όταν μεγαλώσει και το Λιονταράκι θα τονε βάζουνε στη μέση και δε θα ξέρει από πού να φύγει...

Θα σου πρότεινα όσο είναι εφικτό (με τρία παιδιά και μόνη σου πολλές ώρες, πολλά ζητάω νομίζω) να το αντιμετωπίσεις όπως θα αντιμετώπιζες και θέμα αδελφικής ζήλιας τα κλασικά και δοκιμασμένα. Χρόνο αποκλειστικά μαζί του, πολλές εκδηλώσεις αγάπης, επιβεβαίωση και επιβράβευση, να αποφεύγεις τις αναπόφευκτες συγκρίσεις που ίσως γίνονται χωρίς να το θέλουμε (συλλαμβάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να κάνω αυτό το λάθος χωρίς να το καταλαβαίνω) και μην τον "μεγαλώνεις" πριν την ώρα του (αν το κάνεις).

Σκέφτομαι μήπως δλδ με το να έχεις ένα παιδί μεγάλο, ανεξάρτητο που ίσως δε σε χρειάζεται τόσο πλέον και στο άλλο άκρο ένα μωρό που σε έχει πολύ ανάγκη και χρειάζεται πολύ από το χρόνο σου και από την ενέργειά σου τότε ίσως άθελά σου να έχεις περισσότερες απαιτήσεις από όσες πρέπει σε σχέση με το τι πρέπει να κάνει και τι όχι ο Μάνος, να περιμένεις να μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα μόνος του ας πούμε, να είναι πιο "ώριμος" σε κάποια θέματα. Με συλλαμβάνω κι εμένα να το κάνω από όταν γεννήθηκε η μικρή στο Γιώργο, από μωρό που ήταν ακόμα, τον έβλεπα πια ως τον μεγάλο αδερφό κι είχα πολλές απαιτήσεις με αποτέλεσμα να του έχω δημιουργήσει κι αυτού υψηλό αίσθημα ευθύνης και κατά συνέπεια άγχος... Θέλει πολλή μελέτη το θέμα, αν είναι τέτοιο.